Epitafium Nikodema Felicjana Bętkowskiego
Zdjęcie nr 1: Na wysokim dwuczęściowym cokole, o fazowanych krawędziach, płyta z inskrypcją w formie stojącego prostokąta o ściętych górą narożach w profilowanej ramie neogotyckiej. Epitafium ujęte dwoma wielobocznymi wieżyczkami połączonymi fazowanym gzymsem przecinającym się z silnie wydłużonym łukiem kotarowym zwieńczonym krzyżem. W górnej części tablicy aplikowany wykonany z brązu medalion z płaskorzeźbionym przestawieniem głowy zmarłego w profilu; medaliony ujęty nałożonymi na tablicę, rzeźbionymi dwoma motywami liści. Na płycie inskrypcja: "Ś(więtej) p(amięci) Nikodemowi Felicynanowi / z Bętkowic BĘTKOWSKIEMU/ D(okto)r(ow)i Medycyny, M(agist)r(ow)i: Akuszeryi / Lekarzowi Sądowemu / Posłowi na Sejm krajowy, Członkowi / Rady Państwa w r(oku) 1848. 1861. do 1864. / Członkowi Towarzystw Lekarskich / Warszawskiego Wileńskiego / i Naukowego Krakowskiego / Autorowi wielu Pism lekarskich / i innych naukowych / Pogrążona w smutku żona Anna z Wisniewskich BĘTKOWSKA / z Dziećmi Małoletniemi / Zygmuntem, Anną i Heleną / Poświęcają ten Pomnik / * d(nia) 27. Września 1812 r(oku) / d(nia) 19. Października 1864 r(oku)".
Zdjęcie nr 2: Na wysokim dwuczęściowym cokole, o fazowanych krawędziach, płyta z inskrypcją w formie stojącego prostokąta o ściętych górą narożach w profilowanej ramie neogotyckiej. Epitafium ujęte dwoma wielobocznymi wieżyczkami połączonymi fazowanym gzymsem przecinającym się z silnie wydłużonym łukiem kotarowym zwieńczonym krzyżem. W górnej części tablicy aplikowany wykonany z brązu medalion z płaskorzeźbionym przestawieniem głowy zmarłego w profilu; medaliony ujęty nałożonymi na tablicę, rzeźbionymi dwoma motywami liści. Na płycie inskrypcja: "Ś(więtej) p(amięci) Nikodemowi Felicynanowi / z Bętkowic BĘTKOWSKIEMU/ D(okto)r(ow)i Medycyny, M(agist)r(ow)i: Akuszeryi / Lekarzowi Sądowemu / Posłowi na Sejm krajowy, Członkowi / Rady Państwa w r(oku) 1848. 1861. do 1864. / Członkowi Towarzystw Lekarskich / Warszawskiego Wileńskiego / i Naukowego Krakowskiego / Autorowi wielu Pism lekarskich / i innych naukowych / Pogrążona w smutku żona Anna z Wisniewskich BĘTKOWSKA / z Dziećmi Małoletniemi / Zygmuntem, Anną i Heleną / Poświęcają ten Pomnik / * d(nia) 27. Września 1812 r(oku) / d(nia) 19. Października 1864 r(oku)".
Zdjęcie nr 3: Na wysokim dwuczęściowym cokole, o fazowanych krawędziach, płyta z inskrypcją w formie stojącego prostokąta o ściętych górą narożach w profilowanej ramie neogotyckiej. Epitafium ujęte dwoma wielobocznymi wieżyczkami połączonymi fazowanym gzymsem przecinającym się z silnie wydłużonym łukiem kotarowym zwieńczonym krzyżem. W górnej części tablicy aplikowany wykonany z brązu medalion z płaskorzeźbionym przestawieniem głowy zmarłego w profilu; medaliony ujęty nałożonymi na tablicę, rzeźbionymi dwoma motywami liści. Na płycie inskrypcja: "Ś(więtej) p(amięci) Nikodemowi Felicynanowi / z Bętkowic BĘTKOWSKIEMU/ D(okto)r(ow)i Medycyny, M(agist)r(ow)i: Akuszeryi / Lekarzowi Sądowemu / Posłowi na Sejm krajowy, Członkowi / Rady Państwa w r(oku) 1848. 1861. do 1864. / Członkowi Towarzystw Lekarskich / Warszawskiego Wileńskiego / i Naukowego Krakowskiego / Autorowi wielu Pism lekarskich / i innych naukowych / Pogrążona w smutku żona Anna z Wisniewskich BĘTKOWSKA / z Dziećmi Małoletniemi / Zygmuntem, Anną i Heleną / Poświęcają ten Pomnik / * d(nia) 27. Września 1812 r(oku) / d(nia) 19. Października 1864 r(oku)".

Epitafium Nikodema Felicjana Bętkowskiego

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
wielicki
Gmina
Wieliczka
Miejscowość
Wieliczka
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Dekanat
Wieliczka
Parafia
Św. Franciszka z Asyżu
Miejsce przechowywania
prezbiterium
Identyfikator
DZIELO/09003
Kategoria
płyta nagrobna
Ilość
1
Czas powstania
1864
Technika i materiał
marmur dębnicki, kuty, polerowany; kamień, kuty, złocony; brąz odlewany
Wymiary podstawowe
szerokość – 90 cm
wysokość – 220 cm
Autor noty katalogowej
Józef Skrabski
Uznanie autorstwa 4.0

Dzieje zabytku

Epitafium Nikodema Felicjana Bętkowskiego (1812-1864) ufundowała żona Anna z Wiśniewskich wraz z małoletnimi dziećmi. Epitafium zapewne powstało w Krakowie, w jednym z warsztatów kamieniarskich.

Opis

Na wysokim dwuczęściowym cokole, o fazowanych krawędziach, płyta z inskrypcją w formie stojącego prostokąta o ściętych górą narożach w profilowanej ramie neogotyckiej. Epitafium ujęte dwoma wielobocznymi wieżyczkami połączonymi fazowanym gzymsem przecinającym się z silnie wydłużonym łukiem kotarowym zwieńczonym krzyżem. W górnej części tablicy aplikowany wykonany z brązu medalion z płaskorzeźbionym przestawieniem głowy zmarłego w profilu; medaliony ujęty nałożonymi na tablicę, rzeźbionymi dwoma motywami liści. Na płycie inskrypcja: "Ś(więtej) p(amięci) Nikodemowi Felicynanowi / z Bętkowic BĘTKOWSKIEMU/ D(okto)r(ow)i Medycyny, M(agist)r(ow)i: Akuszeryi / Lekarzowi Sądowemu / Posłowi na Sejm krajowy, Członkowi / Rady Państwa w r(oku) 1848. 1861. do 1864. / Członkowi Towarzystw Lekarskich / Warszawskiego Wileńskiego / i Naukowego Krakowskiego / Autorowi wielu Pism lekarskich / i innych naukowych / Pogrążona w smutku żona Anna z Wisniewskich BĘTKOWSKA / z Dziećmi Małoletniemi / Zygmuntem, Anną i Heleną / Poświęcają ten Pomnik / * d(nia) 27. Września 1812 r(oku) / d(nia) 19. Października 1864 r(oku)".

Zarys problematyki artystycznej

Pomnik zasłużonego lekarza i polityka Nikodema Felicjana Bętkowskiego, utrzymany jest w formach neogotyckich typowych dla popularnych wśród kamieniarzy krakowskich w 2. połowie XIX wieku. Zbliżone formalnie dzieła tworzyli, m.in. Edward Stehlik i Ferdynand Kuhn. Obaj używali marmuru dębnickiego wydobywanego w kopalniach w Dębniku, należących do karmelitów bosych w Czernej.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Dobry

Streszczenie

Neogotyckie epitafium zasłużonego lekarza i polityka Nikodema Felicjana Bętkowskiego (1812-1864) utrzymane w formach typowych dla krakowskiego środowiska artystycznego drugiej połowy XIX wieku, w którym dominowały formy neostylowe, a zwłaszcza neogotyckie.

Bibliografia

Kalwajtys Elżbieta, Ochniak Klementyna, "Kościół p.w. św. Klemensa w Wieliczce (architektura i wyposażenie)" , „Studia i Materiały do Dziejów Żup Solnych w Polsce” , s. 29-116

Osoby związane z dziełem

SDM_COVER_PHOTO
Nikodem Felicjan Bętkowski

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie pionowego owalu. W centrum kompozycji Dzieciątko Jezus stojące na monogramie IHS, które lewą ręką przytrzymuje krzyż, a prawą, uniesioną do góry błogosławi. Ma okrągłą twarz i krótkie, jasne włosy, skośnie przez pierś i między nogami biegnie biało-czerwona szarfa, która rozwiewa się za jego plecami. Poniżej monogramu serce Jezusa otoczone koroną cierniową, z płomieniami. Przedstawienie adorowane przez dwa, symetrycznie klęczące anioły z kadzielnicami w rękach. Anioł z prawej strony spogląda w dół, anioł z lewej unosi wzrok w kierunku serca. Oba ubrane są w białe suknie z dużym dekoltem, o szerokich rękawach spiętych złotymi klamrami na wysokości łokci oraz ramion. Każdy ma narzucony niebieski płaszcz i rozpostarte, tonące w mroku skrzydła. Tło wypełniają skłębione chmury w złotobrunatnym odcieniu, które rozjaśniają się za postacią Dzieciątka.
obraz
Adoracja Imienia Jezus
Zdjęcie nr 1: Ambona przyścienna, wisząca, z dostępem od wschodu w postaci jednobiegowych schodów z balustradą. Kosz na planie kwadratu o ściętych narożach, na podstawie w formie wałka, z podwieszeniem o wklęsłych bokach, zakończonym gzymsem. Zachodnia i południowa ścianka kosza ujęte pilastrami, parapet w formie profilowanego gzymsu. Ścianka frontowa ambony dekorowana płyciną w kształcie stojącego prostokąta o wciętych górnych narożach z rozetą w polu, zachodnia zaś liściem palmy. Balustrada schodów dekorowana dwoma płycinami z liśćmi palmowymi, poręcz w formie profilowanego gzymsu. Zaplecek w kształcie stojącego prostokąta ujętego spływami wolutowymi. W profilowanej płycinie o fantazyjnym wykroju malowane przedstawienie Matki Boskiej z Dzieciątkiem. Baldachim na planie kwadratu o ściętych narożach, zwieńczony wielobocznym postumentem, o wklęsłych ściankach, na którym znajduje się krzyż z czworoliściem w środku. Na skrzyżowaniu ramion krzyża wiązki promieni. Na podniebiu baldachimu, w ośmiobocznej płycinie gołębica Ducha Świętego w glorii promienistej. Struktura ambony polichromowana w kolorze białym, z czerwonymi cokołami, obramieniami i profilami, pola płycin niebieskie. Pilastry kosza, pas balustrady, zaplecek i podniebie baldachimu dekorowane pozłoconym ornamentem geometrycznym.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Ambona wisząca, przyścienna, z wejściem od prawej strony w postaci jednobiegowych schodów przylegających do filara, z balustradą. Kosz na planie ośmioboku, z parapetem, od dołu zamknięty uskokowym, zwężającym się w dół profilowaniem z podwieszonym kwiatonem. Ściany kosza i balustrady schodów podzielone na segmenty smukłymi pilastrami hermowymi zdobionymi cekinami, z wolutami. W każdym polu płycina w kształcie pionowego prostokąta, wypełniona ażurowym ornamentem roślinnym z cekinem, zamknięta od góry łukiem półkolistym wypełnionym muszlą. Wokół płycin dodatkowe profilowane obramienia powtarzające ich kształt. Płyciny na balustradzie mają dolną krawędź ustawioną pod skosem tak, by dopasować się do krzywizny wznoszenia (podobnie jest w przypadku innych elementów dekorujących powierzchnię balustrady). Pilastry dzielące balustradę na pola wspierają się na cokole i dźwigają belkowanie, którego fryz wypełniają prostokątne rauty, a gzyms zdobi ząbkowanie. Zaplecek w kształcie pionowego prostokąta dekorowanego dwiema ustawionymi obok siebie płycinami w kształcie wydłużonych prostokątów zamkniętych łukami półkolistymi wypełnionymi muszlami. Wzdłuż bocznych krawędzi zaplecka rodzaj pilastrów wspierających belkowanie dekorowane ząbkowaniem. Po bokach zaplecka dodatkowo uszaki utworzone z ornamentu akantowego i pąków kwiatów. W zwieńczeniu kartusz z monogramem „IHS”w okrągłym polu, z krzyżem zatkniętym na szczycie, flankowany fragmentami przerwanego przyczółka. Struktura malowana na kolor niebieski; profile, ornamenty i detale złocone.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Ambona zawieszona na południowej ścianie pomiędzy ołtarzem św. Franciszka z Asyżu, a ołtarzem św. Kingi, dostępna schodami z grubości muru. Kosz na planie ośmioboku, z wypukłą dolną częścią podstawy zdobionej owalnymi, pustymi medalionami ujętymi uproszczonym puklowaniem. Ścianki kosza zdobione prostokątnymi płycinami, flankowanymi pilastrami o trzonach wypełnionych rzędem kampanul. Parapet kosza w formie prostego, profilowanego gzymsu. Zaplecek w kształcie stojącego prostokąta, dwudzielny, w każdej części dekorowany prostokątną płyciną, ujęty po bokach spływami wolutowymi. Baldachim na planie ośmioboku, z trzech stron z trójkątnymi przyczółkami, zaś belkowanie zdobione wicią liści akantu. W podniebiu baldachimu, w ośmiobocznej płycinie umieszczona gołębica Ducha Świętego na tle promienistej glorii. Zwieńczenie w kształcie sześciu wolut spiętych w kabłąk, przechodzących w prostopadłościenny szczyt z krzyżem łacińskim zatkniętym na obłokach. Każda z wolut zdobiona małym wazonikiem z listkami akantu. Struktura polichromowana na kolor ciemnozielony, detale i ornamentyka złocone i srebrzone.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Rzeźba przedstawiająca anioła w pozycji siedzącej, z głową odchyloną nieco do tyłu, z rozłożonymi rękami i ugiętymi nogami. Anioł ma prostokątną twarz o wąskich brwiach, szeroko otwartych, jasnobrązowych oczach, prostym nosie i zamkniętych ustach. Brązowe, zwinięte w pukle włosy zakrywają uszy i opadają na kark. Jest osłonięty w partii bioder, do kolan, złotą tkaniną rzeźbioną w płytkie, drobne fałdy; jej górna część jest wywinięta na zewnątrz. Polichromia w partiach ciała naturalistyczna.
rzeźba
Anioł
Zdjęcie nr 1: Płaskorzeźba przedstawiająca Matkę Boską z Dzieciątkiem w bogatym obramieniu w formie aediculi. Maria została przedstawiona całopostaciowo, zwrócona w trzech czwartych w lewo, z lewą nogą wysuniętą do przodu. Ma młodą twarz, którą okalają długie, opadające na plecy włosy. Jest ubrana w długą suknię i płaszcz, który tworzy obszerny zawój wokół jej prawego biodra. Lewą ręką podtrzymuje Dzieciątko, do którego wyciąga prawą rękę. Dzieciątko jest nagie, patrzy na Marię, wyciąga dłoń do jej ręki. Postacie stoją na obłokach, w których unoszą się główki anielskie. Intymne wyobrażenie jest ujęte bordiurą ze scenami z życia Marii. Płaskorzeźba ma kształt stojącego prostokąta zamkniętego od góry łukiem półkolistym. Ujmują ją pilastry o dekorowanych trzonach oparte na szerokim cokole z płyciną z napisem „ŚWIĘTA BOŻA RODZICIELKO / MÓDL SIĘ ZA NAMI”. Na dole cokołu podwieszenie z kartuszem z inskrypcją „DZIEŁO DŁUTA / TEOFILA LENARTOWICZA / DAR HRABIANKI / HELENY MAŁACHOWSKIEJ”. Od góry kompozycję zamyka trójkątny, przerwany przyczółek z kartuszem herbowym. Obramienie polichromowane na kolor czarny, profile, ornamenty i detale złocone.
płaskorzeźba
Ave Maria

Inne dzieła z tego roku

Zdjęcie nr 1: Rzeźba pełnoplastyczna, przyścienna; przedstawienie Boga Ojca ukazanego jako starzec z długą brodą, kępką włosów nad czołem i wianuszkiem siwych włosów wokół głowy; siedzi przechylony na prawą stronę i wsparty prawą ręką na obłoku; w prawej dłoni trzyma berło. Lewa ręka odwiedziona w bok od ciała. Ubrany w długą złotą suknię z szerokimi rękawami i obszerny złoty płaszcz.
rzeźba
Bóg Ojciec
Zdjęcie nr 1: Dwie pełnoplastyczne przyścienne rzeźby, przedstawiające w całej postaci dwa siedzące w antytetycznych pozach uskrzydlone anioły. W rozłożonych na boki rękach trzymają: trzcinę z gąbką (anioł po lewej) i dzidę (anioł po prawej). Anioły, okryte złotą draperią, siedzą ukośnie na srebrzystych obłokach.
rzeźba
Aniołowie
Zdjęcie nr 1: Ogrójec w formie murowanego, tynkowanego wykusza z wnęką w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem odcinkowym; ustawiony na kamiennej podmurówce, zakończony profilowanym gzymsem i daszkiem okapowym. Ogrójec wieńczy szczyt w formie cokołu z wyodrębnionymi pięcioma postumentami w układzie schodkowym, na których stoją kamienne figury. Pośrodku cokołu rzeźbione w zaprawie Oko Opatrzności w trójkątnym polu, ujętym profilowaną opaską tynkową. Na postumentach od lewej figury św. Ludwika, św. Stanisława z Piotrowinem, Matki Boskiej Niepokalanie Poczętej, św. Wojciecha i św. Walentego. Święty Ludwik ukazany frontalnie, z rękami złożonymi w geście modlitwy. Twarz ma okoloną krótkimi włosami i brodą. Ubrany jest w krótką tunikę i spodnie, na nogach ma wysokie buty. Na ramiona ma narzucony płaszcz, opadający na plecy, zaś przez tors przewiązany pas z mieczem, znajdującym się przy lewym boku, na głowie korona zamknięta. Święty Stanisław ukazany frontalnie, obie ręce ma ugięte i wyciągnięte do przodu, w lewej trzyma pastorał. Twarz ma okoloną krótkimi włosami. Ubrany jest w albę, rokietę i kapę, na piersi ma krzyż pektoralny, zaś na głowie infułę. U jego nóg leżąca półpostać Piotrowina. Matka Boska ukazana frontalnie, stoi na półkuli z wężem, obie dłonie ma złożone na piersi. Twarz ma okoloną długimi włosami, opadającymi na ramiona. Ubrana jest w suknię przepasaną w talii oraz płaszcz zapięty na piersi i opadający kaskadowo po bokach postaci. Święty Wojciech ukazany frontalnie, w kontrapoście, w lewej ręce trzyma laskę zakończoną krzyżem, prawą unosi w geście błogosławieństwa. Twarz ma okoloną krótką bodą i włosami. Ubrany jest w albę, rokietę, stułę i kapę, na piersi ma krzyż pektoralny, na dłoniach rękawiczki, a na głowie infułę z krzyżem. Święty Walenty ukazany frontalnie, w obu ugiętych rękach trzyma z przodu otwartą księgę. Twarz ma okoloną krótkimi włosami. Ubrany jest w sutannę, komżę, stułę, a na głowie ma biret. W dolnej części wnęki Ogrójca nisza w formie leżącego prostokąta zamkniętego łukiem odcinkowym, wewnątrz figura Chrystusa do grobu. Ponad nią zawieszony krucyfiks.
rzeźba
Ogrojec z figurami świętych
Zdjęcie nr 1: Kamienna tablica epitafijna w kształcie leżącego prostokąta wypełniona inskrypcją „Anna Latalina żyła lat 22. / zmarła d(nia) 5. Listopada 1849. r(oku) / Maryianna Latalina żyła lat 30. / zmarła d(nia) 26. Kwietnia 1855 r(oku) / Maryianna Latalina żyła lat 38. / zmarła d(nia) 8. Czerwca 1864. r(oku) / wdzięczny mąż dla trzech Żon / wraz z dziećmi te pamiątke stawia / prosi o westchnienie do Boga”.
płyta nagrobna
Epitafium Anny Lataliny, Marianny Lataliny i Marianny Lataliny
Zdjęcie nr 1: Tablica epitafijna z marmuru dębnickiego w kształcie leżącego prostokąta z inskrypcją „D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / Louise Freün von Geramb, / geborne von Fülessy starb hier am 11ten / Februar 1864. im 53sten Jahre ihres Lebens. / Der liebevollen Erinnerung an die / theure Dahingeschiedene ist dieser / Denkstein von ihrem Gatten und / ihren vier Kindern geweihl”.
płyta nagrobna
Epitafium Louise Freün von Geramb
Zdjęcie nr 1: Obraz umieszczony w polu lewego ołtarza bocznego w pierwszym od prezbiterium przęśle nawy kościoła, w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem wklęsło-wypukłym z uskokiem, w profilowanej, złoconej ramie. W centrum stojąca, ukazana frontalnie, całopostaciowo Maria w typie Niepokalanie Poczętej. Postać stojąca na półksiężycu, z głową lekko odchyloną ku górze, skierowaną w prawą stronę i rękoma skrzyżowanymi na piersi. W lewej dłoni trzyma rzeźbioną, srebrzoną lilię. Twarz drobna, okrągła z wypukłym czołem, dużymi, okrągłymi oczami wzniesionymi ku górze i niewielkimi, pełnymi ustami. Policzki zaakcentowane różem. Włosy długie, opadające na plecy w kolorze szaro-brązowym. Maria jest ubrana w obszerne, długie, rozwiane szaty nakładane na obraz drewniane, złocone. Składają się na nie płaszcz i długa suknia. Na głowie drewniana, złocona korona otwarta z rzeźbionymi szlachetnymi kamieniami. Wokół głowy okrąg z 12 drewnianych i złoconych gwiazd. W dole kompozycji płaskorzeźbiony, srebrzony półksiężyc, oraz złocone glob i wąż z jabłkiem w paszczy. Tło malowane, nieokreślonej barwy brązowo-niebieskiej, rozjaśnione wokół głowy Marii i u dołu kompozycji.
obraz
Matka Boska Niepokalanie Poczęta

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Epitafium architektoniczne, w formie aediculi, na cokole z wyciętym u dołu łukiem odcinkowym, ujęte parą kolumn o kapitelach korynckich, dźwigających niepełne belkowanie zakończone wyłamanym szerokim gzymsem. W partii zwieńczenia widnieje płaskorzeźbiona, ujęta liściastymi labrami tarcza z godłem herbu Prus I. Niegdyś epitafium wieńczył zapewne krzyż (obecnie zniszczony). Pośrodku profilowana płycina z inskrypcją „PAMIĘCI / Adama / WIŚNIEWSKIEGO / Dziedzica wsi Przebieczany / zm(arłego) d(nia) 6 Grudnia 1857 / w 64 roku życia. / Pozostała wdowa z dziećmi / poświęca”. W prawej dolnej części epitafium sygnatura „E(dward) Stehlik”.
płyta nagrobna

Epitafium Adama Wiśniewskiego

Zdjęcie nr 1: Tablica epitafijna kamienna w kształcie prostokąta o ściętych dolnych narożach. Na niej wykuta inskrypcja „ADRIANVS SKASSEWSKI DECAN(US) / CRVSVICIEN(SIS) CANONIC(US) VLAD/ISLAVIEN(SIS) R(EVERENDISSI)MI I(N) CHR(IST)O P(AT)RIS D[OMINI] / D(OMI)NI ANDREAE ZEBRIDOWSKI DE / VIANCZBORG DEI GRA(TIA) EPISCO/PI CRAC(OVIENSIS) DVCISQ(UE) SEVERIEN(SIS) THE/SAVRARI(US) VIR PIVS ET CATHOLI/CVS AN(N)O D(OMI)NI MDLV DIE 27 / MENSIS OCTOBR(IS) VITA FVNCT(US) / IN HOC TVMVLO REQESCIT / CVI(US) A(N)I(M)AE SIT DE(US) P(PRO)PICIVS”
płyta nagrobna

Epitafium Adriana Skassewskiego

Zdjęcie nr 1: Płyta w kształcie leżącego prostokąta, w profilowanej opasce tynkowej dekorowanej kimationem. Inskrypcja majuskułowa w języku polskim i zapisem daty po łacinie: TU LEŻY SIMON CHALUBKA / Z MAŁŻANKA HELENA Y SIN/EM MIKOLAIEM W GROBIE TYM / ODPOCZYWAIA POZOSTALY SIN / STANISLAW RODZICOM Y BRATV / TE PAMIATKE WISTAWIŁ MIEISCE / MAŁE MALEMU WZROSTOWI / SOBIE ZABISAWSZY ROKV / 1634. DIE 2I. NOVEMB(RIS).
płyta nagrobna

Epitafium

Zdjęcie nr 1: Płyta w formie stojącego prostokąta. W górnej części ryty monogram IHS z krzyżem. W polu inskrypcja „Adamo Kołaczkowski / Bonorum Cameralium Ann(o) 9 Praefecto / Die 24. Decembris 1824 A(nn)o vitae 54 / non tam aetate quam maerore / propter culpas aliorum consumpto / addicti amici posuere. / Quisquis es superior disce / quam durum piaesse aliis / Defuncto autem aeternam / precare requiem.” U dołu płyty ryta czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami.
płyta nagrobna

Epitafium Adama Kołaczkowskiego

Zdjęcie nr 1: Tablica w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego półkolistym łukiem nadwieszonym z uskokami, ujęta profilowaną ramą. W górnej partii, w polu łuku znajduje się wpisane w owal, polichromowane godło herbu Szembek, poniżej tekst „D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / Ad perpetuam rei memoriam / A(nn)o ab Incarnatione D[omi]ni 1781. / Die octava Julii. / Celsissimus Ill(ust)ri(ssi)mus R(enovere)nd(issi)mus D(omi)nus. / Christophorus Comes / SZEMBEK / Epp(iscop)us Uranopolitan(ensis) Coadjutor Ploc(ensis) / Dux Sielun(ensis) etc. Eccl(esi)am hanc Divo Jo/anni CANTIO dicatam solenni ritu Conse/cravit Anniversarium quo ad Officium et / Missam obeundum D(omini)ca prima p(os)t Festum Visita(ti)o / B(EATE) V(IRGINIS) MARIAE statuit et determinavit / Cura R(everendi) Stanislai Petulski huius Eccl(esiasti)cae / Actualis Praebendarii”.
tablica pamiątkowa

Epitafium

Zdjęcie nr 1: Epitafium z fantazyjnie wyciętą płyciną o bokach w kształcie półkolistych, nadwieszonych łuków na wklęsłych uskokach, ujętą uproszczonymi wolutami z chrząstkami. Pod dolną krawędzią kartusz z tarczą z godłami herbów Ostoja i Rola. W górnej części epitafium okrągły medalion ujęty taśmami zakończonymi ślimacznicami z krzyżem. W jego polu uproszona trupia czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami. W polu Inskrypcja: "D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / PERIL(LVST)RI ET R(EVERENDI)S(I)MO DOMINO ADAMO / PAVLO A TARNOW TARNOWSKI PRAEPO/SITO SEVERIENSI FRATRI SVO GERMA/NO DESIDERATISSIMO AN(NO) 1712 / ATQVE / IOSEPHO, ET STANISLAO FILIIS AC MA/RIANNAE ET SALOMEAE TVM GEMINIBVS / ANNAE ALTER AEVE SALOMEAE NEC NON CHRI/STINAE FILIABVS, CHARISSIMAE SOBOLI SVAE PVBESCENTE AETATE ANNV(M) 1725 /DEFVNCTIS / SIBIQVE / ILLVSTRES ET MAGNIFICI MICHAEL STANISLAVS AB EADEM TARNOW TARNOWSKI EX / VENATORE LANCICIEN[sic] CAPITANEO SEVERIEN(IS) PRIMO BIECEN(SI] NVNC SIRADIENSIS CASTELLANVS / ET ROSA DE RILSKO SCIBOROWNA CONIVGES AD HIC VIATORES TAMEN MORITVRI, PRO / MORE CHRISTIANO AMORE HOC POSVERVNT MONVMENTVM AN(NO) D(OMINI) 1729 / QVORVM / VIRVTES ET QVALITATES MERITA VERITATI / VERITAS REFERAT POSERITATI / ETTI LECTOR PIE ETIAM MORTALIS / ANIMABVS FIDELIVM DEFVNCTORVM / PACEM PRECANDO DIC / REQVIESCANT IN PACE /AMEN".
płyta nagrobna

Epitafium Adama Pawła Tarnowskiego i jego dzieci Józefa, Stanisława, Marianny, Salomei, Ewy i Salomei

Jak cytować?

Józef Skrabski, "Epitafium Nikodema Felicjana Bętkowskiego", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/epitafium-nikodema-felicjana-betkowskiego

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności