Obraz namalował w 1867 roku Szczepan Sitarski.
Obraz w kształcie stojącego prostokąta, przedstawia ukrzyżowanego Chrystusa z Matką Boską, św. Janem Ewangelistą i św. Marią Magdaleną. W centrum kompozycji jest ukazany Chrystus, przybity do krzyża trzema gwoździami. Ciało w dużym zwisie o wyraźnie podkreślonej muskulaturze, ręce ułożone na kształt litery „V”, głowa przechylona na prawe ramię i opadła w dół. Twarz szczupła z zamkniętymi oczami, prostym nosem, okolona średniej długości brodą. Włosy długie, opadające falami na plecy i piersi. Na głowie ma założoną zieloną koronę cierniową, a wokół bioder luźno przewiązane, białe perizonium z jednym końcem rozwianym wzdłuż prawego uda. Głowę otacza złoty i kolisty nimb, a nad nią zawieszony jest titulus w formie białej banderoli z napisem „IN/RI”. Na ciele ma zaznaczone ślady męki. Z lewej strony krzyża stoi Matka Boska, zwrócona trzy czwarte w lewo, ze splecionymi dłońmi na wysokości bioder, z głową uniesioną do góry. Twarz szczupła z delikatnie otwartymi ustami, prostym nosem i wzrokiem skierowanym na Chrystusa, po policzkach Marii spływają łzy. Ubrana jest w jasnobrązową, długą suknię oraz ciemnoniebieski płaszcz założony na głowę, na stopach ma sandały. Po prawej stoi św. Jan zwrócony trzy czwarte w prawo, z lewą ręką uniesioną wysoko do góry, prawą ma opuszczoną w dół. Twarz owalna, ukazana z lewego profilu, z dużymi ustami, długim nosem, wzrokiem skierowanym na Chrystusa; po policzkach spływają mu łzy. Święty ma jasnobrązowe włosy, średniej długości, opadające na plecy. Ubrany jest w beżową koszulę, zieloną suknię, przewiązaną czerwonym paskiem i czerwony płaszcz zawiązany z przodu. Po lewej, u stóp krzyża klęczy św. Maria Magdalena zwrócona trzy czwarte w lewo z prawą dłonią opuszczoną w dół, a lewą przyciska do piersi. Twarz owalna z wyraźnie zaznaczonym podbródkiem, dużymi ustami i prostym nosem. Ma długie włosy, opadające na plecy i z lewej strony na piersi. Ubrana jest w szarą suknię oraz żółty płaszcz. W tle widoczne jest ciemne, pochmurne niebo. W prawym dolnym narożu znajduje się napis „Pamiątka Braci Kawalerów / Zfondowana w r(oku) 1867. / malował Szczepan Sitarski”, a na odwrociu „RENOVATUM A(NNO) D(OMINI) 1989 / Z FUNDACJI KS(IĘDZA) PRAŁATA / BRONISŁAWA FIDELUSA / KANCLERZA KURII / RODEM Z ZEMBRZYC” oraz „1867”. Obraz ujęty jest drewnianą, profilowaną ramą.
Szczepan Sitarski, malarz z Zembrzyc, wykonując obraz, posłużył się grafiką Gottfrieda Bernharda Göza sprzed 1737 roku, powtórzoną przez Störcklina, Josefa Antona Zimmermanna około połowy XVIII wieku, a także Adama Goczemskiego w Poczajowie u schyłku tegoż stulecia. Grafika ta stanowi przykład kompilacji, czyli połączenia dwóch lub większej ilości wzorów, które mogą też podlegać różnym adaptacjom. Do jej skomponowania wykorzystano kopię wizerunku św. Tomasza Apostoła z wykonanej przez François de Louvemonta około 1680 roku serii przedstawień 12 apostołów, według malowideł Giovanniego Lanfranca w Certosa di San Martino w Neapolu (1637-1638), która posłużyła do wykonania postaci św. Jana Ewangelisty. Z kolei figurę Matki Boskiej zaczerpnięto z jednej spośród wersji „Ukrzyżowania” Petera Paula Rubensa znanej z ryciny Cornelisa Gallego I. Należy zauważyć, że Sitarski dobrze poradził sobie z wykonaniem obrazu wedle znanej mu grafiki, dokonując niewielkich uproszczeń w fałdowaniu szat, a także znacznie wydłużając sylwetkę Chrystusa z wyzbyciem się silnej muskulatury ciała zastosowanej przez Götza i Zimmermanna. Obraz ufundowało tzw. bractwo kawalerskie (też: zgromadzenie parobków), które opiekowało się ołtarzem św. Antoniego (niezachowanym) z obrazem tegoż świętego, św. Floriana i św. Wawrzyńca w zwieńczeniu.
Płótno delikatnie sfalowane, spękania warstwy malarskiej.
Obraz namalował w 1867 roku Szymon Sitarski, malarz z Zembrzyc. Wykonując dzieło posłużył się grafiką Gottfrieda Bernharda Göza sprzed 1737 roku, powtórzoną przez Störcklina, Josefa Antona Zimmermanna około połowy XVIII wieku, a także Adama Goczemskiego w Poczajowie u schyłku tegoż stulecia. Grafika ta stanowi przykład kompilacji, czyli połączenia dwóch lub większej ilości wzorów obecnych w twórczości François de Louvemonta i Petera Paula Rubensa.
Maria Działo, "Ukrzyżowanie", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/ukrzyzowanie-5