Święty z pastorałem
Zdjęcie nr 1: Figura niemal pełnoplastyczna, z tyłu ścięta i drążona ukazuje świętego, przedstawionego w pozycji stojącej. Święty w lewej dłoni trzyma oparty o ziemię pastorał, a prawą wznosi ugiętą. Ma pociągłą twarz, duże oczy, nos długi o prostym profilu i lekko rozchylone usta. Twarz ma okoloną brązowymi włosami formowanymi w pukle i krótką brodą. Jest ubrany w srebrną albę i biały ornat ze złotą pretekstą dekorowaną cekinami i złotym lamowaniem. Polichromia w partiach ciała naturalistyczna.
Zdjęcie nr 2: Figura niemal pełnoplastyczna, z tyłu ścięta i drążona ukazuje świętego, przedstawionego w pozycji stojącej. Święty w lewej dłoni trzyma oparty o ziemię pastorał, a prawą wznosi ugiętą. Ma pociągłą twarz, duże oczy, nos długi o prostym profilu i lekko rozchylone usta. Twarz ma okoloną brązowymi włosami formowanymi w pukle i krótką brodą. Jest ubrany w srebrną albę i biały ornat ze złotą pretekstą dekorowaną cekinami i złotym lamowaniem. Polichromia w partiach ciała naturalistyczna.

Święty z pastorałem

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
myślenicki
Gmina
Pcim
Miejscowość
Trzebunia
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Dekanat
Myślenice
Parafia
Parafia Św. Marii Magdaleny
Tagi
ołtarz główny święty
Miejsce przechowywania
ołtarz główny
Identyfikator
DZIELO/23527
Kategoria
rzeźba
Ilość
1
Czas powstania
czwarta ćwierć XVII wieku
Technika i materiał
drewno, techniki rzeźbiarskie, polichromia, złocenie, srebrzenie
Wymiary podstawowe
wysokość – 75 cm
Autor noty katalogowej
Agata Felczyńska
Uznanie autorstwa 4.0

Dzieje zabytku

Figura powstała do ołtarza, w którym się znajduje.

Opis

Figura niemal pełnoplastyczna, z tyłu ścięta i drążona ukazuje świętego, przedstawionego w pozycji stojącej. Święty w lewej dłoni trzyma oparty o ziemię pastorał, a prawą wznosi ugiętą. Ma pociągłą twarz, duże oczy, nos długi o prostym profilu i lekko rozchylone usta. Twarz ma okoloną brązowymi włosami formowanymi w pukle i krótką brodą. Jest ubrany w srebrną albę i biały ornat ze złotą pretekstą dekorowaną cekinami i złotym lamowaniem. Polichromia w partiach ciała naturalistyczna.

Zarys problematyki artystycznej

Ukazanej w figurze świętej postaci brak atrybutów, które umożliwiałyby jednoznaczną identyfikację. Pastorał wskazuje jedynie, że była to osoba duchowna – najpewniej biskup. Rzeźba powstała wraz z ołtarzem w ostatniej ćwierci XVII wieku, w okresie dojrzałego baroku. Charakteryzuje się uspokojoną formą, ożywioną nieznacznie fałdami sugerującej ruch, sięgającej ziemi alby.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Zabrudzenia powierzchni, drobne ubytki warstwy polichromii.

Streszczenie

Rzeźba niezidentyfikowanego świętego powstała wraz z ołtarzem w ostatniej ćwierci XVII wieku, w okresie dojrzałego baroku. Charakteryzuje się uspokojoną formą, ożywioną nieznacznie fałdami sugerującej ruch, sięgającej ziemi alby.

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta z przedstawieniem św. Antoniego Padewskiego z Dzieciątkiem. Święty został ukazany w ujęciu do kolan, zwrócony w lewo, w stronę Dzieciątka stojącego na blacie przykrytym czerwonym obrusem. Głowa świętego jest delikatnie przechylona w lewo, lewa ręka obejmuje Dzieciątko, prawa opuszczona trzyma kwiat lilii. Święty ma owalną twarz o młodzieńczych rysach, na głowie tonsurę. Jest ubrany w habit franciszkański. Dzieciątko ukazane zostało niemal nagie, z białą chustą okrywającą biodro i przerzuconą przez prawe ramię. Prawą ręką Chrystus dotyka brody świętego, lewą wyciąga w jego stronę. U stóp Dzieciątka leży otwarta księga. Wokół głów postaci złote nimby. Tło kompozycji jednolite, ciemnobrązowe. Na odwrocie napis malowany farbą „Fundator Walenty / Tekiela. / 1840. / 24 lipca”.
obraz
Św. Antoni Padewski
Zdjęcie nr 1: Dwie figury są niemal pełnoplastyczne, ścięte i drążone z tyłu. Oba anioły ukazane zostały w pozycji siedzącej z nogami skierowanymi na zewnątrz, lewy w skręcie, z rękami wyciągniętymi do centrum ołtarza, prawy zwrócony do widza, z prawą ręką wskazującą ołtarz i lewą wyciągniętą przed siebie. Mają owalne, pełne twarze okolone ciemnobrązowymi włosami, które wywijają się nad czołem i są zaczesane do tyłu. Ubrane są w długie suknie wywinięte pod szyją, z rękawami podciągniętymi do wysokości łokci, związane w pasie z wierzchnią warstwą rozciętą z przodu, odsłaniające jedną nogę. Skrzydła utworzone z ptasich piór są złożone. Odsłonięte partie ciała polichromowane naturalistycznie, szaty i skrzydła złocone.
rzeźba
Anioł
Zdjęcie nr 1: Oba anioły ukazane zostały w pozycji siedzącej z nogami skierowanymi na zewnątrz, zwrócone w stronę widza. Anioł z lewej strony prawą rękę składa na piersi i patrzy w kierunku wyciągniętej przed siebie lewej, w której trzyma gałązkę. Anioł z prawej obie ręce wyciąga przed siebie, w prawej trzyma kwiat i spogląda przed siebie. Mają podłużne, pełne twarze z szeroko otwartymi, niebieskimi oczami i małymi, ciemnoczerwonymi ustami, okolone brązowymi włosami, które zakrywają uszy i opadają na kark. Ubrane są w długie suknie wycięte trójkątnie pod szyją, marszczone w pasie, z rękawami podciągniętymi do wysokości łokci. Skrzydła utworzone z ptasich piór są rozłożone. Odsłonięte partie ciała polichromowane naturalistycznie, szaty złocone, skrzydła złocone i srebrzone.
rzeźba
Anioł
Zdjęcie nr 1: Kościół orientowany, murowany, jednonawowy, z prezbiterium, z zakrystią od północy i nawą z dwiema kaplicami – jedną od południa i drugą od północy. Od południa przylega do niego kruchta, a od zachodu wieża. Prezbiterium jest węższe od nawy, zamknięte wielobocznie, oddziela je tęcza o łuku półkolistym wsparta na pilastrach. Od zachodu chór na dwóch filarach, zamknięty balustradą wysuniętą przed lico w części środkowej i dekorowaną płycinami z umieszczonymi symetrycznie krzyżami łacińskimi. Ściany wnętrza gładkie, brak podziałów pionowych, partię ścian od sklepienia oddziela niebieski gzyms. Dół ścian wyłożony drewnianą boazerią, w prezbiterium kamiennymi płytami. Ściany przeprute oknami – prezbiterium czterema, nawa sześcioma w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem odcinkowym, kolejne w kaplicach; większość wypełniają witraże. Główne wejście przez korpus wieżowy od zachodu, drugie od zakrystii. Elewacje kościoła są gładkie, narożniki podkreślone lizenami, wieża o dwóch kondygnacjach przedzielonych kapnikiem. W pierwszej wejście poniżej okna, od zachodu przypora, w drugiej cztery niewielkie okna. Dach jednokalenicowy, wieżyczka na sygnaturkę o kształcie barokowym, wieża przekryta hełmem baniastym z latarnią. Od zewnątrz, na wschodniej ścianie prezbiterium ogrójec w formie drewnianej altany. Do najstarszych elementów wyposażenia należą ołtarz główny z końca XVII wieku z wizerunkiem Matki Boskiej z Dzieciątkiem oraz osiemnastowieczne ołtarze boczne ustawione w nawie głównej.
kościół
Kościół św. Marii Magdaleny
Zdjęcie nr 1: Kropielnica stojąca na dwustrefowej podstawie na rzucie kwadratu. Trzon o beczkowatym kształcie, u dołu ujęty ćwierćwałkiem, pośrodku zdobiony dwoma równoległymi, rytymi liniami. Czara o zarysie koła z rytą linią poniżej wylewu. Powierzchnia kropielnicy jest fakturowana, kolor naturalny.
kropielnica
Kropielnica
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie leżącego owalu z fragmentem postaci Matki Boskiej Niepokalanie Poczętej. W centrum kompozycji młoda Maria ukazana w trzech czwartych w prawo, z głową zwróconą do widza, przechyloną nieznacznie do tyłu i rękami złożonymi na piersi. Ma owalną twarz, oczy wzniesione, prosty nos i rozchylone usta; na policzkach delikatny rumieniec. Długie, ciemnoblond włosy spływają jej na plecy i prawe ramię. Jest ubrana w białą suknię i niebieski płaszcz, którego fragment zakrywa jej lewą rękę. Została przedstawiona na tle jasnobrązowego nieba, jej głowę otacza świetlisty nimb. Obraz ujęto złotą, profilowaną ramą.
obraz
Matka Boska Niepokalanie Poczęta

Inne dzieła z tego roku

Zdjęcie nr 1: Dwie figury są niemal pełnoplastyczne, ścięte i drążone z tyłu. Oba anioły ukazane zostały w pozycji siedzącej z nogami skierowanymi na zewnątrz, lewy w skręcie, z rękami wyciągniętymi do centrum ołtarza, prawy zwrócony do widza, z prawą ręką wskazującą ołtarz i lewą wyciągniętą przed siebie. Mają owalne, pełne twarze okolone ciemnobrązowymi włosami, które wywijają się nad czołem i są zaczesane do tyłu. Ubrane są w długie suknie wywinięte pod szyją, z rękawami podciągniętymi do wysokości łokci, związane w pasie z wierzchnią warstwą rozciętą z przodu, odsłaniające jedną nogę. Skrzydła utworzone z ptasich piór są złożone. Odsłonięte partie ciała polichromowane naturalistycznie, szaty i skrzydła złocone.
rzeźba
Anioł
Zdjęcie nr 1: Ołtarz przyścienny, architektoniczny, jednoosiowy, dwukondygnacyjny ze zwieńczeniem. Mensa prostopadłościenna z kamiennym blatem z portatylem, boki mensy z polerowanych płyt kamiennych. Dekoracja antepedium współczesna z aplikowanych metalowych motywów kielicha z hostią i kłosów. Retabulum ujęte parą kolumn korynckich ustawionych na schodkowych cokołach podzielonych gzymsem na dwie strefy. Podpory wspierają belkowanie przerwane w partii architrawu i fryzu nad polem środkowym. Belkowanie zamknięte wydatnym, profilowanym, wyłamanym gzymsem. Powyżej, na osiach zewnętrznych kolumn ustawione odcinki falistego przyczółka o wolutowo skręconych końcach. W polu środkowym wnęka w kształcie stojącego prostokąta zamknięta łukiem półkolistym, na kluczu łuku rzeźba gołębicy Ducha Świętego. Wewnątrz prostokątny otwór na obraz – wymiennie przedstawienie św. Marii Magdaleny pod krzyżem, „Noli me tangere” oraz wizerunek Marki Boskiej Myślenickiej. Zwieńczenie ujęte parą pilastrów, zamknięte trójbocznie z ośmiobocznym polem środkowym. Wnęka pola środkowego retabulum i zwieńczenia ujęta szeroką, ażurową ramą formowaną z wolutowo skręconych liści akantu. W zwieńczeniu obraz przedstawiający Boga Ojca. Ściany cokołów dekorowane płycinami wypełnionymi skręconymi liśćmi akantu. Poniżej gzymsu zamykającego retabulum ażurowy ornament akantowy. U góry boki nastawy ujęte ażurowymi uszakami formowanymi ze skręconych liści akantu, poniżej tworzących parę konsolek. Zwieńczenie ujęte uszakami formowanymi z ornamentu małżowinowo-chrząstowego. Na gzymsie zwieńczenia rzeźbione wazony i czworoliść z monogramem IHS na tle glorii promienistej. Na konsolkach po bokach retabulum ustawione figury św. Wojciecha i świętego z księgą po lewej oraz św. Stanisława i świętego z pastorałem po prawej stronie. Na odcinkach przyczółka figury uskrzydlonych aniołów. Całość struktury retabulum malowana w kolorze jasnozielonym. Detal architektoniczny, profilowania i ornamentyka złocone.
ołtarz
Ołtarz główny św. Marii Magdaleny
Zdjęcie nr 1: Figura niemal pełnoplastyczna, z tyłu ścięta i drążona ukazuje świętego, przedstawionego w pozycji stojącej, w kontrapoście. Święty w lewej dłoni trzyma otwartą księgę, a prawą wznosi ugiętą. Ma pociągłą twarz, duże oczy, nos długi o prostym profilu i lekko rozchylone usta. Twarz ma okoloną brązowymi włosami formowanymi w pukle i długą brodą. Jest ubrany w srebrną albę i ornat w kolorze różowym ze złotą kolumną i lamowaniem. Polichromia w partiach ciała naturalistyczna.
rzeźba
Święty z księgą
Zdjęcie nr 1: Figura niemal pełnoplastyczna, z tyłu ścięta i drążona. Święty Wojciech został ukazany w pozycji stojącej z uniesionymi rękami, w prawej dłoni trzymając wiosło. Twarz ma pociągłą, brwi uniesione, oczy szeroko otwarte, nos prosty, brodę długą, dzielącą się w dwa pukle. Jest ubrany w jasnoróżową sutannę, srebrną komżę oraz złotą kapę i paliusz. Na głowie ma infułę, na dłoniach rękawiczki. Polichromia w partiach ciała naturalistyczna.
rzeźba
Św. Wojciech
Zdjęcie nr 1: Figura niemal pełnoplastyczna, z tyłu ścięta i drążona. Święty Stanisław został ukazany w pozycji stojącej z uniesionymi rękami, w lewej dłoni trzymając krzyż patriarszy. Twarz ma pociągłą, o drobnych rysach. Jest ubrany w jasnoróżową sutannę, srebrną komżę oraz złote mucet i kapę. Na głowie ma infułę, na dłoniach rękawiczki. Po lewej stronie, u stóp biskupa ukazany został Piotrowin, w popiersiu, z głową wzniesioną w stronę św. Stanisława, z rękami złożonymi w geście modlitewnym. Polichromia w odsłoniętych partiach ciała naturalistyczna.
rzeźba
Św. Stanisław

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po tagach

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. W centrum siedząca postać Marii zwrócona trzy czwarte w lewo, delikatnie pochylona z rękami złożonymi w geście modlitwy. Przed nią siedzące na skale Dzieciątko, zwrócone trzy czwarte w prawo, delikatnie pochylone, opierające ciężar ciała na prawej ręce. Maria o delikatnych rysach: owalnej twarzy, małym nosie i drobnych ustach. Na głowie ma biały welon przykrywający jej włosy. Ubrana jest w bladoróżową suknię oraz silnie udrapowany ciemnogranatowy płaszcz, spod którego widoczna jest bosa stopa. Dzieciątko o jasnej, różowawej karnacji. Twarz pełna o małym nosie i głęboko osadzonych oczach. Głowę okalają krótkie, złote włosy. Wokół głów Marii i Dzieciątka złote, świetliste nimby. W tle pejzaż z widocznymi fragmentami drzew w brunatnej i ciemnozielonej tonacji. Rama złocona, fakturowana, w narożach i pośrodku boków zdobiona stylizowaną wicią roślinną.
obraz

Adoracja Dzieciątka

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta przedstawiający stygmatyzację św. Franciszka. W centrum kompozycji znajduje się św. Franciszek, usytuowany nieco z lewej strony obrazu, w pozycji klęczącej, zwrócony w trzech czwartych w lewo, z rękami rozłożonymi szeroko na boki. Ma podłużną twarz, z krótkim i jasnym zarostem, z oczami skierowanymi na Chrystusa, na głowie tonsurę. Święty ubrany jest w habit franciszkański przewiązany sznurem, a na stopach ma założone sandały. W górnej części obrazu, po prawej stronie znajduje się Chrystus jako serafin, z którego ran wychodzą czerwone promienie tworzące stygmaty u świętego Franciszka. Przed świętym, na wysokim wzniesieniu ułożone są: otwarta księga oraz czaszka. W tle, pośrodku widać zakonnika, ukazanego w pozycji siedzącej, czytającego księgę. W oddali widać pejzaż górski i pochmurne niebo. W dolnej części obrazu słabo czytelna sygnatura „Wład(ysław) P. Bąkowski 1886.” Rama drewniana, profilowana, fakturowana i złocona, zdobiona stylizowanymi rocaille'ami.
obraz

Stygmatyzacja św. Franciszka

Zdjęcie nr 1: Obraz przedstawiający św. Izydora Oracza w kształcie stojącego prostokąta, podzielony na dwie strefy. W dolnej strefie został ukazany anioł orzący pole za pomocą pary wołów i pługa. Anioł ubrany jest ciemnozieloną tunikę, ma również czerwone skrzydła. Powyżej ukazana jest niewielka scenka rodzajowa przedstawiająca pasterza, ubranego w strój krakowski: niebieską sukmanę i czerwony kapelusz, stado białych owieczek oraz latające wrony. W górnej strefie obrazu, po prawej stronie został ukazany św. Izydor, który klęczy przed przydrożnym krzyżem ze złożonymi w geście modlitwy rękami. Święty ubrany jest w brunatno-zieloną sukmanę, szare spodnie i czarne buty z wysokimi cholewami. Twarz z dużymi oczami, krótkim zarostem okolona długimi i brązowymi włosami. Wokół głowy ma trójstrefowy nimb: brązowy kolisty, niebieski okrągły i żółty utworzony z przerywanej kreski. Sylwetki postaci, draperie oraz brzegi szat oddane są konturem i wypełnione płaską plamą barwną. Po lewej stronie obrazu widoczne murowane zabudowania z jasnobrązowymi dachami. Krzyż prosty, a wokół jego ramion jest namalowana żółto-pomarańczowa poświata. Tło obrazu jednolite, niebieskie. Rama drewniana, prosta, pokryta bejcą.
obraz

Św. Izydor Oracz

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie ośmioboku z przedstawieniem sceny Adoracji Dzieciątka Jezus. W dole kompozycji w żłóbku leży Chrystus, nad którym stoi Maria, a za nimi św. Józef. Jezus leży nagi na białej tkaninie ułożonej na słomie, lewą rękę zbliża do twarzy, prawą trzyma przy boku, ma małą głowę, wokół niej świetlisty nimb. Spogląda na Marię, która również patrzy na niego, ręce składa do modlitwy, ma pociągłą, delikatną twarz o dużym nosie i małych ustach. Jest ubrana w czerwoną suknię z szarym wykończeniem na dekolcie i granatowy maforion. Święty Józef stoi w cieniu, patrzy na Dzieciątko, unosi prawą rękę, a w lewej trzyma kij. Ma podłużną twarz o ostrym nosie i małych ustach, łysinę i ciemny zarost. Ponad grupą otwiera się jaśniejące niebo i widać uskrzydlone główki aniołków. Z prawej strony kompozycji fragment kolumny.
obraz

Adoracja Dzieciątka

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie pionowego owalu. W centrum kompozycji Dzieciątko Jezus stojące na monogramie IHS, które lewą ręką przytrzymuje krzyż, a prawą, uniesioną do góry błogosławi. Ma okrągłą twarz i krótkie, jasne włosy, skośnie przez pierś i między nogami biegnie biało-czerwona szarfa, która rozwiewa się za jego plecami. Poniżej monogramu serce Jezusa otoczone koroną cierniową, z płomieniami. Przedstawienie adorowane przez dwa, symetrycznie klęczące anioły z kadzielnicami w rękach. Anioł z prawej strony spogląda w dół, anioł z lewej unosi wzrok w kierunku serca. Oba ubrane są w białe suknie z dużym dekoltem, o szerokich rękawach spiętych złotymi klamrami na wysokości łokci oraz ramion. Każdy ma narzucony niebieski płaszcz i rozpostarte, tonące w mroku skrzydła. Tło wypełniają skłębione chmury w złotobrunatnym odcieniu, które rozjaśniają się za postacią Dzieciątka.
obraz

Adoracja Imienia Jezus

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. W centrum obrazu św. Józef Kalasanty klęczący przed unoszącą się pośród obłoków Matką Boską z Dzieciątkiem. Święty zwrócony jest w trzech czwartych w prawo, z uniesioną głową i skrzyżowanymi na piersi rękami, w których trzyma gorejące serce i gałązkę lilii. Twarz ma pociągłą, o migdałowatych, wąskich oczach i lekko garbatym nosie, okoloną krótką, siwą brodą i włosami po bokach głowy, na jej czubku łysina. Ubrany jest w czarny habit zapinany z przodu na guziki, z białą koloratką oraz czarny płaszcz zarzucony na plecy. Przed nim leży czarny biret i otwarta księga z napisem „Consti/tutio/nes Cler[i]c[orum] / Regular[um] / Piarum / Schola/rum”. Na pierwszym planie ukazany od tyłu, w pozycji półleżącej, chłopiec z otwartą księgą. Obok, w prawym dolnym rogu na księgach leżą czerwony kapelusz kardynalski, pastorał i laska zakończona krzyżem arcybiskupim. W lewej, górnej części obrazu Matka Boska siedzi na obłoku, zwrócona jest w trzech czwartych w lewo, pochylona, obiema rękami trzyma stojące po jej prawej stronie Dzieciątko. Twarz o łagodnych rysach, wąskich oczach, okolona jasnymi włosami. Ubrana jest w jasnoróżową suknię z białą podwiką, niebieski płaszcz narzucony na kolana oraz jasnoróżowy, rozwiany welon na głowie. Dzieciątko zwrócone w trzech czwartych w lewo, z uniesioną prawą ręką w geście błogosławieństwa, przepasane w partii bioder białą tkaniną. U góry obrazu, pośród obłoków dwa putta. W prawej części obrazu, za świętym widoczne dwie postacie klęczących dzieci, spośród których jedno czyta księgę a drugie się modli. Scena ukazana we wnętrzu z widocznymi w tle pilastem i oknem.
obraz

Adoracja Matki Boskiej przez św. Józefa Kalasantego

Jak cytować?

Agata Felczyńska, "Święty z pastorałem", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2023, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/swiety-z-pastoralem

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności