Św. Wojciech

Dzieje zabytku

Figura powstała do ołtarza, w którym się znajduje.

Opis

Figura niemal pełnoplastyczna, z tyłu ścięta i drążona. Święty Wojciech został ukazany w pozycji stojącej z uniesionymi rękami, w prawej dłoni trzymając wiosło. Twarz ma pociągłą, brwi uniesione, oczy szeroko otwarte, nos prosty, brodę długą, dzielącą się w dwa pukle. Jest ubrany w jasnoróżową sutannę, srebrną komżę oraz złotą kapę i paliusz. Na głowie ma infułę, na dłoniach rękawiczki. Polichromia w partiach ciała naturalistyczna.

Zarys problematyki artystycznej

Święty Wojciech urodził się w Czechach, podczas bierzmowania przyjął imię Adalbertus. Był biskupem Pragi, misjonarzem na Węgrzech, w Polsce i w Prusach, gdzie został zamordowany w 997 roku. Jest głównym patronem Polski. Wiosło, które trzyma w dłoni nawiązuje do podróży, którą odbył między Gnieznem a Prusami częściowo drogą wodną. Według przekazów również jeden z pierwszych, śmiertelnych ciosów zadano mu właśnie wiosłem.
Święty został ukazany frontalnie, w konwencjonalny sposób, trzymając wiosło, które pozwala go zidentyfikować. Gest drugiej ręki sugeruje, że mógł w niej również coś trzymać. Rzeźba charakteryzuje się uspokojoną formą, ożywioną równolegle biegnącymi fałdami komży, zmieniającymi bieg ponad wystawioną do przodu nogą.
Odpowiada umieszczonej po przeciwnej stronie figurze św. Stanisława, również jednego z najważniejszych świętych patronów Polski.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Zabrudzenia powierzchni, ubytki oraz przetarcia warstwy polichromii.

Streszczenie

Figura św. Wojciecha powstała w ostatniej ćwierci XVII wieku do ołtarza, w którym się znajduje. Święty został ukazany w konwencjonalny sposób, z wiosłem, które pozwala go zidentyfikować. Rzeźba charakteryzuje się uspokojoną formą.

Bibliografia