Św. Wojciech
Zdjęcie nr 1: Obraz w formie zbliżonej do trapezu o wklęsło-wypukłych bokach. W centrum św. Wojciech klęczący przed stołem ustawionym na jednym stopniu. Święty zwrócony w trzech czwartych w prawo, z pochyloną głową, ręce ma ugięte, prawą opiera o blat, dłonie ma splecione. Twarz ma szczupłą, o oczach skierowanych w dół, dużym, garbatym nosie i małych ustach; okoloną długą, puszystą, brązową brodą i krótkimi, brązowymi włosami. Nad głową aureola. Ubrany jest w białą albę, białą rokietę obszytą koronką, na ramiona ma narzuconą niebieską kapę o dekoracyjnej bordiurze, na piersi ma paliusz, a na głowie malowaną na złoto infułę z taśmami (fannones). Na stole stoi krucyfiks, leży otwarta księga i liść palmy. Na stopniu przed świętym znajduje się szabla. Postać ukazana we wnętrzu, z widoczną kolumną.

Św. Wojciech

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
oświęcimski
Gmina
Kęty
Miejscowość
Bielany
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Bielsko-Żywiecka
Parafia
Św. Macieja Apostoła
Tagi
malarstwo XIX wieku sztuka drugiej połowy XIX wieku
Miejsce przechowywania
zwieńczenie lewego ołtarza bocznego
Identyfikator
DZIELO/24259
Kategoria
obraz
Ilość
1
Czas powstania
około 1875-1877
Autor
Peter Michal Bohúň
Technika i materiał
olej na płótnie
Autor noty katalogowej
Paulina Kluz
Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Bez utworów zależnych 3.0 Polska

Dzieje zabytku

Obraz św. Wojciecha namalował zapewne Peter Michal Bohúň w latach około 1875-1877.

Opis

Obraz w formie zbliżonej do trapezu o wklęsło-wypukłych bokach. W centrum św. Wojciech klęczący przed stołem ustawionym na jednym stopniu. Święty zwrócony w trzech czwartych w prawo, z pochyloną głową, ręce ma ugięte, prawą opiera o blat, dłonie ma splecione. Twarz ma szczupłą, o oczach skierowanych w dół, dużym, garbatym nosie i małych ustach; okoloną długą, puszystą, brązową brodą i krótkimi, brązowymi włosami. Nad głową aureola. Ubrany jest w białą albę, białą rokietę obszytą koronką, na ramiona ma narzuconą niebieską kapę o dekoracyjnej bordiurze, na piersi ma paliusz, a na głowie malowaną na złoto infułę z taśmami (fannones). Na stole stoi krucyfiks, leży otwarta księga i liść palmy. Na stopniu przed świętym znajduje się szabla. Postać ukazana we wnętrzu, z widoczną kolumną.

Zarys problematyki artystycznej

W latach 1875-1877 słowacki malarz Peter Michal Bohúň, mieszkający w tym okresie w Lipniku koło Białej, namalował serię obrazów do ołtarzy oraz stacje drogi krzyżowej do kościoła w Bielanach. Artysta był przedstawicielem malarstwa realistycznego i romantycznego. Jego obrazy charakteryzuje silne przywiązanie do szczegółu, widoczne chociażby w detalach szat świętego oraz indywidualizacja twarzy postaci. Sposób malowania obrazu św. Wojciecha pozwala przypisać jego wykonanie Peterowi Michalowi Bohúňowi.
Święty Wojciech przedstawiany był w stroju biskupim, dlatego że w 983 roku otrzymał sakrę biskupią, później zaś sprawował rządy w diecezji praskiej. Wojciech wyruszył do Prus z misją nawracania pogan, gdzie zginął męczeńską śmiercią. Jego atrybutem jest miecz, gdyż po tym jak go zamordowano, ścięto mu nim głowę.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Dobry.

Streszczenie

Obraz św. Wojciecha namalował zapewne Peter Michal Bohúň w latach około 1875-1877. Święty przedstawiany był w stroju biskupim. Jego atrybutem jest miecz, gdyż po tym jak go zamordowano, ścięto mu nim głowę.

Bibliografia

Zaleski Wincenty, "Święci na każdy dzień", Warszawa 1989

ŹRÓDŁA ARCHIWALNE

Archiwum Parafii w Bielanach, Krzysztof Orlicki, Dzieje parafii świętego Macieja Apostoła w Bielanach (od powstania do I wojny światowej), Kraków 2008, mpis, s. 38.

Inne dzieła tego autora

Zdjęcie nr 1: Obraz uzyskał kształt stojącego prostokąta zamkniętego u góry łukiem odcinkowym, obramienionym profilowaną, złoconą ramą. W centrum kompozycji przedstawiono frontalnie siedzącego na niewielkim wzniesieniu Chrystusa z rozłożonymi rękami. Zbawiciel ma nieznacznie ujętą głowę w trzech czwartych w prawo. Jego pełną twarz o jasnej karnacji z rumianymi policzkami charakteryzuje wydatny nos i usta oraz łagodne spojrzenie. Okalają je gęste, brązowe włosy spływające na ramiona oraz krótka broda. Jezusa ubrany jest w czerwoną tunikę przewiązaną w pasie oraz niebieski płaszcz podbity bladym filetem, spiętym pod szyją i okrywającym jego plecy, a także nogi. Spod tuniki widać fragment lewej, bosej stopy. Jego głowę okala żółty nimb. Przed Jezusem z prawej strony klęczy na lewe kolano ujęty w profilu chłopak trzymający oburącz płaski kosz z pięcioma bochenkami chleba. Chłopiec odchylając się nieznacznie do tyłu ciężar kosza wspiera na prawej nodze. Ma owalną twarz o rumianych policzkach z drobnym nosem i ustami, okoloną krótkimi, jasnymi włosami. Ubrany jest w luźną, jasną koszulę z podwiniętymi rękawami oraz krótkie, brązowe spodnie. Przed nim w prawym rogu kompozycji leży pusty wiklinowy kosz, a obok niego na ziemi dwie ryby. Za Zbawicielem stoi trzech apostołów z nimbami talerzowymi nad głowami. Pierwszy z lewej widoczny jest nieznacznie od tyłu. To starszy mężczyzna z siwiejącymi włosami i brodą, ubrany w niebieską tunikę, ochrowy płaszcz i sandały. Dwóch następnych flankuje postać Jezusa. Obaj zostali przedstawieni frontalnie. Apostoł z lewej strony trzyma złożone ręce na wysokości piersi. Jego głowę otacza bujny zarost i broda. Ubrany jest w bladofioletową tunikę i narzucony na ramiona ciemnozielony płaszcz. Z kolei apostoł z prawej strony Chrystusa to młody mężczyzna, który obiema rękami zdaje się wskazywać na trzymany przez chłopca przed Jezusem kosz z chlebem. Ma on owalną twarz pozbawioną zarostu o jasnej karnacji i rumianych policzkach z wydatnym nosem i pełnymi ustami. Jego głowę otaczają krótkie, jasne włosy. Młodzieniec ubrany jest w luźną, ciemnozieloną tunikę oraz w czerwony płaszcz podbity bladym fioletem przerzucony przez lewe ramię. Na drugim planie w głębi za chłopcem z koszem chleba i najmłodszym apostołem widać grupę siedzących ludzi. Podobną grupę przedstawiono w głębi obrazu na trzecim planie na tle wzgórzystego krajobrazu z rozlanym jeziorem i roślinnością oraz bladoniebieskim niebem z obłokami.
obraz
Cudowne rozmnożenie chleba
Zdjęcie nr 1: Obrazy cyklu stacji drogi krzyżowej mają kształt stojących prostokątów. Charakteryzują je wielopostaciowe, zdynamizowane, wielofiguralne kompozycje najczęściej osadzone na tle pejzażu lub architektury. Malowidła cechuje stosunkowo plastyczny modelunek postaci – fizjonomii, muskulatury, draperii. Proporcje sylwetek oraz ich upozowanie są poprawnie uchwycone. Kolorystyka obrazów jest żywa, nasycona, o stosunkowo szerokiej gamie barw. Obrazy ujmują drewniane, profilowane, polichromowane ramy w odcieniu ciemnej czerwieni z dodatkiem złoceń, ze zwieńczeniem o linii wklęsło-wypukłej, mieszczącym łaciński, majuskułowy numer stacji pod złoconym krzyżem. W dolnej części białe pole o kształcie prostokąta mieszczące nazwy poszczególnych stacji.
obraz
Droga krzyżowa
Zdjęcie nr 1: Obrazy w formie stojącego prostokąta, ujęte profilowaną złoconą ramą. Przy górnej krawędzi szczyt utworzony przez stylizowany rocaille, zakończony anthemionem z krzyżem. W polu numer stacji. Przy dolnej krawędzi rocaille. Kompozycje obrazów wielofigurowe, większość ukazana na tle pejzażu z widocznymi w tle fragmentami budynków. Chrystus przedstawiony w niebieskiej tunice i czerwonym płaszczu z koroną cierniową na głowie lub w białym perizonium. Na obrazie przedstawiającym złożenie do grobu napisy: „P(eter) & C(ornel) Bohúň” i „Fundował Jan Gabrisz 1877”.
obraz
Stacje drogi krzyżowej
Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta zamkniętego wydłużonym łukiem półkolistym nadwieszonym, z uskokiem. W centrum św. Jan Nepomucen ukazany w całej postaci, zwrócony w trzech czwartych w lewo, w wykroku, z głową uniesioną do góry. Lewą ręką ujmuje krucyfiks i liść palmy, prawą, opuszczoną w dół, dotyka otwartej księgi leżącej na cokole. Twarz ma kwadratową, szczupłą, o podkreślonych kościach policzkowych, z oczami skierowanymi w górę, lekko garbatym nosem, z rozchylonymi ustami; okoloną krótką brodą oraz falowanymi, jasnobrązowymi włosami, opadającymi na kark. Wokół głowy ma gwieździsty nimb. Ubrany jest w czarną sutannę, białą komżę dekorowaną przy brzegach koronką, niebieską stułę oraz brązową almucję z czerwoną podszewką, zawiązaną pod szyją sznurem z dwoma chwostami. Po prawej stronie świętego cokół, na którym leży otwarta księga i czerwony biret. Postać ukazana we wnętrzu, z szachownicową posadzką i filarami w tle. W dolnej partii cokołu sygnatura „P(eter) Bohúň”.
obraz
Św. Jan Nepomucen
Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. W centrum św. Klemens ukazany w całej postaci, zwrócony w trzech czwartych w lewo, z uniesioną głową. Lewą ręką przytrzymuje księgę oraz ferulę, prawą unosi w geście błogosławieństwa. Twarz ma pociągłą, o dużych oczach zwróconych w górę, dużym nosie i pełnych ustach; okoloną krótką, siwą brodą oraz krótkimi, kręconymi włosami. Na głowie ma tiarę papieską z taśmami (fannones), wokół niej nimb. Święty ubrany jest w niebieską albę, białą rokietę lamowaną koronką, żółtą stułę oraz jasnożółtą kapę o wzorze roślinnym, z dekoracyjną bordiurą. Obok świętego leży kotwica. Postać ukazana na tle pejzażu z morzem i statkiem, ze sceną męczeństwa świętego.
obraz
Św. Klemens
Zdjęcie nr 1: Czternaście obrazów uzyskało ten sam kształt stojącego prostokąta, obramienionego prostą, złoconą i profilowaną ramą. W polach obrazowych znalazły się wielopostaciowe kompozycje umieszczone najczęściej na tle pejzażu, ale także i architektury. Narracja każdego z obrazów skupia się na osobie Chrystusa, któremu towarzyszą inni ludzie, zgodnie z tematyką kolejnej stacji. Namalowane postacie wykonują gwałtowne i dynamiczne gesty. Na ich twarzach o jasnych karnacjach widoczne są różne emocje. Postacie ubrane są w obficie drapowane szaty o intensywnej i kontrastowej kolorystyce. Cykl przedstawia: 1) Sąd Piłata, 2) Jezus bierze krzyż na ramiona, 3) Pierwszy upadek Chrystusa, 4) Chrystus spotyka matkę, 5) Szymon z Cyreny pomaga nieść krzyż Jezusowi, 6) Weronika ociera twarz Jezusa, 7) Drugi upadek pod krzyżem Chrystusa, 8) Jezus upomina płaczące niewiasty, 9) Trzeci upadek pod krzyżem Chrystusa, 10) Obnażenie z szat Jezusa, 11) Przybicie do krzyża Chrystusa, 12) Śmierć Chrystusa na krzyżu, 13) Opłakiwanie Jezusa, 14) Złożenie Chrystusa do grobu.
obraz
Stacje Drogi Krzyżowej

Osoby związane z dziełem

SDM_COVER_PHOTO
Autor dzieła
Peter Michal Bohúň
SDM_COVER_PHOTO
Wojciech św.

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Chrzcielnica na rzucie ośmioboku, trzon i czara również są ośmioboczne. Cokół dwustopniowy, stopnie oddzielone od siebie zaoblonym uskokiem, w górnej części łagodnie przechodzą w trzon. W środkowej partii trzonu spłaszczony ośmioboczny pierścień dekorowany taśmą z płaskorzeźbionymi rozetkami. Czara rozchylająca się ku górze, z profilowaną podstawą, rozczłonkowana ostrołukowatymi płycinami, zakończona profilowanym gzymsem. Ośmioboczna pokrywa o polach z wyciętymi płycinami zamkniętymi potrójnymi łukami półkolistymi jest zwieńczona profilowanym gzymsem z koronką i nakryta daszkiem. Nad nim podstawa ujęta od dołu arkadkowaniem z grupą rzeźbiarską Chrztu w Jordanie. Chrystus stoi w rzece z rękami założonymi na piersi, opasany na biodrach długą białą tkaniną. Przed nim, na skale stoi św. Jan Chrzciciel, ubrany w wielbłądzią skórę z prawą ręką trzymającą naczynie z wodą nad głową Chrystusa, a lewą wyciągniętą do przodu. Nad nim unosi się gołębica Ducha Świętego.
chrzcielnica
Chrzcielnica
Zdjęcie nr 1: Płyta z czarnego marmuru w formie stojącego prostokąta, ujęta grubą ramą z piaskowca z czterema uszakami, zakończona szczytem z anthemionem. W partii szczytu tarcze z godłami herbów Pelikan i Trąby, zwieńczone otwartą koroną, ujęte skręconym akantem. W polu tablicy złocona inskrypcja: „PAMIĘCI / AUGUSTYNA ROZWADOWSKIEGO / + 1. MARCA 1813. / TERESY z ROZWADOWSKICH / FERENCOWEJ / + 1. MARCA 1816. / MARYI z OPOLSKICH / ROZWADOWSKIEJ / + 28. CZERWCA 1829. / ANTONIEGO ROZWADOWSKIEGO / + 12. LUTEGO 1837. / ROZALII z ROZWADOWSKICH / FOLTAŃSKIEJ / + 5. SIERP(NIA) 1847. / FRANCISZKA FOLTAŃSKIEGO / POCHOWANEGO W KRZĘCINIE, + 2. LUTEGO 1849. / STEFANII FOLTAŃSKIEJ / + 26. LUTEGO 1854. / SPOKÓJ ICH DUSZOM. / Pomnik ten poświęca ANTONINA / z FOLTAŃSKICH DZIĘGIELOWSKA / 1877”.
płyta nagrobna
Epitafium rodzin Rozwadowskich i Foltańskich
Zdjęcie nr 1: Ambona przyścienna, wisząca, z dostępem przez drzwi w partii zaplecka. Kosz na planie zbliżonym do koła o wklęsło-wypukłym zarysie, na cokole w postaci spłaszczonego wałka, z podwieszeniem w formie zbliżonej do spłaszczonej półkuli, zdobionej rozetami, ujętej lizenami dekorowanymi zwisami, zakończonej szyszką. Ścianki kosza wydzielone pilastrami dźwigającymi belkowanie tworzące parapet. Trzony dekorowane zwisami, ścianki rozetami. Na krawędzi cokołu siedzące figury czterech ewangelistów. Baldachim na planie analogicznym do kosza w formie belkowania z podwieszonym lambrekinem. Na nim woluty tworzące cokół dla wazonu, na którym znajduje się otwarta księga w glorii promienistej. Na księdze napis: „BŁOGOSŁA/WIENI / KTÓRZY / SŁUCHAIĄ / SŁOWA / BOŻEGO, I / STRZEGĄ / GO. / U S(więtego) Łukasza w rozdz(iale) XI wier(sz) [28]”. Na podniebieniu baldachimu gołębica Ducha Świętego w glorii promienistej. Struktura polichromowana w kolorze beżowym, ze złoconymi profilami, ornamentyką i detalami.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Anioł ukazany frontalnie, w pozycji klęczącej, lewą rękę kładzie na piersi, prawą wyciąga w bok. Twarz ma okrągłą, o dużych, migdałowatych oczach, prostym nosie i małych ustach; okoloną brązowymi, kręconymi włosami sięgającymi ramion. Ubrany jest w złocony płaszcz, przesłaniający go w partii nóg, odsłaniający tors, zarzucony na lewe przedramię. Skrzydła ma duże, rozłożone, częściowo złocone i srebrzone. Polichromia ciała naturalistyczna.
rzeźba
Anioł
Zdjęcie nr 1: Obraz w formie zbliżonej do trapezu, zamkniętego z dwóch stron łukiem falistym. W centrum krzyż, do którego przybita jest czterema gwoździami postać żywego Chrystusa, zwróconego w trzech czwartych w prawo, z pochyloną głową, w lekkim zwisie, o ugiętych nogach. Twarz ma szczupłą, o dużych oczach skierowanych na wprost, prostym nosie i małych ustach; okoloną krótką, rozdwajającą się brodą oraz brązowymi włosami sięgającymi ramion. Na głowie ma koronę cierniową. Ciało ma szczupłe, ale umięśnione, z podkreślonymi żebrami. Przez biodra przewiązane krótkie, białe perizonium ze zwisem tkaniny przy lewym boku. Chrystus ukazany na tle niebiesko-czarnego nieba, rozświetlonego na żółto w dolnej części obrazu.
obraz
Chrystus Ukrzyżowany
Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym nadwieszonym z uskokiem. W centrum Chrystus ukazany w półpostaci, zwrócony w trzech czwartych w prawo, z pochyloną głową i skrzyżowanymi dłońmi, związanymi w nadgarstkach powrozem. Twarz ma pociągłą, ze śladami krwi, o dużych, migdałowatych oczach, lekko garbatym nosie oraz pełnych, rozchylonych ustach z widoczną linią zębów; okoloną krótką, rozdwajającą się brodą oraz długimi, silnie kręconymi włosami opadającymi na ramiona. Na głowę ma nałożoną metalową, złoconą koronę cierniową, a wokół metalową, srebrzoną glorię promienistą. Chrystus na ramiona ma narzucony płaszcz odsłaniający tors, na który nałożono metalową, srebrzoną sukienkę, o drobnym, kwiecistym wzorze. Ciało szczupłe, o podkreślonej muskulaturze, z zaznaczonymi śladami krwi. Na nadgarstki ma nałożony metalowy, złocony powróz, w lewej ręce trzyma trzcinę, na którą nałożona jest metalowa, złocona. Chrystus ukazany jest na ciemnobrązowym tle, wokół postaci zawieszone wota.
obraz
Ecce Homo

Inne dzieła z tego roku

Zdjęcie nr 1: Tablica epitafijna w formie leżącego prostokąta wmurowana w ścianę kościoła. Na środku umieszczono złoconą inskrypcję „D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / JÓZEFOWI MICHALCOWI / *1817 +1875 / Fundatorowi ogniotrwałego dachu / na tutejszym kościele / Błogosławieni umarli Którzy w Panu / umierają abowiem uczynki ich za nimi idą „Obj(awienie) ś[więtego] Jana XIV 13”. Treść ujęto bordiurą z faliście wijącej się wici roślinnej.
płyta nagrobna
Epitafium Józefa Michalca
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie pionowego prostokąta z przedstawieniem Matki Boskiej Karmiącej. W centrum kompozycji została ukazana Maria w półpostaci z głową przechyloną na lewe ramię. W lewej dłoni trzyma Dzieciątko Jezus, a prawą przytrzymuje pierś, którą go karmi. Ubrana jest w zielone szaty: suknię oraz płaszcz zdobione jasnoczerwonymi i kolistymi różami, niebieskimi tulipanami oraz zielonymi listkami. Szaty obwiedzione są czarnym konturem, w środku malowane płaską plamą barwną, bez cieniowania. Twarz Marii pełna o jasnej karnacji z zaróżowionymi policzkami z długim nosem i małymi ustami. Włosy długie, ciemnobrązowe, schowane pod welonem. Dzieciątko ponad naturalnych rozmiarów z odkrytymi ramionami i kolanami. Tło po lewej stronie obrazu ciemnoniebieskie, a po prawej zielone z żółtym nimbem wokół głowy Dzieciątka oraz żółtym fragmentem w prawym, górnym narożu. Wokół głów postaci rozmieszczonych jest jednaście, dużych i złotych gwiazd. Rama prosta, drewniana i bejcowana.
obraz
Matka Boska Karmiąca
Zdjęcie nr 1: Epitafium osadzone na profilowanym cokole, zwężającym się ku dołowi, z dwiema przylegającymi do siebie, ulistnionymi wolutami, zostało wykonane w typie łuku triumfalnego, ujętego pilastrami i stojącymi przed nimi kolumnami jońskimi, dźwigającymi belkowanie wyłamujące się ponad nimi i przyczółek w formie łuku odcinkowego. W przyczółku owalny kartusz z herbem Uniwersytetu Jagiellońskiego, nad przyczółkiem krzyż. W polu środkowym wnęka prostokątna zamknięta półkoliście z malowanym portretem zmarłego. Mężczyzna ukazany w popiersiu, w trzech czwartych, z głową zwróconą niemal frontalnie. Ubrany w rektorską togę z gronostajowym kołnierzem, z łańcuchem uniwersyteckim. Twarz o wyraźnych rysach, szeroka, z dużym nosem, wąskimi ustami, w okularach, z wysoką łysiną i siwymi bokobrodami. Pod portretem tablica z inskrypcją „JÓZEF KREMER / DOKTOR PRAWA I FILOZOFII / REKTOR I PROFESOR UNIWERS(YTETU) JAGIELL(OŃSKIEGO) / CZŁONEK AKADEMII UMIEJĘTNOŚCI / ŻOŁNIERZ Z R(OKU) 1831. / UR(ODZONY) 22 LUTEGO 1805 R(OKU). ZM(ARŁ) 2 CZERWCA 1875 / SŁUŻYŁ OJCZYŹNIE ORĘŻEM, NAUKĄ I PIÓREM. / WIECZNE ODPOCZYWANIE RACZ MU DAĆ PANIE”.
płyta nagrobna
Epitafium Józefa Kremera
Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta zamkniętego wydłużonym łukiem półkolistym nadwieszonym, z uskokiem. W centrum św. Jan Nepomucen ukazany w całej postaci, zwrócony w trzech czwartych w lewo, w wykroku, z głową uniesioną do góry. Lewą ręką ujmuje krucyfiks i liść palmy, prawą, opuszczoną w dół, dotyka otwartej księgi leżącej na cokole. Twarz ma kwadratową, szczupłą, o podkreślonych kościach policzkowych, z oczami skierowanymi w górę, lekko garbatym nosem, z rozchylonymi ustami; okoloną krótką brodą oraz falowanymi, jasnobrązowymi włosami, opadającymi na kark. Wokół głowy ma gwieździsty nimb. Ubrany jest w czarną sutannę, białą komżę dekorowaną przy brzegach koronką, niebieską stułę oraz brązową almucję z czerwoną podszewką, zawiązaną pod szyją sznurem z dwoma chwostami. Po prawej stronie świętego cokół, na którym leży otwarta księga i czerwony biret. Postać ukazana we wnętrzu, z szachownicową posadzką i filarami w tle. W dolnej partii cokołu sygnatura „P(eter) Bohúň”.
obraz
Św. Jan Nepomucen
Zdjęcie nr 1: 14 stacji drogi krzyżowej w kształcie stojących prostokątów ujętych w drewniane, profilowane ramy zwieńczone krzyżami. Sceny są narracyjne, wielofiguralne, przedstawiane na tle architektonicznym lub pejzażowym. W centrum wielu z nich znajduje się postać Chrystusa ubranego w różową tunikę i niebieski płaszcz, z nimbem wokół przybranej koroną cierniową głowy. Sceny są tłumne, postacie krępe o zaburzonych proporcjach i uproszczonych rysach twarzy. U dołu kompozycji malowane czarną farbą numery stacji: Stacyja I, Stacyja II etc. Kolorystyka ciemna, ciepła ze zdecydowaną przewagą brązów.
obraz
Stacje drogi krzyżowej
Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem odcinkowym. W centrum kompozycji dwie męskie postacie, zwrócone w trzech czwartych w lewo, stojące jedna za drugą. Z przodu św. Szymon z piłą, prawą ręką podtrzymuje księgę, lewą wznosi ku górze, tam też kieruje wzrok. Stojący z tyłu św. Juda palcem prawej ręki wskazuje na księgę, lewą, z krzyżem, unosi ponad nimi. Szymon ubrany jest w żółtą tunikę i brązowy płaszcz, zaś Juda w czerwoną tunikę i zielony płaszcz. Ponad nimi, z jasnożółtych obłoków wyłania się anioł w czerwono-niebieskiej sukni, który trzyma dwie palmy męczeństwa. Święci stoją na boso na ziemi, w lewym dolnym rogu kompozycji, obok stóp św. Judy leży kątownik i strzały. Tło przedstawienia ciemne, rozjaśnia się ku górze.
obraz
Św. Szymon i św. Juda Tadeusz

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po tagach

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta ujęty profilowaną, złoconą ramą. W centrum kompozycji, na tle rozległego, górzystego pejzażu przedstawiony św. Antoni Padewski trzymający na ręku Dzieciątko Jezus. Święty ukazany frontalnie, w pozycji stojącej z głową zwróconą w trzech czwartych w lewo. Ubrany w brązowy habit franciszkański przepasany sznurem (cingulum), z przewieszonym u pasa różańcem. Stopy obute w brązowe sandały. Święty przedstawiony jako mężczyzna o okrągłej twarzy z pełnymi, zaróżowionymi policzkami, o dużych, ciemnych oczach oraz długim, prostym nosie. Głowa z tonsurą okolona nimbem. W prawym ręku postać trzyma kwiat białej lilii; w lewym podtrzymuje zamkniętą księgę, na której znajduje się Dzieciątko Jezus. Chrystus ukazany w postawie siedzącej, zwrócony w trzech czwartych w prawo. Ukazany jako jasnowłose, pulchne dziecko o jasnej karnacji z wyraźnie zaznaczonym rumieńcem. Oczy duże, nos prosty, usta lekko uśmiechnięte. Głowa otoczona nimbem. Biodra przepasane białą tkaniną. Dzieciątko wznosi prawą rękę w geście błogosławieństwa, w lewej trzyma kulę ziemską. Tło kompozycji stanowi rozległy, górzysty pejzaż z widoczną w oddali sylwetą miasta i płynącą rzeką. Powyżej niebo zasnute białymi obłokami. Na odwrociu obrazu napis „Ołtarz S(więtego) Józefa odnowiony kosztem Pana Józefa Mianowskiego 1851” oraz „Ten Obraz z Ramą Odnowiony na Honor S Antoniego dnia 15 Grudnia 1851. Woj(ciech) Dembowski, Malarz i Pozłotnik m.p. O.M.K.”
obraz

Św. Antoni Padewski

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta przedstawiający stygmatyzację św. Franciszka. W centrum kompozycji znajduje się św. Franciszek, usytuowany nieco z lewej strony obrazu, w pozycji klęczącej, zwrócony w trzech czwartych w lewo, z rękami rozłożonymi szeroko na boki. Ma podłużną twarz, z krótkim i jasnym zarostem, z oczami skierowanymi na Chrystusa, na głowie tonsurę. Święty ubrany jest w habit franciszkański przewiązany sznurem, a na stopach ma założone sandały. W górnej części obrazu, po prawej stronie znajduje się Chrystus jako serafin, z którego ran wychodzą czerwone promienie tworzące stygmaty u świętego Franciszka. Przed świętym, na wysokim wzniesieniu ułożone są: otwarta księga oraz czaszka. W tle, pośrodku widać zakonnika, ukazanego w pozycji siedzącej, czytającego księgę. W oddali widać pejzaż górski i pochmurne niebo. W dolnej części obrazu słabo czytelna sygnatura „Wład(ysław) P. Bąkowski 1886.” Rama drewniana, profilowana, fakturowana i złocona, zdobiona stylizowanymi rocaille'ami.
obraz

Stygmatyzacja św. Franciszka

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta z przedstawieniem św. Antoniego Padewskiego z Dzieciątkiem. Święty został ukazany w ujęciu do kolan, zwrócony w lewo, w stronę Dzieciątka stojącego na blacie przykrytym czerwonym obrusem. Głowa świętego jest delikatnie przechylona w lewo, lewa ręka obejmuje Dzieciątko, prawa opuszczona trzyma kwiat lilii. Święty ma owalną twarz o młodzieńczych rysach, na głowie tonsurę. Jest ubrany w habit franciszkański. Dzieciątko ukazane zostało niemal nagie, z białą chustą okrywającą biodro i przerzuconą przez prawe ramię. Prawą ręką Chrystus dotyka brody świętego, lewą wyciąga w jego stronę. U stóp Dzieciątka leży otwarta księga. Wokół głów postaci złote nimby. Tło kompozycji jednolite, ciemnobrązowe. Na odwrocie napis malowany farbą „Fundator Walenty / Tekiela. / 1840. / 24 lipca”.
obraz

Św. Antoni Padewski

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie prostokąta zbliżonego do kwadratu ujęty złoconą, profilowaną ramą. W centrum kompozycji przedstawiony św. Benedykt w postawie stojącej, w ujęciu frontalnym z głową zwróconą w trzech czwartych w prawo. Święty ubrany w obszerny czarny habit benedyktyński z kapturem i szerokimi rękawami. Ukazany jako mężczyzna o pozbawionej zarostu okrągłej twarzy z wydatnym nosem oraz szeroko otwartymi, skierowanymi na wprost oczami. Wokół głowy tonsura oraz złocony nimb. Święty w swojej prawej ręce podtrzymuje oprawioną na czerwono księgę. Lewą dłoń składa na piersi na wysokości serca. Po prawej stronie obrazu widoczny fragment stołu przykrytego zieloną tkaniną, na którym widoczna biała mitra. Na drugim planie, po lewej stronie nieco za postacią świętego przedstawiono fragment wysokiego cokołu stanowiącego podstawę dla kolumny. Tło złocone, wytłaczane w motywy roślinno-kwiatowe.
obraz

Św. Benedykt

Zdjęcie nr 1: Obraz przedstawiający św. Izydora Oracza w kształcie stojącego prostokąta, podzielony na dwie strefy. W dolnej strefie został ukazany anioł orzący pole za pomocą pary wołów i pługa. Anioł ubrany jest ciemnozieloną tunikę, ma również czerwone skrzydła. Powyżej ukazana jest niewielka scenka rodzajowa przedstawiająca pasterza, ubranego w strój krakowski: niebieską sukmanę i czerwony kapelusz, stado białych owieczek oraz latające wrony. W górnej strefie obrazu, po prawej stronie został ukazany św. Izydor, który klęczy przed przydrożnym krzyżem ze złożonymi w geście modlitwy rękami. Święty ubrany jest w brunatno-zieloną sukmanę, szare spodnie i czarne buty z wysokimi cholewami. Twarz z dużymi oczami, krótkim zarostem okolona długimi i brązowymi włosami. Wokół głowy ma trójstrefowy nimb: brązowy kolisty, niebieski okrągły i żółty utworzony z przerywanej kreski. Sylwetki postaci, draperie oraz brzegi szat oddane są konturem i wypełnione płaską plamą barwną. Po lewej stronie obrazu widoczne murowane zabudowania z jasnobrązowymi dachami. Krzyż prosty, a wokół jego ramion jest namalowana żółto-pomarańczowa poświata. Tło obrazu jednolite, niebieskie. Rama drewniana, prosta, pokryta bejcą.
obraz

Św. Izydor Oracz

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. W centrum obrazu św. Józef Kalasanty klęczący przed unoszącą się pośród obłoków Matką Boską z Dzieciątkiem. Święty zwrócony jest w trzech czwartych w prawo, z uniesioną głową i skrzyżowanymi na piersi rękami, w których trzyma gorejące serce i gałązkę lilii. Twarz ma pociągłą, o migdałowatych, wąskich oczach i lekko garbatym nosie, okoloną krótką, siwą brodą i włosami po bokach głowy, na jej czubku łysina. Ubrany jest w czarny habit zapinany z przodu na guziki, z białą koloratką oraz czarny płaszcz zarzucony na plecy. Przed nim leży czarny biret i otwarta księga z napisem „Consti/tutio/nes Cler[i]c[orum] / Regular[um] / Piarum / Schola/rum”. Na pierwszym planie ukazany od tyłu, w pozycji półleżącej, chłopiec z otwartą księgą. Obok, w prawym dolnym rogu na księgach leżą czerwony kapelusz kardynalski, pastorał i laska zakończona krzyżem arcybiskupim. W lewej, górnej części obrazu Matka Boska siedzi na obłoku, zwrócona jest w trzech czwartych w lewo, pochylona, obiema rękami trzyma stojące po jej prawej stronie Dzieciątko. Twarz o łagodnych rysach, wąskich oczach, okolona jasnymi włosami. Ubrana jest w jasnoróżową suknię z białą podwiką, niebieski płaszcz narzucony na kolana oraz jasnoróżowy, rozwiany welon na głowie. Dzieciątko zwrócone w trzech czwartych w lewo, z uniesioną prawą ręką w geście błogosławieństwa, przepasane w partii bioder białą tkaniną. U góry obrazu, pośród obłoków dwa putta. W prawej części obrazu, za świętym widoczne dwie postacie klęczących dzieci, spośród których jedno czyta księgę a drugie się modli. Scena ukazana we wnętrzu z widocznymi w tle pilastem i oknem.
obraz

Adoracja Matki Boskiej przez św. Józefa Kalasantego

Jak cytować?

Paulina Kluz, "Św. Wojciech", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/sw-wojciech-31

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności