Św. Szymon i św. Juda Tadeusz
Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem odcinkowym. W centrum kompozycji dwie męskie postacie, zwrócone w trzech czwartych w lewo, stojące jedna za drugą. Z przodu św. Szymon z piłą, prawą ręką podtrzymuje księgę, lewą wznosi ku górze, tam też kieruje wzrok. Stojący z tyłu św. Juda palcem prawej ręki wskazuje na księgę, lewą, z krzyżem, unosi ponad nimi. Szymon ubrany jest w żółtą tunikę i brązowy płaszcz, zaś Juda w czerwoną tunikę i zielony płaszcz. Ponad nimi, z jasnożółtych obłoków wyłania się anioł w czerwono-niebieskiej sukni, który trzyma dwie palmy męczeństwa. Święci stoją na boso na ziemi, w lewym dolnym rogu kompozycji, obok stóp św. Judy leży kątownik i strzały. Tło przedstawienia ciemne, rozjaśnia się ku górze.
Zdjęcie nr 2: Obraz w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem odcinkowym. W centrum kompozycji dwie męskie postacie, zwrócone w trzech czwartych w lewo, stojące jedna za drugą. Z przodu św. Szymon z piłą, prawą ręką podtrzymuje księgę, lewą wznosi ku górze, tam też kieruje wzrok. Stojący z tyłu św. Juda palcem prawej ręki wskazuje na księgę, lewą, z krzyżem, unosi ponad nimi. Szymon ubrany jest w żółtą tunikę i brązowy płaszcz, zaś Juda w czerwoną tunikę i zielony płaszcz. Ponad nimi, z jasnożółtych obłoków wyłania się anioł w czerwono-niebieskiej sukni, który trzyma dwie palmy męczeństwa. Święci stoją na boso na ziemi, w lewym dolnym rogu kompozycji, obok stóp św. Judy leży kątownik i strzały. Tło przedstawienia ciemne, rozjaśnia się ku górze.
Zdjęcie nr 3: Obraz w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem odcinkowym. W centrum kompozycji dwie męskie postacie, zwrócone w trzech czwartych w lewo, stojące jedna za drugą. Z przodu św. Szymon z piłą, prawą ręką podtrzymuje księgę, lewą wznosi ku górze, tam też kieruje wzrok. Stojący z tyłu św. Juda palcem prawej ręki wskazuje na księgę, lewą, z krzyżem, unosi ponad nimi. Szymon ubrany jest w żółtą tunikę i brązowy płaszcz, zaś Juda w czerwoną tunikę i zielony płaszcz. Ponad nimi, z jasnożółtych obłoków wyłania się anioł w czerwono-niebieskiej sukni, który trzyma dwie palmy męczeństwa. Święci stoją na boso na ziemi, w lewym dolnym rogu kompozycji, obok stóp św. Judy leży kątownik i strzały. Tło przedstawienia ciemne, rozjaśnia się ku górze.

Św. Szymon i św. Juda Tadeusz

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
krakowski
Gmina
Skawina
Miejscowość
Skawina
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Parafia
Św. Apostołów Szymona i Judy Tadeusza
Tagi
malarstwo XIX wieku św. Juda Tadeusz św. Szymon Walery Eljasz-Radzikowski
Miejsce przechowywania
ołtarz główny
Identyfikator
DZIELO/06670
Kategoria
obraz
Ilość
1
Czas powstania
około 1875 roku (?)
Autor
Walery Jan Kanty Eljasz-Radzikowski
Technika i materiał
olej na płótnie
Wymiary podstawowe
szerokość – około 1,7 m
wysokość – około 3 m
Autor noty katalogowej
Agata Felczyńska
Uznanie autorstwa 4.0

Dzieje zabytku

Obraz został namalowany w drugiej połowie XIX wieku, być może około 1875 roku i odnowiony w 2003 roku.

Opis

Obraz w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem odcinkowym. W centrum kompozycji dwie męskie postacie, zwrócone w trzech czwartych w lewo, stojące jedna za drugą. Z przodu św. Szymon z piłą, prawą ręką podtrzymuje księgę, lewą wznosi ku górze, tam też kieruje wzrok. Stojący z tyłu św. Juda palcem prawej ręki wskazuje na księgę, lewą, z krzyżem, unosi ponad nimi. Szymon ubrany jest w żółtą tunikę i brązowy płaszcz, zaś Juda w czerwoną tunikę i zielony płaszcz. Ponad nimi, z jasnożółtych obłoków wyłania się anioł w czerwono-niebieskiej sukni, który trzyma dwie palmy męczeństwa. Święci stoją na boso na ziemi, w lewym dolnym rogu kompozycji, obok stóp św. Judy leży kątownik i strzały. Tło przedstawienia ciemne, rozjaśnia się ku górze.

Zarys problematyki artystycznej

Święty Szymon i św. Juda Tadeusz według tradycji byli braćmi. Po rozesłaniu apostołów wspólnie głosili Ewangelię nad Morzem Czerwonym i w Egipcie lub w Babilonii i Palestynie. Mieli razem ponieść śmierć męczeńską, dlatego często przedstawiani są wspólnie. Szymon zginął przecięty piłą, która stanowi jego atrybut, zaś Juda poniósł śmierć od ciosów pałką lub włócznią.
Walery Eljasz-Radzikowski, domniemany autor obrazu, kształcił się w Krakowie i Monachium. Podejmował tematykę historyczną, legendarną, malował pejzaże, interesował się kostiumologią oraz był ilustratorem. Był również autorem kompozycji o tematyce religijnej, m.in. umieszczonego w tym samym ołtarzu wizerunku Chrystusa Ukrzyżowanego, św. Antoniego (przed 1875) do katedry w Przemyślu, św. Wojciecha (ok. 1880) i św. Aleksego (1889) do kościoła w Pełczyskach (pow. pińczowski). Projektował polichromie kościoła Dominikanów w Dzikowie oraz w Wielowsi pod Sandomierzem i Chochołowie.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Obraz został odnowiony w 2003 roku.

Streszczenie

Obraz przedstawiający św. Szymona i św. Judę Tadeusza został namalowany w drugiej połowie XIX wieku (być może około 1875 roku) najpewniej przez Walerego Eljasza-Radzikowskiego, autora obrazu przedstawiającego Ukrzyżowanie umieszczonego w tym samym ołtarzu.

Bibliografia

Zaleski Wincenty, "Święci na każdy dzień", Warszawa 1989
"Zabytkowe kościoły w gminie Skawina", Skawina 2016
Mardyła Przemysław, "Parafia świętych Apostołów Szymona i Judy Tadeusza w Skawinie. 650 lat historii.", Kraków 2014

Inne dzieła tego autora

Zdjęcie nr 1: Fresk wkomponowany w arkadę zamkniętą półkoliście, w ścianie południowej prezbiterium, nad portalem do aneksu. Ukazuje siedzącą na tronie Matkę Boską z Dzieciątkiem na kolanach oraz klęczących i stojących przed nią od lewej proboszcza Józefa Krzemińskiego, rodzinę w stroju ludowym, Izabelę i Felicjana Szybalskich oraz chłopca z chorągwią w ręku.
polichromia ścienna
Adoracja Najświętszej Marii Panny
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem odcinkowym przedstawiający scenę Ukrzyżowania. W centrum kompozycji ukazany ukrzyżowany Chrystus na tle odległego pejzażu z Jerozolimą. Ciało napięte, ramiona rozciągnięte do boków powyżej wysokości głowy skierowanej delikatnie w lewą stronę. Twarz owalna, delikatna, wzrok skierowany do góry, okolona krótką, jasnobrązową brodą; włosy opadają na plecy. Na głowie korona cierniowa, a wokół niej jasny, jakby świetlisty nimb. Chrystus ma założone wokół bioder białe perizonium przewinięte na prawym biodrze. Krzyż prosty, brązowy, nad głową Chrystusa wisi tabliczka z napisem „JESUS / NAZARENUS / REX / JUDAEORUM”. Tło ciemne, w dolnej części widok Jerozolimy, powyżej której widoczne rozwiane, jasnobrązowe chmury. Kolorystyka obrazu ciemna, duże kontrasty. Kompozycja oprawiona w złoconą ramę dekorowaną ornamentem roślinnym i rocaille’owym na górnej krawędzi, w dolnych narożach oraz po bokach.
obraz
Chrystus na krzyżu

Osoby związane z dziełem

SDM_COVER_PHOTO
Autor dzieła
Walery Jan Kanty Eljasz-Radzikowski

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Tablica w kształcie leżącego prostokąta obwiedziona ramką z kwadratami w narożach. Na środku, poniżej krzyża łacińskiego złocona inskrypcja „D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / Pamięci / D(okto)ra TOMASZA SWIERZA / LEKARZA MIASTA SKAWINY / LEKARZA SĄDOWEGO KOLEI PAŃSTWOWEJ / ZM(ARŁEGO) W KRAKOWIE D(NIA) 7. KWIETNIA 1888. / W 40(ty)m ROKU ŻYCIA / Wieczny odpoczynek / racz mu dać Panie!”.
płyta nagrobna
Epitafium doktora Tomasza Swierza
Zdjęcie nr 1: Ambona przyścienna składająca się z kosza, zaplecka, baldachimu i schodów z balustradą, zawieszona na lewej ścianie prezbiterium. Kosz na planie zbliżonym do prostokąta, o ściankach prostych i wklęsłych z uskokami w narożach, dekorowanymi płycinami z plakietami ornamentalnymi. Na największej płycinie przedstawienie Boga Ojca trzymającego tablice 10 przykazań, pośród obłoków, z trąbiącym aniołem w prawym dolnym narożniku. Kosz zamyka pełne belkowanie z silnie wysuniętym gzymsem. Podstawa kosza z łączących się pośrodku wolut, z pozłacaną szyszką u dołu. Zaplecek w kształcie prostokąta z prostokątną płyciną zamknięta łukiem nadwieszonym, wewnątrz której płaskorzeźbione przedstawienie Chrystusa Dobrego Pasterza. Pole flankują pilastry z płycinami. Baldachim powtarzający plan kosza, z podwieszonym lambrekinem i zwieńczony postumentem utworzonym ze stylizowanych wolut, na którym posadowiono figurę modlącego się anioła w długiej, srebrnej sukni. W podniebiu baldachimu znajduje się rzeźba srebrnej gołębicy Ducha Świętego na tle glorii promienistej. Struktura w kolorze brązowym, płyciny ciemnozielone, detal architektoniczny i ornamenty pozłacane i posrebrzane.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem odcinkowym przedstawiający scenę Ukrzyżowania. W centrum kompozycji ukazany ukrzyżowany Chrystus na tle odległego pejzażu z Jerozolimą. Ciało napięte, ramiona rozciągnięte do boków powyżej wysokości głowy skierowanej delikatnie w lewą stronę. Twarz owalna, delikatna, wzrok skierowany do góry, okolona krótką, jasnobrązową brodą; włosy opadają na plecy. Na głowie korona cierniowa, a wokół niej jasny, jakby świetlisty nimb. Chrystus ma założone wokół bioder białe perizonium przewinięte na prawym biodrze. Krzyż prosty, brązowy, nad głową Chrystusa wisi tabliczka z napisem „JESUS / NAZARENUS / REX / JUDAEORUM”. Tło ciemne, w dolnej części widok Jerozolimy, powyżej której widoczne rozwiane, jasnobrązowe chmury. Kolorystyka obrazu ciemna, duże kontrasty. Kompozycja oprawiona w złoconą ramę dekorowaną ornamentem roślinnym i rocaille’owym na górnej krawędzi, w dolnych narożach oraz po bokach.
obraz
Chrystus na krzyżu
Zdjęcie nr 1: Tablica w kształcie leżącego prostokąta obwiedziona ramką z kwadratami w narożach. Na środku, poniżej krzyża łacińskiego złocona, majuskułowa inskrypcja „TU SPOCZYWAJĄ ZWŁOKI / AGNIESZKI z JURYCINSKICH / BIEŃKOWSKIEJ / ZMARŁEJ 2 LISTOPADA 1820 R(OKU) / W 24 ROKU ŻYCIA / POKÓJ JEJ DUSZY”.
płyta nagrobna
Epitafium Agnieszki z Jurycińskich Bieńkowskiej
Zdjęcie nr 1: Epitafium w kształcie stojącego prostokąta z kutym napisem „D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / Agneszcze z Ludwikowskich / Szymaszkowey / Obywatelce tuteyszy świadectwo wie/cznego żalu w dowód przywiązania / wdzięczności ku swey Małżonce / pozostały Mąż Franciszek Xawery / Szymaszek z troygiem Dzieci / ten pomnik położył / Umarła w wieku lat 29. D(n)ia 21. Kwie(tnia) / 1824 R(ok)u. Czytelniku przeszliy za / nią do Boga czułe Westchnienie”.
nagrobek
Epitafium Agnieszki z Ludwikowskich Szymaszkowej
Zdjęcie nr 1: Epitafium w kształcie stojącego prostokąta wykonane z czarnego kamienia poświęcone pamięci księdza Jana Ligęzy. Na tablicy poniżej krzyża łacińskiego i napisu „SOLIDARNOŚĆ SERC – SERCU” płaskorzeźbiony portret zmarłego. Na owalnej twarzy z wysokim czołem odznaczają się małe oczy, wąski nos i wydatne usta, między nosem a ustami zaznaczona bruzda. Pod portretem dalsza część napisu „/ PAMIĘCI KSIĘDZA KANONIKA / JANA LIGĘZY / 23. IX. 1930 – 8. VII. 1983 / PROBOSZCZA TEJ PARAFII W LATACH 1975-1983 / POCHOWANEGO W RODZINNYM WAKSMUNDZIE / ŻYCIEM SWOIM I DZIAŁANIEM / UMOCNIŁ NAS W DUCHU / WIARY NADZIEI I MIŁOŚCI / POKÓJ JEGO DUSZY / WDZIĘCZNI PARAFIANIE”.
płyta nagrobna
Epitafium księdza Jana Ligęzy

Inne dzieła z tego roku

Zdjęcie nr 1: Tablica epitafijna w formie leżącego prostokąta wmurowana w ścianę kościoła. Na środku umieszczono złoconą inskrypcję „D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / JÓZEFOWI MICHALCOWI / *1817 +1875 / Fundatorowi ogniotrwałego dachu / na tutejszym kościele / Błogosławieni umarli Którzy w Panu / umierają abowiem uczynki ich za nimi idą „Obj(awienie) ś[więtego] Jana XIV 13”. Treść ujęto bordiurą z faliście wijącej się wici roślinnej.
płyta nagrobna
Epitafium Józefa Michalca
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie pionowego prostokąta z przedstawieniem Matki Boskiej Karmiącej. W centrum kompozycji została ukazana Maria w półpostaci z głową przechyloną na lewe ramię. W lewej dłoni trzyma Dzieciątko Jezus, a prawą przytrzymuje pierś, którą go karmi. Ubrana jest w zielone szaty: suknię oraz płaszcz zdobione jasnoczerwonymi i kolistymi różami, niebieskimi tulipanami oraz zielonymi listkami. Szaty obwiedzione są czarnym konturem, w środku malowane płaską plamą barwną, bez cieniowania. Twarz Marii pełna o jasnej karnacji z zaróżowionymi policzkami z długim nosem i małymi ustami. Włosy długie, ciemnobrązowe, schowane pod welonem. Dzieciątko ponad naturalnych rozmiarów z odkrytymi ramionami i kolanami. Tło po lewej stronie obrazu ciemnoniebieskie, a po prawej zielone z żółtym nimbem wokół głowy Dzieciątka oraz żółtym fragmentem w prawym, górnym narożu. Wokół głów postaci rozmieszczonych jest jednaście, dużych i złotych gwiazd. Rama prosta, drewniana i bejcowana.
obraz
Matka Boska Karmiąca
Zdjęcie nr 1: Epitafium osadzone na profilowanym cokole, zwężającym się ku dołowi, z dwiema przylegającymi do siebie, ulistnionymi wolutami, zostało wykonane w typie łuku triumfalnego, ujętego pilastrami i stojącymi przed nimi kolumnami jońskimi, dźwigającymi belkowanie wyłamujące się ponad nimi i przyczółek w formie łuku odcinkowego. W przyczółku owalny kartusz z herbem Uniwersytetu Jagiellońskiego, nad przyczółkiem krzyż. W polu środkowym wnęka prostokątna zamknięta półkoliście z malowanym portretem zmarłego. Mężczyzna ukazany w popiersiu, w trzech czwartych, z głową zwróconą niemal frontalnie. Ubrany w rektorską togę z gronostajowym kołnierzem, z łańcuchem uniwersyteckim. Twarz o wyraźnych rysach, szeroka, z dużym nosem, wąskimi ustami, w okularach, z wysoką łysiną i siwymi bokobrodami. Pod portretem tablica z inskrypcją „JÓZEF KREMER / DOKTOR PRAWA I FILOZOFII / REKTOR I PROFESOR UNIWERS(YTETU) JAGIELL(OŃSKIEGO) / CZŁONEK AKADEMII UMIEJĘTNOŚCI / ŻOŁNIERZ Z R(OKU) 1831. / UR(ODZONY) 22 LUTEGO 1805 R(OKU). ZM(ARŁ) 2 CZERWCA 1875 / SŁUŻYŁ OJCZYŹNIE ORĘŻEM, NAUKĄ I PIÓREM. / WIECZNE ODPOCZYWANIE RACZ MU DAĆ PANIE”.
płyta nagrobna
Epitafium Józefa Kremera
Zdjęcie nr 1: Obraz w formie zbliżonej do trapezu o wklęsło-wypukłych bokach. W centrum św. Wojciech klęczący przed stołem ustawionym na jednym stopniu. Święty zwrócony w trzech czwartych w prawo, z pochyloną głową, ręce ma ugięte, prawą opiera o blat, dłonie ma splecione. Twarz ma szczupłą, o oczach skierowanych w dół, dużym, garbatym nosie i małych ustach; okoloną długą, puszystą, brązową brodą i krótkimi, brązowymi włosami. Nad głową aureola. Ubrany jest w białą albę, białą rokietę obszytą koronką, na ramiona ma narzuconą niebieską kapę o dekoracyjnej bordiurze, na piersi ma paliusz, a na głowie malowaną na złoto infułę z taśmami (fannones). Na stole stoi krucyfiks, leży otwarta księga i liść palmy. Na stopniu przed świętym znajduje się szabla. Postać ukazana we wnętrzu, z widoczną kolumną.
obraz
Św. Wojciech
Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta zamkniętego wydłużonym łukiem półkolistym nadwieszonym, z uskokiem. W centrum św. Jan Nepomucen ukazany w całej postaci, zwrócony w trzech czwartych w lewo, w wykroku, z głową uniesioną do góry. Lewą ręką ujmuje krucyfiks i liść palmy, prawą, opuszczoną w dół, dotyka otwartej księgi leżącej na cokole. Twarz ma kwadratową, szczupłą, o podkreślonych kościach policzkowych, z oczami skierowanymi w górę, lekko garbatym nosem, z rozchylonymi ustami; okoloną krótką brodą oraz falowanymi, jasnobrązowymi włosami, opadającymi na kark. Wokół głowy ma gwieździsty nimb. Ubrany jest w czarną sutannę, białą komżę dekorowaną przy brzegach koronką, niebieską stułę oraz brązową almucję z czerwoną podszewką, zawiązaną pod szyją sznurem z dwoma chwostami. Po prawej stronie świętego cokół, na którym leży otwarta księga i czerwony biret. Postać ukazana we wnętrzu, z szachownicową posadzką i filarami w tle. W dolnej partii cokołu sygnatura „P(eter) Bohúň”.
obraz
Św. Jan Nepomucen
Zdjęcie nr 1: 14 stacji drogi krzyżowej w kształcie stojących prostokątów ujętych w drewniane, profilowane ramy zwieńczone krzyżami. Sceny są narracyjne, wielofiguralne, przedstawiane na tle architektonicznym lub pejzażowym. W centrum wielu z nich znajduje się postać Chrystusa ubranego w różową tunikę i niebieski płaszcz, z nimbem wokół przybranej koroną cierniową głowy. Sceny są tłumne, postacie krępe o zaburzonych proporcjach i uproszczonych rysach twarzy. U dołu kompozycji malowane czarną farbą numery stacji: Stacyja I, Stacyja II etc. Kolorystyka ciemna, ciepła ze zdecydowaną przewagą brązów.
obraz
Stacje drogi krzyżowej

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po tagach

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. W centrum siedząca postać Marii zwrócona trzy czwarte w lewo, delikatnie pochylona z rękami złożonymi w geście modlitwy. Przed nią siedzące na skale Dzieciątko, zwrócone trzy czwarte w prawo, delikatnie pochylone, opierające ciężar ciała na prawej ręce. Maria o delikatnych rysach: owalnej twarzy, małym nosie i drobnych ustach. Na głowie ma biały welon przykrywający jej włosy. Ubrana jest w bladoróżową suknię oraz silnie udrapowany ciemnogranatowy płaszcz, spod którego widoczna jest bosa stopa. Dzieciątko o jasnej, różowawej karnacji. Twarz pełna o małym nosie i głęboko osadzonych oczach. Głowę okalają krótkie, złote włosy. Wokół głów Marii i Dzieciątka złote, świetliste nimby. W tle pejzaż z widocznymi fragmentami drzew w brunatnej i ciemnozielonej tonacji. Rama złocona, fakturowana, w narożach i pośrodku boków zdobiona stylizowaną wicią roślinną.
obraz

Adoracja Dzieciątka

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie pionowego prostokąta z przedstawieniem Matki Boskiej Karmiącej. W centrum kompozycji została ukazana Maria w półpostaci z głową przechyloną na lewe ramię. W lewej dłoni trzyma Dzieciątko Jezus, a prawą przytrzymuje pierś, którą go karmi. Ubrana jest w zielone szaty: suknię oraz płaszcz zdobione jasnoczerwonymi i kolistymi różami, niebieskimi tulipanami oraz zielonymi listkami. Szaty obwiedzione są czarnym konturem, w środku malowane płaską plamą barwną, bez cieniowania. Twarz Marii pełna o jasnej karnacji z zaróżowionymi policzkami z długim nosem i małymi ustami. Włosy długie, ciemnobrązowe, schowane pod welonem. Dzieciątko ponad naturalnych rozmiarów z odkrytymi ramionami i kolanami. Tło po lewej stronie obrazu ciemnoniebieskie, a po prawej zielone z żółtym nimbem wokół głowy Dzieciątka oraz żółtym fragmentem w prawym, górnym narożu. Wokół głów postaci rozmieszczonych jest jednaście, dużych i złotych gwiazd. Rama prosta, drewniana i bejcowana.
obraz

Matka Boska Karmiąca

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta, zamknięty łukiem nadwieszonym z przedstawieniem Matki Boskiej Nieustającej Pomocy. Maria ukazana w półpostaci, frontalnie, z Dzieciątkiem Jezus na lewym ręku. Dzieciątko widoczne z prawego profilu, z głową odwróconą do tyłu, oburącz ujmuje dłoń Marii. Owalne twarze postaci charakteryzują linearnie opracowane rysy, z długimi, wąskimi nosami oraz drobnymi ustami. Oczy Marii mają migdałowy kształt, jej wzrok skierowany jest na wprost. Matka Boska ubrana jest w czerwoną suknię z długimi rękawami ze złotymi obszyciami oraz ciemnoniebieski płaszcz nałożony na głowę. Dzieciątko ubrane jest w zieloną sukienkę i czerwony płaszcz, z jego lewej stopy zsuwa się sandał. Jezus spogląda w kierunku niewielkiej sylwetki jednego z dwóch archaniołów znajdującego się po prawej stronie – archanioła Gabriela. Po drugiej stronie jest archanioł Michał, obaj trzymają w dłoniach narzędzia Męki Pańskiej: Michał (włócznię i gąbkę z octem), Gabriel (krzyż). Na głowach Marii i Dzieciątka znajdują się otwarte korony ze szlachetnymi kamieniami, a wokół nimby: Matki Boskiej dekorowany bogatą wicią floralną, u Dzieciątka nimb krzyżowy. Wszystkie postacie są podpisane inicjałami: nad głową Marii, po lewej stronie obrazu widnieją litery „MP”, a po prawej „ΘΥ”; następnie po lewej stronie obrazu, nad głową archanioła Michała znajdują się litery „ΟΡМ”, a nad głową archanioła Gabriela „OΡГ” i dalej, po prawej stronie obrazu, obok Dzieciątka Jezus litery „IC-XC”. Tło jest złocone. Obraz ujęty jest prostokątną, profilowaną ramą zdobioną od zewnątrz ażurową wicią roślinną. W górnej części kompozycji napis „MATKO BOSKA NIEUSTAJĄCEJ POMOCY / MÓDL SIĘ ZA NAMI”. Rama drewniana, profilowana, złocona, ozdobiona rzędem stylizowanych liści akantu.
obraz

Matka Boska Nieustastającej Pomocy

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta w rozbudowanej, profilowanej ramie dekorowanej nakładanymi motywami geometrycznymi oraz kwiatowymi, zwieńczonej na osi monogramem maryjnym. W centrum kompozycji, nieco z lewej strony obrazu przedstawienie Marii trzymającej na kolanach martwe ciało Chrystusa. Twarz Marii szeroka, z delikatnie otwartymi ustami, szerokim nosem i wzrokiem skierowanym ku niebu. Matka Boska jest ubrana w czerwoną suknię, ciemnobłękitny płaszcz nałożony na głowę oraz biały welon. Chrystus ukazany w pozycji półleżącej na białym płótnie, z lewą ręką podtrzymywaną przez Marię, prawą opadłą bezwładnie w dół. Twarz szczupła, oczy zamknięte, okolona krótką brodą i długimi, ciemnobrązowymi włosami, spływającymi na ramiona i plecy. Odziany jest w białe perizonium na biodrach, delikatnie drapowane. Wokół głów są zaznaczone nimby. W lewym, dolnym rogu przedstawienia titulus oraz misa, w prawym widoczny fragment krzyża. W tle otwiera się rozległy pejzaż z widokiem na Jerozolimę. Kolorystyka ciemna, ciepła z dominacją brązów.
obraz

Pieta

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta ujęty profilowaną, złoconą ramą. W centrum kompozycji, na tle rozległego, górzystego pejzażu przedstawiony św. Antoni Padewski trzymający na ręku Dzieciątko Jezus. Święty ukazany frontalnie, w pozycji stojącej z głową zwróconą w trzech czwartych w lewo. Ubrany w brązowy habit franciszkański przepasany sznurem (cingulum), z przewieszonym u pasa różańcem. Stopy obute w brązowe sandały. Święty przedstawiony jako mężczyzna o okrągłej twarzy z pełnymi, zaróżowionymi policzkami, o dużych, ciemnych oczach oraz długim, prostym nosie. Głowa z tonsurą okolona nimbem. W prawym ręku postać trzyma kwiat białej lilii; w lewym podtrzymuje zamkniętą księgę, na której znajduje się Dzieciątko Jezus. Chrystus ukazany w postawie siedzącej, zwrócony w trzech czwartych w prawo. Ukazany jako jasnowłose, pulchne dziecko o jasnej karnacji z wyraźnie zaznaczonym rumieńcem. Oczy duże, nos prosty, usta lekko uśmiechnięte. Głowa otoczona nimbem. Biodra przepasane białą tkaniną. Dzieciątko wznosi prawą rękę w geście błogosławieństwa, w lewej trzyma kulę ziemską. Tło kompozycji stanowi rozległy, górzysty pejzaż z widoczną w oddali sylwetą miasta i płynącą rzeką. Powyżej niebo zasnute białymi obłokami. Na odwrociu obrazu napis „Ołtarz S(więtego) Józefa odnowiony kosztem Pana Józefa Mianowskiego 1851” oraz „Ten Obraz z Ramą Odnowiony na Honor S Antoniego dnia 15 Grudnia 1851. Woj(ciech) Dembowski, Malarz i Pozłotnik m.p. O.M.K.”
obraz

Św. Antoni Padewski

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta przedstawiający stygmatyzację św. Franciszka. W centrum kompozycji znajduje się św. Franciszek, usytuowany nieco z lewej strony obrazu, w pozycji klęczącej, zwrócony w trzech czwartych w lewo, z rękami rozłożonymi szeroko na boki. Ma podłużną twarz, z krótkim i jasnym zarostem, z oczami skierowanymi na Chrystusa, na głowie tonsurę. Święty ubrany jest w habit franciszkański przewiązany sznurem, a na stopach ma założone sandały. W górnej części obrazu, po prawej stronie znajduje się Chrystus jako serafin, z którego ran wychodzą czerwone promienie tworzące stygmaty u świętego Franciszka. Przed świętym, na wysokim wzniesieniu ułożone są: otwarta księga oraz czaszka. W tle, pośrodku widać zakonnika, ukazanego w pozycji siedzącej, czytającego księgę. W oddali widać pejzaż górski i pochmurne niebo. W dolnej części obrazu słabo czytelna sygnatura „Wład(ysław) P. Bąkowski 1886.” Rama drewniana, profilowana, fakturowana i złocona, zdobiona stylizowanymi rocaille'ami.
obraz

Stygmatyzacja św. Franciszka

Jak cytować?

Agata Felczyńska , "Św. Szymon i św. Juda Tadeusz", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/sw-szymon-i-sw-juda-tadeusz-1

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności