Stacje drogi krzyżowej
Zdjęcie nr 1: Obrazy w formie stojącego prostokąta, ujęte profilowaną złoconą ramą. Przy górnej krawędzi szczyt utworzony przez stylizowany rocaille, zakończony anthemionem z krzyżem. W polu numer stacji. Przy dolnej krawędzi rocaille. Kompozycje obrazów wielofigurowe, większość ukazana na tle pejzażu z widocznymi w tle fragmentami budynków. Chrystus przedstawiony w niebieskiej tunice i czerwonym płaszczu z koroną cierniową na głowie lub w białym perizonium. Na obrazie przedstawiającym złożenie do grobu napisy: „P(eter) & C(ornel) Bohúň” i „Fundował Jan Gabrisz 1877”.
Zdjęcie nr 2: Obrazy w formie stojącego prostokąta, ujęte profilowaną złoconą ramą. Przy górnej krawędzi szczyt utworzony przez stylizowany rocaille, zakończony anthemionem z krzyżem. W polu numer stacji. Przy dolnej krawędzi rocaille. Kompozycje obrazów wielofigurowe, większość ukazana na tle pejzażu z widocznymi w tle fragmentami budynków. Chrystus przedstawiony w niebieskiej tunice i czerwonym płaszczu z koroną cierniową na głowie lub w białym perizonium. Na obrazie przedstawiającym złożenie do grobu napisy: „P(eter) & C(ornel) Bohúň” i „Fundował Jan Gabrisz 1877”.
Zdjęcie nr 3: Obrazy w formie stojącego prostokąta, ujęte profilowaną złoconą ramą. Przy górnej krawędzi szczyt utworzony przez stylizowany rocaille, zakończony anthemionem z krzyżem. W polu numer stacji. Przy dolnej krawędzi rocaille. Kompozycje obrazów wielofigurowe, większość ukazana na tle pejzażu z widocznymi w tle fragmentami budynków. Chrystus przedstawiony w niebieskiej tunice i czerwonym płaszczu z koroną cierniową na głowie lub w białym perizonium. Na obrazie przedstawiającym złożenie do grobu napisy: „P(eter) & C(ornel) Bohúň” i „Fundował Jan Gabrisz 1877”.
Zdjęcie nr 4: Obrazy w formie stojącego prostokąta, ujęte profilowaną złoconą ramą. Przy górnej krawędzi szczyt utworzony przez stylizowany rocaille, zakończony anthemionem z krzyżem. W polu numer stacji. Przy dolnej krawędzi rocaille. Kompozycje obrazów wielofigurowe, większość ukazana na tle pejzażu z widocznymi w tle fragmentami budynków. Chrystus przedstawiony w niebieskiej tunice i czerwonym płaszczu z koroną cierniową na głowie lub w białym perizonium. Na obrazie przedstawiającym złożenie do grobu napisy: „P(eter) & C(ornel) Bohúň” i „Fundował Jan Gabrisz 1877”.
Zdjęcie nr 5: Obrazy w formie stojącego prostokąta, ujęte profilowaną złoconą ramą. Przy górnej krawędzi szczyt utworzony przez stylizowany rocaille, zakończony anthemionem z krzyżem. W polu numer stacji. Przy dolnej krawędzi rocaille. Kompozycje obrazów wielofigurowe, większość ukazana na tle pejzażu z widocznymi w tle fragmentami budynków. Chrystus przedstawiony w niebieskiej tunice i czerwonym płaszczu z koroną cierniową na głowie lub w białym perizonium. Na obrazie przedstawiającym złożenie do grobu napisy: „P(eter) & C(ornel) Bohúň” i „Fundował Jan Gabrisz 1877”.
Zdjęcie nr 6: Obrazy w formie stojącego prostokąta, ujęte profilowaną złoconą ramą. Przy górnej krawędzi szczyt utworzony przez stylizowany rocaille, zakończony anthemionem z krzyżem. W polu numer stacji. Przy dolnej krawędzi rocaille. Kompozycje obrazów wielofigurowe, większość ukazana na tle pejzażu z widocznymi w tle fragmentami budynków. Chrystus przedstawiony w niebieskiej tunice i czerwonym płaszczu z koroną cierniową na głowie lub w białym perizonium. Na obrazie przedstawiającym złożenie do grobu napisy: „P(eter) & C(ornel) Bohúň” i „Fundował Jan Gabrisz 1877”.
Zdjęcie nr 7: Obrazy w formie stojącego prostokąta, ujęte profilowaną złoconą ramą. Przy górnej krawędzi szczyt utworzony przez stylizowany rocaille, zakończony anthemionem z krzyżem. W polu numer stacji. Przy dolnej krawędzi rocaille. Kompozycje obrazów wielofigurowe, większość ukazana na tle pejzażu z widocznymi w tle fragmentami budynków. Chrystus przedstawiony w niebieskiej tunice i czerwonym płaszczu z koroną cierniową na głowie lub w białym perizonium. Na obrazie przedstawiającym złożenie do grobu napisy: „P(eter) & C(ornel) Bohúň” i „Fundował Jan Gabrisz 1877”.
Zdjęcie nr 8: Obrazy w formie stojącego prostokąta, ujęte profilowaną złoconą ramą. Przy górnej krawędzi szczyt utworzony przez stylizowany rocaille, zakończony anthemionem z krzyżem. W polu numer stacji. Przy dolnej krawędzi rocaille. Kompozycje obrazów wielofigurowe, większość ukazana na tle pejzażu z widocznymi w tle fragmentami budynków. Chrystus przedstawiony w niebieskiej tunice i czerwonym płaszczu z koroną cierniową na głowie lub w białym perizonium. Na obrazie przedstawiającym złożenie do grobu napisy: „P(eter) & C(ornel) Bohúň” i „Fundował Jan Gabrisz 1877”.
Zdjęcie nr 9: Obrazy w formie stojącego prostokąta, ujęte profilowaną złoconą ramą. Przy górnej krawędzi szczyt utworzony przez stylizowany rocaille, zakończony anthemionem z krzyżem. W polu numer stacji. Przy dolnej krawędzi rocaille. Kompozycje obrazów wielofigurowe, większość ukazana na tle pejzażu z widocznymi w tle fragmentami budynków. Chrystus przedstawiony w niebieskiej tunice i czerwonym płaszczu z koroną cierniową na głowie lub w białym perizonium. Na obrazie przedstawiającym złożenie do grobu napisy: „P(eter) & C(ornel) Bohúň” i „Fundował Jan Gabrisz 1877”.
Zdjęcie nr 10: Obrazy w formie stojącego prostokąta, ujęte profilowaną złoconą ramą. Przy górnej krawędzi szczyt utworzony przez stylizowany rocaille, zakończony anthemionem z krzyżem. W polu numer stacji. Przy dolnej krawędzi rocaille. Kompozycje obrazów wielofigurowe, większość ukazana na tle pejzażu z widocznymi w tle fragmentami budynków. Chrystus przedstawiony w niebieskiej tunice i czerwonym płaszczu z koroną cierniową na głowie lub w białym perizonium. Na obrazie przedstawiającym złożenie do grobu napisy: „P(eter) & C(ornel) Bohúň” i „Fundował Jan Gabrisz 1877”.
Zdjęcie nr 11: Obrazy w formie stojącego prostokąta, ujęte profilowaną złoconą ramą. Przy górnej krawędzi szczyt utworzony przez stylizowany rocaille, zakończony anthemionem z krzyżem. W polu numer stacji. Przy dolnej krawędzi rocaille. Kompozycje obrazów wielofigurowe, większość ukazana na tle pejzażu z widocznymi w tle fragmentami budynków. Chrystus przedstawiony w niebieskiej tunice i czerwonym płaszczu z koroną cierniową na głowie lub w białym perizonium. Na obrazie przedstawiającym złożenie do grobu napisy: „P(eter) & C(ornel) Bohúň” i „Fundował Jan Gabrisz 1877”.
Zdjęcie nr 12: Obrazy w formie stojącego prostokąta, ujęte profilowaną złoconą ramą. Przy górnej krawędzi szczyt utworzony przez stylizowany rocaille, zakończony anthemionem z krzyżem. W polu numer stacji. Przy dolnej krawędzi rocaille. Kompozycje obrazów wielofigurowe, większość ukazana na tle pejzażu z widocznymi w tle fragmentami budynków. Chrystus przedstawiony w niebieskiej tunice i czerwonym płaszczu z koroną cierniową na głowie lub w białym perizonium. Na obrazie przedstawiającym złożenie do grobu napisy: „P(eter) & C(ornel) Bohúň” i „Fundował Jan Gabrisz 1877”.
Zdjęcie nr 13: Obrazy w formie stojącego prostokąta, ujęte profilowaną złoconą ramą. Przy górnej krawędzi szczyt utworzony przez stylizowany rocaille, zakończony anthemionem z krzyżem. W polu numer stacji. Przy dolnej krawędzi rocaille. Kompozycje obrazów wielofigurowe, większość ukazana na tle pejzażu z widocznymi w tle fragmentami budynków. Chrystus przedstawiony w niebieskiej tunice i czerwonym płaszczu z koroną cierniową na głowie lub w białym perizonium. Na obrazie przedstawiającym złożenie do grobu napisy: „P(eter) & C(ornel) Bohúň” i „Fundował Jan Gabrisz 1877”.
Zdjęcie nr 14: Obrazy w formie stojącego prostokąta, ujęte profilowaną złoconą ramą. Przy górnej krawędzi szczyt utworzony przez stylizowany rocaille, zakończony anthemionem z krzyżem. W polu numer stacji. Przy dolnej krawędzi rocaille. Kompozycje obrazów wielofigurowe, większość ukazana na tle pejzażu z widocznymi w tle fragmentami budynków. Chrystus przedstawiony w niebieskiej tunice i czerwonym płaszczu z koroną cierniową na głowie lub w białym perizonium. Na obrazie przedstawiającym złożenie do grobu napisy: „P(eter) & C(ornel) Bohúň” i „Fundował Jan Gabrisz 1877”.
Zdjęcie nr 15: Obrazy w formie stojącego prostokąta, ujęte profilowaną złoconą ramą. Przy górnej krawędzi szczyt utworzony przez stylizowany rocaille, zakończony anthemionem z krzyżem. W polu numer stacji. Przy dolnej krawędzi rocaille. Kompozycje obrazów wielofigurowe, większość ukazana na tle pejzażu z widocznymi w tle fragmentami budynków. Chrystus przedstawiony w niebieskiej tunice i czerwonym płaszczu z koroną cierniową na głowie lub w białym perizonium. Na obrazie przedstawiającym złożenie do grobu napisy: „P(eter) & C(ornel) Bohúň” i „Fundował Jan Gabrisz 1877”.

Stacje drogi krzyżowej

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
oświęcimski
Gmina
Kęty
Miejscowość
Bielany
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Bielsko-Żywiecka
Parafia
Św. Macieja Apostoła
Tagi
malarstwo XIX wieku sztuka drugiej połowy XIX wieku
Miejsce przechowywania
kościół
Identyfikator
DZIELO/23978
Kategoria
obraz
Ilość
14
Czas powstania
1877 rok
Fundator
Jan Gabrisz
Autor
Peter Michal Bohúň
Technika i materiał
olej na płótnie; drewno, techniki stolarskie, złocenie
Wymiary podstawowe
szerokość – 115 cm
wysokość – 212 cm
Wymiary szczegółowe
Wysokość bez ramy – 128 cm
Szerokość bez ramy – 92 cm
Autor noty katalogowej
Paulina Kluz
Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Bez utworów zależnych 3.0 Polska

Dzieje zabytku

Stacje drogi krzyżowej zostały namalowane przez Petera Bohúňa i jego syna Cornela w 1877 roku. Ufundował je sołtys bielański, Jan Gabrisz.

Opis

Obrazy w formie stojącego prostokąta, ujęte profilowaną złoconą ramą. Przy górnej krawędzi szczyt utworzony przez stylizowany rocaille, zakończony anthemionem z krzyżem. W polu numer stacji. Przy dolnej krawędzi rocaille. Kompozycje obrazów wielofigurowe, większość ukazana na tle pejzażu z widocznymi w tle fragmentami budynków. Chrystus przedstawiony w niebieskiej tunice i czerwonym płaszczu z koroną cierniową na głowie lub w białym perizonium. Na obrazie przedstawiającym złożenie do grobu napisy: „P(eter) & C(ornel) Bohúň” i „Fundował Jan Gabrisz 1877”.

Zarys problematyki artystycznej

W latach 1875-1877 słowacki malarz Peter Michal Bohúň, mieszkający w tym okresie w Lipniku koło Białej, namalował serię obrazów do ołtarzy kościoła w Bielanach, w tym stacje drogi krzyżowej. Artysta był przedstawicielem malarstwa realistycznego i romantycznego. Jego obrazy charakteryzuje silne przywiązanie do szczegółu, widoczne chociażby w detalach obrazu oraz w indywidualizacji twarzy postaci. Powtórzeniem obrazów bielańskich są wykonane później przez Bohúňa stacje drogi krzyżowej w kościele w Polance Wielkiej (1878). Bardzo zbliżone kompozycyjnie obrazy namalował on również do kościołów Opatrzności Bożej (1869) i Matki Bożej Pocieszenia w Bielsku Białej (1877).

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Krakelury warstwy malarskiej, przetarcia złoceń ram.

Streszczenie

Stacje drogi krzyżowej zostały namalowane przez Petera Bohúňa i jego syna Cornela w 1877 roku. Ufundował je sołtys bielański, Jan Gabrisz. Powtórzeniem obrazów bielańskich są wykonane później przez Bohúňa stacje drogi krzyżowej do kościoła w Polance Wielkiej (1878). Bardzo zbliżone kompozycyjnie obrazy namalował on również do kościołów Opatrzności Bożej (1869) i Matki Bożej Pocieszenia w Bielsku Białej (1877).

Bibliografia

Dziubek Maciej, "Bielańskie probostwo" , „Almanach Kęcki” , s. 57-65
Dziubek Marcin, "Z dziejów Bielan", Bielany 2005
Dudek-Bujarek Teresa, Kawczak Kinga, Purzycka Iwona, "Peter Michal Bohúň w kolekcji Muzeum w Bielsku-Białej", Bielsko-Biała 2004

ŹRÓDŁA ARCHIWALNE

Archiwum Parafii w Bielanach, Krzysztof Orlicki, Dzieje parafii świętego Macieja Apostoła w Bielanach (od powstania do I wojny światowej), Kraków 2008, mpis, s. 37.

Inne dzieła tego autora

Zdjęcie nr 1: Obraz uzyskał kształt stojącego prostokąta zamkniętego u góry łukiem odcinkowym, obramienionym profilowaną, złoconą ramą. W centrum kompozycji przedstawiono frontalnie siedzącego na niewielkim wzniesieniu Chrystusa z rozłożonymi rękami. Zbawiciel ma nieznacznie ujętą głowę w trzech czwartych w prawo. Jego pełną twarz o jasnej karnacji z rumianymi policzkami charakteryzuje wydatny nos i usta oraz łagodne spojrzenie. Okalają je gęste, brązowe włosy spływające na ramiona oraz krótka broda. Jezusa ubrany jest w czerwoną tunikę przewiązaną w pasie oraz niebieski płaszcz podbity bladym filetem, spiętym pod szyją i okrywającym jego plecy, a także nogi. Spod tuniki widać fragment lewej, bosej stopy. Jego głowę okala żółty nimb. Przed Jezusem z prawej strony klęczy na lewe kolano ujęty w profilu chłopak trzymający oburącz płaski kosz z pięcioma bochenkami chleba. Chłopiec odchylając się nieznacznie do tyłu ciężar kosza wspiera na prawej nodze. Ma owalną twarz o rumianych policzkach z drobnym nosem i ustami, okoloną krótkimi, jasnymi włosami. Ubrany jest w luźną, jasną koszulę z podwiniętymi rękawami oraz krótkie, brązowe spodnie. Przed nim w prawym rogu kompozycji leży pusty wiklinowy kosz, a obok niego na ziemi dwie ryby. Za Zbawicielem stoi trzech apostołów z nimbami talerzowymi nad głowami. Pierwszy z lewej widoczny jest nieznacznie od tyłu. To starszy mężczyzna z siwiejącymi włosami i brodą, ubrany w niebieską tunikę, ochrowy płaszcz i sandały. Dwóch następnych flankuje postać Jezusa. Obaj zostali przedstawieni frontalnie. Apostoł z lewej strony trzyma złożone ręce na wysokości piersi. Jego głowę otacza bujny zarost i broda. Ubrany jest w bladofioletową tunikę i narzucony na ramiona ciemnozielony płaszcz. Z kolei apostoł z prawej strony Chrystusa to młody mężczyzna, który obiema rękami zdaje się wskazywać na trzymany przez chłopca przed Jezusem kosz z chlebem. Ma on owalną twarz pozbawioną zarostu o jasnej karnacji i rumianych policzkach z wydatnym nosem i pełnymi ustami. Jego głowę otaczają krótkie, jasne włosy. Młodzieniec ubrany jest w luźną, ciemnozieloną tunikę oraz w czerwony płaszcz podbity bladym fioletem przerzucony przez lewe ramię. Na drugim planie w głębi za chłopcem z koszem chleba i najmłodszym apostołem widać grupę siedzących ludzi. Podobną grupę przedstawiono w głębi obrazu na trzecim planie na tle wzgórzystego krajobrazu z rozlanym jeziorem i roślinnością oraz bladoniebieskim niebem z obłokami.
obraz
Cudowne rozmnożenie chleba
Zdjęcie nr 1: Obrazy cyklu stacji drogi krzyżowej mają kształt stojących prostokątów. Charakteryzują je wielopostaciowe, zdynamizowane, wielofiguralne kompozycje najczęściej osadzone na tle pejzażu lub architektury. Malowidła cechuje stosunkowo plastyczny modelunek postaci – fizjonomii, muskulatury, draperii. Proporcje sylwetek oraz ich upozowanie są poprawnie uchwycone. Kolorystyka obrazów jest żywa, nasycona, o stosunkowo szerokiej gamie barw. Obrazy ujmują drewniane, profilowane, polichromowane ramy w odcieniu ciemnej czerwieni z dodatkiem złoceń, ze zwieńczeniem o linii wklęsło-wypukłej, mieszczącym łaciński, majuskułowy numer stacji pod złoconym krzyżem. W dolnej części białe pole o kształcie prostokąta mieszczące nazwy poszczególnych stacji.
obraz
Droga krzyżowa
Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta zamkniętego wydłużonym łukiem półkolistym nadwieszonym, z uskokiem. W centrum św. Jan Nepomucen ukazany w całej postaci, zwrócony w trzech czwartych w lewo, w wykroku, z głową uniesioną do góry. Lewą ręką ujmuje krucyfiks i liść palmy, prawą, opuszczoną w dół, dotyka otwartej księgi leżącej na cokole. Twarz ma kwadratową, szczupłą, o podkreślonych kościach policzkowych, z oczami skierowanymi w górę, lekko garbatym nosem, z rozchylonymi ustami; okoloną krótką brodą oraz falowanymi, jasnobrązowymi włosami, opadającymi na kark. Wokół głowy ma gwieździsty nimb. Ubrany jest w czarną sutannę, białą komżę dekorowaną przy brzegach koronką, niebieską stułę oraz brązową almucję z czerwoną podszewką, zawiązaną pod szyją sznurem z dwoma chwostami. Po prawej stronie świętego cokół, na którym leży otwarta księga i czerwony biret. Postać ukazana we wnętrzu, z szachownicową posadzką i filarami w tle. W dolnej partii cokołu sygnatura „P(eter) Bohúň”.
obraz
Św. Jan Nepomucen
Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. W centrum św. Klemens ukazany w całej postaci, zwrócony w trzech czwartych w lewo, z uniesioną głową. Lewą ręką przytrzymuje księgę oraz ferulę, prawą unosi w geście błogosławieństwa. Twarz ma pociągłą, o dużych oczach zwróconych w górę, dużym nosie i pełnych ustach; okoloną krótką, siwą brodą oraz krótkimi, kręconymi włosami. Na głowie ma tiarę papieską z taśmami (fannones), wokół niej nimb. Święty ubrany jest w niebieską albę, białą rokietę lamowaną koronką, żółtą stułę oraz jasnożółtą kapę o wzorze roślinnym, z dekoracyjną bordiurą. Obok świętego leży kotwica. Postać ukazana na tle pejzażu z morzem i statkiem, ze sceną męczeństwa świętego.
obraz
Św. Klemens
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta ujęty został w prostokątną, profilowaną ramę zwieńczoną nadwieszonym łukiem odcinkowym. W centrum kompozycji ukazano w całej postaci frontalnie św. papieża Urbana. Jego głowę ujęto nieznacznie w trzech czwartych w prawo. Papież prawą rękę unosi w geście błogosławieństwa, a w lewej trzyma złoty, papieski krzyż z dwiema poprzeczkami oraz palmę męczeństwa. Jest to starszy mężczyzna z długą, siwą brodą i włosami widocznymi spod kosztownej tiary papieskiej, jaką ma założoną na głowie. Jego pociągła twarz charakteryzuje się dostojnym spojrzeniem, prostym nosem i wydatnymi ustami. Ubrany jest w białą albę z humerałem, bladofioletową stułę oraz szkarłatną kapę lamowaną złocistą, dekoracyjną bortą. Urbana ukazano we wnętrzu komnaty obok ustawionego z prawej strony kompozycji tronu z podłokietnikami na podwyższeniu, wyścielonego bladofioletową tapicerką, dekorowaną złocistym obszyciem w kształcie taśmy i widocznego z lewej strony krucyfiksu stojącego na postumencie, pod którym przedstawiono otwartą księgę.
obraz
Św. Urban
Zdjęcie nr 1: Czternaście obrazów uzyskało ten sam kształt stojącego prostokąta, obramienionego prostą, złoconą i profilowaną ramą. W polach obrazowych znalazły się wielopostaciowe kompozycje umieszczone najczęściej na tle pejzażu, ale także i architektury. Narracja każdego z obrazów skupia się na osobie Chrystusa, któremu towarzyszą inni ludzie, zgodnie z tematyką kolejnej stacji. Namalowane postacie wykonują gwałtowne i dynamiczne gesty. Na ich twarzach o jasnych karnacjach widoczne są różne emocje. Postacie ubrane są w obficie drapowane szaty o intensywnej i kontrastowej kolorystyce. Cykl przedstawia: 1) Sąd Piłata, 2) Jezus bierze krzyż na ramiona, 3) Pierwszy upadek Chrystusa, 4) Chrystus spotyka matkę, 5) Szymon z Cyreny pomaga nieść krzyż Jezusowi, 6) Weronika ociera twarz Jezusa, 7) Drugi upadek pod krzyżem Chrystusa, 8) Jezus upomina płaczące niewiasty, 9) Trzeci upadek pod krzyżem Chrystusa, 10) Obnażenie z szat Jezusa, 11) Przybicie do krzyża Chrystusa, 12) Śmierć Chrystusa na krzyżu, 13) Opłakiwanie Jezusa, 14) Złożenie Chrystusa do grobu.
obraz
Stacje Drogi Krzyżowej

Osoby związane z dziełem

SDM_COVER_PHOTO
Autor dzieła
Peter Michal Bohúň

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Chrzcielnica na rzucie ośmioboku, trzon i czara również są ośmioboczne. Cokół dwustopniowy, stopnie oddzielone od siebie zaoblonym uskokiem, w górnej części łagodnie przechodzą w trzon. W środkowej partii trzonu spłaszczony ośmioboczny pierścień dekorowany taśmą z płaskorzeźbionymi rozetkami. Czara rozchylająca się ku górze, z profilowaną podstawą, rozczłonkowana ostrołukowatymi płycinami, zakończona profilowanym gzymsem. Ośmioboczna pokrywa o polach z wyciętymi płycinami zamkniętymi potrójnymi łukami półkolistymi jest zwieńczona profilowanym gzymsem z koronką i nakryta daszkiem. Nad nim podstawa ujęta od dołu arkadkowaniem z grupą rzeźbiarską Chrztu w Jordanie. Chrystus stoi w rzece z rękami założonymi na piersi, opasany na biodrach długą białą tkaniną. Przed nim, na skale stoi św. Jan Chrzciciel, ubrany w wielbłądzią skórę z prawą ręką trzymającą naczynie z wodą nad głową Chrystusa, a lewą wyciągniętą do przodu. Nad nim unosi się gołębica Ducha Świętego.
chrzcielnica
Chrzcielnica
Zdjęcie nr 1: Płyta z czarnego marmuru w formie stojącego prostokąta, ujęta grubą ramą z piaskowca z czterema uszakami, zakończona szczytem z anthemionem. W partii szczytu tarcze z godłami herbów Pelikan i Trąby, zwieńczone otwartą koroną, ujęte skręconym akantem. W polu tablicy złocona inskrypcja: „PAMIĘCI / AUGUSTYNA ROZWADOWSKIEGO / + 1. MARCA 1813. / TERESY z ROZWADOWSKICH / FERENCOWEJ / + 1. MARCA 1816. / MARYI z OPOLSKICH / ROZWADOWSKIEJ / + 28. CZERWCA 1829. / ANTONIEGO ROZWADOWSKIEGO / + 12. LUTEGO 1837. / ROZALII z ROZWADOWSKICH / FOLTAŃSKIEJ / + 5. SIERP(NIA) 1847. / FRANCISZKA FOLTAŃSKIEGO / POCHOWANEGO W KRZĘCINIE, + 2. LUTEGO 1849. / STEFANII FOLTAŃSKIEJ / + 26. LUTEGO 1854. / SPOKÓJ ICH DUSZOM. / Pomnik ten poświęca ANTONINA / z FOLTAŃSKICH DZIĘGIELOWSKA / 1877”.
płyta nagrobna
Epitafium rodzin Rozwadowskich i Foltańskich
Zdjęcie nr 1: Ambona przyścienna, wisząca, z dostępem przez drzwi w partii zaplecka. Kosz na planie zbliżonym do koła o wklęsło-wypukłym zarysie, na cokole w postaci spłaszczonego wałka, z podwieszeniem w formie zbliżonej do spłaszczonej półkuli, zdobionej rozetami, ujętej lizenami dekorowanymi zwisami, zakończonej szyszką. Ścianki kosza wydzielone pilastrami dźwigającymi belkowanie tworzące parapet. Trzony dekorowane zwisami, ścianki rozetami. Na krawędzi cokołu siedzące figury czterech ewangelistów. Baldachim na planie analogicznym do kosza w formie belkowania z podwieszonym lambrekinem. Na nim woluty tworzące cokół dla wazonu, na którym znajduje się otwarta księga w glorii promienistej. Na księdze napis: „BŁOGOSŁA/WIENI / KTÓRZY / SŁUCHAIĄ / SŁOWA / BOŻEGO, I / STRZEGĄ / GO. / U S(więtego) Łukasza w rozdz(iale) XI wier(sz) [28]”. Na podniebieniu baldachimu gołębica Ducha Świętego w glorii promienistej. Struktura polichromowana w kolorze beżowym, ze złoconymi profilami, ornamentyką i detalami.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Anioł ukazany frontalnie, w pozycji klęczącej, lewą rękę kładzie na piersi, prawą wyciąga w bok. Twarz ma okrągłą, o dużych, migdałowatych oczach, prostym nosie i małych ustach; okoloną brązowymi, kręconymi włosami sięgającymi ramion. Ubrany jest w złocony płaszcz, przesłaniający go w partii nóg, odsłaniający tors, zarzucony na lewe przedramię. Skrzydła ma duże, rozłożone, częściowo złocone i srebrzone. Polichromia ciała naturalistyczna.
rzeźba
Anioł
Zdjęcie nr 1: Obraz w formie zbliżonej do trapezu, zamkniętego z dwóch stron łukiem falistym. W centrum krzyż, do którego przybita jest czterema gwoździami postać żywego Chrystusa, zwróconego w trzech czwartych w prawo, z pochyloną głową, w lekkim zwisie, o ugiętych nogach. Twarz ma szczupłą, o dużych oczach skierowanych na wprost, prostym nosie i małych ustach; okoloną krótką, rozdwajającą się brodą oraz brązowymi włosami sięgającymi ramion. Na głowie ma koronę cierniową. Ciało ma szczupłe, ale umięśnione, z podkreślonymi żebrami. Przez biodra przewiązane krótkie, białe perizonium ze zwisem tkaniny przy lewym boku. Chrystus ukazany na tle niebiesko-czarnego nieba, rozświetlonego na żółto w dolnej części obrazu.
obraz
Chrystus Ukrzyżowany
Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym nadwieszonym z uskokiem. W centrum Chrystus ukazany w półpostaci, zwrócony w trzech czwartych w prawo, z pochyloną głową i skrzyżowanymi dłońmi, związanymi w nadgarstkach powrozem. Twarz ma pociągłą, ze śladami krwi, o dużych, migdałowatych oczach, lekko garbatym nosie oraz pełnych, rozchylonych ustach z widoczną linią zębów; okoloną krótką, rozdwajającą się brodą oraz długimi, silnie kręconymi włosami opadającymi na ramiona. Na głowę ma nałożoną metalową, złoconą koronę cierniową, a wokół metalową, srebrzoną glorię promienistą. Chrystus na ramiona ma narzucony płaszcz odsłaniający tors, na który nałożono metalową, srebrzoną sukienkę, o drobnym, kwiecistym wzorze. Ciało szczupłe, o podkreślonej muskulaturze, z zaznaczonymi śladami krwi. Na nadgarstki ma nałożony metalowy, złocony powróz, w lewej ręce trzyma trzcinę, na którą nałożona jest metalowa, złocona. Chrystus ukazany jest na ciemnobrązowym tle, wokół postaci zawieszone wota.
obraz
Ecce Homo

Inne dzieła z tego roku

Zdjęcie nr 1: Płyta z czarnego marmuru w formie stojącego prostokąta, ujęta grubą ramą z piaskowca z czterema uszakami, zakończona szczytem z anthemionem. W partii szczytu tarcze z godłami herbów Pelikan i Trąby, zwieńczone otwartą koroną, ujęte skręconym akantem. W polu tablicy złocona inskrypcja: „PAMIĘCI / AUGUSTYNA ROZWADOWSKIEGO / + 1. MARCA 1813. / TERESY z ROZWADOWSKICH / FERENCOWEJ / + 1. MARCA 1816. / MARYI z OPOLSKICH / ROZWADOWSKIEJ / + 28. CZERWCA 1829. / ANTONIEGO ROZWADOWSKIEGO / + 12. LUTEGO 1837. / ROZALII z ROZWADOWSKICH / FOLTAŃSKIEJ / + 5. SIERP(NIA) 1847. / FRANCISZKA FOLTAŃSKIEGO / POCHOWANEGO W KRZĘCINIE, + 2. LUTEGO 1849. / STEFANII FOLTAŃSKIEJ / + 26. LUTEGO 1854. / SPOKÓJ ICH DUSZOM. / Pomnik ten poświęca ANTONINA / z FOLTAŃSKICH DZIĘGIELOWSKA / 1877”.
płyta nagrobna
Epitafium rodzin Rozwadowskich i Foltańskich
Zdjęcie nr 1: Przyścienna, wisząca ambona składa się z kosza i prowadzących do niego jednobiegowych schodów z balustradą, zaplecka oraz baldachimu. Wieloboczny kosz ustawiono na profilowanym, łamanym cokole. Poniżej widoczne jest podwieszenie utworzone ze zmniejszających się profilów układających się w spłaszczony stożek. Boki kosza artykułowano za pomocą diagonalnie ustawionych filarków na cokolikach podtrzymujących imposty z profilowanym i łamanym belkowaniem. Trzony filarków ozdobiono prostokątnymi płycinami z rozetą w środku. Płaszczyzny pomiędzy filarkami udekorowano prostokątnymi płycinami obwiedzionymi obramieniami z wolich oczu z geometryzowanym, płaskorzeźbionym ornamentem roślinno-kwiatowym w polu. Płyciny pomiędzy impostami przy górnych krawędziach ozdobiono ornamentem kostkowym. Zaplecek ambony ujęto dwoma pilastrami o płaskich głowicach zdobionych motywem stylizowanych liści. Trzony pilastrów przedzielono na środku medalionem z rozetą i dwiema palmetami. Pomiędzy pilastrami umieszczono pole obrazowe w kształcie wydłużonego prostokąta o ściętych narożach w części górnej. W polu znajduje się obraz z całopostaciowym przedstawieniem Chrystusa jako Dobrego Pasterza. Ponad zapleckiem zawieszono wieloboczny baldachim utworzony z łamanego, profilowanego belkowania i podwieszonego lambrekinu, zwieńczony wielobocznymi spływami, na szczycie których umieszczono na poduszce zamkniętą księgę, a za nią na obłokach w otoczeniu promieni dwie tablice Dekalogu. Strukturę architektoniczną ambony polichromowano w kolorze opalizującej zieleni, profile, ornamenty wyzłocona, a tablice Dekalogu i obłoki posrebrzono.
ambona
ambona
Zdjęcie nr 1: Płyta w formie stojącego prostokąta, przymocowana do ściany czterema śrubami, znajdującymi się w narożach. Wzdłuż krawędzi złocona ramka. W polu złocona inskrypcja: „Tutaj spoczywa / ELEONORA z REMERÓW KEMPNER / WNUCZKA BARBARY LISICKIEJ / FUNDATORKI TUTEJSZEGO KOŚCIOŁA / zmarła w 60 roku życia d(nia) 5/I 1877. / Prosi o westchnienie do Boga.” Ponad inskrypcją złocony krzyż.
płyta nagrobna
Epitafium Eleonory Kemper
Zdjęcie nr 1: Feretron obustronny, z przedstawieniem Najświętszego Serca Pana Jezusa malowanym na blasze i na odwrocie Matki Boskiej Nieustającej Pomocy malowanej na drewnie. Rama w kształcie pionowego prostokąta, zamkniętego łukiem w ostry grzbiet. Przy dolnej krawędzi umieszczone ażurowe zwoje ornamentu roślinnego, ujęte postumentami, w których wydrążono prostokątne otwory do wsuwania drążków. Feretron ustawiony na dwóch nóżkach. Po bokach ustawione profilem postacie na konsolach, ponad nimi znajdują się ażurowe baldachimy ze sterczynami. Rama łuku wieńczącego ozdobiona stylizowanym astwerkiem. Całość zwieńczona jest krzyżem. Na awersie obrazu przedstawienie Chrystusa w całej postaci, stojącego na globie pośród obłoków, zwróconego w trzech czwartych w prawo, z obiema rękoma uniesionymi ku górze. Jego twarz jest pociągła, o łagodnych rysach, okolona brodą i włosami opadającymi na ramiona. Ubrany jest w czerwoną tunikę, ze złotą lamówką oraz niebieski płaszcz, o żółtej podszewce. Na jego piersi znajduje się gorejące serce w glorii promienistej. Z drugiej strony feretronu przedstawienie Matki Boskiej Nieustającej Pomocy o ikonografii zgodnej ze schematem.
feretron
Feretron z obrazami Najświętszego Serca Jezusa i Matki Boskiej Nieustającej Pomocy
Zdjęcie nr 1: Obraz w formie leżącego prostokąta. Kompozycja podzielona jest na dwie sceny, wzdłuż dolnej krawędzi pole z napisem. W lewej części przedstawienia ukazane wnętrze sali tronowej. Po prawej stronie Władysław Warneńczyk, siedzący na tronie ustawionym na trójstopniowym podwyższeniu, zwrócony w trzech czwartych w prawo. Ukazany jako młodzieniec, z jasnymi włosami, w białej tunice oraz jasnoróżowym płaszczu podbitym gronostajem, na głowie ma koronę otwartą, w lewej ręce trzyma berło. Nad nim zawieszony zielony baldachim, z fragmentem tkaniny przymocowanej do kolumny, stojącej obok. Przed królem, na stole nakrytym niebieską tkaniną młody mężczyzna spisuje piórem dokument. Ukazany jest frontalnie, z głową skierowaną w lewo. Przedstawiony jako młody mężczyzna z jasnymi włosami, ubrany w żółtą szatę i jasnoróżowy płaszcz. Druga scena ukazana we wnętrzu kościoła w Gdowie. Po prawej stronie ołtarz główny zwieńczony glorią, z obrazem Matki Boskiej Gdowskiej. Przed nim ksiądz przedstawiony tyłem z uniesionymi w górę rękami, w których trzyma hostię. Ubrany jest w białą albę i jasnoróżowy ornat z niebieską kolumną. Po jego lewej stronie klęczy ministrant, ukazany tyłem, z uniesioną prawą ręką, w której trzyma dzwonek. Ubrany jest w czerwoną tunikę i białą komżę. W lewej części sceny klęczący mężczyzna, zwrócony profilem w lewo, z pochyloną głową, prawą rękę kładzie na piersi, w lewej, wyciągniętej do przodu trzyma dokument. Ukazany jest jako starzec z siwymi włosami i brodą oraz łysiną na głowie. Ubrany jest w jasnoniebieską tunikę oraz niebieski płaszcz. U dołu obrazu wierszowany czarny napis na białym tle objaśniający przedstawione sceny: „Na dowód tedy powinnej wdzięczności / Pisze Przywilej przytomnej wieczności / Sosien trzydzieści Dębów pięć dotego / Grubych siedemnaście jelenia rosłego / By niepołomski Starosta tameczny / Tu miejscu temu na pożytek wieczny / Odwoził drzewo jelenia i grzywny / O jak Bóg zawsze w swoich sprawach dziwny / Tenże Przywilej potym jak był dany / Wlat półtorasta był Aprobowany / Odtąd jak zginał ani wiedzieć zgoła / Czyli oddany czy wzięty z Kościoła / Niechciał utaić Bóg Maryi Cudu / Dowiadomości w Polsce swego ludu / Wraca Przywilej Cudem znaleziony / By honor Panny był znowu wsławiony / Peregryn jakiś Bóg wie jak się zowie / Zubioru prostak jednak grzeczny w mowie / Wdom Lubomirskich gdy się wsłużbie został / W pańskich papierach w Gdańsku tego dostał / Myślałem mówi zawsze o tym Gdowie / Azali przecie kto mi o nim powie / Więc wszedszy w kościół o Obraz się pyta / Przed nim klęknąwszy za piersi się chwyta / Wyjmuje Prawo wraca Kościołowi / Kładzie na Ołtarz Księdzu Plebanowi / Który gdy chce mu dać pieniędzy cosi / Przyjąć nie chce o momento prosi / Więc gdy u dworu IKM toprawo uznano / Na złotych osiemset tam redukowano / Które niech będzie Bóg pochwalon zato / Zawsze oddają już dwunaste lato. 1877” oraz „odnowiono napis i obrazy 1948r(oku) Wład(ysław) Porabik”.
obraz
Historia zapisu Władysława Warneńczyka na rzecz kościoła w Gdowie
Zdjęcie nr 1: Kościół jest usytuowany w centrum wsi Biały Kościół, na północ od głównej drogi z Krakowa do Olkusza. Teren wokół niego jest otoczony wysokim, kamiennym murem, otynkowanym. Główne wejście znajduje się w murze od zachodu z bramką i dwiema furtkami, flankowanymi przez cztery masywne filary, zdobione ostrołukowymi blendami. Na szczycie filarów ustawione są rzeźby św. Mikołaja i św. Stanisława oraz dwa wazony płomieniste po bokach. Na południowy zachód od kościoła wybudowana jest w ogrodzeniu kaplica. Ponadto w murze są jeszcze trzy wnęki, przykryte daszkami, w których umieszczone są figury. Kościół jest orientowany, murowany, otynkowany. Wnętrze świątyni tworzy niewielkie, prostokątne, jednoprzęsłowe prezbiterium zakończone prostą ścianą i nakryte pozornym sklepieniem krzyżowo-żebrowym. Nawa jest szersza, na planie prostokąta, nakryta drewnianym stropem z kasetonami, oddzielona od prezbiterium szeroką ostrołukową arkadą w ścianie tęczowej. Od południa do prezbiterium przylega założona na planie prostokąta zakrystia ze sklepieniem beczkowym (pozostawiona ze starego kościoła). Do tej części wzdłuż południowej ściany nawy przylegają kruchta oraz nowo wybudowana druga zakrystia. Na zachodniej ścianie nawy chór muzyczny, dostępny klatką schodową od strony nawy. Nawę oświetlają umieszczone w południowych i północnych ścianach prostokątne, zamknięte ostrołukowo, rozglifione okna. Na ścianie północnej trzy, a na południowej dwa oraz jedno mniejsze, usytuowane pośrodku nawy nad kruchtą. W prezbiterium są dwa okna na ścianie wschodniej. Wszystkie otwory okienne w kościele wypełnione są witrażami. Do świątyni prowadzą trzy wejścia: główne od strony zachodniej, drugie przez zakrystię od strony wschodniej oraz trzecie przez kruchtę od południa. Wejście główne prowadzi poprzez dwuskrzydłowe drzwi z kruchty pod wieżą. Drzwi między kruchtą a nawą główną są dębowe, przeszklone; za nimi zamocowana jest metalowa krata. W zewnętrznej elewacji kościoła widoczny jest niewysoki, kamienny cokół, wykonany z regularnych ciosów kamienia. Prezbiterium niższe od nawy. We wschodniej ścianie, pomiędzy dwoma oknami znajduje się niewielka wnęka, zakończona łukiem półkolistym z figurą Matki Boskiej w polu; powyżej w trójkątnym szczycie umieszczone jest niewielkie, wąskie okienko zakończone łukiem ostrołukowym. Elewacje są bez podziałów architektonicznych. Do zachodniej fasady kościoła dostawiona jest założona na planie kwadratu trójkondygnacyjna wieża-dzwonnica. Poszczególne kondygnacje ustawione są na niskich cokołach i zamknięte profilowanymi gzymsami. W dolnej kondygnacji na osi kościoła, prostokątne wejście do kruchty zaakcentowane rozglifionym portalem w kształcie ostrołukowej arkady i dwustopniowymi schodami. W drugiej kondygnacji ostrołukowe okno zamknięte parą ostrołukowych blend, połączonych jednym parapetem, od góry zamknięte dekoracyjnym trójarkadkowym fryzem. Trzecia kondygnacja ośmioboczna, w każdej ze ścian naprzemiennie ostrołukowe okno lub blenda. Całość nakryta ośmiobocznym, smukłym dachem wieżowym, zakończonym krzyżem osadzonym na kuli; u dołu artykułowanym ośmioma, małymi wieżyczkami. Po bokach wieży, na ścianie zachodniej nawy dwie prostokątne blendy, zamknięte ostrołukowo. Prezbiterium i nawa przykryte stromymi dachami dwuspadowymi. Wieżyczka na sygnaturkę ośmioboczna z latarnią.
kościół
Kościół św. Mikołaja

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po tagach

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Obrazy w kształcie stojących prostokątów, ujęte w prostokątne, drewniane ramy, zakończone u góry trójkątnym przyczółkiem, nakrytym profilowanym gzymsikiem i zwieńczone prostym krzyżykiem. W polu przyczółka numery stacji. Kompozycje wielofigurowe, postacie statyczne, przedstawione na tle sumarycznie oddanego krajobrazu lub sztafażu architektonicznego. Kolorystyka intensywna z dominacją czerwonych i niebieskich płaszczy. W dolnej części każdego obrazu podpis sceny, malowany czarno na białym pasku: 1. „St(acja) I / Fundatorem [tekst nieczytelny] / JEZUS NA ŚMIERĆ OSĄDZONY”; 2. „St(acja) II / JEZUS BIERZE KRZYŻ NA ZBITE RAMIONA”; 3. „St(acja) III / JEZUS ONDLALY PIERWSZY RAZ UPADA”; 4. „St(acja) IV / JEZUS POTYKA SIE Z NAYSWIEISZA”; 5. „St(acja) V / JEZUSOWI KRZYŻ CIĘŻKI NIEŚĆ POMAGA SZYMON”; 6. „St(acja) VI / JEZUSOWI TWARZ SKRWAWIONA I UPLWANA”; 7. „St(acja) VII / R: Q: S: P: / JEZUS DRUGI RAZ UPADA POD KRZYZEM”; 8. „St(acja) VIII / JEZUS NAUCZA PŁACZĄCE NAD SOBĄ NIE/WIASTY ”; 9. „St(acja) IX / JEZUS TRZECI RAZ UPADA POD KRZYŻEM”; 10. „St(acja) X / JEZUS Z SZAT OBNAŻONY”; 11. „St(acja) XI / JEZUS OKRUTNIE DO KRZYŻA PRZYBITY”; 12. [brak zdjęcia] 13. [brak zdjęcia] 14. „St(acja) XIV / JEZUS DO GROBU WŁOZONY / Franz Jog Mahler in Fre(?) / 6 Aprill 1827”.
obraz

Stacje drogi krzyżowej

Zdjęcie nr 1: Stacje drogi krzyżowej w kształcie stojących prostokątów w drewnianych ramach. Od góry obrazy ujęte ornamentem rocaille’owym z kartuszami pośrodku, mieszczącym rzymskie numery stacji, wyżej prosty, łaciński krzyż o trójlistnie zakończonych ramionach. Kompozycje wielopostaciowe, kadrowane w sceny z tłem wypełnionym błękitnym niebem i zielonymi pagórkami. Postacie malowane intensywnymi, kontrastowymi plamami barwnymi; twarze o delikatnie zaznaczonych rysach, ubrane w obszerne szaty, miękko kształtowane silnym światłocieniem. Chrystus ubrany jest w niebieską suknię oraz zieloną koronę cierniową. Postacie oprawców o muskularnych ciałach, ukazanych w śmiałych skrótach perspektywicznych. Fizjonomie postaci drugoplanowych oddane sumarycznie. Rama prosta, drewniana, bejcowana, zdobienia złocone i srebrzone.
obraz

Stacje drogi krzyżowej

Zdjęcie nr 1: Stacje drogi krzyżowej w formie stojącego prostokąta w drewnianej ramie, ujęte od góry i dołu uszami o fantazyjnym wykroju, zwieńczone krzyżykiem. W dolnej części podpisy stacji, a na górnych uszach ich numery pisane cyframi rzymskimi. Kompozycja otwarta i wielopostaciowa, przedstawienia dynamiczne z przewagą linii diagonalnych. Kolorystyka bogata z przewagą barw ziemi, błękitu i czerwieni. Światło rozproszone, na szatach modelunek światłocieniowy. Draperia bogata i płynna. Wokół głów postaci pozłacane nimby, otoczone czarnym konturem. Rama drewniana, profilowana i ciemnobrązowa ze złoconymi pasami. Na dolnych uszach podpisy w języku słowackim, pisane kursywą, w dwóch wersach: „I. / Ježiš na smartˇodsúdený.” „II. / Ježiš berie križ na ramená svoje.” „III. / Ježiš po prvýkratˇ padá pod križom.” „IIII. / Ježiš nesúc križ stretá saso svoju żarmúte nou Matkou.” „V. / Šimon pomáha Ježiš - sovi niest križ.” „VI. / Veronika podáva Ježiššovi ru[?]nik kutieraniu tvári jeho.” „VII. / Ježiš to druhýkrát padá pod križom.” „VIII. / Ježiš napomina placúce ženy jeruzalemské.” „IX. / Ježiš to tretikrát padá pod križom.” „X. / Ježišša zo siat vyzliekajú a zlcou napájajú.” „XI. / Ježiša na križ pribijajú.” „XII. / Ježiš na križi skonáva.” „XIII. / Telo Ježiššova z križasni majú a Marii do lona skladajú.” „XIV. / Telo Ježiššovo kladú do hrobu."
obraz

Stacje drogi krzyżowej

Zdjęcie nr 1: Stacje drogi krzyżowej zawieszone na ścianach bocznych nawy głównej. Obrazy w kształcie stojących prostokątów. W zwieńczeniu w kartuszu oplecionym rzeźbionymi liśćmi akantu malowane nazwy stacji, zapisane „STACYA I / STACYA II [...]”. U góry zakończone krzyżykiem łacińskim. Obrazy ujęte profilowaną ramą, zdobioną kimationem. Kolorystyka żywa, z dominacją czerwieni i błękitu, plan dalszy rozmyty. Rama polichromowana na bordowo, profilowania i ornamentyka złocone, detale srebrzone.
obraz

Stacje drogi krzyżowej

Zdjęcie nr 1: Stacje drogi krzyżowej zawieszone na ścianach bocznych nawy głównej, po siedem z każdej strony. Obrazy w kształcie stojących prostokątów, ujętych od dołu i góry stylizowanymi, rzeźbionymi liśćmi akantu i owalem pośrodku. W zwieńczeniu w owalu malowane numery stacji, u góry zakończone krzyżykiem greckim. Obrazy w formie chromolitografii ujęte profilowaną ramą. Kompozycje bogate, przeważnie wielopostaciowe, odwołujące się do tradycyjnych rozwiązań ikonografii pasyjnej. Kolorystyka żywa, z dominacją czerwieni i ugru, plan dalszy rozmyty. Na oleodruku ze stacji pierwszej, fragmentarycznie wygiętym od spodu, widoczny fragment napisu „Edit a Paris rue des Ecoles 60 Denos (?)”. Na stacji czternastej sygnatura firmy „TURGIS A PARIS”.
obraz

Stacje drogi krzyżowej

Zdjęcie nr 1: Czternaście obrazów przedstawiających kolejne stacje drogi krzyżowej. Kompozycje wielopostaciowe w kształcie stojącego prostokąta ujęte w złocone, profilowane ramy zwieńczone krzyżem osadzonym na podstawie o linii wklęsło-wypukłej mieszczącej numer stacji. Kolorystyka jasna, przygaszona.
obraz

Stacje drogi krzyżowej

Jak cytować?

Paulina Kluz, "Stacje drogi krzyżowej", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/stacje-drogi-krzyzowej-11

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności