Św. Piotr i św. Paweł
Zdjęcie nr 1: Witraż w formie stojącego prostokąta zwieńczonego łukiem trójwklęsłym. Przedstawia wizerunek św. Piotra i św. Pawła, ukazanych frontalnie, całopostaciowo. Po lewej stronie kompozycji św. Piotr z kluczem w lewej dłoni, prawą unosi zaciśniętą. Jest ubrany w niebiesko-zieloną suknię i bordowy płaszcz przerzucony przez ręce i lewe ramię. Po prawej św. Paweł z księgą w lewej i opartym o ziemię mieczem w prawej ręce. Ma na sobie zieloną suknię i bordowy płaszcz owinięty wokół szyi i lewej ręki. Powyżej świętych tiara papieska ze skrzyżowanymi poniżej kluczami. Wizerunek ujęty zielonymi polami o nieregularnym kształcie i stylizowanymi wstęgami. Całość przedstawienia na tle pól z niebarwionego szkła. Wzdłuż dłuższych boków witraża i łuku bordiura w postaci ciemnożółtej wstęgi. U stóp świętych inskrypcja „ŚW(IĘTEMU) PIOTROWI / i PAWŁOWI / WITRAŻ OFIAROWA/ŁA GROMADA / OCHODZA / R[OKU] P[AŃSKIEGO] 1953”. Witraż o intensywnych kolorach, z przewagą bordowego i zielonego.

Św. Piotr i św. Paweł

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
krakowski
Gmina
Skawina
Miejscowość
Krzęcin
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Parafia
Parafia Narodzenia Najświętszej Marii Panny
Tagi
S. G. Żeleński św. Paweł św. Piotr witraż
Miejsce przechowywania
nawa główna
Identyfikator
DZIELO/03042
Kategoria
witraż
Ilość
1
Czas powstania
1953 r.
Fundator
Gromada Ochodza
Technika i materiał
szkło, techniki witrażowe, ołów
Autor noty katalogowej
Agata Felczyńska
Uznanie autorstwa 4.0

Dzieje zabytku

Witraż powstał w 1953 roku w upaństwowionej pracowni witraży posługującej się dawniej nazwą S. G. Żeleński.

Opis

Witraż w formie stojącego prostokąta zwieńczonego łukiem trójwklęsłym. Przedstawia wizerunek św. Piotra i św. Pawła, ukazanych frontalnie, całopostaciowo. Po lewej stronie kompozycji św. Piotr z kluczem w lewej dłoni, prawą unosi zaciśniętą. Jest ubrany w niebiesko-zieloną suknię i bordowy płaszcz przerzucony przez ręce i lewe ramię. Po prawej św. Paweł z księgą w lewej i opartym o ziemię mieczem w prawej ręce. Ma na sobie zieloną suknię i bordowy płaszcz owinięty wokół szyi i lewej ręki. Powyżej świętych tiara papieska ze skrzyżowanymi poniżej kluczami. Wizerunek ujęty zielonymi polami o nieregularnym kształcie i stylizowanymi wstęgami. Całość przedstawienia na tle pól z niebarwionego szkła. Wzdłuż dłuższych boków witraża i łuku bordiura w postaci ciemnożółtej wstęgi. U stóp świętych inskrypcja „ŚW(IĘTEMU) PIOTROWI / i PAWŁOWI / WITRAŻ OFIAROWA/ŁA GROMADA / OCHODZA / R[OKU] P[AŃSKIEGO] 1953”. Witraż o intensywnych kolorach, z przewagą bordowego i zielonego.

Zarys problematyki artystycznej

Witraż powstał w pracowni kontynuującej tradycje zakładu, który od 1902 roku działał w Krakowie pod nazwą „Krakowski Zakład Witrażów Artystycznych Oszkleń Wytrawiania na szkle prof. Władysława Ekielskiego i Antoniego Tucha”. Dwa lata po założeniu do spółki dołączył architekt Stanisław Gabriel Żeleński, który w 1906 roku przejął zakład na własność i zmienił jego nazwę na „Krakowski Zakład Witrażów, Oszkleń Artystycznych i Fabryka Mozaiki Szklanej S.G. Żeleński”, a w skrócie „S.G. Żeleński”. Po śmierci Stanisława zakład prowadziła rodzina, a w 1952 roku został upaństwowiony. Po przejściu na powrót w ręce prywatne zakład działa do dziś. W czasie swojego istnienia realizował projekty witraży m.in. w kościele Mariackim w Krakowie, w katedrze wawelskiej projektu Józefa Mehoffera, w kościele Franciszkanów w Krakowie projektu Stanisława Wyspiańskiego oraz w szeregu innych lokalizacji w Krakowie i kościołach w mniejszych miejscowościach, np. Chrzanowie, Liszkach, Kalwarii Zebrzydowskiej, czy Rudawie.
Omawiany witraż cechuje niższy poziom wykonania, niż zabytków znajdujących się we wschodniej części nawy. Należy do grupy czterech, wykonanych rok później (1953) witraży z przedstawieniami świętych otoczonych wstęgami, na tle niebarwionych szyb. Wszystkie wykazują mniejszą precyzję wykonania, więcej zniszczeń powierzchni, prostszą formę i schematyzm; projekt wykonał już najpewniej inny artysta.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Przetarcia farby w partiach twarzy.

Streszczenie

Witraż ze św. Piotrem i św. Pawłem powstał w 1953 roku w upaństwowionej pracowni funkcjonującej dawniej pod nazwą „S.G. Żeleński” w Krakowie. Ufundowała go Gromada Ochodza.

Osoby związane z dziełem

Zdjęcie nr 1 dla osoby: Paweł św.
Paweł św.
Zdjęcie nr 1 dla osoby: Piotr św.
Piotr św.

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Ambona wisząca, przyścienna, złożona z kosza i schodów z balustradą, zaplecka i baldachimu ze zwieńczeniem. Kosz na planie kwadratu z wypukłą ścianą frontową, ujęty jednym pilastrem przy ścianie bocznej. Na ścianach płyciny o wykroju kwadratu z wklęsłymi narożami, wewnątrz rozety. Kosz zakończony profilowanym gzymsem, od dołu otoczony pasem z dekoracją w formie nacięć. Spięty u dołu szyszką z fryzem zdobionym czterema wolutami oraz pierścieniem z dekoracją w formie łezek. Od wschodu schody jednobiegowe z balustradą zdobioną płycinami z rozetami oraz profilowaną poręczą. Pulpit w kształcie kwadratu zamkniętego łukiem odcinkowym nadwieszonym. Zaplecek w formie stojącego prostokąta, ujęty uszami utworzonymi z ornamentu rocaille’owego połączonego z wicią i rozetami, z umieszczonymi w strukturze płaskorzeźbami postaci w niszach zamkniętych łukiem półokrągłym i wypełnionych muszlą; po lewej Jezus z barankiem, po prawej św. Kazimierz (?). Pośrodku pole obrazowe o wykroju stojącego prostokąta z wklęsłymi narożami, w nim obraz Chrystusa Dobrego Pasterza. Baldachim w formie prostokąta zamkniętego od zewnętrznej strony łukiem odcinkowym nadwieszonym; podniebie malowane na niebiesko, pośrodku pole obrazowe w formie rombu, wypełnione przedstawieniem gołębicy Ducha Świętego. Ponad baldachimem duża gloria promienista, w centrum której wizerunek Oka Opatrzności.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Chrzcielnica na szerokim trzonie dekorowanym pionowymi żłobieniami. Powyżej wąski, gładki pas, nad którym misa o średnicy mniejszej niż trzon.
chrzcielnica
Chrzcielnica
Zdjęcie nr 1: Kościół drewniany, orientowany, z dwuczęściowym korpusem: od wschodu jednonawowym, od zachodu trójnawowym; z prezbiterium zamkniętym trójbocznie, przy którym zakrystia od północy, z przybudówką od południa i dwiema wieżami od zachodu. Od wschodu chór muzyczny wbudowany pomiędzy wieże. Kościół wzniesiono w konstrukcji zrębowej, wieże w słupowo-ramowej, ściany oszalowane pionowym listwowaniem. Ściany prezbiterium i wschodniej części korpusu podzielone pseudokolumnami, zachodnia część podzielona kolumnami dźwigającymi architraw. Prezbiterium oddziela półokrągły łuk tęczowy; wschodnią i zachodnią część nawy łuk spłaszczony. Wschodnią część nawy oraz nawy boczne części zachodniej przekrywa płaski strop, zachodnią pozorne sklepienie zwierciadlane. Ściany oraz stropy pokryte polichromią figuralną, ornamentalną oraz roślinną: w prezbiterium namalowano wizerunek Ukrzyżowanego Chrystusa, przed łukiem tęczowym Matkę Boską w otoczeniu tajemnic różańcowych. Strop nawy imituje gwiaździste niebo. Posadzka kamienna. Wejście główne od zachodu, dwoje drzwi spod wież, kolejne od południa, przez przedsionek (babiniec), do zakrystii prowadzi portal zamknięty łukiem nadwieszonym. Cztery okna w prezbiterium o wykroju prostokątnym zamkniętym łukiem nadwieszonym, cztery we wschodniej części nawy o takim samym kształcie, cztery w zachodniej części zamknięte podwójnym łukiem kotarowym, dwa w zakrystii, południowej przybudówce, po dwa wysokie, wąskie okna w wieżach. Fasada dwuwieżowa, trójosiowa, trójkondygnacyjna. Przed wejściem kruchta zwieńczona dachem dwuspadowym, do której prowadzą dwuskrzydłowe drzwi w kształcie prostokątów, ściany boczne przeprute oknami. Powyżej dwie gładkie kondygnacje przedzielone dachem pulpitowym. Wieże trójkondygnacyjne, w dolnej kondygnacji drzwi, w wyższej okna w kształcie stojących prostokątów zamkniętych łukiem ostrym z wyciętym od dołu fragmentem pięcioliścia, powyżej ażurowa koronka. Ostatnią kondygnację tworzy izbica z nadwieszonym gankiem zamkniętym łukami spłaszczonymi. Od zewnątrz wyraźny podział na bryły, ściany gładkie. Każdą część przykrywa gontowy dach dwuspadowy, wspólny dla prezbiterium i starszej części, osobny dla nowszej części nawy; wieże nakryte hełmami namiotowymi, na kalenicy nawy baniasta wieżyczka na sygnaturkę z latarnią.
kościół
Kościół Narodzenia Najświętszej Marii Panny
Zdjęcie nr 1: Wizerunek Chrystusa przybitego trzema gwoździami do krzyża łacińskiego. Ciało wyprostowane, ręce rozciągnięte do boku, nogi delikatnie ugięte w kolanach, prawe powyżej lewego. Głowa opada na prawy bark. Jezus ma owalną twarz, usta i oczy zamknięte, nos prosty, brwi opadające w dół; okala ją dzieląca się w pukle broda oraz zwijające się w fale włosy opadające na plecy i barki. Na głowie korona cierniowa. Na prawym boku związane złote perizonium, którego końce opadają kaskadowo w dół, sięgając wysokości kolan. Z miejsc przebić gwoździami oraz z rany w boku sączy się krew. Krzyż gładki, na górnej belce titulus w formie zwoju z literami „IN/RI”. W tle trybowana złota blacha, na niej w dolnej części panorama Jerozolimy, w górnej kratownica z rozetkami na przecięciach. Polichromia w partiach ciała naturalistyczna, krzyż ciemnobrązowy.
rzeźba
Krucyfiks
Zdjęcie nr 1: Krucyfiks, to przedstawienie ukrzyżowanego Jezusa. Martwe ciało Zbawiciela o wyraźnie zaznaczonej muskulaturze jest rozciągnięte i przybite trzema gwoździami do prostego krzyża. Widać na nim ślady męki: strużki krwi płynące po ciele, przebity bok oraz krwawiące rany. Głowa jest opuszczona na prawe ramię, oczy i usta zamknięte; na głowie zielona korona cierniowa. Chrystus ma rozpostarte ręce, stopy założone na siebie, prawa na lewej, przybite jednym gwoździem. Biodra otacza złote perizonium przewiązane z przodu z końcami rozwiewającymi się na boki. Na górnym ramieniu krzyża widnieje rozwinięty titulus z majuskułowymi literami „INRI” (łac. Iesus Nazarenus Rex Iudaeorum).
rzeźba
Krucyfiks
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego od góry łukiem półokrągłym z przedstawieniem Matki Boskiej Różańcowej. Większość kompozycji zajmuje Matka Boska tronująca na srebrnych chmurach, podtrzymująca obiema rękami Dzieciątko Jezus. Maria ma owalną twarz o łagodnym wyrazie, niebieskie oczy, wąski nos oraz niewielkie, czerwone usta, a na policzkach delikatne rumieńce. Ona, oraz pozostałe postacie sceny mają aplikowane sukienki. Maria jest ubrana w złotą suknię i srebrny welon, szaty marszczą się drobnymi, równoległymi fałdami, które układają się w różnych kierunkach. Dzieciątko stoi na srebrnej poduszce leżącej na kolanach Matki, obie ręce wyciąga w stronę klęczącego poniżej św. Dominika, prawą podaje mu aplikowany różaniec. Jezus ma owalną twarz z zaokrąglonymi policzkami, mały nos i różowe usta. Głowę okalają mu krótkie, kręcone, brązowe włosy. Jest ubrany w krótką, złotą sukienkę. Obie postacie mają na głowach korony zamknięte, wokół nich umieszczono 12 gwiazdek. Z lewej strony kompozycji u dołu klęczy św. Dominik. Prawą rękę wyciąga w stronę różańca, głowę unosi do góry, patrzy na scenę przed sobą. Ma długi, prosty nos, krótką brodę oraz wąsy, na głowie wyciętą tonsurę. Jest ubrany w habit, który również marszczy się drobnymi fałdami. Ponad nim, przy brzegu kompozycji są dwie uskrzydlone główki anielskie. Tło stanowią żółte obłoki. Obraz otacza złota, profilowana rama.
obraz
Matka Boska Różańcowa

Inne dzieła z tego roku

Zdjęcie nr 1: Feretron malowany, dwustronny, w kształcie zbliżonym do stojącego prostokąta zamkniętego półkoliście na prostopadłościennej podstawie. Wizerunki oprawione w złoconą, profilowaną ramę o wklęsłych bokach, od góry i od dołu zamkniętą łukiem nadwieszonym. Ramę ujmuje ażurowa wić roślinna szczególnie rozbudowania w dolnej partii. Podstawa feretronu jest srebrzona i złocona, rama złocona. Na awersie wizerunek Matki Boskiej z Dzieciątkiem. Maria została ukazana w półpostaci, frontalnie, spoglądając na widza. Ma owalną twarz o delikatnych rysach, duże, niebieskie oczy, długi nos i niewielkie usta. Lewą ręką podtrzymuje Dzieciątko, w prawej trzyma jabłko królewskie oplecione koroną cierniową. Jest ubrana w długą, złotą suknię z wąskimi rękawami i złoty płaszcz dekorowany kwiatami spięty na dekolcie fibulą z zielonymi i czerwonymi kamieniami. Dzieciątko spogląda nieco w górę, ma okrągłą twarz. Prawą ręką czyni znak błogosławieństwa, w lewej trzyma księgę. Jest ubrane w długą, złotą suknię o wzorze podobnym do umieszczonego na płaszczu Marii. Oboje mają na głowach zamknięte korony i nimby promieniste. Głowę Marii otacza dodatkowo 11 gwiazdek. W dolnej partii obrazu napis „Feretron ten został ufundowany na pamiątkę / Maryjnego Roku Jubileuszowego /1854-1954/ / oraz na uczczenie 700 lecia Kanoni/zacji św(iętego) Stanisława B(iskupa) i M(ęczennika) / 1253-1953”. W odsłoniętych partiach ciała naturalna karnacja, tło przedstawienia jednolite, bordowe. Na rewersie przedstawienie św. Stanisława tronującego i wskrzeszającego Piotrowina. Biskup ma głowę przechyloną w stronę prawego barku, trójkątną twarz z dużymi oczami, wąskim nosem i małymi ustami o opadających kącikach. Prawą rękę unosi w geście błogosławieństwa, w lewej trzyma pastorał. Jest ubrany w albę, czerwoną dalmatykę lamowaną złotem, ornat, humerał i rękawiczki; na głowie ma infułę, spod ubrań wydoczny jest lewy but. Widoczny jest fragment zielonego siedziska tronu. W dolnej części obrazu widoczny wskrzeszony Piotrowin, który składa przed sobą ręce i spogląda na świętego. Ma długie opadające puklami na plecy włosy i jest ubrany w jasną koszulę. Kolorystyka w partiach karnacji naturalna, tłu jednolicie złote. Z prawej strony, przy brzegu widoczny fragment napisu „Obrazy malował i ofiarował / Kazimierz […]” zasłonięty częściowo ramą.
feretron
Matka Boska z Dzieciątkiem, św. Stanisław
Zdjęcie nr 1: W prezbiterium do wysokości parapetów okiennych ściany malowane jednolicie w kolorze beżowym. Powyżej, na sklepieniu motyw gwiaździstego nieba z niewielkimi malowanymi złotem gwiazdkami na jasnobłękitnym tle. Ponad ołtarzem głównym gołębica Ducha Świętego na tle glorii promienistej tworzącej motyw dekoracyjnej rozety. Obramienia okienne zaznaczone geometrycznymi, złotymi lamówkami; rozglifienia okien białe. W podniebiu arkady tęczowej pas stylizowanego, symetrycznego ornamentu roślinnego w kolorach jasnoniebieskim, beżowym i jasnobrązowym. W osi uskrzydlona główka anielska. Na licu ściany tęczowej majuskułowy, złoty napis „NAPISANO JEST, ŻE DOM MÓJ JEST DOMEM MODLITWY”. W nawie głównej i transepcie ściany malowane jednolicie w kolorze beżowym. W południowym ramieniu transeptu, ponad ołtarzem motyw czteroliścia z wpisanym medalionem mieszczącym gorejące serce Jezusa, oplecione cierniową koroną i zwieńczone krzyżem. Na ścianie zachodniej, ponad chórem muzycznym dwie ustawione przeciwstawnie grupy muzykujących aniołów umieszczone na tle obłoków oraz majuskułowy, złoty napis „ŚPIEWAJCIE PANU W RADOŚCI”. Na artykułujących nawę filarach przechodzących w gurty sklepienne stylizowany, symetryczny ornament roślinny o przebiegu pasowym z wplecionymi motywami rozet z wpisanymi krzyżami równoramiennymi lub uskrzydlonymi główkami cherubinów. Ornament utrzymany w kolorach jasnozielonym, błękitnym, jasnobrązowym i beżowym. Na licu gurtu sklepiennego od strony zachodniej majuskułowy, złoty napis „NIECHAJ BĘDZIE POCHWALONY PRZENAJŚWIĘTSZY SAKRAMENT”. Sklepienie krzyżowe na przecięciu naw i ramionach transeptu oraz kolebkowe w nawie głównej malowane kolorem jasnobłękitnym w motyw złoconych gwiazd i rozetek. W wysklepkach, na przecięciu naw medaliony z popiersiami czterech ewangelistów. Od strony prezbiterium św. Mateusz ukazany jako dojrzały, ciemnowłosy mężczyzna piszący piórem w otwartej księdze, ubrany w czerwono-zielone szaty. Poniżej anioł – symbol św. Mateusza oraz banderola z napisem „ŚW(IĘTY) MATEUSZ”. Od południa medalion z popiersiem św. Jana ukazanego jako jasnowłosy młodzieniec, ubrany w zielono-fioletowe szaty, trzymający w ręku kielich. Poniżej orzeł o szeroko rozpostartych skrzydłach – symbol św. Jana oraz banderola z napisem „ŚW(IĘTY) JAN”. Od strony zachodniej medalion mieszczący popiersie św. Marka przedstawionego jako dojrzały mężczyzna o krótkich, ciemnych włosach i brodzie ubrany w żółto-niebieskie szaty. Święty trzyma w ręku zamkniętą księgę. Poniżej uskrzydlony lew – symbol św. Marka oraz banderola z napisem „ŚW(IĘTY) MAREK”. Od północy medalion z popiersiem św. Łukasza ukazanego jako dojrzały mężczyzna o krótkich, ciemnych włosach i brodzie trzymający w ręku obraz oraz laskę. Poniżej uskrzydlony byk oraz banderola z napisem „ŚW(IĘTY) ŁUKASZ”. W części centralnej tego przęsła medalion z czterema uskrzydlonymi główkami anielskimi. W centrum kolebkowego sklepienia ponad nawą główną pole w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym mieszczące przedstawienie Matki Boskiej Niepokalanie Poczętej na tle obłoków oraz aniołów i uskrzydlonych główek anielskich. Maria została przedstawiona jako młoda, jasnowłosa kobieta z rękami skrzyżowanymi na piersi, ubrana w jasnoróżową suknię oraz błękitny płaszcz. Pod jej stopami ukazano sierp księżyca.
polichromia ścienna
Polichromia ścienna
Zdjęcie nr 1: Ściany kościoła dekorują przedstawienia świętych: św. Stanisław w stroju pontyfikalnym z pastorałem, wskrzeszający Piotrowina. Poniżej na banderoli napis „BŁOGOSŁAWIENI KTÓRZY ŁAKNĄ / I PRAGNĄ SPRAWIEDLIWOŚCI”; św. Jadwiga w koronie i płaszczu podszytym gronostajem, trzymająca skrzyneczkę z klejnotami oraz krzyż z herbami Polski i Litwy. Na banderoli napis „BŁOGOSŁAWIENI / POKÓJ CZYNIĄCY”; św. Jan Kanty błogosławiący dziewczynę z dzbanem podpisany „BŁOGOSŁAWIENI / MIŁOSIERNI”; św. w habicie, z krzyżem w ręce i w asyście dwóch aniołów - jednego z palmą męczeństwa, drugiego z płonącą pochodnią, pod nimi napis „BŁOGOSŁAWIENI KTÓRZY / CIERPIĄ PRZEŚLADOWANIA DLA SPRAWIEDLIWOŚCI”; Chrystus z sercem gorejącym. Po jego prawej stronie klęczący mężczyzna, po lewej dwie owieczki nad strumieniem. Scena podpisana: „KTÓRZY PRACUJECIE I / OBCIĄŻENI JESTEŚCIE / A JA WAS OCHŁODZĘ”; archanioł Gabriel z lilią powyżej napisu „ZDROWAŚ MARIO”; archanioł Michał z trybularzem, ponad napisem „KTÓŻ JAK BÓG!”; św. Franciszek na tle przyrody. Jest ubrany w habit franciszkański, na głowie ma kaptur. Przy prawej nodze świętego wilk, w jeziorze ryby, na niebie ptaki. Na banderoli napis „BŁOGOSŁAWIENI UBODZY DUCHEM / ALBOWIEM TAKOWYCH JEST / KRÓLESTWO NIEBIESKIE”; św. Izydor Oracz ukazany w towarzystwie anioła orającego na polu na tle dzwonnicy. Poniżej napis „BŁOGOSŁAWIENI CISI / ALBOWIEM ONI / POSIĄDĄ ZIEMIĘ”. Poniżej postaci świętych fryz z przedstawieniem 14 stacji drogi krzyżowej na błękitnym tle. Na stropie nawy i prezbiterium, na błękitnym tle, wśród kwiatowego ornamentu na środku ukazany Chrystus Ukrzyżowany ponad kielichem, gołębica Ducha Świętego i koronowana Maria. Po ich obu stronach stoją święci mężowie i niewiasty z atrybutami. W nawie w kolejności do środka: św. Wojciech (?), św. Jacek z figurą Matki Boskiej i monstrancją, klęczący św. Kazimierz w stroju książęcym z lilią, św. Agnieszka z barankiem i św. Karolina Kózkówna z różańcem, klęcząca św. Rozalia z różami, św. Klara z cyborium, św. Weronika z chustą z wizerunkiem Chrystusa, klęcząca św. Cecylia z lirą, św. Józef z lilią, św. Paweł z mieczem, klęczący św. Jan Chrzciciel z krzyżem. W prezbiterium przedstawiono 12 apostołów, niektórzy z atrybutmi, które ich jednoznacznie identyfilują, np. św. Andrzej z krzyżem w kształcie litery X, inni z księgami lub zwojami.
polichromia ścienna
Polichromia ścienna
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie owalu ukazujący św. Andrzeja Bobolę na tle rozległego, sumarycznie oddanego pejzażu. Święty przedstawiony w półpostaci, frontalnie z głową skierowaną w prawą stronę, z prawą ręką złożoną na piersi, w której trzyma krzyż. Twarz szeroka, okolona krótką i siwą brodą, oczy skierowane ku górze, wokół głowy kolisty, złoty nimb. Święty jest ubrany w czarny habit i płaszcz jezuicki. Po prawej stronie obrazu orzeł i palma męczeńska. Po lewej stronie znajduje się słabo widoczna sygnatura: „(?) Puchała / 1953/ (?)”. Rama dopasowana do kształtu malowidła, złocona, zdobiona kimationem.
obraz
Św. Andrzej Bobola
Zdjęcie nr 1: Witraż w formie stojącego prostokąta zwieńczonego łukiem trójwklęsłym. W polu wizerunek św. Andrzeja Boboli, ukazanego frontalnie, całopostaciowo, z laską pasterską w lewej dłoni i krzyżem w uniesionej prawej. Święty jest ubrany w habit oraz rozwiewający się płaszcz w odcieniach koloru bordowego i ciemnozielonego. Wizerunek ujęty blado- i ciemnoliliowymi polami o nieregularnym kształcie oraz stylizowanymi bordowymi wstęgami. Całość przedstawienia na tle pól z niebarwionego szkła. Wzdłuż dłuższych boków witraża i łuku bordiura w postaci bordowej wstęgi. U stóp świętego inskrypcja „ŚW(IĘTY) ANDRZEJU / MÓDL SIĘ / ZA NAMI” i niżej „OFIAROWAŁA / GROMADA ZELCZYNA / 1953”. Witraż o intensywnych kolorach z przewagą bordowego.
witraż
Św. Andrzej Bobola
Zdjęcie nr 1: Witraż w ścianie północnej w drugim przęśle nawy bocznej, w formie stojącego prostokąta zwieńczonego łukiem trójwklęsłym. Przedstawia wizerunek św. Anny z Marią i aniołem. Święta ukazana frontalnie, wznosi w geście błogosławieństwa lewą dłoń, prawą obejmując Marię. Jest ubrana w zieloną suknię i niebieski płaszcz przerzucony przez lewe ramię, na głowie ma białą chustę. Matka Boska, ukazana jako dziewczynka stoi i składa ręce do modlitwy. Ma na sobie białą sukienkę przewiązaną zieloną szarfą opadającą do kostek. Przed nią klęczy archanioł z lilią w lewej dłoni. Wizerunek ujęty zielonymi polami o nieregularnym kształcie oraz stylizowanymi błękitnymi wstęgami. Całość przedstawienia na tle pól z niebarwionego szkła. Wzdłuż dłuższych boków witraża i łuku bordiura w postaci błękitnej wstęgi. U stóp przedstawienia inskrypcja „ŚW(IĘTEJ) ANNIE / WITRAŻ OFIAROWA/ŁA GBROMADA / FACIMIECH / A(NNO) 1953 D(OMINI)”
witraż
Św. Anna

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po tagach

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. W centrum siedząca postać Marii zwrócona trzy czwarte w lewo, delikatnie pochylona z rękami złożonymi w geście modlitwy. Przed nią siedzące na skale Dzieciątko, zwrócone trzy czwarte w prawo, delikatnie pochylone, opierające ciężar ciała na prawej ręce. Maria o delikatnych rysach: owalnej twarzy, małym nosie i drobnych ustach. Na głowie ma biały welon przykrywający jej włosy. Ubrana jest w bladoróżową suknię oraz silnie udrapowany ciemnogranatowy płaszcz, spod którego widoczna jest bosa stopa. Dzieciątko o jasnej, różowawej karnacji. Twarz pełna o małym nosie i głęboko osadzonych oczach. Głowę okalają krótkie, złote włosy. Wokół głów Marii i Dzieciątka złote, świetliste nimby. W tle pejzaż z widocznymi fragmentami drzew w brunatnej i ciemnozielonej tonacji. Rama złocona, fakturowana, w narożach i pośrodku boków zdobiona stylizowaną wicią roślinną.
obraz

Adoracja Dzieciątka

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie pionowego prostokąta z przedstawieniem Matki Boskiej Karmiącej. W centrum kompozycji została ukazana Maria w półpostaci z głową przechyloną na lewe ramię. W lewej dłoni trzyma Dzieciątko Jezus, a prawą przytrzymuje pierś, którą go karmi. Ubrana jest w zielone szaty: suknię oraz płaszcz zdobione jasnoczerwonymi i kolistymi różami, niebieskimi tulipanami oraz zielonymi listkami. Szaty obwiedzione są czarnym konturem, w środku malowane płaską plamą barwną, bez cieniowania. Twarz Marii pełna o jasnej karnacji z zaróżowionymi policzkami z długim nosem i małymi ustami. Włosy długie, ciemnobrązowe, schowane pod welonem. Dzieciątko ponad naturalnych rozmiarów z odkrytymi ramionami i kolanami. Tło po lewej stronie obrazu ciemnoniebieskie, a po prawej zielone z żółtym nimbem wokół głowy Dzieciątka oraz żółtym fragmentem w prawym, górnym narożu. Wokół głów postaci rozmieszczonych jest jednaście, dużych i złotych gwiazd. Rama prosta, drewniana i bejcowana.
obraz

Matka Boska Karmiąca

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta, zamknięty łukiem nadwieszonym z przedstawieniem Matki Boskiej Nieustającej Pomocy. Maria ukazana w półpostaci, frontalnie, z Dzieciątkiem Jezus na lewym ręku. Dzieciątko widoczne z prawego profilu, z głową odwróconą do tyłu, oburącz ujmuje dłoń Marii. Owalne twarze postaci charakteryzują linearnie opracowane rysy, z długimi, wąskimi nosami oraz drobnymi ustami. Oczy Marii mają migdałowy kształt, jej wzrok skierowany jest na wprost. Matka Boska ubrana jest w czerwoną suknię z długimi rękawami ze złotymi obszyciami oraz ciemnoniebieski płaszcz nałożony na głowę. Dzieciątko ubrane jest w zieloną sukienkę i czerwony płaszcz, z jego lewej stopy zsuwa się sandał. Jezus spogląda w kierunku niewielkiej sylwetki jednego z dwóch archaniołów znajdującego się po prawej stronie – archanioła Gabriela. Po drugiej stronie jest archanioł Michał, obaj trzymają w dłoniach narzędzia Męki Pańskiej: Michał (włócznię i gąbkę z octem), Gabriel (krzyż). Na głowach Marii i Dzieciątka znajdują się otwarte korony ze szlachetnymi kamieniami, a wokół nimby: Matki Boskiej dekorowany bogatą wicią floralną, u Dzieciątka nimb krzyżowy. Wszystkie postacie są podpisane inicjałami: nad głową Marii, po lewej stronie obrazu widnieją litery „MP”, a po prawej „ΘΥ”; następnie po lewej stronie obrazu, nad głową archanioła Michała znajdują się litery „ΟΡМ”, a nad głową archanioła Gabriela „OΡГ” i dalej, po prawej stronie obrazu, obok Dzieciątka Jezus litery „IC-XC”. Tło jest złocone. Obraz ujęty jest prostokątną, profilowaną ramą zdobioną od zewnątrz ażurową wicią roślinną. W górnej części kompozycji napis „MATKO BOSKA NIEUSTAJĄCEJ POMOCY / MÓDL SIĘ ZA NAMI”. Rama drewniana, profilowana, złocona, ozdobiona rzędem stylizowanych liści akantu.
obraz

Matka Boska Nieustastającej Pomocy

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta w rozbudowanej, profilowanej ramie dekorowanej nakładanymi motywami geometrycznymi oraz kwiatowymi, zwieńczonej na osi monogramem maryjnym. W centrum kompozycji, nieco z lewej strony obrazu przedstawienie Marii trzymającej na kolanach martwe ciało Chrystusa. Twarz Marii szeroka, z delikatnie otwartymi ustami, szerokim nosem i wzrokiem skierowanym ku niebu. Matka Boska jest ubrana w czerwoną suknię, ciemnobłękitny płaszcz nałożony na głowę oraz biały welon. Chrystus ukazany w pozycji półleżącej na białym płótnie, z lewą ręką podtrzymywaną przez Marię, prawą opadłą bezwładnie w dół. Twarz szczupła, oczy zamknięte, okolona krótką brodą i długimi, ciemnobrązowymi włosami, spływającymi na ramiona i plecy. Odziany jest w białe perizonium na biodrach, delikatnie drapowane. Wokół głów są zaznaczone nimby. W lewym, dolnym rogu przedstawienia titulus oraz misa, w prawym widoczny fragment krzyża. W tle otwiera się rozległy pejzaż z widokiem na Jerozolimę. Kolorystyka ciemna, ciepła z dominacją brązów.
obraz

Pieta

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta przedstawiający stygmatyzację św. Franciszka. W centrum kompozycji znajduje się św. Franciszek, usytuowany nieco z lewej strony obrazu, w pozycji klęczącej, zwrócony w trzech czwartych w lewo, z rękami rozłożonymi szeroko na boki. Ma podłużną twarz, z krótkim i jasnym zarostem, z oczami skierowanymi na Chrystusa, na głowie tonsurę. Święty ubrany jest w habit franciszkański przewiązany sznurem, a na stopach ma założone sandały. W górnej części obrazu, po prawej stronie znajduje się Chrystus jako serafin, z którego ran wychodzą czerwone promienie tworzące stygmaty u świętego Franciszka. Przed świętym, na wysokim wzniesieniu ułożone są: otwarta księga oraz czaszka. W tle, pośrodku widać zakonnika, ukazanego w pozycji siedzącej, czytającego księgę. W oddali widać pejzaż górski i pochmurne niebo. W dolnej części obrazu słabo czytelna sygnatura „Wład(ysław) P. Bąkowski 1886.” Rama drewniana, profilowana, fakturowana i złocona, zdobiona stylizowanymi rocaille'ami.
obraz

Stygmatyzacja św. Franciszka

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta z przedstawieniem św. Antoniego Padewskiego z Dzieciątkiem. Święty został ukazany w ujęciu do kolan, zwrócony w lewo, w stronę Dzieciątka stojącego na blacie przykrytym czerwonym obrusem. Głowa świętego jest delikatnie przechylona w lewo, lewa ręka obejmuje Dzieciątko, prawa opuszczona trzyma kwiat lilii. Święty ma owalną twarz o młodzieńczych rysach, na głowie tonsurę. Jest ubrany w habit franciszkański. Dzieciątko ukazane zostało niemal nagie, z białą chustą okrywającą biodro i przerzuconą przez prawe ramię. Prawą ręką Chrystus dotyka brody świętego, lewą wyciąga w jego stronę. U stóp Dzieciątka leży otwarta księga. Wokół głów postaci złote nimby. Tło kompozycji jednolite, ciemnobrązowe. Na odwrocie napis malowany farbą „Fundator Walenty / Tekiela. / 1840. / 24 lipca”.
obraz

Św. Antoni Padewski

Jak cytować?

Agata Felczyńska, "Św. Piotr i św. Paweł", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/sw-piotr-i-sw-pawel-1

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności