Według informacji zapisanych w kronice parafialnej ołtarz główny wraz z dekoracją rzeźbiarską w kościele w Woli Batorskiej wykonał Wojciech Maciejowski w Krakowie w 1948 roku.
Rzeźba św. Pawła ustawiona na niskim prostopadłościennym cokole o ściętych narożach. Święty ukazany jest frontalnie, w prawej dłoni trzyma księgę, a w lewej miecz skierowany ostrzem do dołu. Twarz o jasnej karnacji, z długim i szerokim nosem, okolona długą i bujną brodą rozdzieloną na dwa pukle, silnie fakturowaną w poziome bruzdy. Włosy ciemnobrązowe, gęste, o bujnych puklach ułożonych po bokach głowy. Ubrany jest w białą suknię z długimi rękawami i kołnierzem oraz jasnobrązowy płaszcz odsłaniający lewe ramię. Wokół głowy ma duży i szeroki, okrągły nimb. Polichromia w odsłoniętych partiach ciała naturalistyczna, detale złocone i srebrzone.
Rzeźbę wraz z całym ołtarzem głównym wykonał Wojciech Maciejowski w 1948 roku w Krakowie. Artysta uczęszczał do krakowskiej Szkoły Przemysłowej, w której kształcił się pod kierunkiem Stanisława Wójcika i Jana Raszki. Tworzył głównie z drewna, specjalizował się w wyposażaniu wnętrz sakralnych. W latach 1923-1945 wykształcił wielu uczniów, z których z imienia i nazwiska znany jest jedynie Antoni Baran. Rzeźbiarz prowadził warsztat zlokalizowany przy ulicy Mazowieckiej w Krakowie, a także przez pewien czas posiadał dodatkową pracownię przy krakowskim klasztorze Kanoników Regularnych Laterańskich. W swojej twórczości Maciejowski do elementów stylowych zaczerpniętych z wcześniejszych epok (szczególnie baroku), wykorzystując jednocześnie doświadczenia Art déco i modernizmu. Rzeźby wykonane w jego warsztacie mają charakterystyczne wysmukłe proporcje oraz ostro cięte fałdy szat. Twarze modelowanych przez niego figur mają zwykle regularne rysy twarzy o wydatnych nosach, głęboko osadzonych oczach, a ich głowy okalają bujne szeroko rozłożone na boki pukle włosów, które według badaczy dzieł artysty (Katarzyna Brzezina i Adam Organisty) są znakiem rozpoznawczym rzeźbiarza. Artysta zmarł prawdopodobnie pod koniec lat czterdziestych XX wieku, a więc ołtarz główny w Woli Batorskiej i jego dekoracja rzeźbiarska należą zatem do jednego z ostatnich wykonanych przez niego dzieł. Rzeźba przedstawia św. Pawła, który został ukazany w tradycyjnym ujęciu ikonograficznym z atrybutami: mieczem, którym został ścięty oraz księgą, symbolizującą jego udział w misji apostolskiej. Księga jest atrybutem, który pojawił się w ikonografii świętego już w sztuce wczesnochrześcijańskiej. Z kolei miecz był przypisywany apostołowi dopiero po XIII wieku, znacznie później, niż klucze u św. Piotra. Po drugiej stronie ołtarza znajduje się rzeźba św. Piotra, pochodząca z tego samego warsztatu.
Dobry
Rzeźbę św. Pawła wraz z całym ołtarzem głównym wykonał Wojciech Maciejowski w 1948 roku w Krakowie. Maciejowski zmarł prawdopodobnie pod koniec lat czterdziestych XX wieku, a więc ołtarz główny w Woli Batorskiej i jego dekoracja rzeźbiarska należą do jednego z ostatnich wykonanych przez niego dzieł. Omawiana rzeźba przedstawia św. Pawła. Reprezentuje tradycyjny typ ikonograficzny ukazujący świętego apostoła z księgą i mieczem w dłoniach. Po drugiej stronie ołtarza znajduje się rzeźba św. Piotra pochodząca z tego samego warsztatu rzeźbiarskiego.
Maria Działo, "Św. Paweł", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/sw-pawel-33