Św. Łukasz Ewangelista
Zdjęcie nr 1: Rzeźba pełna na cokole, przedstawiająca św. Łukasza Ewangelistę. Święty ukazany został w pozycji stojącej, z górną partią ciała skręconą nieznacznie w lewo, w stronę trzymanej w lewej ręce księgi, w której pisze piórem trzymanym w prawej, obie ręce ugięte. Ma pociągłą twarz z przymkniętymi oczami, długim nosem i wąskimi ustami, okoloną wyraźnie zwiniętymi puklami włosów oraz długą, dzielącą się na pasma brodę i wąsy. Święty jest ubrany w przewiązaną w pasie fioletową suknię ze złoconymi lamówkami oraz ciemnozielony płaszcz podbity jasnozielonym materiałem, zarzucony na prawe ramię i otaczający lewe udo, układający się w głębokie fałdy. Stopy bose, przy prawej nodze niewielka, widoczna częściowo postać leżącego woła. Polichromia w partiach ciała naturalistyczna, byk ciemnobrązowy, księga, pióro i rogi byka złocone.
Zdjęcie nr 2: Rzeźba pełna na cokole, przedstawiająca św. Łukasza Ewangelistę. Święty ukazany został w pozycji stojącej, z górną partią ciała skręconą nieznacznie w lewo, w stronę trzymanej w lewej ręce księgi, w której pisze piórem trzymanym w prawej, obie ręce ugięte. Ma pociągłą twarz z przymkniętymi oczami, długim nosem i wąskimi ustami, okoloną wyraźnie zwiniętymi puklami włosów oraz długą, dzielącą się na pasma brodę i wąsy. Święty jest ubrany w przewiązaną w pasie fioletową suknię ze złoconymi lamówkami oraz ciemnozielony płaszcz podbity jasnozielonym materiałem, zarzucony na prawe ramię i otaczający lewe udo, układający się w głębokie fałdy. Stopy bose, przy prawej nodze niewielka, widoczna częściowo postać leżącego woła. Polichromia w partiach ciała naturalistyczna, byk ciemnobrązowy, księga, pióro i rogi byka złocone.
Zdjęcie nr 3: Rzeźba pełna na cokole, przedstawiająca św. Łukasza Ewangelistę. Święty ukazany został w pozycji stojącej, z górną partią ciała skręconą nieznacznie w lewo, w stronę trzymanej w lewej ręce księgi, w której pisze piórem trzymanym w prawej, obie ręce ugięte. Ma pociągłą twarz z przymkniętymi oczami, długim nosem i wąskimi ustami, okoloną wyraźnie zwiniętymi puklami włosów oraz długą, dzielącą się na pasma brodę i wąsy. Święty jest ubrany w przewiązaną w pasie fioletową suknię ze złoconymi lamówkami oraz ciemnozielony płaszcz podbity jasnozielonym materiałem, zarzucony na prawe ramię i otaczający lewe udo, układający się w głębokie fałdy. Stopy bose, przy prawej nodze niewielka, widoczna częściowo postać leżącego woła. Polichromia w partiach ciała naturalistyczna, byk ciemnobrązowy, księga, pióro i rogi byka złocone.
Zdjęcie nr 4: Rzeźba pełna na cokole, przedstawiająca św. Łukasza Ewangelistę. Święty ukazany został w pozycji stojącej, z górną partią ciała skręconą nieznacznie w lewo, w stronę trzymanej w lewej ręce księgi, w której pisze piórem trzymanym w prawej, obie ręce ugięte. Ma pociągłą twarz z przymkniętymi oczami, długim nosem i wąskimi ustami, okoloną wyraźnie zwiniętymi puklami włosów oraz długą, dzielącą się na pasma brodę i wąsy. Święty jest ubrany w przewiązaną w pasie fioletową suknię ze złoconymi lamówkami oraz ciemnozielony płaszcz podbity jasnozielonym materiałem, zarzucony na prawe ramię i otaczający lewe udo, układający się w głębokie fałdy. Stopy bose, przy prawej nodze niewielka, widoczna częściowo postać leżącego woła. Polichromia w partiach ciała naturalistyczna, byk ciemnobrązowy, księga, pióro i rogi byka złocone.
Zdjęcie nr 5: Rzeźba pełna na cokole, przedstawiająca św. Łukasza Ewangelistę. Święty ukazany został w pozycji stojącej, z górną partią ciała skręconą nieznacznie w lewo, w stronę trzymanej w lewej ręce księgi, w której pisze piórem trzymanym w prawej, obie ręce ugięte. Ma pociągłą twarz z przymkniętymi oczami, długim nosem i wąskimi ustami, okoloną wyraźnie zwiniętymi puklami włosów oraz długą, dzielącą się na pasma brodę i wąsy. Święty jest ubrany w przewiązaną w pasie fioletową suknię ze złoconymi lamówkami oraz ciemnozielony płaszcz podbity jasnozielonym materiałem, zarzucony na prawe ramię i otaczający lewe udo, układający się w głębokie fałdy. Stopy bose, przy prawej nodze niewielka, widoczna częściowo postać leżącego woła. Polichromia w partiach ciała naturalistyczna, byk ciemnobrązowy, księga, pióro i rogi byka złocone.

Św. Łukasz Ewangelista

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
wadowicki
Gmina
Wadowice
Tagi
rzeźba religijna św. Łukasz
Miejsce przechowywania
ołtarz główny
Identyfikator
DZIELO/12137
Kategoria
rzeźba
Ilość
1
Czas powstania
1862-1863 lub 1979 rok
Technika i materiał
drewno, techniki rzeźbiarskie, polichromia, złocenie
Autor noty katalogowej
Agata Felczyńska
Domena Publiczna

Dzieje zabytku

Figury czterech ewangelistów były częścią wystroju ołtarza głównego od momentu jego budowy w latach 1862-1863. Ołtarz uległ spaleniu w 1974 roku, a jego odbudowę w 1979 roku nadzorował Mirosław Mąka. Trudno określić wielkość spowodowanych pożarem zniszczeń oraz to, czy rzeźby zostały gruntownie odnowione, czy wykonano ich wierne kopie.

Opis

Rzeźba pełna na cokole, przedstawiająca św. Łukasza Ewangelistę. Święty ukazany został w pozycji stojącej, z górną partią ciała skręconą nieznacznie w lewo, w stronę trzymanej w lewej ręce księgi, w której pisze piórem trzymanym w prawej, obie ręce ugięte. Ma pociągłą twarz z przymkniętymi oczami, długim nosem i wąskimi ustami, okoloną wyraźnie zwiniętymi puklami włosów oraz długą, dzielącą się na pasma brodę i wąsy. Święty jest ubrany w przewiązaną w pasie fioletową suknię ze złoconymi lamówkami oraz ciemnozielony płaszcz podbity jasnozielonym materiałem, zarzucony na prawe ramię i otaczający lewe udo, układający się w głębokie fałdy. Stopy bose, przy prawej nodze niewielka, widoczna częściowo postać leżącego woła. Polichromia w partiach ciała naturalistyczna, byk ciemnobrązowy, księga, pióro i rogi byka złocone.

Zarys problematyki artystycznej

Święty Łukasz pochodził z Antiochii i wykonywał zawód lekarza. Był misjonarzem podróżującym ze św. Pawłem, autorem Ewangelii i Dziejów Apostolskich, zmarł śmiercią męczeńską. Towarzyszący mu na przedstawieniach wół nawiązuje do pierwszego rozdziału spisanej przez niego Ewangelii i symbolizuje składaną przez Zachariasza ofiarę, podczas której ukazał się anioł przepowiadający narodzenie Jana Chrzciciela. Atrybut odwołuje się również do wyobrażeń z wizji proroka Ezechiela (Ez 1, 4-12) i św. Jana (Ap 4, 6-8) interpretowanych jako symbole czterech ewangelistów. Zgodnie z powszechnym zwyczajem św. Łukasz został przedstawiony z księgą.
Figury czterech ewangelistów charakteryzuje uproszczona, schematyczna forma, czerpiąca wciąż z tradycji barokowej, co można rozpoznać po sposobie formowania szat – głównie obszernych, udrapowanych płaszczy. Nie najwyższy poziom wykonania widoczny zwłaszcza w sposobie kształtowania twarzy oraz dłoni, zapóźniona forma oraz konwencjonalne ujęcia przekonują, iż rzeźby są przykładem produkcji prowincjonalnej. Możliwe również, że subtelności wyrazu pozbawiła je ostatnia konserwacja.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Ślady po drewnojadach, zwłaszcza z tyłu rzeźby.

Streszczenie

Figury czterech ewangelistów były częścią wystroju ołtarza głównego od momentu jego budowy w latach 1862-1863. Ołtarz uległ spaleniu w 1974 roku i został odbudowany w 1979 roku. Trudno określić, czy rzeźby zostały gruntownie odnowione, czy wykonano ich wierne kopie. Charakteryzuje je uproszczona, schematyczna forma, czerpiąca wciąż z tradycji barokowej.

ŹRÓDŁA ARCHIWALNE

Życie Parafii Ponikiew, s. 42-43.

Osoby związane z dziełem

Zdjęcie nr 1 dla osoby: Łukasz św.
Łukasz św.

Inne dzieła z tego roku

Zdjęcie nr 1: Kościół murowany, orientowany, z półkoliście zamkniętym prezbiterium, niewielką zakrystią od północy, z przedsionkiem i wieżą od zachodu. Budynek trójnawowy, trójprzęsłowy, z nawą główną szerszą od bocznych, oddzieloną filarami, ze sklepieniem zwierciadlanym. Prezbiterium oddzielone łukiem tęczowym, dwuprzęsłowe, nakryte sklepieniem żaglastym z gurtami. Od zachodu chór muzyczny wsparty na ściankach i filarach przechodzących w pilastry. Ściany artykułowane płaskimi pilastrami. Ściany, podpory oraz sklepienie pokryte polichromią. Między pilastrami naw bocznych oraz po obu stronach ołtarza okna w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego półkoliście. Dwa mniejsze okna w przedsionku, po jednym w drugiej i trzeciej kondygnacji wieży od zachodu, w czwartej kondygnacji z czterech stron. Główne drzwi od wschodu, boczne od północy, kolejne do północy do zakrystii. Fasada kościoła trójosiowa, czterokondygnacyjna, z wieżą na osi. Osie wydzielone są lizenami na narożach występu wieży, kondygnacje artykułowane otworami. Do wejścia prowadzą drzwi w kształcie stojącego prostokąta w niszy zamkniętej łukiem koszowym, w drugiej kondygnacji balkon, w którym na tle okna figura Marii. W osiach bocznych wąskie okna w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego półkoliście. Kondygnacje oddzielone niezbyt wydatnym gzymsem. Dwie górne kondygnacje przeprute oknami, w ostatniej kondygnacji wieża przechodzi w ośmioboczną. Tynkowane ściany boczne naw oraz prezbiterium artykułowane murowanymi z kamienia lizenami, pomiędzy którymi są okna umieszczone we wnękach. Nawa główna oraz kruchta nakryte dachami dwuspadowymi, prezbiterium dwuspadowym zamkniętym półkoliście. Wieża zwieńczona hełmem w formie ostrosłupa z trójkątnymi wycięciami powyżej okien ostatniej kondygnacji. Pod kościołem znajduje się wymurowania z kamienia grota, do której spływa woda ze słynącego cudami źródła. W grocie ustawiono figurę Matki Boskiej. Całe wyposażenie pochodzi z drugiej połowy XIX wieku.
kaplica
Kaplica Narodzenia Najświętszej Marii Panny na Jasnej Górce
Zdjęcie nr 1: Nastawa ołtarzowa architektoniczna, jednoosiowa, jednokondygnacyjna, z bramkami, na cokole. Mensa skrzyniowa z dekorowanym antepedium. Nastawa na wysokim, pięciodzielnym cokole, którego druga i czwarta część są wysunięte do przodu. Pole główne ujęte parą pilastrów za dwiema parami kolumn dekorowanych do jednej trzeciej wysokości motywami złożonymi z ornamentów roślinnych z kaboszonami pośrodku, o kapitelach kompozytowych, dźwigających imposty i gzyms wyłamany do przodu. Środkowa para wysunięta przed lico ołtarza, zwieńczona trójkątnym przyczółkiem z kartuszem herbowym utworzonym z małżowiny z monogramem maryjnym pośrodku. Pole główne z obrazem Marii z rodzicami wymiennie z wizerunkiem Matki Boskiej Częstochowskiej i Matki Boskiej Fatimskiej w szerokiej, ażurowej, złoconej ramie. Zwieńczenie przyjmuje kształt glorii promienistej, w której centrum znajduje się gołębica w otoczeniu obłoków adorowana przez dwa anioły wspierające się na belkowaniu; na zewnętrznych fragmentach belkowania wazony płomieniste. Na bramkach przeprutych łukiem podkowiastym i zwieńczonych trójkątnym przyczółkiem posadowione na cokołach figury św. Kazimierza po lewej i św. Jana z Kęt po prawej. Nastawa marmoryzowana na kolor szary, płyciny na kolor beżowy, kolumny i niektóre detale na bordowo, większość detali ornamentyki złocona. Polichromia rzeźby w partiach ciała naturalistyczna.
ołtarz
Ołtarz główny Matki Boskiej Częstochowskiej
Zdjęcie nr 1: Nastawa ołtarzowa architektoniczna, trójosiowa, jednokondygnacyjna ze zwieńczeniem, na cokole. Mensa skrzyniowa, z antepedium artykułowanym trzema prostokątnymi płycinami, w bocznych rozety, w środkowej krzyż równoramienny. Cokół nastawy siedmiodzielny, z nieparzystymi częściami wysuniętymi przed lico, zdobionymi plakietami ornamentalnymi. Nastawa dzielona kolumnami z opaskami w jednej trzeciej wysokości, o kapitelach utworzonych z elementów roślinnych, podtrzymujących belkowanie wyłamane na ich osiach. W wyłamanych częściach fryzu plakiety dekoracyjne z motywem roślinnym. W polu centralnym nisza z rzeźbą ukrzyżowanego Chrystusa między narzędziami męki, oprawiona w szeroką, profilowaną ramę. Powyżej niej para putt trzymająca kartusz obwiedziony ramą z kwitnących róż z napisem „JEZU / ZMIŁUJ SIĘ / NAD / NAMI”. W polach bocznych ustawione na konsolach i cokołach figury św. Józefa po lewej i św. Joachima (?) po prawej stronie. W partii zwieńczenia urwane fragmenty przyczółka ponad zewnętrznymi fragmentami belkowania, na nich posadowione modlące się postacie. Na środku, w okrągłym polu monogram IHS otoczony obłokami, na tle glorii promienistej. Ołtarz marmoryzowany na kolor jasnobrązowy, płyciny na kolor brązowo-żółty, kolumny na ciemnobrązowy. Detale i ornamenty złocone; polichromia w partiach ciała postaci naturalistyczna.
ołtarz
Ołtarz boczny lewy Chrystusa Ukrzyżowanego
Zdjęcie nr 1: Czarnomarmurowa tablica epitafijna w kształcie leżącego prostokąta z inskrypcją „+D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / JAN KANTY SMAŁDZINSKI / Urzędnik Salin i Obywatel M(iasta) Wieliczki / w 72 roku życia swego dnia 25 Lutego 1862 / zakończył życie / Pozostała żona wraz z dziecmi proszą / o westchnienie za Duszę Jego”. Płytę otacza szeroka, profilowana rama.
płyta nagrobna
Epitafium Jana Kantego Smałdzinskiego
Zdjęcie nr 1: Rzeźba pełna na cokole przedstawiająca św. Jana Ewangelistę. Święty ukazany jest w pozycji stojącej, frontalnie, w kontrapoście, z prawą nogą zgiętą w kolanie i głową skierowaną delikatnie w prawo. Prawą rękę przyciska do piersi, trzymając pióro, lewą przytrzymuje zamkniętą księgę. Ma pociągłą twarz o szeroko otwartych, brązowych oczach, długim nosie i wąskich ustach, okoloną długimi włosami zwijającymi się na końcach w pukle, z przedziałkiem na środku. Ubrany jest w zieloną suknię lamowaną przy krawędziach złotem oraz czerwony, podbity pomarańczowym materiałem płaszcz zarzucony na oba ramiona, układający się w głębokie fałdy. Stopy bose, przy lewej nodze świętego widoczny fragment niewielkiej postaci orła w biało-brązowe cętki, z pomarańczowym dziobem. Polichromia w partiach ciała naturalistyczna, księga i pióro złocone.
rzeźba
Św. Jan Ewangelista
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta w złoconej i profilowanej ramie. W centrum kompozycji przedstawienie św. Anny Samotrzeć. Anna z lewej strony trzyma przed sobą małego Jezusa, a z prawej klęczy zwrócona w ich stronę Maria podająca dziecku jabłko ze stojącego między nimi koszyka. Maria ma młodą twarz o wyraźnie zaznaczonych oczach i prostym nosie, jasne, falowane włosy ma zaczesane do tyłu. Jest ubrana w jasnoczerwoną suknię oraz ciemnobłękitny płaszcz. Święta Anna ma twarz dojrzałej kobiety, wzrok kieruje na Jezusa. Ma na sobie zieloną suknię, spod której wystają białe rękawy, obszerny jasnobrązowy płaszcz zakrywający nogi, a na głowie i ramionach fioletową chustę. Jezus w białej, długiej, przylegającej do ciała tunice, która jest przewiązana w pasie. Kobiety mają nad głowami cienkie, okrągłe nimby, od głowy Jezusa bije jasne światło. Za postaciami dwa, ginące w mroku, modlące się anioły w sukniach o szerokich rękawach. Pod ich stopami goła ziemia. Tło obrazu ciemne, sugeruje wnętrze jaskini lub skały. Obraz charakteryzuje silny światłocień, kolorystyka ciemna, ciepła.
obraz
Św. Anna Samotrzeć

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po tagach

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta ujęty profilowaną, złoconą ramą. W centrum kompozycji, na tle rozległego, górzystego pejzażu przedstawiony św. Antoni Padewski trzymający na ręku Dzieciątko Jezus. Święty ukazany frontalnie, w pozycji stojącej z głową zwróconą w trzech czwartych w lewo. Ubrany w brązowy habit franciszkański przepasany sznurem (cingulum), z przewieszonym u pasa różańcem. Stopy obute w brązowe sandały. Święty przedstawiony jako mężczyzna o okrągłej twarzy z pełnymi, zaróżowionymi policzkami, o dużych, ciemnych oczach oraz długim, prostym nosie. Głowa z tonsurą okolona nimbem. W prawym ręku postać trzyma kwiat białej lilii; w lewym podtrzymuje zamkniętą księgę, na której znajduje się Dzieciątko Jezus. Chrystus ukazany w postawie siedzącej, zwrócony w trzech czwartych w prawo. Ukazany jako jasnowłose, pulchne dziecko o jasnej karnacji z wyraźnie zaznaczonym rumieńcem. Oczy duże, nos prosty, usta lekko uśmiechnięte. Głowa otoczona nimbem. Biodra przepasane białą tkaniną. Dzieciątko wznosi prawą rękę w geście błogosławieństwa, w lewej trzyma kulę ziemską. Tło kompozycji stanowi rozległy, górzysty pejzaż z widoczną w oddali sylwetą miasta i płynącą rzeką. Powyżej niebo zasnute białymi obłokami. Na odwrociu obrazu napis „Ołtarz S(więtego) Józefa odnowiony kosztem Pana Józefa Mianowskiego 1851” oraz „Ten Obraz z Ramą Odnowiony na Honor S Antoniego dnia 15 Grudnia 1851. Woj(ciech) Dembowski, Malarz i Pozłotnik m.p. O.M.K.”
obraz

Św. Antoni Padewski

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta przedstawiający stygmatyzację św. Franciszka. W centrum kompozycji znajduje się św. Franciszek, usytuowany nieco z lewej strony obrazu, w pozycji klęczącej, zwrócony w trzech czwartych w lewo, z rękami rozłożonymi szeroko na boki. Ma podłużną twarz, z krótkim i jasnym zarostem, z oczami skierowanymi na Chrystusa, na głowie tonsurę. Święty ubrany jest w habit franciszkański przewiązany sznurem, a na stopach ma założone sandały. W górnej części obrazu, po prawej stronie znajduje się Chrystus jako serafin, z którego ran wychodzą czerwone promienie tworzące stygmaty u świętego Franciszka. Przed świętym, na wysokim wzniesieniu ułożone są: otwarta księga oraz czaszka. W tle, pośrodku widać zakonnika, ukazanego w pozycji siedzącej, czytającego księgę. W oddali widać pejzaż górski i pochmurne niebo. W dolnej części obrazu słabo czytelna sygnatura „Wład(ysław) P. Bąkowski 1886.” Rama drewniana, profilowana, fakturowana i złocona, zdobiona stylizowanymi rocaille'ami.
obraz

Stygmatyzacja św. Franciszka

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta z przedstawieniem św. Antoniego Padewskiego z Dzieciątkiem. Święty został ukazany w ujęciu do kolan, zwrócony w lewo, w stronę Dzieciątka stojącego na blacie przykrytym czerwonym obrusem. Głowa świętego jest delikatnie przechylona w lewo, lewa ręka obejmuje Dzieciątko, prawa opuszczona trzyma kwiat lilii. Święty ma owalną twarz o młodzieńczych rysach, na głowie tonsurę. Jest ubrany w habit franciszkański. Dzieciątko ukazane zostało niemal nagie, z białą chustą okrywającą biodro i przerzuconą przez prawe ramię. Prawą ręką Chrystus dotyka brody świętego, lewą wyciąga w jego stronę. U stóp Dzieciątka leży otwarta księga. Wokół głów postaci złote nimby. Tło kompozycji jednolite, ciemnobrązowe. Na odwrocie napis malowany farbą „Fundator Walenty / Tekiela. / 1840. / 24 lipca”.
obraz

Św. Antoni Padewski

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie prostokąta zbliżonego do kwadratu ujęty złoconą, profilowaną ramą. W centrum kompozycji przedstawiony św. Benedykt w postawie stojącej, w ujęciu frontalnym z głową zwróconą w trzech czwartych w prawo. Święty ubrany w obszerny czarny habit benedyktyński z kapturem i szerokimi rękawami. Ukazany jako mężczyzna o pozbawionej zarostu okrągłej twarzy z wydatnym nosem oraz szeroko otwartymi, skierowanymi na wprost oczami. Wokół głowy tonsura oraz złocony nimb. Święty w swojej prawej ręce podtrzymuje oprawioną na czerwono księgę. Lewą dłoń składa na piersi na wysokości serca. Po prawej stronie obrazu widoczny fragment stołu przykrytego zieloną tkaniną, na którym widoczna biała mitra. Na drugim planie, po lewej stronie nieco za postacią świętego przedstawiono fragment wysokiego cokołu stanowiącego podstawę dla kolumny. Tło złocone, wytłaczane w motywy roślinno-kwiatowe.
obraz

Św. Benedykt

Zdjęcie nr 1: Obraz przedstawiający św. Izydora Oracza w kształcie stojącego prostokąta, podzielony na dwie strefy. W dolnej strefie został ukazany anioł orzący pole za pomocą pary wołów i pługa. Anioł ubrany jest ciemnozieloną tunikę, ma również czerwone skrzydła. Powyżej ukazana jest niewielka scenka rodzajowa przedstawiająca pasterza, ubranego w strój krakowski: niebieską sukmanę i czerwony kapelusz, stado białych owieczek oraz latające wrony. W górnej strefie obrazu, po prawej stronie został ukazany św. Izydor, który klęczy przed przydrożnym krzyżem ze złożonymi w geście modlitwy rękami. Święty ubrany jest w brunatno-zieloną sukmanę, szare spodnie i czarne buty z wysokimi cholewami. Twarz z dużymi oczami, krótkim zarostem okolona długimi i brązowymi włosami. Wokół głowy ma trójstrefowy nimb: brązowy kolisty, niebieski okrągły i żółty utworzony z przerywanej kreski. Sylwetki postaci, draperie oraz brzegi szat oddane są konturem i wypełnione płaską plamą barwną. Po lewej stronie obrazu widoczne murowane zabudowania z jasnobrązowymi dachami. Krzyż prosty, a wokół jego ramion jest namalowana żółto-pomarańczowa poświata. Tło obrazu jednolite, niebieskie. Rama drewniana, prosta, pokryta bejcą.
obraz

Św. Izydor Oracz

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. W centrum obrazu św. Józef Kalasanty klęczący przed unoszącą się pośród obłoków Matką Boską z Dzieciątkiem. Święty zwrócony jest w trzech czwartych w prawo, z uniesioną głową i skrzyżowanymi na piersi rękami, w których trzyma gorejące serce i gałązkę lilii. Twarz ma pociągłą, o migdałowatych, wąskich oczach i lekko garbatym nosie, okoloną krótką, siwą brodą i włosami po bokach głowy, na jej czubku łysina. Ubrany jest w czarny habit zapinany z przodu na guziki, z białą koloratką oraz czarny płaszcz zarzucony na plecy. Przed nim leży czarny biret i otwarta księga z napisem „Consti/tutio/nes Cler[i]c[orum] / Regular[um] / Piarum / Schola/rum”. Na pierwszym planie ukazany od tyłu, w pozycji półleżącej, chłopiec z otwartą księgą. Obok, w prawym dolnym rogu na księgach leżą czerwony kapelusz kardynalski, pastorał i laska zakończona krzyżem arcybiskupim. W lewej, górnej części obrazu Matka Boska siedzi na obłoku, zwrócona jest w trzech czwartych w lewo, pochylona, obiema rękami trzyma stojące po jej prawej stronie Dzieciątko. Twarz o łagodnych rysach, wąskich oczach, okolona jasnymi włosami. Ubrana jest w jasnoróżową suknię z białą podwiką, niebieski płaszcz narzucony na kolana oraz jasnoróżowy, rozwiany welon na głowie. Dzieciątko zwrócone w trzech czwartych w lewo, z uniesioną prawą ręką w geście błogosławieństwa, przepasane w partii bioder białą tkaniną. U góry obrazu, pośród obłoków dwa putta. W prawej części obrazu, za świętym widoczne dwie postacie klęczących dzieci, spośród których jedno czyta księgę a drugie się modli. Scena ukazana we wnętrzu z widocznymi w tle pilastem i oknem.
obraz

Adoracja Matki Boskiej przez św. Józefa Kalasantego

Jak cytować?

Agata Felczyńska , "Św. Łukasz Ewangelista", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2023, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/sw-lukasz-ewangelista-5

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności