Obraz w kształcie stojącego prostokąta w złoconej i profilowanej ramie. W centrum kompozycji przedstawienie św. Anny Samotrzeć. Anna z lewej strony trzyma przed sobą małego Jezusa, a z prawej klęczy zwrócona w ich stronę Maria podająca dziecku jabłko ze stojącego między nimi koszyka. Maria ma młodą twarz o wyraźnie zaznaczonych oczach i prostym nosie, jasne, falowane włosy ma zaczesane do tyłu. Jest ubrana w jasnoczerwoną suknię oraz ciemnobłękitny płaszcz. Święta Anna ma twarz dojrzałej kobiety, wzrok kieruje na Jezusa. Ma na sobie zieloną suknię, spod której wystają białe rękawy, obszerny jasnobrązowy płaszcz zakrywający nogi, a na głowie i ramionach fioletową chustę. Jezus w białej, długiej, przylegającej do ciała tunice, która jest przewiązana w pasie. Kobiety mają nad głowami cienkie, okrągłe nimby, od głowy Jezusa bije jasne światło. Za postaciami dwa, ginące w mroku, modlące się anioły w sukniach o szerokich rękawach. Pod ich stopami goła ziemia. Tło obrazu ciemne, sugeruje wnętrze jaskini lub skały. Obraz charakteryzuje silny światłocień, kolorystyka ciemna, ciepła.
Dobry.
Obraz został namalowany lub gruntownie przemalowany w 1862 roku. Przedstawia św. Annę Samotrzeć – św. Annę, z towarzyszącymi jej Marią i małym Jezusem. Dzieło charakteryzuje silny światłocień, kolorystyka obrazu jest ciemna i ciepła.
Agata Felczyńska , "Św. Anna Samotrzeć", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/sw-anna-samotrzec-3