Epitafium Jana Kantego Smałdzinskiego
Zdjęcie nr 1: Czarnomarmurowa tablica epitafijna w kształcie leżącego prostokąta z inskrypcją „+D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / JAN KANTY SMAŁDZINSKI / Urzędnik Salin i Obywatel M(iasta) Wieliczki / w 72 roku życia swego dnia 25 Lutego 1862 / zakończył życie / Pozostała żona wraz z dziecmi proszą / o westchnienie za Duszę Jego”. Płytę otacza szeroka, profilowana rama.

Epitafium Jana Kantego Smałdzinskiego

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
wielicki
Gmina
Wieliczka
Miejscowość
Wieliczka
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Dekanat
Wieliczka
Parafia
Św. Klemensa
Tagi
czarny marmur epitafium Jan Kanty Smałdzinski
Miejsce przechowywania
kościół
Identyfikator
DZIELO/14709
Kategoria
płyta nagrobna
Ilość
1
Czas powstania
1862 rok
Fundator
żona i dzieci
Technika i materiał
marmur dębnicki, rycie, złocenie
Autor noty katalogowej
Agata Felczyńska
Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Bez utworów zależnych 3.0 Polska

Dzieje zabytku

Tablica zamówiona po śmierci Jana Kantego Smałdzinskiego i wmurowana w ścianę kościoła.

Opis

Czarnomarmurowa tablica epitafijna w kształcie leżącego prostokąta z inskrypcją „+D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / JAN KANTY SMAŁDZINSKI / Urzędnik Salin i Obywatel M(iasta) Wieliczki / w 72 roku życia swego dnia 25 Lutego 1862 / zakończył życie / Pozostała żona wraz z dziecmi proszą / o westchnienie za Duszę Jego”. Płytę otacza szeroka, profilowana rama.

Zarys problematyki artystycznej

Jedna z 29 znajdujących się w wielickim kościele tablic upamiętniająca Jana Kantego Smałdzinskiego, urzędnika salinarnego. Epitafium charakteryzuje się prostotą formy i oszczędnością zastosowanych środków wyrazu, czym nawiązuje do szeregu podobnych dzieł kommemoratywnych z XIX i XX wieku.
Omawiana tablica została wykonana z tzw. czarnego marmuru dębnickiego, czyli wapienia w kolorze czarnym, który z racji swej nietypowej właściwości polerowania do połysku nazywano marmurem. Wydobywano go w Dębniku koło Krzeszowic, w kamieniołomach należących od XVII wieku do 1953 roku do karmelitów bosych z Czernej. Materiał był niezwykle popularny w sztuce polskiej w XVII i XVIII wieku.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Dobry.

Streszczenie

Prosta tablica epitafijna poświęcona Janowi Kantemu Smałdzinskiemu zmarłemu w 1862 roku została ufundowana przez rodzinę i wykonana z tzw. czarnego marmuru dębnickiego.

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie pionowego owalu. W centrum kompozycji Dzieciątko Jezus stojące na monogramie IHS, które lewą ręką przytrzymuje krzyż, a prawą, uniesioną do góry błogosławi. Ma okrągłą twarz i krótkie, jasne włosy, skośnie przez pierś i między nogami biegnie biało-czerwona szarfa, która rozwiewa się za jego plecami. Poniżej monogramu serce Jezusa otoczone koroną cierniową, z płomieniami. Przedstawienie adorowane przez dwa, symetrycznie klęczące anioły z kadzielnicami w rękach. Anioł z prawej strony spogląda w dół, anioł z lewej unosi wzrok w kierunku serca. Oba ubrane są w białe suknie z dużym dekoltem, o szerokich rękawach spiętych złotymi klamrami na wysokości łokci oraz ramion. Każdy ma narzucony niebieski płaszcz i rozpostarte, tonące w mroku skrzydła. Tło wypełniają skłębione chmury w złotobrunatnym odcieniu, które rozjaśniają się za postacią Dzieciątka.
obraz
Adoracja Imienia Jezus
Zdjęcie nr 1: Ambona przyścienna, wisząca, z dostępem od wschodu w postaci jednobiegowych schodów z balustradą. Kosz na planie kwadratu o ściętych narożach, na podstawie w formie wałka, z podwieszeniem o wklęsłych bokach, zakończonym gzymsem. Zachodnia i południowa ścianka kosza ujęte pilastrami, parapet w formie profilowanego gzymsu. Ścianka frontowa ambony dekorowana płyciną w kształcie stojącego prostokąta o wciętych górnych narożach z rozetą w polu, zachodnia zaś liściem palmy. Balustrada schodów dekorowana dwoma płycinami z liśćmi palmowymi, poręcz w formie profilowanego gzymsu. Zaplecek w kształcie stojącego prostokąta ujętego spływami wolutowymi. W profilowanej płycinie o fantazyjnym wykroju malowane przedstawienie Matki Boskiej z Dzieciątkiem. Baldachim na planie kwadratu o ściętych narożach, zwieńczony wielobocznym postumentem, o wklęsłych ściankach, na którym znajduje się krzyż z czworoliściem w środku. Na skrzyżowaniu ramion krzyża wiązki promieni. Na podniebiu baldachimu, w ośmiobocznej płycinie gołębica Ducha Świętego w glorii promienistej. Struktura ambony polichromowana w kolorze białym, z czerwonymi cokołami, obramieniami i profilami, pola płycin niebieskie. Pilastry kosza, pas balustrady, zaplecek i podniebie baldachimu dekorowane pozłoconym ornamentem geometrycznym.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Ambona wisząca, przyścienna, z wejściem od prawej strony w postaci jednobiegowych schodów przylegających do filara, z balustradą. Kosz na planie ośmioboku, z parapetem, od dołu zamknięty uskokowym, zwężającym się w dół profilowaniem z podwieszonym kwiatonem. Ściany kosza i balustrady schodów podzielone na segmenty smukłymi pilastrami hermowymi zdobionymi cekinami, z wolutami. W każdym polu płycina w kształcie pionowego prostokąta, wypełniona ażurowym ornamentem roślinnym z cekinem, zamknięta od góry łukiem półkolistym wypełnionym muszlą. Wokół płycin dodatkowe profilowane obramienia powtarzające ich kształt. Płyciny na balustradzie mają dolną krawędź ustawioną pod skosem tak, by dopasować się do krzywizny wznoszenia (podobnie jest w przypadku innych elementów dekorujących powierzchnię balustrady). Pilastry dzielące balustradę na pola wspierają się na cokole i dźwigają belkowanie, którego fryz wypełniają prostokątne rauty, a gzyms zdobi ząbkowanie. Zaplecek w kształcie pionowego prostokąta dekorowanego dwiema ustawionymi obok siebie płycinami w kształcie wydłużonych prostokątów zamkniętych łukami półkolistymi wypełnionymi muszlami. Wzdłuż bocznych krawędzi zaplecka rodzaj pilastrów wspierających belkowanie dekorowane ząbkowaniem. Po bokach zaplecka dodatkowo uszaki utworzone z ornamentu akantowego i pąków kwiatów. W zwieńczeniu kartusz z monogramem „IHS”w okrągłym polu, z krzyżem zatkniętym na szczycie, flankowany fragmentami przerwanego przyczółka. Struktura malowana na kolor niebieski; profile, ornamenty i detale złocone.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Ambona zawieszona na południowej ścianie pomiędzy ołtarzem św. Franciszka z Asyżu, a ołtarzem św. Kingi, dostępna schodami z grubości muru. Kosz na planie ośmioboku, z wypukłą dolną częścią podstawy zdobionej owalnymi, pustymi medalionami ujętymi uproszczonym puklowaniem. Ścianki kosza zdobione prostokątnymi płycinami, flankowanymi pilastrami o trzonach wypełnionych rzędem kampanul. Parapet kosza w formie prostego, profilowanego gzymsu. Zaplecek w kształcie stojącego prostokąta, dwudzielny, w każdej części dekorowany prostokątną płyciną, ujęty po bokach spływami wolutowymi. Baldachim na planie ośmioboku, z trzech stron z trójkątnymi przyczółkami, zaś belkowanie zdobione wicią liści akantu. W podniebiu baldachimu, w ośmiobocznej płycinie umieszczona gołębica Ducha Świętego na tle promienistej glorii. Zwieńczenie w kształcie sześciu wolut spiętych w kabłąk, przechodzących w prostopadłościenny szczyt z krzyżem łacińskim zatkniętym na obłokach. Każda z wolut zdobiona małym wazonikiem z listkami akantu. Struktura polichromowana na kolor ciemnozielony, detale i ornamentyka złocone i srebrzone.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Rzeźba przedstawiająca anioła w pozycji siedzącej, z głową odchyloną nieco do tyłu, z rozłożonymi rękami i ugiętymi nogami. Anioł ma prostokątną twarz o wąskich brwiach, szeroko otwartych, jasnobrązowych oczach, prostym nosie i zamkniętych ustach. Brązowe, zwinięte w pukle włosy zakrywają uszy i opadają na kark. Jest osłonięty w partii bioder, do kolan, złotą tkaniną rzeźbioną w płytkie, drobne fałdy; jej górna część jest wywinięta na zewnątrz. Polichromia w partiach ciała naturalistyczna.
rzeźba
Anioł
Zdjęcie nr 1: Płaskorzeźba przedstawiająca Matkę Boską z Dzieciątkiem w bogatym obramieniu w formie aediculi. Maria została przedstawiona całopostaciowo, zwrócona w trzech czwartych w lewo, z lewą nogą wysuniętą do przodu. Ma młodą twarz, którą okalają długie, opadające na plecy włosy. Jest ubrana w długą suknię i płaszcz, który tworzy obszerny zawój wokół jej prawego biodra. Lewą ręką podtrzymuje Dzieciątko, do którego wyciąga prawą rękę. Dzieciątko jest nagie, patrzy na Marię, wyciąga dłoń do jej ręki. Postacie stoją na obłokach, w których unoszą się główki anielskie. Intymne wyobrażenie jest ujęte bordiurą ze scenami z życia Marii. Płaskorzeźba ma kształt stojącego prostokąta zamkniętego od góry łukiem półkolistym. Ujmują ją pilastry o dekorowanych trzonach oparte na szerokim cokole z płyciną z napisem „ŚWIĘTA BOŻA RODZICIELKO / MÓDL SIĘ ZA NAMI”. Na dole cokołu podwieszenie z kartuszem z inskrypcją „DZIEŁO DŁUTA / TEOFILA LENARTOWICZA / DAR HRABIANKI / HELENY MAŁACHOWSKIEJ”. Od góry kompozycję zamyka trójkątny, przerwany przyczółek z kartuszem herbowym. Obramienie polichromowane na kolor czarny, profile, ornamenty i detale złocone.
płaskorzeźba
Ave Maria

Inne dzieła z tego roku

Zdjęcie nr 1: Kościół murowany, orientowany, z półkoliście zamkniętym prezbiterium, niewielką zakrystią od północy, z przedsionkiem i wieżą od zachodu. Budynek trójnawowy, trójprzęsłowy, z nawą główną szerszą od bocznych, oddzieloną filarami, ze sklepieniem zwierciadlanym. Prezbiterium oddzielone łukiem tęczowym, dwuprzęsłowe, nakryte sklepieniem żaglastym z gurtami. Od zachodu chór muzyczny wsparty na ściankach i filarach przechodzących w pilastry. Ściany artykułowane płaskimi pilastrami. Ściany, podpory oraz sklepienie pokryte polichromią. Między pilastrami naw bocznych oraz po obu stronach ołtarza okna w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego półkoliście. Dwa mniejsze okna w przedsionku, po jednym w drugiej i trzeciej kondygnacji wieży od zachodu, w czwartej kondygnacji z czterech stron. Główne drzwi od wschodu, boczne od północy, kolejne do północy do zakrystii. Fasada kościoła trójosiowa, czterokondygnacyjna, z wieżą na osi. Osie wydzielone są lizenami na narożach występu wieży, kondygnacje artykułowane otworami. Do wejścia prowadzą drzwi w kształcie stojącego prostokąta w niszy zamkniętej łukiem koszowym, w drugiej kondygnacji balkon, w którym na tle okna figura Marii. W osiach bocznych wąskie okna w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego półkoliście. Kondygnacje oddzielone niezbyt wydatnym gzymsem. Dwie górne kondygnacje przeprute oknami, w ostatniej kondygnacji wieża przechodzi w ośmioboczną. Tynkowane ściany boczne naw oraz prezbiterium artykułowane murowanymi z kamienia lizenami, pomiędzy którymi są okna umieszczone we wnękach. Nawa główna oraz kruchta nakryte dachami dwuspadowymi, prezbiterium dwuspadowym zamkniętym półkoliście. Wieża zwieńczona hełmem w formie ostrosłupa z trójkątnymi wycięciami powyżej okien ostatniej kondygnacji. Pod kościołem znajduje się wymurowania z kamienia grota, do której spływa woda ze słynącego cudami źródła. W grocie ustawiono figurę Matki Boskiej. Całe wyposażenie pochodzi z drugiej połowy XIX wieku.
kaplica
Kaplica Narodzenia Najświętszej Marii Panny na Jasnej Górce
Zdjęcie nr 1: Nastawa ołtarzowa architektoniczna, jednoosiowa, jednokondygnacyjna, z bramkami, na cokole. Mensa skrzyniowa z dekorowanym antepedium. Nastawa na wysokim, pięciodzielnym cokole, którego druga i czwarta część są wysunięte do przodu. Pole główne ujęte parą pilastrów za dwiema parami kolumn dekorowanych do jednej trzeciej wysokości motywami złożonymi z ornamentów roślinnych z kaboszonami pośrodku, o kapitelach kompozytowych, dźwigających imposty i gzyms wyłamany do przodu. Środkowa para wysunięta przed lico ołtarza, zwieńczona trójkątnym przyczółkiem z kartuszem herbowym utworzonym z małżowiny z monogramem maryjnym pośrodku. Pole główne z obrazem Marii z rodzicami wymiennie z wizerunkiem Matki Boskiej Częstochowskiej i Matki Boskiej Fatimskiej w szerokiej, ażurowej, złoconej ramie. Zwieńczenie przyjmuje kształt glorii promienistej, w której centrum znajduje się gołębica w otoczeniu obłoków adorowana przez dwa anioły wspierające się na belkowaniu; na zewnętrznych fragmentach belkowania wazony płomieniste. Na bramkach przeprutych łukiem podkowiastym i zwieńczonych trójkątnym przyczółkiem posadowione na cokołach figury św. Kazimierza po lewej i św. Jana z Kęt po prawej. Nastawa marmoryzowana na kolor szary, płyciny na kolor beżowy, kolumny i niektóre detale na bordowo, większość detali ornamentyki złocona. Polichromia rzeźby w partiach ciała naturalistyczna.
ołtarz
Ołtarz główny Matki Boskiej Częstochowskiej
Zdjęcie nr 1: Nastawa ołtarzowa architektoniczna, trójosiowa, jednokondygnacyjna ze zwieńczeniem, na cokole. Mensa skrzyniowa, z antepedium artykułowanym trzema prostokątnymi płycinami, w bocznych rozety, w środkowej krzyż równoramienny. Cokół nastawy siedmiodzielny, z nieparzystymi częściami wysuniętymi przed lico, zdobionymi plakietami ornamentalnymi. Nastawa dzielona kolumnami z opaskami w jednej trzeciej wysokości, o kapitelach utworzonych z elementów roślinnych, podtrzymujących belkowanie wyłamane na ich osiach. W wyłamanych częściach fryzu plakiety dekoracyjne z motywem roślinnym. W polu centralnym nisza z rzeźbą ukrzyżowanego Chrystusa między narzędziami męki, oprawiona w szeroką, profilowaną ramę. Powyżej niej para putt trzymająca kartusz obwiedziony ramą z kwitnących róż z napisem „JEZU / ZMIŁUJ SIĘ / NAD / NAMI”. W polach bocznych ustawione na konsolach i cokołach figury św. Józefa po lewej i św. Joachima (?) po prawej stronie. W partii zwieńczenia urwane fragmenty przyczółka ponad zewnętrznymi fragmentami belkowania, na nich posadowione modlące się postacie. Na środku, w okrągłym polu monogram IHS otoczony obłokami, na tle glorii promienistej. Ołtarz marmoryzowany na kolor jasnobrązowy, płyciny na kolor brązowo-żółty, kolumny na ciemnobrązowy. Detale i ornamenty złocone; polichromia w partiach ciała postaci naturalistyczna.
ołtarz
Ołtarz boczny lewy Chrystusa Ukrzyżowanego
Zdjęcie nr 1: Rzeźba pełna na cokole przedstawiająca św. Jana Ewangelistę. Święty ukazany jest w pozycji stojącej, frontalnie, w kontrapoście, z prawą nogą zgiętą w kolanie i głową skierowaną delikatnie w prawo. Prawą rękę przyciska do piersi, trzymając pióro, lewą przytrzymuje zamkniętą księgę. Ma pociągłą twarz o szeroko otwartych, brązowych oczach, długim nosie i wąskich ustach, okoloną długimi włosami zwijającymi się na końcach w pukle, z przedziałkiem na środku. Ubrany jest w zieloną suknię lamowaną przy krawędziach złotem oraz czerwony, podbity pomarańczowym materiałem płaszcz zarzucony na oba ramiona, układający się w głębokie fałdy. Stopy bose, przy lewej nodze świętego widoczny fragment niewielkiej postaci orła w biało-brązowe cętki, z pomarańczowym dziobem. Polichromia w partiach ciała naturalistyczna, księga i pióro złocone.
rzeźba
Św. Jan Ewangelista
Zdjęcie nr 1: Rzeźba pełna na cokole, przedstawiająca św. Łukasza Ewangelistę. Święty ukazany został w pozycji stojącej, z górną partią ciała skręconą nieznacznie w lewo, w stronę trzymanej w lewej ręce księgi, w której pisze piórem trzymanym w prawej, obie ręce ugięte. Ma pociągłą twarz z przymkniętymi oczami, długim nosem i wąskimi ustami, okoloną wyraźnie zwiniętymi puklami włosów oraz długą, dzielącą się na pasma brodę i wąsy. Święty jest ubrany w przewiązaną w pasie fioletową suknię ze złoconymi lamówkami oraz ciemnozielony płaszcz podbity jasnozielonym materiałem, zarzucony na prawe ramię i otaczający lewe udo, układający się w głębokie fałdy. Stopy bose, przy prawej nodze niewielka, widoczna częściowo postać leżącego woła. Polichromia w partiach ciała naturalistyczna, byk ciemnobrązowy, księga, pióro i rogi byka złocone.
rzeźba
Św. Łukasz Ewangelista
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta w złoconej i profilowanej ramie. W centrum kompozycji przedstawienie św. Anny Samotrzeć. Anna z lewej strony trzyma przed sobą małego Jezusa, a z prawej klęczy zwrócona w ich stronę Maria podająca dziecku jabłko ze stojącego między nimi koszyka. Maria ma młodą twarz o wyraźnie zaznaczonych oczach i prostym nosie, jasne, falowane włosy ma zaczesane do tyłu. Jest ubrana w jasnoczerwoną suknię oraz ciemnobłękitny płaszcz. Święta Anna ma twarz dojrzałej kobiety, wzrok kieruje na Jezusa. Ma na sobie zieloną suknię, spod której wystają białe rękawy, obszerny jasnobrązowy płaszcz zakrywający nogi, a na głowie i ramionach fioletową chustę. Jezus w białej, długiej, przylegającej do ciała tunice, która jest przewiązana w pasie. Kobiety mają nad głowami cienkie, okrągłe nimby, od głowy Jezusa bije jasne światło. Za postaciami dwa, ginące w mroku, modlące się anioły w sukniach o szerokich rękawach. Pod ich stopami goła ziemia. Tło obrazu ciemne, sugeruje wnętrze jaskini lub skały. Obraz charakteryzuje silny światłocień, kolorystyka ciemna, ciepła.
obraz
Św. Anna Samotrzeć

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po tagach

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Rzeźba Chrystusa Ukrzyżowanego między polichromowanymi na ścianie kościoła postaciami św. Jana Ewangelisty z lewej i Marii z prawej strony. Chrystus ukazany w lekkim zwisie, z wyprężonym ciałem, przybity do krzyża trzema gwoździami. Głowa opada mu na prawe ramię, oczy ma zamknięte, nos wąski, usta niewielki. Włosy opadają mu na plecy, ma krótkie wąsy i brodę. Jest przepasany złotym perizonium. Nad głową ma titulus z napisem „INRI” pod stopami z napisem „Pamiątka ze starego kościoła”. Polichromia w partiach ciała naturalistyczna. Po lewej stronie krzyża młodzieńcze przedstawienie Jana Ewangelisty w żółtej tunice i błękitnym płaszczu. Jest zwrócony w trzech czwartych w lewo, głowę kieruje w stronę Chrystusa, ręce ma złożone do modlitwy. Ma owalną twarz, ciemne oczy, wąski nos i mięsiste usta, ciemnoblond włosy opadają my na kark. Matka Boska stoi po prawej stronie, zwrócona w stronę krzyża, ze spuszczoną głową; załamuje ręce. Ma smutną w wyrazie twarz, zamknięte oczy, duży nos i szerokie usta. Jest ubrana w różową suknię i błękitny płaszcz, na głowę ma zarzuconą białą chustę. Wokół głów postaci jasne nimby, ich ciała otoczone kreskowaniem, pod stopami zaznaczona linia ziemi.
rzeźba

Chrystus Ukrzyżowany i polichromie Matki Boskiej i św. Jana Ewangelisty

Zdjęcie nr 1: Płyta w kształcie leżącego prostokąta, w profilowanej opasce tynkowej dekorowanej kimationem. Inskrypcja majuskułowa w języku polskim i zapisem daty po łacinie: TU LEŻY SIMON CHALUBKA / Z MAŁŻANKA HELENA Y SIN/EM MIKOLAIEM W GROBIE TYM / ODPOCZYWAIA POZOSTALY SIN / STANISLAW RODZICOM Y BRATV / TE PAMIATKE WISTAWIŁ MIEISCE / MAŁE MALEMU WZROSTOWI / SOBIE ZABISAWSZY ROKV / 1634. DIE 2I. NOVEMB(RIS).
płyta nagrobna

Epitafium

Zdjęcie nr 1: Epitafium w formie prostokąta stojącego, obramione na brzegach płaską listwą zostało podzielone na dwa pola zbliżone do kwadratu, ułożone jedno nad drugim. W górnym polu przedstawiono na tarczy otoczonej labrami z hełmem i klejnotem płaskorzeźbiony herb Kornicz. W polu dolnym umieszono łacińską inskrypcje: MAGNA D[DOMINUS] ANDREAS / CORNITIUS POREMB / SKI IN MAGNA PO / REMBA OSIEK ET GRO / DZIEC IUDEX ZATOR[IENSIS] / OSWIEC[IMIENSIS] OBIIT ANNO / DNI 1640 DIE 25 IANUA.
płyta nagrobna

epitafium

Zdjęcie nr 1: Płyta w formie stojącego prostokąta. W górnej części ryty monogram IHS z krzyżem. W polu inskrypcja „Adamo Kołaczkowski / Bonorum Cameralium Ann(o) 9 Praefecto / Die 24. Decembris 1824 A(nn)o vitae 54 / non tam aetate quam maerore / propter culpas aliorum consumpto / addicti amici posuere. / Quisquis es superior disce / quam durum piaesse aliis / Defuncto autem aeternam / precare requiem.” U dołu płyty ryta czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami.
płyta nagrobna

Epitafium Adama Kołaczkowskiego

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta z przedstawieniem św. Jana Kantego klęczącego wśród obłoków, w towarzystwie aniołów. Święty zwrócony jest w trzech czwartych w prawo, z uniesioną głową i rękoma rozłożonymi na boki. Twarz ma szczupłą, o starczych rysach, głęboko osadzonych oczach, skierowanych do góry, uniesionych brwiach, garbatym nosie oraz rozchylonych, pełnych ustach. Twarz okolona jest krótką, gęstą, siwą brodą i włosami. Wokół głowy nimb. Ubrany jest w czarną togę profesorską z czerwoną podszewką, biały mucet, z widocznym błękitnym kołnierzykiem. W dolnej części obrazu obłok, na którym klęczy Jan Kanty, flankowany jest dwoma aniołami, z głowami skierowanymi w stronę świętego. Przedstawienie ukazane na tle skłębionego szaro-żółtego nieba, rozświetlonego wokół głowy świętego.
obraz

Apoteoza św. Jana Kantego

Zdjęcie nr 1: W centralnej części kompozycji jest ukazany klęczący na chmurach św. Jan Nepomucen, ujęty w trzech czwartych, z uniesioną prawą ręką, a lewą odsuniętą na bok. Święty jest ubrany w czarną sutannę, białą komżę i brązowy, futrzany mucet z kapturem przewiązany pod szyją z czerwonym podbiciem; na głowie nosi czarny biret. Jasna, prostokątna twarz, z jasnym, kręconym zarostem, zwraca się ku górze; jego nos jest długi, oczy otwarte, usta wąskie, pełne, zaczerwienione; wokół głowy wieniec z pięciu gwiazd. Obok świętego dwa nagie putta, przepasane tkaninami, jedno podtrzymuje świętego, drugie, z palcem na ustach prawej ręki trzyma w lewej kłódkę, opierając dłoń o zamkniętą księgę i leżące na niej dwa klucze (czarny i złoty). Z prawej strony świętego ukazany został skrzydlaty anioł w niebieskiej szacie spoglądający na niego, trzymający w dłoniach kwiaty – lilię i niebieski kwiat. Nad świętym unosi się anioł dmący w trąby, ubrany w niebieską i różową suknię odsłaniającą nagi tors. Obok niego wyłaniające się z chmur uskrzydlone główki aniołków i krucyfiks. W tle panorama Pragi, z mostem i Wełtawą, w której pływają ubrane w strój kanonicki zwłoki świętego z gwieździstym wieńcem wokół głowy.
obraz

Apoteoza św. Jana Nepomucena

Jak cytować?

Agata Felczyńska , "Epitafium Jana Kantego Smałdzinskiego", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2023, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/epitafium-jana-kantego-smaldzinskiego

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności