Św. Katarzyna Sieneńska (?)

Dzieje zabytku

W 1930 roku rzeźba została oczyszczona, a w 1962 roku przeprowadzono konserwację całego ołtarza.

Opis

Rzeźba pełnoplastyczna, całopostaciowa, na cokole. Święta Katarzyna została ukazana frontalnie, w kontrapoście, z ciężarem na prawej nodze i głową przechyloną na prawo. Obie ręce krzyżuje na piersiach, w prawej trzyma krucyfiks, przez lewą ma przewieszony różaniec. Święta ma owalną twarz, ciemne spoglądające do góry oczy, wąskie brwi, prosty nos oraz wąskie, czerwone usta. Jest ubrana w srebrny habit dominikański, złoty szkaplerz oraz długi, czarny płaszcz, na głowie ma czarny welon. Polichromia w partiach ciała naturalistyczna.

Zarys problematyki artystycznej

W opracowaniach święta określana jest jako św. Klara, jednak zważając, że z drugiej strony ołtarza ustawiono figurę św. Jacka można przypuszczać, że zakonnica jest również związana z zakonem dominikańskim. Podpowiadają to również kolory figury. Srebrny habit może być traktowany jako biały, welon natomiast od zewnątrz jest czarny. Zarówno różaniec jak i krucyfiks mogą odnosić się do Kataryny Sieneńskiej, która żyła w XIV wieku i po wstąpieniu do zakonu całkowicie oddała się pokucie. Była mistyczką i stygmatyczką. Została ukazana w konwencjonalny sposób – w habicie zakonu, do którego należała i który zreformowała. Różaniec nawiązuje do kultu Matki Boskiej czczonej w zakonie dominikanów, a krucyfiks do wydarzenia z jej życie, kiedy to dostąpiła łask stygmatów, modląc się przed figurą Ukrzyżowanego.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

W 1930 roku rzeźba została oczyszczona, a w 1962 roku przeprowadzono konserwację całego ołtarza.

Streszczenie

Figura przedstawiająca najpewniej św. Katarzynę Sieneńską powstała w XVIII wieku. Święta została ukazana w konwencjonalny sposób – w habicie zakonu dominikanek, do którego należała i który zreformowała, z różańcem i krucyfiksem.

Bibliografia