Ołtarz boczny Ukrzyżowania
Zdjęcie nr 1: Ołtarz jednokondygnacyjny, jednoosiowy, na wysokim cokole, ze zwieńczeniem w formie glorii. Mensa ołtarzowa w kształcie prostopadłościanu, antepedium w postaci leżącego prostokąta, tkane, dekorowane rzędem maków w dolnej partii. Kondygnacja nastawy flankowana przez zwielokrotnione pilastry, ozdobione z zewnętrznych stron ornamentami roślinnymi i wysuniętymi przed nie kolumnami z głowicami kompozytowymi, ozdobionymi wolutami i liśćmi akantu. Kolumny i pilastry ustawione na wysokim cokole dekorowanym płycinami, dźwigają rozbudowane belkowanie, w pasie fryzu dekorowane rozetami. Belkowanie przełamuje się nad zwielokrotnionymi pilastrami i kolumnami i podtrzymuje fragment przerwanego przyczółka, na którym siedzą dwa putta. W polu znajduje się wnęka w kształcie stojącego prostokąta o górnych narożach wklęsłych, w której umieszczono krucyfiks. Zwieńczenie tworzy gloria promienista z centralnie umieszczonym okiem Opatrzności w otoku z obłoków i główek anielskich. Struktura polichromowana, marmoryzowana w odcieniu kremowym, kolumny, ornamenty i profile złocone, płyciny bordowe, gloria srebrzona i złocona.
Zdjęcie nr 2: Ołtarz jednokondygnacyjny, jednoosiowy, na wysokim cokole, ze zwieńczeniem w formie glorii. Mensa ołtarzowa w kształcie prostopadłościanu, antepedium w postaci leżącego prostokąta, tkane, dekorowane rzędem maków w dolnej partii. Kondygnacja nastawy flankowana przez zwielokrotnione pilastry, ozdobione z zewnętrznych stron ornamentami roślinnymi i wysuniętymi przed nie kolumnami z głowicami kompozytowymi, ozdobionymi wolutami i liśćmi akantu. Kolumny i pilastry ustawione na wysokim cokole dekorowanym płycinami, dźwigają rozbudowane belkowanie, w pasie fryzu dekorowane rozetami. Belkowanie przełamuje się nad zwielokrotnionymi pilastrami i kolumnami i podtrzymuje fragment przerwanego przyczółka, na którym siedzą dwa putta. W polu znajduje się wnęka w kształcie stojącego prostokąta o górnych narożach wklęsłych, w której umieszczono krucyfiks. Zwieńczenie tworzy gloria promienista z centralnie umieszczonym okiem Opatrzności w otoku z obłoków i główek anielskich. Struktura polichromowana, marmoryzowana w odcieniu kremowym, kolumny, ornamenty i profile złocone, płyciny bordowe, gloria srebrzona i złocona.
Zdjęcie nr 3: Ołtarz jednokondygnacyjny, jednoosiowy, na wysokim cokole, ze zwieńczeniem w formie glorii. Mensa ołtarzowa w kształcie prostopadłościanu, antepedium w postaci leżącego prostokąta, tkane, dekorowane rzędem maków w dolnej partii. Kondygnacja nastawy flankowana przez zwielokrotnione pilastry, ozdobione z zewnętrznych stron ornamentami roślinnymi i wysuniętymi przed nie kolumnami z głowicami kompozytowymi, ozdobionymi wolutami i liśćmi akantu. Kolumny i pilastry ustawione na wysokim cokole dekorowanym płycinami, dźwigają rozbudowane belkowanie, w pasie fryzu dekorowane rozetami. Belkowanie przełamuje się nad zwielokrotnionymi pilastrami i kolumnami i podtrzymuje fragment przerwanego przyczółka, na którym siedzą dwa putta. W polu znajduje się wnęka w kształcie stojącego prostokąta o górnych narożach wklęsłych, w której umieszczono krucyfiks. Zwieńczenie tworzy gloria promienista z centralnie umieszczonym okiem Opatrzności w otoku z obłoków i główek anielskich. Struktura polichromowana, marmoryzowana w odcieniu kremowym, kolumny, ornamenty i profile złocone, płyciny bordowe, gloria srebrzona i złocona.
Zdjęcie nr 4: Ołtarz jednokondygnacyjny, jednoosiowy, na wysokim cokole, ze zwieńczeniem w formie glorii. Mensa ołtarzowa w kształcie prostopadłościanu, antepedium w postaci leżącego prostokąta, tkane, dekorowane rzędem maków w dolnej partii. Kondygnacja nastawy flankowana przez zwielokrotnione pilastry, ozdobione z zewnętrznych stron ornamentami roślinnymi i wysuniętymi przed nie kolumnami z głowicami kompozytowymi, ozdobionymi wolutami i liśćmi akantu. Kolumny i pilastry ustawione na wysokim cokole dekorowanym płycinami, dźwigają rozbudowane belkowanie, w pasie fryzu dekorowane rozetami. Belkowanie przełamuje się nad zwielokrotnionymi pilastrami i kolumnami i podtrzymuje fragment przerwanego przyczółka, na którym siedzą dwa putta. W polu znajduje się wnęka w kształcie stojącego prostokąta o górnych narożach wklęsłych, w której umieszczono krucyfiks. Zwieńczenie tworzy gloria promienista z centralnie umieszczonym okiem Opatrzności w otoku z obłoków i główek anielskich. Struktura polichromowana, marmoryzowana w odcieniu kremowym, kolumny, ornamenty i profile złocone, płyciny bordowe, gloria srebrzona i złocona.
Zdjęcie nr 5: Ołtarz jednokondygnacyjny, jednoosiowy, na wysokim cokole, ze zwieńczeniem w formie glorii. Mensa ołtarzowa w kształcie prostopadłościanu, antepedium w postaci leżącego prostokąta, tkane, dekorowane rzędem maków w dolnej partii. Kondygnacja nastawy flankowana przez zwielokrotnione pilastry, ozdobione z zewnętrznych stron ornamentami roślinnymi i wysuniętymi przed nie kolumnami z głowicami kompozytowymi, ozdobionymi wolutami i liśćmi akantu. Kolumny i pilastry ustawione na wysokim cokole dekorowanym płycinami, dźwigają rozbudowane belkowanie, w pasie fryzu dekorowane rozetami. Belkowanie przełamuje się nad zwielokrotnionymi pilastrami i kolumnami i podtrzymuje fragment przerwanego przyczółka, na którym siedzą dwa putta. W polu znajduje się wnęka w kształcie stojącego prostokąta o górnych narożach wklęsłych, w której umieszczono krucyfiks. Zwieńczenie tworzy gloria promienista z centralnie umieszczonym okiem Opatrzności w otoku z obłoków i główek anielskich. Struktura polichromowana, marmoryzowana w odcieniu kremowym, kolumny, ornamenty i profile złocone, płyciny bordowe, gloria srebrzona i złocona.
Zdjęcie nr 6: Ołtarz jednokondygnacyjny, jednoosiowy, na wysokim cokole, ze zwieńczeniem w formie glorii. Mensa ołtarzowa w kształcie prostopadłościanu, antepedium w postaci leżącego prostokąta, tkane, dekorowane rzędem maków w dolnej partii. Kondygnacja nastawy flankowana przez zwielokrotnione pilastry, ozdobione z zewnętrznych stron ornamentami roślinnymi i wysuniętymi przed nie kolumnami z głowicami kompozytowymi, ozdobionymi wolutami i liśćmi akantu. Kolumny i pilastry ustawione na wysokim cokole dekorowanym płycinami, dźwigają rozbudowane belkowanie, w pasie fryzu dekorowane rozetami. Belkowanie przełamuje się nad zwielokrotnionymi pilastrami i kolumnami i podtrzymuje fragment przerwanego przyczółka, na którym siedzą dwa putta. W polu znajduje się wnęka w kształcie stojącego prostokąta o górnych narożach wklęsłych, w której umieszczono krucyfiks. Zwieńczenie tworzy gloria promienista z centralnie umieszczonym okiem Opatrzności w otoku z obłoków i główek anielskich. Struktura polichromowana, marmoryzowana w odcieniu kremowym, kolumny, ornamenty i profile złocone, płyciny bordowe, gloria srebrzona i złocona.
Zdjęcie nr 7: Ołtarz jednokondygnacyjny, jednoosiowy, na wysokim cokole, ze zwieńczeniem w formie glorii. Mensa ołtarzowa w kształcie prostopadłościanu, antepedium w postaci leżącego prostokąta, tkane, dekorowane rzędem maków w dolnej partii. Kondygnacja nastawy flankowana przez zwielokrotnione pilastry, ozdobione z zewnętrznych stron ornamentami roślinnymi i wysuniętymi przed nie kolumnami z głowicami kompozytowymi, ozdobionymi wolutami i liśćmi akantu. Kolumny i pilastry ustawione na wysokim cokole dekorowanym płycinami, dźwigają rozbudowane belkowanie, w pasie fryzu dekorowane rozetami. Belkowanie przełamuje się nad zwielokrotnionymi pilastrami i kolumnami i podtrzymuje fragment przerwanego przyczółka, na którym siedzą dwa putta. W polu znajduje się wnęka w kształcie stojącego prostokąta o górnych narożach wklęsłych, w której umieszczono krucyfiks. Zwieńczenie tworzy gloria promienista z centralnie umieszczonym okiem Opatrzności w otoku z obłoków i główek anielskich. Struktura polichromowana, marmoryzowana w odcieniu kremowym, kolumny, ornamenty i profile złocone, płyciny bordowe, gloria srebrzona i złocona.
Zdjęcie nr 8: Ołtarz jednokondygnacyjny, jednoosiowy, na wysokim cokole, ze zwieńczeniem w formie glorii. Mensa ołtarzowa w kształcie prostopadłościanu, antepedium w postaci leżącego prostokąta, tkane, dekorowane rzędem maków w dolnej partii. Kondygnacja nastawy flankowana przez zwielokrotnione pilastry, ozdobione z zewnętrznych stron ornamentami roślinnymi i wysuniętymi przed nie kolumnami z głowicami kompozytowymi, ozdobionymi wolutami i liśćmi akantu. Kolumny i pilastry ustawione na wysokim cokole dekorowanym płycinami, dźwigają rozbudowane belkowanie, w pasie fryzu dekorowane rozetami. Belkowanie przełamuje się nad zwielokrotnionymi pilastrami i kolumnami i podtrzymuje fragment przerwanego przyczółka, na którym siedzą dwa putta. W polu znajduje się wnęka w kształcie stojącego prostokąta o górnych narożach wklęsłych, w której umieszczono krucyfiks. Zwieńczenie tworzy gloria promienista z centralnie umieszczonym okiem Opatrzności w otoku z obłoków i główek anielskich. Struktura polichromowana, marmoryzowana w odcieniu kremowym, kolumny, ornamenty i profile złocone, płyciny bordowe, gloria srebrzona i złocona.
Zdjęcie nr 9: Ołtarz jednokondygnacyjny, jednoosiowy, na wysokim cokole, ze zwieńczeniem w formie glorii. Mensa ołtarzowa w kształcie prostopadłościanu, antepedium w postaci leżącego prostokąta, tkane, dekorowane rzędem maków w dolnej partii. Kondygnacja nastawy flankowana przez zwielokrotnione pilastry, ozdobione z zewnętrznych stron ornamentami roślinnymi i wysuniętymi przed nie kolumnami z głowicami kompozytowymi, ozdobionymi wolutami i liśćmi akantu. Kolumny i pilastry ustawione na wysokim cokole dekorowanym płycinami, dźwigają rozbudowane belkowanie, w pasie fryzu dekorowane rozetami. Belkowanie przełamuje się nad zwielokrotnionymi pilastrami i kolumnami i podtrzymuje fragment przerwanego przyczółka, na którym siedzą dwa putta. W polu znajduje się wnęka w kształcie stojącego prostokąta o górnych narożach wklęsłych, w której umieszczono krucyfiks. Zwieńczenie tworzy gloria promienista z centralnie umieszczonym okiem Opatrzności w otoku z obłoków i główek anielskich. Struktura polichromowana, marmoryzowana w odcieniu kremowym, kolumny, ornamenty i profile złocone, płyciny bordowe, gloria srebrzona i złocona.
Zdjęcie nr 10: Ołtarz jednokondygnacyjny, jednoosiowy, na wysokim cokole, ze zwieńczeniem w formie glorii. Mensa ołtarzowa w kształcie prostopadłościanu, antepedium w postaci leżącego prostokąta, tkane, dekorowane rzędem maków w dolnej partii. Kondygnacja nastawy flankowana przez zwielokrotnione pilastry, ozdobione z zewnętrznych stron ornamentami roślinnymi i wysuniętymi przed nie kolumnami z głowicami kompozytowymi, ozdobionymi wolutami i liśćmi akantu. Kolumny i pilastry ustawione na wysokim cokole dekorowanym płycinami, dźwigają rozbudowane belkowanie, w pasie fryzu dekorowane rozetami. Belkowanie przełamuje się nad zwielokrotnionymi pilastrami i kolumnami i podtrzymuje fragment przerwanego przyczółka, na którym siedzą dwa putta. W polu znajduje się wnęka w kształcie stojącego prostokąta o górnych narożach wklęsłych, w której umieszczono krucyfiks. Zwieńczenie tworzy gloria promienista z centralnie umieszczonym okiem Opatrzności w otoku z obłoków i główek anielskich. Struktura polichromowana, marmoryzowana w odcieniu kremowym, kolumny, ornamenty i profile złocone, płyciny bordowe, gloria srebrzona i złocona.
Zdjęcie nr 11: Ołtarz jednokondygnacyjny, jednoosiowy, na wysokim cokole, ze zwieńczeniem w formie glorii. Mensa ołtarzowa w kształcie prostopadłościanu, antepedium w postaci leżącego prostokąta, tkane, dekorowane rzędem maków w dolnej partii. Kondygnacja nastawy flankowana przez zwielokrotnione pilastry, ozdobione z zewnętrznych stron ornamentami roślinnymi i wysuniętymi przed nie kolumnami z głowicami kompozytowymi, ozdobionymi wolutami i liśćmi akantu. Kolumny i pilastry ustawione na wysokim cokole dekorowanym płycinami, dźwigają rozbudowane belkowanie, w pasie fryzu dekorowane rozetami. Belkowanie przełamuje się nad zwielokrotnionymi pilastrami i kolumnami i podtrzymuje fragment przerwanego przyczółka, na którym siedzą dwa putta. W polu znajduje się wnęka w kształcie stojącego prostokąta o górnych narożach wklęsłych, w której umieszczono krucyfiks. Zwieńczenie tworzy gloria promienista z centralnie umieszczonym okiem Opatrzności w otoku z obłoków i główek anielskich. Struktura polichromowana, marmoryzowana w odcieniu kremowym, kolumny, ornamenty i profile złocone, płyciny bordowe, gloria srebrzona i złocona.
Zdjęcie nr 12: Ołtarz jednokondygnacyjny, jednoosiowy, na wysokim cokole, ze zwieńczeniem w formie glorii. Mensa ołtarzowa w kształcie prostopadłościanu, antepedium w postaci leżącego prostokąta, tkane, dekorowane rzędem maków w dolnej partii. Kondygnacja nastawy flankowana przez zwielokrotnione pilastry, ozdobione z zewnętrznych stron ornamentami roślinnymi i wysuniętymi przed nie kolumnami z głowicami kompozytowymi, ozdobionymi wolutami i liśćmi akantu. Kolumny i pilastry ustawione na wysokim cokole dekorowanym płycinami, dźwigają rozbudowane belkowanie, w pasie fryzu dekorowane rozetami. Belkowanie przełamuje się nad zwielokrotnionymi pilastrami i kolumnami i podtrzymuje fragment przerwanego przyczółka, na którym siedzą dwa putta. W polu znajduje się wnęka w kształcie stojącego prostokąta o górnych narożach wklęsłych, w której umieszczono krucyfiks. Zwieńczenie tworzy gloria promienista z centralnie umieszczonym okiem Opatrzności w otoku z obłoków i główek anielskich. Struktura polichromowana, marmoryzowana w odcieniu kremowym, kolumny, ornamenty i profile złocone, płyciny bordowe, gloria srebrzona i złocona.
Zdjęcie nr 13: Ołtarz jednokondygnacyjny, jednoosiowy, na wysokim cokole, ze zwieńczeniem w formie glorii. Mensa ołtarzowa w kształcie prostopadłościanu, antepedium w postaci leżącego prostokąta, tkane, dekorowane rzędem maków w dolnej partii. Kondygnacja nastawy flankowana przez zwielokrotnione pilastry, ozdobione z zewnętrznych stron ornamentami roślinnymi i wysuniętymi przed nie kolumnami z głowicami kompozytowymi, ozdobionymi wolutami i liśćmi akantu. Kolumny i pilastry ustawione na wysokim cokole dekorowanym płycinami, dźwigają rozbudowane belkowanie, w pasie fryzu dekorowane rozetami. Belkowanie przełamuje się nad zwielokrotnionymi pilastrami i kolumnami i podtrzymuje fragment przerwanego przyczółka, na którym siedzą dwa putta. W polu znajduje się wnęka w kształcie stojącego prostokąta o górnych narożach wklęsłych, w której umieszczono krucyfiks. Zwieńczenie tworzy gloria promienista z centralnie umieszczonym okiem Opatrzności w otoku z obłoków i główek anielskich. Struktura polichromowana, marmoryzowana w odcieniu kremowym, kolumny, ornamenty i profile złocone, płyciny bordowe, gloria srebrzona i złocona.
Zdjęcie nr 14: Ołtarz jednokondygnacyjny, jednoosiowy, na wysokim cokole, ze zwieńczeniem w formie glorii. Mensa ołtarzowa w kształcie prostopadłościanu, antepedium w postaci leżącego prostokąta, tkane, dekorowane rzędem maków w dolnej partii. Kondygnacja nastawy flankowana przez zwielokrotnione pilastry, ozdobione z zewnętrznych stron ornamentami roślinnymi i wysuniętymi przed nie kolumnami z głowicami kompozytowymi, ozdobionymi wolutami i liśćmi akantu. Kolumny i pilastry ustawione na wysokim cokole dekorowanym płycinami, dźwigają rozbudowane belkowanie, w pasie fryzu dekorowane rozetami. Belkowanie przełamuje się nad zwielokrotnionymi pilastrami i kolumnami i podtrzymuje fragment przerwanego przyczółka, na którym siedzą dwa putta. W polu znajduje się wnęka w kształcie stojącego prostokąta o górnych narożach wklęsłych, w której umieszczono krucyfiks. Zwieńczenie tworzy gloria promienista z centralnie umieszczonym okiem Opatrzności w otoku z obłoków i główek anielskich. Struktura polichromowana, marmoryzowana w odcieniu kremowym, kolumny, ornamenty i profile złocone, płyciny bordowe, gloria srebrzona i złocona.
Zdjęcie nr 15: Ołtarz jednokondygnacyjny, jednoosiowy, na wysokim cokole, ze zwieńczeniem w formie glorii. Mensa ołtarzowa w kształcie prostopadłościanu, antepedium w postaci leżącego prostokąta, tkane, dekorowane rzędem maków w dolnej partii. Kondygnacja nastawy flankowana przez zwielokrotnione pilastry, ozdobione z zewnętrznych stron ornamentami roślinnymi i wysuniętymi przed nie kolumnami z głowicami kompozytowymi, ozdobionymi wolutami i liśćmi akantu. Kolumny i pilastry ustawione na wysokim cokole dekorowanym płycinami, dźwigają rozbudowane belkowanie, w pasie fryzu dekorowane rozetami. Belkowanie przełamuje się nad zwielokrotnionymi pilastrami i kolumnami i podtrzymuje fragment przerwanego przyczółka, na którym siedzą dwa putta. W polu znajduje się wnęka w kształcie stojącego prostokąta o górnych narożach wklęsłych, w której umieszczono krucyfiks. Zwieńczenie tworzy gloria promienista z centralnie umieszczonym okiem Opatrzności w otoku z obłoków i główek anielskich. Struktura polichromowana, marmoryzowana w odcieniu kremowym, kolumny, ornamenty i profile złocone, płyciny bordowe, gloria srebrzona i złocona.
Zdjęcie nr 16: Ołtarz jednokondygnacyjny, jednoosiowy, na wysokim cokole, ze zwieńczeniem w formie glorii. Mensa ołtarzowa w kształcie prostopadłościanu, antepedium w postaci leżącego prostokąta, tkane, dekorowane rzędem maków w dolnej partii. Kondygnacja nastawy flankowana przez zwielokrotnione pilastry, ozdobione z zewnętrznych stron ornamentami roślinnymi i wysuniętymi przed nie kolumnami z głowicami kompozytowymi, ozdobionymi wolutami i liśćmi akantu. Kolumny i pilastry ustawione na wysokim cokole dekorowanym płycinami, dźwigają rozbudowane belkowanie, w pasie fryzu dekorowane rozetami. Belkowanie przełamuje się nad zwielokrotnionymi pilastrami i kolumnami i podtrzymuje fragment przerwanego przyczółka, na którym siedzą dwa putta. W polu znajduje się wnęka w kształcie stojącego prostokąta o górnych narożach wklęsłych, w której umieszczono krucyfiks. Zwieńczenie tworzy gloria promienista z centralnie umieszczonym okiem Opatrzności w otoku z obłoków i główek anielskich. Struktura polichromowana, marmoryzowana w odcieniu kremowym, kolumny, ornamenty i profile złocone, płyciny bordowe, gloria srebrzona i złocona.
Zdjęcie nr 17: Ołtarz jednokondygnacyjny, jednoosiowy, na wysokim cokole, ze zwieńczeniem w formie glorii. Mensa ołtarzowa w kształcie prostopadłościanu, antepedium w postaci leżącego prostokąta, tkane, dekorowane rzędem maków w dolnej partii. Kondygnacja nastawy flankowana przez zwielokrotnione pilastry, ozdobione z zewnętrznych stron ornamentami roślinnymi i wysuniętymi przed nie kolumnami z głowicami kompozytowymi, ozdobionymi wolutami i liśćmi akantu. Kolumny i pilastry ustawione na wysokim cokole dekorowanym płycinami, dźwigają rozbudowane belkowanie, w pasie fryzu dekorowane rozetami. Belkowanie przełamuje się nad zwielokrotnionymi pilastrami i kolumnami i podtrzymuje fragment przerwanego przyczółka, na którym siedzą dwa putta. W polu znajduje się wnęka w kształcie stojącego prostokąta o górnych narożach wklęsłych, w której umieszczono krucyfiks. Zwieńczenie tworzy gloria promienista z centralnie umieszczonym okiem Opatrzności w otoku z obłoków i główek anielskich. Struktura polichromowana, marmoryzowana w odcieniu kremowym, kolumny, ornamenty i profile złocone, płyciny bordowe, gloria srebrzona i złocona.

Ołtarz boczny Ukrzyżowania

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
krakowski
Gmina
Czernichów
Miejscowość
Czernichów
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Parafia
Świętej Trójcy
Tagi
ołtarz boczny
Miejsce przechowywania
kościół
Identyfikator
DZIELO/01074
Kategoria
ołtarz
Ilość
1
Czas powstania
XVIII wiek
Technika i materiał
drewno, techniki stolarskie, snycerskie i rzeźbiarskie, polichromia, złocenie, srebrzenie
Autor noty katalogowej
Agata Felczyńska
Domena Publiczna

Dzieje zabytku

Według Stanisława Tomkowicza ołtarz został zakupiony z kościoła pw. Wszystkich Świętych w Krakowie.
W 1962 roku przeprowadzono konserwację ołtarza Ukrzyżowania, a w 2015 roku poddano go impregnacji.

Opis

Ołtarz jednokondygnacyjny, jednoosiowy, na wysokim cokole, ze zwieńczeniem w formie glorii. Mensa ołtarzowa w kształcie prostopadłościanu, antepedium w postaci leżącego prostokąta, tkane, dekorowane rzędem maków w dolnej partii. Kondygnacja nastawy flankowana przez zwielokrotnione pilastry, ozdobione z zewnętrznych stron ornamentami roślinnymi i wysuniętymi przed nie kolumnami z głowicami kompozytowymi, ozdobionymi wolutami i liśćmi akantu. Kolumny i pilastry ustawione na wysokim cokole dekorowanym płycinami, dźwigają rozbudowane belkowanie, w pasie fryzu dekorowane rozetami. Belkowanie przełamuje się nad zwielokrotnionymi pilastrami i kolumnami i podtrzymuje fragment przerwanego przyczółka, na którym siedzą dwa putta. W polu znajduje się wnęka w kształcie stojącego prostokąta o górnych narożach wklęsłych, w której umieszczono krucyfiks. Zwieńczenie tworzy gloria promienista z centralnie umieszczonym okiem Opatrzności w otoku z obłoków i główek anielskich. Struktura polichromowana, marmoryzowana w odcieniu kremowym, kolumny, ornamenty i profile złocone, płyciny bordowe, gloria srebrzona i złocona.

Zarys problematyki artystycznej

Ołtarz jest przykładem stylu późnobarokowego. Charakteryzuje go bujna, dynamiczna, wieloplanowa struktura z tendencją do zwielokrotniania elementów oraz przerywania i wyłamywania linii prostych. Różnorodna polichromia, złocenia i wieloplanowość uczyniły strukturę na tyle interesującą, że autor zdecydował się na ograniczenie liczby ornamentów, stosując jedynie delikatne, roślinne akcenty po obu stronach kolumn i niewielkie plakiety na fryzie. Ołtarz jest poświęcony ukrzyżowanemu Chrystusowi, którego wizerunek, być może wcześniejszy od ołtarza, znajduje się w głównym polu.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

W 1962 roku przeprowadzono konserwację ołtarza Ukrzyżowania, a w 2015 roku poddano go impregnacji.

Streszczenie

Ołtarz powstał w XVIII wieku i jest przykładem dzieła późnobarokowego. Według Stanisława Tomkowicza został zakupiony z kościoła pw. Wszystkich Świętych w Krakowie.

Bibliografia

"Katalog zabytków sztuki w Polsce, t. 1: Województwo krakowskie", Warszawa 1953

ŹRÓDŁA ARCHIWALNE

Kronika Parafialna (http://www.parafiaczernichow.pl/index.php/o-parafii)

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Ambona przyścienna, wisząca, dostępna od strony prezbiterium. Kosz na planie wklęsło-wypukłym, na zwężającym się cokole dekorowanym liśćmi. U spodu podwieszone dekorowane rocaille’m woluty podtrzymujące szyszkę. Ścianki kosza wklęsłe, zdobione płycinami wypełnionymi główkami anielskimi, a ścięte naroża wolutami z rocaille’m i główkami anielskimi. Kosz zamknięty parapetem w formie belkowania, wyłamanego na narożach. Z prawej strony do kosza prowadzą schody z ażurową balustradą wyciętą w pionowe, fantazyjne kształty, z poręczą. Zaplecek w kształcie stojącego prostokąta flankowany pilastrami wypełnionymi płycinami z głowicami utworzonymi z wolut i główek anielskich, podtrzymującymi fragmenty pełnego, wyłamanego na ich osiach belkowania. W polu płycina w kształcie stojącego prostokąta o ściętych górnych narożach z krucyfiksem. Nad nią, między fragmentami belkowania pięciopolowy herb Wazów zwieńczony koroną. Ponad zapleckiem płaskorzeźbiona gołębica Ducha Świętego w otoku z obłoków na tle dużych rozmiarów glorii promienistej. Struktura polichromowana w kolorze zielonym; płyciny marmoryzowane w odcieniu jasnego brązu; profilowania brązowe, detale, ornamenty, gloria złocone, gołębica i obłoki srebrzone.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Retabulum jednokondygnacyjne, trójosiowe ze zwieńczeniem i bramkami. Mensa ołtarzowa z malowanym antepedium przedstawiającym scenę Ostatniej Wieczerzy według Leonarda da Vinci. Na mensie ustawione pozłacane tabernakulum w formie prostopadłościennej z częścią środkową w ozdobnej oprawie utworzonej przez dwa ukośnie dostawione filary ze spływami wolutowymi. Między nimi wypukłe w dolnej części drzwiczki dekorowane kielichem z hostią ponad kiśćmi winogron i między kłosami zbóż. Powyżej nisza konchowa wypełniona glorią, której koncha ozdobiona jest muszlą z rocaille’owym grzebieniem. Na wolutach osadzone adorujące krzyż putta. Część centralna nastawy flankowana kolumnami z głowicami jońskimi i ornamentem rokokowym. W polu w profilowanej złotej ramie przedstawienie koronacji Marii przez Trójcę Świętą. Drewniana konstrukcja skrzydeł bocznych tworzy ramę dla dwóch rzeźb ustawionych na bramkach, na odcinkach gzymsu rozszerzających się ku górze, które tworzą cokoły ozdobione w dolnej części rokokową muszlą. Po prawej stronie znajduje się rzeźba przedstawiająca św. Stanisława z Piotrowinem, po lewej św. Wojciecha. Obie rzeźby biskupów są tej samej wielkości, wypełniają prześwity w bocznych skrzydłach, w tle ozdobionych rocaille’owym ornamentem. Zewnętrzne płaszczyzny skrzydeł bocznych zdobi złota winorośl, a wewnętrzne ornament roślinny z motywem kwiatowym. Na kolumnach ustawionych na niewielkich cokołach wspiera się przełamane belkowanie zakończone gzymsem dźwigającym odcinkowy przyczółek z profilowaniem zakończonym wolutami. Na wysokości belkowania znajduje się płaskorzeźba przedstawiająca Boga Ojca i Ducha Świętego pod postacią gołębicy, wyłaniających się ze srebrnych obłoków; postacie otoczone są złotymi promieniami. Na bocznych osiach, analogicznie pojawiają się srebrne chmury o wolutowych kształtach, flankowane przez anielskie główki. Zwieńczenie rozszerza się ku górze i jest zamknięte łukiem nadwieszonym; znajduje się w nim obraz przedstawiający św. Floriana w profilowanej, złoconej wklęsło-wypukłej ramie. Całość zwieńczona kartuszem utworzonym z ornamentu rocaille’owego. Struktura polichromowana imitacją marmoryzacji w kolorze szarym i zielonym, fryzy i gzymsy bordowe i ciemnozielone, profile, ornamenty, kolumny złocone, dekoracje złocone i srebrzone.
ołtarz
Ołtarz główny ze sceną Koronacji Matki Boskiej przez Trójcę Świętą
Zdjęcie nr 1: Kościół orientowany, murowany, jednonawowy z prezbiterium zakończonym wielobocznie. Wschodnia część węższa, prostokątna, zachodnia szersza, trójnawowa, halowa. Do prezbiterium od północy przylega zakrystia, do wschodniej części korpusu przybudówka, od zachodu kruchta. Ściany nawy dzielą pilastry. Prezbiterium sklepione krzyżowo, absyda konchowo z lunetami, nawy kolebkowo z lunetami. Od zachodu chór wsparty na dwóch czworobocznych słupach. Jego parapet jest wybrzuszony w części środkowej, ażurowy, zakończony u dołu listwą wycinaną w formie stylizowanych listków. W prezbiterium jedno okno w kształcie stojącego prostokąta zamknięte łukiem pełnym i jedno ślepe, zamknięte łukiem ostrym. Od strony północnej do zakrystii dwa okna zamknięte łukiem odcinkowym i cztery prostokątne, dwa okna zamknięte łukiem pełnym do zachodniej części nawy; od strony południowej pięć okien zamkniętych łukiem pełnym. Główne wejście od zachodu, drugie od południa, kolejne do zakrystii, portal z prezbiterium do zakrystii, z czarnego marmuru. Fasada dwuwieżowa, z kruchtą, do której prowadzi ciąg schodów. Kruchta prostopadłościenna, z dachem dwuspadowym, z portalem w kształcie prostokąta zamkniętego łukiem pełnym na osi między oknami powtarzającymi ten kształt. Nad kondygnacją trójkątny przyczółek z krzyżem łacińskim. Fasada dwukondygnacyjna, z wieżami wtopionymi w lico. Pierwsza kondygnacja gładka, flankowana szkarpami, zamknięta gzymsem, druga również niemal gładka, z zegarem na środku i małymi oknami w partii wież. Na osi trójkątny przyczółek. Elewacje obiega cokół, wspierają szkarpy – najgęściej ustawione wokół prezbiterium. Dachy naw dwuspadowe, nad prezbiterium dach zakończony wielobocznie, nad zakrystią pulpitowy; na kalenicy wieżyczka na sygnaturkę, wieże zakończone rozbudowanymi hełmami. We wnętrzu na uwagę zasługują chrzcielnica z czarnego marmuru z XVII wieku, obraz św. Izydora w prawym, bocznym ołtarzu według tradycji pędzla Michała Stachowicza i późnobarokowe ołtarze. Prowadzący do zakrystii portal z czarnego marmuru i ołtarz boczny lewy Ukrzyżowania pochodzą, według niektórych przekazów, z krakowskiego kościoła Wszystkich Świętych.
kościół
Kościół Trójcy Świętej
Zdjęcie nr 1: Nastawa ołtarzowa jednokondygnacyjna, jednoosiowa, ze zwieńczeniem i uszakami ustawiona na wysokim, dwudzielnym cokole. Przed nim prostopadłościenna mensa ołtarzowa z malowanym antepedium w kształcie leżącego prostokąta z przedstawieniem Ucieczki do Egiptu wzorowanym na kompozycji Giotta di Bondone. Na mensie prostopadłościenne tabernakulum zwieńczone gzymsem z drzwiczkami w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem pełnym dekorowanymi kielichem z hostią. Kondygnacja nastawy flankowana jest przez ustawione skośnie do zewnątrz, zdwojone filary i stojące przed nimi, pozłacane kolumny o głowicach kompozytowych. W części centralnej znajduje się wnęka otoczona złotą, profilowaną ramą z rokokowym ornamentem, a w niej obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem, wymiennie ze sceną Zwiastowania, adorowany przez dwie flankujące go rzeźby – świętej zakonnicy po lewej i świętego zakonnika z księgą po prawej stronie. Poniżej pola obrazowego rama w kształcie leżącego prostokąta, po dwóch stronach kondygnacji uszaki w formie gablot w kształcie zbliżonym do trapezu, o wklęsło-wypukłych bokach. Wszystkie trzy wypełniają wota dziękczynne należące do obrazu Matki Boskiej. Kolumny i filary dźwigają belkowanie z rocaille'owym ornamentem na fryzie, zakończone mocno wysuniętym gzymsem, na którym umieszczono fragmenty przerwanego przyczółka. Na nim posadowiono putta trzymające kartusze, z napisami: „AVE” po lewej stronie i „MARIA” po prawej. Nad polem kondygnacji, na wysokości belkowania i gzymsu, znajduje się rzeźba gołębicy Ducha Świętego otoczona złotymi promieniami i czterema obłokami. Zwieńczenie zamknięte łukiem nadwieszonym mieści obraz z przedstawieniem Matki Boskiej Niepokalanie Poczętej w złotej profilowanej ramie, otoczony z trzech stron bujnym rocaille’owym ornamentem. Całość wieńczy kartusz utworzony z ornamentu rocaille’owego z monogramem maryjnym. Struktura polichromowana w imitacje marmoryzacji w kolorze zielonym, profile, detale i ornamenty złocone i srebrzone.
ołtarz
Ołtarz przytęczowy lewy Matki Boskiej
Zdjęcie nr 1: Ołtarz jednokondygnacyjny, jednoosiowy, z mensą ołtarzową w formie prostopadłościanu, z tkanym, wełnianym antepedium z motywem różowych i białych róż i ze zwieńczeniem zakończonym łukiem nadwieszonym. W części centralnej znajduje się obraz przedstawiający św. Barbarę, umieszczony we wnęce z profilowanym obramieniem, którego boki dekorowane są kampanulami. Część centralna flankowana jest przez dwie rzeźby świętych – św. Jacka po lewej stronie i św. Katarzyny Sieneńskiej po prawej oraz zwielokrotnione pilastry i wysunięte do przodu kolumny ustawione na wysokich, potrójnych cokołach, które są zdobione rozetami i rokokowym ornamentem w płycinach, z głowicami kompozytowymi. Kolumny i pilastry dźwigają belkowanie. Belkowanie przełamuje się nad zwielokrotnionymi pilastrami i kolumnami, podtrzymuje fragment przerwanego przyczółka, na którym siedzą dwa putta z uniesionymi mieczami w prawych dłoniach. Nad centralnym obrazem, powyżej spietego akantem pęku liści, znajduje się kartusz z inskrypcją „HORA / MORTIS / ADIUVA / NOS”. W zwieńczeniu owalny obraz z przedstawieniem św. Antoniego, zwieńczony rocaillową muszlą. Struktura polichromowana na kolor kremowy, płyciny na bordowy, marmoryzowana, dekoracje, kolumny, ornamenty i detale złocone i srebrzone.
ołtarz
Ołtarz boczny św. Barbary
Zdjęcie nr 1: Rzeźba pełna na cokole. Święty Jacek wyobrażony w całej postaci, stojący frontalnie, w kontrapoście, z lewą nogą wysuniętą do przodu. Obie ręce zgięte w łokciach, w prawej trzyma kij, w lewej figurkę Matki Boskiej z Dzieciątkiem w srebrnych i złotych szatach. Twarz podłużna, oczy małe, nos prosty, usta szerokie, ciemnoczerwone. Głowa otoczona krótkimi, brązowymi włosami z wyciętą tonsurą. Święty ubrany jest w srebrny habit ze złotym szkaplerzem i czarny płaszcz z kapturem, spod ubrania widoczne czubki czarnych butów. Polichromia w odsłoniętych partiach karnacji traktowana naturalistyczne.
rzeźba
Św. Jacek Odrowąż

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po tagach

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Ołtarz architektoniczny, jednokondygnacyjny, jednoosiowy ze zwieńczeniem. Ołtarz prostopadłościenny, o przednich narożach ujętych pilastrami hermowymi, z drewniana mensą. Antepedium w formie prostokątnej płyciny z płaskorzeźbionym motywem hostii okolonej drobnymi promieniami i ujętej liśćmi i pąkami mniszka lekarskiego. Retabulum osadzone na niewysokim cokole, lekko zryzalitowanym po bokach. Wyżej predella ujęta parą konsoli wolutowych wspierających wyłamujący się ponad nimi gzyms. Cokół wraz z predellą flankowany parą uszaków w formie spływów wolutowych. Część środkowa ujęta parą kolumn o trzonach zdobionych motywem kandelabru, wspierających fryz wyłamujący się ponad nimi oraz gzyms przybierające postać trójboczną. Zwieńczenie w kształcie kwadratu zamkniętego odcinkiem gzymsu o lekko zryzalitowanych bokach. Predellę, część środkową i zwieńczenie ujmują pary ujmują pary uszaków o fantazyjnych wykrojach, zdobione ornamentem okuciowym i wicią roślinną. Uszaki zwieńczenia dodatkowo zdobione parą główek anielskich i medalionów ze św. Barbarą po prawej stronie i św. Katarzyną Aleksandryjską po lewej. Na bokach gzymsu para figur siedzących aniołów. Szczyt w postaci ujętego parą wolut i zwieńczonego krzyżem kartusza z okrągłym medalionem z monogramem imienia Jezus. w predelli obraz w kształcie leżącego prostokąta ze sceną Nawiedzenie św. Elżbiety. Pole środkowe retabulum, ujęte motywami kaboszonów, ma kształt stojącego prostokąta zamkniętego półkolistym łukiem nadwieszonym, w środku obraz Najświętszego Serca Jezusa. W zwieńczeniu obraz w kształcie stojącego prostokąta, ujęty szeroką ramą z uszakami w narożach, zdobioną ornamentem. W środku wizerunek Matki Boskiej Różańcowej ze św. Teresą z Avila. Struktura polichromowana w odcieniach brązu, detal architektoniczny i ornamentyka złocone i srebrzone.
ołtarz

Boczny prawy (południowy)

Zdjęcie nr 1: Grupa na tęczy składa się z na wpół ludowo rzeźbionego centralnie krucyfiksu z martwym Chrystusem, po bokach którego stoi pełnorzeźbiona Matka Boska Bolesna i św. Jan Ewangelista. Zbawiciel do krzyża został przymocowany trzema gwoździami. Jezus został ukazany jako martwy z zamkniętymi oczami i głową opadającą na piersi. Jego postać jest wysmukła z nienaturalnie potraktowaną muskulaturą korpusu. Ciało jest wychudzone o zapadłej klatce piersiowej z podkreśloną linią żeber i mostkiem. Z prawej strony widoczny jest przebity bok. Nieznacznie rozchylone nogi są sztywne w kolanach. Prawa stopa założona jest na lewą. Pociągła twarz Chrystusa została miękko opracowana bez szczególnej dbałości o szczegóły anatomiczne. Chrystus ma zamknięte oczy, prosty nos oraz lekko otwarte usta otoczone ciemnobrązowym zarostem, przechodzącym w brodę nieznacznie rozdwojoną na końcu. Jego ciemnobrązowe włosy z lekkim puklowaniem opadają pasmem z prawej strony na ramię, a z lewej na kark, odsłaniając wydatną małżowinę lewego ucha. Chrystus ma na głowie srebrzoną laserunkowo, cierniową koronę, spod której na czoło spływają krople krwi. Krew widoczna jest również na jego rękach, torsie i nogach. Charakterystycznie rzeźbione są nieproporcjonalnie duże dłonie o dwóch zgiętych palcach. Biodra Zbawiciela przepasane są złoconym, krótkim perizonium w formie chusty zawiązanej na duży węzeł z festonem opadającym wzdłuż prawego boku. Ponad głową Chrystusa zawieszony jest titulus w formie tabliczki o faliście wycinanych brzegach ze złotym napisem: „INRI”. Stojąca na lekkim wzgórku Matka Boska Bolesna ukazana została w ujęciu trzy czwarte w lewo w nieznacznym kontrapoście. Zgięte w łokciach ręce o nieproporcjonalnie dużych dłoniach ma skrzyżowane na piersi. Maria ma podłużną twarz pozbawioną cech szczególnych. Jej głowę osłania złocona chusta opadająca na ramiona, spod której widoczne są pasma brązowych włosów. Ubrana jest w długą, ciemnoochrową suknię, malowaną laserunkiem, przepasaną w tali oraz płaszcz narzucony na ramiona. Spod sukni widać czubki stóp. Święty Jan Ewangelista został zwrócony trzy czwarte w prawo w lekkim kontrapoście. Stojąc na niewielkim wzgórku, trzyma na wysokości brzucha splecione nieproporcjonalnie duże dłonie. Święty ma pociągłą twarz okoloną półdługimi, mocno kręconymi włosami, których pasma z lewej strony odsłaniają wydatną małżowinę uszną. Bardzo mocno zaakcentowano jego krtań. Apostoł ubrany jest w długą tunikę z charakterystycznym kołnierzykiem, malowaną laserunkiem na ciemnooliwkowo oraz złocony płaszcz narzucony na lewe ramię, którego połę zdaje się przyciskać do pasa prawą ręką. Spod tuniki widoczne są czubki stóp. Na zachowanym fragmencie oryginalnej belki tęczowej widnieje czerwona inskrypcja: „[...]IT ET IN HONOREN SANCTE MARIE / MAGDALE”.
rzeźba

Grupa Ukrzyżowania

Zdjęcie nr 1: Na wolutowo-wywiniętych przyczółkach zwieńczenia usadzona jest para aniołów. Anioł po lewej stronie ukazany jest w pozycji siedzącej, zwrócony trzy czwarte w lewo z lewą nogą podwiniętą, a prawą opuszczoną w dół; lewą rękę składa na piersi, a prawą wyciąga do przodu; głowę ma uniesioną do góry. Twarz szeroka z wyraźnie zaznaczonym podbródkiem, szerokim na końcu nosem i dużym oczami. Włosy krótkie i kędzierzawe, ciemnobrązowe z loczkiem zawiniętym nad czołem. Anioł ubrany jest z złoconą tunikę ze srebrzoną podszewką, odsłaniającą nagi tors i prawą nogę powyżej uda. U ramion ma duże, złocone i rozpięte na boki skrzydła. Po prawej stronie ołtarza znajduje się drugi anioł o antytetycznym układzie sylwetki z rękami ugiętymi w łokciach i rozłożonymi na boki oraz głową skierowaną delikatnie w lewo. Szaty, skrzydła i twarz analogiczne, jak u pierwszego anioła. Wyżej, na wolutowym zakończeniu boków zwieńczenia usadzona jest para małych aniołków z niewielkimi skrzydłami, opasanymi w biodrach złotą przepaską. Aniołki ukazane są w ruchu o esowato wygiętej sylwetce, z jedną nogą uniesioną do góry i rękami odwiedzionymi na jeden bok. Twarze szerokie z pulchnymi policzkami, nosami o szerokich końcach i dużymi oczami, włosy krótkie i kędzierzawe. Polichromia w odsłoniętych partiach ciała naturalistyczna, szaty i skrzydła złocone.
rzeźba

Cztery anioły w zwieńczeniu ołtarza bocznego

Zdjęcie nr 1: Na wolutowo-wywiniętych przyczółkach zwieńczenia usadzona jest para aniołów. Anioł po lewej stronie ukazany jest w pozycji siedzącej, zwrócony trzy czwarte w lewo z lewą nogą podwiniętą, a prawą opuszczoną w dół; na piersi składa skrzyżowane ręce, głowę ma skierowaną w lewo. Twarz szeroka z wyraźnie zaznaczonym podbródkiem, szerokim na końcu nosem i dużym oczami. Włosy długie i kręcone, ciemnobrązowe. Anioł ubrany jest z złoconą tunikę ze srebrzoną podszewką odsłaniającą nagi tors i prawą nogę poniżej uda. U ramion ma duże, złocone i rozpięte na boki skrzydła. Po prawej stronie ołtarza znajduje się drugi anioł o antytetycznym układzie sylwetki z rękami ugiętymi w łokciach i skierowanymi w prawo. Szaty, skrzydła i twarz są analogiczne, jak u opisanego poprzednio anioła. Polichromia w odsłoniętych partiach ciała naturalistyczna, szaty i skrzydła złocone oraz srebrzone.
rzeźba

Dwa anioły w zwieńczeniu ołtarza

Zdjęcie nr 1: Grupa Ukrzyżowania ustawiona jest na belce tęczowej o falistym zarysie gzymsu z wyodrębnionym pośrodku cokołem z podwieszonym wazonem. Umieszczony na cokole krzyż jest flankowany fragmentami przerwanego półkolistego przyczółka z podwieszonymi wazonami. Do krzyża przybita jest trzema gwoździami pełnoplastyczna figura umarłego Chrystusa. Jego ciało przedstawiono w dużym zwisie, o układzie ramion w kształcie litery „V”, z głową opadającą na prawe ramię oraz stopami skrzyżowanymi w układzie prawa na lewą. Twarz ma pociągłą, o zamkniętych oczach, dużym nosie i otwartych ustach, okoloną krótką brodą oraz kręconymi w grube pukle włosami. Na głowie ma koronę cierniową. Ciało szczupłe o schematycznie zaznaczonych elementach anatomicznych. Perizonium złocone, krótkie, zawiązane na prawym boku, ze zwisem tkaniny. Pionowa belka krzyża zakończona tabliczką z napisem „J.N. / R.J.”, podtrzymywaną przez nadlatujące z góry putto. Na ramionach poprzecznej belki krzyża dwa putta. Na wewnętrznych krawędziach przerwanego przyczółka flankującego krzyż, siedzą dwa putta, a na zewnętrznych ustawione są rzeźby Marii i św. Jana. Po lewej stronie krzyża pełnoplastyczna figura Marii zwróconej w trzech czwartych w lewo z uniesioną głową i splecionymi dłońmi. Ubrana jest w różową suknię ze złoconymi lamówkami i niebieski płaszcz z takimiż lamówkami zarzucony na głowę i ramiona, przewiązany z przodu postaci. Po prawej stronie krzyża pełnoplastyczna figura św. Jana zwróconego w trzech czwartych w prawo, z uniesioną głową i prawą ręką w geście błogosławieństwa, lewą zaś wyciągniętą w bok. Ma pełną twarz okoloną silnie kręconymi włosami sięgającymi ramion. Ubrany jest w zieloną tunikę ze złoconymi lamówkami oraz czerwony płaszcz z podobnymi lamówkami przewiązany diagonalnie przez lewe ramię. Polichromia ciała figur naturalistyczna.
rzeźba

Grupa Ukrzyżowania

Zdjęcie nr 1: Trójfigurowa grupa Ukrzyżowania, rzeźby pełne. W środku znajduje się krucyfiks z postacią umarłego Chrystusa przybitego trzema gwoździami do krzyża. Chrystus w lekkim zwisie, o szeroko rozłożonych ramionach, bezwładny, głowa opuszczona na prawe ramię. Twarz szczupła, owalna, o prostym nosie, dużych oczach i na wpół otwartych ustach, okolona zarostem. Włosy w postaci delikatnych fal opadają na plecy i prawe ramię. Na głowie korona cierniowa. Ciało o wyraźnie zarysowanej anatomii. Perizonium w formie tkaniny przewiązanej na boku i odsłaniającej prawe biodro, z dłuższym brzegiem zwisającym po prawej stronie. Draperia gęsto fałdowana, o miękkich załamaniach materiału. Na szczycie pionowej belki titulus w formie banderoli z napisem „IN/RI”. Figura Matki Boskiej ustawiona po lewej stronie, zwrócona lekko w stronę krzyża, z głową uniesioną w kierunku Chrystusa i uniesionymi rękami. Twarz podłużna, niemal bez cech indywidualnych. Ubrana w długą białą suknię ze złotym paskiem, zielony płaszcz ze złotym podbiciem okrywający głowę, ramiona i plecy. Figura Marii Magdaleny po prawej stronie. Święta klęczy odwrócona od krzyża, z uniesioną głową i rozłożonymi rękami. Twarz młoda, owalna o słabo zindywidualizowanych rysach, włosy w postaci loków opadają na plecy. Jest ubrana w różową suknię ze złotym pasem oraz niebieski płaszcz ze złotym podbiciem. Polichromia w partiach ciała naturalistyczna.
rzeźba

Grupa Ukrzyżowania

Jak cytować?

Agata Felczyńska, "Ołtarz boczny Ukrzyżowania", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/oltarz-boczny-ukrzyzowania-1

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności