Św. Jan Kanty
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego owalu ujętego złoconą, profilowana ramą. Święty został ukazany do kolan, zwrócony nieznacznie w lewo, z głową odwróconą w przeciwnym kierunku. Ma trójkątną twarz, włosy i zarost krótkie, siwiejące; wokół głowy nimb. Jest ubrany w profesorską togę z szerokimi rękawami, czarną z fioletowymi obszyciami. W prawej, opuszczonej ręce trzyma pióro, lewą składa na piersi. Po prawej stronie kompozycji widoczny pulpit z ułożonymi na nim księgą na podpórce i kwiatem lilii. Tło cieniowane od brązowego w dolnej partii do żółtego w górnej, najjaśniejsze za głową świętego. Kolorystyka ciepła.
Zdjęcie nr 2: Obraz w kształcie stojącego owalu ujętego złoconą, profilowana ramą. Święty został ukazany do kolan, zwrócony nieznacznie w lewo, z głową odwróconą w przeciwnym kierunku. Ma trójkątną twarz, włosy i zarost krótkie, siwiejące; wokół głowy nimb. Jest ubrany w profesorską togę z szerokimi rękawami, czarną z fioletowymi obszyciami. W prawej, opuszczonej ręce trzyma pióro, lewą składa na piersi. Po prawej stronie kompozycji widoczny pulpit z ułożonymi na nim księgą na podpórce i kwiatem lilii. Tło cieniowane od brązowego w dolnej partii do żółtego w górnej, najjaśniejsze za głową świętego. Kolorystyka ciepła.

Św. Jan Kanty

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
wadowicki
Gmina
Wadowice
Miejscowość
Ponikiew
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Dekanat
Wadowice Południe
Parafia
Św. Aleksego
Tagi
malarstwo religijne malarstwo XIX wieku św. Jan Kanty
Miejsce przechowywania
ołtarz boczny lewy
Identyfikator
DZIELO/05580
Kategoria
obraz
Ilość
1
Czas powstania
1863 rok
Fundator
hrabina Anna 1v Potocka 2v Wąsowicz
Technika i materiał
olej na płótnie (?)
Autor noty katalogowej
Agata Felczyńska
Domena Publiczna

Dzieje zabytku

Obraz wykonano w 1863 roku do ołtarza, w którym się znajduje.

Opis

Obraz w kształcie stojącego owalu ujętego złoconą, profilowana ramą. Święty został ukazany do kolan, zwrócony nieznacznie w lewo, z głową odwróconą w przeciwnym kierunku. Ma trójkątną twarz, włosy i zarost krótkie, siwiejące; wokół głowy nimb. Jest ubrany w profesorską togę z szerokimi rękawami, czarną z fioletowymi obszyciami. W prawej, opuszczonej ręce trzyma pióro, lewą składa na piersi. Po prawej stronie kompozycji widoczny pulpit z ułożonymi na nim księgą na podpórce i kwiatem lilii. Tło cieniowane od brązowego w dolnej partii do żółtego w górnej, najjaśniejsze za głową świętego. Kolorystyka ciepła.

Zarys problematyki artystycznej

Święty Jan (1390-1473) urodził się w Kętach, stąd zwany jest Kantym. Był wykładowcą na Uniwersytecie Krakowskim, dlatego został przedstawiony w todze profesorskiej i z piórem w ręce. Znany był z wiary, ascezy i uczynków miłosierdzia. Jest patronem Polski, archidiecezji krakowskiej, Krakowa, profesorów i młodzieży. Księga, która przed nim leży, jest symbolem nauki oraz mądrości.
Obraz cechuje dobra jakość artystyczna, jest przykładem sztuki religijnej, w której postać świętego została ukazana na jednolitym, nieokreślonym tle.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Dobry.

Streszczenie

Obraz przedstawiający św. Jana Kantego został namalowany w 1863 roku. Dzieło nosi cechy malarstwa religijnego XIX wieku, ukazując postać świętego na jednolitym, nieokreślonym tle.

Bibliografia

Marecki Józef, Rotter Lucyna, "Jak czytać wizerunki świętych. Leksykon atrybutów i symboli hagiograficznych", Kraków 2013

Osoby związane z dziełem

Zdjęcie nr 1 dla osoby: Jan Kanty św.
Jan Kanty św.

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Ambona przyścienna, wisząca, dostępna schodami z podestem. Ich balustrada jest pełna, o poręczy w formie woluty, dekorowana płyciną. Kosz na profilowanym cokole; na planie prostokąta o wypukłej ściance frontowej i wklęsłej bocznej, wydzielonymi dwoma spływami wolutowymi, z płycinami. Od frontu kartusz dekorowany fragmentami rocaille’a i kampanulami z czernioną inskrypcją „KTO Z BOGA / JEST, SŁÓW / BOŻYCH SŁUCHA / JAN VIII”. Parapet w postaci profilowanego gzymsu wyłamanego nad wolutami. Spód kosza w kształcie wklęsło-wypukłego, odwróconego stożka zakończonego szyszką utworzoną z winnego grona otoczonego różami. Zaplecek w formie wydłużonego prostokąta ujętego pilastrami o trzonach dekorowanych płycinami i malowanymi złotem kampanulami. W polu płaskorzeźbione tablice Dekalogu. Baldachim powtarza plan kosza, składa się w podstawy utworzonej z profilowanego gzymsu z podwieszonym lambrekinem, na której symetrycznie ustawiono pięć schodzących się do środka wolut podtrzymujących cokół z figurą Chrystusa Dobrego Pasterza. Na gzymsie dwie uskrzydlone główki anielskie; w podniebiu baldachimu rzeźbiona gołębica Ducha Świętego w glorii, na niebieskim tle. Struktura w odcieniu bladego różu, płyciny marmoryzowane; dekoracja i profile złocone i srebrzone. Polichromia w odcieniu bladego różu, ścianki marmoryzowane; dekoracja i profile złocone i srebrzone.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Martwe ciało Zbawiciela o wyraźnie zaznaczonej muskulaturze jest rozciągnięte i przybite trzema gwoździami do prostego krzyża. Widać na nim ślady męki: strużki krwi płynące po ciele, przebity bok oraz krwawiące rany. Głowa jest opuszczona całkowicie na prawe ramię, oczy zamknięte, usta nieznacznie rozchylone; na głowie ciemnozielona korona cierniowa. Chrystus ma rozpostarte ręce, stopy założone na siebie, prawa na lewej, przybite jednym gwoździem. Biodra otacza złote perizonium przewiązane na prawym boku, z końcami rozwiewającymi się w górę i w dół. Na górnym ramieniu krzyża widnieje rozwinięty titulus z majuskułowymi literami „IN/RI” (łac. Iesus Nazarenus Rex Iudaeorum).
krucyfiks
Krucyfiks
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta ujętego złoconą, profilowaną ramą. Postać ukazana do pasa, w trzech czwartych, siedząca na krześle z bordowym obiciem i rzeźbionym zwieńczeniem. Ksiądz ubrany w sutannę przewiązaną czarnym pasem. Twarz oddająca fizjonomiczne cechy, włosy krótkie, siwe. W prawej dłoni modlitewnik. U góry napis „X(IĄDZ) ALEKSY BOCHEŃSKI PROBOSZCZ WADOWIC. OD ROKU 1849-”.
obraz
Ks. Aleksy Bocheński
Zdjęcie nr 1: Nastawa ołtarzowa architektoniczna, jednoosiowa, jednokondygnacyjna ze zwieńczeniem, na podwójnym cokole. Ołtarz drewniany, prostopadłościenny; mensa drewniana z kamiennym portatylem. Antepedium podzielone na trzy pola czterema półkolumnami o stylizowanych kapitelach. W polach płyciny; w środkowej romb z płaskorzeźbionym kielichem z hostią; w zewnętrznych winne grona z kłosami zbóż.Tabernakulum w formie drewnianej skrzynki obitej blachą. Drzwiczki w kształcie stojącego prostokąta z aplikowaną, odlewaną plakietką ze sceną modlitwy Chrystusa w Ogrójcu, w narożach aplikowane uskrzydlone główki anielskie, całość w opasce dekorowanej różami. Tabernakulum w drewnianej obudowie, ściana frontowa flankowana parą kolumn. Tron wystawienia w formie niszy ujętej kolumienkami z łukiem o fantazyjnym wykroju. Całość zwieńczona rzeźbioną figurką Baranka Eucharystycznego leżącego na księdze. Po bokach tabernakulum stoją dwie pary nisz na postumentach z figurami czterech ewangelistów. Kondygnacja nastawy ujęta dwiema parami kolumn o kapitelach kompozytowych, stojących na tle zwielokrotnionych pilastrów. Podpory dźwigają fragmenty wyłamanego belkowania, zewnętrzna para również przerwany, wklęsło-wypukły przyczółek. Cokoły ustawione delikatnie pod kątem, zwrócone na zewnątrz. Na gzymsie wewnętrznych podpór niewielkie figurki puttów; na przyczółkach figury siedzących aniołów ubranych w długie suknie, okryte czerwonymi płaszczami. Między kolumnami na wspornikach figury św. Piotra i św. Pawła. W polu środkowym obraz św. Aleksego w profilowanej ramie w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym nadwieszonym. Zwieńczenie w formie leżącego prostokąta, ujętego masywnymi spływami wolutowymi, zamkniętego przeciwstawnie zwróconymi esownicami. W polu obraz św. Michała Archanioła w profilowanej ramie w formie stojącego owalu. Dolne partie cokołu dekorowane płaskorzeźbionym, stylizowanym akantem o układzie geometrycznym; wyższe z ornamentem w płycinach. Kondygnacja ujęta uszakami utworzonymi z karbowanej wstęgi przeplatającej się z ornamentem roślinnym. Woluty zwieńczenia dekorowane liśćmi palmowymi i kampanullami. Obraz w polu ujęty muszlami i liśćmi palmowymi; całość zwieńczona muszlą. Struktura polichromowana w odcieniu bieli; płyciny i fryz polichromowane na seledynowo, profile w odcieniu jasnego różu; trzony kolumn marmoryzowane; ornamentyka, kapitele, profile i ornamenty złocone i srebrzone.
ołtarz
Ołtarz główny św. Aleksego
Zdjęcie nr 1: Kościół murowany, orientowany, na planie wydłużonego prostokąta, jednonawowy, trójprzęsłowy. Do prosto zamkniętego prezbiterium przylega na osi zakrystia, od północy kruchta. Ściany artykułowane wewnątrz pilastrami o profilowanych narożach, na pilastry spływają gurty sklepienia, prezbiterium węższe, sklepienie kolebkowe, od zachodu chór z niszą, w której ustawiono organy. Ściany pokrywa polichromia figuralno-ornamentalna z dominującymi kolorami żółtym i niebieskim. Między pilastrami okna w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego półkoliście; mniejsze przy chórze. Główne drzwi od wschodu, boczne od północy. Fasada trójosiowa, jednokondygnacyjna, zakończona wieżą z hełmem. Osie wydzielone są parami lizen. Na osi wejście w kształcie stojącego prostokąta, powyżej ślepe okno zamknięte półkoliście, naroża zaokrąglone. Powyżej kondygnacja czworobocznej wieży, z czterech stron przeprutej oknami o wykroju jak w fasadzie, przedzielona gzymsem powyżej którego tarcze zegara. Ściany boczne kościoła artykułowane lizenami, okna umieszczone we wnękach. Nawa główna oraz kruchta nakryte dachami dwuspadowymi, prezbiterium oraz zakrystia trójspadowymi, na kalenicy nawy sześcioboczna wieżyczka na sygnaturkę; wieża pokryta dachem czterospadowym z kulą i krzyżem. Całe wyposażenie wnętrza pochodzi z drugiej połowy XIX lub z XX wieku, uwagę przyciągają zwłaszcza neobarokowe ołtarze.
kościół
Kościół św. Aleksego
Zdjęcie nr 1: Nastawa ołtarzowa architektoniczna, jednoosiowa, jednokondygnacyjna ze zwieńczeniem, na potrójnym cokole. Ołtarz drewniany, prostopadłościenny; mensa drewniana z kamiennym portatylem. Antepedium zdobione polichromowanym monogramem IHS ujętym dekoracją roślinną. Tabernakulum prostopadłościenne, na cokole, zwieńczone gzymsem. Na ściance frontowej flankowanej pilastrami, drzwiczki w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym, dekorowane krzyżem o ramionach zakończonych trójlistnie. Kondygnacja nastawy ujęta parą pilastrów i kolumn o kapitelach kompozytowych, stojących na tle zwielokrotnionych pilastrów. Podpory dźwigają fragmenty wyłamanego belkowania, zewnętrzna para również przerwany, wklęsło-wypukły przyczółek. Cokoły ustawione delikatnie pod kątem, zwrócone na zewnątrz. Na gzymsie zewnętrznych podpór niewielkie figurki puttów. Między kolumnami a pilastrami, na wspornikach figury św. Stanisława i św. Wojciecha. W polu środkowym obraz „Jezu Ufam Tobie” w profilowanej ramie w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym. Zwieńczenie w formie stojącego prostokąta o wklęsłych bokach, ujętego spływami wolutowymi. W polu obraz św. Antoniego w profilowanej ramie w kształcie stojącego owalu. Dolne partie cokołu dekorowane płaskorzeźbionym, stylizowanym akantem o układzie geometrycznym; wyższy z ornamentem w płycinach. Na ściankach filarów kampanule, woluty zwieńczenia dekorowane liśćmi palmowymi i kampanulami. Obraz w polu ujęty liśćmi palmowymi i karbowaną wstążką, od dołu i góry muszlami. Struktura polichromowana w odcieniu bieli; płyciny i fryz polichromowane na seledynowo, profile w odcieniu beżowym; trzony kolumn marmoryzowane; ornamentyka, kapitele, profile i ornamenty złocone i srebrzone.
ołtarz
Ołtarz przytęczowy prawy Jezu Ufam Tobie

Inne dzieła z tego roku

Zdjęcie nr 1: Obraz uzyskał kształt stojącego prostokąta. W centrum kompozycji wyobrażono w półpostaci siedzącą Matkę Boską z Dzieciątkiem na tle szerokiej arkady, której górna część ginie w obłokach. Madonna zwrócona w trzech czwartych w prawo prawą dłonią podtrzymuje siedzące na jej kolanach Dzieciątko Jezus. Natomiast w uniesionej w jego stronę lewej ręce trzyma czerwony różaniec przewieszony przez dłoń. Maria ma owalną twarz o rumianych policzkach, wydatny prosty nos i wąskie usta. Spojrzenie jej migdałowych oczku skierowane jest w stronę Dzieciątka. Głowę Marii otaczają jasnobrązowe, falujące włosy spływające na ramiona. Madonna ubrana jest w szkarłatną suknię z dużym dekoltem odsłaniającym jej szyję oraz rąbek spodniej, białej koszuli. Suknia pod szyją lamowana jest złocistą taśmą. Natomiast bufiaste rękawy przy dłoniach spinają wąskie mankiety. Jej ramiona okrywa niebieski płaszcz przykrywający także jej kolana. Na głowie widoczna jest jasnobeżowa chusta dekorowana poprzecznymi błękitno-czerwonymi, delikatnymi paseczkami, która okrywa także ramiona. Trzymane przez nią Dzieciątko siedzi na bladoczerwonej poduszce zdobionej złocistym obszyciem i chwostami wiszącymi przy jej rogach. Mały Jezus ujęty został w trzech czwartych w lewo. Prawą rękę unosi w geście błogosławieństwa, w lewej zaś przyciśniętej do piersi trzyma czerwony różaniec. Nóżki ma skrzyżowane na poduszce. Jego nagie ciało okrywa tylko w partii bioder biała pieluszka. Dzieciątko ma owalną twarz otoczoną jasnymi, falującymi włosami. Charakteryzują ją wysokie czoło, drobny nos i usta oraz wyraziste spojrzenie skierowane na widza. Głowę Jezusa, podobnie jak i Marii otacza nieznaczna poświata. Ponad Madonną z Dzieciątkiem widoczny jest na tle rozjaśnionych obłoków mały, uskrzydlony, nagi aniołek o jasnych włosach, niosący w rękach gałązki różane. Towarzyszy mu uskrzydlona, pucułowata główka innego aniołka. Za Marią widoczony jest fragment balustrady, za którą znajduje się egzotyczna roślinność z palmą daktylową w tle.
obraz
Matka Boska Różańcowa
Zdjęcie nr 1: Nastawa ołtarzowa architektoniczna, jednoosiowa, jednokondygnacyjna ze zwieńczeniem, na potrójnym cokole. Ołtarz drewniany, prostopadłościenny; mensa drewniana z kamiennym portatylem. Antepedium zdobione polichromowanym monogramem IHS ujętym dekoracją roślinną. Tabernakulum prostopadłościenne, na cokole, zwieńczone gzymsem. Na ściance frontowej flankowanej pilastrami, drzwiczki w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym, dekorowane krzyżem o ramionach zakończonych trójlistnie. Kondygnacja nastawy ujęta parą pilastrów i kolumn o kapitelach kompozytowych, stojących na tle zwielokrotnionych pilastrów. Podpory dźwigają fragmenty wyłamanego belkowania, zewnętrzna para również przerwany, wklęsło-wypukły przyczółek. Cokoły ustawione delikatnie pod kątem, zwrócone na zewnątrz. Na gzymsie zewnętrznych podpór niewielkie figurki puttów. Między kolumnami a pilastrami, na wspornikach figury św. Stanisława i św. Wojciecha. W polu środkowym obraz „Jezu Ufam Tobie” w profilowanej ramie w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym. Zwieńczenie w formie stojącego prostokąta o wklęsłych bokach, ujętego spływami wolutowymi. W polu obraz św. Antoniego w profilowanej ramie w kształcie stojącego owalu. Dolne partie cokołu dekorowane płaskorzeźbionym, stylizowanym akantem o układzie geometrycznym; wyższy z ornamentem w płycinach. Na ściankach filarów kampanule, woluty zwieńczenia dekorowane liśćmi palmowymi i kampanulami. Obraz w polu ujęty liśćmi palmowymi i karbowaną wstążką, od dołu i góry muszlami. Struktura polichromowana w odcieniu bieli; płyciny i fryz polichromowane na seledynowo, profile w odcieniu beżowym; trzony kolumn marmoryzowane; ornamentyka, kapitele, profile i ornamenty złocone i srebrzone.
ołtarz
Ołtarz przytęczowy prawy Jezu Ufam Tobie
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta z przedstawieniem św. Rozalii ukazanej w centrum kompozycji. Święta ukazana jest w pozycji siedzącej w ujęciu poniżej kolan, zwrócona trzy czwarte w prawą stronę, w dłoniach trzyma krucyfiks, a głowę pochyla do przodu. Twarz o dziewczęcych rysach, oczy przymknięte, nos o prostym profilu, usta niewielkie, włosy długie i bujne, opadające na lewe ramię. Święta ubrana jest w jasnobeżową suknię, obszytą na dekolcie lamówką i zdobioną przy szyi złotą dekoracją z kamieniami oraz niebieski płaszcz z zieloną podszewką i złotą lamówką, założony na lewe ramię i okrywający lewy bok. Na głowie święta Rozalia ma założony wianek z białych i czerwonych róż, a wokół głowy kolisty nimb. Po lewej stronie obrazu za krucyfiksem, na półce skalnej leży czaszka oraz otwarta, zapisana księga z czytelną u góry datą „1863”. W lewym, dolnym narożu obrazu słabo czytelna sygnatura artysty. Nad linią horyzontu różowe chmury, a powyżej ciemnoniebieskie niebo. Rama prosta, drewniana, malowana na kolor jasnozielony.
obraz
Św. Rozalia
Zdjęcie nr 1: Rzeźba drążona z tyłu przedstawiająca stojącą na niewysokim, prostopadłościennym cokole postać św. Dominika. Święty jest ustawiony frontalnie. Twarz ma owalną, o delikatnych, młodzieńczych rysach, z jasnymi oczami, wąskim nosem i niewielkimi ustami; na głowie wycięta tonsura. Jest ubrany w strój dominikański: biały habit ze szkaplerzem i czarny płaszcz z kapturem. W prawej dłoni trzyma krucyfiks, w lewej zamkniętą księgę. Polichromia w partiach ciała naturalistyczna.
rzeźba
Św. Dominik
Zdjęcie nr 1: Rzeźba drążona z tyłu przedstawiająca stojącą na niewysokim, prostopadłościennym cokole postać św. Jacka Odrowąża. Święty jest ustawiony frontalnie, w lekkim kontrapoście, z prawym kolanem zgiętym. Twarz ma owalną, o delikatnych, młodzieńczych rysach, z jasnymi oczami, wąskim nosem i niewielkimi ustami; na głowie wycięta tonsura. Jest ubrany w strój dominikański: biały habit ze szkaplerzem i czarny płaszcz z kapturem, pod nim ma błękitną stułę. W lewej dłoni trzyma figurkę Madonny z Dzieciątkiem, w prawej monstrancję. Polichromia w partiach ciała naturalistyczna.
rzeźba
Św. Jacek Odrowąż
Zdjęcie nr 1: Figura drążona, na cokole. Święty Stanisław przedstawiony w całej postaci, stojący frontalnie, obie ręce ma zgięte w łokciach, prawą unosi do góry, lewą przytrzymuje pastorał. Stanisław ma pociągła twarz z dużymi, szeroko otwartymi oczami, szerokim nosem i wąskimi ustami. Jest ubrany w strój biskupi: niebieską albę, białą rokietę zdobioną złotym pasem koronki przy dolnej krawędzi i paliusz z aplikowanymi krzyżami greckimi. Na to założoną ma obszerną, złotą kapę podbitą czerwienią, która spięta pod szyją okrywa ramiona i spływa do ziemi; na głowie ma infułę, a na rękach niebieskie rękawiczki. Polichromia w odkrytych partiach karnacji postaci jest traktowana naturalistycznie.
rzeźba
Św. Stanisław

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po tagach

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta ujęty profilowaną, złoconą ramą. W centrum kompozycji, na tle rozległego, górzystego pejzażu przedstawiony św. Antoni Padewski trzymający na ręku Dzieciątko Jezus. Święty ukazany frontalnie, w pozycji stojącej z głową zwróconą w trzech czwartych w lewo. Ubrany w brązowy habit franciszkański przepasany sznurem (cingulum), z przewieszonym u pasa różańcem. Stopy obute w brązowe sandały. Święty przedstawiony jako mężczyzna o okrągłej twarzy z pełnymi, zaróżowionymi policzkami, o dużych, ciemnych oczach oraz długim, prostym nosie. Głowa z tonsurą okolona nimbem. W prawym ręku postać trzyma kwiat białej lilii; w lewym podtrzymuje zamkniętą księgę, na której znajduje się Dzieciątko Jezus. Chrystus ukazany w postawie siedzącej, zwrócony w trzech czwartych w prawo. Ukazany jako jasnowłose, pulchne dziecko o jasnej karnacji z wyraźnie zaznaczonym rumieńcem. Oczy duże, nos prosty, usta lekko uśmiechnięte. Głowa otoczona nimbem. Biodra przepasane białą tkaniną. Dzieciątko wznosi prawą rękę w geście błogosławieństwa, w lewej trzyma kulę ziemską. Tło kompozycji stanowi rozległy, górzysty pejzaż z widoczną w oddali sylwetą miasta i płynącą rzeką. Powyżej niebo zasnute białymi obłokami. Na odwrociu obrazu napis „Ołtarz S(więtego) Józefa odnowiony kosztem Pana Józefa Mianowskiego 1851” oraz „Ten Obraz z Ramą Odnowiony na Honor S Antoniego dnia 15 Grudnia 1851. Woj(ciech) Dembowski, Malarz i Pozłotnik m.p. O.M.K.”
obraz

Św. Antoni Padewski

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta przedstawiający stygmatyzację św. Franciszka. W centrum kompozycji znajduje się św. Franciszek, usytuowany nieco z lewej strony obrazu, w pozycji klęczącej, zwrócony w trzech czwartych w lewo, z rękami rozłożonymi szeroko na boki. Ma podłużną twarz, z krótkim i jasnym zarostem, z oczami skierowanymi na Chrystusa, na głowie tonsurę. Święty ubrany jest w habit franciszkański przewiązany sznurem, a na stopach ma założone sandały. W górnej części obrazu, po prawej stronie znajduje się Chrystus jako serafin, z którego ran wychodzą czerwone promienie tworzące stygmaty u świętego Franciszka. Przed świętym, na wysokim wzniesieniu ułożone są: otwarta księga oraz czaszka. W tle, pośrodku widać zakonnika, ukazanego w pozycji siedzącej, czytającego księgę. W oddali widać pejzaż górski i pochmurne niebo. W dolnej części obrazu słabo czytelna sygnatura „Wład(ysław) P. Bąkowski 1886.” Rama drewniana, profilowana, fakturowana i złocona, zdobiona stylizowanymi rocaille'ami.
obraz

Stygmatyzacja św. Franciszka

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta z przedstawieniem św. Antoniego Padewskiego z Dzieciątkiem. Święty został ukazany w ujęciu do kolan, zwrócony w lewo, w stronę Dzieciątka stojącego na blacie przykrytym czerwonym obrusem. Głowa świętego jest delikatnie przechylona w lewo, lewa ręka obejmuje Dzieciątko, prawa opuszczona trzyma kwiat lilii. Święty ma owalną twarz o młodzieńczych rysach, na głowie tonsurę. Jest ubrany w habit franciszkański. Dzieciątko ukazane zostało niemal nagie, z białą chustą okrywającą biodro i przerzuconą przez prawe ramię. Prawą ręką Chrystus dotyka brody świętego, lewą wyciąga w jego stronę. U stóp Dzieciątka leży otwarta księga. Wokół głów postaci złote nimby. Tło kompozycji jednolite, ciemnobrązowe. Na odwrocie napis malowany farbą „Fundator Walenty / Tekiela. / 1840. / 24 lipca”.
obraz

Św. Antoni Padewski

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie prostokąta zbliżonego do kwadratu ujęty złoconą, profilowaną ramą. W centrum kompozycji przedstawiony św. Benedykt w postawie stojącej, w ujęciu frontalnym z głową zwróconą w trzech czwartych w prawo. Święty ubrany w obszerny czarny habit benedyktyński z kapturem i szerokimi rękawami. Ukazany jako mężczyzna o pozbawionej zarostu okrągłej twarzy z wydatnym nosem oraz szeroko otwartymi, skierowanymi na wprost oczami. Wokół głowy tonsura oraz złocony nimb. Święty w swojej prawej ręce podtrzymuje oprawioną na czerwono księgę. Lewą dłoń składa na piersi na wysokości serca. Po prawej stronie obrazu widoczny fragment stołu przykrytego zieloną tkaniną, na którym widoczna biała mitra. Na drugim planie, po lewej stronie nieco za postacią świętego przedstawiono fragment wysokiego cokołu stanowiącego podstawę dla kolumny. Tło złocone, wytłaczane w motywy roślinno-kwiatowe.
obraz

Św. Benedykt

Zdjęcie nr 1: Obraz przedstawiający św. Izydora Oracza w kształcie stojącego prostokąta, podzielony na dwie strefy. W dolnej strefie został ukazany anioł orzący pole za pomocą pary wołów i pługa. Anioł ubrany jest ciemnozieloną tunikę, ma również czerwone skrzydła. Powyżej ukazana jest niewielka scenka rodzajowa przedstawiająca pasterza, ubranego w strój krakowski: niebieską sukmanę i czerwony kapelusz, stado białych owieczek oraz latające wrony. W górnej strefie obrazu, po prawej stronie został ukazany św. Izydor, który klęczy przed przydrożnym krzyżem ze złożonymi w geście modlitwy rękami. Święty ubrany jest w brunatno-zieloną sukmanę, szare spodnie i czarne buty z wysokimi cholewami. Twarz z dużymi oczami, krótkim zarostem okolona długimi i brązowymi włosami. Wokół głowy ma trójstrefowy nimb: brązowy kolisty, niebieski okrągły i żółty utworzony z przerywanej kreski. Sylwetki postaci, draperie oraz brzegi szat oddane są konturem i wypełnione płaską plamą barwną. Po lewej stronie obrazu widoczne murowane zabudowania z jasnobrązowymi dachami. Krzyż prosty, a wokół jego ramion jest namalowana żółto-pomarańczowa poświata. Tło obrazu jednolite, niebieskie. Rama drewniana, prosta, pokryta bejcą.
obraz

Św. Izydor Oracz

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. W centrum obrazu św. Józef Kalasanty klęczący przed unoszącą się pośród obłoków Matką Boską z Dzieciątkiem. Święty zwrócony jest w trzech czwartych w prawo, z uniesioną głową i skrzyżowanymi na piersi rękami, w których trzyma gorejące serce i gałązkę lilii. Twarz ma pociągłą, o migdałowatych, wąskich oczach i lekko garbatym nosie, okoloną krótką, siwą brodą i włosami po bokach głowy, na jej czubku łysina. Ubrany jest w czarny habit zapinany z przodu na guziki, z białą koloratką oraz czarny płaszcz zarzucony na plecy. Przed nim leży czarny biret i otwarta księga z napisem „Consti/tutio/nes Cler[i]c[orum] / Regular[um] / Piarum / Schola/rum”. Na pierwszym planie ukazany od tyłu, w pozycji półleżącej, chłopiec z otwartą księgą. Obok, w prawym dolnym rogu na księgach leżą czerwony kapelusz kardynalski, pastorał i laska zakończona krzyżem arcybiskupim. W lewej, górnej części obrazu Matka Boska siedzi na obłoku, zwrócona jest w trzech czwartych w lewo, pochylona, obiema rękami trzyma stojące po jej prawej stronie Dzieciątko. Twarz o łagodnych rysach, wąskich oczach, okolona jasnymi włosami. Ubrana jest w jasnoróżową suknię z białą podwiką, niebieski płaszcz narzucony na kolana oraz jasnoróżowy, rozwiany welon na głowie. Dzieciątko zwrócone w trzech czwartych w lewo, z uniesioną prawą ręką w geście błogosławieństwa, przepasane w partii bioder białą tkaniną. U góry obrazu, pośród obłoków dwa putta. W prawej części obrazu, za świętym widoczne dwie postacie klęczących dzieci, spośród których jedno czyta księgę a drugie się modli. Scena ukazana we wnętrzu z widocznymi w tle pilastem i oknem.
obraz

Adoracja Matki Boskiej przez św. Józefa Kalasantego

Jak cytować?

Agata Felczyńska , "Św. Jan Kanty", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/sw-jan-kanty-5

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności