Ks. Aleksy Bocheński
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta ujętego złoconą, profilowaną ramą. Postać ukazana do pasa, w trzech czwartych, siedząca na krześle z bordowym obiciem i rzeźbionym zwieńczeniem. Ksiądz ubrany w sutannę przewiązaną czarnym pasem. Twarz oddająca fizjonomiczne cechy, włosy krótkie, siwe. W prawej dłoni modlitewnik. U góry napis „X(IĄDZ) ALEKSY BOCHEŃSKI PROBOSZCZ WADOWIC. OD ROKU 1849-”.
Zdjęcie nr 2: Obraz w kształcie stojącego prostokąta ujętego złoconą, profilowaną ramą. Postać ukazana do pasa, w trzech czwartych, siedząca na krześle z bordowym obiciem i rzeźbionym zwieńczeniem. Ksiądz ubrany w sutannę przewiązaną czarnym pasem. Twarz oddająca fizjonomiczne cechy, włosy krótkie, siwe. W prawej dłoni modlitewnik. U góry napis „X(IĄDZ) ALEKSY BOCHEŃSKI PROBOSZCZ WADOWIC. OD ROKU 1849-”.

Ks. Aleksy Bocheński

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
wadowicki
Gmina
Wadowice
Miejscowość
Ponikiew
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Dekanat
Wadowice Południe
Parafia
Św. Aleksego
Tagi
Aleksy Bocheński malarstwo portretowe
Miejsce przechowywania
przedsionek kościoła
Identyfikator
DZIELO/05576
Kategoria
obraz
Ilość
1
Czas powstania
18.08.1849-04.03.1893
Technika i materiał
olej na płótnie
Autor noty katalogowej
Agata Felczyńska
Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Bez utworów zależnych 3.0 Polska

Dzieje zabytku

Obraz został namalowany po 18 sierpnia 1849 roku.

Opis

Obraz w kształcie stojącego prostokąta ujętego złoconą, profilowaną ramą. Postać ukazana do pasa, w trzech czwartych, siedząca na krześle z bordowym obiciem i rzeźbionym zwieńczeniem. Ksiądz ubrany w sutannę przewiązaną czarnym pasem. Twarz oddająca fizjonomiczne cechy, włosy krótkie, siwe. W prawej dłoni modlitewnik. U góry napis „X(IĄDZ) ALEKSY BOCHEŃSKI PROBOSZCZ WADOWIC. OD ROKU 1849-”.

Zarys problematyki artystycznej

Ksiądz Aleksy Bocheński był proboszczem parafii w Wadowicach oraz inicjatorem budowy kościoła w Ponikwi, któremu nadał wezwanie własnego patrona. Omawiany portret został namalowany po rozpoczęciu jego służby w Wadowicach, ale jeszcze przez jej ukończeniem, czyli w okresie między 18 sierpnia 1849 a 4 marca 1893 i nosi cechy malarstwa dziewiętnastowiecznego.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Dobry.

Streszczenie

Ksiądz Aleksy Bocheński był proboszczem parafii w Wadowicach i inicjatorem budowy kościoła w Ponikwi. Omawiany portret został namalowany po rozpoczęciu jego służby w Wadowicach, ale jeszcze przez jej ukończeniem, czyli w okresie między 18 sierpnia 1849 a 4 marca 1893 i nosi cechy malarstwa dziewiętnastowiecznego.

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Ambona przyścienna, wisząca, dostępna schodami z podestem. Ich balustrada jest pełna, o poręczy w formie woluty, dekorowana płyciną. Kosz na profilowanym cokole; na planie prostokąta o wypukłej ściance frontowej i wklęsłej bocznej, wydzielonymi dwoma spływami wolutowymi, z płycinami. Od frontu kartusz dekorowany fragmentami rocaille’a i kampanulami z czernioną inskrypcją „KTO Z BOGA / JEST, SŁÓW / BOŻYCH SŁUCHA / JAN VIII”. Parapet w postaci profilowanego gzymsu wyłamanego nad wolutami. Spód kosza w kształcie wklęsło-wypukłego, odwróconego stożka zakończonego szyszką utworzoną z winnego grona otoczonego różami. Zaplecek w formie wydłużonego prostokąta ujętego pilastrami o trzonach dekorowanych płycinami i malowanymi złotem kampanulami. W polu płaskorzeźbione tablice Dekalogu. Baldachim powtarza plan kosza, składa się w podstawy utworzonej z profilowanego gzymsu z podwieszonym lambrekinem, na której symetrycznie ustawiono pięć schodzących się do środka wolut podtrzymujących cokół z figurą Chrystusa Dobrego Pasterza. Na gzymsie dwie uskrzydlone główki anielskie; w podniebiu baldachimu rzeźbiona gołębica Ducha Świętego w glorii, na niebieskim tle. Struktura w odcieniu bladego różu, płyciny marmoryzowane; dekoracja i profile złocone i srebrzone. Polichromia w odcieniu bladego różu, ścianki marmoryzowane; dekoracja i profile złocone i srebrzone.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Stacje drogi krzyżowej w formie płaskorzeźbionych scen ujętych rozbudowanym obramieniem. Przedstawienia ograniczają się do najważniejszych osób, ukazanych w całej postaci i bliskim planie, na jednolitym, nieco ciemniejszym od reszty tle. Sposób ukazania postaci nosi cechy sztuki ludowej, ich pozy są sztywne, twarze zwrócone do widza, szaty marszczą się drobnymi fałdami. Postacie, ich ubrania oraz elementy scen zachowują naturalny kolor drewna, jedynie ubrania i nimb Chrystusa podkreślono złoceniem. Sceny zakomponowano w obramienie przypominające kapliczkę – na podstawie i pod daszkiem dekorowanymi lambrekinem, ujęte po bokach ażurową wicią roślinną. Poniżej podstawy numer sceny, a powyżej kielich z zatkniętym krzyżem łacińskim otacza i łączy w całość podobna wić. Lambrekin, krzyż oraz cyfry rzymskie złocone, reszta w kolorze naturalnego drewna.
płaskorzeźba
Stacje drogi krzyżowej
Zdjęcie nr 1: Martwe ciało Zbawiciela o wyraźnie zaznaczonej muskulaturze jest rozciągnięte i przybite trzema gwoździami do prostego krzyża. Widać na nim ślady męki: strużki krwi płynące po ciele, przebity bok oraz krwawiące rany. Głowa jest opuszczona całkowicie na prawe ramię, oczy zamknięte, usta nieznacznie rozchylone; na głowie ciemnozielona korona cierniowa. Chrystus ma rozpostarte ręce, stopy założone na siebie, prawa na lewej, przybite jednym gwoździem. Biodra otacza złote perizonium przewiązane na prawym boku, z końcami rozwiewającymi się w górę i w dół. Na górnym ramieniu krzyża widnieje rozwinięty titulus z majuskułowymi literami „IN/RI” (łac. Iesus Nazarenus Rex Iudaeorum).
krucyfiks
Krucyfiks
Zdjęcie nr 1: Nastawa ołtarzowa architektoniczna, jednoosiowa, jednokondygnacyjna ze zwieńczeniem, na podwójnym cokole. Ołtarz drewniany, prostopadłościenny; mensa drewniana z kamiennym portatylem. Antepedium podzielone na trzy pola czterema półkolumnami o stylizowanych kapitelach. W polach płyciny; w środkowej romb z płaskorzeźbionym kielichem z hostią; w zewnętrznych winne grona z kłosami zbóż.Tabernakulum w formie drewnianej skrzynki obitej blachą. Drzwiczki w kształcie stojącego prostokąta z aplikowaną, odlewaną plakietką ze sceną modlitwy Chrystusa w Ogrójcu, w narożach aplikowane uskrzydlone główki anielskie, całość w opasce dekorowanej różami. Tabernakulum w drewnianej obudowie, ściana frontowa flankowana parą kolumn. Tron wystawienia w formie niszy ujętej kolumienkami z łukiem o fantazyjnym wykroju. Całość zwieńczona rzeźbioną figurką Baranka Eucharystycznego leżącego na księdze. Po bokach tabernakulum stoją dwie pary nisz na postumentach z figurami czterech ewangelistów. Kondygnacja nastawy ujęta dwiema parami kolumn o kapitelach kompozytowych, stojących na tle zwielokrotnionych pilastrów. Podpory dźwigają fragmenty wyłamanego belkowania, zewnętrzna para również przerwany, wklęsło-wypukły przyczółek. Cokoły ustawione delikatnie pod kątem, zwrócone na zewnątrz. Na gzymsie wewnętrznych podpór niewielkie figurki puttów; na przyczółkach figury siedzących aniołów ubranych w długie suknie, okryte czerwonymi płaszczami. Między kolumnami na wspornikach figury św. Piotra i św. Pawła. W polu środkowym obraz św. Aleksego w profilowanej ramie w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym nadwieszonym. Zwieńczenie w formie leżącego prostokąta, ujętego masywnymi spływami wolutowymi, zamkniętego przeciwstawnie zwróconymi esownicami. W polu obraz św. Michała Archanioła w profilowanej ramie w formie stojącego owalu. Dolne partie cokołu dekorowane płaskorzeźbionym, stylizowanym akantem o układzie geometrycznym; wyższe z ornamentem w płycinach. Kondygnacja ujęta uszakami utworzonymi z karbowanej wstęgi przeplatającej się z ornamentem roślinnym. Woluty zwieńczenia dekorowane liśćmi palmowymi i kampanullami. Obraz w polu ujęty muszlami i liśćmi palmowymi; całość zwieńczona muszlą. Struktura polichromowana w odcieniu bieli; płyciny i fryz polichromowane na seledynowo, profile w odcieniu jasnego różu; trzony kolumn marmoryzowane; ornamentyka, kapitele, profile i ornamenty złocone i srebrzone.
ołtarz
Ołtarz główny św. Aleksego
Zdjęcie nr 1: Kościół murowany, orientowany, na planie wydłużonego prostokąta, jednonawowy, trójprzęsłowy. Do prosto zamkniętego prezbiterium przylega na osi zakrystia, od północy kruchta. Ściany artykułowane wewnątrz pilastrami o profilowanych narożach, na pilastry spływają gurty sklepienia, prezbiterium węższe, sklepienie kolebkowe, od zachodu chór z niszą, w której ustawiono organy. Ściany pokrywa polichromia figuralno-ornamentalna z dominującymi kolorami żółtym i niebieskim. Między pilastrami okna w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego półkoliście; mniejsze przy chórze. Główne drzwi od wschodu, boczne od północy. Fasada trójosiowa, jednokondygnacyjna, zakończona wieżą z hełmem. Osie wydzielone są parami lizen. Na osi wejście w kształcie stojącego prostokąta, powyżej ślepe okno zamknięte półkoliście, naroża zaokrąglone. Powyżej kondygnacja czworobocznej wieży, z czterech stron przeprutej oknami o wykroju jak w fasadzie, przedzielona gzymsem powyżej którego tarcze zegara. Ściany boczne kościoła artykułowane lizenami, okna umieszczone we wnękach. Nawa główna oraz kruchta nakryte dachami dwuspadowymi, prezbiterium oraz zakrystia trójspadowymi, na kalenicy nawy sześcioboczna wieżyczka na sygnaturkę; wieża pokryta dachem czterospadowym z kulą i krzyżem. Całe wyposażenie wnętrza pochodzi z drugiej połowy XIX lub z XX wieku, uwagę przyciągają zwłaszcza neobarokowe ołtarze.
kościół
Kościół św. Aleksego
Zdjęcie nr 1: Nastawa ołtarzowa architektoniczna, jednoosiowa, jednokondygnacyjna ze zwieńczeniem, na potrójnym cokole. Ołtarz drewniany, prostopadłościenny; mensa drewniana z kamiennym portatylem. Antepedium zdobione polichromowanym monogramem IHS ujętym dekoracją roślinną. Tabernakulum prostopadłościenne, na cokole, zwieńczone gzymsem. Na ściance frontowej flankowanej pilastrami, drzwiczki w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym, dekorowane krzyżem o ramionach zakończonych trójlistnie. Kondygnacja nastawy ujęta parą pilastrów i kolumn o kapitelach kompozytowych, stojących na tle zwielokrotnionych pilastrów. Podpory dźwigają fragmenty wyłamanego belkowania, zewnętrzna para również przerwany, wklęsło-wypukły przyczółek. Cokoły ustawione delikatnie pod kątem, zwrócone na zewnątrz. Na gzymsie zewnętrznych podpór niewielkie figurki puttów. Między kolumnami a pilastrami, na wspornikach figury św. Stanisława i św. Wojciecha. W polu środkowym obraz „Jezu Ufam Tobie” w profilowanej ramie w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym. Zwieńczenie w formie stojącego prostokąta o wklęsłych bokach, ujętego spływami wolutowymi. W polu obraz św. Antoniego w profilowanej ramie w kształcie stojącego owalu. Dolne partie cokołu dekorowane płaskorzeźbionym, stylizowanym akantem o układzie geometrycznym; wyższy z ornamentem w płycinach. Na ściankach filarów kampanule, woluty zwieńczenia dekorowane liśćmi palmowymi i kampanulami. Obraz w polu ujęty liśćmi palmowymi i karbowaną wstążką, od dołu i góry muszlami. Struktura polichromowana w odcieniu bieli; płyciny i fryz polichromowane na seledynowo, profile w odcieniu beżowym; trzony kolumn marmoryzowane; ornamentyka, kapitele, profile i ornamenty złocone i srebrzone.
ołtarz
Ołtarz przytęczowy prawy Jezu Ufam Tobie

Inne dzieła z tego roku

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem o ćwierć koliście nadwieszonych narożach. W centrum znajduje się postać stojącej świętej Doroty w ujęciu trzy czwarte, zwrócona w prawą stronę, w lekkim kontrapoście, z ciężarem ciała spoczywającym na lewej nodze. Ręce uniesione i ugięte w łokciach na wysokości klatki piersiowej, dłonie wysunięte do przodu i złożone w geście modlitwy. Głowa lekko uniesiona w górę, twarz o łagodnych młodzieńczych rysach z małym podbródkiem, drobnymi, wąskimi ustami, prostym nosem, dużymi, szeroko otwartymi oczami nad którymi znajdują się cienkie łukowate brwi i niskie czoło. Ciemne, kręcone, swobodnie opadające na ramiona włosy zasłaniają częściowo widoczne prawe ucho. Na jej głowie widnieje jasno brązowa korona utworzona z motywu roślinnego. Ubrana jest w długą spódnicę w kolorze turkusowym odsłaniającą stopy w czerwonych sandałach, białą koszulę do kolan, z rękawami do łokci i wąskim kołnierzykiem, na którą ubrany jest jasno brązowy gorset o krótkich rękawach. Przez jej lewe ramię przewieszony jest długi, czerwony płaszcz. Anioł po prawej stronie został przedstawiony z białymi skrzydłami w ujęciu trzy czwarte, zwrócony w kierunku świętej na ugiętych nogach. W dwóch rękach podtrzymuje bukiet jasnoróżowych róż. Ubrany jest w popielatą sukienkę sięgającą do kolan, podwiniętą do łokci i przepasaną różową szarfą. U stóp obu postaci leży miecz. W lewej górnej części obrazu ponad postacią świętej ukazany został lecący w prawą stronę skrzydlaty aniołek okryty turkusową tkaniną z wyciągniętymi do przodu rękami, w których trzyma atrybuty męczeństwa - w prawej dłoni wieniec, w lewej gałązkę palmową. Na drugim planie obrazu w jego lewej części widoczny jest zielony namiot w którym znajduje się mężczyzna z brodą siedzący na czerwonym podwyższeniu ubrany w białe spodnie, czerwoną kamizelkę oraz turban o podobnych kolorach. Przed namiotem znajduje się mały aniołek ubrany w białą krótką sukienkę z koszem kwiatów na lewej ręce. Za namiotem przedstawienie ścięcia głowy świętej. Linia horyzontu obrazu sięga do wysokości bioder głównej postaci obrazu. Tło stanowi krajobraz z zachmurzonym niebem o odcieniach beżów, błękitów i brązów.
obraz
Apoteoza Św. Doroty
Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. Chrystus przedstawiony w półpostaci, zwrócony w trzech czwartych w lewo, z głową przechyloną na prawe ramię, obiema rękami wskazuje na ranę w prawym boku. Twarz podłużna, modelowana światłocieniem, o migdałowatych oczach, prostym nosie i pełnych ustach, okolona jasną, krótką brodą. Włosy brązowe, lekko kręcone, opadają na ramiona. Na głowie korona cierniowa. Chrystus w partii bioder przepasany białą, drapowaną tkaniną, na lewe ramię i plecy narzucony czerwony płaszcz. Ciało szczupłe, o miękkim modelunku światłocieniowym, delikatnie zarysowanym torsie, z zaznaczonymi śladami męki na dłoniach i prawym boku. Tło ciemnobrązowe, rozjaśnione wokół głowy postaci. Obraz utrzymany w ciepłej tonacji.
obraz
Chrystus Umęczony
Zdjęcie nr 1: Tablica epitafijna w kształcie stojącego prostokąta, w polu wyznaczonym złotą, malowaną ramką inskrypcja: „D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / Franciszek Dominik / DOENING / zmarły 14. Września 1848. r(oku) / i żona jego / Katarzyna z Czurlik / DOENING / zmarła 6. Stycznia 1849. r(oku) / Ich dzieci i wnuki / proszą przechodniów / o Zdrowaś Marya!"
płyta nagrobna
Epitafium Franciszka Dominika Doeninga i Katarzyny z Czurlik Doening
Zdjęcie nr 1: Tablica w formie stojącego prostokąta ujęta w ramę o fantazyjnym zarysie, zwieńczona krzyżem. W górnej części odlany kielich z hostią ze skrzyżowanymi kotwicą i pochodnią, ujęte gałązkami palmy i mirtu. W polu złocona inskrypcja „Wdzięcznej Pamięci / X(IĘDZA) FRANCISZKA KARKOSZKI / zmarłego 26. Marca 1847 w 41 z(ycia) wieku / i / X(IĘDZA) FRANCISZKA BALCARCZYKA / zmarłego 18. Czerwca 1849 w 44 z(ycia) wieku / Proboszczom Makowskim / Współbraciom i Przyjaciołom / ten kamień położył / X(IĄDZ) FRANCISZEK XAWERY CIESIELSKI / Pleban w Suchy.”
płyta nagrobna
Epitafium Franciszka Karkoszki i Franciszka Balcarczyka
Zdjęcie nr 1: Epitafium w kształcie stojącego prostokąta, zamkniętego dwiema, półkolistymi, stykającymi się wolutami, połączonymi zwróconą ku dołowi muszlą i zwieńczonymi krzyżem o ramionach zakończonych trójlistnie. W polu inskrypcja „D[EO] O[PTIMO] M[AXIMO] / Ignacemu / Wozniakowskiemu / Medycyny i Chirurgii / Doktorowi Professorowi / Wszechnicy Jagellonów / Senatorowi / Wolnego Miasta Krakowa / Rady Wielkiej / i Towarzystwa Naukowego / Członkowi / Medalem zasługi złotym / Ozdobionemiu | Apolonij z Rogujskich Wozniakowskiej / Ukochanym Rodzicom / Ignacy i Dawid / wdzięczni Synowie / r(oku) Pań(skiego) 1849.”
płyta nagrobna
Epitafium Ignacego Woźniakowskiego
Zdjęcie nr 1: Epitafium w kształcie tablicy wspartej na wysokim cokole podpartym dwiema stykającymi się wolutami, zwieńczonej profilowanym gzymsem, na którym okrągły medalion, ujęty liśćmi i wolutami. W medalionie płaskorzeźbiona głowa poety ukazana z lewego profilu twarz wyrazista, z dużym nosem, otwartymi oczami, kręconymi włosami. Wzdłuż krawędzi inskrypcja „JULIUSZ SŁOWACKI / WŁADYSŁAW OLESZCZYŃSKI F(ECIT) / PARYZ [...]”. W polu tablicy inskrypcja „Pamięci / Juliusza Słowackiego / Syna Euzebiusza, / urodzonego w Krzemieńcu, / zmarłego w Paryżu, / który walkę poezyi / ku odrodzeniu się ducha i / uczucia ludzkości / po chrześciańsku / w dniu 3. Kwietnia 1849. r(oku) / zakończył, / w żalu nieutulona Matka / poświęca.”. W prawym dolnym rogu cokołu sygnatura „E(dward) Stehlik.”
płyta nagrobna
Epitafium Juliusza Słowackiego

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po tagach

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Epitafium uzyskało kształt stojącego prostokąta, zwieńczoną łukiem półkolistym, nadwieszonym z uskokiem. Na bocznych krawędziach płyciny widoczne są wcięcia. W jej polu obwiedzionym ornamentem liniowym ze stylizowaną gałązka palmową na osi ryty tekst: "D[EO] O[PTIMO] M[AXIMO] / Wielce / Czcigodnemu Pasterzowi / Ks[iędzu][ MICHAŁOWI LIPCE / Proboszczowi w Wieprzu / * 1800 r[oku] + 25 Paźdz[iernika] 1873 r[oku] / który radą i chojnym datkiem / dał początek budowie / tej świątyni. / Wdzięczni parafianie". W czterech narożach umieszczono ozdobne gwoździe ze żłobionym motywem sześcioramiennej gwiazdy wokół.
płyta nagrobna

epitafium ks. Michała Lipki

Zdjęcie nr 1: Epitafium uzyskało formę płyty marmurowej w kształcie leżącego prostokąta, ujętej w architektoniczne obramienie. Obramowanie składa się z konsoli w kształcie profilowanego belkowania wyłamanego w osiach skrajnych, na której wsparto cokół podtrzymujący dwa pilastry z kanelowanymi trzonami i głowicami zdobionymi stylizowanymi, złoconymi liśćmi. Podpory podtrzymują belkowanie z trójkątnym przyczółkiem zwieńczonym krzyżem. Tablicę epitafijną wypełnia złocony, ryty tekst: ,,D[EO] O[PTIMO] M[AXIMO] / Dobremu Pasterzowi / X[ędzu]. FRANCISZKOWI KURZYŃCOWI / ur. 15 Paźdz[ernika] 1830 zm. 21 Listop[ada] 1893 / za którego gorliwem staraniem / nowy ten kościół stanął, /z obowiązany szczery przyjaciel”. W prawy dolnym roku ramy umieszczono sygnaturę autora epitafium: ,,J. Kulesza w Krakowie”.
płyta nagrobna

Epitafium ks. Franciszka Kurzyńca

Zdjęcie nr 1: Pyta w kształcie leżącego prostokąta wypełniona inskrypcją. Inskrypcja: D.O.M. / X. Franciszek Serafin Piątkowski / S[wię]tej Teologii Doktor, Kanonik honorowy / Kaliski od dn. 30. Września 1845 aż do zgonu / Rektor Emerytów, pobożną pracą i oszczęd,, / nością fundusz tego Zakładu znacznie po,, / większyszy zasnął w Bogu d. 3. Lutego 1865 r. / ,, 62 giem swojego żywota. / ,,Cześć zaslużona jego popiołom, / a duszy wieczny spokój. _
płyta nagrobna

Epitafium ks. Franciszka Serafina Piątkowskiego

Zdjęcie nr 1: Płyta w kształcie leżącego prostokąta wypełniona inskrypcją. Inskrypcja: D.O.M. / KS. WAWRZYNIEC CENTT / KANONIK KATEDRY PODLASKIEJ, / B. PROBOSZCZ SULEJEWSKI DZIEKAN PIOTRKOWSKI, REKTOR X.X. EMERYTÓW, RESTAURATOR KOŚCIOŁA ŚW. MARKA / UR. W KOŹMINKU W KRÓL. – POL. 5/8 1823 R. / ZM. W KRAKOWIE 8/8 1905 R. / BOŻE! DAJ DUSZY JEGO SPOKÓJ WIECZNY.
płyta nagrobna

Epitafium Ks. Wawrzyńca Centta

Zdjęcie nr 1: Płyta kamienna w kształcie prostokąta leżącego z inskrypcją umieszczoną w żłobionej ramce uformowanej z konturów wąskich prostokątów przecinających się w narożach. Inskrypcja: Ks. JÓZEF DYAKIEWICZ / UR. NA LITWIE 1835 R. / PRZEZ 22 LAT WYGNANIEC NA SYBIR / ZM. W KRAKOWIE 19. WRZESNIA 1886 R. / W 26 ROKU KAPLAŃSTWA / CZEŚĆ JEGO PAMIĘCI.
płyta nagrobna

Epitafium ks. Józefa Dyakiewicza

Zdjęcie nr 1: Portret uzyskał kształt stojącego prostokąta ujętego w złoconą, profilowaną ramę. Na ciemnym tle rozjaśnionym wokoło głowy przedstawiono w popiersiu duchownego ujętego w trzech czwartych w lewo. Jest to dojrzały mężczyzna z pociągłą twarzą z bardzo wysokim, łysym czołem z krótkimi włosami zaczesanymi w niewielką grzywkę i odsłaniającymi lewe ucho. Jego twarz charakteryzuje jasna karnacja, wydatny nos, wąskie usta i niebieskie oczy. Ubrany jest w czarną sutannę z białą koloratką pod szyją.
obraz

ks. Jan Puchała

Jak cytować?

Agata Felczyńska , "Ks. Aleksy Bocheński", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/ks-aleksy-bochenski

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności