Św. Rozalia

Dzieje zabytku

Obraz został namalowany w 1863 roku przez nieznanego artystę.

Opis

Obraz w kształcie stojącego prostokąta z przedstawieniem św. Rozalii ukazanej w centrum kompozycji. Święta ukazana jest w pozycji siedzącej w ujęciu poniżej kolan, zwrócona trzy czwarte w prawą stronę, w dłoniach trzyma krucyfiks, a głowę pochyla do przodu. Twarz o dziewczęcych rysach, oczy przymknięte, nos o prostym profilu, usta niewielkie, włosy długie i bujne, opadające na lewe ramię. Święta ubrana jest w jasnobeżową suknię, obszytą na dekolcie lamówką i zdobioną przy szyi złotą dekoracją z kamieniami oraz niebieski płaszcz z zieloną podszewką i złotą lamówką, założony na lewe ramię i okrywający lewy bok. Na głowie święta Rozalia ma założony wianek z białych i czerwonych róż, a wokół głowy kolisty nimb. Po lewej stronie obrazu za krucyfiksem, na półce skalnej leży czaszka oraz otwarta, zapisana księga z czytelną u góry datą „1863”. W lewym, dolnym narożu obrazu słabo czytelna sygnatura artysty. Nad linią horyzontu różowe chmury, a powyżej ciemnoniebieskie niebo. Rama prosta, drewniana, malowana na kolor jasnozielony.

Zarys problematyki artystycznej

Obraz z przedstawieniem św. Rozalii namalował nieznany malarz w 1863 roku. Święta Rozalia (1130-1165 lub 1170) wiodła pokutne życie w grocie na Sycylii. Podczas zarazy w Palermo w 1624 roku objawiła się niewieście, której zdradziła miejsce swojego pochówku. Po przeniesieniu relikwii świętej do miasta, epidemia ustąpiła. Odtąd święta jest patronką od chorób zakaźnych. W ikonografii, tak jak na omawianym dziele przedstawiana jest jako młoda kobieta, żyjąca w ascezie. Jej atrybutami są kwiaty róż, odnoszące się do jej imienia oraz czaszka i krucyfiks symbolizujące pokutne życie.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Zły, powierzchnia malowidła zabrudzona. Płótno pofalowane, mocno pogniecione, przybite bezpośrednio do drewnianej ramy. Na całej powierzchni widoczne zacieki pożółkłego werniksu.

Streszczenie

Obraz „Św. Rozalia” namalował nieznany malarz w 1863 roku. Święta Rozalia (1130-1165 lub 1170) wiodła pokutne życie w grocie na Sycylii. Podczas zarazy w Palermo w 1624 roku objawiła się niewieście, której zdradziła miejsce swojego pochówku. Po przeniesieniu relikwii świętej do miasta, epidemia ustąpiła. Odtąd święta jest patronką od chorób zakaźnych.

Bibliografia