Dzieje zabytku nie są znane.
Feretron w formie obrazu w kształcie stojącego prostokąta w neogotyckiej ramie utworzonej z flankujących przedstawienie pinakli zakończonych kwiatonami. Zwieńczenie w formie łuku w ośli grzbiet dekorowanego astwerkiem. Na awersie przedstawienie Immaculaty wzorowanej na obrazie autorstwa Bartolomea Estebana Murilla. Maria została przedstawiona całopostaciowo, zwrócona w trzech czwartych w prawo, z głową odwróconą w przeciwną stronę. Stoi na półksiężycu, ręce składa na piersi. Jest ubrana w białą suknię i niebieski płaszcz. Wokół niej fruwają ukazane w przeróżnych pozach aniołki osłonięte kolorowymi szarfami. Tło stanowią jasne obłoki. Na rewersie przedstawienie św. Anny nauczającej małą Marię. W centrum kompozycji św. Anna, która siedzi na krześle, w prawej ręce trzyma opartą na kolanach otwartą książkę, a lewą obejmuje Marię. Ma owalną twarz o skupionym wyrazie osadzoną na szerokiej szyi. Jest ubrana w zielono-brązową suknię i niebieski płaszcz, głowę ma owiniętą białą chustą. Maria stoi, ma uniesiony wzrok, ręce składa w geście modlitwy. Jest ubrana w różową suknię z szerokimi rękawami. Wokół ich głów nimby, w tle szara ściana; przy lewej krawędzi widoczny fragment okna, przez które widać szeroki, górzysty krajobraz.
Rama polichromowana na kolor niebieski i brązowy, złocona.
Przedstawienie awersu jest wyraźnie wzorowane na obrazie siedemnastowiecznego malarza Bartolomea Estebana Murilla pod tytułem „La Immaculada de Soult” zwanym w skrócie Immaculatą. Oryginał jest przechowywany w Muzeum Prado w Madrycie, został namalowany w 1678 roku i jest jedną z wielu wersji zajmującego artystę wiele lat tematu Niepokalanego Poczęcia Marii.
Na rewersie ukazano św. Annę z małą, modlącą się Marią. Anna pochodziła z kapłańskiej rodziny osiadłej w Betlejem. Była żoną Joachima i zgodnie z legendą, już w starszym wieku wymodliła sobie przyjście na świat dziecka – Marii.
Oba przedstawienia wkomponowane zostały w feretron, czyli przenośny, obustronny obraz (czasem rzeźbę) na podstawie, w którą wsuwa się drążki. Używa się go podczas uroczystych procesji i stanowi on rdzaj przenośnego ołtarzyka. Rama feretronu ma formy neogotyckie – jest skomponowana z pinakli zakończonych kwiatonami i łuku w ośli grzbiet zdobionego astwerkiem.
Niewielkie ubytki polichromii i warstwy malarskiej.
Przedstawienie awersu jest wyraźnie wzorowane na obrazie siedemnastowiecznego malarza Bartolomea Estebana Murilla pod tytułem „La Immaculada de Soult” zwanym w skrócie Immaculatą. Na rewersie ukazano św. Annę z małą, modlącą się Marią. Rama, w której umieszczono feretron ma formy neogotyckie.
Agata Felczyńska , "Immaculata, św. Anna nauczająca Marię", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2025, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/immaculata-sw-anna-nauczajaca-marie