Św. Jacek

Dzieje zabytku

Dzieje zabytku nie są znane.

Opis

Rzeźba pełna, przedstawiająca św. Jacka, w całej postaci, ukazanego frontalnie. Święty skręca głowę nieznacznie w prawo, spogląda przed siebie, w prawej ręce trzyma krucyfiks, w lewej monstrancję. Ma owalną twarz z małymi oczami i ustami oraz wąskim nosem, na policzkach zaznaczone rumieńce, na głowie wycięta tonsura. Jest ubrany w habit z przełożoną stułą. Polichromia w partiach ciała naturalistyczna; szaty i atrybuty złocone i srebrzone.

Zarys problematyki artystycznej

Święty Jacek urodził się w Kamieniu Opolskim, kształcił się w Paryżu i Bolonii, w końcu wstąpił do zakonu dominikanów. Dał się poznać jako porywający kaznodzieja i misjonarz, a jego najważniejszą zasługą było założenie klasztoru Dominikanów w Krakowie, gdzie zmarł w 1257 roku. Święty został ukazany w konwencjonalny sposób, frontalnie, trzymając atrybuty, które pozwalają go zidentyfikować – krucyfiks oraz monstrancję. Według legendy miał on uratować monstrancję z pożaru kościoła w Kijowie (według innej wersji przed profanacją pogan). Obaj, wraz z wyobrażonym w drugiej figurze św. Wincentym Ferreriuszem są świętymi dominikańskimi. Rzeźby charakteryzuje podobne kształtowanie drobno fałdowanych szat, ukazanych schematycznie odsłoniętych partii ciała oraz układ twarzy różniący się jedynie fryzurą. Można zatem mieć pewność, że powstały w tym samym warsztacie.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Dobry.

Streszczenie

Dziewiętnastowieczna figura św. Jacka jest umieszczona w ołtarzu przydrożnej kapliczki naprzeciwko wyobrażenia św. Wincentego Ferreriusza. Obie rzeźby charakteryzuje podobne kształtowanie szat, odsłoniętych partii ciała oraz układ twarzy różniący się jedynie fryzurą. Można zatem mieć pewność, że powstały w tym samym warsztacie.

Bibliografia