Matka Boska Różańcowa
Zdjęcie nr 1: Rzeźba pełna, Madonna ukazana w całej postaci, zwrócona frontalnie, stojąca na chmurach, z księżycem pod prawą stopą, dłońmi złożonymi do modlitwy i głową lekko uniesioną do góry. Ma wydłużoną twarz o pełnych policzkach, oczy niewielkie, zwrócone ku górze, prosty nos, usta małe i pełne. Długie, gęste, falowane włosy opadają jej na plecy. Na głowie korona otwarta, wokół niej nimb złożony z 12 gwiazd. Jest ubrana w długą suknię spodnią o wąskich rękawach i krótszą wierzchnią o szerokich rękawach, obficie drapowaną w drobne fałdy, brzegi stroju rozwiane. Na piersi ma zawieszony różaniec, którego koniec sięga wysokości kolan. Postać okrywa płaszcz zapięty pod szyją i opadający na ramiona i plecy, z odwiniętym brzegiem. Polichromia naturalistyczna w odsłoniętych partiach ciała, szaty i atrybuty złocone i srebrzone.
Zdjęcie nr 2: Rzeźba pełna, Madonna ukazana w całej postaci, zwrócona frontalnie, stojąca na chmurach, z księżycem pod prawą stopą, dłońmi złożonymi do modlitwy i głową lekko uniesioną do góry. Ma wydłużoną twarz o pełnych policzkach, oczy niewielkie, zwrócone ku górze, prosty nos, usta małe i pełne. Długie, gęste, falowane włosy opadają jej na plecy. Na głowie korona otwarta, wokół niej nimb złożony z 12 gwiazd. Jest ubrana w długą suknię spodnią o wąskich rękawach i krótszą wierzchnią o szerokich rękawach, obficie drapowaną w drobne fałdy, brzegi stroju rozwiane. Na piersi ma zawieszony różaniec, którego koniec sięga wysokości kolan. Postać okrywa płaszcz zapięty pod szyją i opadający na ramiona i plecy, z odwiniętym brzegiem. Polichromia naturalistyczna w odsłoniętych partiach ciała, szaty i atrybuty złocone i srebrzone.
Zdjęcie nr 3: Rzeźba pełna, Madonna ukazana w całej postaci, zwrócona frontalnie, stojąca na chmurach, z księżycem pod prawą stopą, dłońmi złożonymi do modlitwy i głową lekko uniesioną do góry. Ma wydłużoną twarz o pełnych policzkach, oczy niewielkie, zwrócone ku górze, prosty nos, usta małe i pełne. Długie, gęste, falowane włosy opadają jej na plecy. Na głowie korona otwarta, wokół niej nimb złożony z 12 gwiazd. Jest ubrana w długą suknię spodnią o wąskich rękawach i krótszą wierzchnią o szerokich rękawach, obficie drapowaną w drobne fałdy, brzegi stroju rozwiane. Na piersi ma zawieszony różaniec, którego koniec sięga wysokości kolan. Postać okrywa płaszcz zapięty pod szyją i opadający na ramiona i plecy, z odwiniętym brzegiem. Polichromia naturalistyczna w odsłoniętych partiach ciała, szaty i atrybuty złocone i srebrzone.
Zdjęcie nr 4: Rzeźba pełna, Madonna ukazana w całej postaci, zwrócona frontalnie, stojąca na chmurach, z księżycem pod prawą stopą, dłońmi złożonymi do modlitwy i głową lekko uniesioną do góry. Ma wydłużoną twarz o pełnych policzkach, oczy niewielkie, zwrócone ku górze, prosty nos, usta małe i pełne. Długie, gęste, falowane włosy opadają jej na plecy. Na głowie korona otwarta, wokół niej nimb złożony z 12 gwiazd. Jest ubrana w długą suknię spodnią o wąskich rękawach i krótszą wierzchnią o szerokich rękawach, obficie drapowaną w drobne fałdy, brzegi stroju rozwiane. Na piersi ma zawieszony różaniec, którego koniec sięga wysokości kolan. Postać okrywa płaszcz zapięty pod szyją i opadający na ramiona i plecy, z odwiniętym brzegiem. Polichromia naturalistyczna w odsłoniętych partiach ciała, szaty i atrybuty złocone i srebrzone.

Matka Boska Różańcowa

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
tatrzański
Gmina
Bukowina Tatrzańska
Miejscowość
Jurgów
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Dekanat
Białka Tatrzańska
Parafia
Św. Sebastiana
Tagi
Matka Boska Różańcowa rzeźba
Miejsce przechowywania
ołtarz główny, nisza
Identyfikator
DZIELO/14271
Kategoria
rzeźba
Ilość
1
Czas powstania
XVIII/XIX wiek
Technika i materiał
drewno, techniki rzeźbiarskie, polichromia, złocenie, srebrzenie
Wymiary podstawowe
wysokość – 140 cm
Wymiary szczegółowe
Wysokość figury – 129 cm
Autor noty katalogowej
Agata Felczyńska
Wszystkie prawa zastrzeżone

Dzieje zabytku

W 1869 i 1938 roku rzeźba została odzłocona wraz z ołtarzem. Ponownie odnowiono ją w 2009 roku.

Opis

Rzeźba pełna, Madonna ukazana w całej postaci, zwrócona frontalnie, stojąca na chmurach, z księżycem pod prawą stopą, dłońmi złożonymi do modlitwy i głową lekko uniesioną do góry. Ma wydłużoną twarz o pełnych policzkach, oczy niewielkie, zwrócone ku górze, prosty nos, usta małe i pełne. Długie, gęste, falowane włosy opadają jej na plecy. Na głowie korona otwarta, wokół niej nimb złożony z 12 gwiazd. Jest ubrana w długą suknię spodnią o wąskich rękawach i krótszą wierzchnią o szerokich rękawach, obficie drapowaną w drobne fałdy, brzegi stroju rozwiane. Na piersi ma zawieszony różaniec, którego koniec sięga wysokości kolan. Postać okrywa płaszcz zapięty pod szyją i opadający na ramiona i plecy, z odwiniętym brzegiem. Polichromia naturalistyczna w odsłoniętych partiach ciała, szaty i atrybuty złocone i srebrzone.

Zarys problematyki artystycznej

W polu centralnym ołtarza głównego znajduje się figura Matki Boskiej Różańcowej, która została oparta na typie Matki Boskiej Niepokalanie Poczętej. Czerpanie z dawnych rozwiązań ikonograficznych i wykorzystanie ich do nowych tematów było i wciąż jest bardzo częstym zjawiskiem w sztuce europejskiej. O powielaniu tego zabiegu można mówić w przypadku przedstawienia Niepokalanej, opartego na typie Madonny Apokaliptycznej, które silnie oddziaływało na formującą się ikonografię Matki Boskiej Różańcowej. Z wykształconego w XVI wieku przedstawienia Niepokalanej zaczerpnięto gest złożonych do modlitwy rąk. Na wykształcenie pierwowzoru wpływ miała niewątpliwie działalność hiszpańskich malarzy Estebana Murilla i Francisca Pacheca oraz włoskiego arcybiskupa, św. Karola Boromeusza, którzy postulowali, by Madonnę malować jako młodą dziewczynę, o pięknej twarzy, z rozpuszczonymi włosami, ubraną w płaszcz i „obleczoną blaskiem”. Księżyc pod stopami oznaczał czystość Marii, korona na głowie stała się atrybutem Królowej Różańca Świętego oraz 12 apostołów, a gest złożonych dłoni podkreślał nadrzędną rolę modlitwy, w tym przypadku szczególnie różańcowej.
Być może ten sam rzeźbiarz wykonał figurę św. Sebastiana z ołtarza głównego oraz tzw. „Diabła jurgowskiego”.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

W 1869 i 1938 roku rzeźba została odzłocona wraz z ołtarzem. Ponownie odnowiono ją w 2009 roku.

Streszczenie

Figura Matki Boskiej Różańcowej, która znajduje się w niszy ołtarza głównego powstała w końcu XVIII lub na początku XIX wieku. Opiera się na typie Matki Boskiej Niepokalanej, ukazując Marię stojącą na półksiężycu, z 12 gwiazdami wokół głowy i złożonymi do modlitwy rękami.

Bibliografia

Trajdos Tadeusz, "Z dziejów wsi i parafii Zamagórza Spiskiego", Nowy Targ 2011
Cisowski Bartłomiej, Duda Marta, "Szlak architektury drewnianej. Małopolska", Kraków 2005
Michniewski Artur, Michniewska Magdalena, Duda Marta, Wypych Sebastian, "Kościoły drewniane Karpat. Polska i Słowacja", Pruszków 2006
Skorupa Andrzej, "Zabytkowe kościoły polskiego Spisza", Kraków 2001
Janicka-Krzywda Urszula, "Zabytkowe kościoły Orawy, Spisza, Podhala, Gorców i Pienin", Kraków 1987
Muzyk Zbigniew, "Drewniane kościoły od Tatr po Gorce", Nowy Sącz 2003
Plucińska Sylwia, "Zmiany w jurgowskim kościele" , „Prace Pienińskie” , s. 441-445
Moisan-Jablonski Christine, "Matka Boska Różańcowa" , [w:] "Maryja. Orędowniczka wiernych" , Warszawa 1987 , s. 44-94

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Ambona wisząca, przyścienna złożona z kosza, zaplecka oraz baldachimu. Kosz siedmioboczny, o lekko wybrzuszonej dolnej części, zakończony od góry wydatnym gzymsem. W polach plakiety utworzone z liści, górą fryz z plakietami z rozwijających się liści akantu. Ambona zamknięta od dołu ostrosłupowo, z szyszką. Zaplecek w kształcie stojącego prostokąta ujętego uszakami utworzonymi z liści akantu, z drzwiami dekorowanymi płyciną zamkniętą od góry łukiem nadwieszonym. W płycinie wizerunek Chrystusa Dobrego Pasterza. Baldachim powtarza kształt kosza, składa się z fryzu i gzymsu. W podniebiu ma wizerunek gołębicy Ducha Świętego na tle glorii promienistej, a na trzech ściankach fryzu uskrzydlone główki anielskie, zaś w zwieńczeniu rzeźbę anioła grającego na trąbce i trzymającego hierogram „IHS” . Struktura malowana na zielono; detale i ornamenty złocone i srebrzone.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Rzeźby ukrzyżowanego Jezusa, Matki Boskiej oraz św. Jana Ewangelisty tworzące grupę Ukrzyżowania. W centrum kompozycji krzyż o trójlistnym zakończeniu ramion, na nim figura Chrystusa w typie Christo morte, przybita do krzyża trzema gwoździami. Ciało w delikatnym zwisie o stosunkowo szeroko rozłożonych ramionach, esowato wygięte, kolana zgięte, stopy w układzie prawa na lewą, głowa opada na prawy bark. Jezus ma szczupłą twarz, okoloną krótkim zarostem oraz długimi, silnie skręconymi włosami opadającymi na plecy i prawe ramię; na głowie gruba, zielona korona cierniowa. Ciało silnie wychudzone o wyraźnie podkreślonej muskulaturze oraz zapadniętej klatce piersiowej z zaznaczoną linią żeber oraz mostka. Przez biodra przewiązane krótkim, złotym perizonium zawiązanym w partii podbrzusza, z fragmentami tkaniny rozwianymi na boki, draperia silnie łamana. Po lewej stronie krzyża figura Matki Boskiej, zwrócona w stronę Ukrzyżowanego. Maria stoi w kontrapoście, ma esowato wygięto sylwetkę i głowę uniesioną do góry. Jej lewa ręka spoczywa na piersi, prawą wyciąga przed siebie. Ma pełną twarz, o wystającym podbródku. Ubrana jest w czerwoną suknię o wywiniętych mankietach oraz okalający jej ciało niebieski płaszcz; na głowie ma biały welon. Po prawej stronie figura św. Jana ukazanego w skręcie, z rękami złożonymi po lewej stronie ciała i z głową skierowaną w prawo. Święty stoi w kontrapoście, z prawym biodrem mocno wypchniętym do boku. Ma prostokątną twarz z półprzymkniętymi, migdałowatymi oczami, dużym nosem i mocno zarysowanymi ustami, wzrok kieruje w dół. Na plecy i ramiona opadają mu silnie skręcone, długie włosy. Jest ubrany w laserowaną zieloną suknię z żółtym podbiciem, silnie przylegającą do ciała i marszczoną oraz czerwony płaszcz przerzucony przez lewe ramię, opadający na lewy bok i plecy. Polichromia naturalistyczna w odsłoniętych partiach ciała.
rzeźba
Grupa Ukrzyżowania
Zdjęcie nr 1: Kościół drewniany, orientowany, o konstrukcji zrębowej, obity gontami. Budowla jednonawowa, z węższym prezbiterium zamkniętym prosto, z zakrystią i kaplicą od strony północnej i kruchtą od południa. Nawa prostokątna, bardzo wydłużona, prezbiterium krótkie, zamknięte prosto. Wszystkie ściany i strony pokrywa polichromia o motywach ornamentalnych i roślinnych otaczających sceny figuralne. Nawa przekryta stropem z zaskrzynieniami, co oznacza, że część konstrukcji dachu, która znajduje się już w przestrzeni nawy została zakryta stropem o skośnym przebiegu, a prezbiterium pozornym stropem kolebkowym. Po prawej stronie dwa duże okna w nawie i jedno w prezbiterium, trzy kolejne w kaplicy. Wejście główne od zachodu, kolejne przez południową kruchtę i do kaplicy, w ścianie zakrystii barokowy portal kamienny z ornamentem roślinnym. Ściany zewnętrzne gładkie, posadowione na niewysokim podmurowaniu zakrytym gontowym fartuchem. Dachy gontowe o konstrukcji więźbowo-zaskrzyniowej. Na kalenicy wieżyczka na sygnaturkę z baniastym hełmem krytym blachą.
kościół
Kościół parafialny św. Sebastiana
Zdjęcie nr 1: Feretron ustawiony na prostopadłościennej podstawie zdobionej po bokach płycinami. Na środku figura Matki Boskiej z Dzieciątkiem w typie Niepokalanego Poczęcia. Maria ujęta w delikatnym skręcie w lewo, obiema rękami podtrzymuje Dzieciątko. Spogląda w dół, ma małą głowę osadzoną na szerokiej szyi, małe oczy i wąski nos; długie włosy spływają jej na plecy aż poniżej pasa. Jest ubrana w srebrną suknię lamowaną pod szyją złotem oraz złoty płaszcz owinięty wokół bioder. Stoi na kuli ziemskiej i półksiężycu, depcząc zielonego węża. Dzieciątko spogląda przed siebie, prawą rękę ma zwiniętą w pięść, w lewej trzyma różaniec; biodra opasane złotą szarfą. Ma małą, okrągłą głowę, okoloną ciemnobrązowymi, kręconymi włosami. Przedstawienie jest otoczone przez cztery pnące się ku górze wici utworzone z liści akantu, złączone ponad głowami postaci czterema pasami wici roślinnej tworzącymi rodzaj baldachimu. Podstawa marmoryzowana na kolor jasnoszary i granatowy, wić roślinna srebrzona i złocona, karnacja postaci jasna, włosy brązowe.
feretron
Matka Boska z Dzieciątkiem
Zdjęcie nr 1: Feretron utworzony z prezentowanej w obramieniu postaci Marii Niepokalanie Poczętej na prostopadłościennej podstawie z otworami na drążki. Na froncie podstawy napis „Marcin Miśkowic 1877 r(oku) / dał sprawić” . Maria została ukazana całopostaciowo, frontalnie. Spogląda nieznacznie w prawo, ma podłużną twarz z wąskim nosem, dużymi oczami i zaznaczonymi rumieńcami. Na lewej ręce trzyma Dzieciątko, prawą podtrzymuje jego stopę. Stoi na złotym półksiężycu opartym na srebrnych obłokach. Jest ubrana w ciemnobrązową suknię, na którą ma narzucony jasnobrązowy płaszcz oraz srebrny welon zakrywający głowę i opadający na ramiona; wokół głowy ma nimb z 12 gwiazdami. Dzieciątko siedzi, jest nagie, prawą ręką czyni gest błogosławieństwa, lewą dotyka dłoni Marii, patrzy w tym samym kierunku co Matka. Oboje mają na głowach otwarte korony. Figury otacza obramienie utworzone z symetrycznie ułożonych, jasnobrązowych liści akantu złączonych fragmentami roraille’a, palmety i posadowionych na wolutach zdobionych cekinami. Polichromia w partiach ciała naturalistyczna, podstawa granatowa.
feretron
Matka Boska Niepokalanie Poczęta
Zdjęcie nr 1: Feretron złożony z kompozycji rzeźbiarskiej ustawionej na prostopadłościennej podstawie z otworami na drążki. Na środku całopostaciowa figura Marii ustawionej frontalnie, ze złożonymi rękami. Maria patrzy przed siebie, ma małe, niebieskie oczy, szeroki nos i drobne usta. Ciemnobrązowe, kręcone włosy spływają jej na plecy. Jest ubrana w długą, złotą suknię przewiązaną w pasie i dekorowaną pasami srebrnej koronki na rękawach i powyżej dolnej krawędzi. Na głowie ma koronę zamkniętą zwieńczoną krzyżykiem na kuli. Maria stoi na niebieskiej półkuli, na tle glorii promienistej utworzonej z wiązek złotych, prostych promieni ułożonych naprzemiennie z pojedynczymi, srebrnymi, na końcach których umieszczono sześcioramienne gwiazdki. Postać jest flankowana przez dwie srebrne kolumny jońskie, na których ustawiono postumenty dla zwróconych do siebie aniołów trzymających nad głową Marii jej monogram w otoczeniu obłoków i glorii promienistej. Anioły kierują wzrok na Marię, stoją na srebrnych obłokach, mają złote skrzydła i złote szarfy owinięte wokół bioder. Polichromia w partiach ciała naturalistyczna, podstawa granatowa z czerwonym profilem.
feretron
Matka Boska Niepokalanie Poczęta

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po tagach

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Feretron w typie obrazowym osadzony na niewysokiej, profilowanej podstawie z parą otworów na drążki. Pola obrazowe w kształcie stojących prostokątów ujmuje dekoracyjna, profilowana, złocona rama z rzeźbionym, ażurowym motywem ulistnionej wici, zwieńczona okrągłym medalionem z monogramem chrystologicznym na awersie i maryjnym na rewersie. Awers feretronu zajmuje półpostaciowy wizerunek Jezusa w typie Ecce Homo. Jezus zwrócony jest niemal na wprost. Przechyloną, zwróconą nieznacznie w trzech czwartych w prawo głowę charakteryzuje pociągła twarz o delikatnych rysach, długim nosie i krótkim, brązowym zaroście. Długie, falowane włosy opadają na barki. Głowę wieńczy cierniowa korona i okala promienisty nimb. Na twarzy, szyi i barkach widoczne są drobne stróżki krwi. Nagą klatkę piersiową Jezusa charakteryzuje rytmiczny układ żeber. Skrzyżowane na wysokości talii, zgięte w łokciach ręce związane są w nadgarstkach sznurem, w lewej dłoni trzyma pojedynczą trzcinę. Na ramiona Jezusa narzucony jest osłaniający biodra płaszcz zdobiony aplikacjami w formie rozetek na krótkich, ulistnionych łodyżkach. Elementy takie jak nimb, korona cierniowa, sznur, trzcina i płaszcz są płaskorzeźbione i złocone. Tło utrzymane jest w odcieniu szafiru. Rewers feretronu stanowi wizerunek Matki Boskiej Częstochowskiej. Ukazana półpostaciowo, zwrócona frontalnie Maria ma nieznacznie w trzech czwartych w lewo skierowaną głowę. Pociągłą, owalną twarz charakteryzują linearnie opracowane rysy o nieco przymkniętych oczach, długim prostym nosie i niewielkich ustach. Na prawym policzku widoczne dwie ukośne linie blizn. Maria ubrana jest w suknię i osłaniający jej głowę i sylwetkę płaszcz zdobiony aplikacjami w formie rozetek na krótkich, ulistnionych łodyżkach. Pod szyją są trzy sznury korali i krzyż. Prawą, uniesioną na wysokości klatki piersiowej dłonią o wyprostowanych palcach, wskazuje na siedzące na jej lewej ręce Dzieciątko, zwrócone w trzech czwartych w prawo. Okrągłą twarz Jezusa charakteryzują rysy dorosłego człowieka, o podobnym do Marii typie fizjonomii. Ubrany jest w długą suknię o trójkątnym dekolcie, zdobioną aplikacjami w formie rozetek. Prawą rękę unosi w geście błogosławieństwa, lewą ujmuje trzymaną na kolanach zamkniętą księgę. Karnacje postaci są ciemne, a ich głowy wieńczą korony w typie otwartym, okalają nimby z wpisanymi w nie promieniami oraz wieniec 12 gwiazd. Szaty, korony, nimby, gwiazdy i księga są płaskorzeźbione, złocone i srebrzone. Tło jest srebrzone.
feretron

Ecce Homo; Matka Boska Częstochowska

Zdjęcie nr 1: Feretron dwustronny, z prostopadłościenną podstawą z otworami na drążki. Na podstawie obrazy z przedstawieniem Chrystusa Błogosławiącego oraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem otoczone drewnianą, profilowaną ramą zdobioną po bokach spłaszczonymi wolutami i zwieńczoną medalionem z monogramami „IHS” po jednej i „MARYA” po drugiej stronie, nad którym znajduje się zamknięta korona. Medalion ujmują c-kształtne elementy, a przestrzeń pod nimi wypełniają rozwinięte kwiaty. Na awersie Chrystus w półpostaci, który lewą rękę przyciska do piersi, a prawą unosi w geście błogosławieństwa. Na owalną twarz, duże ciemne oczy, wąski nos, niewielkie usta, wąsy oraz dzielącą się w dwa pukle brodę. Długie falowane włosy opadają mu na barki. Jest ubrany w żółtą suknię, przez prawy bark ma przerzucony czerwony płaszcz z zielonym podbiciem, wywinięty, łamiący się w obszerne fałdy. Wokół głowy postaci świetlisty nimb; tło stanowią niebieskie, skłębione obłoki. Na rewersie Matka Boska z Dzieciątkiem na prawym ramieniu, w półpostaci, frontalnie, z głową delikatnie przechyloną w prawo, lewą ręką przytrzymując Jezusa. Ma owalną twarz o delikatnych rysach, półprzymknięte oczy, wąski nos i szerokie usta, na głowie dekorowany pasem haftu, biały welon. Ubrana jest w czerwoną suknię z wąskimi rękawami i niebieski, podbity złotem płaszcz wywijający się przy prawej ręce. Dzieciątko siedzi, zwrócone w trzech czwartych w lewo, prawą ręką błogosławi, lewą dotyka dłoni Marii. Ma owalną, pulchną twarz o niebieskich oczach, małym nosie i ustach oraz jasne, falowane włosy. Jest ubrane w sukienkę białą górą, beżową dołem i przewiązaną fioletową szarfą w pasie; stopy bose. Postacie zostały ukazane na tle kamiennej balustrady, ponad którą widać rozłożyste drzewo i fragment ogrodu z kwitnący krzakiem róż po prawej stronie.
feretron

Chrystus Błogosławiący, Matka Boska z Dzieciątkiem

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie pionowego prostokąta z przedstawieniem Matki Boskiej Karmiącej. W centrum kompozycji została ukazana Maria w półpostaci z głową przechyloną na lewe ramię. W lewej dłoni trzyma Dzieciątko Jezus, a prawą przytrzymuje pierś, którą go karmi. Ubrana jest w zielone szaty: suknię oraz płaszcz zdobione jasnoczerwonymi i kolistymi różami, niebieskimi tulipanami oraz zielonymi listkami. Szaty obwiedzione są czarnym konturem, w środku malowane płaską plamą barwną, bez cieniowania. Twarz Marii pełna o jasnej karnacji z zaróżowionymi policzkami z długim nosem i małymi ustami. Włosy długie, ciemnobrązowe, schowane pod welonem. Dzieciątko ponad naturalnych rozmiarów z odkrytymi ramionami i kolanami. Tło po lewej stronie obrazu ciemnoniebieskie, a po prawej zielone z żółtym nimbem wokół głowy Dzieciątka oraz żółtym fragmentem w prawym, górnym narożu. Wokół głów postaci rozmieszczonych jest jednaście, dużych i złotych gwiazd. Rama prosta, drewniana i bejcowana.
obraz

Matka Boska Karmiąca

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta, zamknięty łukiem nadwieszonym z przedstawieniem Matki Boskiej Nieustającej Pomocy. Maria ukazana w półpostaci, frontalnie, z Dzieciątkiem Jezus na lewym ręku. Dzieciątko widoczne z prawego profilu, z głową odwróconą do tyłu, oburącz ujmuje dłoń Marii. Owalne twarze postaci charakteryzują linearnie opracowane rysy, z długimi, wąskimi nosami oraz drobnymi ustami. Oczy Marii mają migdałowy kształt, jej wzrok skierowany jest na wprost. Matka Boska ubrana jest w czerwoną suknię z długimi rękawami ze złotymi obszyciami oraz ciemnoniebieski płaszcz nałożony na głowę. Dzieciątko ubrane jest w zieloną sukienkę i czerwony płaszcz, z jego lewej stopy zsuwa się sandał. Jezus spogląda w kierunku niewielkiej sylwetki jednego z dwóch archaniołów znajdującego się po prawej stronie – archanioła Gabriela. Po drugiej stronie jest archanioł Michał, obaj trzymają w dłoniach narzędzia Męki Pańskiej: Michał (włócznię i gąbkę z octem), Gabriel (krzyż). Na głowach Marii i Dzieciątka znajdują się otwarte korony ze szlachetnymi kamieniami, a wokół nimby: Matki Boskiej dekorowany bogatą wicią floralną, u Dzieciątka nimb krzyżowy. Wszystkie postacie są podpisane inicjałami: nad głową Marii, po lewej stronie obrazu widnieją litery „MP”, a po prawej „ΘΥ”; następnie po lewej stronie obrazu, nad głową archanioła Michała znajdują się litery „ΟΡМ”, a nad głową archanioła Gabriela „OΡГ” i dalej, po prawej stronie obrazu, obok Dzieciątka Jezus litery „IC-XC”. Tło jest złocone. Obraz ujęty jest prostokątną, profilowaną ramą zdobioną od zewnątrz ażurową wicią roślinną. W górnej części kompozycji napis „MATKO BOSKA NIEUSTAJĄCEJ POMOCY / MÓDL SIĘ ZA NAMI”. Rama drewniana, profilowana, złocona, ozdobiona rzędem stylizowanych liści akantu.
obraz

Matka Boska Nieustastającej Pomocy

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. Na awersie przedstawienie Matki Bożej Różańcowej oraz czterech świętych dominikańskich. Kompozycja dwustrefowa, wielopostaciowa. W górnej połowie obrazu ukazana Matka Boża z Dzieciątkiem na kolanach, siedząca frontalnie na obłokach, ze skrzyżowanymi nogami. Lewą ręką przytrzymuje Dzieciątko, prawą wyciąga w bok, w dłoni trzymając różaniec. Twarz ma owalną, o małych oczach, krótkim nosie i drobnych ustach, okoloną jasnymi włosami, ukrytymi pod welonem. Ubrana jest w jasnoróżową suknię, niebieski płaszcz zarzucony na ramiona i nogi, na głowie ma biały, rozwiany welon, a na stopach sandały. Dzieciątko ukazane w pozycji półleżącej na kolanach Matki, zwrócone w trzech czwartych w lewo, z głową skierowaną w przeciwną stronę, w obu rękach wyciągniętych w lewo trzyma różaniec. Dzieciątko ukazane jako niemal nagie, w partii podbrzusza przesłonięte białą tkaniną. Postacie w górnej strefie ukazane są pośród obłoków, na tle rozjaśnionego brązowo-żółtego nieba. W dolnej strefie dwie pary klęczących świętych zakonników i zakonnic. Po lewej św. Dominik, a za nim niezidentyfikowany dominikanin. Obaj zwróceni w trzech czwartych w lewo, z głowami uniesionymi w górę. Dominik ma dłonie skrzyżowane na piersi. Obaj mają szczupłe twarze, o małych okrągłych oczach, krótkich nosach i pełnych ustach, okolone krótkimi włosami, z tonsurami na głowie. Obaj ubrani są w białe habity z kapturami i szkaplerzami, Dominik ma na ramiona narzucony czarny płaszcz. Na czole ma gwiazdę. Przed nim leży pies trzymający pochodnię w pysku. Po prawej stronie św. Katarzyna Sieneńska, za nią niezidentyfikowana święta. Obie zakonnice zwrócone w trzech czwartych w prawo, z uniesionymi głowami. Święta Katarzyna z wyciągniętymi przed siebie rękami. Zakonnice o szczupłych twarzach, z niewielkimi oczami skierowanymi w górę, prostymi nosami i pełnymi ustami. Ubrane są w białe habity ze szkaplerzami, czarne płaszcz i welony. Święta Katarzyna ma na głowie koronę cierniową, na dłoniach stygmaty. Przed nią, na ziemi leży lilia. Nad głowami świętych aureole. Postacie w dolnej strefie ukazane na tle pejzażu z pagórkami w oddali. Na rewersie obrazu przedstawienie św. Piotra i św. Pawła w całej postaci. W lewej części obrazu Piotr zwrócony w trzech czwartych w prawo, w kontrapoście, z głową skierowaną w lewo. Prawą ręką przytrzymuje pionową belkę odwróconego krzyża, w dłoni trzyma dwa klucze, lewą rękę kładzie na piersi. Twarz ma szczupłą, o małych oczach, zadartym nosie i pełnych ustach, okoloną siwymi, kręconymi włosami i brodą. Ubrany jest w niebieską tunikę oraz jasnobrązowy płaszcz przewiązany diagonalnie przez prawe ramię. Na stopach ma sandały. W prawej części obrazu św. Paweł, ukazany frontalnie, w kontrapoście, z głową skierowana wprawo. W lewej ręce trzyma miecz skierowany ostrzem w dół, prawą przytrzymuje na boku księgę. Twarz ma pociągłą, o migdałowatych oczach, prostym nosie i pełnych ustach, okoloną długą brodą i jasnobrązowymi, krótkimi włosami. Ubrany jest w ciemnobrązową tunikę oraz czerwony płaszcz zarzucony na ramiona. Na stopach ma sandały. Wokół głów obu świętych nimby. Postacie ukazane na tle pejzażu. W górnej partii obrazu pośród obłoków, na tle rozświetlonego nieba Oko Opatrzności. Obraz ujęty wąską, profilowaną i srebrzoną ramą.
obraz

Dwustronny obraz: Matka Boska Różańcowa ze świętymi dominikańskimi oraz św. Piotr i św. Paweł

Zdjęcie nr 1: Feretron w typie obrazowym osadzony na niewysokiej podstawie z parą otworów na drążki. Pola obrazowe w kształcie stojących prostokątów ujmuje dekoracyjna rama z rzeźbionym motywem wici winnej latorośli, zwieńczona medalionem z monogramem chrystologicznym na awersie i maryjnym na rewersie. Awers feretronu zajmuje półpostaciowy wizerunek Jezusa w typie Ecce Homo. Jezus zwrócony jest nieznacznie w trzech czwartych w prawo. Przechyloną głowę charakteryzuje pociągła twarz o delikatnych rysach, długim nosie i krótkim, brązowym zaroście. Długie, falowane włosy opadają na barki. Głowę wieńczy cierniowa korona i okala promienisty nimb. Na czole i barkach widoczne są drobne stróżki krwi. Nagi tors Jezusa charakteryzuje rytmiczny układ żeber. Skrzyżowane na wysokości talii, zgięte w łokciach ręce związane są w nadgarstkach sznurem, w lewej dłoni trzyma pojedynczą trzcinę. Na ramiona Jezusa narzucony jest osłaniający biodra, zdobiony motywem kwiatowym płaszcz. Elementy takie jak nimb, korona cierniowa, sznur, trzcina i płaszcz są płaskorzeźbione, złocone i srebrzone. Tło utrzymane jest w odcieniu szafirowym. Rewers feretronu stanowi wizerunek Matki Boskiej Częstochowskiej. Ukazana półpostaciowo, zwrócona frontalnie Maria ma nieznacznie w trzech czwartych w lewo skierowaną głowę. Pociągłą, owalną twarz charakteryzują linearnie opracowane rysy o nieco przymkniętych oczach, długim prostym nosie i niewielkich ustach. Maria ubrana jest w suknię i osłaniający jej głowę i sylwetkę płaszcz. Prawą, uniesioną na wysokości klatki piersiowej dłonią o wyprostowanych palcach wskazuje na siedzące na jej lewej ręce Dzieciątko zwrócone w trzech czwartych w prawo. Okrągłą twarz Jezusa charakteryzują rysy dorosłego człowieka, o podobnym do Marii typie fizjonomii. Ubrany jest w długą suknię o trójkątnym dekolcie. Prawą rękę unosi w geście błogosławieństwa, lewą ujmuje trzymaną na kolanach zamkniętą księgę. Karnacje postaci są ciemne, a ich głowy wieńczą korony w typie otwartym i okalają nimby z motywem promieni oraz wieniec 12 gwiazd. Szaty, korony, nimby, gwiazdy i księga są płaskorzeźbione, złocone i srebrzone. Tło utrzymane jest w odcieniu czerwieni.
feretron

Ecce Homo; Matka Boska Częstochowska

Jak cytować?

Agata Felczyńska, "Matka Boska Różańcowa", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/matka-boska-rozancowa-22

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności