Św. Izydor Oracz
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem odcinkowym, w drewnianej szerokiej ramie, malowanej na czerwono i zdobionej złoconymi motywami liści akantu. Na pierwszym planie klęczący święty, ukazany w trzech czwartych, w lewo, w chłopskiej, białej tunice spiętej pod szyją czerwoną wstążką i przepasanej na biodrach brązowym paskiem oraz w spodniach. Ręce wznosi ku górze, w geście modlitwy. Jego twarz o miękkich rysach, zaoblonym nosie, pełnych wargach i płytkich oczodołach wyraża żar wygłaszanej modlitwy. Włosy ma jasne, zaczesane do tyłu. Święty Izydor klęczy przed krzyżem z figurą Chrystusa, ukazanego w silnym skrócie perspektywicznym, na niewielkim ukwieconym pagórku, na którym leży kapelusz. W tle anioł z pługiem zaprzężonym w dwa woły, fragment kościoła w części zasłoniętego starodrzewiem oraz las z pagórkowatym krajobrazem. Niebo jasne, błękitne, zasłonięte w części szarymi chmurami. W prawym dolnym rogu sygnatura „mal[ował] Wojciech Eljasz / 1853”. Na odwrocie „Za staraniem X[iądz] Wojciecha Jenczego / Administratorka Parafii Zielonek / malowano w Krakowie / r[oku] 1853.”
Zdjęcie nr 2: Obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem odcinkowym, w drewnianej szerokiej ramie, malowanej na czerwono i zdobionej złoconymi motywami liści akantu. Na pierwszym planie klęczący święty, ukazany w trzech czwartych, w lewo, w chłopskiej, białej tunice spiętej pod szyją czerwoną wstążką i przepasanej na biodrach brązowym paskiem oraz w spodniach. Ręce wznosi ku górze, w geście modlitwy. Jego twarz o miękkich rysach, zaoblonym nosie, pełnych wargach i płytkich oczodołach wyraża żar wygłaszanej modlitwy. Włosy ma jasne, zaczesane do tyłu. Święty Izydor klęczy przed krzyżem z figurą Chrystusa, ukazanego w silnym skrócie perspektywicznym, na niewielkim ukwieconym pagórku, na którym leży kapelusz. W tle anioł z pługiem zaprzężonym w dwa woły, fragment kościoła w części zasłoniętego starodrzewiem oraz las z pagórkowatym krajobrazem. Niebo jasne, błękitne, zasłonięte w części szarymi chmurami. W prawym dolnym rogu sygnatura „mal[ował] Wojciech Eljasz / 1853”. Na odwrocie „Za staraniem X[iądz] Wojciecha Jenczego / Administratorka Parafii Zielonek / malowano w Krakowie / r[oku] 1853.”
Zdjęcie nr 3: Obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem odcinkowym, w drewnianej szerokiej ramie, malowanej na czerwono i zdobionej złoconymi motywami liści akantu. Na pierwszym planie klęczący święty, ukazany w trzech czwartych, w lewo, w chłopskiej, białej tunice spiętej pod szyją czerwoną wstążką i przepasanej na biodrach brązowym paskiem oraz w spodniach. Ręce wznosi ku górze, w geście modlitwy. Jego twarz o miękkich rysach, zaoblonym nosie, pełnych wargach i płytkich oczodołach wyraża żar wygłaszanej modlitwy. Włosy ma jasne, zaczesane do tyłu. Święty Izydor klęczy przed krzyżem z figurą Chrystusa, ukazanego w silnym skrócie perspektywicznym, na niewielkim ukwieconym pagórku, na którym leży kapelusz. W tle anioł z pługiem zaprzężonym w dwa woły, fragment kościoła w części zasłoniętego starodrzewiem oraz las z pagórkowatym krajobrazem. Niebo jasne, błękitne, zasłonięte w części szarymi chmurami. W prawym dolnym rogu sygnatura „mal[ował] Wojciech Eljasz / 1853”. Na odwrocie „Za staraniem X[iądz] Wojciecha Jenczego / Administratorka Parafii Zielonek / malowano w Krakowie / r[oku] 1853.”
Zdjęcie nr 4: Obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem odcinkowym, w drewnianej szerokiej ramie, malowanej na czerwono i zdobionej złoconymi motywami liści akantu. Na pierwszym planie klęczący święty, ukazany w trzech czwartych, w lewo, w chłopskiej, białej tunice spiętej pod szyją czerwoną wstążką i przepasanej na biodrach brązowym paskiem oraz w spodniach. Ręce wznosi ku górze, w geście modlitwy. Jego twarz o miękkich rysach, zaoblonym nosie, pełnych wargach i płytkich oczodołach wyraża żar wygłaszanej modlitwy. Włosy ma jasne, zaczesane do tyłu. Święty Izydor klęczy przed krzyżem z figurą Chrystusa, ukazanego w silnym skrócie perspektywicznym, na niewielkim ukwieconym pagórku, na którym leży kapelusz. W tle anioł z pługiem zaprzężonym w dwa woły, fragment kościoła w części zasłoniętego starodrzewiem oraz las z pagórkowatym krajobrazem. Niebo jasne, błękitne, zasłonięte w części szarymi chmurami. W prawym dolnym rogu sygnatura „mal[ował] Wojciech Eljasz / 1853”. Na odwrocie „Za staraniem X[iądz] Wojciecha Jenczego / Administratorka Parafii Zielonek / malowano w Krakowie / r[oku] 1853.”
Zdjęcie nr 5: Obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem odcinkowym, w drewnianej szerokiej ramie, malowanej na czerwono i zdobionej złoconymi motywami liści akantu. Na pierwszym planie klęczący święty, ukazany w trzech czwartych, w lewo, w chłopskiej, białej tunice spiętej pod szyją czerwoną wstążką i przepasanej na biodrach brązowym paskiem oraz w spodniach. Ręce wznosi ku górze, w geście modlitwy. Jego twarz o miękkich rysach, zaoblonym nosie, pełnych wargach i płytkich oczodołach wyraża żar wygłaszanej modlitwy. Włosy ma jasne, zaczesane do tyłu. Święty Izydor klęczy przed krzyżem z figurą Chrystusa, ukazanego w silnym skrócie perspektywicznym, na niewielkim ukwieconym pagórku, na którym leży kapelusz. W tle anioł z pługiem zaprzężonym w dwa woły, fragment kościoła w części zasłoniętego starodrzewiem oraz las z pagórkowatym krajobrazem. Niebo jasne, błękitne, zasłonięte w części szarymi chmurami. W prawym dolnym rogu sygnatura „mal[ował] Wojciech Eljasz / 1853”. Na odwrocie „Za staraniem X[iądz] Wojciecha Jenczego / Administratorka Parafii Zielonek / malowano w Krakowie / r[oku] 1853.”
Zdjęcie nr 6: Obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem odcinkowym, w drewnianej szerokiej ramie, malowanej na czerwono i zdobionej złoconymi motywami liści akantu. Na pierwszym planie klęczący święty, ukazany w trzech czwartych, w lewo, w chłopskiej, białej tunice spiętej pod szyją czerwoną wstążką i przepasanej na biodrach brązowym paskiem oraz w spodniach. Ręce wznosi ku górze, w geście modlitwy. Jego twarz o miękkich rysach, zaoblonym nosie, pełnych wargach i płytkich oczodołach wyraża żar wygłaszanej modlitwy. Włosy ma jasne, zaczesane do tyłu. Święty Izydor klęczy przed krzyżem z figurą Chrystusa, ukazanego w silnym skrócie perspektywicznym, na niewielkim ukwieconym pagórku, na którym leży kapelusz. W tle anioł z pługiem zaprzężonym w dwa woły, fragment kościoła w części zasłoniętego starodrzewiem oraz las z pagórkowatym krajobrazem. Niebo jasne, błękitne, zasłonięte w części szarymi chmurami. W prawym dolnym rogu sygnatura „mal[ował] Wojciech Eljasz / 1853”. Na odwrocie „Za staraniem X[iądz] Wojciecha Jenczego / Administratorka Parafii Zielonek / malowano w Krakowie / r[oku] 1853.”
Zdjęcie nr 7: Obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem odcinkowym, w drewnianej szerokiej ramie, malowanej na czerwono i zdobionej złoconymi motywami liści akantu. Na pierwszym planie klęczący święty, ukazany w trzech czwartych, w lewo, w chłopskiej, białej tunice spiętej pod szyją czerwoną wstążką i przepasanej na biodrach brązowym paskiem oraz w spodniach. Ręce wznosi ku górze, w geście modlitwy. Jego twarz o miękkich rysach, zaoblonym nosie, pełnych wargach i płytkich oczodołach wyraża żar wygłaszanej modlitwy. Włosy ma jasne, zaczesane do tyłu. Święty Izydor klęczy przed krzyżem z figurą Chrystusa, ukazanego w silnym skrócie perspektywicznym, na niewielkim ukwieconym pagórku, na którym leży kapelusz. W tle anioł z pługiem zaprzężonym w dwa woły, fragment kościoła w części zasłoniętego starodrzewiem oraz las z pagórkowatym krajobrazem. Niebo jasne, błękitne, zasłonięte w części szarymi chmurami. W prawym dolnym rogu sygnatura „mal[ował] Wojciech Eljasz / 1853”. Na odwrocie „Za staraniem X[iądz] Wojciecha Jenczego / Administratorka Parafii Zielonek / malowano w Krakowie / r[oku] 1853.”
Zdjęcie nr 8: Obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem odcinkowym, w drewnianej szerokiej ramie, malowanej na czerwono i zdobionej złoconymi motywami liści akantu. Na pierwszym planie klęczący święty, ukazany w trzech czwartych, w lewo, w chłopskiej, białej tunice spiętej pod szyją czerwoną wstążką i przepasanej na biodrach brązowym paskiem oraz w spodniach. Ręce wznosi ku górze, w geście modlitwy. Jego twarz o miękkich rysach, zaoblonym nosie, pełnych wargach i płytkich oczodołach wyraża żar wygłaszanej modlitwy. Włosy ma jasne, zaczesane do tyłu. Święty Izydor klęczy przed krzyżem z figurą Chrystusa, ukazanego w silnym skrócie perspektywicznym, na niewielkim ukwieconym pagórku, na którym leży kapelusz. W tle anioł z pługiem zaprzężonym w dwa woły, fragment kościoła w części zasłoniętego starodrzewiem oraz las z pagórkowatym krajobrazem. Niebo jasne, błękitne, zasłonięte w części szarymi chmurami. W prawym dolnym rogu sygnatura „mal[ował] Wojciech Eljasz / 1853”. Na odwrocie „Za staraniem X[iądz] Wojciecha Jenczego / Administratorka Parafii Zielonek / malowano w Krakowie / r[oku] 1853.”
Zdjęcie nr 9: Obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem odcinkowym, w drewnianej szerokiej ramie, malowanej na czerwono i zdobionej złoconymi motywami liści akantu. Na pierwszym planie klęczący święty, ukazany w trzech czwartych, w lewo, w chłopskiej, białej tunice spiętej pod szyją czerwoną wstążką i przepasanej na biodrach brązowym paskiem oraz w spodniach. Ręce wznosi ku górze, w geście modlitwy. Jego twarz o miękkich rysach, zaoblonym nosie, pełnych wargach i płytkich oczodołach wyraża żar wygłaszanej modlitwy. Włosy ma jasne, zaczesane do tyłu. Święty Izydor klęczy przed krzyżem z figurą Chrystusa, ukazanego w silnym skrócie perspektywicznym, na niewielkim ukwieconym pagórku, na którym leży kapelusz. W tle anioł z pługiem zaprzężonym w dwa woły, fragment kościoła w części zasłoniętego starodrzewiem oraz las z pagórkowatym krajobrazem. Niebo jasne, błękitne, zasłonięte w części szarymi chmurami. W prawym dolnym rogu sygnatura „mal[ował] Wojciech Eljasz / 1853”. Na odwrocie „Za staraniem X[iądz] Wojciecha Jenczego / Administratorka Parafii Zielonek / malowano w Krakowie / r[oku] 1853.”
Zdjęcie nr 10: Obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem odcinkowym, w drewnianej szerokiej ramie, malowanej na czerwono i zdobionej złoconymi motywami liści akantu. Na pierwszym planie klęczący święty, ukazany w trzech czwartych, w lewo, w chłopskiej, białej tunice spiętej pod szyją czerwoną wstążką i przepasanej na biodrach brązowym paskiem oraz w spodniach. Ręce wznosi ku górze, w geście modlitwy. Jego twarz o miękkich rysach, zaoblonym nosie, pełnych wargach i płytkich oczodołach wyraża żar wygłaszanej modlitwy. Włosy ma jasne, zaczesane do tyłu. Święty Izydor klęczy przed krzyżem z figurą Chrystusa, ukazanego w silnym skrócie perspektywicznym, na niewielkim ukwieconym pagórku, na którym leży kapelusz. W tle anioł z pługiem zaprzężonym w dwa woły, fragment kościoła w części zasłoniętego starodrzewiem oraz las z pagórkowatym krajobrazem. Niebo jasne, błękitne, zasłonięte w części szarymi chmurami. W prawym dolnym rogu sygnatura „mal[ował] Wojciech Eljasz / 1853”. Na odwrocie „Za staraniem X[iądz] Wojciecha Jenczego / Administratorka Parafii Zielonek / malowano w Krakowie / r[oku] 1853.”
Zdjęcie nr 11: Obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem odcinkowym, w drewnianej szerokiej ramie, malowanej na czerwono i zdobionej złoconymi motywami liści akantu. Na pierwszym planie klęczący święty, ukazany w trzech czwartych, w lewo, w chłopskiej, białej tunice spiętej pod szyją czerwoną wstążką i przepasanej na biodrach brązowym paskiem oraz w spodniach. Ręce wznosi ku górze, w geście modlitwy. Jego twarz o miękkich rysach, zaoblonym nosie, pełnych wargach i płytkich oczodołach wyraża żar wygłaszanej modlitwy. Włosy ma jasne, zaczesane do tyłu. Święty Izydor klęczy przed krzyżem z figurą Chrystusa, ukazanego w silnym skrócie perspektywicznym, na niewielkim ukwieconym pagórku, na którym leży kapelusz. W tle anioł z pługiem zaprzężonym w dwa woły, fragment kościoła w części zasłoniętego starodrzewiem oraz las z pagórkowatym krajobrazem. Niebo jasne, błękitne, zasłonięte w części szarymi chmurami. W prawym dolnym rogu sygnatura „mal[ował] Wojciech Eljasz / 1853”. Na odwrocie „Za staraniem X[iądz] Wojciecha Jenczego / Administratorka Parafii Zielonek / malowano w Krakowie / r[oku] 1853.”
Zdjęcie nr 12: Obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem odcinkowym, w drewnianej szerokiej ramie, malowanej na czerwono i zdobionej złoconymi motywami liści akantu. Na pierwszym planie klęczący święty, ukazany w trzech czwartych, w lewo, w chłopskiej, białej tunice spiętej pod szyją czerwoną wstążką i przepasanej na biodrach brązowym paskiem oraz w spodniach. Ręce wznosi ku górze, w geście modlitwy. Jego twarz o miękkich rysach, zaoblonym nosie, pełnych wargach i płytkich oczodołach wyraża żar wygłaszanej modlitwy. Włosy ma jasne, zaczesane do tyłu. Święty Izydor klęczy przed krzyżem z figurą Chrystusa, ukazanego w silnym skrócie perspektywicznym, na niewielkim ukwieconym pagórku, na którym leży kapelusz. W tle anioł z pługiem zaprzężonym w dwa woły, fragment kościoła w części zasłoniętego starodrzewiem oraz las z pagórkowatym krajobrazem. Niebo jasne, błękitne, zasłonięte w części szarymi chmurami. W prawym dolnym rogu sygnatura „mal[ował] Wojciech Eljasz / 1853”. Na odwrocie „Za staraniem X[iądz] Wojciecha Jenczego / Administratorka Parafii Zielonek / malowano w Krakowie / r[oku] 1853.”

Św. Izydor Oracz

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
krakowski
Gmina
Zielonki
Miejscowość
Zielonki
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Dekanat
Kraków Krowodrza
Parafia
Narodzenia Najświętszej Marii Panny
Miejsce przechowywania
plebania
Identyfikator
DZIELO/25239
Kategoria
obraz
Ilość
1
Czas powstania
1853 rok
Fundator
Wojciech Janczy
Autor
Wojciech Eljasz
Technika i materiał
olej na płótnie
Wymiary podstawowe
szerokość – 120 cm
wysokość – 210 cm
Wymiary szczegółowe
Wysokość bez ramy – 165 cm
Szerokość bez ramy – 89 cm
Autor noty katalogowej
Józef Skrabski
Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Bez utworów zależnych 3.0 Polska

Opis

Obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem odcinkowym, w drewnianej szerokiej ramie, malowanej na czerwono i zdobionej złoconymi motywami liści akantu. Na pierwszym planie klęczący święty, ukazany w trzech czwartych, w lewo, w chłopskiej, białej tunice spiętej pod szyją czerwoną wstążką i przepasanej na biodrach brązowym paskiem oraz w spodniach. Ręce wznosi ku górze, w geście modlitwy. Jego twarz o miękkich rysach, zaoblonym nosie, pełnych wargach i płytkich oczodołach wyraża żar wygłaszanej modlitwy. Włosy ma jasne, zaczesane do tyłu. Święty Izydor klęczy przed krzyżem z figurą Chrystusa, ukazanego w silnym skrócie perspektywicznym, na niewielkim ukwieconym pagórku, na którym leży kapelusz. W tle anioł z pługiem zaprzężonym w dwa woły, fragment kościoła w części zasłoniętego starodrzewiem oraz las z pagórkowatym krajobrazem. Niebo jasne, błękitne, zasłonięte w części szarymi chmurami. W prawym dolnym rogu sygnatura „mal[ował] Wojciech Eljasz / 1853”. Na odwrocie „Za staraniem X[iądz] Wojciecha Jenczego / Administratorka Parafii Zielonek / malowano w Krakowie / r[oku] 1853.”

Streszczenie

Obraz ukazujący św. Izydora Oracza należy do typu niezwykle popularnego w ikonografii świętego, ukazanego najczęściej w stroju chłopskim, klęczącego przed krzyżem na polu. Twórcą dzieła był jeden z najpłodniejszych w Małopolsce malarzy religijnych Wojciech Eliasz. Dzieło powstało w 1853 roku.

Inne dzieła tego autora

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta. Scena figuralna, dymaniczna. Prawą część obrazu zajmuje postać zwróconego niemal profilem w prawo Anioła Stróża w wydatnym wykroku i o pochylonej sylwetce. Prawą ręką przygarnia do siebie dziecko, lewą, wzniesioną, ciska piorunem. Przedstawiony, jako młody, atletycznie zbudowany młodzieniec, z twarzą ukazaną z profilu, włosy krótkie, mocny kark. Ubrany w niebieską, przepasaną sznurem, szatę z krótkimi rękawami oraz obfity jasno-różowy, bogato sfałdowany płaszcz, na stopach ma sandały wiązane rzemieniami. Z tyłu biało-szare skrzydła. Stojące na skraju przepaści, wtulone w anioła dziecko wyciąga ku niemu obie ręce. Okrągłą twarz charakteryzują dziecięce rysy oraz wzniesione ku niebu oczy. Ubrane jest w białe spodnie i tunikę sięgającą kolan przewiązaną w pasie sznurem, stopy bose. W lewym, dolnym rogu kompozycji, w przepaści wypełnionej ogniem ukazany w półpostaci diabeł. Głowę z rogami odwraca od anioła i osłania się rękami. Oczy duże, wyłupiaste, wystające zęby, duży, zakrzywiony nos; dłonie zaopatrzone w pazury. Ziemia, na której stoją postaci ciemno-brązowa, tło stanowią szaro-błękitno-żółte obłoki. Nad postacią anioła tablice Mojżeszowe. Kolorystyka obrazu jasna, pastelowa, stonowana. Modelunek bardzo miękki. Pod lewą stopą anioła trudna do odczytania sygnatura „Wojciech Eliasz 1854". Z tyłu napis „Malowane za staraniem / x(ędza) Wojciecha Praszkiewicza / Proboszcza w Babicach 1854 r[oku]”.
obraz
Anioł Stróż
Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. W jego prawej części znajduje się postać klęczącego św. Stanisława Kostki, zwrócona w trzech czwartych w lewo, ze złożonymi do modlitwy dłońmi i pochyloną głową ukazaną z profilu. Jego twarz jest okrągła, o dużych, zamkniętych oczach, garbatym nosie i pełnych ustach, okolona krótkimi, jasnobrązowymi włosami, nad głową ma nimb. Ubrany jest w czarną sutannę, przepasaną w talii. W lewej części obrazu znajduje się, ukazany wyżej niż święty, klęczący na obłoku anioł, przedstawiony z profilu, z pochyloną głową, w lewej ręce trzyma kielich, prawą daje komunię świętemu. Ubrany jest w żółtą szatę, skrzydła ma złożone na plecach. Tło w postaci brązowo-różowego nieba i obłoków. Kolorystyka ciepła, brunatna, widoczne laserunki. Na obłoku, na którym klęczy anioł, znajduje się sygnatura „Wojciech Eljasz 1878”. Obraz w profilowanej, złoconej ramie.
obraz
Komunia anielska św. Stanisława Kostki
Zdjęcie nr 1: Obraz umieszczony w polu lewego ołtarza bocznego w pierwszym od prezbiterium przęśle nawy kościoła, w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem wklęsło-wypukłym z uskokiem, w profilowanej, złoconej ramie. W centrum stojąca, ukazana frontalnie, całopostaciowo Maria w typie Niepokalanie Poczętej. Postać stojąca na półksiężycu, z głową lekko odchyloną ku górze, skierowaną w prawą stronę i rękoma skrzyżowanymi na piersi. W lewej dłoni trzyma rzeźbioną, srebrzoną lilię. Twarz drobna, okrągła z wypukłym czołem, dużymi, okrągłymi oczami wzniesionymi ku górze i niewielkimi, pełnymi ustami. Policzki zaakcentowane różem. Włosy długie, opadające na plecy w kolorze szaro-brązowym. Maria jest ubrana w obszerne, długie, rozwiane szaty nakładane na obraz drewniane, złocone. Składają się na nie płaszcz i długa suknia. Na głowie drewniana, złocona korona otwarta z rzeźbionymi szlachetnymi kamieniami. Wokół głowy okrąg z 12 drewnianych i złoconych gwiazd. W dole kompozycji płaskorzeźbiony, srebrzony półksiężyc, oraz złocone glob i wąż z jabłkiem w paszczy. Tło malowane, nieokreślonej barwy brązowo-niebieskiej, rozjaśnione wokół głowy Marii i u dołu kompozycji.
obraz
Matka Boska Niepokalanie Poczęta
Zdjęcie nr 1: Obraz uzyskał kształt stojącego prostokąta. W centrum kompozycji na rozjaśnionym tle ukazano Matkę Boską z Dzieciątkiem, od której św. Dominik odbiera różaniec. Ukazana nieznacznie z lewej strony siedząca na obłokach Madonna podtrzymuje prawą ręką siedzące na jej kolanach Dzieciątko Jezus, prawą zaś podaje klęczącemu nieznacznie niżej  św. Dominikowi różaniec. Madonna została ukazano frontalnie jako młoda dziewczyna. Ma owalną twarz o jasnej karnacji, wysokie czoło, wydatny nos i usta o pełnych wargach. Spojrzenie półprzymkniętych oczu skierowane jest na Dominika. Jego głowę otaczają jasne, długie włosy spływające puklami na ramiona. Maria ubrana jest w bladoczerwoną suknię przewiązaną w pasie i niebisko-fioletowy płaszcz zarzucony na ramiona oraz spięty pod szyją tasiemką ze złocistym napisem "Zdrowaś Marya". Prawa poła płaszczu jest przerzucona przez jej kolana. Spod sukni u dołu widać fragment stopy w sandale. Siedzące Dzieciątko Jezus ujęto w trzech czwartych w prawo. Zbawiciel prawą rękę unosi w geście błogosławieństwa, natomiast w lewej trzyma mały krzyżyk. Dzieciątko ubrane jest w jasnobiałą tunikę, spod której widać fragment bosej prawej stopy. Przed Marią z prawej strony kompozycji klęczy św. Dominik przedstawiony w trzech czwartych w prawo z głową ujętą w profilu. Święty obiema rękami odbiera od Madonny różaniec. Jest to dojrzały mężczyzna o owalnej twarzy z jasną karnacją. Charakteryzuje ją wydatny nos i usta. Głowę otaczają krótkie włosy z wystrzyżoną tonsurą odsłaniające lewe ucho. Święty ubrany jest w habit dominikański z czarnym płaszczem z kapturem. Nad głową ma nimb talerzowy z gwiazdą pośrodku. Za Marią widać częściowo dwóch chłopców trzymających girlandę różaną. Na pierwszym planie w rogu obrazu leży otwarta księga oparta o inne dwie zamknięte księgi, a za nią płonąca świeca. Na kartach księgi umieszczono inskrypcję: „Bądź pozdro / wiona Pa-/nienko / Marya! / Ciebie wzy/wają wszyscy grzesznicy Malował / 1872 / Wojciech Eliasz”.
obraz
Matka Boska Różańcowa
Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta o wklęsłych górnych narożach z uskokiem, z przedstawieniem Matki Boskiej z Dzieciątkiem i klęczącymi przed nimi św. Dominikiem oraz św. Katarzyną Sieneńską. Maria ukazana jest w całej postaci, zwrócona frontalnie, w pozycji stojącej, z prawą nogą opartą o skałę, lewą ręką podtrzymuje Dzieciątko, prawą podaje różaniec św. Dominikinowi. Maria ma owalną twarz, o półprzymkniętych, okrągłych oczach, długim nosie i pełnych ustach, okoloną długimi, jasnymi włosami opadającymi na ramiona. Na głowie ma koronę otwartą. Ubrana jest w jasnoczerwoną suknię, przepasaną w talii oraz niebieski płaszcz zarzucony na ramiona i nogi. Dzieciątko w pozycji siedzącej, z lewą nogą wysuniętą do przodu, w lewej ręce trzyma gałązkę róży i krzyżyk, prawą błogosławi. Twarz ma kwadratową, oczy duże i okrągłe, nos mały, usta pełne oraz krótkie, jasne włosy. Ubrane jest w białą, długą i obszerną tunikę. Wokół głów obu postaci nimby. Postać Marii flankują dwa anioły w żółtych tunikach trzymające kwiatowe girlandy. Po prawej stronie Marii klęczy św. Dominik zwrócony w trzech czwartych w lewo, z pochyloną głową. Prawą rękę unosi, lewą przyciska do piersi, obiema dłońmi trzymając różaniec. Jego twarz jest szczupła, o dużych oczach skierowanych w dół, dużym, krótkim nosie i pełnych ustach, na głowie ma tonsurę, nad nią aureolę z gwiazdą. Ubrany jest w biały habit dominikański ze szkaplerzem oraz czarny płaszcz z kapturem. Przed świętym znajduje się pies z zapaloną pochodnią w pysku. Po lewej stronie Marii klęcząca św. Katarzyna Sieneńska, zwrócona w trzech czwartych w prawo, z pochyloną głową oraz skrzyżowanymi na piersi dłońmi, z widocznymi stygmatami. Twarz ma pociągłą, z oczami skierowanymi w dół, małym nosie i pełnych ustach. Ubrana jest w biały habit dominikański ze szkaplerzem oraz białym welonem i podwiką oraz w czarny płaszcz. Na głowie ma koronę cierniową, nad nią aureolę. Scena ukazana na jasnobrązowym tle, rozświetlonym wokół Marii i Dzieciątka.
obraz
Matka Boska Różańcowa ze św. Dominikiem i św. Katarzyną Sieneńską
Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta z przedstawieniem stojącej na skale Matki Boskiej z Dzieciątkiem i klęczącymi przed nimi św. Dominikiem oraz św. Katarzyną Sieneńską. Maria ukazana jest w całej postaci, zwrócona frontalnie, w kontrapoście, lewą ręką podtrzymuje Dzieciątko, prawą podaje różaniec św. Dominikowi. Maria ma owalną twarz, o półprzymkniętych, okrągłych oczach, długim nosie i pełnych ustach, okoloną długimi, jasnymi włosami opadającymi na ramiona. Na głowie ma koronę otwartą. Ubrana jest w czerwoną suknię, przepasaną w talii oraz niebieski płaszcz zarzucony na ramiona i nogi. Dzieciątko w pozycji siedzącej, z lewą nogą wysuniętą do przodu, w lewej ręce trzyma gałązkę róży, prawą błogosławi. Twarz ma kwadratową, oczy okrągłe, nos mały, usta pełne oraz krótkie, jasne włosy. Ubrane jest w białą, długą i obszerną tunikę. Wokół głów obu postaci nimby. Postać Marii flankują dwa anioły w żółtych tunikach trzymające kwiatowe girlandy. Po prawej stronie Marii klęczy św. Dominik zwrócony w trzech czwartych w lewo, z pochyloną głową. Obiema ugiętymi rękami odbiera różaniec. Jego twarz jest szczupła, o dużych oczach skierowanych w górę, dużym, krótkim nosie i pełnych ustach, na głowie ma tonsurę, nad nią aureolę z gwiazdą. Ubrany jest w biały habit dominikański ze szkaplerzem oraz czarny płaszcz z kapturem. Po lewej stronie Marii klęcząca św. Katarzyna Sieneńska, zwrócona w trzech czwartych w prawo, z pochyloną głową oraz dłońmi złożonymi w geście modlitwy. Twarz ma pociągłą, z oczami skierowanymi w dół, małym nosie i pełnych ustach. Ubrana jest w biały habit dominikański ze szkaplerzem i białym welonem oraz w czarny płaszcz. Na głowie ma koronę cierniową, nad nią aureolę. Pomiędzy świętymi leży otwarta księga ze świecą. Scena ukazana na jasnobrązowym tle, rozświetlonym wokół Marii i Dzieciątka.
obraz
Matka Boska Różańcowa ze św. Dominikiem i św. Katarzyną Sieneńską

Osoby związane z dziełem

SDM_COVER_PHOTO
Autor dzieła
Wojciech Eljasz
Zdjęcie nr 1 dla osoby: Izydor Oracz św.
Izydor Oracz św.

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Ambona przyścienna dostępna jednotraktraktowymi schodami z pełną balustradą od strony wschodniej. Kosz na rzucie owalnym, opięty dostawionymi do boków pilastrami na rzucie trójkąta. W dolnej części złocony z podwieszoną szyszką. Podstawa walcowato wypukła dekorowana suchym akantem i jajownikiem. W polach kosza płyciny w kształcie stojącego prostokąta z symetryczną, złoconą dekoracją akantową. Trzony pilastrów wypełnione złoconym akantem o esowatym przebiegu wici. W zwieńczeniu wypukły, profilowany gzyms dekorowany palmetami I jajownikiem. Balustrada schodów zakończona pilastrem z prostokątną płyciną. W polu złocona dekoracją z suchego akantu. Struktura malowana w odcieniach ciemnej czerwieni i brązu, ornamentyka złocona.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Nastawa architektoniczna, jednoosiowa, dwukondygnacyjna. Ołtarz prostopadłościenny, zwężający się ku dołowi, murowany, obłożony kamiennymi płytami, z krzyżem na froncie. Nastawa na niskim cokole, z wyodrębnionymi dwoma, ukośnie ustawionymi prostopadłościanami, z konsolami, dekorowanymi akantem i kampanulami. Pośrodku cokołu wyodrębniony postument dekorowany płyciną z akantem. Kondygnacja flankowana dwiema parami pilastrów o kanelowanych trzonach oraz ustawioną przed nimi parą kolumn o kapitelach kompozytowych. Podpory dźwigają pełne belkowanie, wyłamane na ich osi, z silnie wysuniętym gzymsem, z przerwanym architrawem i fryzem nad polem środkowym. Na belkowaniu fragmenty przerwanego, wolutowego przyczółka, zwrócone pod kątem, do wewnątrz. W polu środkowym wnęka w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym, ujęta profilowaną ramą dekorowaną na bokach kwiatami, zwieńczoną muszlą. We wnęce obraz św. Józefa z Dzieciątkiem. Poniżej wnęki płaskorzeźbione narzędzia stolarskie (piła, siekiera, kątownik, obcęgi) i stylizowany monogram świętego. Na konsolach, po bokach nastawy ustawione figury św. Wojciecha i św. Stanisława. Retabulum flankowane uszami utworzonymi z karbowanej wstęgi i ornamentu roślinnego. Druga kondygnacja węższa, ujęta ustawionymi pod kątem pilastrami, o trzonach dekorowanych kampanulami. Pilastry podtrzymują gzyms wyłamany na ich osi, nad polem przyjmujący kształt łuku półkolistego nadwieszonego. Na nim ustawione trzy wazony z kwiatami. W polu obraz św. Jana Kantego w formie stojącego owalu, ujęty ramą, dekorowaną ornamentem roślinnym. Struktura niemal w całości złocona, elementy cokołu i fryzu polichromowane w kolorze czerwonym, ornamentyka złocona.
ołtarz
Ołtarz boczny
Zdjęcie nr 1: Drewniana belka o wklęsło-wypukłej formie utworzona z dwóch stykających się wolut. Na jej froncie napis: „JEZU CHRYSTE ZMIŁUJ SIĘ NAD NAMI”. W centrum krzyż z figurą umarłego Chrystusa przybitą trzema gwoździami. Ciało w lekkim zwisie, o szeroko rozłożonych ramionach, z głową opadającą na prawy bark oraz stopami skrzyżowanymi w układzie prawa na lewą. Twarz ma szczupłą, o zamkniętych oczach, garbatym nosie i wąskich ustach, okoloną krótką brodą oraz kręconymi, brązowymi włosami opadającymi na ramiona. Na głowie ma koronę cierniową. Ciało jest wychudzone, o podkreślonych mięśniach ramion i nóg oraz żebrach klatki piersiowej. Przez biodra przewiązane krótkie, ekspresyjnie drapowane perizonium, rozwiane po bokach. Pionowa belka krzyża zwieńczona tabliczką z napisem „INRI”. Po lewej stronie krzyża figura Marii, ukazana frontalnie, w kontrapoście, pochylona, z dłońmi splecionymi z przodu. Twarz ma szczupłą, o małych oczach, prostym nosie i wąskich ustach. Ubrana jest w ciemnoczerwoną suknię, przepasaną w talii oraz niebieski płaszcz z jasnobrązową podszewką, zarzucony na lewe ramię i zawinięty wokół postaci. Po prawej stronie krzyża figura św. Jana, zwrócona w trzech czwartych w prawo, w kontrapoście, z uniesioną głową oraz rękami skierowanymi w prawo, z prawą w geście wskazującym. Twarz ma szczupłą, o oczach skierowanych w górę, prostym nosie i rozchylonych ustach, okoloną falowanymi włosami opadającymi na ramiona. Ubrany jest w jasnobrązową tunikę, przepasaną w talii oraz niebieski płaszcz z ciemnoczerwoną podszewką, zarzucony na prawe ramię i zawiązany na lewym boku. Polichromia ciał postaci naturalistyczna.
rzeźba
Grupa Ukrzyżowania
Zdjęcie nr 1: Kościół orientowany, murowany z cegły i kamienia, jednonawowy z trójprzęsłowym prezbiterium zamkniętym wielobocznie, sklepionym krzyżowo-żebrowo. Od północy umieszczona prostokątna, piętrowa zakrystia sklepiona kolebkowo (pięterko nad zakrystią dodane w 1885), dostępna kamiennym portalem o wykroju prostokątnym od strony wschodniej. Ściana północna zakrystii zakończona schodkowo z dekoracją blendową. Również od północy, na szerokości nawy do kościoła przylega prostokątna kaplica nakryta dachem czterospadowym zwieńczonym czworoboczną wieżyczką dostępna od zachodu przez prostokątną kruchtę z portalem o wykroju prostokątnym ujętym dwulalkowymi, kamiennymi balaskami. Kruchta zwieńczona trójkątnym przyczółkiem, na którym kamienny krzyż. Trójprzęsłowa nawa wyższa i szersza od prezbiterium i przesunięta w stosunku do jego osi ku stronie północnej, nakryta stropem. Północny mur nawy w części zachodniej poszerzony do pewnej wysokości dla pomieszczenia w jego grubości schodów prowadzących na chór muzyczny. Okna prostokątne zamknięte łukiem półkolistym. Zachodni i wschodni szczyt nawy zamknięty schodkowo. Od strony wschodniej trzy ostrołukowe blendy, w środkowej, wyżej od bocznych umieszczona tarcza herbowa z wizerunkiem św. Stanisława oraz Orła Białego. Od południa do nawy przylega prostokątna kruchta z kamiennym, ostrołukowym portalem nakryta dachem pulpitowym. Od strony zachodniej do bryły kościoła dostawiona prostokątna, współczesna kruchta wraz z chórem muzycznym (dobudowana w 1966) dostępna portalem o wykroju prostokątnym, nakryta dwuspadowym dachem. W ścianach bocznych wąskie, smukłe okna w kształcie stojącego prostokąta. Ponad kruchtą ażurowa dzwonnica na rzucie trójkąta zwieńczona krzyżem. Wieżyczka na sygnaturkę na rzucie ośmioboku zwieńczona barokowym hełmem z glorietą i krzyżem. Od zewnątrz kościół częściowo tynkowany, nawa i prezbiterium opięte szkarpami. Dachy kryte dachówką oraz blachą (część wschodnia prezbiterium).
kościół
Kościół Narodzenia Najświętszej Marii Panny
Zdjęcie nr 1: Konfesjonał ustawiony na jednostopniowym podwyższeniu, ujęty po bokach ściankami zakończonymi spływami wolutowymi oraz pilastrami o kanelowanych trzonach i prostych kapitelach. Przedpiersie o linii wypukłej dekorowane prostokątną płyciną ujętą zdwojonymi pilastrami i zwieńczone profilowanym gzymsem. Siedzisko z pilastrami po bokach podtrzymującymi łukowato wygięty w osi, profilowany architraw, na którym zwieńczenie o wklęsłych bokach zakończone profilowanym gzymsem o wolutowych zakończeniach. Zaplecek gładki. Struktura malowana w kolorze brązowym.
konfesjonał
Konfesjonał
Zdjęcie nr 1: Scena narodzenia Marii ukazana we wnętrzu mieszkalnym. Na pierwszym planie, pośrodku kompozycji, w perspektywicznie ujętej kołysce o ściance tylnej na biegunie w kształcie półksiężyca i z monogramem ze splecionych liter imienia Maria leżące dziecko – Maria z główką na poduszce zwróconą nieco w prawo, z podgiętymi nóżkami, owinięta pieluszką. Po jej lewej stronie siedząca na ławie niewiasta, zwrócona w trzech czwartych ku niemowlęciu, pochyla się nad nim, lewą ręką owijając je pieluszką, prawą ręką zbliżając jej koniec do swej twarzy; w czerwonej sukni, jasnozielonej szacie wierzchniej, z beżową chustą na głowie i ramionach. Po przeciwnej stronie ukazana przyklękająca, zwrócona w trzech czwartych ku małej Marii druga kobieta, w żółtej sukni i niebieskiej szacie wierzchniej, prawą ręką podtrzymująca inny koniec pieluszki. W lewym dolnym narożu kompozycji, w prostokątnym wgłębieniu podłogi blaszana waza ze tkaniną na krawędzi, po prawej, obok kołyski, blaszany dzban. Na drugim planie, z lewej strony kompozycji kominek, obok którego stojąca kobieta rozwijająca taśmę z tkaniny, po prawej widoczny w popiersiu święty z brodą, w ciemnym nakryciu głowy, czytający księgę, za nim leżąca w łożu, w połogu, św. Anna w białej szacie, wskazując służącej na stojący obok łóżka stolik z naczyniami. Przed łożem stoi służąca w fioletowej sukni z talerzem w ręku. U góry niebo ze złocistą poświatą, z chmurkami, ponad którymi ukazana gołębica Ducha Świętego w otoczeniu aniołków z monogramem Marii.
obraz
Narodzenie Najświętszej Marii Panny

Inne dzieła z tego roku

Zdjęcie nr 1: Epitafium w kształcie stojącego prostokąta wsparte na wysuniętym do przodu gzymsie, obwiedzione profilowanym obramieniem, zwieńczone krenelażem wypełnionym ślepym maswerkowaniem i rozetkami. W polu płyty, nad tablicą inskrypcyjną tarcza z godłem herbu Łabędź, labrami, koroną i klejnotem. Poniżej inskrypcja „D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) | Tu spoczywa / Teodor ze Skrzynna Dunin / zmarły 13go czerwca 1853 / w 38mym roku życia swego / pozostały brat prosi / o wstawienie | / do Boga / za Jego duszę”
płyta nagrobna
Epitafium Teodora ze Skrzynna Dunina
Zdjęcie nr 1: Prospekt organowy architektoniczny, jednokondygnacyjny, pięcioosiowy na cokole. Osie skrajne i oś środkowa są wypukłe, wydzielone ryzalitami z prześwitami wypełnionymi piszczałkami; zwieńczone profilowanym gzymsem. Analogicznie ukształtowany cokolik ujmuje strukturę od dołu. Osie zewnętrzne sięgają stropu, środkowa niższa połączona jest z nimi płaskimi ściankami z prześwitami na piszczałki. Organy ujęte są ażurowymi uszami utworzonymi z wici roślinnej. Na osi środkowej ustawiony jest klasycystyczny wazon. Prześwity w górnej partii każdej osi wypełniają stylizowane liście akantu. Struktura polichromowana w kolorze czerwonym; profilowania złocone i polichromowane na czarno, ornamentyka złocona.
prospekt organowy
Prospekt organowy
Zdjęcie nr 1: Martwe ciało Zbawiciela o wyraźnie zaznaczonej muskulaturze jest rozciągnięte i przybite trzema gwoździami do prostego krzyża. Widać na nim ślady męki: strużki krwi płynące po ciele, przebity bok oraz krwawiące rany. Głowa jest opuszczona całkowicie na prawe ramię, oczy zamknięte, usta nieznacznie rozchylone; na głowie ciemnozielona korona cierniowa. Chrystus ma rozpostarte ręce, stopy założone na siebie, prawa na lewej, przybite jednym gwoździem. Biodra otacza złote perizonium przewiązane na prawym boku, z końcami rozwiewającymi się w górę i w dół. Na górnym ramieniu krzyża widnieje rozwinięty titulus z majuskułowymi literami „IN/RI” (łac. Iesus Nazarenus Rex Iudaeorum).
krucyfiks
Krucyfiks
Zdjęcie nr 1: Kościół murowany, orientowany, na planie wydłużonego prostokąta, jednonawowy, trójprzęsłowy. Do prosto zamkniętego prezbiterium przylega na osi zakrystia, od północy kruchta. Ściany artykułowane wewnątrz pilastrami o profilowanych narożach, na pilastry spływają gurty sklepienia, prezbiterium węższe, sklepienie kolebkowe, od zachodu chór z niszą, w której ustawiono organy. Ściany pokrywa polichromia figuralno-ornamentalna z dominującymi kolorami żółtym i niebieskim. Między pilastrami okna w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego półkoliście; mniejsze przy chórze. Główne drzwi od wschodu, boczne od północy. Fasada trójosiowa, jednokondygnacyjna, zakończona wieżą z hełmem. Osie wydzielone są parami lizen. Na osi wejście w kształcie stojącego prostokąta, powyżej ślepe okno zamknięte półkoliście, naroża zaokrąglone. Powyżej kondygnacja czworobocznej wieży, z czterech stron przeprutej oknami o wykroju jak w fasadzie, przedzielona gzymsem powyżej którego tarcze zegara. Ściany boczne kościoła artykułowane lizenami, okna umieszczone we wnękach. Nawa główna oraz kruchta nakryte dachami dwuspadowymi, prezbiterium oraz zakrystia trójspadowymi, na kalenicy nawy sześcioboczna wieżyczka na sygnaturkę; wieża pokryta dachem czterospadowym z kulą i krzyżem. Całe wyposażenie wnętrza pochodzi z drugiej połowy XIX lub z XX wieku, uwagę przyciągają zwłaszcza neobarokowe ołtarze.
kościół
Kościół św. Aleksego
Zdjęcie nr 1: Ołtarz przyścienny, architektoniczny, jednoosiowy, jednokondygnacjowy ze zwieńczeniem. Retabulum ustawione na wysokim, dwukondygnacjowym cokole o wyższej kondygnacji dolnej, z dwoma postumentami wyodrębnionymi po bokach; powierzchnia cokołu dekorowana płycinami w kształcie pionowych prostokątów. Cokół przerwany w środku prostokątnym otworem umożliwiającym dostęp do portalu prowadzącego do krypty kaplicy Morsztynów. Pole centralne ołtarza wypełnia obraz z przedstawieniem Matki Boskiej w typie Śnieżnej, w sukience, zwieńczony przedstawieniem pary aniołów podtrzymujących koronę, umieszczonych pośród wotów. Obraz ujęty w ramę w kształcie pionowego prostokąta zamkniętego łukiem wklęsło-wypukłym z uskokami. Pole z obrazem flankowane jest parami kolumn korynckich, z których zewnętrzne są wysunięte do przodu. Przed nie występują do przodu konsole, na których ustawiono rzeźby św. Jacka i św. Wincentego Ferreriusza. Kolumny dźwigają belkowanie przełamane na ich osiach i wygięte ku górze na linii płytkiego łuku odcinkowego powyżej obrazu; na fryzie przełamanych fragmentów belkowania plakiety utworzone z dekoracji roślinnej; na osiach wewnętrznych kolumn, ponad belkowaniem, wazony z kwiatami. Ponad kolumnami zewnętrznymi i belkowaniem widoczne rozsunięte odcinki półkolistego, pękniętego przyczółka, na których posadowiono figurki aniołków. Pomiędzy odcinkami przyczółka zwieńczenie o formie ścianki w ogólnym kształcie zbliżonej do trapezu, o wklęsłych bokach zakończonych u dołu wolutami, zamkniętej łukiem nadwieszonym; ścianka od góry zwieńczona częściowo niepełnym belkowaniem. Owalne pole pośrodku zwieńczenia wypełnia obraz z przedstawieniem Adoracji Imienia Jezus; po bokach ramy rozmieszczone główki anielskie i plakiety z dekoracją roślinną. Ponad obrazem, na tle gzymsu belkowania od góry zamykającego zwieńczenie, widoczna otwarta księga na tle glorii promienistej i obłoków. Na kartach księgi napis. Struktura retabulum malowana na kolor niebieski; profile, kolumny, ornamenty, detale złocone; figury oraz gloria złocone i srebrzone.
ołtarz
Ołtarz przytęczowy prawy Matki Boskiej Śnieżnej
Zdjęcie nr 1: Rzeźba pełna na niewysokim cokole. Święty Jacek wyobrażony w całej postaci, stojący frontalnie, w kontrapoście, z lewą nogą wysuniętą do przodu. Obie ręce zgięte w łokciach, dłonie na wysokości klatki piersiowej, w prawej trzyma puszkę na komunikanty, w lewej figurkę Matki Boskiej z Dzieciątkiem. Twarz okrągła, oczy małe, nos prosty, usta szerokie, przysłonięte częściowo długimi wąsami. Głowa otoczona krótkimi, brązowymi włosami i od dołu krótką, równo przyciętą brodą. Święty ubrany w habit z przełożoną przez prawy bark stułą dekorowaną ornamentem roślinnym oraz w obszerny płaszcz zarzucony na ramiona. Włosy i zarost brązowe, polichromia w odsłoniętych partiach karnacji traktowana naturalistyczna; habit, płaszcz i puszka złote, stuła srebrna i złota, figurka biała.
rzeźba
Św. Jacek Odrowąż

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta ujęty profilowaną, złoconą ramą. W centrum kompozycji, na tle rozległego, górzystego pejzażu przedstawiony św. Antoni Padewski trzymający na ręku Dzieciątko Jezus. Święty ukazany frontalnie, w pozycji stojącej z głową zwróconą w trzech czwartych w lewo. Ubrany w brązowy habit franciszkański przepasany sznurem (cingulum), z przewieszonym u pasa różańcem. Stopy obute w brązowe sandały. Święty przedstawiony jako mężczyzna o okrągłej twarzy z pełnymi, zaróżowionymi policzkami, o dużych, ciemnych oczach oraz długim, prostym nosie. Głowa z tonsurą okolona nimbem. W prawym ręku postać trzyma kwiat białej lilii; w lewym podtrzymuje zamkniętą księgę, na której znajduje się Dzieciątko Jezus. Chrystus ukazany w postawie siedzącej, zwrócony w trzech czwartych w prawo. Ukazany jako jasnowłose, pulchne dziecko o jasnej karnacji z wyraźnie zaznaczonym rumieńcem. Oczy duże, nos prosty, usta lekko uśmiechnięte. Głowa otoczona nimbem. Biodra przepasane białą tkaniną. Dzieciątko wznosi prawą rękę w geście błogosławieństwa, w lewej trzyma kulę ziemską. Tło kompozycji stanowi rozległy, górzysty pejzaż z widoczną w oddali sylwetą miasta i płynącą rzeką. Powyżej niebo zasnute białymi obłokami. Na odwrociu obrazu napis „Ołtarz S(więtego) Józefa odnowiony kosztem Pana Józefa Mianowskiego 1851” oraz „Ten Obraz z Ramą Odnowiony na Honor S Antoniego dnia 15 Grudnia 1851. Woj(ciech) Dembowski, Malarz i Pozłotnik m.p. O.M.K.”
obraz

Św. Antoni Padewski

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta przedstawiający stygmatyzację św. Franciszka. W centrum kompozycji znajduje się św. Franciszek, usytuowany nieco z lewej strony obrazu, w pozycji klęczącej, zwrócony w trzech czwartych w lewo, z rękami rozłożonymi szeroko na boki. Ma podłużną twarz, z krótkim i jasnym zarostem, z oczami skierowanymi na Chrystusa, na głowie tonsurę. Święty ubrany jest w habit franciszkański przewiązany sznurem, a na stopach ma założone sandały. W górnej części obrazu, po prawej stronie znajduje się Chrystus jako serafin, z którego ran wychodzą czerwone promienie tworzące stygmaty u świętego Franciszka. Przed świętym, na wysokim wzniesieniu ułożone są: otwarta księga oraz czaszka. W tle, pośrodku widać zakonnika, ukazanego w pozycji siedzącej, czytającego księgę. W oddali widać pejzaż górski i pochmurne niebo. W dolnej części obrazu słabo czytelna sygnatura „Wład(ysław) P. Bąkowski 1886.” Rama drewniana, profilowana, fakturowana i złocona, zdobiona stylizowanymi rocaille'ami.
obraz

Stygmatyzacja św. Franciszka

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta z przedstawieniem św. Antoniego Padewskiego z Dzieciątkiem. Święty został ukazany w ujęciu do kolan, zwrócony w lewo, w stronę Dzieciątka stojącego na blacie przykrytym czerwonym obrusem. Głowa świętego jest delikatnie przechylona w lewo, lewa ręka obejmuje Dzieciątko, prawa opuszczona trzyma kwiat lilii. Święty ma owalną twarz o młodzieńczych rysach, na głowie tonsurę. Jest ubrany w habit franciszkański. Dzieciątko ukazane zostało niemal nagie, z białą chustą okrywającą biodro i przerzuconą przez prawe ramię. Prawą ręką Chrystus dotyka brody świętego, lewą wyciąga w jego stronę. U stóp Dzieciątka leży otwarta księga. Wokół głów postaci złote nimby. Tło kompozycji jednolite, ciemnobrązowe. Na odwrocie napis malowany farbą „Fundator Walenty / Tekiela. / 1840. / 24 lipca”.
obraz

Św. Antoni Padewski

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie prostokąta zbliżonego do kwadratu ujęty złoconą, profilowaną ramą. W centrum kompozycji przedstawiony św. Benedykt w postawie stojącej, w ujęciu frontalnym z głową zwróconą w trzech czwartych w prawo. Święty ubrany w obszerny czarny habit benedyktyński z kapturem i szerokimi rękawami. Ukazany jako mężczyzna o pozbawionej zarostu okrągłej twarzy z wydatnym nosem oraz szeroko otwartymi, skierowanymi na wprost oczami. Wokół głowy tonsura oraz złocony nimb. Święty w swojej prawej ręce podtrzymuje oprawioną na czerwono księgę. Lewą dłoń składa na piersi na wysokości serca. Po prawej stronie obrazu widoczny fragment stołu przykrytego zieloną tkaniną, na którym widoczna biała mitra. Na drugim planie, po lewej stronie nieco za postacią świętego przedstawiono fragment wysokiego cokołu stanowiącego podstawę dla kolumny. Tło złocone, wytłaczane w motywy roślinno-kwiatowe.
obraz

Św. Benedykt

Zdjęcie nr 1: Obraz przedstawiający św. Izydora Oracza w kształcie stojącego prostokąta, podzielony na dwie strefy. W dolnej strefie został ukazany anioł orzący pole za pomocą pary wołów i pługa. Anioł ubrany jest ciemnozieloną tunikę, ma również czerwone skrzydła. Powyżej ukazana jest niewielka scenka rodzajowa przedstawiająca pasterza, ubranego w strój krakowski: niebieską sukmanę i czerwony kapelusz, stado białych owieczek oraz latające wrony. W górnej strefie obrazu, po prawej stronie został ukazany św. Izydor, który klęczy przed przydrożnym krzyżem ze złożonymi w geście modlitwy rękami. Święty ubrany jest w brunatno-zieloną sukmanę, szare spodnie i czarne buty z wysokimi cholewami. Twarz z dużymi oczami, krótkim zarostem okolona długimi i brązowymi włosami. Wokół głowy ma trójstrefowy nimb: brązowy kolisty, niebieski okrągły i żółty utworzony z przerywanej kreski. Sylwetki postaci, draperie oraz brzegi szat oddane są konturem i wypełnione płaską plamą barwną. Po lewej stronie obrazu widoczne murowane zabudowania z jasnobrązowymi dachami. Krzyż prosty, a wokół jego ramion jest namalowana żółto-pomarańczowa poświata. Tło obrazu jednolite, niebieskie. Rama drewniana, prosta, pokryta bejcą.
obraz

Św. Izydor Oracz

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. W centrum obrazu św. Józef Kalasanty klęczący przed unoszącą się pośród obłoków Matką Boską z Dzieciątkiem. Święty zwrócony jest w trzech czwartych w prawo, z uniesioną głową i skrzyżowanymi na piersi rękami, w których trzyma gorejące serce i gałązkę lilii. Twarz ma pociągłą, o migdałowatych, wąskich oczach i lekko garbatym nosie, okoloną krótką, siwą brodą i włosami po bokach głowy, na jej czubku łysina. Ubrany jest w czarny habit zapinany z przodu na guziki, z białą koloratką oraz czarny płaszcz zarzucony na plecy. Przed nim leży czarny biret i otwarta księga z napisem „Consti/tutio/nes Cler[i]c[orum] / Regular[um] / Piarum / Schola/rum”. Na pierwszym planie ukazany od tyłu, w pozycji półleżącej, chłopiec z otwartą księgą. Obok, w prawym dolnym rogu na księgach leżą czerwony kapelusz kardynalski, pastorał i laska zakończona krzyżem arcybiskupim. W lewej, górnej części obrazu Matka Boska siedzi na obłoku, zwrócona jest w trzech czwartych w lewo, pochylona, obiema rękami trzyma stojące po jej prawej stronie Dzieciątko. Twarz o łagodnych rysach, wąskich oczach, okolona jasnymi włosami. Ubrana jest w jasnoróżową suknię z białą podwiką, niebieski płaszcz narzucony na kolana oraz jasnoróżowy, rozwiany welon na głowie. Dzieciątko zwrócone w trzech czwartych w lewo, z uniesioną prawą ręką w geście błogosławieństwa, przepasane w partii bioder białą tkaniną. U góry obrazu, pośród obłoków dwa putta. W prawej części obrazu, za świętym widoczne dwie postacie klęczących dzieci, spośród których jedno czyta księgę a drugie się modli. Scena ukazana we wnętrzu z widocznymi w tle pilastem i oknem.
obraz

Adoracja Matki Boskiej przez św. Józefa Kalasantego

Jak cytować?

Józef Skrabski, "Św. Izydor Oracz", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/sw-izydor-oracz-3

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności