Św. Anna

Dzieje zabytku

Ołtarz do kaplicy razem z figurami św. Anny i św. Joachima został prawdopodobnie wykonany przez Ignacego Korneckiego i Antoniego Korneckiego w czwartej ćwierci XVIII wieku. Obie figury zostały wymienione w tym ołtarzu w inwentarzu kościoła z 1883 roku.

Opis

Rzeźba drążona z tyłu, ustawiona na niskiej podstawie. Figura zwrócona jest frontalnie, z głową skierowaną w lewo, w kontrapoście, o odchylonej i esowato wygiętej sylwetce. Twarz ma szczupłą, o migdałowatych, głęboko osadzonych oczach, prostym nosie, wąskich ustach, z uwypukloną brodą, okoloną jasnymi, falowanymi włosami ukrytymi pod welonem. Święta ubrana jest w przylegającą do ciała złoconą tunikę przepasaną w talii, na lewe ramię ma narzucony płaszcz, opadający po bokach postaci z fragmentem tkaniny zarzuconym na lewą nogę, na głowie ma welon, rozwiany na plecy. Ciało polichromowane naturalistycznie.

Zarys problematyki artystycznej

Figury św. Anny, św. Joachima oraz ołtarz w kaplicy mogli wykonać razem bracia Korneccy lub wyłącznie jeden z nich. Po zakończeniu działalności rodzinnego warsztatu w Gdowie w latach 1776-1778, przez kolejną dekadę Ignacy i Antoni jeszcze realizowali razem zlecenia, później zaś pracowali już indywidualnie.
Cechy formalne figur odpowiadają dziełom tworzonym wcześniej w warsztacie Korneckich, w którym Antoni i Ignacy pracowali razem z ojcem Piotrem oraz krewniakami i współpracownikami. Omawiana rzeźba św. Anny pod względem fizjonomicznym odpowiada figurom dojrzałych kobiet tworzonym w warsztacie Korneckich. Układ ciała oraz tkanin, w które jest ubrana święta, stanowi wielokrotnie powtarzany typ starszej postaci kobiecej (św. Elżbiety lub św. Anny), który często pojawiał się w dziełach warsztatu, chociażby w Bochni, w Tokarni (dawniej w Mogile) czy w Nowym Sączu. Pierwowzorem dla tego typu postaci była figura św. Anny wykonana przez Antoniego Frączkiewicza, która znajduje się w ołtarzu głównym kościoła w Zielonkach.
W ikonografii św. Anna przedstawiana była jako dojrzała kobieta, gdyż zgodnie z tradycją będąc już w podeszłym wieku, dzięki modlitwie, wyprosiła dziecko, którym była Maria. Najczęściej ukazywana jest w towarzystwie swojego małżonka – św. Joachima. Obie figury wiążą się z programem ikonograficznym całego ołtarza poświęconego Marii.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Ubytki w partii malarskiej, przetarcia i zabrudzenie.

Streszczenie

Ołtarz do kaplicy razem z figurami św. Anny i św. Joachima został prawdopodobnie wykonany przez Ignacego Korneckiego i Antoniego Korneckiego w czwartej ćwierci XVIII wieku. W ikonografii św. Anna przedstawiana była jako dojrzała kobieta, gdyż zgodnie z tradycją będąc już w podeszłym wieku, dzięki modlitwie, wyprosiła dziecko, którym była Maria.

Bibliografia