Stacje drogi krzyżowej
Zdjęcie nr 1: Obrazy w formie stojącego prostokąta, w profilowanej, złoconej ramie, ze szczytem przy górnym boku, z numerem stacji, zwieńczonym krzyżem. Kompozycje wielofigurowe, postacie ukazane w ruchu, na tle pejzażu. Chrystus jest każdorazowo wyodrębniony spośród nich, ubrany w jasnoniebieską tunikę, przewiązaną sznurem, z łańcuchem na szyi lub w białym perizonium, z koroną cierniową na głowie. Na stacjach o numerach I-VI sygnatury „Wojciech Eljasz 1871”, na VII – „Wojciech Elasz / w Krakowie / 1871”, na obrazach VIII- IX – „Wojciech Eljasz / 1872”, na dziele o numerze XI – „Eljasz 1872”, a na XIII i XIV sygnatura „Wojciech Eljasz 1872”.
Zdjęcie nr 2: Obrazy w formie stojącego prostokąta, w profilowanej, złoconej ramie, ze szczytem przy górnym boku, z numerem stacji, zwieńczonym krzyżem. Kompozycje wielofigurowe, postacie ukazane w ruchu, na tle pejzażu. Chrystus jest każdorazowo wyodrębniony spośród nich, ubrany w jasnoniebieską tunikę, przewiązaną sznurem, z łańcuchem na szyi lub w białym perizonium, z koroną cierniową na głowie. Na stacjach o numerach I-VI sygnatury „Wojciech Eljasz 1871”, na VII – „Wojciech Elasz / w Krakowie / 1871”, na obrazach VIII- IX – „Wojciech Eljasz / 1872”, na dziele o numerze XI – „Eljasz 1872”, a na XIII i XIV sygnatura „Wojciech Eljasz 1872”.
Zdjęcie nr 3: Obrazy w formie stojącego prostokąta, w profilowanej, złoconej ramie, ze szczytem przy górnym boku, z numerem stacji, zwieńczonym krzyżem. Kompozycje wielofigurowe, postacie ukazane w ruchu, na tle pejzażu. Chrystus jest każdorazowo wyodrębniony spośród nich, ubrany w jasnoniebieską tunikę, przewiązaną sznurem, z łańcuchem na szyi lub w białym perizonium, z koroną cierniową na głowie. Na stacjach o numerach I-VI sygnatury „Wojciech Eljasz 1871”, na VII – „Wojciech Elasz / w Krakowie / 1871”, na obrazach VIII- IX – „Wojciech Eljasz / 1872”, na dziele o numerze XI – „Eljasz 1872”, a na XIII i XIV sygnatura „Wojciech Eljasz 1872”.
Zdjęcie nr 4: Obrazy w formie stojącego prostokąta, w profilowanej, złoconej ramie, ze szczytem przy górnym boku, z numerem stacji, zwieńczonym krzyżem. Kompozycje wielofigurowe, postacie ukazane w ruchu, na tle pejzażu. Chrystus jest każdorazowo wyodrębniony spośród nich, ubrany w jasnoniebieską tunikę, przewiązaną sznurem, z łańcuchem na szyi lub w białym perizonium, z koroną cierniową na głowie. Na stacjach o numerach I-VI sygnatury „Wojciech Eljasz 1871”, na VII – „Wojciech Elasz / w Krakowie / 1871”, na obrazach VIII- IX – „Wojciech Eljasz / 1872”, na dziele o numerze XI – „Eljasz 1872”, a na XIII i XIV sygnatura „Wojciech Eljasz 1872”.
Zdjęcie nr 5: Obrazy w formie stojącego prostokąta, w profilowanej, złoconej ramie, ze szczytem przy górnym boku, z numerem stacji, zwieńczonym krzyżem. Kompozycje wielofigurowe, postacie ukazane w ruchu, na tle pejzażu. Chrystus jest każdorazowo wyodrębniony spośród nich, ubrany w jasnoniebieską tunikę, przewiązaną sznurem, z łańcuchem na szyi lub w białym perizonium, z koroną cierniową na głowie. Na stacjach o numerach I-VI sygnatury „Wojciech Eljasz 1871”, na VII – „Wojciech Elasz / w Krakowie / 1871”, na obrazach VIII- IX – „Wojciech Eljasz / 1872”, na dziele o numerze XI – „Eljasz 1872”, a na XIII i XIV sygnatura „Wojciech Eljasz 1872”.
Zdjęcie nr 6: Obrazy w formie stojącego prostokąta, w profilowanej, złoconej ramie, ze szczytem przy górnym boku, z numerem stacji, zwieńczonym krzyżem. Kompozycje wielofigurowe, postacie ukazane w ruchu, na tle pejzażu. Chrystus jest każdorazowo wyodrębniony spośród nich, ubrany w jasnoniebieską tunikę, przewiązaną sznurem, z łańcuchem na szyi lub w białym perizonium, z koroną cierniową na głowie. Na stacjach o numerach I-VI sygnatury „Wojciech Eljasz 1871”, na VII – „Wojciech Elasz / w Krakowie / 1871”, na obrazach VIII- IX – „Wojciech Eljasz / 1872”, na dziele o numerze XI – „Eljasz 1872”, a na XIII i XIV sygnatura „Wojciech Eljasz 1872”.
Zdjęcie nr 7: Obrazy w formie stojącego prostokąta, w profilowanej, złoconej ramie, ze szczytem przy górnym boku, z numerem stacji, zwieńczonym krzyżem. Kompozycje wielofigurowe, postacie ukazane w ruchu, na tle pejzażu. Chrystus jest każdorazowo wyodrębniony spośród nich, ubrany w jasnoniebieską tunikę, przewiązaną sznurem, z łańcuchem na szyi lub w białym perizonium, z koroną cierniową na głowie. Na stacjach o numerach I-VI sygnatury „Wojciech Eljasz 1871”, na VII – „Wojciech Elasz / w Krakowie / 1871”, na obrazach VIII- IX – „Wojciech Eljasz / 1872”, na dziele o numerze XI – „Eljasz 1872”, a na XIII i XIV sygnatura „Wojciech Eljasz 1872”.
Zdjęcie nr 8: Obrazy w formie stojącego prostokąta, w profilowanej, złoconej ramie, ze szczytem przy górnym boku, z numerem stacji, zwieńczonym krzyżem. Kompozycje wielofigurowe, postacie ukazane w ruchu, na tle pejzażu. Chrystus jest każdorazowo wyodrębniony spośród nich, ubrany w jasnoniebieską tunikę, przewiązaną sznurem, z łańcuchem na szyi lub w białym perizonium, z koroną cierniową na głowie. Na stacjach o numerach I-VI sygnatury „Wojciech Eljasz 1871”, na VII – „Wojciech Elasz / w Krakowie / 1871”, na obrazach VIII- IX – „Wojciech Eljasz / 1872”, na dziele o numerze XI – „Eljasz 1872”, a na XIII i XIV sygnatura „Wojciech Eljasz 1872”.
Zdjęcie nr 9: Obrazy w formie stojącego prostokąta, w profilowanej, złoconej ramie, ze szczytem przy górnym boku, z numerem stacji, zwieńczonym krzyżem. Kompozycje wielofigurowe, postacie ukazane w ruchu, na tle pejzażu. Chrystus jest każdorazowo wyodrębniony spośród nich, ubrany w jasnoniebieską tunikę, przewiązaną sznurem, z łańcuchem na szyi lub w białym perizonium, z koroną cierniową na głowie. Na stacjach o numerach I-VI sygnatury „Wojciech Eljasz 1871”, na VII – „Wojciech Elasz / w Krakowie / 1871”, na obrazach VIII- IX – „Wojciech Eljasz / 1872”, na dziele o numerze XI – „Eljasz 1872”, a na XIII i XIV sygnatura „Wojciech Eljasz 1872”.
Zdjęcie nr 10: Obrazy w formie stojącego prostokąta, w profilowanej, złoconej ramie, ze szczytem przy górnym boku, z numerem stacji, zwieńczonym krzyżem. Kompozycje wielofigurowe, postacie ukazane w ruchu, na tle pejzażu. Chrystus jest każdorazowo wyodrębniony spośród nich, ubrany w jasnoniebieską tunikę, przewiązaną sznurem, z łańcuchem na szyi lub w białym perizonium, z koroną cierniową na głowie. Na stacjach o numerach I-VI sygnatury „Wojciech Eljasz 1871”, na VII – „Wojciech Elasz / w Krakowie / 1871”, na obrazach VIII- IX – „Wojciech Eljasz / 1872”, na dziele o numerze XI – „Eljasz 1872”, a na XIII i XIV sygnatura „Wojciech Eljasz 1872”.
Zdjęcie nr 11: Obrazy w formie stojącego prostokąta, w profilowanej, złoconej ramie, ze szczytem przy górnym boku, z numerem stacji, zwieńczonym krzyżem. Kompozycje wielofigurowe, postacie ukazane w ruchu, na tle pejzażu. Chrystus jest każdorazowo wyodrębniony spośród nich, ubrany w jasnoniebieską tunikę, przewiązaną sznurem, z łańcuchem na szyi lub w białym perizonium, z koroną cierniową na głowie. Na stacjach o numerach I-VI sygnatury „Wojciech Eljasz 1871”, na VII – „Wojciech Elasz / w Krakowie / 1871”, na obrazach VIII- IX – „Wojciech Eljasz / 1872”, na dziele o numerze XI – „Eljasz 1872”, a na XIII i XIV sygnatura „Wojciech Eljasz 1872”.
Zdjęcie nr 12: Obrazy w formie stojącego prostokąta, w profilowanej, złoconej ramie, ze szczytem przy górnym boku, z numerem stacji, zwieńczonym krzyżem. Kompozycje wielofigurowe, postacie ukazane w ruchu, na tle pejzażu. Chrystus jest każdorazowo wyodrębniony spośród nich, ubrany w jasnoniebieską tunikę, przewiązaną sznurem, z łańcuchem na szyi lub w białym perizonium, z koroną cierniową na głowie. Na stacjach o numerach I-VI sygnatury „Wojciech Eljasz 1871”, na VII – „Wojciech Elasz / w Krakowie / 1871”, na obrazach VIII- IX – „Wojciech Eljasz / 1872”, na dziele o numerze XI – „Eljasz 1872”, a na XIII i XIV sygnatura „Wojciech Eljasz 1872”.
Zdjęcie nr 13: Obrazy w formie stojącego prostokąta, w profilowanej, złoconej ramie, ze szczytem przy górnym boku, z numerem stacji, zwieńczonym krzyżem. Kompozycje wielofigurowe, postacie ukazane w ruchu, na tle pejzażu. Chrystus jest każdorazowo wyodrębniony spośród nich, ubrany w jasnoniebieską tunikę, przewiązaną sznurem, z łańcuchem na szyi lub w białym perizonium, z koroną cierniową na głowie. Na stacjach o numerach I-VI sygnatury „Wojciech Eljasz 1871”, na VII – „Wojciech Elasz / w Krakowie / 1871”, na obrazach VIII- IX – „Wojciech Eljasz / 1872”, na dziele o numerze XI – „Eljasz 1872”, a na XIII i XIV sygnatura „Wojciech Eljasz 1872”.
Zdjęcie nr 14: Obrazy w formie stojącego prostokąta, w profilowanej, złoconej ramie, ze szczytem przy górnym boku, z numerem stacji, zwieńczonym krzyżem. Kompozycje wielofigurowe, postacie ukazane w ruchu, na tle pejzażu. Chrystus jest każdorazowo wyodrębniony spośród nich, ubrany w jasnoniebieską tunikę, przewiązaną sznurem, z łańcuchem na szyi lub w białym perizonium, z koroną cierniową na głowie. Na stacjach o numerach I-VI sygnatury „Wojciech Eljasz 1871”, na VII – „Wojciech Elasz / w Krakowie / 1871”, na obrazach VIII- IX – „Wojciech Eljasz / 1872”, na dziele o numerze XI – „Eljasz 1872”, a na XIII i XIV sygnatura „Wojciech Eljasz 1872”.
Zdjęcie nr 15: Obrazy w formie stojącego prostokąta, w profilowanej, złoconej ramie, ze szczytem przy górnym boku, z numerem stacji, zwieńczonym krzyżem. Kompozycje wielofigurowe, postacie ukazane w ruchu, na tle pejzażu. Chrystus jest każdorazowo wyodrębniony spośród nich, ubrany w jasnoniebieską tunikę, przewiązaną sznurem, z łańcuchem na szyi lub w białym perizonium, z koroną cierniową na głowie. Na stacjach o numerach I-VI sygnatury „Wojciech Eljasz 1871”, na VII – „Wojciech Elasz / w Krakowie / 1871”, na obrazach VIII- IX – „Wojciech Eljasz / 1872”, na dziele o numerze XI – „Eljasz 1872”, a na XIII i XIV sygnatura „Wojciech Eljasz 1872”.
Zdjęcie nr 16: Obrazy w formie stojącego prostokąta, w profilowanej, złoconej ramie, ze szczytem przy górnym boku, z numerem stacji, zwieńczonym krzyżem. Kompozycje wielofigurowe, postacie ukazane w ruchu, na tle pejzażu. Chrystus jest każdorazowo wyodrębniony spośród nich, ubrany w jasnoniebieską tunikę, przewiązaną sznurem, z łańcuchem na szyi lub w białym perizonium, z koroną cierniową na głowie. Na stacjach o numerach I-VI sygnatury „Wojciech Eljasz 1871”, na VII – „Wojciech Elasz / w Krakowie / 1871”, na obrazach VIII- IX – „Wojciech Eljasz / 1872”, na dziele o numerze XI – „Eljasz 1872”, a na XIII i XIV sygnatura „Wojciech Eljasz 1872”.
Zdjęcie nr 17: Obrazy w formie stojącego prostokąta, w profilowanej, złoconej ramie, ze szczytem przy górnym boku, z numerem stacji, zwieńczonym krzyżem. Kompozycje wielofigurowe, postacie ukazane w ruchu, na tle pejzażu. Chrystus jest każdorazowo wyodrębniony spośród nich, ubrany w jasnoniebieską tunikę, przewiązaną sznurem, z łańcuchem na szyi lub w białym perizonium, z koroną cierniową na głowie. Na stacjach o numerach I-VI sygnatury „Wojciech Eljasz 1871”, na VII – „Wojciech Elasz / w Krakowie / 1871”, na obrazach VIII- IX – „Wojciech Eljasz / 1872”, na dziele o numerze XI – „Eljasz 1872”, a na XIII i XIV sygnatura „Wojciech Eljasz 1872”.
Zdjęcie nr 18: Obrazy w formie stojącego prostokąta, w profilowanej, złoconej ramie, ze szczytem przy górnym boku, z numerem stacji, zwieńczonym krzyżem. Kompozycje wielofigurowe, postacie ukazane w ruchu, na tle pejzażu. Chrystus jest każdorazowo wyodrębniony spośród nich, ubrany w jasnoniebieską tunikę, przewiązaną sznurem, z łańcuchem na szyi lub w białym perizonium, z koroną cierniową na głowie. Na stacjach o numerach I-VI sygnatury „Wojciech Eljasz 1871”, na VII – „Wojciech Elasz / w Krakowie / 1871”, na obrazach VIII- IX – „Wojciech Eljasz / 1872”, na dziele o numerze XI – „Eljasz 1872”, a na XIII i XIV sygnatura „Wojciech Eljasz 1872”.
Zdjęcie nr 19: Obrazy w formie stojącego prostokąta, w profilowanej, złoconej ramie, ze szczytem przy górnym boku, z numerem stacji, zwieńczonym krzyżem. Kompozycje wielofigurowe, postacie ukazane w ruchu, na tle pejzażu. Chrystus jest każdorazowo wyodrębniony spośród nich, ubrany w jasnoniebieską tunikę, przewiązaną sznurem, z łańcuchem na szyi lub w białym perizonium, z koroną cierniową na głowie. Na stacjach o numerach I-VI sygnatury „Wojciech Eljasz 1871”, na VII – „Wojciech Elasz / w Krakowie / 1871”, na obrazach VIII- IX – „Wojciech Eljasz / 1872”, na dziele o numerze XI – „Eljasz 1872”, a na XIII i XIV sygnatura „Wojciech Eljasz 1872”.
Zdjęcie nr 20: Obrazy w formie stojącego prostokąta, w profilowanej, złoconej ramie, ze szczytem przy górnym boku, z numerem stacji, zwieńczonym krzyżem. Kompozycje wielofigurowe, postacie ukazane w ruchu, na tle pejzażu. Chrystus jest każdorazowo wyodrębniony spośród nich, ubrany w jasnoniebieską tunikę, przewiązaną sznurem, z łańcuchem na szyi lub w białym perizonium, z koroną cierniową na głowie. Na stacjach o numerach I-VI sygnatury „Wojciech Eljasz 1871”, na VII – „Wojciech Elasz / w Krakowie / 1871”, na obrazach VIII- IX – „Wojciech Eljasz / 1872”, na dziele o numerze XI – „Eljasz 1872”, a na XIII i XIV sygnatura „Wojciech Eljasz 1872”.
Zdjęcie nr 21: Obrazy w formie stojącego prostokąta, w profilowanej, złoconej ramie, ze szczytem przy górnym boku, z numerem stacji, zwieńczonym krzyżem. Kompozycje wielofigurowe, postacie ukazane w ruchu, na tle pejzażu. Chrystus jest każdorazowo wyodrębniony spośród nich, ubrany w jasnoniebieską tunikę, przewiązaną sznurem, z łańcuchem na szyi lub w białym perizonium, z koroną cierniową na głowie. Na stacjach o numerach I-VI sygnatury „Wojciech Eljasz 1871”, na VII – „Wojciech Elasz / w Krakowie / 1871”, na obrazach VIII- IX – „Wojciech Eljasz / 1872”, na dziele o numerze XI – „Eljasz 1872”, a na XIII i XIV sygnatura „Wojciech Eljasz 1872”.
Zdjęcie nr 22: Obrazy w formie stojącego prostokąta, w profilowanej, złoconej ramie, ze szczytem przy górnym boku, z numerem stacji, zwieńczonym krzyżem. Kompozycje wielofigurowe, postacie ukazane w ruchu, na tle pejzażu. Chrystus jest każdorazowo wyodrębniony spośród nich, ubrany w jasnoniebieską tunikę, przewiązaną sznurem, z łańcuchem na szyi lub w białym perizonium, z koroną cierniową na głowie. Na stacjach o numerach I-VI sygnatury „Wojciech Eljasz 1871”, na VII – „Wojciech Elasz / w Krakowie / 1871”, na obrazach VIII- IX – „Wojciech Eljasz / 1872”, na dziele o numerze XI – „Eljasz 1872”, a na XIII i XIV sygnatura „Wojciech Eljasz 1872”.
Zdjęcie nr 23: Obrazy w formie stojącego prostokąta, w profilowanej, złoconej ramie, ze szczytem przy górnym boku, z numerem stacji, zwieńczonym krzyżem. Kompozycje wielofigurowe, postacie ukazane w ruchu, na tle pejzażu. Chrystus jest każdorazowo wyodrębniony spośród nich, ubrany w jasnoniebieską tunikę, przewiązaną sznurem, z łańcuchem na szyi lub w białym perizonium, z koroną cierniową na głowie. Na stacjach o numerach I-VI sygnatury „Wojciech Eljasz 1871”, na VII – „Wojciech Elasz / w Krakowie / 1871”, na obrazach VIII- IX – „Wojciech Eljasz / 1872”, na dziele o numerze XI – „Eljasz 1872”, a na XIII i XIV sygnatura „Wojciech Eljasz 1872”.
Zdjęcie nr 24: Obrazy w formie stojącego prostokąta, w profilowanej, złoconej ramie, ze szczytem przy górnym boku, z numerem stacji, zwieńczonym krzyżem. Kompozycje wielofigurowe, postacie ukazane w ruchu, na tle pejzażu. Chrystus jest każdorazowo wyodrębniony spośród nich, ubrany w jasnoniebieską tunikę, przewiązaną sznurem, z łańcuchem na szyi lub w białym perizonium, z koroną cierniową na głowie. Na stacjach o numerach I-VI sygnatury „Wojciech Eljasz 1871”, na VII – „Wojciech Elasz / w Krakowie / 1871”, na obrazach VIII- IX – „Wojciech Eljasz / 1872”, na dziele o numerze XI – „Eljasz 1872”, a na XIII i XIV sygnatura „Wojciech Eljasz 1872”.
Zdjęcie nr 25: Obrazy w formie stojącego prostokąta, w profilowanej, złoconej ramie, ze szczytem przy górnym boku, z numerem stacji, zwieńczonym krzyżem. Kompozycje wielofigurowe, postacie ukazane w ruchu, na tle pejzażu. Chrystus jest każdorazowo wyodrębniony spośród nich, ubrany w jasnoniebieską tunikę, przewiązaną sznurem, z łańcuchem na szyi lub w białym perizonium, z koroną cierniową na głowie. Na stacjach o numerach I-VI sygnatury „Wojciech Eljasz 1871”, na VII – „Wojciech Elasz / w Krakowie / 1871”, na obrazach VIII- IX – „Wojciech Eljasz / 1872”, na dziele o numerze XI – „Eljasz 1872”, a na XIII i XIV sygnatura „Wojciech Eljasz 1872”.
Zdjęcie nr 26: Obrazy w formie stojącego prostokąta, w profilowanej, złoconej ramie, ze szczytem przy górnym boku, z numerem stacji, zwieńczonym krzyżem. Kompozycje wielofigurowe, postacie ukazane w ruchu, na tle pejzażu. Chrystus jest każdorazowo wyodrębniony spośród nich, ubrany w jasnoniebieską tunikę, przewiązaną sznurem, z łańcuchem na szyi lub w białym perizonium, z koroną cierniową na głowie. Na stacjach o numerach I-VI sygnatury „Wojciech Eljasz 1871”, na VII – „Wojciech Elasz / w Krakowie / 1871”, na obrazach VIII- IX – „Wojciech Eljasz / 1872”, na dziele o numerze XI – „Eljasz 1872”, a na XIII i XIV sygnatura „Wojciech Eljasz 1872”.
Zdjęcie nr 27: Obrazy w formie stojącego prostokąta, w profilowanej, złoconej ramie, ze szczytem przy górnym boku, z numerem stacji, zwieńczonym krzyżem. Kompozycje wielofigurowe, postacie ukazane w ruchu, na tle pejzażu. Chrystus jest każdorazowo wyodrębniony spośród nich, ubrany w jasnoniebieską tunikę, przewiązaną sznurem, z łańcuchem na szyi lub w białym perizonium, z koroną cierniową na głowie. Na stacjach o numerach I-VI sygnatury „Wojciech Eljasz 1871”, na VII – „Wojciech Elasz / w Krakowie / 1871”, na obrazach VIII- IX – „Wojciech Eljasz / 1872”, na dziele o numerze XI – „Eljasz 1872”, a na XIII i XIV sygnatura „Wojciech Eljasz 1872”.

Stacje drogi krzyżowej

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
wielicki
Gmina
Biskupice
Miejscowość
Biskupice
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Dekanat
Niegowić
Parafia
Parafia Św. Marcina z Tours
Tagi
malarstwo XIX wieku Męka Pańska stacje drogi krzyżowej sztuka drugiej połowy XIX wieku
Miejsce przechowywania
kościół
Identyfikator
DZIELO/12154
Kategoria
obraz
Ilość
14
Czas powstania
1871-1872
Autor
Wojciech Eljasz
Miejsce (państwo, miasto, region geograficzny)
Kraków
Technika i materiał
olej na płótnie; drewno, techniki stolarskie, złocenie
Autor noty katalogowej
Paulina Kluz
Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne 4.0

Dzieje zabytku

Stacje drogi krzyżowej namalował Wojciech Eljasz w latach 1871-1872. Zostały wymienione w inwentarzu kościoła sporządzonym w 1883 roku.

Opis

Obrazy w formie stojącego prostokąta, w profilowanej, złoconej ramie, ze szczytem przy górnym boku, z numerem stacji, zwieńczonym krzyżem. Kompozycje wielofigurowe, postacie ukazane w ruchu, na tle pejzażu. Chrystus jest każdorazowo wyodrębniony spośród nich, ubrany w jasnoniebieską tunikę, przewiązaną sznurem, z łańcuchem na szyi lub w białym perizonium, z koroną cierniową na głowie.
Na stacjach o numerach I-VI sygnatury „Wojciech Eljasz 1871”, na VII – „Wojciech Elasz / w Krakowie / 1871”, na obrazach VIII- IX – „Wojciech Eljasz / 1872”, na dziele o numerze XI – „Eljasz 1872”, a na XIII i XIV sygnatura „Wojciech Eljasz 1872”.

Zarys problematyki artystycznej

Stacje drogi krzyżowej tworzy 14 krzyżyków bądź obrazów ilustrujących poszczególne etapy męki Chrystusa od sądu Piłata po złożenie Jezusa w grobie. Wierni przechodząc przez wszystkie stacje dostępują odpustów. Według tradycji zapoczątkowała je sama Matka Boska, która po śmierci Syna przeszła śladami Chrystusa przez jego drogę krzyżową, opłakując wszystkie jej etapy. Droga krzyżowa znana jest od XIII wieku, natomiast rozpowszechnili ją franciszkanie, którzy utworzyli pierwsze stacje w Jerozolimie, następnie przeszczepili zwyczaj ich wznoszenia i związane z nimi nabożeństwo do Europy, tworząc je w swoich klasztorach. Dopiero na przełomie XVII i XVIII wieku za odprawianie drogi krzyżowej zaczęto udzielać odpustów.
Wojciech Eljasz był niezwykle prężnym malarzem tworzącym w drugiej połowie XIX wieku. Malował głównie obrazy o tematyce religijnej, jego dzieła znajdują się w licznych kościołach i klasztorach na terenie Małopolski. W latach 1856-1879 wykonał do kościoła w Biskupicach kilka obrazów ołtarzowych oraz stacje drogi krzyżowej.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Odpryski złoceń, przetarcia malatury.

Streszczenie

Stacje drogi krzyżowej namalował Wojciech Eljasz w latach 1871-1872. Może je tworzyć 14 krzyżyków bądź obrazów ilustrujących poszczególne etapy męki Chrystusa od sądu Piłata po złożenie Jezusa w grobie. Wierni przechodząc przez wszystkie stacje dostępują odpustów.

Bibliografia

Nowowiejski Antoni, "Wykład liturgii Kościoła katolickiego", Warszawa 1893

Inne dzieła tego autora

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta. Scena figuralna, dymaniczna. Prawą część obrazu zajmuje postać zwróconego niemal profilem w prawo Anioła Stróża w wydatnym wykroku i o pochylonej sylwetce. Prawą ręką przygarnia do siebie dziecko, lewą, wzniesioną, ciska piorunem. Przedstawiony, jako młody, atletycznie zbudowany młodzieniec, z twarzą ukazaną z profilu, włosy krótkie, mocny kark. Ubrany w niebieską, przepasaną sznurem, szatę z krótkimi rękawami oraz obfity jasno-różowy, bogato sfałdowany płaszcz, na stopach ma sandały wiązane rzemieniami. Z tyłu biało-szare skrzydła. Stojące na skraju przepaści, wtulone w anioła dziecko wyciąga ku niemu obie ręce. Okrągłą twarz charakteryzują dziecięce rysy oraz wzniesione ku niebu oczy. Ubrane jest w białe spodnie i tunikę sięgającą kolan przewiązaną w pasie sznurem, stopy bose. W lewym, dolnym rogu kompozycji, w przepaści wypełnionej ogniem ukazany w półpostaci diabeł. Głowę z rogami odwraca od anioła i osłania się rękami. Oczy duże, wyłupiaste, wystające zęby, duży, zakrzywiony nos; dłonie zaopatrzone w pazury. Ziemia, na której stoją postaci ciemno-brązowa, tło stanowią szaro-błękitno-żółte obłoki. Nad postacią anioła tablice Mojżeszowe. Kolorystyka obrazu jasna, pastelowa, stonowana. Modelunek bardzo miękki. Pod lewą stopą anioła trudna do odczytania sygnatura „Wojciech Eliasz 1854". Z tyłu napis „Malowane za staraniem / x(ędza) Wojciecha Praszkiewicza / Proboszcza w Babicach 1854 r[oku]”.
obraz
Anioł Stróż
Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. W jego prawej części znajduje się postać klęczącego św. Stanisława Kostki, zwrócona w trzech czwartych w lewo, ze złożonymi do modlitwy dłońmi i pochyloną głową ukazaną z profilu. Jego twarz jest okrągła, o dużych, zamkniętych oczach, garbatym nosie i pełnych ustach, okolona krótkimi, jasnobrązowymi włosami, nad głową ma nimb. Ubrany jest w czarną sutannę, przepasaną w talii. W lewej części obrazu znajduje się, ukazany wyżej niż święty, klęczący na obłoku anioł, przedstawiony z profilu, z pochyloną głową, w lewej ręce trzyma kielich, prawą daje komunię świętemu. Ubrany jest w żółtą szatę, skrzydła ma złożone na plecach. Tło w postaci brązowo-różowego nieba i obłoków. Kolorystyka ciepła, brunatna, widoczne laserunki. Na obłoku, na którym klęczy anioł, znajduje się sygnatura „Wojciech Eljasz 1878”. Obraz w profilowanej, złoconej ramie.
obraz
Komunia anielska św. Stanisława Kostki
Zdjęcie nr 1: Obraz umieszczony w polu lewego ołtarza bocznego w pierwszym od prezbiterium przęśle nawy kościoła, w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem wklęsło-wypukłym z uskokiem, w profilowanej, złoconej ramie. W centrum stojąca, ukazana frontalnie, całopostaciowo Maria w typie Niepokalanie Poczętej. Postać stojąca na półksiężycu, z głową lekko odchyloną ku górze, skierowaną w prawą stronę i rękoma skrzyżowanymi na piersi. W lewej dłoni trzyma rzeźbioną, srebrzoną lilię. Twarz drobna, okrągła z wypukłym czołem, dużymi, okrągłymi oczami wzniesionymi ku górze i niewielkimi, pełnymi ustami. Policzki zaakcentowane różem. Włosy długie, opadające na plecy w kolorze szaro-brązowym. Maria jest ubrana w obszerne, długie, rozwiane szaty nakładane na obraz drewniane, złocone. Składają się na nie płaszcz i długa suknia. Na głowie drewniana, złocona korona otwarta z rzeźbionymi szlachetnymi kamieniami. Wokół głowy okrąg z 12 drewnianych i złoconych gwiazd. W dole kompozycji płaskorzeźbiony, srebrzony półksiężyc, oraz złocone glob i wąż z jabłkiem w paszczy. Tło malowane, nieokreślonej barwy brązowo-niebieskiej, rozjaśnione wokół głowy Marii i u dołu kompozycji.
obraz
Matka Boska Niepokalanie Poczęta
Zdjęcie nr 1: Obraz uzyskał kształt stojącego prostokąta. W centrum kompozycji na rozjaśnionym tle ukazano Matkę Boską z Dzieciątkiem, od której św. Dominik odbiera różaniec. Ukazana nieznacznie z lewej strony siedząca na obłokach Madonna podtrzymuje prawą ręką siedzące na jej kolanach Dzieciątko Jezus, prawą zaś podaje klęczącemu nieznacznie niżej  św. Dominikowi różaniec. Madonna została ukazano frontalnie jako młoda dziewczyna. Ma owalną twarz o jasnej karnacji, wysokie czoło, wydatny nos i usta o pełnych wargach. Spojrzenie półprzymkniętych oczu skierowane jest na Dominika. Jego głowę otaczają jasne, długie włosy spływające puklami na ramiona. Maria ubrana jest w bladoczerwoną suknię przewiązaną w pasie i niebisko-fioletowy płaszcz zarzucony na ramiona oraz spięty pod szyją tasiemką ze złocistym napisem "Zdrowaś Marya". Prawa poła płaszczu jest przerzucona przez jej kolana. Spod sukni u dołu widać fragment stopy w sandale. Siedzące Dzieciątko Jezus ujęto w trzech czwartych w prawo. Zbawiciel prawą rękę unosi w geście błogosławieństwa, natomiast w lewej trzyma mały krzyżyk. Dzieciątko ubrane jest w jasnobiałą tunikę, spod której widać fragment bosej prawej stopy. Przed Marią z prawej strony kompozycji klęczy św. Dominik przedstawiony w trzech czwartych w prawo z głową ujętą w profilu. Święty obiema rękami odbiera od Madonny różaniec. Jest to dojrzały mężczyzna o owalnej twarzy z jasną karnacją. Charakteryzuje ją wydatny nos i usta. Głowę otaczają krótkie włosy z wystrzyżoną tonsurą odsłaniające lewe ucho. Święty ubrany jest w habit dominikański z czarnym płaszczem z kapturem. Nad głową ma nimb talerzowy z gwiazdą pośrodku. Za Marią widać częściowo dwóch chłopców trzymających girlandę różaną. Na pierwszym planie w rogu obrazu leży otwarta księga oparta o inne dwie zamknięte księgi, a za nią płonąca świeca. Na kartach księgi umieszczono inskrypcję: „Bądź pozdro / wiona Pa-/nienko / Marya! / Ciebie wzy/wają wszyscy grzesznicy Malował / 1872 / Wojciech Eliasz”.
obraz
Matka Boska Różańcowa
Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta o wklęsłych górnych narożach z uskokiem, z przedstawieniem Matki Boskiej z Dzieciątkiem i klęczącymi przed nimi św. Dominikiem oraz św. Katarzyną Sieneńską. Maria ukazana jest w całej postaci, zwrócona frontalnie, w pozycji stojącej, z prawą nogą opartą o skałę, lewą ręką podtrzymuje Dzieciątko, prawą podaje różaniec św. Dominikinowi. Maria ma owalną twarz, o półprzymkniętych, okrągłych oczach, długim nosie i pełnych ustach, okoloną długimi, jasnymi włosami opadającymi na ramiona. Na głowie ma koronę otwartą. Ubrana jest w jasnoczerwoną suknię, przepasaną w talii oraz niebieski płaszcz zarzucony na ramiona i nogi. Dzieciątko w pozycji siedzącej, z lewą nogą wysuniętą do przodu, w lewej ręce trzyma gałązkę róży i krzyżyk, prawą błogosławi. Twarz ma kwadratową, oczy duże i okrągłe, nos mały, usta pełne oraz krótkie, jasne włosy. Ubrane jest w białą, długą i obszerną tunikę. Wokół głów obu postaci nimby. Postać Marii flankują dwa anioły w żółtych tunikach trzymające kwiatowe girlandy. Po prawej stronie Marii klęczy św. Dominik zwrócony w trzech czwartych w lewo, z pochyloną głową. Prawą rękę unosi, lewą przyciska do piersi, obiema dłońmi trzymając różaniec. Jego twarz jest szczupła, o dużych oczach skierowanych w dół, dużym, krótkim nosie i pełnych ustach, na głowie ma tonsurę, nad nią aureolę z gwiazdą. Ubrany jest w biały habit dominikański ze szkaplerzem oraz czarny płaszcz z kapturem. Przed świętym znajduje się pies z zapaloną pochodnią w pysku. Po lewej stronie Marii klęcząca św. Katarzyna Sieneńska, zwrócona w trzech czwartych w prawo, z pochyloną głową oraz skrzyżowanymi na piersi dłońmi, z widocznymi stygmatami. Twarz ma pociągłą, z oczami skierowanymi w dół, małym nosie i pełnych ustach. Ubrana jest w biały habit dominikański ze szkaplerzem oraz białym welonem i podwiką oraz w czarny płaszcz. Na głowie ma koronę cierniową, nad nią aureolę. Scena ukazana na jasnobrązowym tle, rozświetlonym wokół Marii i Dzieciątka.
obraz
Matka Boska Różańcowa ze św. Dominikiem i św. Katarzyną Sieneńską
Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta z przedstawieniem stojącej na skale Matki Boskiej z Dzieciątkiem i klęczącymi przed nimi św. Dominikiem oraz św. Katarzyną Sieneńską. Maria ukazana jest w całej postaci, zwrócona frontalnie, w kontrapoście, lewą ręką podtrzymuje Dzieciątko, prawą podaje różaniec św. Dominikowi. Maria ma owalną twarz, o półprzymkniętych, okrągłych oczach, długim nosie i pełnych ustach, okoloną długimi, jasnymi włosami opadającymi na ramiona. Na głowie ma koronę otwartą. Ubrana jest w czerwoną suknię, przepasaną w talii oraz niebieski płaszcz zarzucony na ramiona i nogi. Dzieciątko w pozycji siedzącej, z lewą nogą wysuniętą do przodu, w lewej ręce trzyma gałązkę róży, prawą błogosławi. Twarz ma kwadratową, oczy okrągłe, nos mały, usta pełne oraz krótkie, jasne włosy. Ubrane jest w białą, długą i obszerną tunikę. Wokół głów obu postaci nimby. Postać Marii flankują dwa anioły w żółtych tunikach trzymające kwiatowe girlandy. Po prawej stronie Marii klęczy św. Dominik zwrócony w trzech czwartych w lewo, z pochyloną głową. Obiema ugiętymi rękami odbiera różaniec. Jego twarz jest szczupła, o dużych oczach skierowanych w górę, dużym, krótkim nosie i pełnych ustach, na głowie ma tonsurę, nad nią aureolę z gwiazdą. Ubrany jest w biały habit dominikański ze szkaplerzem oraz czarny płaszcz z kapturem. Po lewej stronie Marii klęcząca św. Katarzyna Sieneńska, zwrócona w trzech czwartych w prawo, z pochyloną głową oraz dłońmi złożonymi w geście modlitwy. Twarz ma pociągłą, z oczami skierowanymi w dół, małym nosie i pełnych ustach. Ubrana jest w biały habit dominikański ze szkaplerzem i białym welonem oraz w czarny płaszcz. Na głowie ma koronę cierniową, nad nią aureolę. Pomiędzy świętymi leży otwarta księga ze świecą. Scena ukazana na jasnobrązowym tle, rozświetlonym wokół Marii i Dzieciątka.
obraz
Matka Boska Różańcowa ze św. Dominikiem i św. Katarzyną Sieneńską

Osoby związane z dziełem

SDM_COVER_PHOTO
Autor dzieła
Wojciech Eljasz

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Epitafium w kształcie leżącego prostokąta w profilowanej kamiennej ramie z inskrypcją: „D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / Ś(WIĘTEJ) P(AMIĘCI) KS(IĘDZA) JANA KALCZYŃSKIEGO / KANONIKA HON(OROWEGO), RADCY KONSYSTORZA / KRAKOWSKIEGO, JUBILATA, PLEBANA / TUTEJSZEJ PARAFII PRZEZ 47 LAT, / W 81 R(OKU) ŻYCIA, A 52 KAPŁAŃSTWA, / ZMARŁEGO W DNIU 3 GO MARCA 1883 R(OKU) / Pokój Jego zacnej duszy!” Nad inskrypcją krzyż.
płyta nagrobna
Epitafium księdza Jana Kalczyńskiego
Zdjęcie nr 1: Epitafium architektoniczne, w formie aediculi, na cokole z wyciętym u dołu łukiem odcinkowym, ujęte parą kolumn o kapitelach korynckich, dźwigających niepełne belkowanie zakończone wyłamanym szerokim gzymsem. W partii zwieńczenia widnieje płaskorzeźbiona, ujęta liściastymi labrami tarcza z godłem herbu Prus I. Niegdyś epitafium wieńczył zapewne krzyż (obecnie zniszczony). Pośrodku profilowana płycina z inskrypcją „PAMIĘCI / Adama / WIŚNIEWSKIEGO / Dziedzica wsi Przebieczany / zm(arłego) d(nia) 6 Grudnia 1857 / w 64 roku życia. / Pozostała wdowa z dziećmi / poświęca”. W prawej dolnej części epitafium sygnatura „E(dward) Stehlik”.
płyta nagrobna
Epitafium Adama Wiśniewskiego
Zdjęcie nr 1: Epitafium w formie leżącego prostokąta, z uszakami, ujęte od góry i dołu wolutami, zwieńczone prostym krzyżem. W polu inskrypcja „KAŻMIERZ / BR: KONOPKA / UR(ODZONY) 19 LISTOPADA 1826. – ZM(ARŁY) 28 PAŹDZIERNIKA 1884. / RĘKE SWĄ OTWORZYŁ UBOGIEMU / A DŁONIE SWE ŚCIĄGNĄŁ KU NIEDOSTATECZNEMU”.
płyta nagrobna
Epitafium Kazimierza Konopki
Zdjęcie nr 1: Chrzcielnica na masywnej kamiennej podstawie na planie ściętego koła. Trzon z piaskowca, polichromowany na sposób imitujący marmoryzację, w formie jednolalkowej tralki z okrągłą plintą i sześcienną bazą. Czara marmurowa w formie spłaszczonej półkuli, z wywiniętym brzegiem, ujęta metalowymi cęgami z kotwami. Wewnątrz blaszana misa. Pokrywa drewniana, na profilowanej podstawie na planie ośmioboku, w formie kopułki pokrytej łuską, podzielonej na osiem pól, zwieńczona cokołem z niewielką grupą rzeźbiarską Chrztu Chrystusa. Pokrywa i profile złocone, podstawa polichromowana w kolorze zielonym.
chrzcielnica
Chrzcielnica z pokrywą
Zdjęcie nr 1: Ambona przyścienna, wisząca. Kosz na planie prostokąta o ściętych narożach, z dobudowanym po prawej stronie balkonem, opasującym ścianę tęczową, prowadzącym do drzwi umieszczonych w północnej ścianie prezbiterium. Kosz ze schodkowym i profilowanym podwieszeniem zakończonym szyszką. Kosz i balkon na profilowanych cokołach, o ściankach dekorowanych płycinami z perełkowaniem, w polu frontowym monogram IHS, w czterech polach flankujących rozety. Ścianki zakończone profilowanym gzymsem stanowiącym parapet. Ponad koszem, na podłuczu arkady tęczowej zawieszona gloria promienista z gołębicą Ducha Świętego w obłokach. Struktura polichromowana w kolorze jasnozielonym, dekoracja, profile i gloria złocone, gołębica i obłoki srebrzone.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Figura Chrystusa pełnoplastyczna, ustawiona na podstawie na planie ośmioboku oraz na rzeźbionym fragmencie podłoża. Chrystus zwrócony jest frontalnie, w lekkim kontrapoście. Prawą rękę unosi w geście błogosławieństwa, w lewej trzyma drzewce czerwonej chorągwi z tkaniny z naszytym krzyżem, ujętej dwoma chwostami. Twarz ma pociągłą z wysokim czołem, migdałowatymi oczami, wąskim i zadartym nosem oraz małymi ustami, okoloną krótką, falowaną brodą rozdzieloną na dwoje oraz regularnie falowanymi włosami sięgającymi ramion. Ubrany jest w czerwony płaszcz z zieloną podszewką i złoconą lamówką, zapięty na piersi, opadający na plecy i ramiona, zawinięty łukowato z przodu postaci, odsłaniający nagi tors i lewą nogę. Polichromia ciała naturalistyczna z zaznaczonymi śladami męki.
rzeźba
Chrystus Zmartwychwstały

Inne dzieła z tego roku

Zdjęcie nr 1: Epitafium złożone z wysokiej podstawy ujętej lizenami i wspartej na konsolach z tablicą z inskrypcją oraz aediculi z portretem zmarłego flankowanej przez kompozytowe pilastry, podtrzymujące belkowanie. W osi środkowej pole prostokątne zamknięte łukiem półkolistym z portretem. Zmarły ukazany w popiersiu, w trzech czwartych, zwrócony w lewo. Twarz oddana szkicowo, z ciemnymi włosami odkrywającymi prawe ucho, z wąsami. Mężczyzna ubrany jest w koszulę i zarzuconą na nią czarną pelerynę. Tło neutralne, w tonacji brązów. We fryzie belkowania i pod portretem inskrypcja „REQUIESCAT IN PACE / POSTAWIŁ NA SKALE NOGI MOJE: I NAPROSTOWAŁ KROKI MOJE. / PS: 39”. Pod portretem herb rodziny Helclów; tarcza skwadrowana ze śladami złoceń, nakryta otwartą koroną. W dolnej części płycina z inskrypcją „ANTONI ZYGMUNT HELCEL / ŻOŁNIERZ Z ROKU 1831. / PROFESSOR HISTORYI PRAWA POLSKIEGO W UNIW(ERSYTECIE) JAGIEL(LOŃSKIM) / CZŁONEK TOWARZY(STWA) NAUK(OWEGO) KRAK(OWSKIEGO) I WIELU INNYCH. / AUTOR WIELU DZIEŁ OJCZYSTYCH / POSEŁ KRAJOWY / ZAŁOŻYCIEL STOWARZYSZENIA KATOLICKIEGO / WAROWNI KRZYŻA / PEŁEN MIŁOSIERDZIA DLA UBOGICH / URODZ(ONY) W KRAKOWIE 12. LIST(OPADA) 1808. UMARŁ 31. MARCA 1870.”
płyta nagrobna
Epitafium Antoniego Zygmunta Helcla
Zdjęcie nr 1: Tablica z czarnego marmuru w formie leżącego prostokąta, ujęta profilowaną ramą z piaskowca, zwieńczoną wolutowym szczytem z krzyżem. W polu inskrypcja „Pamięci / X(IĘDZA) TOMASZA LEŚNIAKA / PROBOSZCZA TEJ PARAFII / + 1871 / X(IĘDZA) FRANCISZEK LEŚNIAK / KANONIK KATEDR(Y) TARNOWSKIEJ”.
płyta nagrobna
Epitafium księdza Tomasza Leśniaka

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po tagach

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Obrazy w kształcie stojących prostokątów, ujęte w prostokątne, drewniane ramy, zakończone u góry trójkątnym przyczółkiem, nakrytym profilowanym gzymsikiem i zwieńczone prostym krzyżykiem. W polu przyczółka numery stacji. Kompozycje wielofigurowe, postacie statyczne, przedstawione na tle sumarycznie oddanego krajobrazu lub sztafażu architektonicznego. Kolorystyka intensywna z dominacją czerwonych i niebieskich płaszczy. W dolnej części każdego obrazu podpis sceny, malowany czarno na białym pasku: 1. „St(acja) I / Fundatorem [tekst nieczytelny] / JEZUS NA ŚMIERĆ OSĄDZONY”; 2. „St(acja) II / JEZUS BIERZE KRZYŻ NA ZBITE RAMIONA”; 3. „St(acja) III / JEZUS ONDLALY PIERWSZY RAZ UPADA”; 4. „St(acja) IV / JEZUS POTYKA SIE Z NAYSWIEISZA”; 5. „St(acja) V / JEZUSOWI KRZYŻ CIĘŻKI NIEŚĆ POMAGA SZYMON”; 6. „St(acja) VI / JEZUSOWI TWARZ SKRWAWIONA I UPLWANA”; 7. „St(acja) VII / R: Q: S: P: / JEZUS DRUGI RAZ UPADA POD KRZYZEM”; 8. „St(acja) VIII / JEZUS NAUCZA PŁACZĄCE NAD SOBĄ NIE/WIASTY ”; 9. „St(acja) IX / JEZUS TRZECI RAZ UPADA POD KRZYŻEM”; 10. „St(acja) X / JEZUS Z SZAT OBNAŻONY”; 11. „St(acja) XI / JEZUS OKRUTNIE DO KRZYŻA PRZYBITY”; 12. [brak zdjęcia] 13. [brak zdjęcia] 14. „St(acja) XIV / JEZUS DO GROBU WŁOZONY / Franz Jog Mahler in Fre(?) / 6 Aprill 1827”.
obraz

Stacje drogi krzyżowej

Zdjęcie nr 1: Stacje drogi krzyżowej w kształcie stojących prostokątów w drewnianych ramach. Od góry obrazy ujęte ornamentem rocaille’owym z kartuszami pośrodku, mieszczącym rzymskie numery stacji, wyżej prosty, łaciński krzyż o trójlistnie zakończonych ramionach. Kompozycje wielopostaciowe, kadrowane w sceny z tłem wypełnionym błękitnym niebem i zielonymi pagórkami. Postacie malowane intensywnymi, kontrastowymi plamami barwnymi; twarze o delikatnie zaznaczonych rysach, ubrane w obszerne szaty, miękko kształtowane silnym światłocieniem. Chrystus ubrany jest w niebieską suknię oraz zieloną koronę cierniową. Postacie oprawców o muskularnych ciałach, ukazanych w śmiałych skrótach perspektywicznych. Fizjonomie postaci drugoplanowych oddane sumarycznie. Rama prosta, drewniana, bejcowana, zdobienia złocone i srebrzone.
obraz

Stacje drogi krzyżowej

Zdjęcie nr 1: Stacje drogi krzyżowej w formie stojącego prostokąta w drewnianej ramie, ujęte od góry i dołu uszami o fantazyjnym wykroju, zwieńczone krzyżykiem. W dolnej części podpisy stacji, a na górnych uszach ich numery pisane cyframi rzymskimi. Kompozycja otwarta i wielopostaciowa, przedstawienia dynamiczne z przewagą linii diagonalnych. Kolorystyka bogata z przewagą barw ziemi, błękitu i czerwieni. Światło rozproszone, na szatach modelunek światłocieniowy. Draperia bogata i płynna. Wokół głów postaci pozłacane nimby, otoczone czarnym konturem. Rama drewniana, profilowana i ciemnobrązowa ze złoconymi pasami. Na dolnych uszach podpisy w języku słowackim, pisane kursywą, w dwóch wersach: „I. / Ježiš na smartˇodsúdený.” „II. / Ježiš berie križ na ramená svoje.” „III. / Ježiš po prvýkratˇ padá pod križom.” „IIII. / Ježiš nesúc križ stretá saso svoju żarmúte nou Matkou.” „V. / Šimon pomáha Ježiš - sovi niest križ.” „VI. / Veronika podáva Ježiššovi ru[?]nik kutieraniu tvári jeho.” „VII. / Ježiš to druhýkrát padá pod križom.” „VIII. / Ježiš napomina placúce ženy jeruzalemské.” „IX. / Ježiš to tretikrát padá pod križom.” „X. / Ježišša zo siat vyzliekajú a zlcou napájajú.” „XI. / Ježiša na križ pribijajú.” „XII. / Ježiš na križi skonáva.” „XIII. / Telo Ježiššova z križasni majú a Marii do lona skladajú.” „XIV. / Telo Ježiššovo kladú do hrobu."
obraz

Stacje drogi krzyżowej

Zdjęcie nr 1: Stacje drogi krzyżowej zawieszone na ścianach bocznych nawy głównej. Obrazy w kształcie stojących prostokątów. W zwieńczeniu w kartuszu oplecionym rzeźbionymi liśćmi akantu malowane nazwy stacji, zapisane „STACYA I / STACYA II [...]”. U góry zakończone krzyżykiem łacińskim. Obrazy ujęte profilowaną ramą, zdobioną kimationem. Kolorystyka żywa, z dominacją czerwieni i błękitu, plan dalszy rozmyty. Rama polichromowana na bordowo, profilowania i ornamentyka złocone, detale srebrzone.
obraz

Stacje drogi krzyżowej

Zdjęcie nr 1: Stacje drogi krzyżowej zawieszone na ścianach bocznych nawy głównej, po siedem z każdej strony. Obrazy w kształcie stojących prostokątów, ujętych od dołu i góry stylizowanymi, rzeźbionymi liśćmi akantu i owalem pośrodku. W zwieńczeniu w owalu malowane numery stacji, u góry zakończone krzyżykiem greckim. Obrazy w formie chromolitografii ujęte profilowaną ramą. Kompozycje bogate, przeważnie wielopostaciowe, odwołujące się do tradycyjnych rozwiązań ikonografii pasyjnej. Kolorystyka żywa, z dominacją czerwieni i ugru, plan dalszy rozmyty. Na oleodruku ze stacji pierwszej, fragmentarycznie wygiętym od spodu, widoczny fragment napisu „Edit a Paris rue des Ecoles 60 Denos (?)”. Na stacji czternastej sygnatura firmy „TURGIS A PARIS”.
obraz

Stacje drogi krzyżowej

Zdjęcie nr 1: Czternaście obrazów przedstawiających kolejne stacje drogi krzyżowej. Kompozycje wielopostaciowe w kształcie stojącego prostokąta ujęte w złocone, profilowane ramy zwieńczone krzyżem osadzonym na podstawie o linii wklęsło-wypukłej mieszczącej numer stacji. Kolorystyka jasna, przygaszona.
obraz

Stacje drogi krzyżowej

Jak cytować?

Paulina Kluz, "Stacje drogi krzyżowej", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/stacje-drogi-krzyzowej-23

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności