Ołtarz główny św. Grzegorza

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
Kraków
Gmina
Kraków-Nowa Huta
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Dekanat
Wawrzeńczyce
Parafia
Św. Grzegorza Wielkiego
Tagi
barok snycerstwo barokowe snycerstwo małopolskie sztuka barokowa sztuka XVII wieku
Miejsce przechowywania
Kościół, przy wschodniej ścianie prezbiterium
Identyfikator
DZIELO/06284
Kategoria
ołtarz
Ilość
1
Czas powstania
około 1665 roku
Technika i materiał
Drewno; rzeźbienie, rzeźba, malowanie, złocenie
Wymiary podstawowe
wysokość – 800 cm
Autor noty katalogowej
Andrzej Włodarek
Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne 4.0

Dzieje zabytku

Ołtarz ufundowany po potopie szwedzkim, w ramach modernizacji wnętrza świątyni jako ołtarz główny, od początku umieszczony przy ścianie wschodniej prezbiterium; kilkakrotnie odnawiany i konserwowany, m.in. po 1874, przed 1928, prace konserwatorskie 1953-1954 J. Dutkiewicz, M. Makarewicz, w 1964 oraz w l. 80-tych XX w. i ok. 2005 K. Kozieł.

Opis

Ołtarz architektoniczny, na wysokim cokole, jednokondygnacyjny, trójosiowy, ze zwieńczeniem; osie wyznaczone umieszczonymi na wysokich cokołach kolumnami o kapitelach kompozytowych, podtrzymującymi występujące nad podporami uproszczone belkowanie i gzyms, ponad nimi trójkątny, przerywany przyczółek. W strefie dolnej, w osiach skrajnych, po bokach mensy bramki zamknięte półkoliście, służące do obejścia ołtarza. Mensa prostopadłościenna, o profilowanym obramieniu antependium i z profilowanymi prostokątnymi płycinami na bokach. Powyżej, w pierwszej kondygnacji, w osiach skrajnych nisze zamknięte łukiem półkolistym z konchami muszlowymi, w osi środkowej prostokątna wnęka na obraz ołtarzowy. Płyciny na cokołach, powyżej półkolistych wnęk oraz na predelli ażurowe, w kształcie prostokąta z uszakami. Zwieńczenie jednoosiowe, flankowane kolumienkami o kapitelach kompozytowych, z występującym nad podporami belkowaniem i gzymsem oraz półkolistym przerywanym przyczółkiem. W polu środkowym owalna profilowana nisza na obraz, ponad którą w szczycie ołtarza gloria promienista. Nastawa flankowana uszakami w z motywów ornamentu małżowinowo-chrząstkowego. Belkowanie, profilowane, prostokątne pole na obraz, predella oraz płyciny na cokołach i powyżej półkolistych wnęk, wypełnione ornamentem małżowinowo-chrząstkowym. Powyżej bramek w części cokołowej podwieszone girlandy. W zwieńczeniu małżowinowo-chrząstkowe uszaki oraz płyciny wypełnione ornamentem małżowinowo-chrząstkowym. W narożach stylizowane liście. Profilowana wnęka na obraz w zwieńczeniu wypełniona lilijkami. Kolumny, gzymsy i profilowania otworów złocone. Gloria promienista z puttami oraz Okiem Opatrzności na tle trójkąta równobocznego. Antepedium ozdobione romboidalną siatką, w narożach wstęga regencyjna przechodząca w akant. Pośrodku litery IHS w glorii promienistej. W płycinach na cokołach i powyżej wnęk główki puttów. W niszach rzeźby św. Wojciecha i św. Stanisława. W centralnym polu obraz z przedstawieniem św. Grzegorza Wielkiego, w zwieńczeniu Wniebowzięcie Najświętszej Marii Panny. Na przerywanym przyczółku nastawy rzeźby aniołów. Rzeźba anioła po lewej stronie, pełna, całopostaciowa. Anioł ukazany w pozycji półleżącej, w trzech czwartych, z lewą nogą wysuniętą i wzniesioną głową. Ręce ugięte w łokciach i uniesione. Twarz pociągła, włosy ciemne, kręcone, sięgające do ramion i odsłaniające uszy. Anioł odziany jest w długą, złotą suknię, z podwiniętymi rękawami i odsłaniającą lewą nogę. Fałdy głęboko rzeźbione, na kształt litery V i pionowych rurek. Rzeźba anioła po prawej, pełna, całopostaciowa. Anioł ukazany w pozycji półleżącej, w trzech czwartych, z lewą nogą wysuniętą i wzniesioną głową. Lewa ręka ugięta w łokciu i ułożona na piersi, prawa wyprostowana. Twarz pociągła, włosy ciemne, kręcone, sięgające do ramion i odsłaniające uszy. Anioł ubrany w długą, złotą suknię, z podwiniętymi rękawami i odsłaniającą lewą nogę. Fałdy głęboko rzeźbione, na kształt litery V i pionowych rurek.

Zarys problematyki artystycznej

Wczesnobarokowe architektoniczne retabulum o typowej dla tamtego czasu budowie oraz programie ikonograficznym odpowiadającym wezwaniu świątyni i kultowi głównych świętych Polski. Pierwotnie nastawa pomalowana na czarno, ze złoceniami. Jako materiał porównawczy wskazać można m.in. ołtarz główny w kościele Bożego Miłosierdzia w Krakowie o analogicznej kompozycji i zbliżonym charakterze stylowym ornamentu, datowany na czas po roku 1665 (Katalog zabytków sztuki w Polsce, t. IV, cz. VII, s. 51, fig. 56).

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

bardzo dobry, brak widocznych ubytków ; anioł na lewym naczółku: stan zachowania bardzo dobry, brak widocznych ubytków; anioł na prawym naczółku: stan zachowania bardzo dobry, brak widocznych ubytków

Bibliografia

"Katalog zabytków sztuki w Polsce, t. 1: Województwo krakowskie", Warszawa 1953

Jak cytować?

Andrzej Włodarek, "Ołtarz główny św. Grzegorza", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/oltarz-glowny-sw-grzegorza

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności