Krucyfiks na belce tęczowej
Zdjęcie nr 1: Chrystus wiszący na ramionach łagodnym łukiem rozpostartych na krzyżu, o smukłej sylwecie, z nogami skrzyżowanymi, lekko ugiętymi w kolanach. Ciało zmarłego Chrystusa ukazane jest realistycznie, z głową silnie przechyloną na prawe ramie, zamkniętymi oczami, długim nosem i otwartymi ustami. Twarz okala krótka, spiczasta broda i wąsy, włosy opadają na kark i klatkę piersiową, na głowie korona cierniowa w kształcie skręconego sznura z kolcami. Klatka piersiowa o owalnym obrysie, z zaznaczonymi żebrami. Stosunkowo długie perizonium, zdobione srebrzeniem na pulmencie, układa się z przodu łukowatymi fałdami i spływa z bioder dekoracyjnie traktowanymi zwisami. Na ciele widoczna rana od włóczni, z niej i z ran na rękach i nogach widoczne spływające strużki krwi.
Zdjęcie nr 2: Chrystus wiszący na ramionach łagodnym łukiem rozpostartych na krzyżu, o smukłej sylwecie, z nogami skrzyżowanymi, lekko ugiętymi w kolanach. Ciało zmarłego Chrystusa ukazane jest realistycznie, z głową silnie przechyloną na prawe ramie, zamkniętymi oczami, długim nosem i otwartymi ustami. Twarz okala krótka, spiczasta broda i wąsy, włosy opadają na kark i klatkę piersiową, na głowie korona cierniowa w kształcie skręconego sznura z kolcami. Klatka piersiowa o owalnym obrysie, z zaznaczonymi żebrami. Stosunkowo długie perizonium, zdobione srebrzeniem na pulmencie, układa się z przodu łukowatymi fałdami i spływa z bioder dekoracyjnie traktowanymi zwisami. Na ciele widoczna rana od włóczni, z niej i z ran na rękach i nogach widoczne spływające strużki krwi.
Zdjęcie nr 3: Chrystus wiszący na ramionach łagodnym łukiem rozpostartych na krzyżu, o smukłej sylwecie, z nogami skrzyżowanymi, lekko ugiętymi w kolanach. Ciało zmarłego Chrystusa ukazane jest realistycznie, z głową silnie przechyloną na prawe ramie, zamkniętymi oczami, długim nosem i otwartymi ustami. Twarz okala krótka, spiczasta broda i wąsy, włosy opadają na kark i klatkę piersiową, na głowie korona cierniowa w kształcie skręconego sznura z kolcami. Klatka piersiowa o owalnym obrysie, z zaznaczonymi żebrami. Stosunkowo długie perizonium, zdobione srebrzeniem na pulmencie, układa się z przodu łukowatymi fałdami i spływa z bioder dekoracyjnie traktowanymi zwisami. Na ciele widoczna rana od włóczni, z niej i z ran na rękach i nogach widoczne spływające strużki krwi.
Zdjęcie nr 4: Chrystus wiszący na ramionach łagodnym łukiem rozpostartych na krzyżu, o smukłej sylwecie, z nogami skrzyżowanymi, lekko ugiętymi w kolanach. Ciało zmarłego Chrystusa ukazane jest realistycznie, z głową silnie przechyloną na prawe ramie, zamkniętymi oczami, długim nosem i otwartymi ustami. Twarz okala krótka, spiczasta broda i wąsy, włosy opadają na kark i klatkę piersiową, na głowie korona cierniowa w kształcie skręconego sznura z kolcami. Klatka piersiowa o owalnym obrysie, z zaznaczonymi żebrami. Stosunkowo długie perizonium, zdobione srebrzeniem na pulmencie, układa się z przodu łukowatymi fałdami i spływa z bioder dekoracyjnie traktowanymi zwisami. Na ciele widoczna rana od włóczni, z niej i z ran na rękach i nogach widoczne spływające strużki krwi.
Zdjęcie nr 5: Chrystus wiszący na ramionach łagodnym łukiem rozpostartych na krzyżu, o smukłej sylwecie, z nogami skrzyżowanymi, lekko ugiętymi w kolanach. Ciało zmarłego Chrystusa ukazane jest realistycznie, z głową silnie przechyloną na prawe ramie, zamkniętymi oczami, długim nosem i otwartymi ustami. Twarz okala krótka, spiczasta broda i wąsy, włosy opadają na kark i klatkę piersiową, na głowie korona cierniowa w kształcie skręconego sznura z kolcami. Klatka piersiowa o owalnym obrysie, z zaznaczonymi żebrami. Stosunkowo długie perizonium, zdobione srebrzeniem na pulmencie, układa się z przodu łukowatymi fałdami i spływa z bioder dekoracyjnie traktowanymi zwisami. Na ciele widoczna rana od włóczni, z niej i z ran na rękach i nogach widoczne spływające strużki krwi.
Zdjęcie nr 6: Chrystus wiszący na ramionach łagodnym łukiem rozpostartych na krzyżu, o smukłej sylwecie, z nogami skrzyżowanymi, lekko ugiętymi w kolanach. Ciało zmarłego Chrystusa ukazane jest realistycznie, z głową silnie przechyloną na prawe ramie, zamkniętymi oczami, długim nosem i otwartymi ustami. Twarz okala krótka, spiczasta broda i wąsy, włosy opadają na kark i klatkę piersiową, na głowie korona cierniowa w kształcie skręconego sznura z kolcami. Klatka piersiowa o owalnym obrysie, z zaznaczonymi żebrami. Stosunkowo długie perizonium, zdobione srebrzeniem na pulmencie, układa się z przodu łukowatymi fałdami i spływa z bioder dekoracyjnie traktowanymi zwisami. Na ciele widoczna rana od włóczni, z niej i z ran na rękach i nogach widoczne spływające strużki krwi.

Krucyfiks na belce tęczowej

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
Kraków
Gmina
Kraków-Nowa Huta
Miejscowość
Kraków-Nowa Huta (dawniej: Ruszcza)
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Dekanat
Wawrzeńczyce
Parafia
Św. Grzegorza Wielkiego
Miejsce przechowywania
kościół, belka tęczowa
Identyfikator
DZIELO/06338
Kategoria
rzeźba
Ilość
1
Czas powstania
ok. 1420-1425
Technika i materiał
drewno rzeźbione, polichromowane
Wymiary podstawowe
szerokość – 150 cm
wysokość – 160 cm
Autor noty katalogowej
Józef Skrabski
Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Na tych samych warunkach 4.0

Opis

Chrystus wiszący na ramionach łagodnym łukiem rozpostartych na krzyżu, o smukłej sylwecie, z nogami skrzyżowanymi, lekko ugiętymi w kolanach. Ciało zmarłego Chrystusa ukazane jest realistycznie, z głową silnie przechyloną na prawe ramie, zamkniętymi oczami, długim nosem i otwartymi ustami. Twarz okala krótka, spiczasta broda i wąsy, włosy opadają na kark i klatkę piersiową, na głowie korona cierniowa w kształcie skręconego sznura z kolcami. Klatka piersiowa o owalnym obrysie, z zaznaczonymi żebrami. Stosunkowo długie perizonium, zdobione srebrzeniem na pulmencie, układa się z przodu łukowatymi fałdami i spływa z bioder dekoracyjnie traktowanymi zwisami. Na ciele widoczna rana od włóczni, z niej i z ran na rękach i nogach widoczne spływające strużki krwi.

Zarys problematyki artystycznej

Według Dobrosławy Horzeli krucyfiks w Ruszczy mógł powstać wraz fundacją i wyposażeniem kościoła około 1420-1425 roku przez Wierzbietę z Branic (zmarł w 1425 roku). Powstał w tym samym warsztacie co krucyfiks w kościele Bernardynów w Opatowie. Nieznany warsztat, w którym wykonano oba dzieła był zależny od sztuki śląskiej. Cechą szczególną obu dzieł jest wyrazisty typ twarzy, wyłamane do góry kościste barki, silnie zaznaczone obojczyki i napięte mięśnie brzucha.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Dobry.

Bibliografia

"Katalog zabytków sztuki w Polsce, t. 1: Województwo krakowskie", Warszawa 1953
Horzela Dobrosława, "Późnogotycka rzeźba drewniana w Małopolsce około 1440-1477", Kraków 2012

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Na miejscu kościoła romańskiego, orientowany, dwunawowy, halowy; nawa południowa na rzucie prostokąta, na osi prezbiterium, dwuprzęsłowa, sklepiona kolebkowo z lunetami, na gurtach; nawa północna węższa od południowej, dwuprzęsłowa, sklepiona krzyżowo-żebrowo z kolistymi płaskorzeźbionymi zwornikami, jeden z literami ihs, drugi z literą s pod koroną. Prezbiterium prostokątne, dwuprzęsłowe, sklepione krzyżowo-żebrowo, z kolistymi zwornikami i profilowanymi wspornikami; przy nim od północy dawna zakrystia na rzucie prostokąta, sklepiona kolebkowo, otwarta do nawy wtórną arkadą, od wschodu nowa zakrystia na rzucie ośmioboku. Od zachodu przylega do nawy kwadratowa, czterokondygnacyjna wieża, z wieżyczką schodową w narożu północno-wschodnim, kruchtą w przyziemiu i chórem muzycznym na piętrze. Przy niej od północy drewniana piętrowa przybudówka mieszcząca w przyziemiu komorę bracką, na piętrze miech i kanał organowy. Przy nawie południowej od południa kwadratowa kruchta. Arkada tęczy zamknięta łukiem półkolistym, arkady do nawy północnej łukiem lekko zaostrzonym. Mury opięte przyporami, elewacje na cokole, z wzorami z zendrówki. Okna pierwotnie ostrołukowe, obustronnie rozglifione (niektóre zbarokizowane). Portale: zachodni, do kruchty pod wieżą, oraz do kruchty południowej, kamienne, prostokątne. Dachy dwuspadowe, pokryte blachą miedzianą. Zakrystia od wschodu przy prezbiterium wzniesiona na miejscu drewnianej kaplicy Ogrojcowej z XVIII wieku.
kościół
Kościół parafialny pw. św. Grzegorza
Zdjęcie nr 1: Chrzcielnica stoi na okrągłym postumencie i wyżej ośmiobocznej podstawie. Składa się z trzonu w typie gruszkowym i czary półkulistej, puklowanej, z profilowanym brzegiem. Na czarze wypukłorzeźbiony kartusz z tarczą z herbem Ogończyk i syglami Z[YGMUNT] O[GOŃCZYK] P[ROBOSZCZ] R[USIECKI]. Pokrywa drewniana, utworzona z sześciu faliście kształtowanych spływów wolutowych ozdobionych liśćmi, podtrzymujących koronę zamkniętą z sześcioma kabłąkami zwieńczonymi kulą z krzyżem. Obręcz korony z imitacją kamieni szlachetnych, zdobiona w górnej części perełkowaniem. U nasady kabłąków znajdują się rozłożyste kwiaty, od wewnątrz kabłąki pomalowane czerwoną farbą imitującą tkaninę.
chrzcielnica
Chrzcielnica
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta. Na tle ciemnych chmur rozświetlonych na brzegach krzyż z rozpiętym na nim martwym Chrystusem. Ciało w głębokim zwisie, esowato wygięte, z głową pochyloną na prawy bark, wokół bioder szare perizonium przewiązane sznurem, odsłaniające prawe biodro. Pod krzyżem czaszka. Tonacja ciemna, z odcieniami zieleni na ciele. Ponad głową Chrystusa titulus z literami: I N / R I.
obraz
Chrystus na krzyżu
Zdjęcie nr 1: Obraz o kształcie stojącego prostokąta, ukazujący apoteozę św. Grzegorza Wielkiego. Kompozycja wielofigurowa, dwustrefowa. W dolnej strefie św. Grzegorz i aniołowie, w górnej gołębica Ducha Świętego i aniołowie na tle rozświetlonego otwartego nieba. Pośrodku św. Grzegorz, ukazany w trzech czwartych, klęczy na czerwonej poduszce ze złotymi chwostami. Po jego lewej stronie, na pierwszym planie, stoi anioł wymownym gestem w lewej ręki wskazuje na modlącego się papieża. Po jego prawej stronie, nieco w głębi, klęczący anioł z dłońmi splecionymi na wysokości piersi. Święty papież pochylony w lewą stronę, ręce wzniesione w geście oranta. Twarz pociągła, włosy ciemne, krótkie, odsłaniające uszy. Czoło wysokie, nos długi i prosty. Święty odziany w albę i purpurowy mucet ze złotą bordiurą. Anioł po lewej ukazany w dynamicznej pozie, w trzech czwartych. Lewa noga wyprostowana, prawa ugięta i uniesiona. Lewą ręką wskazuje na św. Grzegorza, prawa dłoń położona na piersi. Twarz okrągła, włosy krótkie, kręcone. Anioł odziany jest w krótką, błękitną tunikę, z krótkimi, szerokimi rękawami i brązowy płaszcz zarzucony na biodra. Anioł po lewej ukazany w pozycji klęczącej, w trzech czwartych, głowa odchylona. Ręce złożone na piersiach. Twarz pociągła, włosy krótkie, kręcone. Anioł odziany w beżową tunikę, opinająca ciało. W głębi po lewej widoczny fragment mensy ołtarza, na której tiara papieska. W górnej strefie grupa sześciu aniołów, siedzących na obłokach, w dynamicznych pozach, odzianych w rozwiane szaty. Dolna strefa ciemna, górna jasna, rozświetlona, chmury ciemne. W dolnej części obrazu nierozpoznany, częściowo zatarty herb lub gmerk z inicjałami wokół.
obraz
Obraz Apoteoza św. Grzegorza Wielkiego
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie prostokąta zamkniętego łukiem półpełnym, ujęty w profilowaną, złoconą ramą zdobioną kimationem. Tło niebiesko-szare, ze złotą, regencyjną kratą dekorowaną srebrnymi rozetami na przecięciach listew. Matka Boska ukazana w półpostaci, z głową zwróconą en trois quarts w lewo, prawą ręką uniesioną na wysokość piersi, podtrzymuje złote, tralkowate berło, lewą unosi Dzieciątko. Twarz owalna o beżowobrązowej karnacji, z prostym nosem, jasnoczerwonymi, uśmięchniętymi ustami, brązowymi oczami i regularnymi łukami brwiowymi. Głowa ujęta promienistą glorią. Chrystus siedzący na ramieniu matki, lewą ręką podtrzymuje zamkniętą księgę, prawą unosi na wysokość piersi w geście błogosławieństwa. Twarz, okrągła, o brązowobeżowej karnacji, z prostym nosem, lekko uśmiechniętymi ustami, brązowymi oczami, okolona krótkimi, prostymi włosami. Twarze i dłonie obu postaci odsłonięte, reszta przesłonięta srebrną sukienką z ornamentem roślinnym. Na głowie Matki Boskiej i Dzieciątka złocone, zamknięte, kameryzowane korony, zwieńczone krzyżami na kulach.
obraz
Obraz Matka Boska Różańcowa w sukience
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie prostokąta zamkniętego łukiem półpełnym, ujęty w profilowaną, złoconą ramę. Na gładkim, cieniowanym, brązowożółtym tle, ukazana Matka Boska w typie Hodegetrii, ujęta frontalnie w półpostaci, z głową zwróconą en trois quarts w lewo, prawą rękę z różańcem w dłoni unosi na wysokość piersi, wskazując na Dzieciątko, które podtrzymuje lewą ręką. Maria ubrana w czerwoną suknię i niebieski płaszcz ze złotą lamówką zarzucony na ramiona i głowę. Twarz owalna z prostym nosem, drobnymi, uśmiechniętymi ustami, błękitnymi oczami i regularnymi, wąskimi łukami brwiowymi. Dzieciątko, ubrane w białą sukienkę z długimi rękawami, siedzi na lewym ramieniu Marii, z prawą dłonią uniesioną na wysokość piersi w geście błogosławieństwa, lewą podtrzymuje wspartą o kolana zamkniętą księgę. Twarz okrągła, z prostym nosem, wąskimi, uśmiechniętymi ustami, niebieskimi oczami i regularnymi łukami brwiowymi, okolona krótkimi, jasnobrązowymi włosami, układającymi się w lekko skręcone pukle. Kolorystyka ciepła, utrzymana w tonacji brązów i żółcieni.
obraz
Obraz Matka Boska z Dzieciątkiem (bez sukienki)

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. W centrum siedząca postać Marii zwrócona trzy czwarte w lewo, delikatnie pochylona z rękami złożonymi w geście modlitwy. Przed nią siedzące na skale Dzieciątko, zwrócone trzy czwarte w prawo, delikatnie pochylone, opierające ciężar ciała na prawej ręce. Maria o delikatnych rysach: owalnej twarzy, małym nosie i drobnych ustach. Na głowie ma biały welon przykrywający jej włosy. Ubrana jest w bladoróżową suknię oraz silnie udrapowany ciemnogranatowy płaszcz, spod którego widoczna jest bosa stopa. Dzieciątko o jasnej, różowawej karnacji. Twarz pełna o małym nosie i głęboko osadzonych oczach. Głowę okalają krótkie, złote włosy. Wokół głów Marii i Dzieciątka złote, świetliste nimby. W tle pejzaż z widocznymi fragmentami drzew w brunatnej i ciemnozielonej tonacji. Rama złocona, fakturowana, w narożach i pośrodku boków zdobiona stylizowaną wicią roślinną.
obraz

Adoracja Dzieciątka

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie pionowego prostokąta z przedstawieniem Matki Boskiej Karmiącej. W centrum kompozycji została ukazana Maria w półpostaci z głową przechyloną na lewe ramię. W lewej dłoni trzyma Dzieciątko Jezus, a prawą przytrzymuje pierś, którą go karmi. Ubrana jest w zielone szaty: suknię oraz płaszcz zdobione jasnoczerwonymi i kolistymi różami, niebieskimi tulipanami oraz zielonymi listkami. Szaty obwiedzione są czarnym konturem, w środku malowane płaską plamą barwną, bez cieniowania. Twarz Marii pełna o jasnej karnacji z zaróżowionymi policzkami z długim nosem i małymi ustami. Włosy długie, ciemnobrązowe, schowane pod welonem. Dzieciątko ponad naturalnych rozmiarów z odkrytymi ramionami i kolanami. Tło po lewej stronie obrazu ciemnoniebieskie, a po prawej zielone z żółtym nimbem wokół głowy Dzieciątka oraz żółtym fragmentem w prawym, górnym narożu. Wokół głów postaci rozmieszczonych jest jednaście, dużych i złotych gwiazd. Rama prosta, drewniana i bejcowana.
obraz

Matka Boska Karmiąca

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta, zamknięty łukiem nadwieszonym z przedstawieniem Matki Boskiej Nieustającej Pomocy. Maria ukazana w półpostaci, frontalnie, z Dzieciątkiem Jezus na lewym ręku. Dzieciątko widoczne z prawego profilu, z głową odwróconą do tyłu, oburącz ujmuje dłoń Marii. Owalne twarze postaci charakteryzują linearnie opracowane rysy, z długimi, wąskimi nosami oraz drobnymi ustami. Oczy Marii mają migdałowy kształt, jej wzrok skierowany jest na wprost. Matka Boska ubrana jest w czerwoną suknię z długimi rękawami ze złotymi obszyciami oraz ciemnoniebieski płaszcz nałożony na głowę. Dzieciątko ubrane jest w zieloną sukienkę i czerwony płaszcz, z jego lewej stopy zsuwa się sandał. Jezus spogląda w kierunku niewielkiej sylwetki jednego z dwóch archaniołów znajdującego się po prawej stronie – archanioła Gabriela. Po drugiej stronie jest archanioł Michał, obaj trzymają w dłoniach narzędzia Męki Pańskiej: Michał (włócznię i gąbkę z octem), Gabriel (krzyż). Na głowach Marii i Dzieciątka znajdują się otwarte korony ze szlachetnymi kamieniami, a wokół nimby: Matki Boskiej dekorowany bogatą wicią floralną, u Dzieciątka nimb krzyżowy. Wszystkie postacie są podpisane inicjałami: nad głową Marii, po lewej stronie obrazu widnieją litery „MP”, a po prawej „ΘΥ”; następnie po lewej stronie obrazu, nad głową archanioła Michała znajdują się litery „ΟΡМ”, a nad głową archanioła Gabriela „OΡГ” i dalej, po prawej stronie obrazu, obok Dzieciątka Jezus litery „IC-XC”. Tło jest złocone. Obraz ujęty jest prostokątną, profilowaną ramą zdobioną od zewnątrz ażurową wicią roślinną. W górnej części kompozycji napis „MATKO BOSKA NIEUSTAJĄCEJ POMOCY / MÓDL SIĘ ZA NAMI”. Rama drewniana, profilowana, złocona, ozdobiona rzędem stylizowanych liści akantu.
obraz

Matka Boska Nieustastającej Pomocy

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta w rozbudowanej, profilowanej ramie dekorowanej nakładanymi motywami geometrycznymi oraz kwiatowymi, zwieńczonej na osi monogramem maryjnym. W centrum kompozycji, nieco z lewej strony obrazu przedstawienie Marii trzymającej na kolanach martwe ciało Chrystusa. Twarz Marii szeroka, z delikatnie otwartymi ustami, szerokim nosem i wzrokiem skierowanym ku niebu. Matka Boska jest ubrana w czerwoną suknię, ciemnobłękitny płaszcz nałożony na głowę oraz biały welon. Chrystus ukazany w pozycji półleżącej na białym płótnie, z lewą ręką podtrzymywaną przez Marię, prawą opadłą bezwładnie w dół. Twarz szczupła, oczy zamknięte, okolona krótką brodą i długimi, ciemnobrązowymi włosami, spływającymi na ramiona i plecy. Odziany jest w białe perizonium na biodrach, delikatnie drapowane. Wokół głów są zaznaczone nimby. W lewym, dolnym rogu przedstawienia titulus oraz misa, w prawym widoczny fragment krzyża. W tle otwiera się rozległy pejzaż z widokiem na Jerozolimę. Kolorystyka ciemna, ciepła z dominacją brązów.
obraz

Pieta

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta ujęty profilowaną, złoconą ramą. W centrum kompozycji, na tle rozległego, górzystego pejzażu przedstawiony św. Antoni Padewski trzymający na ręku Dzieciątko Jezus. Święty ukazany frontalnie, w pozycji stojącej z głową zwróconą w trzech czwartych w lewo. Ubrany w brązowy habit franciszkański przepasany sznurem (cingulum), z przewieszonym u pasa różańcem. Stopy obute w brązowe sandały. Święty przedstawiony jako mężczyzna o okrągłej twarzy z pełnymi, zaróżowionymi policzkami, o dużych, ciemnych oczach oraz długim, prostym nosie. Głowa z tonsurą okolona nimbem. W prawym ręku postać trzyma kwiat białej lilii; w lewym podtrzymuje zamkniętą księgę, na której znajduje się Dzieciątko Jezus. Chrystus ukazany w postawie siedzącej, zwrócony w trzech czwartych w prawo. Ukazany jako jasnowłose, pulchne dziecko o jasnej karnacji z wyraźnie zaznaczonym rumieńcem. Oczy duże, nos prosty, usta lekko uśmiechnięte. Głowa otoczona nimbem. Biodra przepasane białą tkaniną. Dzieciątko wznosi prawą rękę w geście błogosławieństwa, w lewej trzyma kulę ziemską. Tło kompozycji stanowi rozległy, górzysty pejzaż z widoczną w oddali sylwetą miasta i płynącą rzeką. Powyżej niebo zasnute białymi obłokami. Na odwrociu obrazu napis „Ołtarz S(więtego) Józefa odnowiony kosztem Pana Józefa Mianowskiego 1851” oraz „Ten Obraz z Ramą Odnowiony na Honor S Antoniego dnia 15 Grudnia 1851. Woj(ciech) Dembowski, Malarz i Pozłotnik m.p. O.M.K.”
obraz

Św. Antoni Padewski

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta przedstawiający stygmatyzację św. Franciszka. W centrum kompozycji znajduje się św. Franciszek, usytuowany nieco z lewej strony obrazu, w pozycji klęczącej, zwrócony w trzech czwartych w lewo, z rękami rozłożonymi szeroko na boki. Ma podłużną twarz, z krótkim i jasnym zarostem, z oczami skierowanymi na Chrystusa, na głowie tonsurę. Święty ubrany jest w habit franciszkański przewiązany sznurem, a na stopach ma założone sandały. W górnej części obrazu, po prawej stronie znajduje się Chrystus jako serafin, z którego ran wychodzą czerwone promienie tworzące stygmaty u świętego Franciszka. Przed świętym, na wysokim wzniesieniu ułożone są: otwarta księga oraz czaszka. W tle, pośrodku widać zakonnika, ukazanego w pozycji siedzącej, czytającego księgę. W oddali widać pejzaż górski i pochmurne niebo. W dolnej części obrazu słabo czytelna sygnatura „Wład(ysław) P. Bąkowski 1886.” Rama drewniana, profilowana, fakturowana i złocona, zdobiona stylizowanymi rocaille'ami.
obraz

Stygmatyzacja św. Franciszka

Jak cytować?

Józef Skrabski, "Krucyfiks na belce tęczowej ", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/krucyfiks-na-belce-teczowej

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności