Ołtarz pochodzi z kościoła wybudowanego w 1700 i poświęconego w 1703 roku. W polu głównym umieszczono pochodzący z 1520 roku obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem.
Ołtarz przyścienny, architektoniczny, na cokole, z bramkami. Nastawa jednoosiowa, jednokondygnacyjna ze zwieńczeniem. Mensa murowana, blat kamienny. Antepedium w kształcie leżącego prostokąta ujętego parami kolumn o gładkich trzonach i głowicach kompozytowych, podtrzymujących belkowanie z parami tryglifów. Belkowanie nad częścią środkową ucięte łukowato. W polu środkowym płaskorzeźbiona scena z przedstawieniem Świętej Rodziny. Postać św. Józefa półleżąca, zwrócona profilem w prawo, w stronę Matki Boskiej. Siedząca Maria skierowana w trzech czwartych w prawo, trzyma na kolanach poruszone Dzieciątko. Oś środkowa flankowana parą opilastrowanych filarów i kolumn o kapitelach kompozytowych, ustawionych przed licem ołtarza pod kątem. Podpory dźwigają pełne, wyłamane belkowanie oraz odpowiadający ich ułożeniu przerwany przyczółek. Zwieńczenie ujęte w spływy, zamknięte łukiem nadwieszonym. Cokoły kolumn dekorowane rocaille’em. W polu środkowym obraz we wnęce z przedstawieniem Matki Boskiej z Dzieciątkiem zasłaniany wizerunkiem św. Floriana w profilowanej ramie, w formie stojącego prostokąta zamkniętego dwoma, zwróconymi naprzeciwlegle stykającymi się spływami wolutowymi oraz rocaille’owym kartuszem z inskrypcją „POD TWOJĄ OBRONĘ”. Pierwsza kondygnacja ujęta uszakami utworzonymi z ornamentu rocaille’owego, ażurowej kratki regencyjnej i ornamentu roślinnego w formie kwiatów. Na bramkach ustawiono figury św. Wojciecha i św. Stanisława. Na przerwanym przyczółku spoczywa para adorujących aniołów. W zwieńczeniu profilowana rama powtarzająca jego formę z obrazem św. Antoniego Padewskiego zamknięta rocaille’em. Całość ujęta w spływy z ornamentu roślinnego. Struktura polichromowana na kremowo ze złoconą i srebrzoną ornamentyką oraz detalami architektonicznymi.
Ołtarz jest przykładem stylu późnobarokowego. Charakteryzuje go bujna, dynamiczna struktura z częściami bocznymi ustawionymi skośnie w stosunku do głównej osi, tendencja do zwielokrotniania elementów oraz wyłamywania linii prostych. Całość uzupełniają typowa dla okresu rokoka dekoracja ornamentalna złożona z rocaille’ów oraz kratki regencyjnej. Ołtarz jest poświęcony Marii, której wizerunek, pochodzący z XVI wieku, znajduje się w głównym polu.
Dobry. W 1968 roku konserwator Irena Święcicka poddała go dezynfekcji i dezynsekcji oraz częściowo uzupełniła grunt, polichromię i złocenie.
Ołtarz główny Matki Boskiej w kościele w Krzęcinie reprezentuje nurt późnobarokowy. Charakteryzuje go dynamiczna struktura, typowy dla okresu rokoka ornament oraz dekoracja złoceniem. Umieszczono w nim słynący cudami wizerunek Marii pochodzący z XVI wieku.
Agata Felczyńska, "Ołtarz główny", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2025, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/oltarz-glowny-30