Nagrobek Stefana Potockiego
Zdjęcie nr 1: Nagrobek wolnostojący w kształcie krzyża ustawionego na dwustrefowym, wysokim cokole. Ramiona krzyża podkreślono inkrustacją z czarnego kamienia, na przecięciu ramion ślad po mocowaniu medalionu. Na przednim boku cokołu odkuto napis: „D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / STEFAN hr(abia). POTOCKI / Ur(odzony) 1820 r(oku) / Zmarł w Kościelnikach / 2 Czerwca 1891 r(oku) / BŁOGOSŁAWIENI / KTÓRZY PŁACZĄ”.
Zdjęcie nr 2: Nagrobek wolnostojący w kształcie krzyża ustawionego na dwustrefowym, wysokim cokole. Ramiona krzyża podkreślono inkrustacją z czarnego kamienia, na przecięciu ramion ślad po mocowaniu medalionu. Na przednim boku cokołu odkuto napis: „D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / STEFAN hr(abia). POTOCKI / Ur(odzony) 1820 r(oku) / Zmarł w Kościelnikach / 2 Czerwca 1891 r(oku) / BŁOGOSŁAWIENI / KTÓRZY PŁACZĄ”.

Nagrobek Stefana Potockiego

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
Kraków
Gmina
Kraków-Nowa Huta
Miejscowość
Kraków-Nowa Huta (dawniej Górka Kościelnicka)
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Dekanat
Wawrzeńczyce
Parafia
Wszystkich Świętych
Kościół
Wszystkich Świętych
Tagi
nagrobek Stefan Potocki
Miejsce przechowywania
otoczenie kościoła
Identyfikator
DZIELO/13603
Kategoria
nagrobek
Ilość
1
Czas powstania
1891 rok
Technika i materiał
kamień, techniki kamieniarskie
Autor noty katalogowej
Agata Felczyńska
Domena Publiczna

Dzieje zabytku

Nagrobek wystawiono po 2 czerwca 1891.

Opis

Nagrobek wolnostojący w kształcie krzyża ustawionego na dwustrefowym, wysokim cokole. Ramiona krzyża podkreślono inkrustacją z czarnego kamienia, na przecięciu ramion ślad po mocowaniu medalionu. Na przednim boku cokołu odkuto napis: „D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / STEFAN hr(abia). POTOCKI / Ur(odzony) 1820 r(oku) / Zmarł w Kościelnikach / 2 Czerwca 1891 r(oku) / BŁOGOSŁAWIENI / KTÓRZY PŁACZĄ”.

Zarys problematyki artystycznej

Upamiętniony nagrobkiem hrabia Stefan Potocki herbu Pilawa urodził się w 18 lipca 1820 w Koniecpolu. W 1849 roku nabył od Henryka Wodzickiego majątek kościelnicki składający się z Kościelnik z Chałupkami, Cłem, Górką Kościelnicką i Stanisławicami. Wspomniane dobra wróciły do Wodzickich dzięki małżeństwu córki hrabiego Teresy z Romanem Wodzickim. Stefan Potocki zmarł w 1891 roku w Kościelnikach.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Kamień miejscami uszkodzony, brak dekoracji na przecięciu ramion krzyża.

Streszczenie

Znajdujący się w obrębie murów otaczających kościół prosty nagrobek upamiętnia Stefana Potockiego herbu Pilawa. Hrabia urodzony w 1820 roku nabył majątek kościelnicki w 1849 roku.

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Ambona przyścienna składająca się z kosza, zaplecka i baldachimu zawieszona na lewej ścianie prezbiterium. Kosz na planie kwadratu, o wklęsłych narożach dekorowanych rocaille'em i ujętych pilastrami, dekorowany ramami o krótkich krawędziach utworzonych z ornamentu rocaille’owego; parapet profilowany, wklęsło-wypukły. Podstawę tworzy stylizowany motyw muszli, z podwieszonym ośmiobokiem zakończonym kwiatonem. Zaplecek gładki, zamknięty belkowaniem, podtrzymany na konsolach, z których zwiesza się ornament roślinny. W dolnej części płycina w kształcie leżącego prostokąta. Baldachim powtarzający kształt kosza, w formie bogato profilowanego gzymsu z gołębicą w glorii na podniebieniu. Powyżej gzymsu baldachim przechodzi w zwężający się, dekolorowany rocaille'em cokół, na którym znajduje się pełnoplastyczna rzeźba anioła siedzącego na chmurze, dmącego w trąbę trzymaną w prawej ręce, lewą ujmującego płomienisty miecz. Anioł ukazany został w skręcie w prawo, z głową lekko uniesioną i rozłożonymi skrzydłami. Jest ubrany w obszerny, złoty płaszcz, spod którego wystaje prawa noga. Struktura marmoryzowana na kolor jasnoszary; ornamenty, profile i fragmenty rzeźb złocone, gołębica, chmura i trąba srebrzone.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Stopa chrzcielnicy jest profilowana, ośmioboczna zakończona takimż pierścieniem. Trzon kwadratowy, profilowany, wklęsłowypukły. Misa jest puklowana, wklęsłowypukła, kolista z wywiniętym brzegiem. Na niej pokrywa w formie sześciu schodzących się koncentrycznie wolut dekorowanych ornamentem roślinnym, podtrzymujących profilowany talerzyk. Zwieńczenie w formie rzeźby Matki Boskiej z Fatimy na prostopadłościennej, dwustrefowej podstawie. Maria została ukazana w całej postaci, stojąca na chmurach, z rękami złożonymi do modlitwy i głową delikatnie przechyloną na lewo. Jej owalna twarz zakończona spiczastym podbródkiem ma pogodny wyraz. Maria ma na sobie białą suknię ze złotymi lamowaniami i obszerny, jasnoróżowy maforion; na głowie niewielką, zamkniętą koronę. Stopa i trzon w kolorze piaskowca, czara szara.
chrzcielnica
Chrzcielnica
Zdjęcie nr 1: Dzwonnica murowana, tynkowana, dwukondygnacyjna, na planie kwadratu. Lico ścian opięte w narożach lizenami. W pierwszej kondygnacji przejście na przestrzał, w ścianach północnej i południowej otwory drzwiowe zamknięte łukiem odcinkowym – południowy dodatkowo zwieńczony niewielkim polem z plakietą. Kondygnacje zostały oddzielone od siebie prostym gzymsem. W drugiej, w każdej ścianie okno zamknięte półkoliście zwieńczone niewielką plakietą; od zachodu blenda. Kondygnację wieńczy gzyms. Całość przekryta dachem czterospadowym pokrytym blachą i zwieńczonym krzyżem.
dzwonnica
Dzwonnica bramna
Zdjęcie nr 1: Obraz w ośmiobocznej, profilowanej, złoconej ramie. Na tle górzystego pejzażu z widocznymi w oddali, po prawej stronie zabudowaniami miejskimi oraz wzniesieniem z ustawionym na nim wazonem po lewej stronie przedstawiona scena spotkania Chrystusa z Samarytanką przy studni. Po lewej stronie siedzi Chrystus, zwrócony w trzech czwartych w lewo, prawą uniesioną powyżej głowy ręką wskazuje na niebo, lewą wspartą o studnię przyciska do piersi. Twarz pociągła z prostym nosem, półprzymkniętymi oczami okolona ciemnobrązowym zarostem i długimi, falującymi włosami opadającymi na ramiona. Chrystus ubrany w czerwoną szatę przewiązaną w pasie oraz ciemnoniebieski płaszcz przerzucony z przodu przez kolana i lewe ramię. Po prawej stronie ukazana Samarytanka wchodząca po stopniach studni, przedstawiona od tyłu z głową zwróconą w stronę Chrystusa, prawą rękę opiera na dzbanie stojącym na brzegu studni, lewą unosząca na wysokość piersi. Kobieta ubrana w żółtą suknię, odsłaniającą ramiona, przewiązaną w pasie oraz niebieski płaszcz okrywający biodra. Kolorystyka ciepła, z przewagą brązów i żółcieni, z dominantą w postaci czerwonego płaszcza Chrystusa. Obraz malowany walorowo.
obraz
Chrystus i Samarytanka
Zdjęcie nr 1: Rzeźba pełna ukazująca Chrystusa Zmartwychwstałego przedstawionego całopostaciowo, w lekkim kontrapoście, z delikatnie zaznaczoną muskulaturą i głową lekko opuszczoną na prawe ramię. Ma jasną karnację, twarz pociągłą o prostym nosie, okoloną długą brodą i falującymi brązowymi włosami spływającymi na plecy i ramiona. Na dłoniach i w boku widoczne ślady męki. Jezus jest ubrany w udrapowany, podbity zielenią czerwony płaszcz w diagonalnym układzie zarzucony na lewe ramię i owijający się wokół prawego biodra. W lewej dłoni trzyma chorągiew w postaci purpurowej tkaniny z krzyżem na drewnianym drzewcu, prawą ma uniesioną. Postać ustawiona na niewysokiej, ośmiobocznej podstawie.
rzeźba
Chrystus Zmartwychwstały
Zdjęcie nr 1: Feretron w formie obrazu w kształcie stojącego prostokąta w neogotyckiej ramie utworzonej z flankujących przedstawienie pinakli zakończonych kwiatonami. Zwieńczenie w formie łuku w ośli grzbiet dekorowanego astwerkiem. Na awersie przedstawienie Immaculaty wzorowanej na obrazie autorstwa Bartolomea Estebana Murilla. Maria została przedstawiona całopostaciowo, zwrócona w trzech czwartych w prawo, z głową odwróconą w przeciwną stronę. Stoi na półksiężycu, ręce składa na piersi. Jest ubrana w białą suknię i niebieski płaszcz. Wokół niej fruwają ukazane w przeróżnych pozach aniołki osłonięte kolorowymi szarfami. Tło stanowią jasne obłoki. Na rewersie przedstawienie św. Anny nauczającej małą Marię. W centrum kompozycji św. Anna, która siedzi na krześle, w prawej ręce trzyma opartą na kolanach otwartą książkę, a lewą obejmuje Marię. Ma owalną twarz o skupionym wyrazie osadzoną na szerokiej szyi. Jest ubrana w zielono-brązową suknię i niebieski płaszcz, głowę ma owiniętą białą chustą. Maria stoi, ma uniesiony wzrok, ręce składa w geście modlitwy. Jest ubrana w różową suknię z szerokimi rękawami. Wokół ich głów nimby, w tle szara ściana; przy lewej krawędzi widoczny fragment okna, przez które widać szeroki, górzysty krajobraz. Rama polichromowana na kolor niebieski i brązowy, złocona.
feretron
Immaculata, św. Anna nauczająca Marię

Inne dzieła z tego roku

Zdjęcie nr 1: Epitafium w formie leżącego prostokąta z marmurową płytą obramioną kamienną, profilowaną, szeroką ramą z uszakami, wspartą na konsolach ujętych listkami i poprzecznej belce z równoległymi pionowymi rokami, a zwieńczoną profilowanym gzymsem w kształcie łuku nadwieszonego, półkolistego z wolutami po bokach. Po bokach epitafium spływy z okrągłymi wypustkami. Naroża obramienia wypełniają gwiazdy i zdobią na bokach zawijające się do środka taśmy. Pośrodku gzymsu owalne pole z krzyżem o ramionach zakończonych trójlistnie obwiedzione kartuszem z muszlą palmetową w zwieńczeniu, festonami i karbowanymi taśmami u dołu. Na tablicy dwie inskrypcje w dwóch kolumnach „PAMIĘCI / ROMUALDA / WIŚNIEWSKIEGO / WŁAŚCICIELA PRZEBIECZAN / ZM(ARŁEGO) 31 LIPCA 1891 R(OKU) / PAMIĘCI / FRANCISZKI Z SAWICKICH / WIŚNIEWSKIEJ / WŁAŚCICIELKI PRZEBIECZAN / ZM(ARŁEJ) 21 KWIETNIA 1878 R(OKU) / Poświęca rodzina”. Poniżej dolnego prawego rogu sygnatura „J(ÓZEF) KULESZA W KRAKOWIE”.
płyta nagrobna
Epitafium Romualda Wiśniewskiego i Franciszki z Sawickich Wiśniewskiej
Zdjęcie nr 1: Kościół św. Michała Archanioła jest usytuowany na wysokim wzniesieniu w centrum Mszany Dolnej, na północ od głównej drogi z Raby Niżnej do Kasiny Wielkiej. Teren przykościelny jest otoczony wysokim murem posadowionym na kamiennej podmurówce oraz słupkach z nieregularnych ciosów kamienia i z żeliwnym płotem. W części północnej muru zlokalizowana jest szeroka brama, a od strony południowo-wschodniej na teren przykościelny prowadzą wysokie schody i bramka w murze. Kościół jest orientowany, murowany, otynkowany, jednonawowy na rzucie krzyża łacińskiego z czworoboczną wieżą w fasadzie. Wnętrze tworzy wydłużone, zamknięte pięciobocznie, dwuprzęsłowe prezbiterium, które oddziela ściana arkady tęczowej. Nawa jest szersza, czteroprzęsłowa, nakryta sklepieniem krzyżowo-żebrowym. Ramiona transeptu zwyczajowo zwane kaplicami są jednoprzęsłowe, otwarte szerokimi arkadami do nawy. Sklepienie nad skrzyżowaniem nawy z transeptem gwiaździste. Prezbiterium z nawą są połączone szeroką, ostrołukową arkadą w ścianie tęczowej. Od północy i od południa do prezbiterium przylegają dwie zakrystie na planie prostokąta, zamknięte trójbocznie. Wejście do zakrystii zaznaczone wysoką ostrołukową arkadą. Na zachodniej ścianie nawy chór muzyczny, wsparty na dwóch kolumnach, dostępny klatką schodową od nawy. Nawę oświetlają umieszczone w południowych i północnych ścianach prostokątne, zamknięte ostrołukowo okna, takie same znajdują się w prezbiterium; w wieży okno koliste w pierwszej kondygnacji, a w wyższych ostrołukowe wąskie okienka zamknięte żaluzjami. Wszystkie okna w nawie i prezbiterium wypełnione są witrażami lub ozdobnymi przeszkleniami. Do kościoła prowadzi główne wejście od strony zachodniej oraz dwa mniejsze w przybudówkach przy zakrystiach. W zewnętrznej elewacji kościoła widoczny jest niewysoki kamienny cokół, otynkowany. Prezbiterium, niższe od nawy, oszkarpowane. Nawa również oszkarpowana, nakryta dachem dwuspadowym z wieżą na sygnaturkę na skrzyżowaniu nawy z transeptem. Ramiona transeptu od strony północnej i południowej, a także nawa od strony wschodniej zakończone są wysokim szczytami schodkowymi, ze ścianami ozdobionymi ostrołukowymi blendami. Na zachodnim zakończeniu nawy znacznie niższy szczyt schodkowy. Do zachodniej fasady kościoła dostawiona jest wysoka założona na planie kwadratu wieża-dzwonnica w narożach wzmocniona kamiennymi szkarpami. W dolnej kondygnacji, na osi kościoła, prostokątne wejście do kruchty zaakcentowane dwoma stopniami oraz przedsionkiem w kształcie ostrołukowej arkady, zamkniętej dodatkowo trójkątnym szczytem pokrytym blaszanym daszkiem; powyżej rozglifione koliste okno. Po lewej stronie wejścia do kościoła w płytkiej wnęce umieszczone jest popiersie księdza Józefa Stabrawy z tablicą pamiątkową.
kościół
Kościół św. Michała Archanioła
Zdjęcie nr 1: Dwa obrazy aniołów malowane olejno na płótnie, naciągniętym na blejtram w kształcie postaci. Anioły ukazane w pozycji klęczącej, zwrócone do wewnątrz, z pochylonymi głowami. Lewy anioł z dłońmi złożonymi na piersi, prawy z dłońmi złożonymi w geście modlitwy. Twarze mają owalne, o dużych zamkniętych oczach, lekko garbatych nosach i małych, pełnych ustach, okolone jasnobrązowymi włosami zaczesanymi na tył głowy. Wokół głów mają nimby. Anioły ubrane są w białe, długie szaty spodnie oraz luźne, ciemnoniebieskie szaty wierzchnie, ze złoconymi lamówkami i czerwonymi podszewkami, sięgające kolan. Anioły mają duże, złożone skrzydła.
obraz
Dwa adorujące anioły (dekoracja Grobu Bożego)
Zdjęcie nr 1: Dwa obrazy aniołów malowane olejno na płótnie, naciągniętym na blejtramy w kształcie postaci. Anioły ukazane w lustrzanym odbiciu, zwrócone do wewnątrz, w pozycji stojącej, z pochylonymi głowami, obiema rękami trzymają laski. Twarze mają owalne, o dużych, zamkniętych oczach, prostych nosach i małych, pełnych ustach, okolone brązowymi włosami zaczesanymi na tył głowy. Ubrane są w białe szaty spodnie oraz czerwone, luźne szaty wierzchnie, ze złoconymi lamówkami i zielonymi podszewkami, z szerokimi rękawami, sięgającymi kolan. Po bokach obu postaci złożone duże, szare skrzydła.
obraz
Dwa anioły (dekoracja Grobu Bożego)
Zdjęcie nr 1: Epitafium w kształcie stojącego prostokąta, z uszakami, zwieńczonego profilowanym gzymsem o wykroju łuku nadwieszonego. Pod górnymi i dolnymi uszakami łezki. W górnej części okrągłe pole z portretem zmarłego na miedzianej blasze obwiedzione dekoracją z wolich oczu i sznura. Pod portretem feston utworzony z liści lauru i dębu, podwieszony na dwóch rozetach z karbowanymi, wijącymi się taśmami. Na portrecie widoczny mężczyzna w ujęciu popiersiowym, z głową zwróconą lekko w lewo, ubrany w bordową togę. Jego twarz jest pociągła, oczy szeroko otwarte, nos długi, wargi częściowo zasłonięte wąsami, brązowe włosy zaczesane do tyłu odsłaniające zakola; tło nieokreślone, w jasnobrązowej tonacji kolorystycznej. W polu poniżej portretu inskrypcja „D(OKTO)R IZYDOR / KOPERNICKI / PROF(ESOR) ANTROPOLOGII UNIW(ERSYTETU) JAGIEL(LOŃSKIEGO) / CZŁONEK CZYNNY AKAD(EMII) UMIEJĘTNOŚ(CI) / TOW(ARZYSTWA) LEKARSKIEGO KRAKOWSKIEGO / ORAZ LICZNYCH TOW(ARZYSTW) NAUKOWYCH / KRAJOWYCH I ZAGRANICZNYCH / URODZONY 17 KWIETNIA 1825 R(OKU) W CZYŻÓWCE NA UKRAINIE / ZM(ARŁY) W KRAKOWIE 24 WRZEŚNIA 1891 R(OKU) / CZŁONKOWIE AKAD(EMII) UMIEJ(ĘTNOŚCI) – WYDZIAŁ / LEKARSKI UNIW(ERSYTETU) JAG(IELLOŃSKIEGO) – TOWARZYSTWO / LEKARSKIE KRAKOWSKIE / PRZEKAZUJĄ WDZIĘCZNEJ PAMIĘCI / POTOMNYCH NIESKAZITELNE IMIĘ / ZASŁUŻONEGO OBYWATELA / I GŁOŚNEJ SŁAWY UCZONEGO.”.
płyta nagrobna
Epitafium Izydora Kopernickiego
Zdjęcie nr 1: Epitafium zbliżone do kwadratu, w kamiennej, szerokiej ramie, z uszakami, zwieńczone gzymsem w formie nadwieszonego łuku, profilowanym, z motywem wolich oczu, zwieńczonym krzyżem na tle muszli palmetowej. Dolna część ramy ze spływami wolutowymi podtrzymującymi uskrzydloną główkę anioła, ujęta łezkami. W części środkowej owalny medalion z płaskorzeźbionym popiersiem zmarłego, ujętego w trzech czwartych, zwróconego w prawo, o realistyczne oddanej twarzy, z długim nosem, brodą i włosami zaczesanymi do tyłu. Pod medalionem gałązki lauru i dębu z żołędziami z karbowaną wstęgą i herb Uniwersytetu Jagiellońskiego w kartuszu. W dolnej części prostokątna tablica z dębnickiego marmuru z uszkami, w polu której inskrypcja: „MAURYCEMU FIERICHOWI / *12/V 1856. † 29/VI 1889. / D(OKTO)ROWI O(BOJGA) PRAW ZWYCZAJ(AJNEMU) PROF(ESOROWI) UNIW(ERSYTETU) JAGIEL(LOŃSKIEGO) / MĘŻOWI, / KTÓRY POZOSTAWIWSZY WIELE ŚWIATŁA W NAUCE, / PRZEDWCZEŚNIE ZASNĄŁ W PANU. / PRAWDZIWEMU PRZYJACIELOWI MŁODZIEŻY / AKADEMICKIEJ. / NAJLEPSZEMU SYNOWI I BRATU / W NIEUTULONYM ŻALU RODZINA”. Na medalionie kuta sygnatura: „T(adeusz) Błotnicki / 1891”.
płyta nagrobna
Epitafium Maurycego Fiericha

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po tagach

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Epitafium w formie kamiennej tablicy, w kształcie stojącego prostokąta, flankowanej po bokach zdwojonymi pilastrami o jońskich kapitelach, posadowionymi na szerokim, profilowanym gzymsie z podwieszonymi ulistnionymi wolutami, dźwigającymi przełamane belkowanie, z wydatnym gzymsem, zwieńczone przyczółkiem w kształcie łuku odcinkowego. Na przyczółku cokolik ujęty wolutkami i krzyż o rozszerzających się ramionach, zaś w polu kartusz z godłem herbu Pilawa. Pośrodku epitafium okrągły medalion z popiersiem zmarłego, ukazanym z prawego profilu, w marynarce z muszką. Jego twarz jest pełna, nos krótki, wydatny, włosy kręcone, a twarz zdobią długie, sumiaste wąsy. W fryzie belkowania inskrypcja „D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO)”, a poniżej medalionu jej kontynuacja „MAURYCY / HR(ABIA) POTOCKI / OFICER WOJSK POLSKICH / OZDOBIONY KRZYŻEM VIRTUTI MILITARI / UR(ODZONY) 13 STYCZNIA 1812 UM(ARŁY) 13 STYCZNIA 1879. / WIERNY SERCEM I CZYNEM / BOGU, OJCZYŹNIE, RODZINIE / BLIŹNICH KOCHAŁ – BYŁ KOCHANY / W CHWALE WIEKUISTEJ NAGRÓDŹ MU PANIE!” Na popiersiu sygnatura „MODELOWAŁA NATALIA POTOCKA”. Druga sygnatura na cokole, w prawym, dolnym rogu „E(DWARD) STEHLIK W KRAKOWIE”.
płyta nagrobna

Epitafium Maurycego Potockiego

Zdjęcie nr 1: Nagrobek w formie płaskorzeźbionej tablicy o kształcie stojącego prostokąta. W jego górnej części znajduje się wyobrażenie Elżbiety z Giebułtowskich Pisarskiej przedstawionej frontalnie, do pasa. Kobieta jest obramiona półkolistą arkadą utworzoną z kaboszonów. Po bokach arkady dwa ozdobione rollwerkami kartusze z godłami herbów Bersten (po lewej stronie) i Jelita (po prawej stronie). Wyłaniająca się spod szat twarz zmarłej o kształcie sercowatym, z pełnymi policzkami z dużymi zamkniętymi oczami, z prostym, wydatnym nosem, wąskimi ustami i wyraźnie zaznaczonym podbródkiem. Zmarła jest ubrana we wdowi welon (rańtuch) spięty pod brodą i rozchylający się od środka na boki. Gładki welon zdobi jedna rurkowata fałda biegnąca na całej jego długości. Głowę nakrywa czepek, a szyję zasłania podwika. Spódnica spięta pasem z ozdobnymi klamrami, układana w drobne rurkowate fałdy. Ręce złożone, w nich chustka, przez prawą rękę przewieszony różaniec. W dolnej partii nagrobka inskrypcja kuta majuskułą. Treść inskrypcji w otoku bordiury i w polu. Inskrypcja w otoku: Inskrypcja na bordiurze "THU. LIESI. URODZONA. HELZBIETHA. PISARSKA / Z GIEBVLTOWA. KTORA MAIANCZ WIEKU / SWEGO. LIATTH. LVI. S. STHEM. SZWIATHEM. / ROZL/ONCZONA. W ROKV. 1576. XX. DNIA MARCEA." Inskrypcja w polu: "HELIZABET. PISARSKA. TV LIEZY. KOCHANIE. / DZIATEK. SWICH. ALBO. RACZEI. BACZ. I NARZEKANIE / POMNICZIE. NA. POBOŻNE. SWOIEI. MATKI SPRAWY/CZNE POTOMSTWO IAKO I IEI W TIM. BIŁ BOG. ŁASKAWY / THA WAM W BOIZNIE I BOZEJ. WYCHOWANIE DAŁA / THAKOWE. ZE. THAM. ZADNA. ZMAZA. NIEZOSTAŁA / THEGOSZ. I. PO. SMIERCZI. SWEI. VPRZYIMIE WAM. ZICZI. / BISZCIE. TAK. IAKO. ONA. DOKONALI. WSISCZI. / WIEKOW. SWOICH. A W TIM. WAM WĄTPICZ NIEPOTRZEBA. / ZE. WAS. THIM. CZIESICZ. BENDZIE. NAIWISI. BOG. Z NIEBA. / I. TIM. WAM. TO. ZAPLACZI. ZE. DNIA. OSTATNIEGO. / STANIECZIE. NAPRAWICZI. Z WIBRANEMI. IEGO. / BARBARA TOMASOWSKA. TEN. KAMIEŃ. POSTAWICZ. DAŁA".
nagrobek

Nagrobek Elżbiety z Giebułtowskich Pisarskiej

Zdjęcie nr 1: Rzeźba i nagrobek przyścienne. Nagrobek prostopadłościenny na cokole. Na nagrobku zamieszczona inskrypcja na marmurowej, wprawionej tablicy o wymiarach 70x 58 cm: „D.O.M./ Ku pobożnemu wspomnieniu/ Józefa Piątkowskiego zmarłego 1829 r: w wieku lat 70./ Magdaleny Piątkowskiej zmarłej 1855 r: w wieku lat 89./ Kaspra Piątkowskiego zmarłego 1847 r: w wieku lat 52./ Antoniego Piątkowskiego zmarłego 1847 r: w wieku lat 47./ Maryanny z Piątkowskich Łozińskiej/ zmarłej w 1849 r: w wieku lat 50./ Wiktoryj Nowakowskiej w Zakonie Franciszki zmarłej w 1854 r: w wieku lat 19/X: Piątkowski Serafin/ ten pomnik postawił”. Rzeźba ustawiona na nagrobku, przedstawia Michała Archanioła stojącego na smoku. Budowa ciała muskularna.Anioł w dynamicznej pozie, kontrapoście.Ciężar ciała oparty na prawej nodze. Tors i głowa silnie przechylone w lewą stronę. Ręce uniesione do wysokości ramion, ugięte w łokciach, przedramiona skierowane w dół. U ramion duże, dynamicznie ukształtowane skrzydła. Włosy kręcone, długością sięgające ramion, twarz o młodzieńczych rysach.W prawej dłoni trzyma miecz, skierowany ukośnie w dół, w stronę głowy smoka. Ubrany w zbroję łuskową, w dolnej partii zakończoną fartuchem złożonym zpasów, hełm z obfitym pióropuszem oraz sandały sięgające połowy łydki. Postać odziana jest w dekoracyjnie kształtowany płaszcz. Smok leżący na grzbiecie, pod stopami Archanioła, ma głowę i łapy wyciągnięte ku górze. Na grzbiecie łuska oraz skrzydła.
rzeźba

Archanioł Michał- włączona w nagrobek rodziny Piątkowskich

Zdjęcie nr 1: Kościół orientowany, trójnawowy, z niższym i węższym prezbiterium zakończonym absydą. Przy prezbiterium od strony południowej dostawiona kaplica na rzucie prostokąta, od północny analogiczna zakrystia, oba pomieszczenia nakryte dachami czterospadowymi. Do nawy od południa, na wysokości drugiego przęsła dostawiona zadaszona kruchta wsparta na dwóch kamiennych filarach. Do elewacji zachodniej od południa i północy dostawione dwa aneksy na rzucie prostokąta nakryte dachami czterospadowymi. Nawa główna trójprzęsłowa, znacznie wyższa i szersza od naw bocznych, kryta stropem wspartym na murowanych z cegieł filarach o kompozytowych kapitelach. Doświetlona prostokątnymi oknami zamkniętymi łukiem półkolistym o podziale naśladującym triforium. Nawy boczne wydzielone od głównej półkolistymi arkadami, doświetlone okami w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego półkoliście. Prezbiterium kryte prostym stropem oddzielone od nawy ścianą tęczową z półkolistą arkadą z profilowaną archiwoltą. Doświetlone wąskimi oknami w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym. Analogiczne okna w kaplicy południowej. W fasadzie czworoboczna zwężająca się ku górze wieża z drewnianą hurdycją, nakryta ostrosłupowym dachem zwieńczonym krzyżem. W przyziemiu portal nakryty wspartym na dwóch kamiennych filarach dachem półszczytowym. Powyżej prosty, drewniany krzyż oraz okrągła płycina mieszcząca tarczę zegarową. Elewacje licowane kamieniem, od południa i północy murowane z czerwonej cegły z kamiennymi obramieniami wokół okien. Dachy kryte blachą, ponad prezbiterium czworoboczna wieżyczka na sygnaturkę zwieńczona ostrosłupowym hełmem.
kościół

Kościół św. Stefana

Zdjęcie nr 1: Nagrobek wolnostojący na rozbudowanym cokole, zwieńczony figurą Matki Boskiej. Cokół jest gładki, wieloczęściowy, z której część niższa jest szersza od górnej. Dolna jest prostopadłościenna, z uskokiem, na górnej części na frontowej ścianie inskrypcja. Figura Matki Boskiej w typie Niepokalanej ukazuje Marię w całej postaci, stojącą frontalnie, z rękami złożonymi do modlitwy i półksiężycem pod prawą stopą. Ma owalną, zamyśloną twarz o łagodnych rysach, oczy przymknięte, nos prosty, usta wąskie. Jest ubrana w długą, przewiązaną w pasie suknię i siegający ziemi płaszcz, który osłania jej głowę, plecy i jest założony za pasek przy lewym biodrze.
nagrobek

Nagrobek

Zdjęcie nr 1: Nagrobek ustawiony na trójstopniowej podstawie i na cokole, w których na froncie mieści się wejście do grobu w formie przełamanego pod kątem leżącego prostokąta zamkniętego trójkątnym przyczółkiem z niszą, u spodu z reliefem: „GRÓB BAUMÓW”. Górna część nagrobka w kształcie dwustrefowego obelisku: dolna partia w formie ściętego ostrosłupa na profilowanym cokole, w polu trzech spośród czterech fakturowanych ścianek tablice, powyżej czworoboczny wałek dekorowany płaskorzeźbionymi gałązkami laurowymi przeplatanymi z wstęgą, strefa zakończona gzymsem. Górna część zwężająca się ku górze w postaci wklęsło-wypukłego profilowanego cokołu dźwigającego kostkę dekorowaną z czterech stron kaboszonami oraz sześcian. Płyta na południowej ściance bocznej: „ANTONI BARON BAUM / C(ESARSKO) K(RÓLEWSKI) RADCA DWORU / URODZONY 6 WRZEŚNIA 1763. / ZMARŁ 29 WRZEŚNIA 1829 R(OKU) / HELENA / BARONOWA BAUMOWA / ŻONA ANTONIEGO / *1797 + 1884.”. Płyta na ściance frontowej: „JÓZEF BARON BAUM / PREZES RADY POWIATOWEJ WADOWICKIEJ / POSEŁ NA SEJM KRAJOWY I DO RADY PAŃSTWA / WICE PREZES KOŁA POLSKIEGO W WIEDNIU / PREZES TOWARZYSTWA WZAJ(EMNYCH) UBEZP(IECZEŃ) W KRAKOWIE / I. T. D. / URODZONY 12. PAŹDŹ(IERNIKA) 1821 / ZMARŁ 11. MARCA 1883.” Płyta na północnej ściance bocznej: „WIKTOR JÓZEF B(A)R(ON) BAUM / URODZ(ONY) 23/10 1845 ZMARŁ 3/10 1846 / JÓZEFA B(A)R(ONOWA) BAUMÓWNA / URODZ(ONA) 4/4 1854 ZMARŁA 18/4 1854 R(OKU)”. Na cokole obelisku sygnatura: „E(DWARD) STEHLIK W KRAKOWIE”.
nagrobek

Nagrobek Baumów

Jak cytować?

Agata Felczyńska , "Nagrobek Stefana Potockiego", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/nagrobek-stefana-potockiego

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności