Dzwonnica bramna

Dzieje zabytku

W 1752 roku opisywano po zachodniej stronie kościoła dzwonnicę „odartą”, która „zakrycia i płatew potrzebuje”; wisiały na niej trzy dzwony. W 1774 roku powtórzono, iż wymaga reparacji. Obecna, murowana dzwonnica została ufundowana w 1823 roku przez hrabiego Józefa Wodzickiego. W 1954 roku wymieniono pokrycie dachu.

Opis

Dzwonnica murowana, tynkowana, dwukondygnacyjna, na planie kwadratu. Lico ścian opięte w narożach lizenami. W pierwszej kondygnacji przejście na przestrzał, w ścianach północnej i południowej otwory drzwiowe zamknięte łukiem odcinkowym – południowy dodatkowo zwieńczony niewielkim polem z plakietą. Kondygnacje zostały oddzielone od siebie prostym gzymsem. W drugiej, w każdej ścianie okno zamknięte półkoliście zwieńczone niewielką plakietą; od zachodu blenda. Kondygnację wieńczy gzyms. Całość przekryta dachem czterospadowym pokrytym blachą i zwieńczonym krzyżem.

Zarys problematyki artystycznej

Kościół w Górce Kościelnickiej nie ma wieży, jedynie wieżyczkę na sygnaturkę. Z tego powodu wieżę wybudowano osobno – najpierw drewnianą, a w 1823 roku zmieniono ją na murowaną. Służy ona pomieszczeniu dzwonów oraz pełni rolę magazynu. Jest wtopiona w ogrodzenie i wchodzi się przez nią na teren przykościelny – można ją zatem określić jako wieżę bramną. Jest to prosta, dziewiętnastowieczna budowla, której jedyną ozdobę stanowią narożne lizeny i niewielkie plakiety.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Dobry.

Streszczenie

Dzwonnica w Górce Kościelnickiej została wybudowana w 1823 roku. Pełni funkcję bramy, przez którą wchodzi się na teren kościoła, pomieszczenia na dzwony oraz magazynu. Jej jedyną ozdobę stanowią narożne lizeny i niewielkie kartusze herbowe.

Bibliografia