Nagrobek Magdaleny z Kmiecików Moksiny
Zdjęcie nr 1: Nagrobek kamienny na cokole, w formie prostopadłościanu o fazowanych bokach, zakończony wyniesionym, uproszczonym trójkątnym przyczółkiem. W zwieńczeniu ślad po owalnym medalionie, poniżej na trzonie prostokątna, fazowana płycina z inskrypcją: „D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO)/ Tu spoczywa S(więtej). P(amięci) / MAGDALENA z KMIECIKÓW / MOKSINA / + 1 Grudnia 1873 r(oku) licząc lat - 64 / Mąż Wicenty / pomnik ten wystawił. / Pokój Jej duszy.”. Nagrobek był najpewniej zwieńćzony krzyżem. Na przedniej ścianie na cokole podpis kamieniarza: „F. HOCHSTIM”.

Nagrobek Magdaleny z Kmiecików Moksiny

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
Kraków
Gmina
Kraków-Nowa Huta
Miejscowość
Kraków-Nowa Huta (dawniej Górka Kościelnicka)
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Dekanat
Wawrzeńczyce
Parafia
Wszystkich Świętych
Kościół
Wszystkich Świętych
Tagi
Magdalena Moksina nagrobek
Miejsce przechowywania
cmentarz
Identyfikator
DZIELO/01459
Kategoria
nagrobek
Ilość
1
Czas powstania
1813 rok
Fundator
Wicenty Moksa
Technika i materiał
kamień, techniki kamieniarskie
Autor noty katalogowej
Agata Felczyńska
Uznanie autorstwa 4.0

Dzieje zabytku

Pomnik wystawiony przez męża zmarłej po jej śmierci w 1813 roku.

Opis

Nagrobek kamienny na cokole, w formie prostopadłościanu o fazowanych bokach, zakończony wyniesionym, uproszczonym trójkątnym przyczółkiem. W zwieńczeniu ślad po owalnym medalionie, poniżej na trzonie prostokątna, fazowana płycina z inskrypcją: „D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO)/ Tu spoczywa S(więtej). P(amięci) / MAGDALENA z KMIECIKÓW / MOKSINA / + 1 Grudnia 1873 r(oku) licząc lat - 64 / Mąż Wicenty / pomnik ten wystawił. / Pokój Jej duszy.”. Nagrobek był najpewniej zwieńćzony krzyżem. Na przedniej ścianie na cokole podpis kamieniarza: „F. HOCHSTIM”.

Zarys problematyki artystycznej

Jest to prosty, dziewiętnastowieczny nagrobek, który swoja formą wpisuje się w stylistykę sztuki neogotyckiej. Nieopodal stoi pomnik męża Magdaleny – Wicentego, na którym widnieje opisana data urodzenia (1800) i druga, nieopisana: 1870. Można by ją odnieść do roku śmierci, jednak gdyby tak ją interpretować, Wicenty nie mógłby wznieść pomnika swojej żonie zmarłej w 1873 roku. Niestety inskrypcje obu nagrobków są częściowo nieczytelne, co utrudnia rozwiązanie zagadki.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Kamień zmurszały, pokryty mchem, inskrypcja częściowo zatara, całość silnie zabrudzona, z widocznymi zaciekami.

Streszczenie

Dziewiętnastowieczny nagrobek upamiętnia Magdalenę z Kmiecików Moksinę, która zmarła w 1873 roku przeżywszy 64 lata (?). Ufundowany przez męża zmarłej pomnik swoją formą wpisuje się w stylistykę sztuki neogotyckiej.

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Ambona przyścienna składająca się z kosza, zaplecka i baldachimu zawieszona na lewej ścianie prezbiterium. Kosz na planie kwadratu, o wklęsłych narożach dekorowanych rocaille'em i ujętych pilastrami, dekorowany ramami o krótkich krawędziach utworzonych z ornamentu rocaille’owego; parapet profilowany, wklęsło-wypukły. Podstawę tworzy stylizowany motyw muszli, z podwieszonym ośmiobokiem zakończonym kwiatonem. Zaplecek gładki, zamknięty belkowaniem, podtrzymany na konsolach, z których zwiesza się ornament roślinny. W dolnej części płycina w kształcie leżącego prostokąta. Baldachim powtarzający kształt kosza, w formie bogato profilowanego gzymsu z gołębicą w glorii na podniebieniu. Powyżej gzymsu baldachim przechodzi w zwężający się, dekolorowany rocaille'em cokół, na którym znajduje się pełnoplastyczna rzeźba anioła siedzącego na chmurze, dmącego w trąbę trzymaną w prawej ręce, lewą ujmującego płomienisty miecz. Anioł ukazany został w skręcie w prawo, z głową lekko uniesioną i rozłożonymi skrzydłami. Jest ubrany w obszerny, złoty płaszcz, spod którego wystaje prawa noga. Struktura marmoryzowana na kolor jasnoszary; ornamenty, profile i fragmenty rzeźb złocone, gołębica, chmura i trąba srebrzone.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Stopa chrzcielnicy jest profilowana, ośmioboczna zakończona takimż pierścieniem. Trzon kwadratowy, profilowany, wklęsłowypukły. Misa jest puklowana, wklęsłowypukła, kolista z wywiniętym brzegiem. Na niej pokrywa w formie sześciu schodzących się koncentrycznie wolut dekorowanych ornamentem roślinnym, podtrzymujących profilowany talerzyk. Zwieńczenie w formie rzeźby Matki Boskiej z Fatimy na prostopadłościennej, dwustrefowej podstawie. Maria została ukazana w całej postaci, stojąca na chmurach, z rękami złożonymi do modlitwy i głową delikatnie przechyloną na lewo. Jej owalna twarz zakończona spiczastym podbródkiem ma pogodny wyraz. Maria ma na sobie białą suknię ze złotymi lamowaniami i obszerny, jasnoróżowy maforion; na głowie niewielką, zamkniętą koronę. Stopa i trzon w kolorze piaskowca, czara szara.
chrzcielnica
Chrzcielnica
Zdjęcie nr 1: Dzwonnica murowana, tynkowana, dwukondygnacyjna, na planie kwadratu. Lico ścian opięte w narożach lizenami. W pierwszej kondygnacji przejście na przestrzał, w ścianach północnej i południowej otwory drzwiowe zamknięte łukiem odcinkowym – południowy dodatkowo zwieńczony niewielkim polem z plakietą. Kondygnacje zostały oddzielone od siebie prostym gzymsem. W drugiej, w każdej ścianie okno zamknięte półkoliście zwieńczone niewielką plakietą; od zachodu blenda. Kondygnację wieńczy gzyms. Całość przekryta dachem czterospadowym pokrytym blachą i zwieńczonym krzyżem.
dzwonnica
Dzwonnica bramna
Zdjęcie nr 1: Obraz w ośmiobocznej, profilowanej, złoconej ramie. Na tle górzystego pejzażu z widocznymi w oddali, po prawej stronie zabudowaniami miejskimi oraz wzniesieniem z ustawionym na nim wazonem po lewej stronie przedstawiona scena spotkania Chrystusa z Samarytanką przy studni. Po lewej stronie siedzi Chrystus, zwrócony w trzech czwartych w lewo, prawą uniesioną powyżej głowy ręką wskazuje na niebo, lewą wspartą o studnię przyciska do piersi. Twarz pociągła z prostym nosem, półprzymkniętymi oczami okolona ciemnobrązowym zarostem i długimi, falującymi włosami opadającymi na ramiona. Chrystus ubrany w czerwoną szatę przewiązaną w pasie oraz ciemnoniebieski płaszcz przerzucony z przodu przez kolana i lewe ramię. Po prawej stronie ukazana Samarytanka wchodząca po stopniach studni, przedstawiona od tyłu z głową zwróconą w stronę Chrystusa, prawą rękę opiera na dzbanie stojącym na brzegu studni, lewą unosząca na wysokość piersi. Kobieta ubrana w żółtą suknię, odsłaniającą ramiona, przewiązaną w pasie oraz niebieski płaszcz okrywający biodra. Kolorystyka ciepła, z przewagą brązów i żółcieni, z dominantą w postaci czerwonego płaszcza Chrystusa. Obraz malowany walorowo.
obraz
Chrystus i Samarytanka
Zdjęcie nr 1: Rzeźba pełna ukazująca Chrystusa Zmartwychwstałego przedstawionego całopostaciowo, w lekkim kontrapoście, z delikatnie zaznaczoną muskulaturą i głową lekko opuszczoną na prawe ramię. Ma jasną karnację, twarz pociągłą o prostym nosie, okoloną długą brodą i falującymi brązowymi włosami spływającymi na plecy i ramiona. Na dłoniach i w boku widoczne ślady męki. Jezus jest ubrany w udrapowany, podbity zielenią czerwony płaszcz w diagonalnym układzie zarzucony na lewe ramię i owijający się wokół prawego biodra. W lewej dłoni trzyma chorągiew w postaci purpurowej tkaniny z krzyżem na drewnianym drzewcu, prawą ma uniesioną. Postać ustawiona na niewysokiej, ośmiobocznej podstawie.
rzeźba
Chrystus Zmartwychwstały
Zdjęcie nr 1: Feretron w formie obrazu w kształcie stojącego prostokąta w neogotyckiej ramie utworzonej z flankujących przedstawienie pinakli zakończonych kwiatonami. Zwieńczenie w formie łuku w ośli grzbiet dekorowanego astwerkiem. Na awersie przedstawienie Immaculaty wzorowanej na obrazie autorstwa Bartolomea Estebana Murilla. Maria została przedstawiona całopostaciowo, zwrócona w trzech czwartych w prawo, z głową odwróconą w przeciwną stronę. Stoi na półksiężycu, ręce składa na piersi. Jest ubrana w białą suknię i niebieski płaszcz. Wokół niej fruwają ukazane w przeróżnych pozach aniołki osłonięte kolorowymi szarfami. Tło stanowią jasne obłoki. Na rewersie przedstawienie św. Anny nauczającej małą Marię. W centrum kompozycji św. Anna, która siedzi na krześle, w prawej ręce trzyma opartą na kolanach otwartą książkę, a lewą obejmuje Marię. Ma owalną twarz o skupionym wyrazie osadzoną na szerokiej szyi. Jest ubrana w zielono-brązową suknię i niebieski płaszcz, głowę ma owiniętą białą chustą. Maria stoi, ma uniesiony wzrok, ręce składa w geście modlitwy. Jest ubrana w różową suknię z szerokimi rękawami. Wokół ich głów nimby, w tle szara ściana; przy lewej krawędzi widoczny fragment okna, przez które widać szeroki, górzysty krajobraz. Rama polichromowana na kolor niebieski i brązowy, złocona.
feretron
Immaculata, św. Anna nauczająca Marię

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po tagach

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. W centrum siedząca postać Marii zwrócona trzy czwarte w lewo, delikatnie pochylona z rękami złożonymi w geście modlitwy. Przed nią siedzące na skale Dzieciątko, zwrócone trzy czwarte w prawo, delikatnie pochylone, opierające ciężar ciała na prawej ręce. Maria o delikatnych rysach: owalnej twarzy, małym nosie i drobnych ustach. Na głowie ma biały welon przykrywający jej włosy. Ubrana jest w bladoróżową suknię oraz silnie udrapowany ciemnogranatowy płaszcz, spod którego widoczna jest bosa stopa. Dzieciątko o jasnej, różowawej karnacji. Twarz pełna o małym nosie i głęboko osadzonych oczach. Głowę okalają krótkie, złote włosy. Wokół głów Marii i Dzieciątka złote, świetliste nimby. W tle pejzaż z widocznymi fragmentami drzew w brunatnej i ciemnozielonej tonacji. Rama złocona, fakturowana, w narożach i pośrodku boków zdobiona stylizowaną wicią roślinną.
obraz

Adoracja Dzieciątka

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta przedstawiający stygmatyzację św. Franciszka. W centrum kompozycji znajduje się św. Franciszek, usytuowany nieco z lewej strony obrazu, w pozycji klęczącej, zwrócony w trzech czwartych w lewo, z rękami rozłożonymi szeroko na boki. Ma podłużną twarz, z krótkim i jasnym zarostem, z oczami skierowanymi na Chrystusa, na głowie tonsurę. Święty ubrany jest w habit franciszkański przewiązany sznurem, a na stopach ma założone sandały. W górnej części obrazu, po prawej stronie znajduje się Chrystus jako serafin, z którego ran wychodzą czerwone promienie tworzące stygmaty u świętego Franciszka. Przed świętym, na wysokim wzniesieniu ułożone są: otwarta księga oraz czaszka. W tle, pośrodku widać zakonnika, ukazanego w pozycji siedzącej, czytającego księgę. W oddali widać pejzaż górski i pochmurne niebo. W dolnej części obrazu słabo czytelna sygnatura „Wład(ysław) P. Bąkowski 1886.” Rama drewniana, profilowana, fakturowana i złocona, zdobiona stylizowanymi rocaille'ami.
obraz

Stygmatyzacja św. Franciszka

Zdjęcie nr 1: Obraz przedstawiający św. Izydora Oracza w kształcie stojącego prostokąta, podzielony na dwie strefy. W dolnej strefie został ukazany anioł orzący pole za pomocą pary wołów i pługa. Anioł ubrany jest ciemnozieloną tunikę, ma również czerwone skrzydła. Powyżej ukazana jest niewielka scenka rodzajowa przedstawiająca pasterza, ubranego w strój krakowski: niebieską sukmanę i czerwony kapelusz, stado białych owieczek oraz latające wrony. W górnej strefie obrazu, po prawej stronie został ukazany św. Izydor, który klęczy przed przydrożnym krzyżem ze złożonymi w geście modlitwy rękami. Święty ubrany jest w brunatno-zieloną sukmanę, szare spodnie i czarne buty z wysokimi cholewami. Twarz z dużymi oczami, krótkim zarostem okolona długimi i brązowymi włosami. Wokół głowy ma trójstrefowy nimb: brązowy kolisty, niebieski okrągły i żółty utworzony z przerywanej kreski. Sylwetki postaci, draperie oraz brzegi szat oddane są konturem i wypełnione płaską plamą barwną. Po lewej stronie obrazu widoczne murowane zabudowania z jasnobrązowymi dachami. Krzyż prosty, a wokół jego ramion jest namalowana żółto-pomarańczowa poświata. Tło obrazu jednolite, niebieskie. Rama drewniana, prosta, pokryta bejcą.
obraz

Św. Izydor Oracz

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie ośmioboku z przedstawieniem sceny Adoracji Dzieciątka Jezus. W dole kompozycji w żłóbku leży Chrystus, nad którym stoi Maria, a za nimi św. Józef. Jezus leży nagi na białej tkaninie ułożonej na słomie, lewą rękę zbliża do twarzy, prawą trzyma przy boku, ma małą głowę, wokół niej świetlisty nimb. Spogląda na Marię, która również patrzy na niego, ręce składa do modlitwy, ma pociągłą, delikatną twarz o dużym nosie i małych ustach. Jest ubrana w czerwoną suknię z szarym wykończeniem na dekolcie i granatowy maforion. Święty Józef stoi w cieniu, patrzy na Dzieciątko, unosi prawą rękę, a w lewej trzyma kij. Ma podłużną twarz o ostrym nosie i małych ustach, łysinę i ciemny zarost. Ponad grupą otwiera się jaśniejące niebo i widać uskrzydlone główki aniołków. Z prawej strony kompozycji fragment kolumny.
obraz

Adoracja Dzieciątka

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie pionowego owalu. W centrum kompozycji Dzieciątko Jezus stojące na monogramie IHS, które lewą ręką przytrzymuje krzyż, a prawą, uniesioną do góry błogosławi. Ma okrągłą twarz i krótkie, jasne włosy, skośnie przez pierś i między nogami biegnie biało-czerwona szarfa, która rozwiewa się za jego plecami. Poniżej monogramu serce Jezusa otoczone koroną cierniową, z płomieniami. Przedstawienie adorowane przez dwa, symetrycznie klęczące anioły z kadzielnicami w rękach. Anioł z prawej strony spogląda w dół, anioł z lewej unosi wzrok w kierunku serca. Oba ubrane są w białe suknie z dużym dekoltem, o szerokich rękawach spiętych złotymi klamrami na wysokości łokci oraz ramion. Każdy ma narzucony niebieski płaszcz i rozpostarte, tonące w mroku skrzydła. Tło wypełniają skłębione chmury w złotobrunatnym odcieniu, które rozjaśniają się za postacią Dzieciątka.
obraz

Adoracja Imienia Jezus

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. W centrum obrazu św. Józef Kalasanty klęczący przed unoszącą się pośród obłoków Matką Boską z Dzieciątkiem. Święty zwrócony jest w trzech czwartych w prawo, z uniesioną głową i skrzyżowanymi na piersi rękami, w których trzyma gorejące serce i gałązkę lilii. Twarz ma pociągłą, o migdałowatych, wąskich oczach i lekko garbatym nosie, okoloną krótką, siwą brodą i włosami po bokach głowy, na jej czubku łysina. Ubrany jest w czarny habit zapinany z przodu na guziki, z białą koloratką oraz czarny płaszcz zarzucony na plecy. Przed nim leży czarny biret i otwarta księga z napisem „Consti/tutio/nes Cler[i]c[orum] / Regular[um] / Piarum / Schola/rum”. Na pierwszym planie ukazany od tyłu, w pozycji półleżącej, chłopiec z otwartą księgą. Obok, w prawym dolnym rogu na księgach leżą czerwony kapelusz kardynalski, pastorał i laska zakończona krzyżem arcybiskupim. W lewej, górnej części obrazu Matka Boska siedzi na obłoku, zwrócona jest w trzech czwartych w lewo, pochylona, obiema rękami trzyma stojące po jej prawej stronie Dzieciątko. Twarz o łagodnych rysach, wąskich oczach, okolona jasnymi włosami. Ubrana jest w jasnoróżową suknię z białą podwiką, niebieski płaszcz narzucony na kolana oraz jasnoróżowy, rozwiany welon na głowie. Dzieciątko zwrócone w trzech czwartych w lewo, z uniesioną prawą ręką w geście błogosławieństwa, przepasane w partii bioder białą tkaniną. U góry obrazu, pośród obłoków dwa putta. W prawej części obrazu, za świętym widoczne dwie postacie klęczących dzieci, spośród których jedno czyta księgę a drugie się modli. Scena ukazana we wnętrzu z widocznymi w tle pilastem i oknem.
obraz

Adoracja Matki Boskiej przez św. Józefa Kalasantego

Jak cytować?

Agata Felczyńska, "Nagrobek Magdaleny z Kmiecików Moksiny", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/nagrobek-magdaleny-z-kmiecikow-moksiny

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności