Epitafium Romualda Wiśniewskiego i Franciszki z Sawickich Wiśniewskiej
Zdjęcie nr 1: Epitafium w formie leżącego prostokąta z marmurową płytą obramioną kamienną, profilowaną, szeroką ramą z uszakami, wspartą na konsolach ujętych listkami i poprzecznej belce z równoległymi pionowymi rokami, a zwieńczoną profilowanym gzymsem w kształcie łuku nadwieszonego, półkolistego z wolutami po bokach. Po bokach epitafium spływy z okrągłymi wypustkami. Naroża obramienia wypełniają gwiazdy i zdobią na bokach zawijające się do środka taśmy. Pośrodku gzymsu owalne pole z krzyżem o ramionach zakończonych trójlistnie obwiedzione kartuszem z muszlą palmetową w zwieńczeniu, festonami i karbowanymi taśmami u dołu. Na tablicy dwie inskrypcje w dwóch kolumnach „PAMIĘCI / ROMUALDA / WIŚNIEWSKIEGO / WŁAŚCICIELA PRZEBIECZAN / ZM(ARŁEGO) 31 LIPCA 1891 R(OKU) / PAMIĘCI / FRANCISZKI Z SAWICKICH / WIŚNIEWSKIEJ / WŁAŚCICIELKI PRZEBIECZAN / ZM(ARŁEJ) 21 KWIETNIA 1878 R(OKU) / Poświęca rodzina”. Poniżej dolnego prawego rogu sygnatura „J(ÓZEF) KULESZA W KRAKOWIE”.

Epitafium Romualda Wiśniewskiego i Franciszki z Sawickich Wiśniewskiej

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
wielicki
Gmina
Biskupice
Miejscowość
Biskupice
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Dekanat
Niegowić
Parafia
Parafia Św. Marcina z Tours
Tagi
Wiśniewska Franciszka z Sawickich Wiśniewski Romulad
Miejsce przechowywania
południowa ściana nawy głównej
Identyfikator
DZIELO/12160
Kategoria
płyta nagrobna
Ilość
1
Czas powstania
1891 rok
Autor
Józef Kulesza
Miejsce (państwo, miasto, region geograficzny)
Kraków
Technika i materiał
kamień i marmur cięty, kuty
Wymiary podstawowe
szerokość – 110 cm
wysokość – 110 cm
Autor noty katalogowej
Józef Skrabski
Domena Publiczna

Dzieje zabytku

Epitafium powstałe zapewne po śmierci Romualda Wiśniewskiego w 1891 roku z inicjatywy członków rodziny.

Opis

Epitafium w formie leżącego prostokąta z marmurową płytą obramioną kamienną, profilowaną, szeroką ramą z uszakami, wspartą na konsolach ujętych listkami i poprzecznej belce z równoległymi pionowymi rokami, a zwieńczoną profilowanym gzymsem w kształcie łuku nadwieszonego, półkolistego z wolutami po bokach. Po bokach epitafium spływy z okrągłymi wypustkami. Naroża obramienia wypełniają gwiazdy i zdobią na bokach zawijające się do środka taśmy. Pośrodku gzymsu owalne pole z krzyżem o ramionach zakończonych trójlistnie obwiedzione kartuszem z muszlą palmetową w zwieńczeniu, festonami i karbowanymi taśmami u dołu. Na tablicy dwie inskrypcje w dwóch kolumnach „PAMIĘCI / ROMUALDA / WIŚNIEWSKIEGO / WŁAŚCICIELA PRZEBIECZAN / ZM(ARŁEGO) 31 LIPCA 1891 R(OKU) / PAMIĘCI / FRANCISZKI Z SAWICKICH / WIŚNIEWSKIEJ / WŁAŚCICIELKI PRZEBIECZAN / ZM(ARŁEJ) 21 KWIETNIA 1878 R(OKU) / Poświęca rodzina”.
Poniżej dolnego prawego rogu sygnatura „J(ÓZEF) KULESZA W KRAKOWIE”.

Zarys problematyki artystycznej

Epitafium jest dziełem znanego krakowskiego kamieniarza Józefa Kuleszy, autora wielu tego rodzaju prac w kościołach krakowskich, autora nagrobków na cmentarzu Rakowickim oraz na cmentarzu w Brzesku, tablicy z białego i czerwonego marmuru upamiętniającej zwycięstwo Jana III Sobieskiego w kościele Kamedułów na Kahlenbergu koło Wiednia. Kamieniarz ten stosował formy w różnych stylach. W epitafium Wiśniewskich wykorzystał wzory typowe dla dzieł wczesnego baroku z uszakami i kartuszami.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Dobry

Streszczenie

Epitafium upamiętniające Romualda Wiśniewskiego i jego żonę Franciszkę z Sawickich, właścicieli Przebieczan, wykonał krakowski kamieniarz Józef Kulesza. Kształt epitafium nawiązuje do dzieł z okresu wczesnego baroku (1. poł. XVII w.).

Osoby związane z dziełem

SDM_COVER_PHOTO
Autor dzieła
Józef Kulesza

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Epitafium w kształcie leżącego prostokąta w profilowanej kamiennej ramie z inskrypcją: „D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / Ś(WIĘTEJ) P(AMIĘCI) KS(IĘDZA) JANA KALCZYŃSKIEGO / KANONIKA HON(OROWEGO), RADCY KONSYSTORZA / KRAKOWSKIEGO, JUBILATA, PLEBANA / TUTEJSZEJ PARAFII PRZEZ 47 LAT, / W 81 R(OKU) ŻYCIA, A 52 KAPŁAŃSTWA, / ZMARŁEGO W DNIU 3 GO MARCA 1883 R(OKU) / Pokój Jego zacnej duszy!” Nad inskrypcją krzyż.
płyta nagrobna
Epitafium księdza Jana Kalczyńskiego
Zdjęcie nr 1: Epitafium architektoniczne, w formie aediculi, na cokole z wyciętym u dołu łukiem odcinkowym, ujęte parą kolumn o kapitelach korynckich, dźwigających niepełne belkowanie zakończone wyłamanym szerokim gzymsem. W partii zwieńczenia widnieje płaskorzeźbiona, ujęta liściastymi labrami tarcza z godłem herbu Prus I. Niegdyś epitafium wieńczył zapewne krzyż (obecnie zniszczony). Pośrodku profilowana płycina z inskrypcją „PAMIĘCI / Adama / WIŚNIEWSKIEGO / Dziedzica wsi Przebieczany / zm(arłego) d(nia) 6 Grudnia 1857 / w 64 roku życia. / Pozostała wdowa z dziećmi / poświęca”. W prawej dolnej części epitafium sygnatura „E(dward) Stehlik”.
płyta nagrobna
Epitafium Adama Wiśniewskiego
Zdjęcie nr 1: Epitafium w formie leżącego prostokąta, z uszakami, ujęte od góry i dołu wolutami, zwieńczone prostym krzyżem. W polu inskrypcja „KAŻMIERZ / BR: KONOPKA / UR(ODZONY) 19 LISTOPADA 1826. – ZM(ARŁY) 28 PAŹDZIERNIKA 1884. / RĘKE SWĄ OTWORZYŁ UBOGIEMU / A DŁONIE SWE ŚCIĄGNĄŁ KU NIEDOSTATECZNEMU”.
płyta nagrobna
Epitafium Kazimierza Konopki
Zdjęcie nr 1: Chrzcielnica na masywnej kamiennej podstawie na planie ściętego koła. Trzon z piaskowca, polichromowany na sposób imitujący marmoryzację, w formie jednolalkowej tralki z okrągłą plintą i sześcienną bazą. Czara marmurowa w formie spłaszczonej półkuli, z wywiniętym brzegiem, ujęta metalowymi cęgami z kotwami. Wewnątrz blaszana misa. Pokrywa drewniana, na profilowanej podstawie na planie ośmioboku, w formie kopułki pokrytej łuską, podzielonej na osiem pól, zwieńczona cokołem z niewielką grupą rzeźbiarską Chrztu Chrystusa. Pokrywa i profile złocone, podstawa polichromowana w kolorze zielonym.
chrzcielnica
Chrzcielnica z pokrywą
Zdjęcie nr 1: Ambona przyścienna, wisząca. Kosz na planie prostokąta o ściętych narożach, z dobudowanym po prawej stronie balkonem, opasującym ścianę tęczową, prowadzącym do drzwi umieszczonych w północnej ścianie prezbiterium. Kosz ze schodkowym i profilowanym podwieszeniem zakończonym szyszką. Kosz i balkon na profilowanych cokołach, o ściankach dekorowanych płycinami z perełkowaniem, w polu frontowym monogram IHS, w czterech polach flankujących rozety. Ścianki zakończone profilowanym gzymsem stanowiącym parapet. Ponad koszem, na podłuczu arkady tęczowej zawieszona gloria promienista z gołębicą Ducha Świętego w obłokach. Struktura polichromowana w kolorze jasnozielonym, dekoracja, profile i gloria złocone, gołębica i obłoki srebrzone.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Figura Chrystusa pełnoplastyczna, ustawiona na podstawie na planie ośmioboku oraz na rzeźbionym fragmencie podłoża. Chrystus zwrócony jest frontalnie, w lekkim kontrapoście. Prawą rękę unosi w geście błogosławieństwa, w lewej trzyma drzewce czerwonej chorągwi z tkaniny z naszytym krzyżem, ujętej dwoma chwostami. Twarz ma pociągłą z wysokim czołem, migdałowatymi oczami, wąskim i zadartym nosem oraz małymi ustami, okoloną krótką, falowaną brodą rozdzieloną na dwoje oraz regularnie falowanymi włosami sięgającymi ramion. Ubrany jest w czerwony płaszcz z zieloną podszewką i złoconą lamówką, zapięty na piersi, opadający na plecy i ramiona, zawinięty łukowato z przodu postaci, odsłaniający nagi tors i lewą nogę. Polichromia ciała naturalistyczna z zaznaczonymi śladami męki.
rzeźba
Chrystus Zmartwychwstały

Inne dzieła z tego roku

Zdjęcie nr 1: Kościół św. Michała Archanioła jest usytuowany na wysokim wzniesieniu w centrum Mszany Dolnej, na północ od głównej drogi z Raby Niżnej do Kasiny Wielkiej. Teren przykościelny jest otoczony wysokim murem posadowionym na kamiennej podmurówce oraz słupkach z nieregularnych ciosów kamienia i z żeliwnym płotem. W części północnej muru zlokalizowana jest szeroka brama, a od strony południowo-wschodniej na teren przykościelny prowadzą wysokie schody i bramka w murze. Kościół jest orientowany, murowany, otynkowany, jednonawowy na rzucie krzyża łacińskiego z czworoboczną wieżą w fasadzie. Wnętrze tworzy wydłużone, zamknięte pięciobocznie, dwuprzęsłowe prezbiterium, które oddziela ściana arkady tęczowej. Nawa jest szersza, czteroprzęsłowa, nakryta sklepieniem krzyżowo-żebrowym. Ramiona transeptu zwyczajowo zwane kaplicami są jednoprzęsłowe, otwarte szerokimi arkadami do nawy. Sklepienie nad skrzyżowaniem nawy z transeptem gwiaździste. Prezbiterium z nawą są połączone szeroką, ostrołukową arkadą w ścianie tęczowej. Od północy i od południa do prezbiterium przylegają dwie zakrystie na planie prostokąta, zamknięte trójbocznie. Wejście do zakrystii zaznaczone wysoką ostrołukową arkadą. Na zachodniej ścianie nawy chór muzyczny, wsparty na dwóch kolumnach, dostępny klatką schodową od nawy. Nawę oświetlają umieszczone w południowych i północnych ścianach prostokątne, zamknięte ostrołukowo okna, takie same znajdują się w prezbiterium; w wieży okno koliste w pierwszej kondygnacji, a w wyższych ostrołukowe wąskie okienka zamknięte żaluzjami. Wszystkie okna w nawie i prezbiterium wypełnione są witrażami lub ozdobnymi przeszkleniami. Do kościoła prowadzi główne wejście od strony zachodniej oraz dwa mniejsze w przybudówkach przy zakrystiach. W zewnętrznej elewacji kościoła widoczny jest niewysoki kamienny cokół, otynkowany. Prezbiterium, niższe od nawy, oszkarpowane. Nawa również oszkarpowana, nakryta dachem dwuspadowym z wieżą na sygnaturkę na skrzyżowaniu nawy z transeptem. Ramiona transeptu od strony północnej i południowej, a także nawa od strony wschodniej zakończone są wysokim szczytami schodkowymi, ze ścianami ozdobionymi ostrołukowymi blendami. Na zachodnim zakończeniu nawy znacznie niższy szczyt schodkowy. Do zachodniej fasady kościoła dostawiona jest wysoka założona na planie kwadratu wieża-dzwonnica w narożach wzmocniona kamiennymi szkarpami. W dolnej kondygnacji, na osi kościoła, prostokątne wejście do kruchty zaakcentowane dwoma stopniami oraz przedsionkiem w kształcie ostrołukowej arkady, zamkniętej dodatkowo trójkątnym szczytem pokrytym blaszanym daszkiem; powyżej rozglifione koliste okno. Po lewej stronie wejścia do kościoła w płytkiej wnęce umieszczone jest popiersie księdza Józefa Stabrawy z tablicą pamiątkową.
kościół
Kościół św. Michała Archanioła
Zdjęcie nr 1: Dwa obrazy aniołów malowane olejno na płótnie, naciągniętym na blejtram w kształcie postaci. Anioły ukazane w pozycji klęczącej, zwrócone do wewnątrz, z pochylonymi głowami. Lewy anioł z dłońmi złożonymi na piersi, prawy z dłońmi złożonymi w geście modlitwy. Twarze mają owalne, o dużych zamkniętych oczach, lekko garbatych nosach i małych, pełnych ustach, okolone jasnobrązowymi włosami zaczesanymi na tył głowy. Wokół głów mają nimby. Anioły ubrane są w białe, długie szaty spodnie oraz luźne, ciemnoniebieskie szaty wierzchnie, ze złoconymi lamówkami i czerwonymi podszewkami, sięgające kolan. Anioły mają duże, złożone skrzydła.
obraz
Dwa adorujące anioły (dekoracja Grobu Bożego)
Zdjęcie nr 1: Dwa obrazy aniołów malowane olejno na płótnie, naciągniętym na blejtramy w kształcie postaci. Anioły ukazane w lustrzanym odbiciu, zwrócone do wewnątrz, w pozycji stojącej, z pochylonymi głowami, obiema rękami trzymają laski. Twarze mają owalne, o dużych, zamkniętych oczach, prostych nosach i małych, pełnych ustach, okolone brązowymi włosami zaczesanymi na tył głowy. Ubrane są w białe szaty spodnie oraz czerwone, luźne szaty wierzchnie, ze złoconymi lamówkami i zielonymi podszewkami, z szerokimi rękawami, sięgającymi kolan. Po bokach obu postaci złożone duże, szare skrzydła.
obraz
Dwa anioły (dekoracja Grobu Bożego)
Zdjęcie nr 1: Epitafium w kształcie stojącego prostokąta, z uszakami, zwieńczonego profilowanym gzymsem o wykroju łuku nadwieszonego. Pod górnymi i dolnymi uszakami łezki. W górnej części okrągłe pole z portretem zmarłego na miedzianej blasze obwiedzione dekoracją z wolich oczu i sznura. Pod portretem feston utworzony z liści lauru i dębu, podwieszony na dwóch rozetach z karbowanymi, wijącymi się taśmami. Na portrecie widoczny mężczyzna w ujęciu popiersiowym, z głową zwróconą lekko w lewo, ubrany w bordową togę. Jego twarz jest pociągła, oczy szeroko otwarte, nos długi, wargi częściowo zasłonięte wąsami, brązowe włosy zaczesane do tyłu odsłaniające zakola; tło nieokreślone, w jasnobrązowej tonacji kolorystycznej. W polu poniżej portretu inskrypcja „D(OKTO)R IZYDOR / KOPERNICKI / PROF(ESOR) ANTROPOLOGII UNIW(ERSYTETU) JAGIEL(LOŃSKIEGO) / CZŁONEK CZYNNY AKAD(EMII) UMIEJĘTNOŚ(CI) / TOW(ARZYSTWA) LEKARSKIEGO KRAKOWSKIEGO / ORAZ LICZNYCH TOW(ARZYSTW) NAUKOWYCH / KRAJOWYCH I ZAGRANICZNYCH / URODZONY 17 KWIETNIA 1825 R(OKU) W CZYŻÓWCE NA UKRAINIE / ZM(ARŁY) W KRAKOWIE 24 WRZEŚNIA 1891 R(OKU) / CZŁONKOWIE AKAD(EMII) UMIEJ(ĘTNOŚCI) – WYDZIAŁ / LEKARSKI UNIW(ERSYTETU) JAG(IELLOŃSKIEGO) – TOWARZYSTWO / LEKARSKIE KRAKOWSKIE / PRZEKAZUJĄ WDZIĘCZNEJ PAMIĘCI / POTOMNYCH NIESKAZITELNE IMIĘ / ZASŁUŻONEGO OBYWATELA / I GŁOŚNEJ SŁAWY UCZONEGO.”.
płyta nagrobna
Epitafium Izydora Kopernickiego
Zdjęcie nr 1: Epitafium zbliżone do kwadratu, w kamiennej, szerokiej ramie, z uszakami, zwieńczone gzymsem w formie nadwieszonego łuku, profilowanym, z motywem wolich oczu, zwieńczonym krzyżem na tle muszli palmetowej. Dolna część ramy ze spływami wolutowymi podtrzymującymi uskrzydloną główkę anioła, ujęta łezkami. W części środkowej owalny medalion z płaskorzeźbionym popiersiem zmarłego, ujętego w trzech czwartych, zwróconego w prawo, o realistyczne oddanej twarzy, z długim nosem, brodą i włosami zaczesanymi do tyłu. Pod medalionem gałązki lauru i dębu z żołędziami z karbowaną wstęgą i herb Uniwersytetu Jagiellońskiego w kartuszu. W dolnej części prostokątna tablica z dębnickiego marmuru z uszkami, w polu której inskrypcja: „MAURYCEMU FIERICHOWI / *12/V 1856. † 29/VI 1889. / D(OKTO)ROWI O(BOJGA) PRAW ZWYCZAJ(AJNEMU) PROF(ESOROWI) UNIW(ERSYTETU) JAGIEL(LOŃSKIEGO) / MĘŻOWI, / KTÓRY POZOSTAWIWSZY WIELE ŚWIATŁA W NAUCE, / PRZEDWCZEŚNIE ZASNĄŁ W PANU. / PRAWDZIWEMU PRZYJACIELOWI MŁODZIEŻY / AKADEMICKIEJ. / NAJLEPSZEMU SYNOWI I BRATU / W NIEUTULONYM ŻALU RODZINA”. Na medalionie kuta sygnatura: „T(adeusz) Błotnicki / 1891”.
płyta nagrobna
Epitafium Maurycego Fiericha
Zdjęcie nr 1: Nagrobek wolnostojący w kształcie krzyża ustawionego na dwustrefowym, wysokim cokole. Ramiona krzyża podkreślono inkrustacją z czarnego kamienia, na przecięciu ramion ślad po mocowaniu medalionu. Na przednim boku cokołu odkuto napis: „D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / STEFAN hr(abia). POTOCKI / Ur(odzony) 1820 r(oku) / Zmarł w Kościelnikach / 2 Czerwca 1891 r(oku) / BŁOGOSŁAWIENI / KTÓRZY PŁACZĄ”.
nagrobek
Nagrobek Stefana Potockiego

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. W centrum siedząca postać Marii zwrócona trzy czwarte w lewo, delikatnie pochylona z rękami złożonymi w geście modlitwy. Przed nią siedzące na skale Dzieciątko, zwrócone trzy czwarte w prawo, delikatnie pochylone, opierające ciężar ciała na prawej ręce. Maria o delikatnych rysach: owalnej twarzy, małym nosie i drobnych ustach. Na głowie ma biały welon przykrywający jej włosy. Ubrana jest w bladoróżową suknię oraz silnie udrapowany ciemnogranatowy płaszcz, spod którego widoczna jest bosa stopa. Dzieciątko o jasnej, różowawej karnacji. Twarz pełna o małym nosie i głęboko osadzonych oczach. Głowę okalają krótkie, złote włosy. Wokół głów Marii i Dzieciątka złote, świetliste nimby. W tle pejzaż z widocznymi fragmentami drzew w brunatnej i ciemnozielonej tonacji. Rama złocona, fakturowana, w narożach i pośrodku boków zdobiona stylizowaną wicią roślinną.
obraz

Adoracja Dzieciątka

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie pionowego prostokąta z przedstawieniem Matki Boskiej Karmiącej. W centrum kompozycji została ukazana Maria w półpostaci z głową przechyloną na lewe ramię. W lewej dłoni trzyma Dzieciątko Jezus, a prawą przytrzymuje pierś, którą go karmi. Ubrana jest w zielone szaty: suknię oraz płaszcz zdobione jasnoczerwonymi i kolistymi różami, niebieskimi tulipanami oraz zielonymi listkami. Szaty obwiedzione są czarnym konturem, w środku malowane płaską plamą barwną, bez cieniowania. Twarz Marii pełna o jasnej karnacji z zaróżowionymi policzkami z długim nosem i małymi ustami. Włosy długie, ciemnobrązowe, schowane pod welonem. Dzieciątko ponad naturalnych rozmiarów z odkrytymi ramionami i kolanami. Tło po lewej stronie obrazu ciemnoniebieskie, a po prawej zielone z żółtym nimbem wokół głowy Dzieciątka oraz żółtym fragmentem w prawym, górnym narożu. Wokół głów postaci rozmieszczonych jest jednaście, dużych i złotych gwiazd. Rama prosta, drewniana i bejcowana.
obraz

Matka Boska Karmiąca

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta, zamknięty łukiem nadwieszonym z przedstawieniem Matki Boskiej Nieustającej Pomocy. Maria ukazana w półpostaci, frontalnie, z Dzieciątkiem Jezus na lewym ręku. Dzieciątko widoczne z prawego profilu, z głową odwróconą do tyłu, oburącz ujmuje dłoń Marii. Owalne twarze postaci charakteryzują linearnie opracowane rysy, z długimi, wąskimi nosami oraz drobnymi ustami. Oczy Marii mają migdałowy kształt, jej wzrok skierowany jest na wprost. Matka Boska ubrana jest w czerwoną suknię z długimi rękawami ze złotymi obszyciami oraz ciemnoniebieski płaszcz nałożony na głowę. Dzieciątko ubrane jest w zieloną sukienkę i czerwony płaszcz, z jego lewej stopy zsuwa się sandał. Jezus spogląda w kierunku niewielkiej sylwetki jednego z dwóch archaniołów znajdującego się po prawej stronie – archanioła Gabriela. Po drugiej stronie jest archanioł Michał, obaj trzymają w dłoniach narzędzia Męki Pańskiej: Michał (włócznię i gąbkę z octem), Gabriel (krzyż). Na głowach Marii i Dzieciątka znajdują się otwarte korony ze szlachetnymi kamieniami, a wokół nimby: Matki Boskiej dekorowany bogatą wicią floralną, u Dzieciątka nimb krzyżowy. Wszystkie postacie są podpisane inicjałami: nad głową Marii, po lewej stronie obrazu widnieją litery „MP”, a po prawej „ΘΥ”; następnie po lewej stronie obrazu, nad głową archanioła Michała znajdują się litery „ΟΡМ”, a nad głową archanioła Gabriela „OΡГ” i dalej, po prawej stronie obrazu, obok Dzieciątka Jezus litery „IC-XC”. Tło jest złocone. Obraz ujęty jest prostokątną, profilowaną ramą zdobioną od zewnątrz ażurową wicią roślinną. W górnej części kompozycji napis „MATKO BOSKA NIEUSTAJĄCEJ POMOCY / MÓDL SIĘ ZA NAMI”. Rama drewniana, profilowana, złocona, ozdobiona rzędem stylizowanych liści akantu.
obraz

Matka Boska Nieustastającej Pomocy

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta w rozbudowanej, profilowanej ramie dekorowanej nakładanymi motywami geometrycznymi oraz kwiatowymi, zwieńczonej na osi monogramem maryjnym. W centrum kompozycji, nieco z lewej strony obrazu przedstawienie Marii trzymającej na kolanach martwe ciało Chrystusa. Twarz Marii szeroka, z delikatnie otwartymi ustami, szerokim nosem i wzrokiem skierowanym ku niebu. Matka Boska jest ubrana w czerwoną suknię, ciemnobłękitny płaszcz nałożony na głowę oraz biały welon. Chrystus ukazany w pozycji półleżącej na białym płótnie, z lewą ręką podtrzymywaną przez Marię, prawą opadłą bezwładnie w dół. Twarz szczupła, oczy zamknięte, okolona krótką brodą i długimi, ciemnobrązowymi włosami, spływającymi na ramiona i plecy. Odziany jest w białe perizonium na biodrach, delikatnie drapowane. Wokół głów są zaznaczone nimby. W lewym, dolnym rogu przedstawienia titulus oraz misa, w prawym widoczny fragment krzyża. W tle otwiera się rozległy pejzaż z widokiem na Jerozolimę. Kolorystyka ciemna, ciepła z dominacją brązów.
obraz

Pieta

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta przedstawiający stygmatyzację św. Franciszka. W centrum kompozycji znajduje się św. Franciszek, usytuowany nieco z lewej strony obrazu, w pozycji klęczącej, zwrócony w trzech czwartych w lewo, z rękami rozłożonymi szeroko na boki. Ma podłużną twarz, z krótkim i jasnym zarostem, z oczami skierowanymi na Chrystusa, na głowie tonsurę. Święty ubrany jest w habit franciszkański przewiązany sznurem, a na stopach ma założone sandały. W górnej części obrazu, po prawej stronie znajduje się Chrystus jako serafin, z którego ran wychodzą czerwone promienie tworzące stygmaty u świętego Franciszka. Przed świętym, na wysokim wzniesieniu ułożone są: otwarta księga oraz czaszka. W tle, pośrodku widać zakonnika, ukazanego w pozycji siedzącej, czytającego księgę. W oddali widać pejzaż górski i pochmurne niebo. W dolnej części obrazu słabo czytelna sygnatura „Wład(ysław) P. Bąkowski 1886.” Rama drewniana, profilowana, fakturowana i złocona, zdobiona stylizowanymi rocaille'ami.
obraz

Stygmatyzacja św. Franciszka

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta z przedstawieniem św. Antoniego Padewskiego z Dzieciątkiem. Święty został ukazany w ujęciu do kolan, zwrócony w lewo, w stronę Dzieciątka stojącego na blacie przykrytym czerwonym obrusem. Głowa świętego jest delikatnie przechylona w lewo, lewa ręka obejmuje Dzieciątko, prawa opuszczona trzyma kwiat lilii. Święty ma owalną twarz o młodzieńczych rysach, na głowie tonsurę. Jest ubrany w habit franciszkański. Dzieciątko ukazane zostało niemal nagie, z białą chustą okrywającą biodro i przerzuconą przez prawe ramię. Prawą ręką Chrystus dotyka brody świętego, lewą wyciąga w jego stronę. U stóp Dzieciątka leży otwarta księga. Wokół głów postaci złote nimby. Tło kompozycji jednolite, ciemnobrązowe. Na odwrocie napis malowany farbą „Fundator Walenty / Tekiela. / 1840. / 24 lipca”.
obraz

Św. Antoni Padewski

Jak cytować?

Józef Skrabski, "Epitafium Romualda Wiśniewskiego i Franciszki z Sawickich Wiśniewskiej", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2025, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/epitafium-romualda-wisniewskiego-i-franciszki-z-sawickich-wisniewskiej

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności