Krzyż procesyjny

Opis

Krzyż procesyjny na długim drzewcu o trójlistnych zakończeniach i złoconym obramowaniu. Figura Chrystusa umarłego ułożona w lekkim zwisie, przybita do krzyża trzema gwoździami, ze stopami założonymi prawa na lewą, nogami delikatnie ugiętymi w kolanach i głową przechyloną na prawe ramię. Twarz szczupła, głęboko rzeźbiona, okolona zarostem, usta otwarte, oczy zamknięte; włosy długie, opadające na ramiona, na głowie korona cierniowa. Ciało szczupłe o delikatnie zaznaczonej muskulaturze i śladami męki. Perizonium złocone, zawiązane na guz na prawym biodrze z silnie drapowanym, zwisającym końcem wzdłuż prawego uda. Nad głową Chrystusa wisi tabliczka w formie białej banderoli w czerwonej, wąskiej ramce z napisem „I.N.R.I.”. Polichromia ciała naturalistyczna, perizonium i korona złocone.

Zarys problematyki artystycznej

Nazwa krucyfiks pochodzi od łacińskiego słowa „crucifixus” i oznacza „przybity do krzyża”. Krzyż jest niesiony na początku każdej procesji. Ten zwyczaj, jak wyjaśnił w swoim dziele z 1739 roku Protazy Newerani, symbolizuje kilka ważnych treści religijnych. Po pierwsze oznacza, że procesja podąża i jest zgromadzona w imię Jezusa Chrystusa Ukrzyżowanego. Po drugie, że postępując według napomnień św. Pawła, nabożeństwo zaczyna się w imię Jezusa. Po trzecie krzyż na początku procesji pokazywał, że ukrzyżowany Chrystus jest jej wodzem. I po czwarte, że procesja uprasza Boga Ojca o dane łaski w imię krzyża i w imię Jezusa Chrystusa, zgodnie z jego zachętą: „O cokolwiek byście prosili Ojca, da wam w imię moje” (J 16, 23). Omawiany krzyż został wykonany w XIX wieku.

Streszczenie

Omawiany krzyż procesyjny został wykonany w XIX wieku.

Bibliografia