Konfesjonał

Opis

Konfesjonał usytuowany w nawie głównej, przy ścianie północnej. Podstawa na planie zbliżonym do kwadratu, z przodu zakończona linią wklęsło-wypukłą. Drzwi zamykające wejście do siedziska wypukłe, zakończone profilowanym gzymsem, ujęte po bokach ukośnie ustawionymi lizenami. Boczne, występujące ku górze ścianki ograniczające siedzisko zwieńczone fantazyjnymi łukami wklęsło-wypukłymi zakończonymi ślimacznicami. Ściana zaplecka zakończona profilowanym gzymsem w kształcie łuku wklęsło-wypukłego. Po bokach konfesjonału dostawione, wolnostojące klęczniki w formie prostopadłościanów. W ściankach flankujących z boków siedzisko księdza prześwity z grubą kratą, w kształcie stojącego prostokąta, zamkniętego łukiem ostrym, ujęte prostą ramą. Konfesjonał polichromowany w kolorze beżowym, profilowania złocone.

Zarys problematyki artystycznej

Konfesjonał późnobarokowy z XVIII wieku. Jego konstrukcja nawiązuje do stylu epoki, zarówno w partii podstawy o charakterystycznym dla baroku łuku wklęsło-wypukłym, jak i w partii ścian bocznych dekorowanych ślimacznicami. Nazwa konfesjonał wywodzi się od łacińskiego słowa „confiteri”, tzn. „wyznawać, spowiadać się”. Obecna forma konfesjonału, z kratą w części bocznej została rozpowszechniona po soborze trydenckim dzięki staraniom Karola Boromeusza.

Streszczenie

Konfesjonał późnobarokowy, został wykonany w XVIII wieku. Jego konstrukcja nawiązuje do stylu epoki, zarówno w partii podstawy o charakterystycznym dla baroku łuku wklęsło-wypukłym, jak i w partii ścian bocznych dekorowanych ślimacznicami.

Bibliografia