Pierwotnie chrzcielnica była ustawiona na dwóch okrągłych stopniach. Według badaczy historii kościoła w Barwałdzie mogła zostać przeniesiona z kościoła św. Andrzeja. Chrzcielnica została poddana konserwacji w pracowni konserwatorskiej Mariusza Zająca w 2012 roku.
Stopa wysoka, na planie ośmioboku, w górnej części profilowana. Trzon w kształcie balaski, nodus owoidalny, ujęty dwoma pierścieniami. Czara półkolista, gładka z wywiniętą wargą. Wewnątrz miedziana misa. Pokrywa współczesna w formie ośmiobocznej kopuły, zdobionej motywem rybiej łuski, zwieńczona kulą z krzyżem. Kamienna chrzcielnica marmoryzowana; pokrywa złocona.
Chrzcielnica jest przykładem typowych dzieł reprezentujących tę gałąź rzemiosła artystycznego. Została wykonana w tradycji barokowej. Od XII wieku na terenie Europy najpowszechniej spotykana jest chrzcielnica o kształcie kielichowym, wykonana z kamienia, drewna lub metalu. Pokrywa chrzcielnicy jest nowa.
Według badaczy historii kościoła w Barwałdzie chrzcielnica mogła zostać przeniesiona z kościoła św. Andrzeja. Chrzcielnica powstała w XVIII wieku. Jest zdobiona marmoryzacją.
Maria Działo, "Chrzcielnica", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2023, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/chrzcielnica-72