Krucyfiks

Dzieje zabytku

Rzeźba powstała w pierwszej połowie XVI wieku. Konserwacje wykonano w 1956 oraz w 2003 roku.

Opis

Rzeźba ścięta z tyłu. Figura Chrystusa Ukrzyżowanego w lekkim zwisie, o szeroko rozłożonych ramionach. Głowa przechylona na prawe ramię. Twarz pociągła, szczupła, okolona zarostem, o niewielkich, półprzymkniętych oczach, prostym i długim nosie i otwartych ustach. Włosy w formie grubych pukli, opadających na prawe ramię. Korona cierniowa w kształcie czepca. Sylwetka ciała nienaturalnie wydłużona, szczupła, z zaznaczonymi śladami męki. Perizonium ściśle opinające biodra, obficie drapowane, zawiązane na prawym boku. Polichromia naturalistyczna. Krzyż gładki, malowany na czarno.

Zarys problematyki artystycznej

Drewniany późnogotycki krucyfiks datowany jest na pierwszą połowę XVI wieku. Rzeźbę charakteryzują typowe dla tego okresu cechy: twarz Chrystusa wyraża ból, ma lekko otwarte usta, całe ciało pokrywają liczne strużki krwi, sylwetka jest nadnaturalnie wychudzona. Włosy podobnie jak w innych dziełach z tego okresu ułożone są w grube, równoległe pukle, a na głowie Chrystus ma założoną ciasno oplecioną, zieloną koronę cierniową. Niewyjaśnioną pozostaje kwestia autora rzeźby.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Dobry; zabrudzenia, przetarcia warstwy polichromii, ostatnia konserwacja została wykonana w 2003 roku.

Streszczenie

Drewniany krucyfiks umieszczony na belce tęczowej kościoła w Barwałdzie Dolnym stanowi przykład późnogotyckiej rzeźby i datowany jest na pierwszą połowę XVI wieku.

Bibliografia