Rzeźba pełna. Figura Chrystusa ukazanego w niewielkim zwisie, o szeroko rozłożonych, niemal prostych ramionach, głowa uniesiona i przechylona na prawy bok, nogi ugięte w kolanach, stopy przebite jednym gwoździem w układzie prawa na lewą. Twarz pociągła, okolona zarostem, z długim i wąskim nosem, z częściowo otwartymi oczami. Włosy długie opadające na ramiona w postaci silnie skręconych pukli. Ciało o niewłaściwych proporcjach, umownie zarysowanej klatce piersiowej. Na głowie korona cierniowa w formie kołpaka. Perizonium z pasa tkaniny, krótkie, obficie i płasko drapowane, zawieszone na sznurze, z końcem przewiązanym na prawym boku. Polichromia karnacji widocznej w odsłoniętych partiach ciała naturalistyczna, korona i perizonium złocone. Na zakończeniu górnej belki krzyża titulus z napisem „INRI”, białym na brązowym tle. Krzyż prosty malowany na kolor brązowy.
Figura, nawiązująca jeszcze do rozwiązań barokowych, powstała w pierwszej połowie XIX wieku w prowincjonalnym warsztacie rzeźbiarskim, o czym świadczą jej niektóre cechy formalne, jak układ i sposób modelowania ciała, niskiej jakości wykonanie detali, takich jak dłonie i stopy oraz niepoprawnie oddane proporcje anatomiczne. Przedstawia Chrystusa w typie Cristo vivo, czyli ukazującego Zbawiciela jeszcze przed śmiercią. Titulus, czyli tabliczka z tytułem winy zwieszona nad głową Chrystusa została dodana wtórnie.
Dostateczny, silne przetarcia polichromii w partii nóg, zabrudzenia powierzchni.
Rzeźba powstała w pierwszej połowie XIX wieku, w nawiązaniu do schematów barokowych, wykonana została w warsztacie prowincjonalnym. Przedstawia Ukrzyżowanego Chrystusa w typie Cristo vivo, czyli ukazującego Zbawiciela jeszcze przed śmiercią.
Maria Działo, "Krucyfiks", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/krucyfiks-29