Chrzcielnica
Zdjęcie nr 1: Chrzcielnica w typie kielichowym. Stopa na rzucie ośmioboku, na cokole, z uskokami, przechodzi w trzon, który w połowie wysokości przerwany jest spłaszczonym nodusem oplecionym suchą wicią akantową. Górna część trzonu z płycinami z karbowaniem. Czara sześcioboczna, ujęta jest dołem odwróconym krenelażem. Górna krawędź w formie wysuniętego gzymsu, poniżej ujęty dwoma wałkami rząd czworoliścia, z podwieszonymi, maswerkowymi, trójlistnymi arkadkami. Pokrywa w formie wieżyczki wypełnionej rzeźbiarską sceną Chrztu Chrystusa. Cokół dekorowany płycinami z leżącymi prostokątami o wklęsłych bokach, na nim fryz zakończony liliami. Ze środka sterczy dwukondygnacyjna, ażurowa wieżyczka. Każda kondygnacja skłąda sie z wspartych na filarach wimperg wypełnionych maswerkowaniem. Całość została zakończona pinaklem z żabkami i krzyżem. Między podporami pierwszej kondygnacji scena z klęczącym, składającym ręce na piersi Chrystusem i stojącym ponad nim Janem Chrzcicielem trzymającym drzewce w lewej ręce, a w prawej naczynie nad głową Zbawiciela. Struktura chrzcielnicy i pokrywy jasnozielona, niektóre elementy niebieskie lub czerwone, profile i ornamenty złocone.

Chrzcielnica

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
oświęcimski
Gmina
Przeciszów
Miejscowość
Piotrowice
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Dekanat
Zator
Parafia
Nawiedzenia Najświętszej Marii Panny
Tagi
chrzcielnic styl neogotycki
Miejsce przechowywania
kościół
Identyfikator
DZIELO/05420
Kategoria
chrzcielnica
Czas powstania
po 1895 roku
Technika i materiał
drewno, techniki snycerskie i rzeźbiarskie, polichromia, złocenie
Autor noty katalogowej
Agata Felczyńska
Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Bez utworów zależnych 3.0 Polska

Opis

Chrzcielnica w typie kielichowym. Stopa na rzucie ośmioboku, na cokole, z uskokami, przechodzi w trzon, który w połowie wysokości przerwany jest spłaszczonym nodusem oplecionym suchą wicią akantową. Górna część trzonu z płycinami z karbowaniem. Czara sześcioboczna, ujęta jest dołem odwróconym krenelażem. Górna krawędź w formie wysuniętego gzymsu, poniżej ujęty dwoma wałkami rząd czworoliścia, z podwieszonymi, maswerkowymi, trójlistnymi arkadkami. Pokrywa w formie wieżyczki wypełnionej rzeźbiarską sceną Chrztu Chrystusa. Cokół dekorowany płycinami z leżącymi prostokątami o wklęsłych bokach, na nim fryz zakończony liliami. Ze środka sterczy dwukondygnacyjna, ażurowa wieżyczka. Każda kondygnacja skłąda sie z wspartych na filarach wimperg wypełnionych maswerkowaniem. Całość została zakończona pinaklem z żabkami i krzyżem. Między podporami pierwszej kondygnacji scena z klęczącym, składającym ręce na piersi Chrystusem i stojącym ponad nim Janem Chrzcicielem trzymającym drzewce w lewej ręce, a w prawej naczynie nad głową Zbawiciela. Struktura chrzcielnicy i pokrywy jasnozielona, niektóre elementy niebieskie lub czerwone, profile i ornamenty złocone.

Streszczenie

Chrzcielnica, która powstała po 1895 roku, została wykonana w stylu neogotyckim. Na pokrywie, w ażurowej wieżyczce, umieszczono scenę Chrztu Chrystusa.

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Rzeźba Chrystusa Ukrzyżowanego między polichromowanymi na ścianie kościoła postaciami św. Jana Ewangelisty z lewej i Marii z prawej strony. Chrystus ukazany w lekkim zwisie, z wyprężonym ciałem, przybity do krzyża trzema gwoździami. Głowa opada mu na prawe ramię, oczy ma zamknięte, nos wąski, usta niewielki. Włosy opadają mu na plecy, ma krótkie wąsy i brodę. Jest przepasany złotym perizonium. Nad głową ma titulus z napisem „INRI” pod stopami z napisem „Pamiątka ze starego kościoła”. Polichromia w partiach ciała naturalistyczna. Po lewej stronie krzyża młodzieńcze przedstawienie Jana Ewangelisty w żółtej tunice i błękitnym płaszczu. Jest zwrócony w trzech czwartych w lewo, głowę kieruje w stronę Chrystusa, ręce ma złożone do modlitwy. Ma owalną twarz, ciemne oczy, wąski nos i mięsiste usta, ciemnoblond włosy opadają my na kark. Matka Boska stoi po prawej stronie, zwrócona w stronę krzyża, ze spuszczoną głową; załamuje ręce. Ma smutną w wyrazie twarz, zamknięte oczy, duży nos i szerokie usta. Jest ubrana w różową suknię i błękitny płaszcz, na głowę ma zarzuconą białą chustę. Wokół głów postaci jasne nimby, ich ciała otoczone kreskowaniem, pod stopami zaznaczona linia ziemi.
rzeźba
Chrystus Ukrzyżowany i polichromie Matki Boskiej i św. Jana Ewangelisty
Zdjęcie nr 1: Ołtarz przyścienny, architektoniczny, trójosiowy, jednokondygnacyjny ze zwieńczeniem. Mensa skrzyniowa, prostopadłościenna. Na niej dwukondygnacyjne tabernakulum. W dolnej partii dekorowane postacia Baranka Apokaliptycznego drzwiczki ujęte otrołukowymi niszami wypełnionymi pękami kłosó. W drugiej kondygnacji tron wystawienia z niszą zdobioną rozetami i monogramem „IHS”, zwieńczoną nadwieszonymi łukami w ośli grzbiet z pinaklami i kwiatonami i ujętą parą klęczących aniołów. Predella wysoka, dekorowana fryzem arkadkowym, ostrołukowym, wypełnionym fragmentami wili winnej latorośli. W pierwszej kondygnacji retabulum trzy nisze prostokątne zamknięte od góry wimpergą na tle szczytu, ujete pinaklami wspartymi na służkach. Środkowa nisza wyższa i szersza od bocznych, rama dekorowana wyschniętą wicią roślinną, wszystkie zdobione ażurowym ornamentem ostrołukowym i żabkami; szczyty dekoruje fryz z rombami wypełnionymi czworoliśćmi. Boczne nisze zwieńczone ustawionymi skośnie ażurowymi kapliczkami z pinaklami, zdobionymi żabkami i kwiatonami z rzeźbą mężczyzny z wiosłem po lewej i kobiety z lilią po prawej stronie. W środkowej niszy kondygnacji płaskorzeźbiona scena Nawiedzenia Najświętszej Marii Panny, w bocznych postać starego mężczyzny z kadzielnicą i św. Jan Chrzciciel. Kondygnacja ujęta uszakami utworzonymi z przypór z blendami i pinaklami. W zwieńczeniu ażurowa kapliczka powtarzająca kształt kapliczek wieńczących osie boczne pierwszej kondygnacji z niszą, w której figura św. Józefa z Dzieciątkiem. Struktura jasnozielona, nisze niebieskie, fragmenty dekoracji czerwone i niebieskie, detale złocone.
ołtarz
Ołtarz główny Nawiedzenia Najświętszej Marii Panny
Zdjęcie nr 1: Ołtarz przyścienny, architektoniczny, trójosiowy, jednokondygnacyjny ze zwieńczeniem. Mensa skrzyniowa, prostopadłościenna, z antepedium dekorowanym płycinami. W środkowej plakieta z symbolami płonącego serca oplecionego koroną cierniową, krzyża i kotwicy ujętymi kwitnącymi kwiatami i liśćmi. Na mensie tabernakulum w formie prostopadłościanu zwieńczonego wimpergą wypełnioną uskrzydlonymi główkami anielskimi, ujetą pinaklami. W centrum ostrołukowe drzwiczki z podobizną ukrzyżoanego Chrystusa. Predella trójdzielna ze środkową częścią wyższą, dekorowana fryzem z przenikających się arkadek, w środkowej części flankowanym blendami. W pierwszej kondygnacji retabulum trzy nisze prostokątne, z których środkowa zamknięta trójlistnie a boczne trójkątnie. Środkowa nisza wyższa i szersza od bocznych, rama dekorowana ornamentem, wszystkie zdobione ażurowym ornamentem roślinnym i żabkami; szczyty z fragmentami ornamentyki geometryczno-roślinnej. Boczne nisze zwieńczone pinaklami, między którymi przenikające się żebra zwieńczone kwiatonem i fragmentami wolut, wypełnione wicią roślinną. W środkowej niszy kondygnacji obraz z przedstawieniem najświętszego Serca Jezusa, w bocznych figury Najświętszego Serca Marii z lewej i św. Jana Ewangelisty z prawej strony. Kondygnacja ujęta uszami utworzonymi z przypór z pinaklami. W zwieńczeniu ażurowa kapliczka ujęta pinaklami, w której figura modlącego się księdza. Struktura jasnozielona, nisze niebieskie, fragmenty dekoracji czerwone i niebieskie, detale złocone.
ołtarz
Ołtarz boczny Najświętszego Serca Jezusa
Zdjęcie nr 1: Ołtarz przyścienny, architektoniczny, trójosiowy, jednokondygnacyjny ze zwieńczeniem. Mensa skrzyniowa, prostopadłościenna, z antepedium dekorowanym płycinami. W środkowej plakieta z symbolami płonącego serca oplecionego koroną cierniową, krzyża i kotwicy ujętymi kwitnącymi kwiatami i liśćmi. Na mensie tabernakulum w formie prostopadłościanu zwieńczonego wimpergą wypełnioną uskrzydlonymi główkami anielskimi, ujetą pinaklami. W centrum ostrołukowe drzwiczki z podobizną ukrzyżoanego Chrystusa. Predella trójdzielna ze środkową częścią wyższą, dekorowana fryzem z przenikających się arkadek, w środkowej części flankowanym blendami. W pierwszej kondygnacji retabulum trzy nisze prostokątne, z których środkowa zamknięta trójlistnie a boczne trójkątnie. Środkowa nisza wyższa i szersza od bocznych, rama dekorowana ornamentem, wszystkie zdobione ażurowym ornamentem roślinnym i żabkami; szczyty z fragmentami ornamentyki geometryczno-roślinnej. Boczne nisze zwieńczone pinaklami, między którymi przenikające się żebra zwieńczone kwiatonem i fragmentami wolut, wypełnione wicią roślinną. W środkowej niszy kondygnacji obraz z przedstawieniem Matki Boskiej Różańcowej, w bocznych figury biskupów. Kondygnacja ujęta uszami utworzonymi z przypór z pinaklami. W zwieńczeniu ażurowa kapliczka ujęta pinaklami, w której figura św. Jacka. Struktura jasnozielona, nisze niebieskie, fragmenty dekoracji czerwone i niebieskie, detale złocone.
ołtarz
Ołtarz boczny Matki Boskiej Różańcowej
Zdjęcie nr 1: Ambona wisząca, przyścienna składająca się z kosza, zaplecka, baldachimu i schodów z balustradą. Kosz na planie wieloboku, podzielony na pola kolumienkami podtrzymującymi belkowanie, którego gzyms stanowi parapet. W polach płyciny w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem ostrym. W płycinach całopostaciowe figury ewangelistów – od strony schodów – św. Jan, św. Marek, św. Łukasz i św. Mateusz. Każdy z nich ubrany w długą suknię, z narzuconym płaszczem, trzyma w rękach księgę lub zwój i ma (prócz Łukasza) przy nodze właściwy atrybut. Rzeźby są wolnostojące, na cokołach z podpisami. Wzdłuż ramy dolnej ażurowy ornament maswerkowy. Podstawa zwęża się ku dołowi, ścięta płasko. Zaplecek w kształcie stojącego prostokąta, wypełniony płyciną zamkniętą łukiem ostrym, ze zdwojonym łukiem i rozetą z czworoliściem. Rozbudowany baldachim powtarza kształt kosza, składa się z arkad ujmujących zwieńczenie w formie kapliczki. Arkady od wewnątrz zdobi maswerkowy fryz, a wieńczą trójkątne, ażurowe szczyty z żabkami i kwiatonami. Wieńcząca kapliczka dwukondygnacyjna, z pinaklami, żabkami i kwiatonami; najwyższe pinakiel zakończony krzyżem. Struktura jasnozielona, niektóre elementy niebieskie lub czerwone, profile i ornamenty złocone.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Kościół ceglany, na planie prostokąta z węższym i niższym prezbiterium z zakrystią od północy i wieżą od zachodu. Kościół orientowany, jednonawowy, czteroprzęsłowy z węższym, jednoprzęsłowym prezbiterium zamkniętym trójbocznie, z kruchtą w przyziemiu wieży. Nawa artykułowana półfilarami o ściętych narożach, przechodzącymi w zamknięte łukiem ostrym gurty krzyżowo-żebrowego sklepienia. W nawie i prezbiterium okna prostokątne zamknięte łukiem ostrym – pięć w prezbiterium, po trzy z każdej strony nawy. Węższe okna w przęśle chóru, kolejne w fasadzie. Główne wejście od wschodu, drugie od zachodu. Chór muzyczny w czwartym przęśle nawy, wsparty na wielobocznych filarach, podtrzymujących ostrołukowe arkady, z parapetem ozdobionym blendami. Ściany w dolnej partii pokryte drewnianą boazerią, wyżej malowane na kremowo, w partiach sklepienia polichromia podkreślająca elementy konstrukcji fragmentami stylizowanej wici i dekoracji floralnej; na belce tęczowej anioły niosące plakiety z symbolami świętych sakramentów. Fasada trójosiowa, z ryzalitem szerokości wieży oszkarpowanym na narożach. Podziały poziome przeprowadzone przy pomocy gzymsów. Na osi ostrołukowe wejście, powyżej wypełniony maswerkiem okulus. Następna kondygnacja jest częścią czworobocznej wieży, wypełniono ją dużym oknem w kształcę stojącego prostokąta zamkniętego łukiem ostrym. Boczne osie z małymi oknami powtarzającymi kształt pozostałych, zamknięte trójkątnym przyczółkiem przerwanym na wieżę. Najwyższa kondygnacja wieży przepruta z każdej strony parą okien w kształcie stojących prostokątów umieszczonych w ostrołukowych niszach. Wieńczący ją gzyms dekorowany zygzakiem, powyżej trójkątne szczyty z ostrołukową blendą z okulusem w centrum. Elewacje boczne i prezbiterium oszkarpowane, przeprute oknami. Hełm wieży w formie latarni zakończonej stożkiem z kupą i krzyżem, nawa przekryta dachem dwuspadowym, prezbiterium wielobocznym, zakrystia i wejście od zachodu pulpitowymi. Do najciekawszych elementów wyposażenia należą zespół neogotyckich ołtarzy wraz z amboną oraz kolekcja dziewiętnastowiecznych feretronów. W otoczeniu kościoła znajduje się kamienna figura św. Jana Nepomucena z 1788 roku.
kościół
Kościół Nawiedzenia Najświętszej Marii Panny

Inne dzieła z tego roku

Zdjęcie nr 1: Płyta epitafijna w kształcie leżącego prostokąta, obwiedziona linią przechodzącą w narożach w stylizowane akroteriony. W polu kuta, złocona inskrypcja „D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / ś(więtej) p(amięci) Eufemia z Pietrzyków / GRZYBOWSKA / d(nia) * 16/IX. 1865 r(oku) + 6/IV 1895 r(oku) / w żalu pogrążony mąż wraz z dwoma / małemi sierotami, kładąc tę pamiątkę / proszą o Zdrowaś Marya / za Jej duszę”.
płyta nagrobna
Epitafium Eufemii z Pietrzyków Grzybowskiej
Zdjęcie nr 1: Tablica epitafijna w kształcie leżącego prostokąta. W polu kuta inskrypcja „D[EO] O[PTIMO] M[AXIMO] / Ś(WIĘTEJ) P(AMIĘCI) MARYA Z PERSKICH / MACHNICKA / UR(ODZONA) DN(IA) 24/III 1824. ZM(ARŁA) DN(IA) 23/III 1865 / NAJUKOCHAŃSZEJ MATCE / WDZIĘCZNE DZIECI”.
płyta nagrobna
Epitafium Marii z Perskich Machnickiej
Zdjęcie nr 1: Ambona wisząca, przyścienna składająca się z kosza, zaplecka, baldachimu i schodów z balustradą. Kosz na planie wieloboku, podzielony na pola kolumienkami podtrzymującymi belkowanie, którego gzyms stanowi parapet. W polach płyciny w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem ostrym. W płycinach całopostaciowe figury ewangelistów – od strony schodów – św. Jan, św. Marek, św. Łukasz i św. Mateusz. Każdy z nich ubrany w długą suknię, z narzuconym płaszczem, trzyma w rękach księgę lub zwój i ma (prócz Łukasza) przy nodze właściwy atrybut. Rzeźby są wolnostojące, na cokołach z podpisami. Wzdłuż ramy dolnej ażurowy ornament maswerkowy. Podstawa zwęża się ku dołowi, ścięta płasko. Zaplecek w kształcie stojącego prostokąta, wypełniony płyciną zamkniętą łukiem ostrym, ze zdwojonym łukiem i rozetą z czworoliściem. Rozbudowany baldachim powtarza kształt kosza, składa się z arkad ujmujących zwieńczenie w formie kapliczki. Arkady od wewnątrz zdobi maswerkowy fryz, a wieńczą trójkątne, ażurowe szczyty z żabkami i kwiatonami. Wieńcząca kapliczka dwukondygnacyjna, z pinaklami, żabkami i kwiatonami; najwyższe pinakiel zakończony krzyżem. Struktura jasnozielona, niektóre elementy niebieskie lub czerwone, profile i ornamenty złocone.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Płyta epitafijna w kształcie leżącego prostokąta. W polu kuta inskrypcja: "D[EO] O[OPTIMO] M[AXIMO] / Ś(WIĘTEJ) P(AMIĘCI) / STANISŁAWA z MACHNICKICH / MIESZKOWSKA / UR(ODZONA) DN(IA) 19/II 1852 ZM(ARŁA) D(NIA) 31/X 1877 R(OKU)"
płyta nagrobna
Epitafium Stanisławy z Machnickich Mieszkowskiej
Zdjęcie nr 1: Ambona przyścienna, koszowa, z dostępem od zachodu w postaci jednobiegowych schodów z ażurową dekorowaną stylizowanymi blendami balustradą. Oparty na słupie w formie pnia drzewa, które korzeniami wchodzi w trójstopniową podstawę kosz na planie ściętego ośmioboku. Pola ścianek w formie płycin zamkniętych łukiem półkolistym z motywem fryzu arkadkowego. Przed każdą z płycin, ustawiona na konsolce całopostaciowa figurka jednego z czterech ewangelistów trzymających w dłoniach atrybuty (św. Mateusz z księgą i piórem, św. Łukasz ze zwojem i stylusem, św. Jan z kielichem z wężem, św. Marek z księgą). Podstawę kosza obiega gzyms, podwieszenie ujmują konary w promienistym układzie, pomiędzy którymi są symbole ewangelistów: anioł, wół, orzeł i lew. Parapet w formie wklęsło-wypukłego gzymsu. Zaplecek w kształcie stojącego prostokąta, ujętego ramą oraz parą ażurowych wolut; w polu arkada z płaskorzeźbionym przedstawieniem Chrystusa niosącego krzyż, w szczycie napis IHS ujęty wiązkami promienistej glorii. Baldachim utworzony z palmowych liści. Na podniebiu gołębicą Ducha Świętego w glorii promienistej.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Epitafium w formie leżącego prostokąta, wsparte na szerokim, wydatnym gzymsie z perełkowaniem, z narożami ujętymi liśćmi, z konsolą z wolutami i liśćmi oraz uskrzydloną główką anioła oraz owalnym herbem Uniwersytetu Jagiellońskiego w ozdobnym kartuszu, zwieńczonym koroną. Tablicę wieńczy gzyms z motywem wolich oczu, na którym osadzone jest półkoliste zwieńczenie z akroterionami, wypełnione muszlą palmetową i okrągłym medalionem obwiedzionym motywem wolich oczu z płaskorzeźbionym wizerunkiem zmarłego. Postać ukazana jest w popiersiu, zwrócona w lewo, o twarzy wyrazistej, z wąsami i wysokim czołem z zakolami. W marmurowej tablicy inskrypcja: „LUCYAN RYDEL / MED(YCYNY) I CHIR(URGII): DOKTOR PROF(ESOR) OKULISTYKI, 3 krotnie DZIEKAN / WYDZIAŁU LEKARSKIEGO, REKTOR UNI(WERSYTETU) JAGIEL(LOŃSKIEGO) CZŁONEK / WIELU TOW(ARZYSTW) NAUKOWYCH KRAJOWYCH I ZAGRANICZNYCH / ZAŁOŻYCIEL I PREZES TOW(ARZYSTWA) LEK(ARSKIEGO) KRAK(OWSKIEGO) / *17/10 1833 †27/4 1895 / ZNAKOMITEMU PROFESOROWI, ZACNEMU KOLEDZE, NIESKA/ZITELNEGO CHARAKTERU MĘŻOWI, TOW(ARZYSTWO) LEK(ARSKIE) KRAK(OWSKIE) WSPOL/NIE Z PROFESORAMI UNIW(ERSYTETU) JAGIEL(LOŃSKIEGO)”. Na medalionie sygnatura: „Z[ygmunt] Langman / Kraków”.
płyta nagrobna
Epitafium Lucjana Rydla

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po tagach

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Na okrągłej podstawie, częściowo wmurowanej w ścianę oraz prostopadłościennym cokole niewielka stopa z trzonem w typie balustradowej lalki podtrzymującej półkulistą czarę o powierzchni imitującej puklowanie z wklęską i zaoblonym brzegiem. Na kwadratowej podstawie data: „A(NNO) D(OMINI) 1707”. Pokrywa w kształcie smukłej półkopuły, ośmiopolowa, z żebrami. W polach między żebrami dekoracja z ornamentu małżowinowego. Latarnia ośmioboczna z profilowanym cokołem i gzymsem. Na latarni jajowata kula z toczonym daszkiem zwieńczonym guzem w kształcie zbliżonym do szyszki. Żebra kopuły, elementy dekoracyjne i ornamenty złocone. Tła i ściany latarni polichromowane, ciemnozielone.
chrzcielnica

Chrzcielnica

Zdjęcie nr 1: Na niskiej prostopadłościennej podstawie, niewielka stopa z trzonem w typie balustradowej lalki podtrzymującej półkulistą czarę o powierzchni imitującej puklowanie z wklęską i zaoblonym brzegiem. Na trzonie ryty kartusz z godłem herbu Zadora pod kapeluszem z sześcioma chwostami po każdej ze stron, w trzech rzędach. Pokrywa w formie korony zamkniętej, z sześcioma kabłąkami złączonymi kulą i krzyżem; obręcz i kabłąki z malowanymi rautami i kaboszonami imitującymi kamienie jubilerskie. Wewnątrz korony grupa rzeźbiarska: Chrystus w Jordanie, z rękoma w geście modlitwy i św. Jan Chrzciciel polewający wodą głowę Jezusa.
chrzcielnica

Chrzcielnica

Zdjęcie nr 1: Chrzcielnica gotycka w kształcie kielicha. Posiada kolistą stopę, która przechodzi w stożkowato zwężającą się tuleję z wydatnym wałkiem w połowie wysokości. Czara dołem lekko zaokrąglona, rozchylająca się ku górze. Płaszcz dekorowany u dołu i poniżej górnej krawędzi wąskimi pasami z minuskułowymi napisami, przedzielone motywem lilii: MARIA ROSA ROT HIS UNS, ANNO DOMINI 1462. Pomiędzy nimi rozmieszczone są na obwodzie cztery plakietki przedstawiające trójpostaciową Grupę Ukrzyżowania oraz frontalny wizerunek księcia zatorskiego Wacława w całej postaci. W prawej ręce trzyma włócznię, lewą dłoń opiera na tarczy z orłem. Twarz okala broda zakończona w szpic oraz długie i sfalowane włosy. Głowę wieńczy niewysoka książęca mitra. Ubrany jest w długi płaszcz narzucony na późnogotycka zbroję. Drewniana pokrywa chrzcielnicy została dodana wtórnie.
chrzcielnica

Chrzcielnica

Zdjęcie nr 1: Chrzcielnica kielichowa, ustawiona na dużej podstawie na rzucie ściętego koła oraz na prostopadłościennym cokole na rzucie kwadratu. Trzon wklęsło-wypukły z uskokiem u spodu; nodus gruszkowaty, dekorowany czterema lwimi głowami trzymającymi w paszczach festony z podwieszonej tkaniny. Czara w formie bardzo spłaszczonej półkuli z wywiniętą i profilowaną krawędzią; dekorowana uskrzydlonymi główkami anielskimi na przemian z kokardami z podwieszonymi festonami z tkaniny. Pokrywa w formie baldachimu na rzucie sześcioboku, wypiętrzona, zwieńczona krzyżem.
chrzcielnica

Chrzcielnica

Zdjęcie nr 1: Chrzcielnicą ustawiona na niskiej podstawie na planie kwadratu. Płaszcz stopy na planie ośmioboku, zwężający się ku górze, zamknięty profilowanym, ośmiobocznym pierścieniem. Trzon o przekroju ośmiobocznym. Czara o przekroju ośmiobocznym, wypukła, z wywiniętym brzegiem, w dolnej części dekorowana imitacją puklowania.
chrzcielnica

Chrzcielnica

Zdjęcie nr 1: Chrzcielnica usytuowana na postumencie na rzucie półkolistym i schodkowej, kwadratowej płycie. Jej trzon w typie gruszkowym dźwiga puklowaną, półkulistą czarę z profilowanym, ćwierćkolistym w przekroju wylewem. Pokrywa drewniana, bogato profilowana, malowana na czarno, zwieńczona złoconą kulą z krzyżem.
chrzcielnica

Chrzcielnica

Jak cytować?

Agata Felczyńska, "Chrzcielnica", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/chrzcielnica-38

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności