Obraz został wymieniony w aktach wizytacji z 1766 roku przepisanych do „Liber mobilium”, jako jeden z „pozostałych obrazów”, który zapewne wisiał na ścianie w kościele. Powstał zatem przed 1766 rokiem. Prawdopodobnie dopiero na przełomie XIX i XX wieku został wprawiony do ołtarza bocznego, w którym wcześniej znajdował się wizerunek Chrystusa Ukrzyżowanego.
Obraz w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem odcinkowym nadwieszonym z uskokiem z przedstawieniem apoteozy św. Barbary. Święta w centrum obrazu ukazana frontalnie, z głową skierowaną w lewo, klęczy na lewe kolano na obłoku, prawą nogę ma wyprostowaną. W lewej ugiętej i uniesionej ręce trzyma kielich z unoszącą się nad nim hostią w glorii promienistej, prawą rękę wyciąga w bok. Twarz ma owalną, o okrągłych oczach skierowanych w górę, małym nosie i rozchylonych ustach. Włosy ma upięte z tyłu z wplecionymi sznurami pereł i kamieni szlachetnych. Na głowie ma koronę otwartą. Ubrana jest w żółtą, długą suknię spodnią, zieloną sięgającą kolan oraz czerwoną wierzchnią z wystającą białą koszulą z rozwianym fragmentem, przepasaną dekoracyjnym gorsetem w talii. Na lewe ramię ma narzucony niebieski płaszcz, opadający na prawy bok i nogę. Po prawej stronie świętej, na obłoku klęczy putto, podając jej liść palmy. Za nim, w oddali widoczna wieża. U dołu obrazu na kamiennych stopniach leżą miecz i kajdany przymocowane do kuli. W górnej części obrazu niebo wypełnione obłokami rozstępującymi się wokół głowy świętej, na ich tle trzy uskrzydlone główki anielskie.
Apoteoza świętego miała być obrazem jego gloryfikacji. Dlatego święci najczęściej przedstawiani byli w chwale, na tle nieba, pośród obłoków (unoszący się na obłokach), w towarzystwie aniołków. Obraz św. Barbary z Łapanowa charakteryzuje stosunkowo wysoki poziom wykonania. Święta ukazana jest w swobodnej, lekkiej pozie, elementy anatomiczne oraz tkanina bogatych szat malowane i kształtowane są miękko ze szczególnym przywiązaniem do detalu, widocznym chociażby w sposobie oddania kielicha z rokokową dekoracją czy też kameryzowanego gorsetu.
Święta Barbara była córką bogatego poganina, w tajemnicy przed ojcem przyjęła chrześcijaństwo i złożyła śluby czystości, za co ten zamknął ją w wieży. Następnie została postawiona przed sądem i skazana na ścięcie. Święta w ikonografii jest przedstawiana w koronie i bogatej sukni, co ma związek z pozycją społeczną jej rodziny. Atrybutem św. Barbary jest kielich z hostią, gdyż przed śmiercią w zamknięciu anioł przyniósł jej Komunię Świętą. W przedstawieniach świętej pojawiają się również wieża, miecz, a także palma męczeńska.
Zabrudzony, widoczne ubytki warstwy malarskiej.
Obraz Apoteozy św. Barbary powstał przed 1766 rokiem. Prawdopodobnie dopiero na przełomie XIX i XX wieku został wprawiony do ołtarza bocznego. Święta w ikonografii jest ukazywana w koronie i bogatej sukni, co ma związek z pozycją społeczną jej rodziny. Atrybutem św. Barbary jest kielich z hostią, gdyż przed śmiercią w zamknięciu anioł przyniósł jej Komunię Świętą. W przedstawieniach świętej pojawiają się również wieża, miecz, a także palma męczeńska.
Paulina Kluz, "Apoteoza św. Barbary", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/apoteoza-sw-barbary