Chrzcielnica
Zdjęcie nr 1: Na niskiej prostopadłościennej, ośmiobocznej, dwustopniowej podstawie, niewielka stopa z trzonem w typie gruszkowym podtrzymującym półkulistą czarę o powierzchni imitującej puklowanie z wklęską i zaoblonym brzegiem. Wewnątrz blaszana misa. Pokrywa w formie korony zamkniętej z obręczą zwieńczoną fleuronami (kwiatonami) i z czterema kabłąkami spiętymi kulą z równoramiennym krzyżem. Na na całej powierzchni imitacje kaboszonów (zaoblonych kamieni szlachetnych).
Zdjęcie nr 2: Na niskiej prostopadłościennej, ośmiobocznej, dwustopniowej podstawie, niewielka stopa z trzonem w typie gruszkowym podtrzymującym półkulistą czarę o powierzchni imitującej puklowanie z wklęską i zaoblonym brzegiem. Wewnątrz blaszana misa. Pokrywa w formie korony zamkniętej z obręczą zwieńczoną fleuronami (kwiatonami) i z czterema kabłąkami spiętymi kulą z równoramiennym krzyżem. Na na całej powierzchni imitacje kaboszonów (zaoblonych kamieni szlachetnych).
Zdjęcie nr 3: Na niskiej prostopadłościennej, ośmiobocznej, dwustopniowej podstawie, niewielka stopa z trzonem w typie gruszkowym podtrzymującym półkulistą czarę o powierzchni imitującej puklowanie z wklęską i zaoblonym brzegiem. Wewnątrz blaszana misa. Pokrywa w formie korony zamkniętej z obręczą zwieńczoną fleuronami (kwiatonami) i z czterema kabłąkami spiętymi kulą z równoramiennym krzyżem. Na na całej powierzchni imitacje kaboszonów (zaoblonych kamieni szlachetnych).

Chrzcielnica

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
Kraków
Gmina
Kraków-Nowa Huta
Miejscowość
Kraków-Nowa Huta (dawniej Pleszów)
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Dekanat
Kraków Mogiła
Parafia
Św. Wincentego i Narodzenia Najświętszej Marii Panny
Kościół
Św. Wincentego
Tagi
marmur dębnicki
Miejsce przechowywania
nawa główna
Identyfikator
DZIELO/02900
Kategoria
chrzcielnica
Ilość
1
Czas powstania
1766 rok
Technika i materiał
marmur dębnicki, kuty, polerowany; blacha mosiężna, kuta, złocona
Wymiary podstawowe
wysokość – 103,5 cm
Inne wymiary – średnica stopy – 39 cm, średnica czary – 51 cm; pokrywa: wysokość – 61 cm, średnica 39 cm
Autor noty katalogowej
Józef Skrabski
Uznanie autorstwa 4.0

Dzieje zabytku

Do 1750 roku w drewnianej świątyni w Pleszowie istniała chrzcielnica drewniana. Na marginesie inwentarza opisującego to dzieło dopisano: „Baptisterium novo sprawione z marmuru czarnego o dwóch gradusach z koroną mosiężną i z św. Janem Chrzcicielem od 1766”. W następnym inwentarzu odnotowano, obok figury Jana Chrzciciela, także figurę Chrystusa, zapewne tworzących scenę Chrztu w Jordanie.

Opis

Na niskiej prostopadłościennej, ośmiobocznej, dwustopniowej podstawie, niewielka stopa z trzonem w typie gruszkowym podtrzymującym półkulistą czarę o powierzchni imitującej puklowanie z wklęską i zaoblonym brzegiem. Wewnątrz blaszana misa. Pokrywa w formie korony zamkniętej z obręczą zwieńczoną fleuronami (kwiatonami) i z czterema kabłąkami spiętymi kulą z równoramiennym krzyżem. Na na całej powierzchni imitacje kaboszonów (zaoblonych kamieni szlachetnych).

Zarys problematyki artystycznej

Chrzcielnica należy do typowych dzieł powstających w ośrodku kamieniarskim w Dębniku koło Krakowa, który należał do Karmelitów bosych z Czernej. Przez niemal 200 lat od początku XVII wieku do końca następnego stulecia kamieniarze tworzyli niemal identyczne chrzcielnice dla kościołów Krakowa i całej Polski. Bardzo zbliżoną formę otrzymały wcześniej chrzcielnice w kościołach parafialnych w Gdowie (przed 1663), Bolechowicach (1673) i Raciechowicach (przed 1730).

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Dobry, brak odnotowanych w inwentarzach figur sceny Chrztu w Jordanie.

Streszczenie

Chrzcielnica wykonana z czarnego marmuru dębnickiego w 1766 roku należy do typowych produktów ośrodka kamieniarskiego w Dębniku koło Krzeszowic, którego łomy były własnością Karmelitów bosych z Czernej.

ŹRÓDŁA ARCHIWALNE

Archiwum Parafialne w Krakowie-Pleszowie, b.sygn., Connotatio Inventarii Ecclesiae Parochialis Pleszoviensis sub titulo S. Vincentis, b.d. [ok. 1750], s. 37.

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Ambona dostępna schodami od wschodniej strony w korpusie nawowym. Kosz na rzucie sześcioboku, wydzielony profilowanym belkowaniem. Podziały pionowe pól kosza wyznaczone naprzemiennie parami pilastrów o kanelowanych trzonach i pólkolumienek z jońskimi kapitelami. Pola kosza zdobione płycinami w kształcie stojącego prostokąta o wklęsło ściętych narożach. Płyciny zdobione ornamentyką roślinną, dodatkowo w pierwszej od wschodu potłuczone tablice Dekalogu, na drugiej motyw krzyża, kotwicy i serca Jezusa, na trzeciej dwie tablice Mojżeszowe. Fryz zdobi motyw tryglifu na przemian z rozetkami. Schodki z drewnianą balustradą z motywem arkadki i ornamentyki roślinnej, w dolnej części niewielka bramka zdobiona prostą ornamentyka roślinną. Struktura polichromowana na czarno, partie detalu architektonicznego i ornamentyka złocone.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Nagrobek utworzony z wysokiego cokołu z tablicą inskrypcyjną oraz kolumny stojącej na bazie i zwieńczonej urną zdobioną złoconym krzyżem. Na kolumnie inskrypcja: "D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO)". Na tablicy na cokole inskrypcja "Tu spoczywają zwłoki ś(więtej) p(amięci) / JANA KANTEGO KIRCHMAJERA / Sędziego Pokoju okręgu Mogilskiego. Dziedzica wsi Krzesławic / który przeżywszy lat 39, a w małżeństwie lat 7, w czasie okropnej choroby Cholera Morbus / zwanej z troskliwością Oycowską ratując swoich poddanych, niosąc im własną ręką / pomoc, z narażeniem życia, sam nakoniec dnia 23. lipca r(oku) 1831. na tęż chorobę / przeniósł się do wieczności / Pozostała żona Aniela z Dorawow KIRCHMAJEROWA, / opłakując nieodzałowaną stratę najlepszego męża, na wieczną pamiątkę miłości, / pomnik ten poświęca".
nagrobek
Nagrobek Jana Kantego Kirchmajera
Zdjęcie nr 1: Nagrobek w formie steli zwężającej się nieznacznie ku górze, zakończonej gzymsem zdobionym festonem spiętym rozetą. Nad gzymsem cokół o ściętych narożach zdobiony uskrzydloną klepsydrą i zwieńczony amforą. W górnej części steli owalny portret zmarłego ukazanego w trzech czwartych, w prawo. Jego twarz jest szczupła, z wyraźnie zaznaczonymi łukami brwiowymi, wysokim czołem, uwypuklonymi kośćmi policzkowymi, prostym, długi, nosem. Oczy ma zwrócone na wprost, a usta zaciśnięte. Włosy jasne, krótkie, po bokach głowy. Ubrany w granatowy mundur, zapinany na trzy złote guzy z czerwoną stójką i koronkowym żabotem. Popiersie na blaszanym tle. Poniżej portretu inskrypcja: "Na pamiątkę / Mateusza Kirchmajer / Syna Józefa i Maryanny z Bartschów Kirchmajerów, / Obywatela i Sędziego Pokoju Rzeczypospolitej Krakowskiej, / zmarłego bezżennie w 55 roku życia swojego, / dnia 8go sierpnia 1831 lata, / Pozostałe Rodzeństwo w dowód przywiązania, / pomnik ten w roku 1834 położyło. / Usługi dla Dobra Kraju podjęte, prace w Towarzystwach dobroczyn/nych, przeznaczona ostatnią wolą część majątku na wsparcie nędzy, / przekazały następnym wdzięczną pamięć i jego cnót i zasług. / Zwłoki spoczywają w grobie rodzinnym Kościoła tego, / Duch złączony z Bogiem, w Bogu spoczywa"
nagrobek
Nagrobek Mateusza Kirchmajera
Zdjęcie nr 1: Chrystus ukazany w typie christo morte, w silnym zwisie, z głową opadającą na prawe ramię, nogami delikatnie ugiętymi w kolanach i skrzyżowanymi stopami przebitymi jednym gwoździem. Twarz pociągła, szczupła o wyraźnie zaznaczonych kościach policzkowych i długim nosie, z zamkniętymi oczami. Twarz okolona krótką, falowaną brodą. Włosy falowane, długie opadające na prawie ramię. Ciało szczupłe, o wyraźnie zarysowanej muskulaturze i klatce piersiowej. Perizonium gęsto drapowane w drobne fałdki, ściśle opinające biodra, przewiązane po prawej stronie, ze zwisem tkaniny sięgającym kolan. Na górnej belce krzyża titulus w formie kartusza, z dekoracją małżowinową oraz napisem "INRI". Ciało polichromowane na brązowo, szaty złocone.
rzeźba
Krucyfiks
Zdjęcie nr 1: Kościół położony w centrum wsi Pleszów, obecnie w dzielnicy Nowa-Huta, na placu wyznaczonym wysokim, wykonanym z cegły murem, w otoczeniu starodrzewia. Budynek założony na rzucie prostokąta z węższym prostokątnym prezbiterium ujętym z trzech stron piętrowymi aneksami zakrystii, skarbczyka i przedsionka. Nawa jest trójprzęsłowa, ma ścięte naroża, jest artykułowana szerokimi przyściennymi filarami, zaś jednoprzęsłowe prezbiterium ujmują w narożach kolumny. Pilastry i kolumny o jońskich kapitelach dźwigają belkowanie z fryzem z metopami opatrzonymi rozetami na przemian z tryglifami. Nawę i prezbiterium nakrywają żaglaste sklepienia na szerokich gurtach i arkadach nad ścianami bocznymi, w których umieszczono prostokątne okna zamknięte łukiem odcinkowym. Aneksy są skomunikowane z prezbiterium prostokątnymi przejściami. Do kościoła prowadzą od frontu prostokątne drzwi i wbudowana pod chórem muzycznym drewniana kruchtę. Fasada jest szersza od korpusu nawy, jednokondygnacyjna, trójosiowa, zwieńczona wysoką wieżą. Korpus fasady ujęty załamującymi się na narożach toskańskimi pilastrami, z częścią środkową wysuniętą do przodu z takimi samymi pilastrami jak na narożach. Pilastry podtrzymują opasujące korpus fasady belkowanie, którego fryz złożony jest z tryglifów i metop wypełnionych kołami; nad częścią środkową trójkątny przyczółek wypełniony okiem Opatrzności. Fasadę wieńczy wysoka attyka ujęta na narożach i w części środkowej postumentami z wazonami. Wieża opasana na narożach szerokimi lizenami podtrzymującymi belkowanie z fryzem konsolkowym jest zakończona czterospadowym, lekko wklęsłym dachem krytym blachą z kulą i krzyżem. Elewacje boczne w korpusie fasady i aneksów przy prezbiterium z dwoma rzędami prostokątnych okienek, w partii nawy i prezbiterium z oknami prostokątnymi zakończonymi łukiem odcinkowym w profilowanych obramieniach. Elewacje boczne wieńczy profilowany gzyms, ściany wysuniętych poza korpus nawy aneksów załamujące się narożach szerokie lizeny. Dach jest dwuspadowy, kryty blachą.
kościół
Kościół św. Wincentego i Narodzenia Najświętszej Marii Panny
Zdjęcie nr 1: Tablica w kształcie stojącego prostokąta w kamiennej, profilowanej ramie z inskrypcją: "D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / ANIELA Z DORAUÓW / KIRCHMAYER / wzór córki, matki, obywatelki / urodzona d(nia) 4. Kwietnia 1805 r(oku) / zmarła d(nia) 3.Lutego 1868 r(oku)"
płyta nagrobna
Epitafium Anieli z Dorauów Kirchmayer

Inne dzieła z tego roku

Zdjęcie nr 1: Ołtarz drewniany, prostopadłościenny. Antepedium nowe w formie leżącego prostokąta w profilowanej ramie. Ołtarz architektoniczny, jednoosiowy, jednokondygnacyjny ze zwieńczeniem, ustawiony na dwustrefowym cokole. Retabulum ujęte dwiema parami kolumn, z których skrajne wysunięte do przodu. Podpory o kapitelach kompozytowych, dźwigają pełne belkowanie wyłamane na ich osi oraz przerwany, trójkątny przyczółek z ustawionymi za nim figurami: po lewej św. Kazimierza, po prawej św. Floriana. W polu środkowym obraz z przedstawieniem „Jezu Ufam Tobie” oraz „Święty Jan Kanty” na zasuwie. Obrazy ujęte w profilowane, proste ramy w kształcie stojącego prostokąta. Ołtarz flankowany uszami utworzonymi z rocaille'u. Zwieńczenie w formie stojącego prostokąta, zamkniętego łukiem nadwieszonym, ujętego po bokach spływami wolutowymi. U szczytu zdobione rzeźbioną, dekoracją rocaille'ową. W polu w kształcie stojącego prostokąta obraz „Święty Jan Ewangelista”. W partii belkowania pięć relikwiarzy ułożonych w rzędzie, w różnych kształtach: pierwszy znajdujący się pośrodku w postaci prostokątnej płyciny o bokach zamkniętych łukiem nadwieszonym, dwa umieszczone po bokach w formie krzyża greckiego i dwa na skrajach w kształcie spłaszczonego owalu. W relikwiarzach na czerwonym materiale umieszczone relikwie świętych, opisane karteczkami: „S(anctae) Gertrudis.”, „S(anctae) Victoris. M(artyris)”, „S(anctae) Maximae M(artyris)”, „3 Sanctor-”, „S(ancti) Victoris M(artyris)”, „S(anctae) Marcella”, „S(ancta) Prisca (?)”. Część podpisów nieczytelna. Struktura ołtarza polichromowana w kolorze bieli; rzeźby, detale, ornamentyka, profile i kolumny pozłacane.
ołtarz
Ołtarz boczny
Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem odcinkowym nadwieszonym z uskokiem z przedstawieniem apoteozy św. Barbary. Święta w centrum obrazu ukazana frontalnie, z głową skierowaną w lewo, klęczy na lewe kolano na obłoku, prawą nogę ma wyprostowaną. W lewej ugiętej i uniesionej ręce trzyma kielich z unoszącą się nad nim hostią w glorii promienistej, prawą rękę wyciąga w bok. Twarz ma owalną, o okrągłych oczach skierowanych w górę, małym nosie i rozchylonych ustach. Włosy ma upięte z tyłu z wplecionymi sznurami pereł i kamieni szlachetnych. Na głowie ma koronę otwartą. Ubrana jest w żółtą, długą suknię spodnią, zieloną sięgającą kolan oraz czerwoną wierzchnią z wystającą białą koszulą z rozwianym fragmentem, przepasaną dekoracyjnym gorsetem w talii. Na lewe ramię ma narzucony niebieski płaszcz, opadający na prawy bok i nogę. Po prawej stronie świętej, na obłoku klęczy putto, podając jej liść palmy. Za nim, w oddali widoczna wieża. U dołu obrazu na kamiennych stopniach leżą miecz i kajdany przymocowane do kuli. W górnej części obrazu niebo wypełnione obłokami rozstępującymi się wokół głowy świętej, na ich tle trzy uskrzydlone główki anielskie.
obraz
Apoteoza św. Barbary
Zdjęcie nr 1: Rzeźba jest drążona z tyłu, ustawiona na niewielkiej, prostej podstawie. Dawid przedstawiony w całej postaci, ukazany jest frontalnie, stoi w kontrapoście, z głową skierowaną w lewą stronę, lekko uniesioną. Jego lewa ręka spoczywa na piersi, prawą przytrzymuje stojącą przed nim harfę. Twarz ma szczupłą, o dużych oczach z głęboko rzeźbionymi powiekami i uniesionymi brwiami, o prostym nosie i pełnych ustach, okoloną krótką kręconą brodą oraz rzeźbionymi w falowane pasma włosami opadającymi na jego lewe ramię. Dawid ubrany jest w wysokie buty, tunikę sięgającą kolan i zbroję torsową, na piersi ma zapięty płaszcz królewski z futrzanym kołnierzem, opadający po bokach postaci i zawinięty na jego prawej nodze. Na głowie ma koronę otwartą. Partie ciała polichromowane naturalistycznie, broda i włosy w kolorze brązowym, zaś części stroju i atrybuty są pozłacane.
rzeźba
Dawid
Zdjęcie nr 1: Obraz z przedstawieniem Marcina Baryczki ujmuje złocona, profilowana rama z czterema uszakami. Cała postać kapłana w ujęciu frontalnym, z głową zwróconą trzy czwarte w prawo, została przedstawiona na tle architektury i pastelowego pejzażu. Kapłan stoi przed półkolistymi drzwiami w jasnobrązowym portalu, do których prowadzą dwa stopnie. W wyciągniętej prawej ręce trzyma biały zwój. Natomiast lewą przyciska do piersi trzymaną księgę w czarnej oprawie o czerwonych bokach, spiętą na dwie klamry. Jest to starszy mężczyzna o siwych włosach i krótkim zaroście, z rumianą twarzą o prostym nosie i wydatnych wargach. Ubrany jest w sutannę z koloratką w kształcie kołnierzyka, sięgającą kolan komżę z szerokimi rękawami wiązaną pod szyją i czarny biret kapłański na głowie. Na ramionach ma ciemnobeżową stułę. Ponad głową zaznaczono za pomocą jasnej kreski prosty nimb talerzowy. Za kapłanem z prawej strony rozciąga się sekwencja zimowego pejzażu ze sceną zrzucenia go z mostu do zamarzniętej rzeki. Most wspiera się na dwóch arkadach. Z jego korony dwóch ludzi energicznie zrzuca Baryczkę do zamarzniętej Wisły. Z prawej strony most poprzedza brama mostowa w formie domku nakrytego dachem pulpitowym z półokrągłą bramą. Za nią widoczne jest wysokie drzewo przysypane śniegiem. W głębi rozpościerają się niskie wzgórza. Pod obrazem widnieje czarny napis „S(ANCTUS) BARICZKA VIC(ARIUS) E(CCLESIAE) C(ATHEDRALIS) C(RACOVIENSIS)”. Poniżej drugi napis ujęty w profilowaną, złoconą ramę: „NOLITE TIMERE EOS QVI OCCIDUNT CORPUS / ANIMAM AUTEM NON POSSUNT OCCIDERE Mat(theus) 11”.
obraz
Marcin Baryczka
Zdjęcie nr 1: Rzeźba jest drążona z tyłu, ustawiona na niewielkiej, prostej podstawie. Mojżesz przedstawiony jest w całej postaci, ukazany frontalnie, stoi w kontrapoście, z głową skierowaną w prawą stronę. Prawą dłonią trzyma tablice z przykazaniami, częściowo przysłaniające przód postaci, lewą wyciąga przed siebie. Twarz ma szczupłą i pociągłą, o przymrużonych oczach i uniesionych brwiach, prostym nosie i pełnych, rozchylonych ustach, okoloną długą, kręconą brodą opadającą na pierś oraz krótkimi, zmierzwionymi włosami, na szczycie głowy uformowanymi w dwa loki. Mojżesz ubrany jest w tunikę, przepasaną w talii oraz płaszcz z rękawami narzucony na plecy i ramiona. Figura polichromowana naturalistycznie w partiach ciała, tunika srebrzona, płaszcz złocony.
rzeźba
Mojżesz
Zdjęcie nr 1: Nastawa ołtarzowa architektoniczna, jednoosiowa, jednokondygnacyjna ze zwieńczeniem, ustawiona na dwustrefowym cokole, z wyodrębnionymi po bokach dwoma prostopadłościennymi postumentami. Ołtarz drewniany, prostopadłościenny. Antepedium w formie poziomego prostokąta w profilowanej ramie, jego powierzchnia podzielona jest wstęgami na trzy owalne pola, wewnątrz każdego wazon z bukietem kwiatów z owocami, dookoła nich w niewielkich polach przedstawienia orłów. Na mensie ustawione tabernakulum w formie prostopadłościennej skrzynki z drzwiczkami w formie pionowego prostokąta, z przedstawieniem hostii w glorii promienistej. Środkowa część struktury nastawy ujęta parą kolumn kompozytowych na tle zwielokrotnionych pilastrów, ustawionych na wyodrębnionych cokołach dekorowanych rocaille'm. Kolumny dźwigają pełne belkowanie wyłamane na ich osi oraz odcinki przerwanego, falistego przyczółka, na którym siedzą putta. W polu środkowym obraz z przedstawieniem Matki Boskiej Niepokalanie Poczętej ze św. Heleną i św. Wojciechem w formie pionowego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym, w profilowanej ramie dekorowanej rocaille'm. Nad obrazem, w partii belkowania rocaille'owy kartusz z napisem „TOTA / PULCHRA EST MARIA / ET MACULA ORDINATIS/ IN TE”. Po zewnętrznej stronie kolumn na wspornikach stoją figury św. Anny i św. Joachima. Ołtarz flankowany uszami utworzonymi z motywów rocaille. Zwieńczenie w formie trapezu ujętego spływami wolutowymi, zamkniętego łukiem półkolistym nadwieszonym, obwiedzionego profilowanymi listwami, zwieńczonego gzymsem, dekorowanym rocaiile'owym kartuszem i ornamentem roślinnym. W polu powtarzającym kształt zwieńczenia obraz Narodzenia Marii w profilowanej ramie. Struktura ołtarza polichromowana w kolorze bieli, ornamentyka, profile i kolumny pozłacane.
ołtarz
Ołtarz boczny

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po tagach

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Na niskiej prostopadłościennej podstawie, niewielka stopa z trzonem w typie balustradowej lalki podtrzymującej półkulistą czarę o powierzchni imitującej puklowanie z wklęską i zaoblonym brzegiem. Na trzonie ryty kartusz z godłem herbu Zadora pod kapeluszem z sześcioma chwostami po każdej ze stron, w trzech rzędach. Pokrywa w formie korony zamkniętej, z sześcioma kabłąkami złączonymi kulą i krzyżem; obręcz i kabłąki z malowanymi rautami i kaboszonami imitującymi kamienie jubilerskie. Wewnątrz korony grupa rzeźbiarska: Chrystus w Jordanie, z rękoma w geście modlitwy i św. Jan Chrzciciel polewający wodą głowę Jezusa.
chrzcielnica

Chrzcielnica

Zdjęcie nr 1: Chrzcielnica na rzucie ośmioboku, trzon i czara również są ośmioboczne. Cokół dwustopniowy, stopnie oddzielone od siebie zaoblonym uskokiem, w górnej części łagodnie przechodzą w trzon. W środkowej partii trzonu spłaszczony ośmioboczny pierścień dekorowany taśmą z płaskorzeźbionymi rozetkami. Czara rozchylająca się ku górze, z profilowaną podstawą, rozczłonkowana ostrołukowatymi płycinami, zakończona profilowanym gzymsem. Ośmioboczna pokrywa o polach z wyciętymi płycinami zamkniętymi potrójnymi łukami półkolistymi jest zwieńczona profilowanym gzymsem z koronką i nakryta daszkiem. Nad nim podstawa ujęta od dołu arkadkowaniem z grupą rzeźbiarską Chrztu w Jordanie. Chrystus stoi w rzece z rękami założonymi na piersi, opasany na biodrach długą białą tkaniną. Przed nim, na skale stoi św. Jan Chrzciciel, ubrany w wielbłądzią skórę z prawą ręką trzymającą naczynie z wodą nad głową Chrystusa, a lewą wyciągniętą do przodu. Nad nim unosi się gołębica Ducha Świętego.
chrzcielnica

Chrzcielnica

Zdjęcie nr 1: Chrzcielnica gotycka w kształcie kielicha. Posiada kolistą stopę, która przechodzi w stożkowato zwężającą się tuleję z wydatnym wałkiem w połowie wysokości. Czara dołem lekko zaokrąglona, rozchylająca się ku górze. Płaszcz dekorowany u dołu i poniżej górnej krawędzi wąskimi pasami z minuskułowymi napisami, przedzielone motywem lilii: MARIA ROSA ROT HIS UNS, ANNO DOMINI 1462. Pomiędzy nimi rozmieszczone są na obwodzie cztery plakietki przedstawiające trójpostaciową Grupę Ukrzyżowania oraz frontalny wizerunek księcia zatorskiego Wacława w całej postaci. W prawej ręce trzyma włócznię, lewą dłoń opiera na tarczy z orłem. Twarz okala broda zakończona w szpic oraz długie i sfalowane włosy. Głowę wieńczy niewysoka książęca mitra. Ubrany jest w długi płaszcz narzucony na późnogotycka zbroję. Drewniana pokrywa chrzcielnicy została dodana wtórnie.
chrzcielnica

Chrzcielnica

Zdjęcie nr 1: Chrzcielnica kielichowa, ustawiona na dużej podstawie na rzucie ściętego koła oraz na prostopadłościennym cokole na rzucie kwadratu. Trzon wklęsło-wypukły z uskokiem u spodu; nodus gruszkowaty, dekorowany czterema lwimi głowami trzymającymi w paszczach festony z podwieszonej tkaniny. Czara w formie bardzo spłaszczonej półkuli z wywiniętą i profilowaną krawędzią; dekorowana uskrzydlonymi główkami anielskimi na przemian z kokardami z podwieszonymi festonami z tkaniny. Pokrywa w formie baldachimu na rzucie sześcioboku, wypiętrzona, zwieńczona krzyżem.
chrzcielnica

Chrzcielnica

Zdjęcie nr 1: Chrzcielnicą ustawiona na niskiej podstawie na planie kwadratu. Płaszcz stopy na planie ośmioboku, zwężający się ku górze, zamknięty profilowanym, ośmiobocznym pierścieniem. Trzon o przekroju ośmiobocznym. Czara o przekroju ośmiobocznym, wypukła, z wywiniętym brzegiem, w dolnej części dekorowana imitacją puklowania.
chrzcielnica

Chrzcielnica

Zdjęcie nr 1: Chrzcielnica usytuowana na postumencie na rzucie półkolistym i schodkowej, kwadratowej płycie. Jej trzon w typie gruszkowym dźwiga puklowaną, półkulistą czarę z profilowanym, ćwierćkolistym w przekroju wylewem. Pokrywa drewniana, bogato profilowana, malowana na czarno, zwieńczona złoconą kulą z krzyżem.
chrzcielnica

Chrzcielnica

Jak cytować?

Józef Skrabski, "Chrzcielnica", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/chrzcielnica-28

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności