Epitafium Andrzeja Werbskiego

Dzieje zabytku

Epitafium Andrzeja Werbskiero wystawiła około 1666 roku jego żona Magdalena Lyszkowska. W aktach wizytacji z 1748 roku w kościele wymieniono cztery kamienne epitafia. Pierwotnie dzieło znajdowało się na zewnętrznej ścianie kościoła, w 2012 roku przeniesiono je do wewnątrz.

Opis

Tablica epitafijna w kształcie leżącego prostokąta, ujęta ramą, flankowana wolutowymi uszakami przechodzącymi w spływy wolutowe. U góry pozostałości po owalnym medalionie w kartuszu; u dołu kartusz z herbem Pilawa, z inicjałami „AT / W” i „Z / W”, ujęty antytetycznie zwróconymi wolutami. W polu tablicy inskrypcja: „D[EO] O[PTIMO] M[AXIMO] / Dopędziwszy szczęśliwie kresu smiertelnego / pełen cnot, y postępków godnych życia swego / Tu cny mąż Andrzey z Werby Werbski iest złożony / W Woiewodztwie Wołynskim szlachetnie zrodzony / Wieczny pamieci godzien dla swoiey ludzkosci / znamienitey y wielkiey v wszystkich milości / y zyciem, y poboznym zerciem godzien sławy / maż zaprawde herbowney godzien swey Pilay / któremu Magdalena Lyszkowska z dziatkami / zlany ach serdecznemi ten nagrobek łzami / wystawiła w potomny znak affektu swego / wieczney w Bogu swiatłosci / życząc duszy iego / Vmarł roku panskiego 1666 dnia 1 maia / żył lat 46”.

Zarys problematyki artystycznej

Andrzej Werbski herbu Pilawa żył w latach 1620-1666. Pochodził z miejscowości Werba w dawnym województwie wołyńskim.
Epitafium przyjmuje typową dla czasu jego powstania formę płyty ujętej spływami wolutowymi, z uszakami oraz kartuszem herbowym i portretem zmarłego, zapewne malowanym olejno na blasze (niezachowanym). Podobną formę miały epitafia powstałe od drugiej do czwartej ćwierci XVII wieku w Krakowie i okolicach (Staniątki, Wolbrom, Spytkowiece). Tego rodzaju dzieła stanowiły też typowe wyroby warsztatów skupionych w ośrodku kamieniarskim w Dębniku.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Zabrudzenia, uszkodzenia mechaniczne; brak portretu zmarłego.

Streszczenie

Epitafium Andrzeja Werbskiero wystawiła około 1666 roku jego żona Magdalena Lyszkowska. Epitafium przyjmuje typową dla czasu jego powstania formę płyty ujętej spływami wolutowymi, z uszakami oraz kartuszem herbowym i portretem zmarłego, zapewne malowanym olejno na blasze (niezachowanym). Podobną formę miały epitafia powstałe od drugiej do czwartej ćwierci XVII wieku w Krakowie i okolicach (Staniątki, Wolbrom, Spytkowiece).

Bibliografia