Św. Wojciech
Zdjęcie nr 1: Figura nieopracowana z tyłu, ustawiona na niewielkiej podstawie. Święty ukazany jest w całej postaci, frontalnie, w kontrapoście, z pochyloną głową skierowaną w lewo. W prawej, opuszczonej wzdłuż ciała ręce trzyma zamkniętą księgę, w lewej, uniesionej przed sobą na wysokości piersi – wiosło. Jego twarz jest trójkątna o migdałowatych oczach, krótkim nosie i wąskich ustach, okolona brodą. Ubrany jest w albę, rokietę oraz płaszcz z kołnierzem zapięty pod szyją, na głowie ma infułę. Polichromia naturalistyczna w partiach ciała, strój i atrybuty złocone.
Zdjęcie nr 2: Figura nieopracowana z tyłu, ustawiona na niewielkiej podstawie. Święty ukazany jest w całej postaci, frontalnie, w kontrapoście, z pochyloną głową skierowaną w lewo. W prawej, opuszczonej wzdłuż ciała ręce trzyma zamkniętą księgę, w lewej, uniesionej przed sobą na wysokości piersi – wiosło. Jego twarz jest trójkątna o migdałowatych oczach, krótkim nosie i wąskich ustach, okolona brodą. Ubrany jest w albę, rokietę oraz płaszcz z kołnierzem zapięty pod szyją, na głowie ma infułę. Polichromia naturalistyczna w partiach ciała, strój i atrybuty złocone.
Zdjęcie nr 3: Figura nieopracowana z tyłu, ustawiona na niewielkiej podstawie. Święty ukazany jest w całej postaci, frontalnie, w kontrapoście, z pochyloną głową skierowaną w lewo. W prawej, opuszczonej wzdłuż ciała ręce trzyma zamkniętą księgę, w lewej, uniesionej przed sobą na wysokości piersi – wiosło. Jego twarz jest trójkątna o migdałowatych oczach, krótkim nosie i wąskich ustach, okolona brodą. Ubrany jest w albę, rokietę oraz płaszcz z kołnierzem zapięty pod szyją, na głowie ma infułę. Polichromia naturalistyczna w partiach ciała, strój i atrybuty złocone.
Zdjęcie nr 4: Figura nieopracowana z tyłu, ustawiona na niewielkiej podstawie. Święty ukazany jest w całej postaci, frontalnie, w kontrapoście, z pochyloną głową skierowaną w lewo. W prawej, opuszczonej wzdłuż ciała ręce trzyma zamkniętą księgę, w lewej, uniesionej przed sobą na wysokości piersi – wiosło. Jego twarz jest trójkątna o migdałowatych oczach, krótkim nosie i wąskich ustach, okolona brodą. Ubrany jest w albę, rokietę oraz płaszcz z kołnierzem zapięty pod szyją, na głowie ma infułę. Polichromia naturalistyczna w partiach ciała, strój i atrybuty złocone.
Zdjęcie nr 5: Figura nieopracowana z tyłu, ustawiona na niewielkiej podstawie. Święty ukazany jest w całej postaci, frontalnie, w kontrapoście, z pochyloną głową skierowaną w lewo. W prawej, opuszczonej wzdłuż ciała ręce trzyma zamkniętą księgę, w lewej, uniesionej przed sobą na wysokości piersi – wiosło. Jego twarz jest trójkątna o migdałowatych oczach, krótkim nosie i wąskich ustach, okolona brodą. Ubrany jest w albę, rokietę oraz płaszcz z kołnierzem zapięty pod szyją, na głowie ma infułę. Polichromia naturalistyczna w partiach ciała, strój i atrybuty złocone.
Zdjęcie nr 6: Figura nieopracowana z tyłu, ustawiona na niewielkiej podstawie. Święty ukazany jest w całej postaci, frontalnie, w kontrapoście, z pochyloną głową skierowaną w lewo. W prawej, opuszczonej wzdłuż ciała ręce trzyma zamkniętą księgę, w lewej, uniesionej przed sobą na wysokości piersi – wiosło. Jego twarz jest trójkątna o migdałowatych oczach, krótkim nosie i wąskich ustach, okolona brodą. Ubrany jest w albę, rokietę oraz płaszcz z kołnierzem zapięty pod szyją, na głowie ma infułę. Polichromia naturalistyczna w partiach ciała, strój i atrybuty złocone.
Zdjęcie nr 7: Figura nieopracowana z tyłu, ustawiona na niewielkiej podstawie. Święty ukazany jest w całej postaci, frontalnie, w kontrapoście, z pochyloną głową skierowaną w lewo. W prawej, opuszczonej wzdłuż ciała ręce trzyma zamkniętą księgę, w lewej, uniesionej przed sobą na wysokości piersi – wiosło. Jego twarz jest trójkątna o migdałowatych oczach, krótkim nosie i wąskich ustach, okolona brodą. Ubrany jest w albę, rokietę oraz płaszcz z kołnierzem zapięty pod szyją, na głowie ma infułę. Polichromia naturalistyczna w partiach ciała, strój i atrybuty złocone.
Zdjęcie nr 8: Figura nieopracowana z tyłu, ustawiona na niewielkiej podstawie. Święty ukazany jest w całej postaci, frontalnie, w kontrapoście, z pochyloną głową skierowaną w lewo. W prawej, opuszczonej wzdłuż ciała ręce trzyma zamkniętą księgę, w lewej, uniesionej przed sobą na wysokości piersi – wiosło. Jego twarz jest trójkątna o migdałowatych oczach, krótkim nosie i wąskich ustach, okolona brodą. Ubrany jest w albę, rokietę oraz płaszcz z kołnierzem zapięty pod szyją, na głowie ma infułę. Polichromia naturalistyczna w partiach ciała, strój i atrybuty złocone.
Zdjęcie nr 9: Figura nieopracowana z tyłu, ustawiona na niewielkiej podstawie. Święty ukazany jest w całej postaci, frontalnie, w kontrapoście, z pochyloną głową skierowaną w lewo. W prawej, opuszczonej wzdłuż ciała ręce trzyma zamkniętą księgę, w lewej, uniesionej przed sobą na wysokości piersi – wiosło. Jego twarz jest trójkątna o migdałowatych oczach, krótkim nosie i wąskich ustach, okolona brodą. Ubrany jest w albę, rokietę oraz płaszcz z kołnierzem zapięty pod szyją, na głowie ma infułę. Polichromia naturalistyczna w partiach ciała, strój i atrybuty złocone.
Zdjęcie nr 10: Figura nieopracowana z tyłu, ustawiona na niewielkiej podstawie. Święty ukazany jest w całej postaci, frontalnie, w kontrapoście, z pochyloną głową skierowaną w lewo. W prawej, opuszczonej wzdłuż ciała ręce trzyma zamkniętą księgę, w lewej, uniesionej przed sobą na wysokości piersi – wiosło. Jego twarz jest trójkątna o migdałowatych oczach, krótkim nosie i wąskich ustach, okolona brodą. Ubrany jest w albę, rokietę oraz płaszcz z kołnierzem zapięty pod szyją, na głowie ma infułę. Polichromia naturalistyczna w partiach ciała, strój i atrybuty złocone.
Zdjęcie nr 11: Figura nieopracowana z tyłu, ustawiona na niewielkiej podstawie. Święty ukazany jest w całej postaci, frontalnie, w kontrapoście, z pochyloną głową skierowaną w lewo. W prawej, opuszczonej wzdłuż ciała ręce trzyma zamkniętą księgę, w lewej, uniesionej przed sobą na wysokości piersi – wiosło. Jego twarz jest trójkątna o migdałowatych oczach, krótkim nosie i wąskich ustach, okolona brodą. Ubrany jest w albę, rokietę oraz płaszcz z kołnierzem zapięty pod szyją, na głowie ma infułę. Polichromia naturalistyczna w partiach ciała, strój i atrybuty złocone.

Św. Wojciech

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
wielicki
Gmina
Wieliczka
Miejscowość
Wieliczka
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Dekanat
Wieliczka
Parafia
Św. Sebastiana
Tagi
rzeźba XIX wieku
Miejsce przechowywania
chór muzyczny
Identyfikator
DZIELO/09084
Kategoria
rzeźba
Ilość
1
Czas powstania
XVII wiek
Technika i materiał
drewno, techniki rzeźbiarskie, polichromowanie, złocenie
Wymiary podstawowe
wysokość – 45 cm
Autor noty katalogowej
Paulina Kluz
Uznanie autorstwa 4.0

Dzieje zabytku

Rzeźba św. Wojciecha powstała w XVII wieku. W 1907 roku została wtórnie ustawiona na balustradzie chóru muzycznego. Być może razem z figurą św. Stanisława, która stanowi dla niej parę, pochodzą z nieistniejącego już ołtarza.

Opis

Figura nieopracowana z tyłu, ustawiona na niewielkiej podstawie. Święty ukazany jest w całej postaci, frontalnie, w kontrapoście, z pochyloną głową skierowaną w lewo. W prawej, opuszczonej wzdłuż ciała ręce trzyma zamkniętą księgę, w lewej, uniesionej przed sobą na wysokości piersi – wiosło. Jego twarz jest trójkątna o migdałowatych oczach, krótkim nosie i wąskich ustach, okolona brodą. Ubrany jest w albę, rokietę oraz płaszcz z kołnierzem zapięty pod szyją, na głowie ma infułę. Polichromia naturalistyczna w partiach ciała, strój i atrybuty złocone.

Zarys problematyki artystycznej

Figura świętego kształtowana jest dosyć zachowawczo, pozbawiona jest znamion ekspresji w zakresie układu ciała czy modelowania tkanin. Partie anatomiczne postaci kształtowane są w nieco uproszczony sposób.
Święty Wojciech w 983 roku otrzymał sakrę biskupią, później zaś pełnił urząd biskupa Pragi, dlatego w ikonografii przedstawiany jest w stroju odpowiadającym tej godności. Wojciech wyruszył do Prus z misją nawracania pogan, gdzie zginął męczeńską śmiercią. Jako że popłynął tam łodzią przez Wisłę jego atrybutem stało się wiosło. Wojciech był pierwszym świętym w monarchii piastowskiej, został ogłoszony głównym patronem Polski i metropolii gnieźnieńskiej.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Liczne spękania, odspojenia i ubytki warstwy malarskiej i warstwy złoceń. Silne zabrudzenia całej figury.

Streszczenie

Rzeźba św. Wojciecha powstała w XVII wieku. W 1907 roku została wtórnie ustawiona na balustradzie chóru muzycznego. Być może razem z figurą św. Stanisława, która stanowi dla niej parę, pochodzą z nieistniejącego już ołtarza. Święty Wojciech był biskupem, wyruszył do Prus z misją nawracania pogan, gdzie zginął męczeńską śmiercią. Jako że popłynął tam łodzią przez Wisłę jego atrybutem stało się wiosło.

Bibliografia

"Katalog zabytków sztuki w Polsce, t. 1: Województwo krakowskie", Warszawa 1953
Zaleski Wincenty, "Święci na każdy dzień", Warszawa 1989
Spiechowicz-Jędrys Agnieszka, "Wieliczka. Kościół pw. św. Sebastiana", Kraków 2011

Osoby związane z dziełem

SDM_COVER_PHOTO
Wojciech św.

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie pionowego owalu. W centrum kompozycji Dzieciątko Jezus stojące na monogramie IHS, które lewą ręką przytrzymuje krzyż, a prawą, uniesioną do góry błogosławi. Ma okrągłą twarz i krótkie, jasne włosy, skośnie przez pierś i między nogami biegnie biało-czerwona szarfa, która rozwiewa się za jego plecami. Poniżej monogramu serce Jezusa otoczone koroną cierniową, z płomieniami. Przedstawienie adorowane przez dwa, symetrycznie klęczące anioły z kadzielnicami w rękach. Anioł z prawej strony spogląda w dół, anioł z lewej unosi wzrok w kierunku serca. Oba ubrane są w białe suknie z dużym dekoltem, o szerokich rękawach spiętych złotymi klamrami na wysokości łokci oraz ramion. Każdy ma narzucony niebieski płaszcz i rozpostarte, tonące w mroku skrzydła. Tło wypełniają skłębione chmury w złotobrunatnym odcieniu, które rozjaśniają się za postacią Dzieciątka.
obraz
Adoracja Imienia Jezus
Zdjęcie nr 1: Ambona przyścienna, wisząca, z dostępem od wschodu w postaci jednobiegowych schodów z balustradą. Kosz na planie kwadratu o ściętych narożach, na podstawie w formie wałka, z podwieszeniem o wklęsłych bokach, zakończonym gzymsem. Zachodnia i południowa ścianka kosza ujęte pilastrami, parapet w formie profilowanego gzymsu. Ścianka frontowa ambony dekorowana płyciną w kształcie stojącego prostokąta o wciętych górnych narożach z rozetą w polu, zachodnia zaś liściem palmy. Balustrada schodów dekorowana dwoma płycinami z liśćmi palmowymi, poręcz w formie profilowanego gzymsu. Zaplecek w kształcie stojącego prostokąta ujętego spływami wolutowymi. W profilowanej płycinie o fantazyjnym wykroju malowane przedstawienie Matki Boskiej z Dzieciątkiem. Baldachim na planie kwadratu o ściętych narożach, zwieńczony wielobocznym postumentem, o wklęsłych ściankach, na którym znajduje się krzyż z czworoliściem w środku. Na skrzyżowaniu ramion krzyża wiązki promieni. Na podniebiu baldachimu, w ośmiobocznej płycinie gołębica Ducha Świętego w glorii promienistej. Struktura ambony polichromowana w kolorze białym, z czerwonymi cokołami, obramieniami i profilami, pola płycin niebieskie. Pilastry kosza, pas balustrady, zaplecek i podniebie baldachimu dekorowane pozłoconym ornamentem geometrycznym.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Ambona wisząca, przyścienna, z wejściem od prawej strony w postaci jednobiegowych schodów przylegających do filara, z balustradą. Kosz na planie ośmioboku, z parapetem, od dołu zamknięty uskokowym, zwężającym się w dół profilowaniem z podwieszonym kwiatonem. Ściany kosza i balustrady schodów podzielone na segmenty smukłymi pilastrami hermowymi zdobionymi cekinami, z wolutami. W każdym polu płycina w kształcie pionowego prostokąta, wypełniona ażurowym ornamentem roślinnym z cekinem, zamknięta od góry łukiem półkolistym wypełnionym muszlą. Wokół płycin dodatkowe profilowane obramienia powtarzające ich kształt. Płyciny na balustradzie mają dolną krawędź ustawioną pod skosem tak, by dopasować się do krzywizny wznoszenia (podobnie jest w przypadku innych elementów dekorujących powierzchnię balustrady). Pilastry dzielące balustradę na pola wspierają się na cokole i dźwigają belkowanie, którego fryz wypełniają prostokątne rauty, a gzyms zdobi ząbkowanie. Zaplecek w kształcie pionowego prostokąta dekorowanego dwiema ustawionymi obok siebie płycinami w kształcie wydłużonych prostokątów zamkniętych łukami półkolistymi wypełnionymi muszlami. Wzdłuż bocznych krawędzi zaplecka rodzaj pilastrów wspierających belkowanie dekorowane ząbkowaniem. Po bokach zaplecka dodatkowo uszaki utworzone z ornamentu akantowego i pąków kwiatów. W zwieńczeniu kartusz z monogramem „IHS”w okrągłym polu, z krzyżem zatkniętym na szczycie, flankowany fragmentami przerwanego przyczółka. Struktura malowana na kolor niebieski; profile, ornamenty i detale złocone.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Ambona zawieszona na południowej ścianie pomiędzy ołtarzem św. Franciszka z Asyżu, a ołtarzem św. Kingi, dostępna schodami z grubości muru. Kosz na planie ośmioboku, z wypukłą dolną częścią podstawy zdobionej owalnymi, pustymi medalionami ujętymi uproszczonym puklowaniem. Ścianki kosza zdobione prostokątnymi płycinami, flankowanymi pilastrami o trzonach wypełnionych rzędem kampanul. Parapet kosza w formie prostego, profilowanego gzymsu. Zaplecek w kształcie stojącego prostokąta, dwudzielny, w każdej części dekorowany prostokątną płyciną, ujęty po bokach spływami wolutowymi. Baldachim na planie ośmioboku, z trzech stron z trójkątnymi przyczółkami, zaś belkowanie zdobione wicią liści akantu. W podniebiu baldachimu, w ośmiobocznej płycinie umieszczona gołębica Ducha Świętego na tle promienistej glorii. Zwieńczenie w kształcie sześciu wolut spiętych w kabłąk, przechodzących w prostopadłościenny szczyt z krzyżem łacińskim zatkniętym na obłokach. Każda z wolut zdobiona małym wazonikiem z listkami akantu. Struktura polichromowana na kolor ciemnozielony, detale i ornamentyka złocone i srebrzone.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Rzeźba przedstawiająca anioła w pozycji siedzącej, z głową odchyloną nieco do tyłu, z rozłożonymi rękami i ugiętymi nogami. Anioł ma prostokątną twarz o wąskich brwiach, szeroko otwartych, jasnobrązowych oczach, prostym nosie i zamkniętych ustach. Brązowe, zwinięte w pukle włosy zakrywają uszy i opadają na kark. Jest osłonięty w partii bioder, do kolan, złotą tkaniną rzeźbioną w płytkie, drobne fałdy; jej górna część jest wywinięta na zewnątrz. Polichromia w partiach ciała naturalistyczna.
rzeźba
Anioł
Zdjęcie nr 1: Płaskorzeźba przedstawiająca Matkę Boską z Dzieciątkiem w bogatym obramieniu w formie aediculi. Maria została przedstawiona całopostaciowo, zwrócona w trzech czwartych w lewo, z lewą nogą wysuniętą do przodu. Ma młodą twarz, którą okalają długie, opadające na plecy włosy. Jest ubrana w długą suknię i płaszcz, który tworzy obszerny zawój wokół jej prawego biodra. Lewą ręką podtrzymuje Dzieciątko, do którego wyciąga prawą rękę. Dzieciątko jest nagie, patrzy na Marię, wyciąga dłoń do jej ręki. Postacie stoją na obłokach, w których unoszą się główki anielskie. Intymne wyobrażenie jest ujęte bordiurą ze scenami z życia Marii. Płaskorzeźba ma kształt stojącego prostokąta zamkniętego od góry łukiem półkolistym. Ujmują ją pilastry o dekorowanych trzonach oparte na szerokim cokole z płyciną z napisem „ŚWIĘTA BOŻA RODZICIELKO / MÓDL SIĘ ZA NAMI”. Na dole cokołu podwieszenie z kartuszem z inskrypcją „DZIEŁO DŁUTA / TEOFILA LENARTOWICZA / DAR HRABIANKI / HELENY MAŁACHOWSKIEJ”. Od góry kompozycję zamyka trójkątny, przerwany przyczółek z kartuszem herbowym. Obramienie polichromowane na kolor czarny, profile, ornamenty i detale złocone.
płaskorzeźba
Ave Maria

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po tagach

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta ujęty profilowaną, złoconą ramą. W centrum kompozycji, na tle rozległego, górzystego pejzażu przedstawiony św. Antoni Padewski trzymający na ręku Dzieciątko Jezus. Święty ukazany frontalnie, w pozycji stojącej z głową zwróconą w trzech czwartych w lewo. Ubrany w brązowy habit franciszkański przepasany sznurem (cingulum), z przewieszonym u pasa różańcem. Stopy obute w brązowe sandały. Święty przedstawiony jako mężczyzna o okrągłej twarzy z pełnymi, zaróżowionymi policzkami, o dużych, ciemnych oczach oraz długim, prostym nosie. Głowa z tonsurą okolona nimbem. W prawym ręku postać trzyma kwiat białej lilii; w lewym podtrzymuje zamkniętą księgę, na której znajduje się Dzieciątko Jezus. Chrystus ukazany w postawie siedzącej, zwrócony w trzech czwartych w prawo. Ukazany jako jasnowłose, pulchne dziecko o jasnej karnacji z wyraźnie zaznaczonym rumieńcem. Oczy duże, nos prosty, usta lekko uśmiechnięte. Głowa otoczona nimbem. Biodra przepasane białą tkaniną. Dzieciątko wznosi prawą rękę w geście błogosławieństwa, w lewej trzyma kulę ziemską. Tło kompozycji stanowi rozległy, górzysty pejzaż z widoczną w oddali sylwetą miasta i płynącą rzeką. Powyżej niebo zasnute białymi obłokami. Na odwrociu obrazu napis „Ołtarz S(więtego) Józefa odnowiony kosztem Pana Józefa Mianowskiego 1851” oraz „Ten Obraz z Ramą Odnowiony na Honor S Antoniego dnia 15 Grudnia 1851. Woj(ciech) Dembowski, Malarz i Pozłotnik m.p. O.M.K.”
obraz

Św. Antoni Padewski

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta przedstawiający stygmatyzację św. Franciszka. W centrum kompozycji znajduje się św. Franciszek, usytuowany nieco z lewej strony obrazu, w pozycji klęczącej, zwrócony w trzech czwartych w lewo, z rękami rozłożonymi szeroko na boki. Ma podłużną twarz, z krótkim i jasnym zarostem, z oczami skierowanymi na Chrystusa, na głowie tonsurę. Święty ubrany jest w habit franciszkański przewiązany sznurem, a na stopach ma założone sandały. W górnej części obrazu, po prawej stronie znajduje się Chrystus jako serafin, z którego ran wychodzą czerwone promienie tworzące stygmaty u świętego Franciszka. Przed świętym, na wysokim wzniesieniu ułożone są: otwarta księga oraz czaszka. W tle, pośrodku widać zakonnika, ukazanego w pozycji siedzącej, czytającego księgę. W oddali widać pejzaż górski i pochmurne niebo. W dolnej części obrazu słabo czytelna sygnatura „Wład(ysław) P. Bąkowski 1886.” Rama drewniana, profilowana, fakturowana i złocona, zdobiona stylizowanymi rocaille'ami.
obraz

Stygmatyzacja św. Franciszka

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta z przedstawieniem św. Antoniego Padewskiego z Dzieciątkiem. Święty został ukazany w ujęciu do kolan, zwrócony w lewo, w stronę Dzieciątka stojącego na blacie przykrytym czerwonym obrusem. Głowa świętego jest delikatnie przechylona w lewo, lewa ręka obejmuje Dzieciątko, prawa opuszczona trzyma kwiat lilii. Święty ma owalną twarz o młodzieńczych rysach, na głowie tonsurę. Jest ubrany w habit franciszkański. Dzieciątko ukazane zostało niemal nagie, z białą chustą okrywającą biodro i przerzuconą przez prawe ramię. Prawą ręką Chrystus dotyka brody świętego, lewą wyciąga w jego stronę. U stóp Dzieciątka leży otwarta księga. Wokół głów postaci złote nimby. Tło kompozycji jednolite, ciemnobrązowe. Na odwrocie napis malowany farbą „Fundator Walenty / Tekiela. / 1840. / 24 lipca”.
obraz

Św. Antoni Padewski

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie prostokąta zbliżonego do kwadratu ujęty złoconą, profilowaną ramą. W centrum kompozycji przedstawiony św. Benedykt w postawie stojącej, w ujęciu frontalnym z głową zwróconą w trzech czwartych w prawo. Święty ubrany w obszerny czarny habit benedyktyński z kapturem i szerokimi rękawami. Ukazany jako mężczyzna o pozbawionej zarostu okrągłej twarzy z wydatnym nosem oraz szeroko otwartymi, skierowanymi na wprost oczami. Wokół głowy tonsura oraz złocony nimb. Święty w swojej prawej ręce podtrzymuje oprawioną na czerwono księgę. Lewą dłoń składa na piersi na wysokości serca. Po prawej stronie obrazu widoczny fragment stołu przykrytego zieloną tkaniną, na którym widoczna biała mitra. Na drugim planie, po lewej stronie nieco za postacią świętego przedstawiono fragment wysokiego cokołu stanowiącego podstawę dla kolumny. Tło złocone, wytłaczane w motywy roślinno-kwiatowe.
obraz

Św. Benedykt

Zdjęcie nr 1: Obraz przedstawiający św. Izydora Oracza w kształcie stojącego prostokąta, podzielony na dwie strefy. W dolnej strefie został ukazany anioł orzący pole za pomocą pary wołów i pługa. Anioł ubrany jest ciemnozieloną tunikę, ma również czerwone skrzydła. Powyżej ukazana jest niewielka scenka rodzajowa przedstawiająca pasterza, ubranego w strój krakowski: niebieską sukmanę i czerwony kapelusz, stado białych owieczek oraz latające wrony. W górnej strefie obrazu, po prawej stronie został ukazany św. Izydor, który klęczy przed przydrożnym krzyżem ze złożonymi w geście modlitwy rękami. Święty ubrany jest w brunatno-zieloną sukmanę, szare spodnie i czarne buty z wysokimi cholewami. Twarz z dużymi oczami, krótkim zarostem okolona długimi i brązowymi włosami. Wokół głowy ma trójstrefowy nimb: brązowy kolisty, niebieski okrągły i żółty utworzony z przerywanej kreski. Sylwetki postaci, draperie oraz brzegi szat oddane są konturem i wypełnione płaską plamą barwną. Po lewej stronie obrazu widoczne murowane zabudowania z jasnobrązowymi dachami. Krzyż prosty, a wokół jego ramion jest namalowana żółto-pomarańczowa poświata. Tło obrazu jednolite, niebieskie. Rama drewniana, prosta, pokryta bejcą.
obraz

Św. Izydor Oracz

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. W centrum obrazu św. Józef Kalasanty klęczący przed unoszącą się pośród obłoków Matką Boską z Dzieciątkiem. Święty zwrócony jest w trzech czwartych w prawo, z uniesioną głową i skrzyżowanymi na piersi rękami, w których trzyma gorejące serce i gałązkę lilii. Twarz ma pociągłą, o migdałowatych, wąskich oczach i lekko garbatym nosie, okoloną krótką, siwą brodą i włosami po bokach głowy, na jej czubku łysina. Ubrany jest w czarny habit zapinany z przodu na guziki, z białą koloratką oraz czarny płaszcz zarzucony na plecy. Przed nim leży czarny biret i otwarta księga z napisem „Consti/tutio/nes Cler[i]c[orum] / Regular[um] / Piarum / Schola/rum”. Na pierwszym planie ukazany od tyłu, w pozycji półleżącej, chłopiec z otwartą księgą. Obok, w prawym dolnym rogu na księgach leżą czerwony kapelusz kardynalski, pastorał i laska zakończona krzyżem arcybiskupim. W lewej, górnej części obrazu Matka Boska siedzi na obłoku, zwrócona jest w trzech czwartych w lewo, pochylona, obiema rękami trzyma stojące po jej prawej stronie Dzieciątko. Twarz o łagodnych rysach, wąskich oczach, okolona jasnymi włosami. Ubrana jest w jasnoróżową suknię z białą podwiką, niebieski płaszcz narzucony na kolana oraz jasnoróżowy, rozwiany welon na głowie. Dzieciątko zwrócone w trzech czwartych w lewo, z uniesioną prawą ręką w geście błogosławieństwa, przepasane w partii bioder białą tkaniną. U góry obrazu, pośród obłoków dwa putta. W prawej części obrazu, za świętym widoczne dwie postacie klęczących dzieci, spośród których jedno czyta księgę a drugie się modli. Scena ukazana we wnętrzu z widocznymi w tle pilastem i oknem.
obraz

Adoracja Matki Boskiej przez św. Józefa Kalasantego

Jak cytować?

Paulina Kluz, "Św. Wojciech", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/sw-wojciech-16

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności