Św. Władysław

Opis

Rzeźba drążona od tyłu, ustawiona na prostopadłościennym postumencie. Święty Władysław ukazany frontalnie, w pozycji stojącej, w lekkim kontrapoście z ciężarem ciała przeniesionym na lewą nogę. Przedstawiony jako młody mężczyzna z twarzą okoloną bujnymi, ciemnobrązowymi włosami oraz krótką, gęstą brodą. Ubrany jest w strój rycerski z nagolennikami, długą różową tuniką przepasaną metalowym pasem, u którego podwieszony miecz oraz biały płaszcz z zieloną podszewką i złoconą, zamkniętą koronę królów węgierskich. Swoją lewą rękę wspiera na tarczy, w prawej ugiętej w łokciu i złożonej na piersi trzyma topór. Polichromia w odsłoniętych partiach ciała naturalistyczna, detale złocone.

Zarys problematyki artystycznej

Niestety w dotychczasowych badaniach nad wyposażeniem kościoła w Podwilku, wobec braku dokumentów archiwalnych dotyczących wykonawców, nie podjęto próby wskazania choćby kręgu potencjalnych autorów nastawy ołtarzowej i jej rzeźbiarskiego wystroju. Święty Władysław żył w XI wieku, był synem Beli I (króla Węgier) oraz córki Mieszka II. W 1077 roku objął tron węgierski. Słynął ze świątobliwego życia i cieszył się dużą sympatią u poddanych. Jest patronem Węgier. W ikonografii przedstawiany jest w zbroi oraz z insygniami królewskimi. W rzeźbie w Podwilku trzyma w ręku topór, co ma symbolizować jego odwagę. Rzeźba nosi cechy formalne bliskie dziełom z drugiej połowy XIX wieku i początku XX wieku. Charakteryzuje ją sztywny układ sylwetki i delikatnie zaznaczony kontrapost. Również drapowanie szat jest statyczne i pozbawione ekspresji, składa się z prostych fałd opadających wzdłuż ciała.

Streszczenie

Niestety w dotychczasowych badaniach nad wyposażeniem kościoła w Podwilku, wobec braku dokumentów archiwalnych dotyczących wykonawców, nie podjęto próby wskazania choćby kręgu potencjalnych autorów nastawy ołtarzowej i jej rzeźbiarskiego wystroju. Święty Władysław żył w XI wieku, był synem Beli I (króla Węgier) oraz córki Mieszka II. W 1077 roku objął tron węgierski. Słynął ze świątobliwego życia i cieszył się dużą sympatią u poddanych. Jest patronem Węgier. W ikonografii przedstawiany jest w zbroi oraz z insygniami królewskimi. Rzeźba nosi cechy formalne bliskie dziełom z drugiej połowy XIX wieku i początku XX wieku.

Bibliografia