Władysław św.

Biogram

Święty Władysław I (Laszlo, Ladislaus) urodził się około 1046 roku, prawdopodobnie w Krakowie, a zmarł 29 czerwca 1095 roku w Nitrze. Był królem Węgier z dynastii Arpadów, synem Beli I i córki Mieszka II Lamberta, króla Polski. Pierwsze lata swojego życia spędził w Krakowie, na dworze Kazimierza Odnowiciela, później Bolesława Szczodrego. Na Węgry wyjechał około 1050 roku, gdy jego ojciec powrócił z wygnania. W 1077 roku po śmierci swego brata Gejzy I objął panowanie nad Węgrami i poślubił Adelajdę, córkę Rudolfa, księcia szwabskiego. Miał córkę Irenę (zwaną Piroską, która poślubiła Jana II Komnena, cesarza bizantyjskiego) i drugą nieznaną z imienia, która poślubiła Jarosława, księcia wołyńskiego. W czasie jego panowania nastąpiła chrystianizacja Węgier, polityczne uspokojenie, poprawa sytuacji kraju oraz poszerzenie jego granic. Król Władysław doprowadził również do kanonizacji pierwszych węgierskich świętych: św. Stefana I, św. Emeryka, św. Gerarda oraz pustelników św. Andrzeja Świerada i św. Benedykta. Sam został kanonizowany w 1192 roku przez Celestyna III. Jego wspomnienie liturgiczne obchodzone jest 30 czerwca. W ikonografii przedstawiany jest z insygniami królewskimi, czasem w towarzystwie anioła, który podaje mu włócznię, a także z atrybutami w dłoni, chorągwią lub krzyżem.