Św. Stanisław
Zdjęcie nr 1: Figura przedstawiająca św. Stanisława polichromowana, niemal pełnoplastyczna, wydrążona z tyłu. Święty ukazany w pozycji stojącej, w hieratycznej pozie. Głowa przechylona lekko w lewą stronę, ręce wysunięte, skierowane w lewą stronę, w lewej dłoni święty trzyma pastorał. Twarz szeroka, schematycznie opracowana, z puklami ciemnobrązowych włosów po bokach. Święty jest ubrany w szaty biskupie: czerwoną sutannę, srebrną komżę oraz złotą kapę z zielonym podszyciem spiętą na piersi broszą, na głowie infuła.
Zdjęcie nr 2: Figura przedstawiająca św. Stanisława polichromowana, niemal pełnoplastyczna, wydrążona z tyłu. Święty ukazany w pozycji stojącej, w hieratycznej pozie. Głowa przechylona lekko w lewą stronę, ręce wysunięte, skierowane w lewą stronę, w lewej dłoni święty trzyma pastorał. Twarz szeroka, schematycznie opracowana, z puklami ciemnobrązowych włosów po bokach. Święty jest ubrany w szaty biskupie: czerwoną sutannę, srebrną komżę oraz złotą kapę z zielonym podszyciem spiętą na piersi broszą, na głowie infuła.
Zdjęcie nr 3: Figura przedstawiająca św. Stanisława polichromowana, niemal pełnoplastyczna, wydrążona z tyłu. Święty ukazany w pozycji stojącej, w hieratycznej pozie. Głowa przechylona lekko w lewą stronę, ręce wysunięte, skierowane w lewą stronę, w lewej dłoni święty trzyma pastorał. Twarz szeroka, schematycznie opracowana, z puklami ciemnobrązowych włosów po bokach. Święty jest ubrany w szaty biskupie: czerwoną sutannę, srebrną komżę oraz złotą kapę z zielonym podszyciem spiętą na piersi broszą, na głowie infuła.
Zdjęcie nr 4: Figura przedstawiająca św. Stanisława polichromowana, niemal pełnoplastyczna, wydrążona z tyłu. Święty ukazany w pozycji stojącej, w hieratycznej pozie. Głowa przechylona lekko w lewą stronę, ręce wysunięte, skierowane w lewą stronę, w lewej dłoni święty trzyma pastorał. Twarz szeroka, schematycznie opracowana, z puklami ciemnobrązowych włosów po bokach. Święty jest ubrany w szaty biskupie: czerwoną sutannę, srebrną komżę oraz złotą kapę z zielonym podszyciem spiętą na piersi broszą, na głowie infuła.
Zdjęcie nr 5: Figura przedstawiająca św. Stanisława polichromowana, niemal pełnoplastyczna, wydrążona z tyłu. Święty ukazany w pozycji stojącej, w hieratycznej pozie. Głowa przechylona lekko w lewą stronę, ręce wysunięte, skierowane w lewą stronę, w lewej dłoni święty trzyma pastorał. Twarz szeroka, schematycznie opracowana, z puklami ciemnobrązowych włosów po bokach. Święty jest ubrany w szaty biskupie: czerwoną sutannę, srebrną komżę oraz złotą kapę z zielonym podszyciem spiętą na piersi broszą, na głowie infuła.
Zdjęcie nr 6: Figura przedstawiająca św. Stanisława polichromowana, niemal pełnoplastyczna, wydrążona z tyłu. Święty ukazany w pozycji stojącej, w hieratycznej pozie. Głowa przechylona lekko w lewą stronę, ręce wysunięte, skierowane w lewą stronę, w lewej dłoni święty trzyma pastorał. Twarz szeroka, schematycznie opracowana, z puklami ciemnobrązowych włosów po bokach. Święty jest ubrany w szaty biskupie: czerwoną sutannę, srebrną komżę oraz złotą kapę z zielonym podszyciem spiętą na piersi broszą, na głowie infuła.
Zdjęcie nr 7: Figura przedstawiająca św. Stanisława polichromowana, niemal pełnoplastyczna, wydrążona z tyłu. Święty ukazany w pozycji stojącej, w hieratycznej pozie. Głowa przechylona lekko w lewą stronę, ręce wysunięte, skierowane w lewą stronę, w lewej dłoni święty trzyma pastorał. Twarz szeroka, schematycznie opracowana, z puklami ciemnobrązowych włosów po bokach. Święty jest ubrany w szaty biskupie: czerwoną sutannę, srebrną komżę oraz złotą kapę z zielonym podszyciem spiętą na piersi broszą, na głowie infuła.
Zdjęcie nr 8: Figura przedstawiająca św. Stanisława polichromowana, niemal pełnoplastyczna, wydrążona z tyłu. Święty ukazany w pozycji stojącej, w hieratycznej pozie. Głowa przechylona lekko w lewą stronę, ręce wysunięte, skierowane w lewą stronę, w lewej dłoni święty trzyma pastorał. Twarz szeroka, schematycznie opracowana, z puklami ciemnobrązowych włosów po bokach. Święty jest ubrany w szaty biskupie: czerwoną sutannę, srebrną komżę oraz złotą kapę z zielonym podszyciem spiętą na piersi broszą, na głowie infuła.
Zdjęcie nr 9: Figura przedstawiająca św. Stanisława polichromowana, niemal pełnoplastyczna, wydrążona z tyłu. Święty ukazany w pozycji stojącej, w hieratycznej pozie. Głowa przechylona lekko w lewą stronę, ręce wysunięte, skierowane w lewą stronę, w lewej dłoni święty trzyma pastorał. Twarz szeroka, schematycznie opracowana, z puklami ciemnobrązowych włosów po bokach. Święty jest ubrany w szaty biskupie: czerwoną sutannę, srebrną komżę oraz złotą kapę z zielonym podszyciem spiętą na piersi broszą, na głowie infuła.
Zdjęcie nr 10: Figura przedstawiająca św. Stanisława polichromowana, niemal pełnoplastyczna, wydrążona z tyłu. Święty ukazany w pozycji stojącej, w hieratycznej pozie. Głowa przechylona lekko w lewą stronę, ręce wysunięte, skierowane w lewą stronę, w lewej dłoni święty trzyma pastorał. Twarz szeroka, schematycznie opracowana, z puklami ciemnobrązowych włosów po bokach. Święty jest ubrany w szaty biskupie: czerwoną sutannę, srebrną komżę oraz złotą kapę z zielonym podszyciem spiętą na piersi broszą, na głowie infuła.

Św. Stanisław

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
myślenicki
Gmina
Lubień
Miejscowość
Krzeczów
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Dekanat
Pcim
Parafia
Parafia Św. Wojciecha Biskupa i Męczennika
Miejsce przechowywania
lewa bramka ołtarza głównego
Identyfikator
DZIELO/12347
Kategoria
rzeźba
Ilość
1
Czas powstania
około 1700 roku
Technika i materiał
drewno cięte, rzeźbione, pozłacane, posrebrzane, polichromowane
Wymiary podstawowe
wysokość – 112 cm
Autor noty katalogowej
Paulina Chełmecka
Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne 4.0

Dzieje zabytku

Jako integralny element struktury ołtarza głównego w kościele w Krzeczowie figura św. Stanisława powstała zapewne około 1700 roku i wraz z zakupionym z kościołem wyposażeniem została przewieziona do Krzeczowa około 1760 roku.

Opis

Figura przedstawiająca św. Stanisława polichromowana, niemal pełnoplastyczna, wydrążona z tyłu. Święty ukazany w pozycji stojącej, w hieratycznej pozie. Głowa przechylona lekko w lewą stronę, ręce wysunięte, skierowane w lewą stronę, w lewej dłoni święty trzyma pastorał. Twarz szeroka, schematycznie opracowana, z puklami ciemnobrązowych włosów po bokach. Święty jest ubrany w szaty biskupie: czerwoną sutannę, srebrną komżę oraz złotą kapę z zielonym podszyciem spiętą na piersi broszą, na głowie infuła.

Zarys problematyki artystycznej

Święty Stanisław urodził się około 1030 roku w Szczepanowie w okolicach Bochni. Najprawdopodobniej ukończył krakowską szkołę katedralną kształcącą przyszłych duchownych. Kolejne etapy edukacji zdobywał, podróżując po Europie. Po powrocie objął prowadzenie książęcej kancelarii na Wawelu. W 1072 roku został mianowany biskupem Krakowa przez króla Bolesława Śmiałego. W trakcie swej posługi, w rozległej terytorialnie diecezji, biskup Stanisław założył szereg parafii i fundacji kościelnych. Dzięki jego działaniom duszpasterskim biskupstwo krakowskie zapoczątkowało wówczas odnowę i umocnienie Kościoła na terenach Polski. Punktem zwrotnym w życiorysie św. Stanisława był poważny konflikt, w jaki wdał się z królem. Jego przyczyny nie zostały w pełni wyjaśnione, przypuszcza się jednak, iż powodem sporu była ostra i stanowcza krytyka władcy, zwłaszcza krzywdzącego traktowania poddanych. Obłożony klątwą król Bolesław Śmiały miał zlecić swym rycerzom morderstwo biskupa. 11 kwietnia 1079, najprawdopodobniej na krakowskiej Skałce, biskup Stanisław zginął z rąk samego władcy. Za popełnione morderstwo Bolesław Śmiały został odsunięty od władzy, po czym uszedł z kraju, chroniąc się na Węgrzech, gdzie zmarł dwa lata później. Mimo tego, iż w świetle niektórych badań historycznych biskup Stanisław nazywany jest zdrajcą, od wieków jego kult nie gaśnie. W XII wieku jego szczątki zostały złożone w katedrze wawelskiej, natomiast 17 września 1253 został on kanonizowany przez papieża Innocentego IV. Poćwiartowane podczas zamachu, a następnie cudownie scalone ciało św. Stanisława przez wieki, zwłaszcza w politycznie trudnych chwilach było dla Polaków symbolem ponownego zjednoczenia.
Wraz ze św. Wojciechem biskupem św. Stanisław został uznany za jednego z głównych patronów Polski. Przedstawiany jest w stroju biskupim z pastorałem w dłoni.
Frontalny układ sylwetki, stosunkowo sumarycznie opracowany detal fizjonomii oraz zrytmizowane układy rurkowych fałdowań szat, duże dłonie i statyczność kompozycji pozwalają włączyć rzeźbę św. Stanisława w ołtarzu głównym w kościele w Krzeczowie w krąg prowincjonalnej plastyki małopolskiej około 1700 roku.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Dobry, figura przemalowana w partii karnacji.

Streszczenie

Jedną z rzeźb ujmujących ołtarz główny w kościele w Krzeczowie jest figura św. Stanisława, który wraz ze św. Wojciechem, uważany jest za głównego patrona Polski.

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Ambona wisząca, przyścienna, z wejściem od strony zakrystii. Kosz jest na planie czworoboku o ściętych narożach, ścianki są o wklęsło-wypukłej powierzchni. Podwieszenie jest w formie profilowanego, zwężającego się ku dołowi gzymsu. W zaplecku ambony znajduje się prostokątny otwór wejściowy ujęty parą pilastrów o kanelowanych trzonach. Płytki baldachim, na rzucie czworoboku o ściętych narożach, nakryty jest spłaszczonym hełmem. Kosz ambony zdobią pojedyncze rozetki, krawędzie ujmują wąskie, żłobkowane listwy. Wzdłuż krawędzi baldachimu znajdują się pojedyncze rozetki oraz motyw lambrekinu. Podniebie zdobi płaskorzeźbiona gołębica Ducha Świętego ujęta srebrzonym wieńcem obłoków i kolistą, promienistą glorią. Struktura ambony jest marmoryzowana w odcieniach błękitu i szarości, ornamentyka jest złocona i srebrzona.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Epitafium w formie tablicy w kształcie leżącego prostokąta, ujętej profilowaną, złoconą ramą. Na czarnym tle złocony napis „D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / X(iądz) Wojciech Dudziński / Expozyt w Krzeczowie przeżywszy / lat 52 umarł w Krakowie / 24go stycznia 1904 r(oku) / Prosi o westchnienie do Boga."
płyta nagrobna
Epitafium księdza Wojciecha Dudzińskiego
Zdjęcie nr 1: Ołtarz przyścienny, architektoniczny, jednokondygnacyjny ze zwieńczeniem i bramkami. Ołtarz prostopadłościenny z mensą wspartą na dwóch tralkach. Antepedium ujęte parą tralek. Retabulum z uszakami flankowane parą kolumn korynckich o skręcanych trzonach, ustawionych na niskich wysuniętych cokołach. Podpory wspierają odcinki wyłamanego belkowania z architrawem wygiętym w łuk półkolisty. Powyżej belkowania ustawione odcinki wklęsłego przyczółka. Zwieńczenie prostopadłościenne z uszakami, zamknięte łukiem nadwieszanym wspieranym przez parę podwójnych pilastrów. Po bokach ołtarza bramki o wklęsło-wypukłym wykroju z otworami drzwiowymi w kształcie stojącego prostokąta z ćwierćkoliście wklęsłymi górnymi narożami. Pole środkowe retabulum w formie wnęki w kształcie prostokąta zamkniętej łukiem nadwieszanym, ujętej podwójnym obramieniem o analogicznym wykroju. We wnęce obraz z przedstawieniem Matki Boskiej z Dzieciątkiem. W antepedium obraz w kształcie leżącego prostokąta z przedstawieniem kielicha z hostią adorowanego przez św. Wojciecha i nieznanego świętego. W zwieńczeniu obraz w kształcie stojącego prostokąta z przedstawieniem Trójcy Świętej ujęty profilowaną ramą. Nad bramkami, ustawione na cokołach figury św. Wojciecha po prawej oraz św. Stanisława po lewej stronie. Na odcinkach przyczółka ukazane całopostaciowe figury uskrzydlonych aniołków. Uszaki ołtarza ażurowe, formowane ze skręconych liści akantu z kwiatami. Wnęka pola środkowego retabulum ujęta szeroką, ażurową ramą formowaną z liści akantu i kwiatów. Poniżej aplikowany monogram maryjny. Po bokach wnęki ornament cekinowy. Poniżej gzymsu ażurowy ornament akantowy. Trzony kolumn oplecione płaskorzeźbioną wicią winorośli. Ścianki cokołów dekorowane płycinami z rzeźbionym liściem akantu. W zwieńczeniu aplikowany rzeźbiony monogram maryjny ujęty wieńcem z koroną. Całość struktury ołtarza malowana na jasnobłękitny odcień z marmoryzacją w odcieniach szarości. Profilowania, ornamenty i detal architektoniczny pozłacane.
ołtarz
Ołtarz główny
Zdjęcie nr 1: Kościół jest orientowany, drewniany, wzniesiony w konstrukcji zrębowej, o ścianach oszalowanych pionowo, z listwowaniem. Do korpusu nawowego, na rzucie zbliżonym do kwadratu, od wschodu przylega węższe, kwadratowe prezbiterium z dwukondygnacyjną zakrystią ze skarbcem od północy. Od zachodu do korpusu dobudowana jest wieża o konstrukcji słupowo-ramowej i pochyłych ścianach, z przedsionkiem w przyziemiu oraz z pozorną izbicą. Otoczona jest szalowanymi sobotami. Do wieży od zachodu i do korpusu od południa przylegają kruchty. Wnętrze przekryte jest stropami, w nawie z zaskrzynieniami. Korpus nawowy, prezbiterium i kruchty nakryte dachami dwuspadowymi, soboty pulpitowymi. Wszystkie dachy kryte gontem. Wieżę wieńczy baniasty hełm, kalenicę nad korpusem sygnaturka z latarnią. Ściany wnętrza zdobi figuralno-ornamentalna polichromia. Po zachodniej stronie korpusu nawowego usytuowany jest chór muzyczny wsparty na dwóch kolumnach. Plac przykościelny otoczony jest murowanym ogrodzeniem oraz wieńcem starych lip.
kościół
Kościół św. Wojciecha
Zdjęcie nr 1: Ołtarz architektoniczny, jednokondygnacyjny, jednoosiowy ze zwieńczeniem. Ołtarz jest prostopadłościenny, z drewnianą mensą. Retabulum osadzone jest na niewysokim, zryzalitowanym cokole. Część środkową nastawy ujmuje para kolumn o korynckich kapitelach, ustawionych na tle zdwojonych pilastrów. Podpory wspierają wyłamujące się ponad nimi belkowanie przerwane w partii architrawu i fryzu. Część środkowa zaaranżowana jest w formie trójbocznej niszy o wykroju zamkniętym łukiem półkolistym, ujętej prostokątną płyciną. Zamknięte trójkątnie zwieńczenie ujęte jest parą pilastrów wspierających gzyms wieńczący. Dodatkowo po bokach znajduje się para niewysokich cokolików oraz przerwany, wklęsły przyczółek. Środkowa płycina antepedium zdobiona jest polichromowanym monogramem maryjnym, ujętym wieńcem kwiatów, płyciny po bokach zdobią wazony z kwiatami. W partii fryzu retabulum oraz na kapitelach pilastrów w zwieńczeniu są motywy rozet. Szczyt zwieńczenia jest w formie ażurowego ornamentu stylizowanej wici roślinnej, po bokach para płomienistych wazonów. W niszy części środkowej retabulum jest figura św. Józefa, w zwieńczeniu obraz w kształcie stojącego prostokąta o ściętych górnych narożach z wizerunkiem św. Antoniego Padewskiego. Na cokolikach ujmujących zwieńczenie usytuowana jest para figur siedzących aniołków. Struktura ołtarza jest marmoryzowana w odcieniach kremu, beżów i zieleni, detal architektoniczny oraz ornamentyka są złocone.
ołtarz
Ołtarz boczny lewy
Zdjęcie nr 1: Ołtarz architektoniczny, jednokondygnacyjny, jednoosiowy ze zwieńczeniem. Ołtarz jest prostopadłościenny, z drewnianą mensą. Retabulum osadzone jest na niewysokim, zryzalitowanym cokole. Część środkową nastawy ujmuje para kolumn o korynckich kapitelach, ustawionych na tle zdwojonych pilastrów. Podpory wspierają wyłamujące się ponad nimi belkowanie przerwane w partii architrawu i fryzu. Część środkowa zaaranżowana jest w formie trójbocznej niszy o wykroju zamkniętym łukiem półkolistym, ujętej prostokątną płyciną. Zamknięte trójkątnie zwieńczenie ujęte jest parą pilastrów wspierających gzyms wieńczący. Dodatkowo po bokach znajduje się para niewysokich cokolików oraz przerwany, wklęsły przyczółek o fantazyjnym wykroju. Środkowa płycina antepedium zdobiona jest polichromowanym monogramem chrystologicznym, płyciny po bokach różanymi krzewami. W partii fryzu retabulum oraz na cokolikach w zwieńczeniu są motywy rozet. Szczyt zwieńczenia jest w formie ażurowego ornamentu stylizowanej wici roślinnej, po bokach para płomienistych wazonów. W niszy części środkowej retabulum jest figura Najświętszego Serca Jezusa, w zwieńczeniu obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego nadwieszonym łukiem odcinkowym, ujęty profilowaną, złoconą ramą, zawiera wizerunek św. Małgorzaty. Na cokolikach ujmujących zwieńczenie usytuowana jest para figur siedzących aniołków. Struktura ołtarza jest marmoryzowana w odcieniach kremu, beżów i zieleni, detal architektoniczny oraz ornamentyka są złocone.
ołtarz
Ołtarz boczny prawy

Inne dzieła z tego roku

Zdjęcie nr 1: Ołtarz przyścienny, architektoniczny, jednokondygnacyjny ze zwieńczeniem i bramkami. Ołtarz prostopadłościenny z mensą wspartą na dwóch tralkach. Antepedium ujęte parą tralek. Retabulum z uszakami flankowane parą kolumn korynckich o skręcanych trzonach, ustawionych na niskich wysuniętych cokołach. Podpory wspierają odcinki wyłamanego belkowania z architrawem wygiętym w łuk półkolisty. Powyżej belkowania ustawione odcinki wklęsłego przyczółka. Zwieńczenie prostopadłościenne z uszakami, zamknięte łukiem nadwieszanym wspieranym przez parę podwójnych pilastrów. Po bokach ołtarza bramki o wklęsło-wypukłym wykroju z otworami drzwiowymi w kształcie stojącego prostokąta z ćwierćkoliście wklęsłymi górnymi narożami. Pole środkowe retabulum w formie wnęki w kształcie prostokąta zamkniętej łukiem nadwieszanym, ujętej podwójnym obramieniem o analogicznym wykroju. We wnęce obraz z przedstawieniem Matki Boskiej z Dzieciątkiem. W antepedium obraz w kształcie leżącego prostokąta z przedstawieniem kielicha z hostią adorowanego przez św. Wojciecha i nieznanego świętego. W zwieńczeniu obraz w kształcie stojącego prostokąta z przedstawieniem Trójcy Świętej ujęty profilowaną ramą. Nad bramkami, ustawione na cokołach figury św. Wojciecha po prawej oraz św. Stanisława po lewej stronie. Na odcinkach przyczółka ukazane całopostaciowe figury uskrzydlonych aniołków. Uszaki ołtarza ażurowe, formowane ze skręconych liści akantu z kwiatami. Wnęka pola środkowego retabulum ujęta szeroką, ażurową ramą formowaną z liści akantu i kwiatów. Poniżej aplikowany monogram maryjny. Po bokach wnęki ornament cekinowy. Poniżej gzymsu ażurowy ornament akantowy. Trzony kolumn oplecione płaskorzeźbioną wicią winorośli. Ścianki cokołów dekorowane płycinami z rzeźbionym liściem akantu. W zwieńczeniu aplikowany rzeźbiony monogram maryjny ujęty wieńcem z koroną. Całość struktury ołtarza malowana na jasnobłękitny odcień z marmoryzacją w odcieniach szarości. Profilowania, ornamenty i detal architektoniczny pozłacane.
ołtarz
Ołtarz główny
Zdjęcie nr 1: Kropielnica umieszczona na stożkowatej podstawie zwężającej się ku górze, czara spłaszczona, puklowana o profilowanym wylewie.
kropielnica
Kropielnica
Zdjęcie nr 1: Nastawa ołtarzowa architektoniczna, jednoosiowa, jednokondygnacyjna ze zwieńczeniem ustawiona na cokole z wyodrębnionymi po bokach prostopadłościanami. Ołtarz kamienny prostopadłościenny, ujęty po bokach esownicami, z przodu flankowany kanelowanymi lizenami, w centrum krzyż. Nastawa flankowana parą kolumn o kapitelach kompozytowych, dźwigających pełne belkowanie wyłamane na ich osi, w partii fryzu dekorowane rozetami, wicią roślinną i muszlą. Całe pole środkowe wypełnia nisza w formie stojącego prostokąta z obrazem św. Wojciecha, ujęta złoconą ramą zdobioną dekoracją roślinną. Na belkowaniu ustawione dwa wazony z bukietami kwiatów. Kondygnacja flankowana uszami utworzonymi z ażurowego akantu. Zwieńczenie w formie owalnego pola z obrazem Męczeństwa św. Sebastiana ujętego wieńcem laurowym i ażurowymi liśćmi akantu, u dołu dwa rogi obfitości. Całość zakończona medalionem z okiem Opatrzności w glorii promienistej. Struktura polichromowana w kolorze jasnoniebieskim, z niebieskimi i czerwonymi detalami, kolumny, profile i ornamentyka złocone, elementy dekoracji srebrzone.
ołtarz
Ołtarz boczny
Zdjęcie nr 1: Ołtarz jednokondygnacyjny, jednoosiowy ze zwieńczeniem, ustawiony na mensie. Mensa drewniana, prostopadłościenna, z przodu malowana na czerwono płycina z krzyżem oraz dwiema skrzyżowanymi gałązkami palm w polu. Cokół nastawy flankowany przez dwie rzeźby aniołów; pośrodku obraz „Ścięcie św. Jana Chrzciciela” w owalu. Kondygnacja złożona z obrazu z przedstawieniem św. Andrzeja w kształcie stojącego prostokąta otoczonego przez bujne wici liści akantu. Nad obrazem herb Szreniawa z syglami w polu tarczy A(NDRZEJ) S(TRZAŁKOWSKI) P(ROBOSZCZ) R(ACŁAWICKI). Tarcza zwieńczona otwartą koroną, nad którą umieszczono skrzydlatą główkę aniołka skierowaną na wprost. W zwieńczeniu ołtarza owalny obraz „Święty Antoni Padewski” w ramie z bujnego akantu. U szczytu oraz po bokach zwieńczenia trzy rzeźby aniołów. Struktura polichromowana w kolorze jasnego beżu; detale, ornamentyka i profilowania złocone.
ołtarz
Ołtarz boczny
Zdjęcie nr 1: Ołtarz jednokondygnacyjny, jednoosiowy ze zwieńczeniem, ustawiony na mensie. Mensa drewniana, prostopadłościenna, z przodu malowana na czerwono płycina z gorejącym sercem oraz dwiema skrzyżowanymi gałązkami palm w polu. Cokół nastawy flankowany przez dwie rzeźby aniołów; pośrodku obraz „Zaśnięcie Najświętszej Marii Panny” w owalu. Kondygnacja złożona z obrazu z przedstawieniem św. Piotra w kształcie stojącego prostokąta, otoczonego przez bujne wici liści akantu. Nad obrazem herb Szreniawa z syglami w polu tarczy A(NDRZEJ) S(TRZAŁKOWSKI) P(ROBOSZCZ) R(ACŁAWICKI). Tarcza zwieńczona otwartą koroną, nad którą umieszczono skrzydlatą główkę aniołka skierowaną na wprost. W zwieńczeniu ołtarza owalny obraz „Święty Paweł” w ramie z bujnego akantu. U szczytu oraz po bokach zwieńczenia trzy rzeźby aniołów. Struktura polichromowana w kolorze jasnego beżu; detale, ornamentyka i profilowania złocone.
ołtarz
Ołtarz boczny
Zdjęcie nr 1: Nastawa ołtarzowa architektoniczna, jednoosiowa, jednokondygnacyjna ze zwieńczeniem ustawiona na cokole z wyodrębnionymi po bokach prostopadłościanami. Ołtarz kamienny prostopadłościenny, ujęty po bokach esownicami, z przodu flankowany kanelowanymi lizenami, w centrum płaskorzeźbione gorejące serce. Nastawa flankowana parą kolumn o kapitelach korynckich, dźwigających belkowanie wyłamane na ich osi, przerwane przez pole środkowe, w partii fryzu dekorowane rozetami. Całe pole środkowe wypełnia nisza w formie stojącego prostokąta z obrazem Matki Boskiej Różańcowej ze św. Dominikiem i św. Katarzyną Sieneńską, ujęta złoconą, profilowaną ramą. Na belkowaniu ustawione dwa wazony z bukietami kwiatów. Kondygnacja flankowana uszami utworzonymi z ażurowego akantu z kampanulami. Zwieńczenie w formie stojącego prostokąta zakończonego kluczem z rozetą, ujętego z trzech stron ażurowym akantem. W polu obraz św. Józefa z Dzieciątkiem w formie stojącego prostokąta o ściętych narożach, w ramie dekorowanej ażurowym ornamentem roślinnym. Całość zakończona medalionem z monogramem Marii otoczonym obłokami, w glorii promienistej. Struktura polichromowana w kolorze jasnoniebieskim, z niebieskimi i czerwonymi detalami, kolumny, profile i ornamentyka złocone, elementy dekoracji srebrzone.
ołtarz
Ołtarz boczny

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta ujęty profilowaną, złoconą ramą. W centrum kompozycji, na tle rozległego, górzystego pejzażu przedstawiony św. Antoni Padewski trzymający na ręku Dzieciątko Jezus. Święty ukazany frontalnie, w pozycji stojącej z głową zwróconą w trzech czwartych w lewo. Ubrany w brązowy habit franciszkański przepasany sznurem (cingulum), z przewieszonym u pasa różańcem. Stopy obute w brązowe sandały. Święty przedstawiony jako mężczyzna o okrągłej twarzy z pełnymi, zaróżowionymi policzkami, o dużych, ciemnych oczach oraz długim, prostym nosie. Głowa z tonsurą okolona nimbem. W prawym ręku postać trzyma kwiat białej lilii; w lewym podtrzymuje zamkniętą księgę, na której znajduje się Dzieciątko Jezus. Chrystus ukazany w postawie siedzącej, zwrócony w trzech czwartych w prawo. Ukazany jako jasnowłose, pulchne dziecko o jasnej karnacji z wyraźnie zaznaczonym rumieńcem. Oczy duże, nos prosty, usta lekko uśmiechnięte. Głowa otoczona nimbem. Biodra przepasane białą tkaniną. Dzieciątko wznosi prawą rękę w geście błogosławieństwa, w lewej trzyma kulę ziemską. Tło kompozycji stanowi rozległy, górzysty pejzaż z widoczną w oddali sylwetą miasta i płynącą rzeką. Powyżej niebo zasnute białymi obłokami. Na odwrociu obrazu napis „Ołtarz S(więtego) Józefa odnowiony kosztem Pana Józefa Mianowskiego 1851” oraz „Ten Obraz z Ramą Odnowiony na Honor S Antoniego dnia 15 Grudnia 1851. Woj(ciech) Dembowski, Malarz i Pozłotnik m.p. O.M.K.”
obraz

Św. Antoni Padewski

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta przedstawiający stygmatyzację św. Franciszka. W centrum kompozycji znajduje się św. Franciszek, usytuowany nieco z lewej strony obrazu, w pozycji klęczącej, zwrócony w trzech czwartych w lewo, z rękami rozłożonymi szeroko na boki. Ma podłużną twarz, z krótkim i jasnym zarostem, z oczami skierowanymi na Chrystusa, na głowie tonsurę. Święty ubrany jest w habit franciszkański przewiązany sznurem, a na stopach ma założone sandały. W górnej części obrazu, po prawej stronie znajduje się Chrystus jako serafin, z którego ran wychodzą czerwone promienie tworzące stygmaty u świętego Franciszka. Przed świętym, na wysokim wzniesieniu ułożone są: otwarta księga oraz czaszka. W tle, pośrodku widać zakonnika, ukazanego w pozycji siedzącej, czytającego księgę. W oddali widać pejzaż górski i pochmurne niebo. W dolnej części obrazu słabo czytelna sygnatura „Wład(ysław) P. Bąkowski 1886.” Rama drewniana, profilowana, fakturowana i złocona, zdobiona stylizowanymi rocaille'ami.
obraz

Stygmatyzacja św. Franciszka

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta z przedstawieniem św. Antoniego Padewskiego z Dzieciątkiem. Święty został ukazany w ujęciu do kolan, zwrócony w lewo, w stronę Dzieciątka stojącego na blacie przykrytym czerwonym obrusem. Głowa świętego jest delikatnie przechylona w lewo, lewa ręka obejmuje Dzieciątko, prawa opuszczona trzyma kwiat lilii. Święty ma owalną twarz o młodzieńczych rysach, na głowie tonsurę. Jest ubrany w habit franciszkański. Dzieciątko ukazane zostało niemal nagie, z białą chustą okrywającą biodro i przerzuconą przez prawe ramię. Prawą ręką Chrystus dotyka brody świętego, lewą wyciąga w jego stronę. U stóp Dzieciątka leży otwarta księga. Wokół głów postaci złote nimby. Tło kompozycji jednolite, ciemnobrązowe. Na odwrocie napis malowany farbą „Fundator Walenty / Tekiela. / 1840. / 24 lipca”.
obraz

Św. Antoni Padewski

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie prostokąta zbliżonego do kwadratu ujęty złoconą, profilowaną ramą. W centrum kompozycji przedstawiony św. Benedykt w postawie stojącej, w ujęciu frontalnym z głową zwróconą w trzech czwartych w prawo. Święty ubrany w obszerny czarny habit benedyktyński z kapturem i szerokimi rękawami. Ukazany jako mężczyzna o pozbawionej zarostu okrągłej twarzy z wydatnym nosem oraz szeroko otwartymi, skierowanymi na wprost oczami. Wokół głowy tonsura oraz złocony nimb. Święty w swojej prawej ręce podtrzymuje oprawioną na czerwono księgę. Lewą dłoń składa na piersi na wysokości serca. Po prawej stronie obrazu widoczny fragment stołu przykrytego zieloną tkaniną, na którym widoczna biała mitra. Na drugim planie, po lewej stronie nieco za postacią świętego przedstawiono fragment wysokiego cokołu stanowiącego podstawę dla kolumny. Tło złocone, wytłaczane w motywy roślinno-kwiatowe.
obraz

Św. Benedykt

Zdjęcie nr 1: Obraz przedstawiający św. Izydora Oracza w kształcie stojącego prostokąta, podzielony na dwie strefy. W dolnej strefie został ukazany anioł orzący pole za pomocą pary wołów i pługa. Anioł ubrany jest ciemnozieloną tunikę, ma również czerwone skrzydła. Powyżej ukazana jest niewielka scenka rodzajowa przedstawiająca pasterza, ubranego w strój krakowski: niebieską sukmanę i czerwony kapelusz, stado białych owieczek oraz latające wrony. W górnej strefie obrazu, po prawej stronie został ukazany św. Izydor, który klęczy przed przydrożnym krzyżem ze złożonymi w geście modlitwy rękami. Święty ubrany jest w brunatno-zieloną sukmanę, szare spodnie i czarne buty z wysokimi cholewami. Twarz z dużymi oczami, krótkim zarostem okolona długimi i brązowymi włosami. Wokół głowy ma trójstrefowy nimb: brązowy kolisty, niebieski okrągły i żółty utworzony z przerywanej kreski. Sylwetki postaci, draperie oraz brzegi szat oddane są konturem i wypełnione płaską plamą barwną. Po lewej stronie obrazu widoczne murowane zabudowania z jasnobrązowymi dachami. Krzyż prosty, a wokół jego ramion jest namalowana żółto-pomarańczowa poświata. Tło obrazu jednolite, niebieskie. Rama drewniana, prosta, pokryta bejcą.
obraz

Św. Izydor Oracz

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. W centrum obrazu św. Józef Kalasanty klęczący przed unoszącą się pośród obłoków Matką Boską z Dzieciątkiem. Święty zwrócony jest w trzech czwartych w prawo, z uniesioną głową i skrzyżowanymi na piersi rękami, w których trzyma gorejące serce i gałązkę lilii. Twarz ma pociągłą, o migdałowatych, wąskich oczach i lekko garbatym nosie, okoloną krótką, siwą brodą i włosami po bokach głowy, na jej czubku łysina. Ubrany jest w czarny habit zapinany z przodu na guziki, z białą koloratką oraz czarny płaszcz zarzucony na plecy. Przed nim leży czarny biret i otwarta księga z napisem „Consti/tutio/nes Cler[i]c[orum] / Regular[um] / Piarum / Schola/rum”. Na pierwszym planie ukazany od tyłu, w pozycji półleżącej, chłopiec z otwartą księgą. Obok, w prawym dolnym rogu na księgach leżą czerwony kapelusz kardynalski, pastorał i laska zakończona krzyżem arcybiskupim. W lewej, górnej części obrazu Matka Boska siedzi na obłoku, zwrócona jest w trzech czwartych w lewo, pochylona, obiema rękami trzyma stojące po jej prawej stronie Dzieciątko. Twarz o łagodnych rysach, wąskich oczach, okolona jasnymi włosami. Ubrana jest w jasnoróżową suknię z białą podwiką, niebieski płaszcz narzucony na kolana oraz jasnoróżowy, rozwiany welon na głowie. Dzieciątko zwrócone w trzech czwartych w lewo, z uniesioną prawą ręką w geście błogosławieństwa, przepasane w partii bioder białą tkaniną. U góry obrazu, pośród obłoków dwa putta. W prawej części obrazu, za świętym widoczne dwie postacie klęczących dzieci, spośród których jedno czyta księgę a drugie się modli. Scena ukazana we wnętrzu z widocznymi w tle pilastem i oknem.
obraz

Adoracja Matki Boskiej przez św. Józefa Kalasantego

Jak cytować?

Paulina Chełmecka, "Św. Stanisław", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/sw-stanislaw-41

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności