Obraz został namalowany do ołtarza, w którym się znajduje. Po raz pierwszy wspomniano o nim w kronice parafialnej w 1772 roku.
Obraz w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym nadwieszonym z uskokiem. W centrum św. Sebastian w otoczeniu oprawców, przywiązany do pnia drzewa, którego korona wypełnia górną część przedstawienia. Święty ukazany frontalnie, z lewą ręką przywiązaną z tyłu drzewa, prawą uniesioną do góry, sylwetka silnie esowato wygięta, ciało muskularne. W partii bioder przewiązany obficie drapowaną, białą tkaniną. W tors oraz prawą rękę ma wbite strzały. Na pierwszym planie, w prawym dolnym rogu pochylona postać mężczyzny przywiązującego świętego do drzewa. Ma na sobie niebieskie spodnie i czerwoną koszulę. W lewym dolnym rogu widnieje klęczący mężczyzna ukazany profilem, ubrany w czerwone spodnie i niebieską koszulę, z hełmem na głowie. Strzela z kuszy do świętego, a u jego nóg leży tarcza i kołczan ze strzałami. Na dalszym planie, po lewej dwóch mężczyzn: kapłan i strażnik. Kapłan ubrany w białą tunikę i czarny płaszcz, w nakryciu głowy; strażnik w stroju legionisty. W górnym prawym rogu nadlatujące putto z palmą męczeństwa i wieńcem laurowym w dłoniach w towarzystwie trzech uskrzydlonych główek anielskich. Scena na tle pejzażu z horyzontem w połowie wysokości obrazu oraz zachmurzonym niebem powyżej. Kolorystyka intensywna, kontrastowa; silny światłocień i rozbielenia.
Obraz nie jest sygnowany, jednak można go przypisać działającemu w Kieżmarku Imrichowi Jagušičowi po cechach stylowych. Wszystkie jego dzieła odznaczają się intensywną i kontrastową kolorystyką oraz charakterystycznym sposobem ujęcia twarzy. Postacie mają grube, półprzymknięte powieki poniżej wyraźnie zaznaczonych łuków brwiowych. Niektóre ukazane są w sposób karykaturalny – mają celowo zachwiane proporcje. Jagušič działał w latach sześćdziesiątych i osiemdziesiątych XVIII wieku. Do innych jego prac można zaliczyć obrazy w ołtarzach bocznych w kościołach w Spiskiej Sobocie i Wyżnych Rużbachach oraz w ołtarzach głównych w kościołach w Wierzbowie i Starej Lubowni. Imrich Jagušič i Johann Feeg, autorzy ołtarza głównego, kilkakrotnie współpracowali ze sobą. Oprócz omawianego Jurgowa, razem sporządzali nastawy ołtarzowe w kościołach Pijarów w Kieżmarku, parafialnym w Popradzie Wielkiej oraz w Wierzbowie.
Ukazany na płótnie św. Sebastian był rzymskim oficerem, który pochodził z Mediolanu lub okolic. Jako chrześcijanin został skazany na śmierć w czasach Dioklecjana, około 288 roku. Według podania, został przywiązany do drzewa, na którym umieszczono wyrok śmierci i przebity licznymi strzałami. W dolnej części obrazu leżą tarcza i kołczan odnoszące się do jego profesji, z góry zlatują aniołki, z których jeden trzyma złotą koronę i liść palmowy, wskazujące na jego męczeńską śmierć.
Krakelury, niewielkie przedarcie płótna.
Obraz przedstawiający moment śmierci św. Sebastiana został namalowany między 1770 i 1772 rokiem przez działającego w Spiskiej Sobocie malarza Imricha Jagušiča. Święty został ukazany między oprawcami, lecz już z nimbem wokół głowy i w momencie wręczania mu atrybutów męczeństwa.
Agata Felczyńska, "Św. Sebastian", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/sw-sebastian-3