Sprawiona do ołtarza bocznego w ramach modernizacji wyposażenia kościoła w trzeciej ćwierci XVIII wieku.
Rzeźba pełnoplastyczna, przyścienna, drążona od tyłu, przedstawiająca stojącą na niewysokim, prostopadłościennym, marmoryzowanym postumencie świętą Rozalię. Święta widoczna z profilu, w wyraźnym kontrapoście, o lekko skręconej sylwetce. Długie, brązowe, falowane włosy luźno spięte na wysokości karku. Na głowie wianek z róż. Twarz o wyrazistych rysach, wzrok skierowany ku górze. Święta ubrana w spodnią, długą, złoconą tunikę i wierzchnią, krótką, srebrzoną, z szerokimi, podwiniętymi rękawami, ze złoconym gorsetem. Na plecach srebrzony płaszcz, podpięty złoconym pasem. Fałdy szat równoległe, spłaszczone, załamujące się. Na stopach srebrzone buty o szpiczastych noskach. W lewej ręce czaszka, prawa uniesiona na wysokość klatki piersiowej. Polichromia partii ciała naturalistyczna.
Późnobarokowa rzeźba wykazująca wpływ rzeźby lwowskiej, dzieł Antoniego Osińskiego i Jana Jerzego Pinsla, wykonana przez Johannesa Feega z Kiežmarku.
Dobry, po konserwacji.
Rzeźba drewniana, polichromowana i złocona, umieszczona w rokokowym retabulum ołtarza bocznego. Całopostaciowe przedstawienie świętej Rozalii, stojącej bokiem do widza, w lekkim kontrapoście, prawa dłoń uniesiona na wysokość klatki piersiowej, w lewej trzyma czaszkę. Dzieło Johannesa Feega z Kiežmarku, wykonane około 1770 roku.
Andrzej Włodarek, "Św. Rozalia", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/sw-rozalia-8