Św. Paweł

Dzieje zabytku

Figura św. Pawła powstała w XIX wieku. Została wtórnie umieszczona na bramce ołtarza głównego.

Opis

Rzeźba drążona z tyłu, ustawiona na podstawie na planie kwadratu o ściętych narożach. Święty ukazany w całej postaci, zwrócony frontalnie, z głową skierowaną w prawo, w kontrapoście. Lewą ręką podtrzymuje przy boku księgę, prawą opiera na rękojeści miecza zwróconego ostrzem w dół. Twarz ma pociągłą, o dużych, głęboko osadzonych oczach, dużym nosie i pełnych ustach, okoloną długą, gęstą brodą oraz siwymi, kręconymi, krótkimi włosami, z kosmykiem nad czołem. Ubrany jest w długą, beżową tunikę ze złoconą lamówką oraz zarzucony na ramiona i zawinięty wokół postaci czerwony płaszcz ze złotą lamówką. Polichromia naturalistyczna w partiach ciała.

Zarys problematyki artystycznej

Figurę cechują spokój i statyka w upozowaniu ciała i rąk, jak również w sposobie kształtowania obficie drapowanej, ciężkiej tkaniny opasującej postać, zakrywającej układ jej ciała.
Święty Paweł pierwotnie nazywał się Szaweł i do czasu nawrócenia był gorliwym prześladowcą chrześcijan. Przyjął imię Paweł i rozpoczął działalność apostolską. Poniósł śmierć męczeńską przez ścięcie mieczem, dlatego jest on jego atrybutem. Święci Piotr i Paweł często przedstawiani są razem. W Kościele uroczystość obu apostołów obchodzona jest jednego dnia, gdyż w tradycji uznaje się, że zginęli w tym samym czasie. Jednocześnie przez swoje zasługi dla Kościoła obaj nazywani są „książętami apostołów”.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Spękania, odpryski i przetarcia warstwy polichromii, złoceń i srebrzeń. Zabrudzenia figury.

Streszczenie

Figura św. Pawła powstała w XIX wieku. Święty ten pierwotnie nazywał się Szaweł i do czasu nawrócenia był gorliwym prześladowcą chrześcijan. Przyjął imię Paweł i rozpoczął działalność apostolską. Poniósł śmierć męczeńską przez ścięcie mieczem, dlatego jest on jego atrybutem.

Bibliografia