Kamienna chrzcielnica powstała w drugiej połowie XVIII wieku, najpewniej po 1748 roku, gdyż nie została wymieniona w aktach wizytacji z tego czasu. W XIX wieku dobudowano do niej pokrywę.
Chrzcielnica kamienna, ustawiona na dwustopniowej podstawie, na planie półkola. Stopa na planie koła, na wysokim cokole, gładka. Trzon prosty, nodus gruszkowaty, ujęty dwoma pierścieniami. Podstawa czary wklęsło-wypukła. Czara półkolista z imitacją puklowania, z wyodrębnionym brzegiem. Pokrywa drewniana, profilowana, z sześcioma kabłąkami podtrzymującymi cokół, na którym stoi grupa rzeźbiarska Chrztu Chrystusa.
Chrzcielnica ma najbardziej popularną dla tego rodzaju dzieł formę kielicha. Elementy takie jak gruszkowaty nodus czy czara dekorowana w sposób imitujący puklowanie wskazują na to, że mogła powstać w XVIII wieku.
Kamienne chrzcielnice (oprócz marmurowych) często były polichromowane. Prawdopodobnie omawiane dzieło również, o czym świadczą plamy, być może stanowiące pozostałości malatury. Chrzcielnice posiadały pokrywy, które chroniły wodę przez zanieczyszczeniem, jak i przed profanacją (np. czarami). Pokrywa omawianego dzieła ma formę eklektyczną, została dodana do chrzcielnicy w późniejszym czasie, najpewniej w XIX wieku.
Liczne przetracia i ubytki mechaniczne, zabrudzenia.
Kamienna chrzcielnica powstała zapewne w drugiej połowie XVIII wieku, najpewniej po 1748 roku, gdyż nie została wymieniona w aktach wizytacji z tego czasu. W XIX wieku dobudowano do niej pokrywę. Chrzcielnica ma najbardziej popularną dla tego rodzaju dzieł formę kielicha. Elementy takie jak gruszkowaty nodus czy czara dekorowana w sposób imitujący puklowanie wskazują na to, że mogła powstać w XVIII wieku.
Paulina Kluz, "Chrzcielnica", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2025, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/chrzcielnica-46