Figura pochodzi z ołtarza głównego z dawnej parafii w Sułkowicach, przywiezionego do Tarnawy w 1967 roku, gdzie została poddana konserwacji.
Rzeźba pełna, ustawiona frontalnie, o esowatym układzie ciała. Prawa ręka świętego spoczywa na piersi, przytrzymując płaszcz, lewa ugięta, trzyma księgę na lewym biodrze. Głowę ma zwróconą w trzech czwartych w prawo, twarz podłużną, mały nos, wyraźnie otwarte oczy i delikatnie rozchylone usta; okoloną zarostem w postaci długiej brody spływającej na pierś; włosy krótkie, w formie loków. Święty jest ubrany w obficie marszczoną tunikę, ściśle przylegającą do ciała, która spływa w dół w postaci prostych, głęboko rzeźbionych fałd. Płaszcz zawieszony na lewym ramieniu otacza postać, zawijając się na prawym udzie; tkanina ekspresyjnie poruszona, silnie łamana, drapowana w gęste fałdy. Polichromia naturalistyczna w partiach ciała, tunika srebrzona, płaszcz i księga złocone.
W dokumentacji przechowywanej w urzędzie konserwatorskim oraz opracowaniach flankujące nastawę figury zostały określone jako św. Piotr i św. Paweł. Jednak z uwagi na brak atrybutów należy zastanowić się nad uzasadnieniem takiego stanowiska. Można zauważyć, że św. Piotr i św. Paweł należą wraz ze św. Stanisławem i św. Wojciechem do najczęściej umieszczanych w ołtarzach par świętych patronów. O ile biskupi są ukazywani w strojach pontyfikalnych, o tyle apostołowie bywają najczęściej ubrani w długie tuniki i narzucone płaszcze, z księgami w dłoniach. Figura stojąca po prawej stronie ma tak ułożoną lewą rękę, że można przypuszczać, że przytrzymywała rękojeść opartego o ziemię miecza, jak to często widać w rzeźbach przedstawiających św. Pawła. Według przekazów Szaweł był w młodości tkaczem namiotów i gorliwym prześladowcą chrześcijan. Został jednak cudownie nawrócony, ochrzcił się, przyjmując imię Paweł i rozpoczął działalność apostolską. Został ścięty w czasie prześladowań Nerona. Upadająca głowa świętego miała odbić się trzy razy od ziemi, a w tych miejscach wytrysnęły źródła. Obecnie tam, gdzie odegrało się męczeństwo w Rzymie znajduje się kościół San Paolo alle Tre Fontane, a w miejscu pochówku zbudowano bazylikę Świętego Pawła za Murami. Figura ma cechy rzeźby późnobarokowej – postać została ukazana w dynamicznej pozie, czyniąc teatralny gest, ubrana w tunikę, która drobnymi fałdami układa się na ciele, podkreślając anatomię i ekspresyjnie drapowany płaszcz.
Nieznaczne przetarcia warstwy polichromii.
Figura jest częścią ołtarza głównego kościoła w Sułkowicach przywiezionego do Tarnawy w 1967 roku i poddanego konserwacji. Przedstawia najpewniej św. Pawła, który w lewej ręce mógł trzymać rękojeść opartego o ziemię miecza. Dzieło ma cechy rzeźby późnobarokowej.
Agata Felczyńska, "Św. Paweł", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/sw-pawel-6