Św. Michał Archanioł
Zdjęcie nr 1: Witraż w formie stojącego prostokąta zwieńczonego łukiem trójwklęsłym. Przedstawia wizerunek św. Michała Archanioła ukazanego frontalnie, całopostaciowo, z tarczą z Alfą i Omegą w lewej ręce, ognistym mieczem w prawej i wężem pod stopami. Świety jest ubrany w strój żołnierza rzymskiego: złoty pancerz z naramiennikami założony na fioletową, rozciętą tunikę i wysokie sandały. Wizerunek ujęty zielonymi polami o nieregularnym kształcie i stylizowanymi żółto-bązowymi wstęgami. Całość przedstawienia na tle pól z niebarwionego szkła. Wzdłuż dłuższych boków witraża i łuku bordiura w postaci ciemnożółtej wstęgi. U stóp świętego inskrypcja „ŚW(IĘTEMU) MICHAŁOWI / ARCHANIOŁOWI / OFIAROWAŁA / GROMADA / POLANKA HALLER”. Witraż o intensywnych kolorach, z przewagą żółto-brązowego.

Św. Michał Archanioł

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
krakowski
Gmina
Skawina
Miejscowość
Krzęcin
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Parafia
Parafia Narodzenia Najświętszej Marii Panny
Tagi
S. G. Żeleński św. Michał Archanioł witraż
Miejsce przechowywania
nawa główna
Identyfikator
DZIELO/03041
Kategoria
witraż
Ilość
1
Czas powstania
1953 rok
Fundator
Gromada Polanka Haller
Technika i materiał
szkło, techniki witrażowe, ołów
Autor noty katalogowej
Agata Felczyńska
Uznanie autorstwa 4.0

Dzieje zabytku

Witraż powstał w 1953 roku w upaństwowionej pracowni witraży posługującej się dawniej nazwą S. G. Żeleński.

Opis

Witraż w formie stojącego prostokąta zwieńczonego łukiem trójwklęsłym. Przedstawia wizerunek św. Michała Archanioła ukazanego frontalnie, całopostaciowo, z tarczą z Alfą i Omegą w lewej ręce, ognistym mieczem w prawej i wężem pod stopami. Świety jest ubrany w strój żołnierza rzymskiego: złoty pancerz z naramiennikami założony na fioletową, rozciętą tunikę i wysokie sandały. Wizerunek ujęty zielonymi polami o nieregularnym kształcie i stylizowanymi żółto-bązowymi wstęgami. Całość przedstawienia na tle pól z niebarwionego szkła. Wzdłuż dłuższych boków witraża i łuku bordiura w postaci ciemnożółtej wstęgi. U stóp świętego inskrypcja „ŚW(IĘTEMU) MICHAŁOWI / ARCHANIOŁOWI / OFIAROWAŁA / GROMADA / POLANKA HALLER”. Witraż o intensywnych kolorach, z przewagą żółto-brązowego.

Zarys problematyki artystycznej

Michał Archanioł, najważniejszy z aniołów, jest uważany za wodza zastępów anielskich, anioła sprawiedliwości. Trzymany przez niego miecz jest, tutaj dosłownym, narzędziem walki z szatanem ukazanym pod postacią deptanego węża.
Witraż powstał w pracowni kontynuującej tradycje zakładu, który od 1902 roku działał w Krakowie pod nazwą „Krakowski Zakład Witrażów Artystycznych Oszkleń Wytrawiania na szkle prof. Władysława Ekielskiego i Antoniego Tucha”. Dwa lata po założeniu do spółki dołączył architekt Stanisław Gabriel Żeleński, który w 1906 roku przejął zakład na własność i zmienił jego nazwę na „Krakowski Zakład Witrażów, Oszkleń Artystycznych i Fabryka Mozaiki Szklanej S.G. Żeleński”, a w skrócie „S.G. Żeleński”. Po śmierci Stanisława zakład prowadziła rodzina, a w 1952 roku został upaństwowiony. Po przejściu na powrót w ręce prywatne zakład działa do dziś. W czasie swojego istnienia realizował projekty witraży m.in. w kościele Mariackim w Krakowie, w katedrze wawelskiej projektu Józefa Mehoffera, w kościele Franciszkanów w Krakowie projektu Stanisława Wyspiańskiego oraz w szeregu innych lokalizacji w Krakowie i kościołach w mniejszych miejscowościach, np. Chrzanowie, Liszkach, Kalwarii Zebrzydowskiej, czy Rudawie.
Omawiany witraż cechuje niższy poziom wykonania, niż zabytków znajdujących się we wschodniej części nawy. Należy do grupy czterech, wykonanych rok później (1953) witraży z przedstawieniami świętych otoczonych wstęgami, na tle niebarwionych szyb. Wszystkie wykazują mniejszą precyzję wykonania, więcej zniszczeń powierzchni, prostszą formę i schematyzm; projekt wykonał już najpewniej inny artysta.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Dobry.

Streszczenie

Witraż z wizerunkiem św. Michała Archanioła powstał w 1953 roku w upaństwowionej pracowni funkcjonującej dawniej pod nazwą „S.G. Żeleński” w Krakowie. Ufundowała go Gromada Polanka Haller.

Bibliografia

Spiechowicz-Jędrys Agnieszka, "Krzęcin. Parafia Narodzenia Najświętszej Maryi", Kraków 2004
Marecki Józef, Rotter Lucyna, "Jak czytać wizerunki świętych. Leksykon atrybutów i symboli hagiograficznych", Kraków 2013
Pawłowska Krystyna, "Witraże w kamienicach krakowskich z przełomu wieków XIX i XX", Kraków 1994
"Historia Krakowskiego Zakładu Witrażów S.G. Żeleński", http://zelenski.pl/front/historia [dostęp z dn. 23.04.2018]

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Ambona wisząca, przyścienna, złożona z kosza i schodów z balustradą, zaplecka i baldachimu ze zwieńczeniem. Kosz na planie kwadratu z wypukłą ścianą frontową, ujęty jednym pilastrem przy ścianie bocznej. Na ścianach płyciny o wykroju kwadratu z wklęsłymi narożami, wewnątrz rozety. Kosz zakończony profilowanym gzymsem, od dołu otoczony pasem z dekoracją w formie nacięć. Spięty u dołu szyszką z fryzem zdobionym czterema wolutami oraz pierścieniem z dekoracją w formie łezek. Od wschodu schody jednobiegowe z balustradą zdobioną płycinami z rozetami oraz profilowaną poręczą. Pulpit w kształcie kwadratu zamkniętego łukiem odcinkowym nadwieszonym. Zaplecek w formie stojącego prostokąta, ujęty uszami utworzonymi z ornamentu rocaille’owego połączonego z wicią i rozetami, z umieszczonymi w strukturze płaskorzeźbami postaci w niszach zamkniętych łukiem półokrągłym i wypełnionych muszlą; po lewej Jezus z barankiem, po prawej św. Kazimierz (?). Pośrodku pole obrazowe o wykroju stojącego prostokąta z wklęsłymi narożami, w nim obraz Chrystusa Dobrego Pasterza. Baldachim w formie prostokąta zamkniętego od zewnętrznej strony łukiem odcinkowym nadwieszonym; podniebie malowane na niebiesko, pośrodku pole obrazowe w formie rombu, wypełnione przedstawieniem gołębicy Ducha Świętego. Ponad baldachimem duża gloria promienista, w centrum której wizerunek Oka Opatrzności.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Chrzcielnica na szerokim trzonie dekorowanym pionowymi żłobieniami. Powyżej wąski, gładki pas, nad którym misa o średnicy mniejszej niż trzon.
chrzcielnica
Chrzcielnica
Zdjęcie nr 1: Kościół drewniany, orientowany, z dwuczęściowym korpusem: od wschodu jednonawowym, od zachodu trójnawowym; z prezbiterium zamkniętym trójbocznie, przy którym zakrystia od północy, z przybudówką od południa i dwiema wieżami od zachodu. Od wschodu chór muzyczny wbudowany pomiędzy wieże. Kościół wzniesiono w konstrukcji zrębowej, wieże w słupowo-ramowej, ściany oszalowane pionowym listwowaniem. Ściany prezbiterium i wschodniej części korpusu podzielone pseudokolumnami, zachodnia część podzielona kolumnami dźwigającymi architraw. Prezbiterium oddziela półokrągły łuk tęczowy; wschodnią i zachodnią część nawy łuk spłaszczony. Wschodnią część nawy oraz nawy boczne części zachodniej przekrywa płaski strop, zachodnią pozorne sklepienie zwierciadlane. Ściany oraz stropy pokryte polichromią figuralną, ornamentalną oraz roślinną: w prezbiterium namalowano wizerunek Ukrzyżowanego Chrystusa, przed łukiem tęczowym Matkę Boską w otoczeniu tajemnic różańcowych. Strop nawy imituje gwiaździste niebo. Posadzka kamienna. Wejście główne od zachodu, dwoje drzwi spod wież, kolejne od południa, przez przedsionek (babiniec), do zakrystii prowadzi portal zamknięty łukiem nadwieszonym. Cztery okna w prezbiterium o wykroju prostokątnym zamkniętym łukiem nadwieszonym, cztery we wschodniej części nawy o takim samym kształcie, cztery w zachodniej części zamknięte podwójnym łukiem kotarowym, dwa w zakrystii, południowej przybudówce, po dwa wysokie, wąskie okna w wieżach. Fasada dwuwieżowa, trójosiowa, trójkondygnacyjna. Przed wejściem kruchta zwieńczona dachem dwuspadowym, do której prowadzą dwuskrzydłowe drzwi w kształcie prostokątów, ściany boczne przeprute oknami. Powyżej dwie gładkie kondygnacje przedzielone dachem pulpitowym. Wieże trójkondygnacyjne, w dolnej kondygnacji drzwi, w wyższej okna w kształcie stojących prostokątów zamkniętych łukiem ostrym z wyciętym od dołu fragmentem pięcioliścia, powyżej ażurowa koronka. Ostatnią kondygnację tworzy izbica z nadwieszonym gankiem zamkniętym łukami spłaszczonymi. Od zewnątrz wyraźny podział na bryły, ściany gładkie. Każdą część przykrywa gontowy dach dwuspadowy, wspólny dla prezbiterium i starszej części, osobny dla nowszej części nawy; wieże nakryte hełmami namiotowymi, na kalenicy nawy baniasta wieżyczka na sygnaturkę z latarnią.
kościół
Kościół Narodzenia Najświętszej Marii Panny
Zdjęcie nr 1: Wizerunek Chrystusa przybitego trzema gwoździami do krzyża łacińskiego. Ciało wyprostowane, ręce rozciągnięte do boku, nogi delikatnie ugięte w kolanach, prawe powyżej lewego. Głowa opada na prawy bark. Jezus ma owalną twarz, usta i oczy zamknięte, nos prosty, brwi opadające w dół; okala ją dzieląca się w pukle broda oraz zwijające się w fale włosy opadające na plecy i barki. Na głowie korona cierniowa. Na prawym boku związane złote perizonium, którego końce opadają kaskadowo w dół, sięgając wysokości kolan. Z miejsc przebić gwoździami oraz z rany w boku sączy się krew. Krzyż gładki, na górnej belce titulus w formie zwoju z literami „IN/RI”. W tle trybowana złota blacha, na niej w dolnej części panorama Jerozolimy, w górnej kratownica z rozetkami na przecięciach. Polichromia w partiach ciała naturalistyczna, krzyż ciemnobrązowy.
rzeźba
Krucyfiks
Zdjęcie nr 1: Krucyfiks, to przedstawienie ukrzyżowanego Jezusa. Martwe ciało Zbawiciela o wyraźnie zaznaczonej muskulaturze jest rozciągnięte i przybite trzema gwoździami do prostego krzyża. Widać na nim ślady męki: strużki krwi płynące po ciele, przebity bok oraz krwawiące rany. Głowa jest opuszczona na prawe ramię, oczy i usta zamknięte; na głowie zielona korona cierniowa. Chrystus ma rozpostarte ręce, stopy założone na siebie, prawa na lewej, przybite jednym gwoździem. Biodra otacza złote perizonium przewiązane z przodu z końcami rozwiewającymi się na boki. Na górnym ramieniu krzyża widnieje rozwinięty titulus z majuskułowymi literami „INRI” (łac. Iesus Nazarenus Rex Iudaeorum).
rzeźba
Krucyfiks
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego od góry łukiem półokrągłym z przedstawieniem Matki Boskiej Różańcowej. Większość kompozycji zajmuje Matka Boska tronująca na srebrnych chmurach, podtrzymująca obiema rękami Dzieciątko Jezus. Maria ma owalną twarz o łagodnym wyrazie, niebieskie oczy, wąski nos oraz niewielkie, czerwone usta, a na policzkach delikatne rumieńce. Ona, oraz pozostałe postacie sceny mają aplikowane sukienki. Maria jest ubrana w złotą suknię i srebrny welon, szaty marszczą się drobnymi, równoległymi fałdami, które układają się w różnych kierunkach. Dzieciątko stoi na srebrnej poduszce leżącej na kolanach Matki, obie ręce wyciąga w stronę klęczącego poniżej św. Dominika, prawą podaje mu aplikowany różaniec. Jezus ma owalną twarz z zaokrąglonymi policzkami, mały nos i różowe usta. Głowę okalają mu krótkie, kręcone, brązowe włosy. Jest ubrany w krótką, złotą sukienkę. Obie postacie mają na głowach korony zamknięte, wokół nich umieszczono 12 gwiazdek. Z lewej strony kompozycji u dołu klęczy św. Dominik. Prawą rękę wyciąga w stronę różańca, głowę unosi do góry, patrzy na scenę przed sobą. Ma długi, prosty nos, krótką brodę oraz wąsy, na głowie wyciętą tonsurę. Jest ubrany w habit, który również marszczy się drobnymi fałdami. Ponad nim, przy brzegu kompozycji są dwie uskrzydlone główki anielskie. Tło stanowią żółte obłoki. Obraz otacza złota, profilowana rama.
obraz
Matka Boska Różańcowa

Inne dzieła z tego roku

Zdjęcie nr 1: Feretron malowany, dwustronny, w kształcie zbliżonym do stojącego prostokąta zamkniętego półkoliście na prostopadłościennej podstawie. Wizerunki oprawione w złoconą, profilowaną ramę o wklęsłych bokach, od góry i od dołu zamkniętą łukiem nadwieszonym. Ramę ujmuje ażurowa wić roślinna szczególnie rozbudowania w dolnej partii. Podstawa feretronu jest srebrzona i złocona, rama złocona. Na awersie wizerunek Matki Boskiej z Dzieciątkiem. Maria została ukazana w półpostaci, frontalnie, spoglądając na widza. Ma owalną twarz o delikatnych rysach, duże, niebieskie oczy, długi nos i niewielkie usta. Lewą ręką podtrzymuje Dzieciątko, w prawej trzyma jabłko królewskie oplecione koroną cierniową. Jest ubrana w długą, złotą suknię z wąskimi rękawami i złoty płaszcz dekorowany kwiatami spięty na dekolcie fibulą z zielonymi i czerwonymi kamieniami. Dzieciątko spogląda nieco w górę, ma okrągłą twarz. Prawą ręką czyni znak błogosławieństwa, w lewej trzyma księgę. Jest ubrane w długą, złotą suknię o wzorze podobnym do umieszczonego na płaszczu Marii. Oboje mają na głowach zamknięte korony i nimby promieniste. Głowę Marii otacza dodatkowo 11 gwiazdek. W dolnej partii obrazu napis „Feretron ten został ufundowany na pamiątkę / Maryjnego Roku Jubileuszowego /1854-1954/ / oraz na uczczenie 700 lecia Kanoni/zacji św(iętego) Stanisława B(iskupa) i M(ęczennika) / 1253-1953”. W odsłoniętych partiach ciała naturalna karnacja, tło przedstawienia jednolite, bordowe. Na rewersie przedstawienie św. Stanisława tronującego i wskrzeszającego Piotrowina. Biskup ma głowę przechyloną w stronę prawego barku, trójkątną twarz z dużymi oczami, wąskim nosem i małymi ustami o opadających kącikach. Prawą rękę unosi w geście błogosławieństwa, w lewej trzyma pastorał. Jest ubrany w albę, czerwoną dalmatykę lamowaną złotem, ornat, humerał i rękawiczki; na głowie ma infułę, spod ubrań wydoczny jest lewy but. Widoczny jest fragment zielonego siedziska tronu. W dolnej części obrazu widoczny wskrzeszony Piotrowin, który składa przed sobą ręce i spogląda na świętego. Ma długie opadające puklami na plecy włosy i jest ubrany w jasną koszulę. Kolorystyka w partiach karnacji naturalna, tłu jednolicie złote. Z prawej strony, przy brzegu widoczny fragment napisu „Obrazy malował i ofiarował / Kazimierz […]” zasłonięty częściowo ramą.
feretron
Matka Boska z Dzieciątkiem, św. Stanisław
Zdjęcie nr 1: W prezbiterium do wysokości parapetów okiennych ściany malowane jednolicie w kolorze beżowym. Powyżej, na sklepieniu motyw gwiaździstego nieba z niewielkimi malowanymi złotem gwiazdkami na jasnobłękitnym tle. Ponad ołtarzem głównym gołębica Ducha Świętego na tle glorii promienistej tworzącej motyw dekoracyjnej rozety. Obramienia okienne zaznaczone geometrycznymi, złotymi lamówkami; rozglifienia okien białe. W podniebiu arkady tęczowej pas stylizowanego, symetrycznego ornamentu roślinnego w kolorach jasnoniebieskim, beżowym i jasnobrązowym. W osi uskrzydlona główka anielska. Na licu ściany tęczowej majuskułowy, złoty napis „NAPISANO JEST, ŻE DOM MÓJ JEST DOMEM MODLITWY”. W nawie głównej i transepcie ściany malowane jednolicie w kolorze beżowym. W południowym ramieniu transeptu, ponad ołtarzem motyw czteroliścia z wpisanym medalionem mieszczącym gorejące serce Jezusa, oplecione cierniową koroną i zwieńczone krzyżem. Na ścianie zachodniej, ponad chórem muzycznym dwie ustawione przeciwstawnie grupy muzykujących aniołów umieszczone na tle obłoków oraz majuskułowy, złoty napis „ŚPIEWAJCIE PANU W RADOŚCI”. Na artykułujących nawę filarach przechodzących w gurty sklepienne stylizowany, symetryczny ornament roślinny o przebiegu pasowym z wplecionymi motywami rozet z wpisanymi krzyżami równoramiennymi lub uskrzydlonymi główkami cherubinów. Ornament utrzymany w kolorach jasnozielonym, błękitnym, jasnobrązowym i beżowym. Na licu gurtu sklepiennego od strony zachodniej majuskułowy, złoty napis „NIECHAJ BĘDZIE POCHWALONY PRZENAJŚWIĘTSZY SAKRAMENT”. Sklepienie krzyżowe na przecięciu naw i ramionach transeptu oraz kolebkowe w nawie głównej malowane kolorem jasnobłękitnym w motyw złoconych gwiazd i rozetek. W wysklepkach, na przecięciu naw medaliony z popiersiami czterech ewangelistów. Od strony prezbiterium św. Mateusz ukazany jako dojrzały, ciemnowłosy mężczyzna piszący piórem w otwartej księdze, ubrany w czerwono-zielone szaty. Poniżej anioł – symbol św. Mateusza oraz banderola z napisem „ŚW(IĘTY) MATEUSZ”. Od południa medalion z popiersiem św. Jana ukazanego jako jasnowłosy młodzieniec, ubrany w zielono-fioletowe szaty, trzymający w ręku kielich. Poniżej orzeł o szeroko rozpostartych skrzydłach – symbol św. Jana oraz banderola z napisem „ŚW(IĘTY) JAN”. Od strony zachodniej medalion mieszczący popiersie św. Marka przedstawionego jako dojrzały mężczyzna o krótkich, ciemnych włosach i brodzie ubrany w żółto-niebieskie szaty. Święty trzyma w ręku zamkniętą księgę. Poniżej uskrzydlony lew – symbol św. Marka oraz banderola z napisem „ŚW(IĘTY) MAREK”. Od północy medalion z popiersiem św. Łukasza ukazanego jako dojrzały mężczyzna o krótkich, ciemnych włosach i brodzie trzymający w ręku obraz oraz laskę. Poniżej uskrzydlony byk oraz banderola z napisem „ŚW(IĘTY) ŁUKASZ”. W części centralnej tego przęsła medalion z czterema uskrzydlonymi główkami anielskimi. W centrum kolebkowego sklepienia ponad nawą główną pole w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym mieszczące przedstawienie Matki Boskiej Niepokalanie Poczętej na tle obłoków oraz aniołów i uskrzydlonych główek anielskich. Maria została przedstawiona jako młoda, jasnowłosa kobieta z rękami skrzyżowanymi na piersi, ubrana w jasnoróżową suknię oraz błękitny płaszcz. Pod jej stopami ukazano sierp księżyca.
polichromia ścienna
Polichromia ścienna
Zdjęcie nr 1: Ściany kościoła dekorują przedstawienia świętych: św. Stanisław w stroju pontyfikalnym z pastorałem, wskrzeszający Piotrowina. Poniżej na banderoli napis „BŁOGOSŁAWIENI KTÓRZY ŁAKNĄ / I PRAGNĄ SPRAWIEDLIWOŚCI”; św. Jadwiga w koronie i płaszczu podszytym gronostajem, trzymająca skrzyneczkę z klejnotami oraz krzyż z herbami Polski i Litwy. Na banderoli napis „BŁOGOSŁAWIENI / POKÓJ CZYNIĄCY”; św. Jan Kanty błogosławiący dziewczynę z dzbanem podpisany „BŁOGOSŁAWIENI / MIŁOSIERNI”; św. w habicie, z krzyżem w ręce i w asyście dwóch aniołów - jednego z palmą męczeństwa, drugiego z płonącą pochodnią, pod nimi napis „BŁOGOSŁAWIENI KTÓRZY / CIERPIĄ PRZEŚLADOWANIA DLA SPRAWIEDLIWOŚCI”; Chrystus z sercem gorejącym. Po jego prawej stronie klęczący mężczyzna, po lewej dwie owieczki nad strumieniem. Scena podpisana: „KTÓRZY PRACUJECIE I / OBCIĄŻENI JESTEŚCIE / A JA WAS OCHŁODZĘ”; archanioł Gabriel z lilią powyżej napisu „ZDROWAŚ MARIO”; archanioł Michał z trybularzem, ponad napisem „KTÓŻ JAK BÓG!”; św. Franciszek na tle przyrody. Jest ubrany w habit franciszkański, na głowie ma kaptur. Przy prawej nodze świętego wilk, w jeziorze ryby, na niebie ptaki. Na banderoli napis „BŁOGOSŁAWIENI UBODZY DUCHEM / ALBOWIEM TAKOWYCH JEST / KRÓLESTWO NIEBIESKIE”; św. Izydor Oracz ukazany w towarzystwie anioła orającego na polu na tle dzwonnicy. Poniżej napis „BŁOGOSŁAWIENI CISI / ALBOWIEM ONI / POSIĄDĄ ZIEMIĘ”. Poniżej postaci świętych fryz z przedstawieniem 14 stacji drogi krzyżowej na błękitnym tle. Na stropie nawy i prezbiterium, na błękitnym tle, wśród kwiatowego ornamentu na środku ukazany Chrystus Ukrzyżowany ponad kielichem, gołębica Ducha Świętego i koronowana Maria. Po ich obu stronach stoją święci mężowie i niewiasty z atrybutami. W nawie w kolejności do środka: św. Wojciech (?), św. Jacek z figurą Matki Boskiej i monstrancją, klęczący św. Kazimierz w stroju książęcym z lilią, św. Agnieszka z barankiem i św. Karolina Kózkówna z różańcem, klęcząca św. Rozalia z różami, św. Klara z cyborium, św. Weronika z chustą z wizerunkiem Chrystusa, klęcząca św. Cecylia z lirą, św. Józef z lilią, św. Paweł z mieczem, klęczący św. Jan Chrzciciel z krzyżem. W prezbiterium przedstawiono 12 apostołów, niektórzy z atrybutmi, które ich jednoznacznie identyfilują, np. św. Andrzej z krzyżem w kształcie litery X, inni z księgami lub zwojami.
polichromia ścienna
Polichromia ścienna
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie owalu ukazujący św. Andrzeja Bobolę na tle rozległego, sumarycznie oddanego pejzażu. Święty przedstawiony w półpostaci, frontalnie z głową skierowaną w prawą stronę, z prawą ręką złożoną na piersi, w której trzyma krzyż. Twarz szeroka, okolona krótką i siwą brodą, oczy skierowane ku górze, wokół głowy kolisty, złoty nimb. Święty jest ubrany w czarny habit i płaszcz jezuicki. Po prawej stronie obrazu orzeł i palma męczeńska. Po lewej stronie znajduje się słabo widoczna sygnatura: „(?) Puchała / 1953/ (?)”. Rama dopasowana do kształtu malowidła, złocona, zdobiona kimationem.
obraz
Św. Andrzej Bobola
Zdjęcie nr 1: Witraż w formie stojącego prostokąta zwieńczonego łukiem trójwklęsłym. W polu wizerunek św. Andrzeja Boboli, ukazanego frontalnie, całopostaciowo, z laską pasterską w lewej dłoni i krzyżem w uniesionej prawej. Święty jest ubrany w habit oraz rozwiewający się płaszcz w odcieniach koloru bordowego i ciemnozielonego. Wizerunek ujęty blado- i ciemnoliliowymi polami o nieregularnym kształcie oraz stylizowanymi bordowymi wstęgami. Całość przedstawienia na tle pól z niebarwionego szkła. Wzdłuż dłuższych boków witraża i łuku bordiura w postaci bordowej wstęgi. U stóp świętego inskrypcja „ŚW(IĘTY) ANDRZEJU / MÓDL SIĘ / ZA NAMI” i niżej „OFIAROWAŁA / GROMADA ZELCZYNA / 1953”. Witraż o intensywnych kolorach z przewagą bordowego.
witraż
Św. Andrzej Bobola
Zdjęcie nr 1: Witraż w ścianie północnej w drugim przęśle nawy bocznej, w formie stojącego prostokąta zwieńczonego łukiem trójwklęsłym. Przedstawia wizerunek św. Anny z Marią i aniołem. Święta ukazana frontalnie, wznosi w geście błogosławieństwa lewą dłoń, prawą obejmując Marię. Jest ubrana w zieloną suknię i niebieski płaszcz przerzucony przez lewe ramię, na głowie ma białą chustę. Matka Boska, ukazana jako dziewczynka stoi i składa ręce do modlitwy. Ma na sobie białą sukienkę przewiązaną zieloną szarfą opadającą do kostek. Przed nią klęczy archanioł z lilią w lewej dłoni. Wizerunek ujęty zielonymi polami o nieregularnym kształcie oraz stylizowanymi błękitnymi wstęgami. Całość przedstawienia na tle pól z niebarwionego szkła. Wzdłuż dłuższych boków witraża i łuku bordiura w postaci błękitnej wstęgi. U stóp przedstawienia inskrypcja „ŚW(IĘTEJ) ANNIE / WITRAŻ OFIAROWA/ŁA GBROMADA / FACIMIECH / A(NNO) 1953 D(OMINI)”
witraż
Św. Anna

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po tagach

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta ujęty profilowaną, złoconą ramą. W centrum kompozycji, na tle rozległego, górzystego pejzażu przedstawiony św. Antoni Padewski trzymający na ręku Dzieciątko Jezus. Święty ukazany frontalnie, w pozycji stojącej z głową zwróconą w trzech czwartych w lewo. Ubrany w brązowy habit franciszkański przepasany sznurem (cingulum), z przewieszonym u pasa różańcem. Stopy obute w brązowe sandały. Święty przedstawiony jako mężczyzna o okrągłej twarzy z pełnymi, zaróżowionymi policzkami, o dużych, ciemnych oczach oraz długim, prostym nosie. Głowa z tonsurą okolona nimbem. W prawym ręku postać trzyma kwiat białej lilii; w lewym podtrzymuje zamkniętą księgę, na której znajduje się Dzieciątko Jezus. Chrystus ukazany w postawie siedzącej, zwrócony w trzech czwartych w prawo. Ukazany jako jasnowłose, pulchne dziecko o jasnej karnacji z wyraźnie zaznaczonym rumieńcem. Oczy duże, nos prosty, usta lekko uśmiechnięte. Głowa otoczona nimbem. Biodra przepasane białą tkaniną. Dzieciątko wznosi prawą rękę w geście błogosławieństwa, w lewej trzyma kulę ziemską. Tło kompozycji stanowi rozległy, górzysty pejzaż z widoczną w oddali sylwetą miasta i płynącą rzeką. Powyżej niebo zasnute białymi obłokami. Na odwrociu obrazu napis „Ołtarz S(więtego) Józefa odnowiony kosztem Pana Józefa Mianowskiego 1851” oraz „Ten Obraz z Ramą Odnowiony na Honor S Antoniego dnia 15 Grudnia 1851. Woj(ciech) Dembowski, Malarz i Pozłotnik m.p. O.M.K.”
obraz

Św. Antoni Padewski

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta przedstawiający stygmatyzację św. Franciszka. W centrum kompozycji znajduje się św. Franciszek, usytuowany nieco z lewej strony obrazu, w pozycji klęczącej, zwrócony w trzech czwartych w lewo, z rękami rozłożonymi szeroko na boki. Ma podłużną twarz, z krótkim i jasnym zarostem, z oczami skierowanymi na Chrystusa, na głowie tonsurę. Święty ubrany jest w habit franciszkański przewiązany sznurem, a na stopach ma założone sandały. W górnej części obrazu, po prawej stronie znajduje się Chrystus jako serafin, z którego ran wychodzą czerwone promienie tworzące stygmaty u świętego Franciszka. Przed świętym, na wysokim wzniesieniu ułożone są: otwarta księga oraz czaszka. W tle, pośrodku widać zakonnika, ukazanego w pozycji siedzącej, czytającego księgę. W oddali widać pejzaż górski i pochmurne niebo. W dolnej części obrazu słabo czytelna sygnatura „Wład(ysław) P. Bąkowski 1886.” Rama drewniana, profilowana, fakturowana i złocona, zdobiona stylizowanymi rocaille'ami.
obraz

Stygmatyzacja św. Franciszka

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta z przedstawieniem św. Antoniego Padewskiego z Dzieciątkiem. Święty został ukazany w ujęciu do kolan, zwrócony w lewo, w stronę Dzieciątka stojącego na blacie przykrytym czerwonym obrusem. Głowa świętego jest delikatnie przechylona w lewo, lewa ręka obejmuje Dzieciątko, prawa opuszczona trzyma kwiat lilii. Święty ma owalną twarz o młodzieńczych rysach, na głowie tonsurę. Jest ubrany w habit franciszkański. Dzieciątko ukazane zostało niemal nagie, z białą chustą okrywającą biodro i przerzuconą przez prawe ramię. Prawą ręką Chrystus dotyka brody świętego, lewą wyciąga w jego stronę. U stóp Dzieciątka leży otwarta księga. Wokół głów postaci złote nimby. Tło kompozycji jednolite, ciemnobrązowe. Na odwrocie napis malowany farbą „Fundator Walenty / Tekiela. / 1840. / 24 lipca”.
obraz

Św. Antoni Padewski

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie prostokąta zbliżonego do kwadratu ujęty złoconą, profilowaną ramą. W centrum kompozycji przedstawiony św. Benedykt w postawie stojącej, w ujęciu frontalnym z głową zwróconą w trzech czwartych w prawo. Święty ubrany w obszerny czarny habit benedyktyński z kapturem i szerokimi rękawami. Ukazany jako mężczyzna o pozbawionej zarostu okrągłej twarzy z wydatnym nosem oraz szeroko otwartymi, skierowanymi na wprost oczami. Wokół głowy tonsura oraz złocony nimb. Święty w swojej prawej ręce podtrzymuje oprawioną na czerwono księgę. Lewą dłoń składa na piersi na wysokości serca. Po prawej stronie obrazu widoczny fragment stołu przykrytego zieloną tkaniną, na którym widoczna biała mitra. Na drugim planie, po lewej stronie nieco za postacią świętego przedstawiono fragment wysokiego cokołu stanowiącego podstawę dla kolumny. Tło złocone, wytłaczane w motywy roślinno-kwiatowe.
obraz

Św. Benedykt

Zdjęcie nr 1: Obraz przedstawiający św. Izydora Oracza w kształcie stojącego prostokąta, podzielony na dwie strefy. W dolnej strefie został ukazany anioł orzący pole za pomocą pary wołów i pługa. Anioł ubrany jest ciemnozieloną tunikę, ma również czerwone skrzydła. Powyżej ukazana jest niewielka scenka rodzajowa przedstawiająca pasterza, ubranego w strój krakowski: niebieską sukmanę i czerwony kapelusz, stado białych owieczek oraz latające wrony. W górnej strefie obrazu, po prawej stronie został ukazany św. Izydor, który klęczy przed przydrożnym krzyżem ze złożonymi w geście modlitwy rękami. Święty ubrany jest w brunatno-zieloną sukmanę, szare spodnie i czarne buty z wysokimi cholewami. Twarz z dużymi oczami, krótkim zarostem okolona długimi i brązowymi włosami. Wokół głowy ma trójstrefowy nimb: brązowy kolisty, niebieski okrągły i żółty utworzony z przerywanej kreski. Sylwetki postaci, draperie oraz brzegi szat oddane są konturem i wypełnione płaską plamą barwną. Po lewej stronie obrazu widoczne murowane zabudowania z jasnobrązowymi dachami. Krzyż prosty, a wokół jego ramion jest namalowana żółto-pomarańczowa poświata. Tło obrazu jednolite, niebieskie. Rama drewniana, prosta, pokryta bejcą.
obraz

Św. Izydor Oracz

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. W centrum obrazu św. Józef Kalasanty klęczący przed unoszącą się pośród obłoków Matką Boską z Dzieciątkiem. Święty zwrócony jest w trzech czwartych w prawo, z uniesioną głową i skrzyżowanymi na piersi rękami, w których trzyma gorejące serce i gałązkę lilii. Twarz ma pociągłą, o migdałowatych, wąskich oczach i lekko garbatym nosie, okoloną krótką, siwą brodą i włosami po bokach głowy, na jej czubku łysina. Ubrany jest w czarny habit zapinany z przodu na guziki, z białą koloratką oraz czarny płaszcz zarzucony na plecy. Przed nim leży czarny biret i otwarta księga z napisem „Consti/tutio/nes Cler[i]c[orum] / Regular[um] / Piarum / Schola/rum”. Na pierwszym planie ukazany od tyłu, w pozycji półleżącej, chłopiec z otwartą księgą. Obok, w prawym dolnym rogu na księgach leżą czerwony kapelusz kardynalski, pastorał i laska zakończona krzyżem arcybiskupim. W lewej, górnej części obrazu Matka Boska siedzi na obłoku, zwrócona jest w trzech czwartych w lewo, pochylona, obiema rękami trzyma stojące po jej prawej stronie Dzieciątko. Twarz o łagodnych rysach, wąskich oczach, okolona jasnymi włosami. Ubrana jest w jasnoróżową suknię z białą podwiką, niebieski płaszcz narzucony na kolana oraz jasnoróżowy, rozwiany welon na głowie. Dzieciątko zwrócone w trzech czwartych w lewo, z uniesioną prawą ręką w geście błogosławieństwa, przepasane w partii bioder białą tkaniną. U góry obrazu, pośród obłoków dwa putta. W prawej części obrazu, za świętym widoczne dwie postacie klęczących dzieci, spośród których jedno czyta księgę a drugie się modli. Scena ukazana we wnętrzu z widocznymi w tle pilastem i oknem.
obraz

Adoracja Matki Boskiej przez św. Józefa Kalasantego

Jak cytować?

Agata Felczyńska, "Św. Michał Archanioł", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2025, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/sw-michal-archaniol-8

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności