Dzieje zabytku nie są znane.
Rzeźba drążona, na cokole. Święty Metody został ukazany całopostaciowo, frontalnie, z głową zwróconą nieznacznie w lewo. Ma prostokątną twarz o jasnej karnacji, wysokim czole, brązowych oczach, prostym nosie i małych ustach. Falowana, ciemnobrązowa, rozdzielająca się w dwa pukle broda opada mu na pierś, a falowane włosy na ramiona i plecy. Jest ubrany w długi, ciemnoczerwony habit przewiązany w pasie, z kapturem wyłożonym na plecy. Habit opada do ziemi, łamiąc się w grube fałdy, na nim ma przewieszony złoty paliusz. Spod habitu wystają fragmenty odzianych w sandały stóp. Na habit ma zarzucony przez prawe ramię, udrapowany płaszcz w kolorze niebieskim. Metody unosi prawą dłoń w geście błogosławieństwa, lewą podtrzymuje fałdy płaszcza. Polichromia w partiach ciała naturalistyczna.
Bracia Metody i Cyryl pochodzili z Salonik. Znali język słowiański, zgłębiali klasyków starożytnych oraz teologię. W latach 850-860 zostali wysłani z misją dyplomatyczną do Arabów i Chazarów. Po powrocie Metodego wybrano przełożonym klasztoru na Olimpie. Po 864 roku bracia udali się na Morawy, z przełożonymi przez siebie na język słowiański Ewangelią, Dziejami Apostolskimi i Psałterzem, stamtąd do Panonii i do Akwilei. Około 870 roku zaakceptowano używanie języka słowiańskiego w liturgii. Po śmierci Cyryla Metody samodzielnie pojechał do Panonii, a potem wrócił do Rzymu, by otrzymać od papieża sakrę biskupią i nominację na metropolitę w państwie wielkomorawskim. Kontynuował misję chrystianizacji Słowian, chrzcząc księcia czeskiego Borzywoja z żoną Ludmiłą, odwiedzając Bałkany i tłumacząc kolejne teksty. Zmarł w 885 roku. Braci czci się w Salonikach, Pradze, Brnie, Ołomuńcu i Welehradzie. Metody ukazywany jest często razem z Cyrylem lub samodzielnie z kielichem, krzyżem, księgą lub zwojem zapisanym cyrylicą albo modelem kościoła.
Sposób ukazania łamanych fałd – przede wszystkim wstęgi paliusza i próba indywidualizacji rysów twarzy pozwalają widzieć w dziele rzeźbę wykonaną w drugiej połowie XVIII wieku.
Widoczne odpryski i zabrudzenia polichomii.
Figura przedstawiająca św. Metodego umieszczona naprzeciw rzeźby św. Cyryla została wykonana w drugiej połowie XVIII wieku, co można poznać po sposobie ukazania łamanych fałd szat – przede wszystkim wstęgi paliusza i próbie indywidualizacji rysów twarzy.
Agata Felczyńska, "Św. Metody", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2023, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/sw-metody